Marilena

Αφήνεις το πανέμορφο Ηράκλειο για την Αθήνα;;;; Την Κρήτη αφήνεις;;;; Που την αφήνεις και πας;; ε;;;;; lol Άντε να σε δούμε Αθήνα γιατί Ηράκλειο χλωμό το κόβω φέτος........

Χμ... αν και συμφωνώ μαζί σου με μπερδεύει κάτι... γιατί άθεος τότε και όχι αγνωστικιστής;

Τα λόγια μου είναι μια γλυκιά προσευχή κουρνιάζουν έξω από το κλεισμένο σου παράθυρο και αν τ' άφηνες θ' ανοίγαν μια ρωγμή απ' το μικρό κελί σου ως το άπειρο Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο πάνω απ' τη στάχτη Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή Τα λόγια μου είναι μια ανέλπιδη ευχή Σβησμένα φώτα μέσα στο άχαρο δωμάτιο Και αν τ' άφηνες θα καίγαν τη σιωπή Και θα διαλύαν το κρυμμένο σου παράπονο Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο πάνω απ' τη στάχτη Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει σε ό,τι σου τρώει τη ψυχή Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή Αφιερωμένο... εξαιρετικά...

Ρε παιδιά εγώ να την θέσω την απορία μού... Γιατί "propably";;;;;; Τι αθεϊστής είσαι άμα λες "propably";

Είναι διπλάσιο από όσο χρειάζεται να είναι

Πολύ καλά Για μένα δυστυχώς ή ευτυχώς δεν υπάρχει μόνο άσπρο και μαύρο. Δεν θα κάνω άλλες ερωτήσεις γιατί θα δυσκολευτώ πολύ να σε καταλάβω. Εύχομαι να βρεις αυτούς που χρειάζεσαι για το ταξίδι σου, να σε δεχτούν σαν ηγέτη και να είσαι ευτυχισμένος με τις επιλογές σου.

Μιλάς ωστόσο για ακολουθους όχι για συνοδοιπόρους. Ηγείσαι του δρόμου του Φωτός;

Αυτό αρκεί Πιστεύω πως από εκεί και πέρα δοκιμάζονται τα όρια των αντοχών σου για να φτάσεις στο άκρο της απαισιοδοξίας. Για την αισιοδοξία δεν ξέρω, πάντα ήμουν "τεχνητά" αισιόδοξη Αλλά το ψάχνω...

Καταρχήν το "δεν μπορεί να γίνει κάτι χειρότερο" είναι πέρα για πέρα ψέμα. Πάντα υπάρχει κάτι χειρότερο... Για κάποιος αυτό είναι αρνητικό γιατί σκέφτονται ότι μπορεί να τους συμβεί κάτι χειρότερο, για άλλους είναι θετικό γιατί σκέφτονται ότι δεν είναι και στη χειρότερη κατάσταση που υπάρχει.... Είναι όντως η οπτική γωνία που θα το δεις. Αλλά υπάρχουν όρια, εκεί είναι το θέμα. Κάποτε κουράζεσαι... άλλοι στους 7 μήνες (σαν την αφεντιά μου) άλλοι στις 7 μέρες και άλλη σε 7 χρόνια. Εκεί είναι το στοίχημα... πόσο θα αντέξεις;...

Η άρνηση της απαισιοδοξίας δεν συνεπάγεται αισιοδοξία. Όταν αρνήσαι να κάθεσαι παθητικά κρατώντας απαισιόδοξη στάση και ενεργείς δεν σημαίνει ότι έγινες αισιόδοξος. Και αυτό το "ακόμα και κάτι να κάνει κάτι θα βρει" είναι η διαφορά μεταξύ αισιόδοξου και απαισιόδοξου... Ο αισιόδοξος ελπίζει να βρει κάτι καλύτερο, ο απαισιόδοξος ξέρει ότι θα βρει κάτι χειρότερο. Ίσως και η ίδια η στάση σου απέναντι στο εκάστοτε θέμα αλλάζει το αποτέλεσμα... Αλλά τι γίνεται όταν νιώθεις και είσαι αισιόδοξος παρά τις κατραπακιές του παρελθόντος και παρόλ' αυτά η κατάσταση δεν καλυτερεύει ούτε στο ελάχιστο; Κατόπιν σκέψης πιστεύω πως αισιόδοξος γεννιέσαι... απαισιόδοξος γίνεσαι.

