Αρχάγγελος

Για όσους δεν κατάλαβαν... Wǒ shuō yī jiàn shì, nǐ míngbái lìng yī jiàn shì. Hǎoxiàng wǒ zài shuō zhōngwén...

Τότε μάλλον θα έπρεπε να αναδιατυπώσεις αυτή τη φράση...

@Νεφέλη: Ξαναρωτάω. Μιλάς για ελευθερία βούλησης ή ελευθερία επιλογών; Είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα

Όντως.

Νομίζω πρέπει να θέσουμε τον κανόνα ότι όποιος ξεκινάει ένα θέμα, οφείλει να ορίζει τις έννοιες. Συμφωνούμε όλοι ότι βούληση, εκ του βούλομαι, είναι η επιθυμία, η θέληση, η προτίμηση; Πώς από την βούληση πήγαμε στο αυτεξούσιο; Μιλάμε για ελευθερία βούλησης, ελευθερία επιλογής ή ελευθερία πράξεων, διότι με έχετε μπερδέψει; Είμαι ελεύθερος να θέλω ό,τι θέλω και κανείς δεν μπορεί να το ελέγξει αυτό. Μπορώ να επιλέξω/πράξω βάσει των συνθηκών, των επιθυμιών, των γνωστών δυνατοτήτων, χωρίς απαραίτητα να συμφωνούν οι πράξεις με την βούληση. Ακόμα και μετά τις πράξεις μου μπορώ να συνεχίσω να θέλω αυτό που δεν μπόρεσε να γίνει. Η βούληση θεωρώ ότι δημιουργείται από την ανάγκη και από τα δεδομένα που έχει το άτομο για να την ικανοποιήσει καλύτερα. Όταν μιλάμε για ελευθερία σε ποιο επίπεδο αναφερόμαστε; Αν αναφερόμαστε στο επίπεδο άτομο-άτομο, τότε φυσικά υπάρχει ελευθερία, μιας και κανείς δεν μπορεί να ελέγξει τη βούλησή μας. Αν αναφερόμαστε στο επίπεδο άτομο-ανάγκες, τότε προφανώς δεν υπάρχει ελευθερία, διότι δεν είμαστε σε θέση να ελέγχουμε τις ανάγκες μας. Αν αναφερόμαστε στο επίπεδο άτομο-γνώσεις, τότε προφανώς δεν υπάρχει ελευθερία, διότι δεν είμαστε σε θέση να ξέρουμε τα πάντα.

Εσείς οι δύο... προσπαθείτε να βρείτε κοινό σημείο αναφοράς ή να αποδείξετε ότι δεν έχετε;

Ας το διατυπώσω διαφορετικά... Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι έλκονται από το Θεό ή τη Φύση, ενώ απλώς απεχθάνονται τον Άνθρωπο" ~Μπάμπης ο Σουγιάς, ελαιοχρωματιστής ή ~ Νίτσα, νυχατζού ή ~ Το συμβούλιο των 12 Σοφών ή ~ Αλέξανδρος Δημητριάδης, Αστροφυσικός @Saginie: Τι αλλάζει στην ερμηνεία της φράσης; @Αυγερινός: Πού διακρίνεις μέσα στην φράση να υποννοείται διαχωρισμός μεταξύ ανθρώπου, φύσης, θεού; @Νεφέλη και @Sucore: Ούτε παντρεμένοι δεν καβγαδίζουν έτσι Επιστρέψτε αν θέλετε στο θέμα. Θα συμφωνήσω με τη @Minerva και τον @Φοίνικας. Είναι πολύ διαφορετικό μία επιλογή να γίνεται από επιθυμία και διαφορετικό επειδή είναι η μόνη που απέμεινε. Υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν να απομακρυνθούν από την κοινωνία (Άνθρωπο) και να στραφούν προς τον Θεό (θρησκεία) ή την Φύση (Επιστήμη ή και απομόνωση στην ερημιά), απλά και μόνο για να ανήκουν κάπου και να μην είναι ξεκρέμαστοι στο περιθώριο. Είναι ευκολότερο να ταχθεί κάποιος σε κάτι το οποίο είναι ασαφές (Θεός, Φύση) και εύκολα μπορεί να θολώσει τα νερά, παρά να παραδεχτεί ότι για τον χ,ψ λόγο δεν μπορεί να ενταχθεί στην κοινωνία. Η απορία μου λοιπόν είναι -και εκεί μπορεί να βγει συμπέρασμα που να βγάζει κάπου @Sucore (δεν απευθύνομαι μόνο σε εσένα)- πόσο ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πραγματικά κοντά στον Θεό ή στην Φύση; Κατά πόσο μπορεί π.χ να μεταδώσει το λόγο του Θεού ή να ερμηνεύσει τα μυστήρια της Φύσης; Πόσο μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να αντιπροσωπεύσει τον κλήρο ή την επιστημονική κοινότητα; Βρίσκω τεράστια διαφορά μεταξύ του να έλκομαι από κάτι σε σχέση με το να πηγαίνω εκεί επειδή αποφεύγω κάτι άλλο. Μου θυμίζει άτομα που λένε "είμαι μόνος/η από επιλογή και ιδεολογία" ύστερα από επανειλημμένες αποτυχημένες προσπάθειες να συνάψουν σχέση. Άλλο να πηγαίνω στη θάλασσα επειδή μου αρέσει και άλλο γιατί βρέθηκα σε μία παραλία και δεν μπορώ να ανέβω το βουνό...

