Αρχάγγελος

Γειά σου κι εσένα Dalia, χαίρομαι που είσαι στην παρέα μας ύστερα από τόσο καιρό Να το διευκρινήσω. Καταρχήν να ξεκαθαρίσω ότι το ''προφητικά'' το βάζω σε εισαγωγικά, διότι προφανώς δεν αναφέρομαι σε προφητείες γεγονότων, αλλά προσωπικών καταστάσεων. Οι προσωπικές αυτές καταστάσεις, και πάλι δεν είναι προφητείες, απλά πιο έντονα μηνύματα του ασυνείδητου προς το συνειδητό. Είναι καμπανάκια που χτυπάνε. Δεν μιλάμε για πρόβλεψη καιρού και σεισμών, αλλά για αναμενόμενα αποτελέσματα που έπονται δικών μου μοτίβων συμπεριφοράς. Για παράδειγμα: Βλέπω ότι είμαι ξανά φαντάρος, βρίσκω τα πράγματα αλλαγμένα, την συμπεριφορά των ανωτέρων αυταρχική. Οι ίδιοι όμως, δεν είναι συνεπείς στους κανόνες τους. Ο στρατηγός με πάει να κόψω τα μαλλιά μου, τα οποία τελικά κόβω μόνος μου. Αποσυμβολισμός: ανέχομαι τις παράλογες απαιτήσεις της ''εξουσίας'', η οποία δεν τηρεί τους ίδιους της τους κανόνες. Το γεγονός αυτό έγινε και θα ξαναγίνει. Παλαιότερα, δεν θα παρατηρούσα την επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά (την παρελθοντική ή την παρούσα), αλλά μόνο την επανάληψη, που αργά ή γρήγορα θα γινόταν. Όταν λοιπόν γινόταν σκεφτόμουν ''να που το είχα δει το όνειρο...''. Το μήνυμα λοιπόν δεν είναι ''θα γίνει το τάδε συμβάν'', αλλά στην πραγματικότητα είναι ''μεγάλε ξεκόλλα, επαναλαμβάνεις το ίδιο λάθος, σύντομα θα ξαναγίνει''. Επομένως, ναι. Προφανέστατα μπορούμε να επέμβουμε στη ροή των πραγμάτων, δεδομένου ότι ορίζουμε την σκέψη, τα συναισθήματα και την συμπεριφορά μας. Των προσωπικών πραγμάτων όμως, όχι των γεγονότων της Φύσης.

Ελαφρώς άσχετο με το αρχικό θέμα, αλλά δεν θέλω να ανοίξω καινούριο νήμα, μιάς και η κεντρική ιδέα είναι η ίδια. Η Κεντρική πλατεία της Ελλάδας είναι η Πλατεία Ομόνοιας. Πάλι δίδεται μεγάλη σημασία στο Νου.

Ούτις βρίσκω την εξίσωση Καλό= σύνθεση, Κακό= αποσύνθεση λίγο αυθαίρετη στο συγκεκριμένο θέμα, εκτός και αν γνωρίζεις ότι ο Μπωντλαίρ αναφέρεται συγκεκριμένα στις έννοιες αυτές (προσωπικά δεν γνωρίζω καν ποιος είναι ο κύριος). Στο σημείο αυτό θα συμφωνήσω με τον Κέρατο, στο ότι δεν είμαστε σε θέση να σχολιάσουμε την φράση αποκομμένη από το πλαίσιο στο οποίο ειπώθηκε και το οποίο δεν γνωρίζουμε (ή πιο σωστά εγώ δεν γνωρίζω), διότι οι έννοιες που αναφέρει είναι πολύ γενικές και ακαθόριστες. Ας ξεκινήσουμε ορίζοντας τις έννοιες Καλό-Κακό και μετά σχολιάζουμε το κατά πόσο είναι φυσικά, μοιραία ή κοπιαστικά. Επίσης θα πρέπει να ορίσουμε το ''φυσικά'', το ''μοιραία'' και την ''τεχνική''. Προσωπικά θεωρώ την όλη φράση τελείως φλου, όπως ένα μεταμοντέρνο έργο τέχνης ή έναν γραφειοκρατικό νόμο του Ελληνικού κράτους. Ο καθένας το ερμηνεύει όπως θέλει.

