medussa
-
Posts
405 -
Joined
-
Last visited
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by medussa
-
-
Εγώ που ξενύχτησα είκοσι μερόνυχτα σε ένα αυτοκίνητο όταν καιγόταν το Σούνιο από άκρη σε άκρη?
Εγώ που έκλαιγα ασταμάτητα τέσσερις μέρες και μετά δεν είχα άλλα δάκρια να κλάψω?
Εγώ που είχα κάνει το CB μέρος του αυτιού μου και φώναζα στους πυροσβέστες «Κουράγιο»?
Εγώ που έπεσα μέσα στη φωτιά με ένα κλαδί προσπαθώντας να σβήσω κι εγώ ότι μου έκαιγε τη ψυχή και τα πνευμόνια?
Εγώ που κάθε καλοκαίρι δεν κοιμάμαι, εδώ και πάρα-πάρα πολλά χρόνια?
Εγώ που πήρα το φτυάρι και έσκαψα κάτω από τον ήλιο, μες την αποπνιχτική μυρωδιά λάκκους για να βάλουμε καινούριες ρίζες?
Εγώ, που έχω ζήσει τόσο μέσα στο πετσί μου τον τρόμο, την απογοήτευση, τον πόνο, την αγωνία της φωτιάς που καταπίνει τα πάντα στο πέρασμά της?
Εγώ? δεν έχω κουράγιο πια να κάνω τίποτα? μην με κατηγορήσετε! Με πονάει αυτό το θέμα, όσο και η ύπαρξη μου η ίδια! Όμως? δεν έχω κουράγιο πλέον να κάνω τίποτα?
-
Να θέσω ένα θέμα? Το οποίο βασικά αρχικά με εκνεύρισε απίστευτα αλλά μετά μου δημιουργήθηκε μια περιέργεια.
Η κολλητή μου προσφάτως έγινε μανούλα. Μέσα ? έξω στο σπίτι (εγώ μόνο, δεν το ήξερα, κατόπιν το διαπίστωσα) και κανονίσαμε να έρθει και μια κομμώτρια να την «φρεσκάρει» λίγο μιας και είχε αρχίσει να ψιλοφρικάρει από την κλεισούρα. Και έρχεται η μαμά της ωρυόμενη, τύπου «Τι??? Θα κουρευτείς??? Είσαι λεχώνα!!! Δεν κάνει!!!», κι αρχίζει και μας απαριθμεί τι? έπρεπε να πράττει ως λεχώνα και σε ποια σημεία υπήρξε? παραβάτισσα! Καλά, τον εκνευρισμό μου δεν μπορώ καν να τον περιγράψω!!! Μερικά από αυτά ήταν:
~ Δεν κουρεύεσαι
~ Δεν χτενίζεσαι άμα πέσει ο ήλιος
~ Δεν βγαίνεις καν στο μπαλκόνι
~ Άμα είναι επιτακτική ανάγκη να το κάνεις, φοράς σκούρα ρούχα
~ Δεν απλώνεις τα ρουχαλάκια του μωρού νύχτα
~ Άμα νυχτώσει και δεν έχουν στεγνώσει, τα μαζεύεις και τα ξαναπλώνεις την άλλη μέρα
~ Δεν θηλάζεις μπροστά σε άλλους (και μου ?ριξε μια λοξή ματιά)
και άλλα πολλά τέτοια χαρωπά και εύθυμα!!!!
Οκ! Το ?χουμε ξανασυζητήσει το θέμα και για μένα το μόνο αποδεκτό και λογικό και φυσιολογικό είναι το σαρανταήμερο, όμως σκεφτόμουν από πού να ξεκίνησαν όλες αυτές οι «πρακτικές», τι σκοπό είχαν, τι τελικά εξυπηρετούσαν. Εσείς τι ξέρετε από τις μαμαδο-γιαγιάδες σας???
-
Το ανακάλυψα σήμερα. Το διάβαζα επί πέντε ώρες ασταμάτητα αγνοώντας τόνους δουλειάς, χαρτιών και τηλεφώνων.
Νιώθω μικρή, πολύ μικρή μπροστά της...
-
Την είδα… μπορώ να πω ότι καθ’ όλη την διάρκεια της ταινίας σχεδόν «υπέφερα» από την «ελαφρότητα» της υπερβολής της (σφάζουμε και αστεϊζόμαστε παράλληλα). Στο τελευταίο τέταρτο της όμως ΠΛΑΝΤΑΞΑ ΣΤΟ ΚΛΑΜΑ!!!! Τι να πω… δεν μ’ έχει ξαναδιχάσει ταινία έτσι!
-
Δε νομίζω ότι υπάρχει διαφοροποίηση, οπότε δεν καταλαβαίνω και τον διαχωρισμό ? προβληματισμό.