Για να μην μπερδευτείτε (περιλαμβανομένου και του Κέρατου), η λέξη καρπός είναι ελληνική, η λέξη φρούτο (fructus) λατινική και ορίζουν με απλά λόγια όλη αυτή τη μάζα ιστών στην οποία μετατρέπεται το άνθος των φυτών (δέντρων ή και όχι). Οι λέξεις φρούτο και καρπός περιγράφουν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ο σπόρος ΕΙΝΑΙ μέρος του καρπού. Στο σημείο αυτό δεν υπάρχει κανένα λάθος. Εκτός θέματος, αλλά είναι ευκαιρία να το αναφέρω: Η μπάμια, η τομάτα, το κολοκύθι, το αγγούρι, η μελιτζάνα, τα φασόλια κλπ είναι φρούτα, όχι λαχανικά. Λαχανικά είναι τα φυτά αυτά τον οποίων τα εδώδιμα μέρη ΔΕΝ είναι οι καρποί τους. π.χ λάχανα, μαρούλια, κρεμμύδια, βλήτα, μαΪντανός, πατάτα, καρότο κλπ. Η αγγινάρα, μπρόκολο, κουνουπίδι είναι σε μία ενδιάμεση κατηγορία μιας και είναι τα άνθη του φυτού. Μάλλον κατατάσσονται στα λαχανικά, διότι εκτός από το άνθος τρώμε κυρίως το στέλεχός του.

Μέχρι το 3 μπορώ να το δεχτώ. Μετά κάνεις κάποια άλματα. Το κακάο είναι ο καρπός, όχι η σοκολάτα. Μετά από τον καρπό παίρνουμε την σκόνη κακάο και το βούτυρο κακάο. Κατεργαζόμαστε τη σκόνη κακάο, χρησιμοποιούμε ίσως και λίγο βούτυρο κακάο (όμως υπάρχουν και φτηνότερα λάδια) προσθέτουμε ένα κάρο άλλα συστατικά (και μπόλικη ζάχαρη) και φτιάχνουμε τη σοκολάτα. Για να σου το πω αλλιώς. Η σοκολάτα περιέχει συνήθως 60% κακάο. Το κακάο εκτιμώ αυθαίρετα (βαριέμαι να ψάχνω τώρα) ότι είναι το 50% του καρπού. Χοντρικά λοιπόν η σοκολάτα περιέχει 30% φρούτο, άρα με τη λογική σου είναι 30% υγιεινή και 70% μη υγιεινή (όπως το ορίζεις). Γενικεύοντας τη λογική σου, το αυτοκίνητό μου καίει δεινόσαυρο 98 οκτανίων Προτιμώ πτεροδάκτυλο, δίνει "φτερά" στον κινητήρα

