Αρχάγγελος
-
Posts
1,867 -
Joined
-
Last visited
-
Days Won
35
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by Αρχάγγελος
-
-
Αν συνεχίζει να σε απασχολεί το θέμα, έχω αρκετά να σου πω.
Από καθαρά βιολογικής βάσης, έφτασες στην πηγή, αλλά δεν ήπιες νερό.
Έχει αποδειχθεί ότι "κουμάντο " στο κύτταρο κάνει η μεμβράνη και όχι ο πυρήνας. Η μεμβράνη του κυττάρου είναι το κέντρο επικοινωνίας του εσωτερικού με το περιβάλλον και το κέντρο λήψης αποφάσεων. Όπως σωστά ανέφερες η μεμβράνη έχει υποδοχείς. Οι υποδοχείς δημιουργούνται ανάλογα με το ερέθισμα. Π.χ ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος και εκκρίνει σεροτονίνη. Όσο περισσότερη σεροτονίνη εκκρίνεται και για όσο περισσότερο χρόνο, τόσοι περισσότεροι υποδοχείς δημιουργούνται για να δεχτούν το μήνυμα. Βάση μηνύματος, η μεμβράνη δίνει σήμα στον πυρήνα για το πώς να αντιδράσει.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπος έστω ότι δεν εκκρίνει σεροτονίνη. Οι υποδοχείς μπαίνουν σε αχρηστία και η μεμβράνη αντιδρά. Τσάμπα τους έφτιαξε τόσους; δίνει λοιπόν σήμα στον πυρήνα, να φτιάξει μήνυμα για τον οργανισμό, να στείλει σεροτονίνη. Το μήνυμα αυτό στέλνεται από όλα τα κύτταρα! Κουμάντο λοιπόν στον οργανισμό δεν κάνει ο εγκέφαλος, αλλά όλα τα κύτταρα.
Ο μηχανισμός αυτός δεν διαφέρει σε τίποτα από τον εθισμό σε οποιαδήποτε άλλη ουσία.
Αν πράγματι μειωθεί η παραγωγή σεροτονίνης, τότε σταδιακά θα μειωθούν και οι υποδοχείς. Όχι όμως αμαχητί!
Αντίστοιχοι υποδοχείς και ουσίες υπάρχουν για κάθε συναίσθημα.
Ένα ενδιαφέρον σημείο είναι για παράδειγμα ότι ένας χαρούμενος άνθρωπος θα φοβάται δυσκολότερα ή ένας φοβιτσιάρης θα χαίρεται δυσκολότερα.
Φόβος =καταπόνηση =κορτιζόλη =επινεφρίδια
Ένας φοβισμένος/στρεσσαρισμένος άνθρωπος παράγει κορτιζόλη. Η κορτιζόλη παράγεται στα επινεφρίδια. Χρόνιο στρες συνεπάγεται μεγέθυνση των επινεφριδίων για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στην παραγωγή. Αντίστοιχα δημιουργούνται περισσότεροι υποδοχείς. Κάποια στιγμή ο άνθρωπος αυτός δεν έχει λόγο να είναι στρεσσαρισμένος. Από τη μια φωνάζουν οι μεμβράνες, από την άλλη τα κύτταρα των επινεφριδίων που ξέμειναν από δουλειά. Πού χώρος για σεροτονίνη; γενικό συλλαλητήριο! Θέλουμε στρες εδώ και τώρα!
Βλέπεις λοιπόν ξεκάθαρα τον βιολογικό μηχανισμό εθισμού στα συναισθήματα.
Υπάρχει και άλλος που συνδέεται με αυτόν. Αν σε ενδιαφέρει, θα σου τον αναλύσω.
Υ.Γ. Αν θες να κοιμηθείς και δε μπορείς, άδικα προσπαθείς να πείσεις τον εγκέφαλό σου να ηρεμήσει. Δοκίμασε να απευθυνθείς σε όλα τα κύτταρα του οργανισμού σου. Έχει καλύτερα αποτελέσματα.
-
1
-
-
Τι να σου πω βρε Νεφέλη. Εκ πρώτης όψεως μου χτυπάει για προπαγάνδα ενστικτωδώς.
Για να εξάγει κάποιος ένα ασφαλές συμπέρασμα από μια στατιστική μελέτη πρέπει να γνωρίζει και τα επί μέρους στοιχεία που την απαρτίζουν.
Παίρνω ως αυθαίρετο δεδομένο ότι η μελέτη είναι έγκυρη. (Αν είναι να θίξουμε και την εγκυρότητα δεν τελειώνουμε ποτέ).