Μια ζωή γεμάτη ουσία δεν είναι μια ευτυχισμένη ζωή?
-
The 1st one was Christ...
The 2nd one was Peter (the apostle)...
After him was this guy?
-
Πρώτα στην καρδιά και μετά στο μυαλό (κι όμως θέλει περισσότερο ευαισθησία από λογική).
Και θα χαρίσω ένα? δελφίνι, γιαυτόν/ήν που ψάχνει τον αιώνιο συνοδοιπόρο!
-
Όντως, πολύ καλή ταινία..
Medussa,
ας αφήσουμε στην άκρη αυτό(που δεν το γνωρίζουν και πολλοί. Είναι και καθαρά θέμα ιδεολογίας του καθενός)..
Το αποτέλεσμα μετράει, το ξαναλέω.
(παρεμπιπτόντως, η μουσική του bono απέχει πολύ από τα γούστα μου..
μη νομίζεις ότι τα λέω αυτά γιατί είμαι φαν)
Μα στο συγκεκριμένο η ουσία είναι! Εφόσον η ιδεολογία του είναι τόσο ρευστή, πως διασφαλίζεις την προσήλωση του στο έργο αυτό? Και στο κάτω ? κάτω της γραφής, έχεις κάνει τη γερή κονόμα??? Χτίσε ένα σχολείο, ένα νοσοκομείο, μια παράγκα έστω, χωρίς τυμπανοκρουσίες και τζάτζαλα! Πιστεύεις ότι ο εν λόγω (και ο κάθε παρόμοιος) έχει δώσει έστω και μια δεκάρα τσακιστή από την προσωπική του τεράστια περιουσία??? Ότι δεν εκμεταλλεύεται την επιρροή του? Από το τελευταίο Live του κατά της φτώχιας (τύπου) ξέρεις σε τι ποσοστό από τα έσοδα της πώλησης του CD πήγαν προς τα εκεί??? Πλήρωναν οι fun, ισορροπημένη τη συνείδηση ότι διέπρατταν φιλανθρωπικό έργο και εξασφάλισαν και ένα.. άσπρο άλογο (μαζί με τους στάβλους, τους εκπαιδευτές, το προσωπικό, και το σανό για 50 χρόνια) στο ίνδαλμα τους (πάει σετάκι τώρα που έγινε ιππότης).
Κι οι επηρεαζόμενοι τι είναι? Φιλάνθρωποι εκ μοδός??? Αυτό είπα στην αρχή!
Είναι τόσο προσωπικό κι έτσι πρέπει να μένει!
-
Γιατί Νυκτώ όταν δηλώνεις ορκισμένος αντι-βασιλικός (και ξεσηκώνεις ορδές ξωπίσω σου, και σε στηρίζουν και σε «φτιάχνουν» γιαυτό) δεν κάνεις βαθειά? υπόκλιση στο καπάκι! -
Γιατί μιά φορά και έναν καιρό, τα αγοράκια τα έκαναν αυτά για να ζήσουν, τα ίδια αλλά και τα κοριτσάκια τους. Απομηνάρια του παρελθόντος βλέπεις.
Ναι.. βλέπω πολλές ομοιότητες?
Και τότε για να τεκνοποιήσουν βαρούσαν τις θηλυκές με ένα ρόπαλο και τις σέρνανε από το μαλλί στη σπηλιά, και τώρα το ίδιο!!! ΤΙ ΛΕΣ ΜΩΡΕ!!!!
-
Το θέμα αυτό είναι σχεδόν τόσο προσωπικό όσο και τα αισθήματα του καθενός.
Φιλανθρωπία με την social έννοια δεν υφίσταται! Πάρτε παράδειγμα τον Bono (αυτός μου ?χει κάτσει αυτή την περίοδο, αυτόν αναφέρω). Ιρλανδός, αντιρρησίας, δήλωνε οπαδός του IRA, πουλούσε, πουλούσε, πουλούσε, χόρτασε! Ας κάνουμε μια? «φιλανθρωπία» λοιπόν! Κατά της φτώχιας ας πούμε! Αλαλαγμοί στα πλήθη! Δώστου συναυλίες και βραχιολάκια (μα.. είναι ο Bono λέμε!). Πρόσφατα χρίστηκε και ιππότης από την Βασίλισσα της Αγγλίας! Υποκλίθηκε ? έσκυψε να χριστεί! So long o επαναστάτης του κ :censored: λου?
-
Ίσα ? ίσα που το γεγονός ότι δεν έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν ενισχύει την εκδοχή αυτά τα δύο να φάγανε κάτι που τα σκότωσε.
Αν ήταν κάτι? «άλλο» δεν θα ήταν μόνο δυο!
-
What does a blonde do when she has a car accident?
1. She cries!
2. She makes a call!
3. She screams!
4. Dont know!
SHE BRUSHES HER HAIR!