PrincipessaAn χαίρομαι πολύ για τη συμβολή σου στο νήμα. Και χαίρομαι διότι εσύ μεταφέρεις τη συζήτηση εσωτερικά (προς τον εαυτό σου), ενώ μέχρι τώρα η συζήτηση ήταν εξωτερικά (προς τους άλλους). Στην πραγματικότητα, όταν δεν αναγνωρίζουμε την Αξία των άλλων, δε μπορούμε να αναγνωρίσουμε και την Αξία του εαυτού μας. Η εικόνα των άλλων είναι η εικόνα που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας. αυτό το βιντεάκι θα σου δώσει μία γενική εικόνα, με απλό και κατανοητό τρόπο, σχετική με το θέμα που πραγματεύεται το νήμα. Είναι γεγονός, αλλά είναι κατανοητό. Άλλωστε μία ουσιαστική λειτουργία των συζητήσεων (και του φόρουμ) είναι να ακούμε τον εαυτό μας, να ακούμε τις σκέψεις μας και σιγά σιγά να ξετυλίσουμε το κουβάρι.Γι' αυτό αγαπώ πολύ το Αβάπτιστο Δες που είναι η παγίδα και η αποδυναμωτική λειτουργία της σκέψης που έχεις: Μία επαναλαμβανόμενη πράξη δημιουργεί μία συνήθεια --> Οι πράξεις μου καθορίζονται από τον χαρακτήρα μου --> Ο χαρακτήρας μου σχετίζεται με την Αξία μου Παίρνεις το εξωτερικό μήνυμα "Λες ψέμματα"--> Από μόνη σου το μεταφράζεις "με θεωρεί ψεύτρα" --> Βγάζεις το συμπέρασμα ότι έχεις "κακή συνήθεια" --> έχεις κακό χαρακτήρα --> έχεις χαμηλή Αξία Πας συνειδητά ή υποσυνείδητα να ανατρέψεις την κατάσταση και σκέφτεσαι "θα σταματήσω να λέω ψέμματα" --> άρα θα πρέπει να μην είμαι πια ψεύτρα --> άρα πρέπει να αλλάξω χαρακτήρα --> πρέπει να ανεβάσω την αξία μου. Και εδώ ακριβώς είναι το λάθος και η ουσία των πραγμάτων. 1ον. Με τη λογική αυτή η Αξία σου καθορίζεται από το πως χαρακτηρίζει ο καθένας τις πράξεις σου 2ον. Ο καθένας εν δυνάμει καθορίζει την Αξία σου 3ον. Εφόσον έχεις αποδεχτεί ότι η Αξία σου είναι χαμηλή, πώς θα αλλάξεις χαρακτήρα; 4ον. Εφ'όσον η Αξία σου μεταβάλλεται από εξωτερικά ερεθίσματα, από εκεί θα προσπαθήσεις να την αυξήσεις. Επομένως θα προσπαθείς να κάνεις αυτό που οι άλλοι θεωρούν "καλό", ώστε να σε επιβραβεύσουν και έτσι να "ανέβει" η Αξία σου. Αντίστροφα, εφόσον τα σχόλια επί της συμπεριφοράς έχουν αντίκτυπο στην Αξία του ατόμου, θεωρείς ότι κι εσύ "κρατάς" στα χέρια σου την Αξία των άλλων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συμπεριφορά των like στα κοινωνικά δίκτυα. Μάζεψα πολλά like; Είμαι γαμάτος/η. Ή αντίστροφα π.χ "να μωρέ, θα πατήσω like γιατί τον/την συμπαθώ, κρίμα είναι" Δες τώρα κάτι διαφορετικό. Η συμπεριφορά μου χαρακτηρίζει την ποιότητα της συμπεριφοράς μου. Οι σκέψεις μου χαρακτηρίζουν την ποιότητα των σκέψεών μου. Ο χαρακτήρας μου καθορίζει την αξία του χαρακτήρα μου. Η Αξία μου σαν άτομο είναι υψηλή, σταθερή και αναλλοίωτη. Τι άλλαζει; Βρίσκω ότι η συμπεριφορά μου δεν είναι αυτή που θέλω; (που εγώ θέλω, όχι οι αλλοι). Κανένα πρόβλημα, έχω μία υψηλή Αξία η οποία μου επιτρέπει να αλλάξω συμπεριφορά. Αλλάζοντας συμπεριφορά, δεν αλλάζει τίποτε άλλο πάνω μου, παρά μόνο η συμπεριφορά μου. Εγώ παραμένω ο ίδιος στην ουσία μου και αναλλοίωτος. Βρίσκω ότι κάτι στη σκέψη μου δεν μου αρέσει; Είμαι σε θέση να αλλάξω σκέψη. Δεν θα αλλάξει τίποτε παραπάνω σε εμένα, παρά μόνο η σκέψη μου. Στην ουσία μου παραμένω ο ίδιος και αναλλοίωτος. Η Αξία μου είναι υψηλή και σταθερή. Βρίσκω ότι ο χαρακτήρας μου δε με ικανοποιεί; Θα τον αλλάξω και θα τον προσαρμόσω κατά βούληση. Δεν θα αλλάξει τίποτε παραπάνω από τον χαρακτήρα μου. Η Αξία μου δεν μεταβάλεται. Είναι πάντα υψηλή και σταθερή. Όταν ο άνθρωπος αποδεχτεί την εκ δημιουργίας του υψηλή του Αξία, τότε μπορεί να συμπεριφερθεί ανάλογα. Όταν η Αξία του καθορίζεται από τις εξωτερικές γνώμες κάθε άλλου ανθρώπου, τότε ουσιαστικά νιώθει χωρίς Αξία και συμπεριφέρεται ανάλογα.