Ξεκινάω μετά με μια σειρά από απορίες όπως π.χ σε ποιο πληθυσμό έγινε, ποιές ηλικίες, ποιες θεωρεί ελληνικές λέξεις ποιες όχι, πόσο είναι το "ελάχιστο", σε ποιο πνευματικό επίπεδο, ποια είναι τα σωστά ελληνικά, βάση ποιας γραμματικής, τι είναι η φιλοσοφία, ποια είναι η Μητέρα Γλώσσα της Φιλοσοφίας κλπ κλπ
Και δεν ενδιαφέρει τι εμείς θεωρούμε και καταλαβαίνουμε, αλλά η μελέτη.
Προσπαθώντας να εξάγω λοιπόν ένα ασφαλές συμπέρασμα - αν κάποιος με υποχρέωνε να το κάνω- θα γενίκευα λέγοντας ότι 2 στους 10 δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν. Ευτυχώς δεν έχω συναντήσει τόσους πολλούς. Το 75% μπορεί και συνεννοείται στη γλώσσα του. Τέλεια, στατιστικά σημαίνει ότι η γλώσσα λειτουργεί σωστά ως εργαλείο επικοινωνίας. 30 στους 1000 χρησιμοποιούν πιο πλούσιο λεξιλόγιο, άρα αντιλαμβάνονται περισσότερες έννοιες που όμως δεν μπορούν να μοιραστούν με άλλους. 20 στους 1000 φιλοσοφούν σε υψηλά επίπεδα.
Σε ένα ελληνικό χωριό λοιπόν των χιλίων ατόμων, θα βρω στο καφενείο περίπου 30 άτομα να εκφράζονται μεταξύ τους με πλούσιο λεξιλόγιο και μια παρέα 20 ατόμων που θα φιλοσοφούν.
Το βρίσκω εξαιρετικό! !!!
200 περίπου άτομα σε όλο το χωριό θα είναι στα χωράφια , στα ζώα, στο σπίτι, διότι συνεννοούνται με νοήματα. Τα βράδια θα μαζεύονται στα καφενεία και θα παίζουν παντομίμα ή θα ζωγραφίζουν. Πιθανότατα θα έχουν και δικό τους σύλλογο που θα λέγεται "τρεις λέξεις, άρθρο, τρίτη λέξη ρήμα " (αυτό κατάλαβε ο συμβολαιογράφος).
Οι υπόλοιποι είναι απλοί κοινοί βαρετοί άνθρωποι που δεν χρίζουν προσοχής.
Ευτυχώς όμως που δε με αναγκάζει κανείς να βγάλω συμπέρασμα και έτσι γλιτώνω!
-
Καλώς μας ήρθες!
-
1
-
-
Η υπόλοιπη συζήτηση μεταφέρθηκε εδώ μιας και αποτελεί άλλο θέμα.
Παρακαλώ συνεχίστε ελεύθερα
-
1
-
-
Άραγε τη σχέση έχει η ζήλια με τον ζήλο.
@outis θα μας δώσεις τα φώτα σου;
-
1
-
-
Το συμπέρασμά μου από την συζήτηση είναι ότι θεωρείτε ηλίθιο όποιον δεν κατανοείτε, με όποιον δε μπορείτε να επικοινωνήσετε και όποιον δεν μπορείτε να δια-χειριστείτε.
Καταστάσεις κατεξοχήν αμφίδρομες.
Ο άλλος λοιπόν εμφανίζεται εμπρός σας ως ηλίθιος, όταν εσείς αντιδράτε ηλιθιωδώς.
Προσπαθήσατε να τον ακούσετε ειλικρινώς; Προσπαθήσατε να τον καταλάβετε; Πιθανότατα αυτό που σας λέει είναι ενάντια στο συμφέρον σας. Αυτό που του λέτε είναι ενάντια στο συμφέρον του. Αν είναι έτσι, βρείτε τη χρυσή τομή. Για τα πάντα υπάρχουν λύσεις.
Αν από την άλλη δυσκολεύεστε στην επικοινωνία, αναζητήστε την δικιά σας αδυναμία και διορθώστε την. Πετώντας την ευθύνη στον άλλο, χαρακτηρίζοντας τον ηλίθιο, χάνετε μια σπουδαία ευκαιρία βελτίωσης.