Ή αλλιώς, πνίγηκε από το φαϊ. Κυριολεκτικά. Μάλλον θέλει να πει ''όταν τρώμε δεν μιλάμε''

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας

Μου δίνεις ένα παράδειγμα σε παρακαλώ, διότι δυσκολεύομαι να σε καταλάβω.

Έχω καλή σχέση με τα όνειρα. Βλέπω ένα όνειρο, όπως βλέπω μία ταινία στον υπολογιστή. Μάλιστα, σε όσα όνειρα πρωταγωνιστώ εγώ ο ίδιος, έχω διπλή σκέψη, δηλαδή του εαυτού μου που είναι στο όνειρο και εμένα που το βλέπω. Ο πρωταγωνιστής εαυτός σκέφτεται και δρα βάση ονείρου και εγώ παράλληλα σχολιάζω και αναλύω αυτά που βλέπω ότι γίνονται, σαν να βλέπω ταινία. Τα περισσότερα όνειρά μου τα θυμάμαι, ή καλύτερα, όταν ξυπνήσω τα θυμάμαι πολύ καλά και μετά επιλέγω αν ήταν κάτι σημαντικό ή όχι, ώστε να το διατηρήσω ή όχι στη μνήμη μου. Ξεχωρίζω τα όνειρα σε τρεις κατηγορίες. Στην πρώτη κατηγορία είναι η σουρεάλ έκδοση των όσων έζησα την προηγούμενη μέρα, σκέψεις, δράσεις, εικόνες, μηνύματα κλπ. Είναι μία ταχεία επεξεργασία όλων όσων μου έκαναν εντύπωση, σε μία άλλη διάσταση. Αυτά τα όνειρα δεν τα κρατάω στη μνήμη, διότι δεν μου χρησιμεύουν κάπου. Στην δεύτερη κατηγορία, κατατάσσω όνειρα τα οποία μου φανερώνουν(/φανερώνω) αλλαγές, κυρίως σε συναισθηματικό επίπεδο, που αφορούν χρονικά τις τελευταίες 2-3 μέρες που έζησα και μου δίνουν(/δίνω) μηνύματα του στυλ ''είσαι/είμαι αγχωμένος, κάνε κάτι γι'αυτό'', ''είσαι/είμαι χαρούμενος, απόλαυσε το, αλλά μην το παρακάνεις'', ''η πολλή στεναχώρια αρχίζει να σε/με κουράζει'' κλπ. Τα όνειρα αυτά συνήθως τα κρατάω στη μνήμη μέχρι να αλλάξει η ψυχολογική μου κατάσταση, άρα να επιτελέσουν τον σκοπό τους. Μετά δεν με απασχολούν ιδιαίτερα. Στην τρίτη κατηγορία, κατατάσσω τα ''προφητικά'' όνειρα, για τα οποία θα ήθελα να μιλήσουμε. Αυτά τα όνειρα είναι τελείως διαφορετικά από τα άλλα. Καταρχήν η κατάσταση στην οποία βρίσκομαι όταν τα ''βλέπω'' είναι μοναδική εμπειρία. Στα όνειρα αυτά είμαι εκεί. Δεν τα βλέπω απλά, τα βιώνω. Δεν βλέπω απλά έναν τοίχο, πιάνω έναν τοίχο. Δεν βλέπω ένα λουλούδι, μυρίζω λουλούδι. Δεν χτυπάω απλά, πονάω. Τα όνειρα αυτά τα βιώνω σαν μία μετάβαση σε άλλη διάσταση. Τα θυμάμαι σχεδόν όλα και μάλλον με όλες τους τις λεπτομέρειες, τόσο σε εικόνες όσο και σε αισθήσεις. Πάντοτε ο πρωταγωνιστής είμαι εγώ και πάντοτε τα πάντα έχουν να κάνουν με εμένα. Το κεντρικό πρόσωπο είμαι εγώ και φυσικά παρατηρώ τα πάντα από πρώτο πρόσωπο (ενώ στα άλλα όνειρα, όχι πάντα). Αρκετές