Νεφέλη συμφωνώ με την άποψή σου. Πράγματι αν μπορούσαμε "να μπούμε στη θέση του άλλου", θα κατανοούσαμε περισσότερο την συμπεριφορά των γύρω μας. Καταλαβαίνεις και εσύ ότι το θέμα της συζήτησης είναι το κατά πόσο η συμπεριφορά ενός ανθρώπου καθορίζει το ποιός είναι. Το πως αντιλαμβανόμαστε την συμπεριφορά των άλλων είναι κάτι τελείως διαφορετικό και εκτός του παρόντος νήματος. Θα ήθελα πολύ να "ακούσω" την δική σου άποψη επί του θέματος, εφόσον φυσικά το επιθυμείς

Α βέβαια! Εγώ θα έλεγα στον εαυτό μου: "Είσ' ωραίος!!!! Είσαι θεός!!!". Θα έλεγα και άλλα, όμως είναι το μόνο που περιλαμβάνει θρησκευτικές πεποιθήσεις

Ο λόγος που ξεκίνησα το θέμα είναι συγκεκριμένος. Υπάρχουν δε λέξεις-κλειδιά στην παραπάνω διατύπωση, όπως και στη λογική/νοοτροπία πίσω από αυτές και από τη σύνδεσή τους, οι οποίες μου έδωσαν το έναυσμα να ξεκινήσω το νήμα. Στοχευμένα, εκείνο που επιθυμώ να συζητήσουμε είναι ο τρόπος που βλέπουμε, κρίνουμε, αντιμετωπίζουμε και επηρρεάζουμε τη συμπεριφορά των άλλων (κατ' επέκταση και τη δική μας) έχοντας ως κύριο άξονα την Αξία τους ως άτομα. Οι προεκτάσεις της συζήτησης θα δείτε στη συνέχεια ότι φτάνουν στην ουσία αρχών ανθρωπίνων σχέσεων, παιδαγωγίας, ανατροφής, καθημερινής συμπεριφοράς, πολιτισμού, αυτογνωσίας, αυτοβελτίωσης, κοινωνικότητας, δικαιοσύνης, ηθικής, αντίληψης. Βρίσκω ότι η κατανόηση του θέματος είναι ουσιαστική για την κατανόηση της Αξίας του Ανθρώπου, η οποία με τη σειρά της είναι η αρχή της συνειδητοποίησης της θέσης μας στον κόσμο και της αλληλεπίδρασής μας με αυτόν. Δεδομένου ότι βρισκόμαστε σε ένα φόρουμ μαγείας, του τρόπου δηλαδή να παρεμβαίνουμε στην έκβαση και λειτουργία του περιβάλλοντός μας, είναι ξεκάθαρο το πόσο σημαντικό είναι να ξέρουμε ποια είναι η αρχική μας θέση (ή έστω, ποια θα έπρεπε να είναι). Θα φροντίσω να περιχαρακώνω και να επικεντρώνω την επερχόμενη συζήτηση στην ουσία, η οποία έχω παρατηρήσει ότι διαφεύγει σε πολλούς ανθρώπους, καθότι μεγαλώσαμε σε μία κοινωνία όπου πρέπει να κάνεις αυτό που σου λένε "για να είσαι καλό παιδί'. Σας προετοιμάζω ήδη ότι κάποιοι θα δυσκολευτούν να εστιάσουν, να δουν ή ακόμα και να αποδεχτούν την γενετήσια, άφθαρτη και αναλλοίωτη Αξία που έχει ο κάθε άνθρωπος (και όχι μόνο). Από τη μία διότι γαλουχηθήκαμε με την απουσία της και από την άλλη διότι κάτι τέτοιο συνεπάγεται το φορτίο της ευθύνης που αυτή η Αξία επιφέρει. Θα εστιάσουμε στις