Κάποτε είχα διαβάσει τη φράση "ο αισιόδοξος διακηρύσσει πως ζούμε στον καλύτερο από όλους τους πιθανούς κόσμους. Και ο απαισιόδοξος φοβάται πως είναι αλήθεια." Ακόμα αναρωτιέμαι τι είναι η αισιοδοξία και τι η απαισιοδοξία... Τους τελευταίους 7 μήνες περίπου ακούω μόνο κακά νέα... με το τελειωτικό χτύπημα σήμερα... Είμαι αισιόδοξη που ακόμα πιστεύω ότι θα καταφέρω έστω και στο πολύ μέλλον να λύσω τα προβλήματά μου ή απαισιόδοξη που νιώθω να χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου στο τώρα; Ο φόβος είναι αισιοδοξία ή απαισιοδοξία; Ή μήπως τίποτα από τα δυο; (Φοβούνται οι αισιόδοξοι;;) Και αυτό το κενό που νιώθω μέσα μου; Αυτή η απογοήτευση πως δεν έχω καταφέρει να κάνω ούτε ένα σωστό πράγμα αυτό τον καιρό; Η αγωνία για το τι ακόμα με περιμένει; Οι σκέψεις μου είναι εντελώς μπερδεμένες και δεν θέλω να σας μπερδέψω και εσάς... Απλά καθόμουν σα χαζή με βουρκωμένα μάτια μπροστά στον καθρέφτη και έλεγα "όλα θα πάνε καλά. Αισιοδοξία!"... αλλά ενώ μέσα μου το ξέρω ότι έτσι είναι και ότι όλα θα πάνε καλά το μυαλό μου δεν σταματάει την καταστροφολογία... Γεννιέσαι αισιόδοξος ή γίνεσαι;

Oh the wind whistles down The cold dark street tonight And the people they were dancing to the music vibe And the boys chase the girls with the curls in their hair While the shy tormented youth sit way over there And the songs they get louder Each one better than before And you're singing the song Thinking this is the life And you wake up in the morning and you're head feels twice the size Where you gonna go? Where you gonna go? Where you gonna sleep tonight? So you're heading down the road in your taxi for four And you're waiting outside Jimmy's front door But nobody's in and nobody's home 'til four So you're sitting there with nothing to do Talking about Robert Riger and his motley crew And where you're gonna go and where you're gonna sleep tonight? Where you gonna sleep tonight? http://www.youtube.com/watch?v=gKXcHEHm0ps

Γειά σου Αστάρτη Καλωσήρθες ξανά Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόσεξα πως έλειπες... παίζει να έλειπα περισσότερο απο σένα χαχαχα