φορές, στην κατάσταση αυτή, ξεχνάω ότι είμαι σε όνειρο, παρότι ξέρω ότι βλέπω όνειρο. Για να το πω πιο απλά, εγώ ως πρωταγωνιστής του ονείρου και εγώ ως παρατηρητής του ονείρου γινόμαστε ένα. Χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι στα όνειρα αυτά τα μηνύματα και τα γεγονότα είναι πολύ έντονα και πολύ φορτισμένα. Τα συναισθήματα που βιώνω είναι πολύ έντονα και οι καταστάσεις ξεκάθαρες, αν και σουρεαλιστικές ή συμβολικές. Πάντα από τα όνειρα αυτά ξυπνάω απότομα, αλλά όχι από φόβο. Απλά είναι σαν κάποιος να τραβάει το καλώδιο από τη πρίζα, μόλις το όνειρο ολοκληρωθεί. Τα όνειρα αυτά, ανέκαθεν τα σκεφτόμουν και τα ανέλυα και τα θεωρούσα προφητικά. Θεωρούσα δηλαδή ότι αφορούν σε γεγονότα και καταστάσεις του μέλλοντος. Πράγματι, τα γεγονότα που ακολουθούσαν, πάντοτε αποδείκνυαν ότι έτσι είναι. Πάντα τα ''προφητικά'' μου όνειρα, έβγαιναν αληθινά. Τον τελευταίο καιρό τείνω να αλλάξω την άποψη αυτή και η ερμηνεία που δίνω είναι η εξής. Θεωρώ ότι η κατάσταση στην οποία βρίσκομαι δεν είναι μία απλή επικοινωνία με το ασυνείδητο/υποσυνείδητο, αλλά μία μεταφορά μέσα σε αυτό. Τα μηνύματα που παίρνω, δεν είναι μελλοντικές καταστάσεις, αλλά παρελθοντικές ή του παρόντος, που απλά δεν έχουν ακόμα περάσει στο συνειδητό μου κομμάτι. Είναι τόσο έντονες και σημαντικές για την ζωή μου που δεν μπορούν να περιμένουν την ''γραφειοκρατική'' διαδικασία μεταφοράς από το ασυνείδητο στο συνειδητό ή ακόμα, είναι τόσο σημαντικές που δεν επιτρέπεται να μπλοκαριστούν από τις άμυνες του συνειδητού. Από την στιγμή που τα γεγονότα αυτά έχουν συμβεί ήδη στο ασυνείδητο, εκ των πραγμάτων εν καιρώ θα κατοπτριστούν και στο συνειδητό. Ή για να το πω αλλιώς, εφόσον η αλλαγή έχει συμβεί στον εσωτερικό/ ψυχικό κόσμο, σύντομα θα μεταφερθεί στον εξωτερικό/ υλικό κόσμο. Ο χρόνος λοιπόν για να ''εκπληρωθεί η προφητεία'' είναι ουσιαστικά η χρονοκαθυστέρηση μεταξύ της αλλαγής στον εσωτερικό και της αλλαγής στον εξωτερικό κόσμο. Σχόλια;

Καλωσήρθες tanipteros

Καταρχήν γιατί ετοιμάζει το τραπέζι Επίσημα δεν γιορτάζουν οι μητέρες, ανεπίσημα όμως όλες λένε ''σήμερα κλείνουμε τα 3'', ''σήμερα κλείνουμε τα 11'' κλπ κλπ (κατά το ''σήμερα δίνουμε Μαθηματικά''). Η speedάκιος ερμηνεία μου αρέσει πολύ

(Δεν ήξερα με ποιον ;άλλο τρόπο να κρατήσω μόνο αυτό το κομμάτι της απάντησης και να μεταφέρω το υπόλοιπο. Ζητώ συγνώμη, θα μου το εξηγήσει κάποια στιγμή ο Speedy.)