φράσεις "αυτό που είμαστε"/ "αυτό που μας καθορίζει". Όλη η συζήτηση θα γίνει γύρω από "αυτό που είμαστε", δηλαδή γύρω από την Ουσία μας, γύρω από την Αξία μας. Βρίσκω θεμελιώδους σημασίας τον διαχωρισμό της συμπεριφοράς από το άτομο αυτό καθεαυτό, το οποίο καλό θεωρώ ότι είναι να ξεκινήσει με τον τρόπο διατύπωσης και έκφρασης. Για παράδειγμα: "Αντρέα είσαι μεγάλος ψεύτης και εγώ τους ψεύτες δεν τους γουστάρω" ή εναλλακτικά "Αντρέα αυτό που μου είπες ήταν ένα μεγάλο ψέμα και εμένα τα ψέματα δεν μου αρέσουν. Δεν θα ανεχτώ άλλα ψέματα." Στην μία περίπτωση η συμπεριφορά ταυτίζεται με το άτομο. Το άτομο δεν είπε ψέματα, αλλά είναι ψεύτης. Ο ομιλητής δεν απορρίπτει την συμπεριφορά, αλλά το άτομο. Από την στιγμή που απορρίπτεται το άτομο, αμφισβητείται βαθύτατα η Αξία του, σα να είναι κάτι που επιδέχεται αμφισβήτησης. Από τη στιγμή που το άτομο είναι κάτι, σημαίνει ότι για να γίνει π.χ αποδεκτό, θα πρέπει να αλλάξει στην ουσία του. Θα πρέπει να γίνει κάτι άλλο. Θα πρέπει να σταματήσει να είναι αυτό που είναι. Η Ουσία των πραγμάτων αλλάζει με κόπο και κάθε αλλαγή στην Ουσία, επιφέρει αλλαγές και στο περιβάλλον επί της ουσίας. Μία τέτοια αντιμετώπιση, κάνει το άτομο δυσμετάβλητο, δυσκίνητο, δυσπροσάρμοστο. Κάνει τον κόσμο γύρω δυσμετάβλητο, δυσκίνητο, αφιλόξενο. Η ροή της σκέψης, της συμπεριφοράς, της αλλαγής σταματάει. Η εξέλιξη σταματάει. Στην δεύτερη περίπτωση, το άτομο και η συμπεριφορά του διαχωρίζονται. Η συμπεριφορά είναι κάτι ευμετάβλητο. Η συμπεριφορά μπορεί να απορριφθεί ή να επικροτηθεί. Μπορεί να αναπαραχθεί ή όχι. Μπορεί να υιοθετηθεί ή όχι. Η συμπεριφορά είναι η αντίδρασή μας και η αλληλεπίδρασή μας με το περιβάλλον. Όταν ο άνθρωπος διαχωρίσει την συμπεριφορά του από τον Εαυτό του, γίνεται ευέλικτος, γίνεται εύπλαστος, γίνεται διαλλακτικός, γίνεται ευπροσάρμοστος. Ο κόσμος γύρω του γίνεται εύπλαστος, οι μορφές αλλάζουν, οι συμπεριφορές αλλάζουν, κάθε αλλαγή είναι αποδεχτή και ευχάριστη και η Ουσία παραμένει αναλλοίωτη. Ο κόσμος γίνεται όπως εμείς θέλουμε, χωρίς να αλλάζει. Οι Αξίες υπάρχουν και μένουν άφθαρτες. Η εξέλιξη είναι συνεχής. Νομίζω αυτά για αρχή είναι αρκετά...

Αναφέρει η Νεφέλη εδώ Αλήθεια.... είναι οι σκέψεις, οι επιλογές και οι πράξεις μας που μας χαρακτηρίζουν; Είμαστε οι πράξεις μας; Υ.Γ. Πάνω που έλυσα το πρόβλημα με τα quotes, αλλάξαμε πάλι περιβάλλον.... που θα μου πάει, θα τα καταφέρω!