Ο κύριος χαμένος είστε εσείς
-
2
-
-
Φαίνεται η ζήλια να γεννάται από την προσκόλληση, την εξάρτηση, την ανασφάλεια, την έλλειψη αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης.
Είναι μια ένδειξη κτητικότητας και έλλειψης αναγνώρισης και σεβασμού στην ανεξάρτητη προσωπικότητα του άλλου.
Δεν θεωρώ ότι μπορεί να εκφράσει κάτι θετικό και την θεωρώ ως τον ευτελέστερο τρόπο για να εκφράσεις ενδιαφέρον. Υπάρχουν σαφέστατα πολλοί επικοδομητικότεροι τρόποι και θετικότεροι τρόποι.
-
Ένας πελάτης μου είχε πρόβλημα με ψύλλους. Του εξήγησα ότι οι ψύλλοι πίνουν το αίμα από τα ζώα και γεννάνε τα αυγά τους στην κοπριά, όπου και αναπτύσσονται. Ο καλύτερος τρόπος για να σταματήσουμε το πρόβλημα είναι να τους στερήσουμε την τροφή.
Αντί να καθαρίσει την κοπριά, έσφαξε την κατσίκα και πήρε άλλη. ..
Το πρόβλημα δεν είναι το άτομο, αλλά η συμπεριφορά. Απομακρύνοντας το άτομο, δεν καταπολεμάται η συμπεριφορά. Το πρόβλημα διαιωνίζεται.
Ποιος όμως προτιμάει να ανακατευτεί με την κοπριά από το να βάλει τη γίδα στα κάρβουνα;
Η συνείδησή του πάντως είναι καθαρή...
-
1
-
-
Μου έχουν δημιουργηθεί κάποιες απορίες. Ποιος μπορεί να μου τις λύσει;
1. Γιατί είναι "κακό" όποιος το επιθυμεί να πεθαίνει; είτε ασθενής, είτε υγιής.
2. Γιατί όποιος αφαιρεί μία ζωή θεωρείται ότι παίρνει το ρόλο του Θεού;
3. Ποιος είναι ο βαθμός όπου ο πόνος ξεπερνάει την επιθυμία για ζωή;
-
Όσα πιο πολλά μαθαίνω, τόσο περισσότερο συνειδητοποιώ το πόσα λίγα ξέρω.
Πώς να επιδείξω κάτι που ξέρω ότι ίσως να είναι λάθος;
Θα πω τη γνώμη μου, θα μοιραστώ μια πληροφορία.
Η διάδοση της γνώσης εμπεριέχει την ευθύνη για την εγκυρότητά της. Με ποια βεβαιότητα θα την επωμιστώ;
-
11 hours ago, Νεφέλη said:
Που όμως κρύβει πίσω της ένα άλλο θλιβερό χαρακτηριστικό μας: είμαστε εαυτούληδες και θρασύδειλοι (για να μην πω "κότες" και τσαντίσω τον Κερατάκο
). Πιστεύω ότι ο λόγος που δεν αντιδράμε είναι γιατί κοιτάμε ο κάθενας την μπάρτι του και, λόγω δειλίας, περιμένουμε άλλους να βγάλουν το "φίδι από την τρύπα" ( "'ντάξει, καλά είμαι εγώ εδώ, ψιλοβολεμένος... ας τρέξουν οι άλλοι")
Εγώ δεν είμαι τίποτα από τα παραπάνω που περιγράφεις. Ούτε ο περιγυρός μου έχει αυτά τα χαρακτηριστικά. Αυτό μας κάνει μη Έλληνες ή εξαιρέσεις;
Σαφέστατα υπάρχουν άτομα στην κοινωνία μας με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, όμως δεν θεωρώ ότι είναι ούτε η πλειοψηφία, ούτε και ότι είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα.
Από την άλλη, ο καθένας βλέπει αυτό που κοιτάει και βρίσκει αυτό που ψάχνει. Συνήθως δε, αυτό είναι ο "καθρέφτης".
-
Το σημείο στο οποίο εστιάζω είναι ότι όλοι αυτοί κατοικούν στον Όλυμπο (ουρανό) και όχι ο καθένας στο "βασίλειο" του.
-
Ήταν ρητορική η ερώτηση μου. Αν ένα συναίσθημα είναι αποδυναμωτικό, αρνητικό, μη λειτουργικό - ας το ονομάσει ο καθένας όπως θέλει- τότε μπορεί να χαρακτηριστεί κακό και ανεπιθύμητο. Δικαιολογημένα λοιπόν κάποιος θα θέλει να το αποφύγει.