Στα αγγλικά: (το γνωστό σε όλους τραγουδάκι) Happy birthday to you.... Στα ιταλικά: (στο ίδιο ακριβώς μοτίβο) Tanti auguri a te.. ή και Buon compleanno a te Στα ισπανικά: (στο ίδιο ακριβώς μοτίβο) Cumpleaños feliz.... Στα γερμανικά: (στο ίδιο ακριβώς μοτίβο) Zum Geburtstag viel Glück... (μία από τα ίδια) Στα τούρκικα: (στο ίδιο ακριβώς μοτίβο) İyi ki doğdun... (μία από τα ίδια) Στα γαλλικά: (στο ίδιο μοτίβο αλλά με περισσότερα λόγια) Joyeux anniversaire Hereux anniversaire Tous nos voeux sont sinceres Pour ton anniversaire Tes amis aujourd’ hui Se sont tous reunis Ton Bonheur on l’espere Pour ton anniversaire (Χαρούμενα γενέθλια, ευτυχισμένα γενέθλια, οι ευχές μας είναι ειλικρινείς, για τα γενέθλιά σου, οι φίλοι σου σήμερα, συγκεντρώθηκαν, εύχονται την Ευτυχία σου, για τα γενέθλιά σου) Σε άλλο ρυθμό: Στα σουηδικά: Ja, må han/hon leva, Ja, må han/hon leva, Ja, må han/hon leva uti hundrade år. Ja, visst ska han/hon leva, Ja, visst ska dhan/hon leva, Ja, visst ska han/hon leva uti hundrade år. (ναι ας ζήσει, ναι ας ζήσει, ναι ας ζήσει για εκατό χρόνια, ναι σίγουρα θα ζήσει, ναι σίγουρα θα ζήσει, ναι σίγουρα θα ζήσει για εκατό χρόνια) Και στα ελληνικά.... Να ζήσεις Αρχάγγελε και χρόνια πολλά Μεγάλος να γίνεις με άσπρα μαλλιά Παντού να σκορπίζεις της Γνώσης το Φως Και όλοι να λένε να ένας Σοφός! Ευχόμαστε όπως όλοι έναν μακρύ βίο, μέχρι τα βαθιά γεράματα (άσπρα μαλλιά). Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι η προσθήκη ''της Γνώσης το Φως'', την οποία όχι απλά αποκτά, αλλά φτάνει σε τέτοιο βαθμό κατάκτησης που την ''σκορπίζει'', σε επίπεδο ''Σοφού''. Σχόλια;

Καλή επιστροφή lamed. Συμφωνώ με όσα είπες. Τα ίδια ισχύουν και για εμένα. Σου εύχομαι καλή συνέχεια

Κάθε άνθρωπος αναζητά αυτό που του λείπει περισσότερο. Άλλοι αναζητούν την ελευθερία και άλλοι ένα όνομα που θα τους χαρακτηρίσει...

Εκτός και αν είσαι Κριός, επομένως δεν σε νοιάζει η άποψή τους

Μα δεν πάω να την γλιτώσω. Έχω ενδείξεις ότι σε κάποιες περιπτώσεις ίσως να ισχύει κάτι τέτοιο. Επίσης, η φράση βρίσκεται αποκομμένη από το πλαίσιό της. Δεν γνωρίζω τι εννοεί με αυτό το Φρόυντ, διότι από τα λίγα που διάβασα δεν κατάλαβα η μετάφραση ''αστείο'' σε τι αντιστοιχεί, απ'όσα έχει ''ερευνήσει'' ο Φρόυντ. Όταν θα έχω στοιχεία και έχω σχηματίσει δική μου άποψη, θα την παραθέσω. Επίσης, θα πρέπει να καταλάβω τι εννοεί ο ποιητής (σε τι αναφέρεται)

Το ότι είπε άλλα λάθος πράγματα, δεν αποτελεί επιχείρημα. Θα περιμένεις για πολύ ακόμα....