Πολλές φορές παρατηρώ ανθρώπους που συνδιαλέγονται και εστιάζω όχι τόσο στο περιεχόμενο της συζήτησής τους, αλλά στον τρόπο που αυτή διεξάγεται. Μετα λύπης μου, βρίσκω ότι τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι αποτυγχάνουν να συζητήσουν και αυτό διότι επικεντρώνονται στο να αντιπαρατεθούν. Ετυμολογικά και εννοιολογικά η συζήτηση εκφράζει την διαδικασία κατά την οποία κάποια άτομα, από κοινού (συν-), προσπαθούν να βρουν κάτι που θέλουν, που χρειάζονται (ζητώ). Η αντιπαράθεση είναι η παρουσίαση/ αναφορά μίας αντίθετης άποψης, επιχειρήματος, στοιχείων κλπ, ώστε να μπορεί να γίνει σύγκριση. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι το κίνητρο για τη συζήτηση είναι η ανάγκη της γνώσης, της αλήθειας, της λύσης, της απάντησης κλπ. Το κίνητρο για την αντιπαράθεση είναι η εγωπαθητικότητα, η έλλειψη αυτοεκτίμησης, αυτοπεποίθησης, αναγνώρισης της αυταξίας κλπ. Είναι μία προσπάθεια απόδειξης του ατόμου στον εαυτό του (μέσω του άλλου) ότι τα κατάφερε, ότι έχει δίκαιο, ότι αξίζει. Αντιλαμβάνομαι ότι το αποτέλεσμα της συζήτησης (ως διαδικασία) είναι η αποδοχή, η διεύρυνση της αντίληψης, η γνώση, η σοφία, η ένωση του ατόμου με το περιβάλλον του, η πραγμάτωση, η συνοχή κ.ά. Αποτέλεσμα της αντιπαράθεσης είναι η απομόνωση, η διαστρέβλωση, ο διαχωρισμός, η πλάνη, ο φόβος, η εχθρικότητα κ.ά. Χαίρομαι και επιθυμώ να βλέπω περισσότερες συζητήσεις και λιγότερες αντιπαραθέσεις