Η δική μου λοιπόν άποψη είναι ότι σαφώς και υπάρχουν "κακά " συναισθήματα και καλώς είναι μη επιθυμητά.
Για εμένα η σωστή αντιμετώπιση είναι να μην τα δημιουργεί κάποιος και όχι αφότου τα δημιούργησε να δει τι θα τα κάνει.
Σαφέστατα, το να τα θάβει ή να τα αγνοεί θεωρώ ότι είναι το χειρότερο που μπορεί να κάνει.
-
Ας πιάσουμε τους Ολύμπιους. Ο Ποσειδώνας κατοικούσε στον Όλυμπο, όχι στη θάλασσα. Η Άρτεμις επίσης, όχι στο δάσος. Η Δήμητρα ομοίως. Ως πεδίο δράσης τοποθετούνται επί της γης, ως προ-έλευση όμως από τον ουρανό...
Σκέψεις είναι, δεν καταλήγω κάπου
-
Χμμμμμ. ... είναι πράγματι μια λογική, σαμπως όμως και οι κοινωνίες των παραδειγμάτων δεν βασίζονται στην φύση;
-
Όταν λες "σε αυτό το σημείο " αναφέρεσαι στο χρονικό σημείο της συζήτησης, το σημείο που έκανες την δημοσίευση ή το σημείο όπου την διάβασα;
Η αλήθεια είναι ότι μπερδεύτηκα με το βίντεο και μάλλον του αξίζει ένα δικό του νήμα. Θες να το ξεκινήσεις;
-
On 24/7/2005 at 10:25 PM, Counsellor said:
Δεν υπάρχει Καλό ή Κακό Συναίσθημα, και επίσης δεν υπάρχει συναίσθημα που να μην μπορούμε να το ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΜΕ!
Αυτή η φράση σηκώνει συζήτηση. Σίγουρα όμως υπάρχουν δυναμωτικά και αποδυναμωτικά συναισθήματα. Για ποιο λόγο κάποιος να επιλέξει ένα αποδυναμωτικό;
-
On 28/7/2005 at 11:21 AM, Νεφέλη said:
Δεν πληγώνεσαι από τον τρίτο! Οργίζεσαι με τον τρίτο, που έκανε κάτι ώστε να προκαλέσει το να πληγωθείς από το αγαπημένο σου πρόσωπο! Πληγώνεσαι από το αγαπημένο σου πρόσωπο. Αλλά γνωρίζοντας ότι δεν φταίει αυτός/η, η οργή σου είναι προς τον τρίτο αλλά και ταυτόχρονα τον εαυτό σου!
Προσωπικά εδώ θα διαφωνήσω. Τα συναισθήματα παράγονται ενδογενώς. Τα δημιουργεί ο ίδιος ο άνθρωπος που τα νιώθει. Τα συναισθήματα πηγάζουν από σκέψεις, από πεποιθήσεις, από προσδοκίες. Στις σκέψεις αυτές έχει πλήρη εξουσία ο άνθρωπος , επομένως και στα συναισθήματα που αυτές δημιουργούν.
Κανείς μα κανείς δεν μπορεί να δημιουργήσει το οποιοδήποτε συναίσθημα σε κάποιον άλλο, παρά μόνο ο καθένας στον εαυτό του.
Συνεπώς, κανείς δεν πληγώνει κανέναν. Μόνος του πληγώνεται ο καθένας. Κατεπέκταση ούτε η οργή είναι δικαιολογημένη, ούτε καν δεδομένη.
-
1
-
-
On 18/11/2017 at 3:22 PM, AVATARGR said:
Βέβαια μην τυχόν θα μπορούσαμε θα μπορούσαμε να δούμε το θέμα σαν ένα ελατήριο όπου η κάθε σπείρα συμβολίζει την
διαδρομή μας και ανεβαίνουμε στο τέλος στην επόμενη σπείρα ;;;;;;;;
Αλλιώς αρχίσουμε από την αρχή στην ίδια σπείρα...
Βέβαια σε πολλούς δεν τυχαίνει να έχουν την δυνατότητα (συνθήκες και άλλα πολλά) ώστε να προχωρήσουν αλλιως
πάλι από την αρχή....
Μα η σπείρα έχει μπρος και πίσω.
-
Άλλο εννοώ. Όταν ο ανεφοδιασμός γινόταν με καράβι, προσανατολίζονταν στο λιμάνι. Όταν γινόταν με αεροπλάνο, στο αεροδρόμιο. Όταν προσανατολίζονται σε αστέρια; ενισχύει κάπως την θεωρία περί εξωγήινων Θεών.