Θα παραβλέψω τα περιττά του θέματος και θα περάσω κατευθείαν στο "ζουμί": Ο άνθρωπος από τη φύση του αναζητάει εύκολες λύσεις πόσο μάλλον σε "θέματα καρδίας"... Δεν είναι λάθος ο δρόμος... αν προσέξεις οι περισσότεροι κάπως έτσι αρχίσαμε: περιέργεια, εντυπωσιασμός κλπ. Μπορεί το κίνητρο να μην ήταν σωστό αλλά ήταν μια κινητήρια δύναμη και αυτό είναι που έχει σημασία Σε δεύτερο στάδιο όταν "μπλέξεις" σ'αυτό το χώρο μαθαίνεις να σέβεσε αυτές τις δυνάμεις και εκεί καταλαβαίνεις ποιός είναι ο δρόμος... δεν σου λέω "σωστός" ή "λάθος" δεν είμαι αρμόδια ούτε ικανή να κρίνω τον δρόμο κανενός. Ας πούμε σωστός και λάθος. Αλλά τουλάχιστον μπαίνεις σε ένα Α επίπεδο κατανόησης και μόνο τότε ακολουθείς το μονοπάτι σου και συνεχώς διορθώνεις κατα πως θέλεις με τις επιλογές σου. Τώρα στο θέμα του forum και των μηνυμάτων που περνάει... Το forum κατ' εμέ είναι μια συλλογή διαφόρων απόψεων. Θεωρώ πως δεν σκοπεύει να περάσει κανενα μήνυμα αυτούσιο αλλά να αποτελέσει κίνητρο για σκέψη, συζήτηση, αναζήτηση... Όπως σε ένα βιβλίο δεν παίρνεις τις μετρητοίς ότι λέει έτσι και στο φόρουμ δεν μπορείς να παίρνεις τις μετρητοίς ότι διαβάζεις και ότι λέει το κάθε μέλος όσο αξιοσέβαστο και να είναι (ειδικά αν είναι ο Speedy μην δώσεις σημασία )

Κάντο 8400... είναι στα 3Ghz. Ο 8500 είναι ένας 8400 υπερχρονισμένος... και έχει κοντά 60Ε διαφορά...

Ευχαριστώώώώώώ!!!

Ψάχνω την "πηγή" αυτού του κειμένου... Το μόνο στοιχείο που έχω είναι οτι αποτελεί μέρος του "The secret of secrets"... το οποίο επίσης δεν ξέρω τι είναι. "Remember, what is consistency? It means my today has to be obedient to my yesterday -- that is consistency. My present has to be obedient with my past -- that is consistency. But then how am I going to grow? Then how am I going to move? If I remain consistent with the past, then there is no growth possible. Growth means inconsistency. Your today has to go beyond your yesterday, has to be inconsistent with it, has to use it as a stepping-stone, has not to be confined by it. And your tomorrow has to go beyond your today. If you go on moving away from your past each day, you will be growing, you will be reaching higher peaks. Consistent people are stupid people. Their life is stagnant. They stink of death. They are like corpses: they go on rotting, they don't live. (...) I constantly change, because change is the very soul of life. Except change, nothing is eternal. I am committed to change. Change is my God, because that is the only unchanging phenomenon in life. Hence I call it God. Everything else changes: life changes, death changes -- only change remains. (...)Those who are not courageous enough, who don't have guts to accept the unknown future and to remain available to the unknowable and the mysterious, and who are in a hurry to have a dogma, a belief system, a philosophy -- so that they can stop growing, so that they can cling to the dogma, so that they can become fanatics about the dogma; those who are constantly in search of a certain orthodoxy in which nothing will ever change -- these are the dead people, cowards. (...)First, whatsoever situation you are in is a God-given situation; don't reject it. It is an opportunity, an occasion to grow. If you escape from the opportunity, you will not grow. The people who go to the Himalayan caves and start living there and become very much attached to the caves remain ungrownup. They remain childish. They have not become seasoned. If you bring them to the world they will be shattered, they will not be able to bear it. (...)If you have seen the witness, then the third thing becomes possible: you will see the beauty of the flow. You will not hanker for security and you will not hanker for things to remain as they are. You will start moving with the river, you will become part of the river of existence. You will start enjoying change. People are REALLY afraid of change, VERY afraid of change. Even if the change is for the better, they are afraid. They are afraid of the new because the mind becomes very clever with the old and is always embarrassed with the new. With the new the mind has to learn again from ABC -- and who wants to learn? The mind wants the world to remain static. It is because of the mind that societies are conformist, orthodox. Millions of people in the world are conventional. Why? There must be some deep investment in it. This is the investment: nobody wants to learn, nobody wants to grow, nobody wants to be acquainted with the new. People want to go on moving in the old rut, and then naturally they are bored. Then they say, "Why are we bored?" and "How to drop boredom?" -- and they are creating the boredom, and they don't see the mechanism of how they create it. (...) Boredom is not the problem, boredom is a by-product. Deep down the problem is: are you ready to explore the new? Are you ready to go for an adventure? Adventure means risk; one never knows -- it may turn out better, it may turn out worse than you had known before. One can never be certain about it. The only certainty in life is uncertainty. One can only be certain about uncertainty and about nothing else. The new makes people very apprehensive. They cling to the old. Hence, the conventional people in the world -- and they are the dead weight; because of them the world remains static -- they will go on insisting on their old patterns."