Οι έξι τυφλοίΜια φορά κι έναν καιρό, σε ένα χωριό της Ινδίας ζούσαν ένας τυφλός μαχαραγιάς και πέντε σοφοί άνθρωποι, επίσης τυφλοί. Οι συγχωριανοί τους τους σέβονταν και τους βοηθούσαν. Επειδή ήταν τυφλοί και δεν μπορούσαν να δουν με τα μάτια τους τον κόσμο, χρησιμοποιούσαν όλες τις άλλες αισθήσεις τους και κυρίως τη φαντασία τους.Επίσης χρησιμοποιούσαν τα μάτια των άλλων, γι’ αυτό άκουγαν προσεκτικά τις ιστορίες που τους έλεγαν. Άκουγαν και όσους είχαν ταξιδέψει σε μακρινές χώρες. Έτσι μπορούσαν να γνωρίσουν τον κόσμο και τη ζωή έξω από τον τόπο τους. Οι πέντε σοφοί άκουγαν με ενδιαφέρον όλες τις ιστορίες, αλλά κυρίως εκείνες που αφορούσαν ελέφαντες. Ο πρώτος τυφλός φανταζόταν τον ελέφαντα σαν έναν τεράστιο βράχο. Ο δεύτερος τον φανταζόταν σαν έναν τεράστιο κορμό δέντρου, ο τρίτος πίστευε ότι μοιάζει με μεγάλο φίδι, ο τέταρτος με ιπτάμενο χαλί και ο πέμπτος με χοντρό σωλήνα.Μια ημέρα ένας ελέφαντας μπήκε με βήμα βαρύ στο χωριό και στάθηκε στην πλατεία. Όλοι έτρεξαν να δουν αυτό το τόσο μεγάλο και θορυβώδες πλάσμα φωνάζοντας: «Ένας ελέφαντας! Ένας ελέφαντας!» Ο μαχαραγιάς, μαζί με τους πέντε τυφλούς σοφούς, έφτασε στην πλατεία του χωριού όπου βρισκόταν ο ελέφαντας και τους ζήτησε να του τον περιγράψουν. Οι τυφλοί προχώρησαν για να δουν με τα μάτια της αφής το πλάσμα που είχε μονοπωλήσει τις συζητήσεις και τη σκέψη τους τόσο καιρό, και άρχισαν να το αγγίζουν. Ο πρώτος ψηλάφισε την πλαϊνή πλευρά αυτού του τεράστιου ζώου.«Ο ελέφαντας είναι ένας πολύ ψηλός βράχος με σκληρή επιφάνεια!» δήλωσε.Ο δεύτερος άντρας άγγιξε τα πόδια του ελέφαντα.«Είναι όπως τον φανταζόμουν, ένας τεράστιος κορμός δέντρου!» αναφώνησε.Ο τρίτος έπιασε την ουρά του.«Ο ελέφαντας είναι ένα τεράστιο φίδι», είπε.Ο τέταρτος τυφλός άντρας έπιασε το τεράστιο αυτί του ελέφαντα.«Πιστεύω ότι ο ελέφαντας είναι ένα μαγικό χαλί που μπορεί να πετάξει πάνω από τα βουνά και τα δάση!» δήλωσε ικανοποιημένος.Ο πέμπτος, που κατά σύμπτωση έπιασε την προβοσκίδα, απέρριψε όλα όσα είπαν οι προηγούμενοι και υποστήριξε ότι όλοι έκαναν λάθος και ότι στην πραγματικότητα ήταν ένας μεγάλος ελαστικός σωλήνας.Ο μαχαραγιάς, που δεν έβγαζε άκρη, άκουσε εκείνη τη στιγμή έναν πιτσιρίκο να λέει:«Την αλήθεια θα τη βρεις, αν τη θέση σου αλλάξεις!»Τότε οι πέντε τυφλοί άλλαξαν θέσεις. Και τότε άρχισαν να μην είναι τόσο σίγουροι και να προβληματίζονται, ώσπου κατάλαβαν...«Ο καθένας μας είχε ακουμπήσει μόνο ένα μέρος του ζώου και είδε αυτό που ήθελε να δει», είπε ο ένας.«Ο καθένας αναγνώρισε αυτό που σκεφτόταν από πριν», είπε ο άλλος.«Για να μάθουμε ποια είναι η αλήθεια, θα πρέπει να συνδέσουμε όλα τα κομμάτια», είπε ο τρίτος, κι έτσι συνέχισαν να συζητάνε στο δρόμο μέχρι το σπίτι.Ο μαχαραγιάς χαμογέλασε ευχαριστημένος, γιατί αναγνώρισε για άλλη μια φορά πόσο σοφοί ήταν οι πέντε τυφλοί που συνειδητοποίησαν ότι για να καταλάβουν την αλήθεια για τον ελέφαντα έπρεπε να δουν τόσο με τα δικά τους μάτια όσο και με τα μάτια του άλλου.~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~Είναι ένα λαϊκό ινδικό παραμύθι μας υπενθυμίζει ότι η αλήθεια δεν είναι μόνο μία. Ο καθένας βιώνει τη δική ταυ πραγματικότητα. Για να δούμε κάτι πιο σωστά, πρέπει, να το δούμε και με τα μάτια του άλλου. Ό,τι βλέπουμε και κατανοούμε δεν είναι μόνο αυτό που κοιτάνε τα μάτια μας. Η ιδέα που έχουμε από πριν για κάτι περιορίζει την αντίληψή μας.

Ισχύει μόνο σε περίπτωση ένοπλης σύρραξης και ως στρατιωτική ή εχθρική χρήση. Το νομικό τμήμα του Αβάπτιστου βρίσκει ότι δεν παραβιάζεις το Διεθνές Δίκαιο. Ως εκ τούτου, δύνασαι να αναφερθείς ελεύθερα στα παραπάνω σπελλς

Albus, όταν αναφέρεσαι σε θαύμα, τί ακριβώς έχεις στο μυαλό σου; Από προσωπική πείρα μπορώ να σου πω ότι είναι αρκετά εύκολο να επηρεάσεις την έκβαση καταστάσεων τόσο υπέρ όσο και κατά σου. Η πίστη και η επιθυμία είναι πολύ ισχυρές δυνάμεις. Μπορώ να σου αποδείξω ότι ό,τι μας συμβαίνει, καλό ή κακό, το έχουμε προ(σ)καλέσει εμείς οι ίδιοι. Δεν θεωρώ ότι πρόκειται για κάτι μεταφυσικό, ίσα ίσα θεωρώ ότι είναι φυσικοί νόμοι που διέπουν τα φαινόμενα αυτά, που απλά δεν είναι ακόμα ευρέως γνωστοί. Η "μαγεία" τελικά είναι κάτι πιο απλό και πιο εύκολο απ'όσο πίστευα παλαιότερα.