Ίσως και όχι... Εξαρτάται σε τί βαθμό γίνονται.

(τα τεχνικά τα γνωρίζω, είπα να σας κάνω μία ευγενική παρατήρηση.... πριν αρχίσω τα ban. Ρώτα τον Speedy )

Μήπως ξεφεύγουμε λιγάκι; Μήπως να τα μεταφέραμε σε άλλο νήμα. Λέω τώρα εγώ...

Σε ηλικία, συγκρινόμενοι με το 2αχ + 3βψ / 3νωχ, όπου χ= ο μέσος όρος ηλικίας της προηγούμενης γενιάς, ψ= ο μέσος όρος ηλικίας της επόμενης γενιάς, ω= ο μέσος όρος ηλικίας της ίδια γενιάς, α,β,ν= σταθερές που βρίσκονται από τους πίνακες του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, του Ληξιαρχείου και της ενορίας του Αγίου Φανουρίου στην Τούμπα , τα κριτήρια είναι τα αντικειμενικά κριτήρια της Εφορίας και ισχύει πόθεν έσχες βάση του νόμου 5346, ΦΕΚ65/Α/31-02-2082 Είναι εμφανές ότι ενδιαφέρθηκες για τα πρόσωπα, άρα με αυτά ασχολείσαι. Ο επόμενος Ακριβώς, αυτό είναι γεγονός. Εσύ λοιπόν ασχολείσαι με γεγονότα Τελικά είχα πολύ καλή ιδέα

Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας και τον τρόπο outis;

Κατανοώ την οπτική σου, αλλά δεν συμφωνώ με αυτήν. Είναι σωστό σε ένα σύστημα, να θεωρούμε ότι μόνο το ένα μέρος συμβάλει στην δράση; Διαφωνώ στο ότι φταίει ο ίδιος άνθρωπος (συμφωνώ στο ότι συμβάλει, διότι αποτελεί μέρος του συστήματος). Αυτό που σε ενοχλεί είναι ότι δεν σου επιτρέπεται να ικανοποιήσεις μία ζωτική σου ανάγκη. Έστω ότι δεν είμαι εγώ αυτός που κάνει την πλάκα, αλλά το παιδί σου, η μάνα σου, ένα κοράκι, μία μαϊμού, ένας σκύλος, το αφεντικό σου, ένας άγνωστος. Αλλάζει το συναίσθημα και η ένταση; Αλλάζουν οι σκέψεις; Αν αυτός που σου έκανε πλάκα, το έκανε ως αντίποινα διότι του έκανες το ίδιο πριν μερικές μέρες, αλλάζει η κατάσταση; Αν δεν πεινούσες τόσο, θα άλλαζε η κατάσταση; Τελικώς, πόσοι είναι οι παράγοντες που συμβάλουν στο φαινόμενο και σε τι ποσοστό επιδρά ο καθένας; Πόσοι από αυτούς είναι εσωτερικοί και πόσοι εξωτερικοί; Ποιους μπορεί το άτομο να επηρεάσει και ποιους όχι; Πού αξίζει να επικεντρώνεται για την σωστή διαχείριση και πού δεν έχει κανένα απολύτως νόημα;

''Οι μικροί ασχολούνται με πρόσωπα, οι μέτριοι με γεγονότα, οι μεγάλοι με ιδέες.'' ~ Κάποιος γνωστός

Σας χάνω.... Μήπως να ξεκαθαρίσουμε σε ένα άλλο θέμα το τί θεωρούμε φύση. Νομίζω είναι το ίδιο υποκειμενικό όσο η ηθική και η πραγματικότητα. Θα το ξεκινήσω εδώ γιατί προσωπικά το βρίσκω αρκετά ενδιαφέρον και χρήσιμο το θέμα.