Είσαι σίγουρη ότι φταίει η έκλειψη?......

Καλοί οι Manowar αλλά όχι γι' αυτή τη δουλειά... Κάντο Loreena McKennitt :smilewink:

Μην γίνεσαι μηδενιστής... Τους επιλέξαμε. Ας προσέχαμε. Η επιλογή του Χριστόδουλου δεν είναι σχετική με το λαό.

Δημοτικό ή γυμνάσιο πήγαινα όταν είχε γίνει σάλος με τις ταυτότητες... Ακόμα το θυμάμαι... ακόμα και στα μπακάλικα είχε χαρτιά για υπογραφές.. Θα με τρελάνετε εντελώς; Κράτος εν κράτη είχε καταντήσει.... Με ποιο δικαίωμα παρεμβαίνει στις αποφάσεις του κράτους; Μα φυσικά... Το θέμα ξεχάστηκε.. αφού άλλαξε η κυβέρνηση τι να πει ο άνθρωπος; "Την πάει" την δεξιά κυβέρνηση βλέπεις... Το ότι πέθανε δεν τον κάνει μάρτυρα. Ας αναπαυτεί εν ειρήνη...

Πάει ένας χρόνος από τότε βρε... έχουν αλλάξει τα δεδομένα... Αλήθεια τι θα πρότινατε για μητρική αυτόν τον καιρό;

Τώρα θυμήθηκα μια φάση κάπου μέσα στα Χριστούγεννα. Δυο νεαροί Γερμανοί (με το γνωστό κουστουμάκι) στεκόντουσαν στην μέση ενός πεζόδρομου στην Καβάλα και μιλούσαν με όποιον σταματούσε να κοιτάξει ένα (και καλά) κουιζ. Προσωπικά τους πήρα πρέφα ότι ήταν από κάποια αίρεση και δεν ήθελα να σταματήσω αλλά έλα που έχω περίεργη παρέα... Στάματησαν και προσπαθούσαν να λύσουν το κουιζ. Η απάντηση δεν μπορούσε να είναι απλούστερη... "Θεός" (δεν θυμάμαι τι ακριβώς έλεγε το κουίζ). Να μην σας τα πολυλογώ μας έπιασε ο ένας από τους δυο (ο πιο όμορφος :blblbl: ) κουβέντα. Ήμασταν επί 30 λεπτά μέσα στο κρύο να συζητάμε με ένα Μορμόνο για τους προφήτες που υπήρξαν και υπάρχουν... (Ευτυχώς που ήταν κουκλί ο Γερμανός...) Αφού λοιπόν φτάσαμε σε ένα σημείο που εγώ δεν μιλούσα και οι άλλοι δεν είχαν κάτι να πουν γυρνάει και μου κάνει "Να σου δώσω ένα βιβλίο να διαβάσεις για τα πιστεύω μας;", ήταν τόσο όμορφος που πραγματικά σιχαινόμουν να του πω όχι... ευγενικά μεν αρνήθηκα. Μετά ρώτησε κάτι άλλα παιδιά από την παρέα μας και αυτά δέχτηκαν. Εδώ μου τα χάλασε ο νεαρός... τους λέει "Δεν έχω αντίτυπα μαζί μου, δώστε μου το τηλέφωνό σας και θα κανονίσουμε να συναντηθούμε να σας δώσω ένα." Τελικά έκλεισαν ραντεβού για την άλλη μέρα στις 11... Δεν ξέρω τι έγινε από κει και πέρα καθώς δεν έχω τα κινητά των παιδιών αλλά μόλις τους ξαναδώ θα ρωτήσω.