Υ.Γ.: είναι εντυπωσιακό από ψυχολογικής άποψης πώς οι άνθρωποι σε μη ξεκάθαρα ερωτήματα τελικώς λένε "τον πόνο τους"
-
1
-
-
Για να γυρίσουμε ξανά στο θέμα μας
Τα υπόλοιπα μεταφέρθηκαν εδώ
-
1
-
-
Τώρα που το σκέφτομαι... αν το δούμε από ανθρωπολογική σκοπιά, τι να λέει άραγε για τις θρησκείες εκείνες που περιμένουν βοήθεια εξ ουρανού;
-
Μισό να στείλω ένα μήνυμα στο WhatsApp του Ιερώνυμου και θα σας πω. ...
-
1
-
1
-
-
Ας πάω τώρα στον Α.
Γιατί να θέλει να εισχωρήσει στον ζωτικό χώρο του Β; Ίσως γιατί δεν του φτάνει ο δικός του και θέλει να επεκταθεί. Ίσως διότι έχει ανάγκη την ενέργειά του για να επιβιώσει. Αν η συνύπαρξη ή η συμβίωση δεν είναι εφικτή, τότε το αποτέλεσμα είναι η βία.
Μέχρι στιγμής δεν βρίσκω άλλο λόγο αναπόφευκτης βίας.
Για να μπω λοιπόν στο θέμα μας. Ουσιαστικά συζητάμε γύρω από τη χρήση της βίας για παιδαγωγικούς σκοπούς, εκπαιδευτικούς σκοπούς και σκοπούς καλύτερης επικοινωνίας.
Θα χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα τα ζώα, για καλύτερη κατανόηση, μιας και αυτά πράγματι "δεν παίρνουν από λόγια".
Λένε ότι τα μικρά ζώα (σκυλάκια, γατάκια κλπ) δεν αντιλαμβάνονται το γεγονός ότι όταν δαγκώνουν ή γρατζουνάνε παίζοντας με τον άνθρωπο αυτός πονάει. Στις περιπτώσεις αυτές συνιστούν να προκαλέσεις ελαφρύ πόνο στο ζώο για να το αντιληφθεί.
Όμως! Έτυχε παίζοντας η αδερφή μου με το κουτάβι της, αυτό να την δαγκώσει. Η αδερφή μου πόνεσε, μαζεύτηκε και έκανε πως κλαίει. Το σκυλάκι άλλαξε αμέσως ύφος, στεναχωρέθηκε και έκτοτε ήταν πολύ πιο προσεκτικό.
Εγώ από την άλλη, ως περισσότερο γατόφιλος, μεγάλωσα ένα γατάκι με το οποίο έπαιζα πολύ. Όσο παίζαμε οι δυο μας, δεν έβγαζε ποτέ νύχια. Όταν έπαιζε με μπαλάκια, κλωστές, κουκλάκια κλπ τότε τα χρησιμοποιούσε.
Έδωσε η Νεφέλη ένα παράδειγμα με τα παιδάκια που τρώνε χώμα. Αποτελεί μία φυσιολογική διαδικασία, ποιός ο λόγος να του δώσεις χαστουκάκια;
Έδωσε η Aislinn το παράδειγμα με το γεγονός ότι χαλούσε τα παιχνίδια για να δει τι προκαλεί τον ήχο. Επίσης φυσιολογικότατη διαδικασία. Ποιός ο λόγος να την ανακόψει κάποιος;
Έστω ότι ένα παιδί είναι άτακτο και "μαθαίνει" μόνο με τη βία. Μήπως η αντίδρασή του είναι αυτή που περιέγραψα στο προηγούμενο ποστ; Μήπως έχουν ήδη εισβάλει στον ζωτικό του χώρο και είναι προσπάθεια να ανακτήσει τον χώρο του; Τότε η χρήση βίας απλά επιδεινώνει την κατάσταση.
Αυτά μέχρι τώρα σαν κάποιες σκέψεις. Εδώ είμαστε για να το συζητήσουμε
-
2
-
Αθεϊσμός + πνευματισμός… γίνεται ;
in Γενικά Θέματα
Posted
Τι να σου πω τώρα; ;;
Μόνο των (Ι)σπανών τα γένια δεν γίνονται.
Μπορεί να είναι κατάσκοπος. Μπορεί να τη βρίσκει αλλιώς. Κακό είναι;