Κέρατε, συμφωνούμε απόλυτα. Μία παρατήρηση δεν μπορεί να γίνει, αν ο παρατηρητής δεν είναι σε θέση να την κάνει. Η αντίρρησή μου είναι σχετικά με την ερμηνεία και τοποθέτηση της Νεφέλης και συγκεκριμένα στην άποψη ότι ανικατότητα παρατήρησης ενός γεγονότος/αντικειμένου/ φαινομένου συνεπάγεται και ανυπαρξία αυτού. Επίσης διαφωνώ με τις σκέψεις "Άρα δεν θα υπήρχε σύμπαν εάν δεν υπήρχε ο άνθρωπος", "Άρα το σύμπαν είναι όπως είναι επειδή το παρατηρεί ο άνθρωπος; Κι αν "σταματήσει" να το παρατηρεί, θα παραμείνει έτσι ή μήπως θα πάψει να υπάρχει;" Διάβασε όμως λίγο πιο προσεχτικά την Ανθρωπική Αρχή και πρόσεξε μια μικρή λεπτομέρεια που κάνει την μεγάλη διαφορά: <<οι παρατηρήσεις του φυσικού κόσμου πρέπει να είναι συμβατές με τη μορφή ζωής που μπορεί να τις παρατηρεί>> Του φυσικού κόσμου, λοιπόν. Άρα, θα μπορούσαμε να πούμε πως, οτιδήποτε δεν αντιλαμβανόμαστε, ίσως υπάρχει πέραν του φυσικού κόσμου... σωστά; Κι αν ναι, τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει στο δικό σου μυαλό, θα βοηθούσε αν μου το έλεγες Από την άλλη στο δικό μου μυαλό η αρχική τοποθέτηση δεν ισχύει. Για εμένα, οτιδήποτε δεν αντιλαμβανόμαστε, μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει στον φυσικό κόσμο. Αποδέχομαι ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν είμαι σε θέση να αντιληφθώ. Επίσης, διαφωνώ και με την τοποθέτηση της αρχής. Έχουμε παρατηρήσει π.χ ότι σε πολύ χαμηλά βάθη της θάλασσας το οξυγόνο είναι πολύ χαμηλό. Είναι μία παρατήρηση που δεν είναι συμβατή με τη ζωή μας. Εκεί βέβαια ο παρατηρητής δεν είναι ο άνθρωπος, αλλά το όργανο μέτρησης. Η παρατήρηση από μεριάς του ανθρώπου γίνεται στο όργανο μέτρησης, κάτι συμβατό με τη ζωή του. Νομίζω ότι δεν έχουμε βρει σημείο επαφής στη συζήτηση.....

Νεφέλη, η αρχή που παρέθεσες αναφέρετε στις παρατηρήσεις, όχι στην ύπαρξη του φυσικού κόσμου. Αν ένας άνθρωπος είναι τυφλός, δεν σημαίνει ότι δεν θα πέσει πάνω στον τοίχο. Το ότι δεν τον βλέπει, δεν σημαίνει ότι παύει να υπάρχει. Αν ένα πλάσμα δεν μπορεί να νιώσει τη θερμότητα, απλά θα καεί. Δεν θα σταματήσει η φωτιά να υπάρχει, αλλά το πλάσμα. Μορφή ζωής δεν είναι μόνο ο άθρωπος. Ο φυσικός κόσμος δεν περιλαμβάνει μόνον αυτόν και δεν είναι μόνον ο άνθωπος ο οποίος μπορεί και παρατηρεί τον φυσικό κόσμο. Η άποψή μου είναι ότι βγάζει ήχο, άσχετα αν δεν τον ακούμε. Δεν είναι εγωκεντρικό και αλαζονικό να πιστεύουμε ότι υπάρχει, μόνο ότι εμείς μπορούμε να αντιληφθούμε;

Να επενδύσεις τι;

Γιατί ρωτάς; Αν η απάντηση είναι ''ναι'', τι αλλάζει για εσένα; Αν η απάντηση είναι ''όχι'', τι αλλάζει για εσένα; Όπως είπε και ο outis, ο χώρος διατίθεται για χρήση και για συζήτηση. Όποιος θέλει, μπορεί ελεύθερα να το κάνει.

Συμφωνώ με Outis

Χρόνια πολλά και καλά, με υγεία και ευτυχία

Καλωσόρισες Φιλοκτήτη