-
Προσωπικά έχω περάσει απο πολλά στάδια για να φτάσω στο σημείο να αναθεωρήσω απόψεις ως προς τι πιστεύω και γιατί το κάνω αυτό. Αλλά είναι κάτι που προέρχεται απο μένα και μόνο για μένα. Δεν νομίζω οτι θα ήταν το ίδιο σαν αποτελέσμα σε κάποιο άλλο άτομο.
Για ακόμα μια φορά μου «κλέβεις» τις λέξεις μου
! Εκνευριστικέ τύπε? 
-
Anor
Να διευκρινίσω κάτι? Όταν αναφέρομαι στην ιστορική απόδειξη της Αναστάσεως λέω ακριβώς το ίδιο πράγμα με εσένα! Ότι δεν έχει προκύψει αυτός ο «εξαναγκασμός» (αν θες) πίστης του συγκεκριμένου γεγονότος, που να μη χωράει περιθώρια όχι αμφισβήτησης αλλά διαφορετικής (προσωπικής) ερμηνείας.
Πλέον τούτου γράφεις «Αν αποδειχθεί ιστορικά η Ανάσταση, σημαίνει ότι ο Ιησούς ήταν πράγματι Θεός». Μα αυτό είναι ήδη ακράδαντα αποδεδειγμένο μέσα μου!
Αχμ.. δεν έχω καταλάβει ακόμα αν διαφωνούμε ή αν συμφωνούμε με άλλες λέξεις?
-
Δεν διαφωνώ ολωσδιόλου σε αυτό που λες!
Τα ίδια όμως ακριβώς στοιχεία (της αυτοθυσίας , της αυταπάρνησης, της ταπείνωσης και της μεγάλης Αγάπης) εμπεριέχονται σε όλη την διδασκαλία του Ιησού!
Εξάλλου μόνος σου είπες (δεν θυμάμαι αν ήταν εδώ ή κάπου αλλού) ότι για σένα οι διδαχές των γραφών είναι παραβολικές με τον Α ή Β τρόπο! Γιατί να μην ισχύει το ίδιο και για την Ανάσταση?
Εγώ έτσι επιθυμώ να το αντιλαμβάνομαι, πέραν της μέχρι στιγμής αποδεδειγμένης, ιστορικής ορθότητας της Σταύρωσης. Ιστορικά, έχει αποδειχθεί η Ανάσταση? (δεν είναι αυτός ο λόγος που πιστεύω όπως αντιλαμβάνομαι εγώ, αλλά το αναφέρω)
Τίποτε απολύτως δεν πρόκειται να καταρριφθεί, με καμία ανακάλυψη - αποκάλυψη! Αν θα βάλλουν κάποια ομάδα ανθρώπων, αυτοί καλώς να το πάθουν και δεν με αφορούν γιατί πιστεύουν από γαλουχία, χειραγώγηση, συνήθεια ή και φόβο.
-
Σκέψου το και έτσι... αμφισβητούμε τα πάντα, ακόμα και αν τα πιστεύουμε... είναι όπως σωστά λες η ανθρώπινη φύση τέτοια. Αν τώρα αποδειχτεί στην αμφισβήτηση μας αυτή , οτι το βασικό στοιχείο της ιδέας Πίστης μας , δεν υφίσταται... ποιός ο λόγος να συνεχίσουμε; (Στο συγκεκριμένο αναιρείται το σημείο της Ανάστασης , άρα και η κεντρική ιδέα του Χριστιανισμού)
Anor αυτό συμβαίνει, εάν κι εφόσον ο πυρήνας της πίστης σου είναι το συγκεκριμένο.
Για μένα προσωπικά ωστόσο δεν είναι! Το σημείο της Αναστάσεως με συγκινεί βαθύτατα και σε υπέρτατο βαθμό, όμως δεν είναι αυτός ο λόγος που πιστεύω στον Χριστιανισμό!
Κατά τα υπόλοιπα, πάνω ? κάτω, συμφωνώ μαζί σου!
-
Aυτο που σκεφτηκα βασικα ηταν το πως θα αντιδρουσα αν ξυπνουσα μια μερα
και μου λεγαν οι γονεις μου πως ειμαι υιοθετημενη και δεν ειμαι δικο τους παιδι.
Νομιζω πως θα παθαινα σοκ αλλα θα το αντιμετωπιζα και φυσικα δεν νομιζω πως θα επαυα να τους αγαπαω και να ακουω αυτα που μου εχουν πει
Ιωάννα έτσι ακριβώς! Καταπληκτικό το παράδειγμα σου!
Και να προσθέσω την δική μου παράμετρο του παραλόγου:
Ελπίζω να ξυπνήσω ένα πρωί και να μου πουν οι γονείς μου ότι είμαι υιοθετημένη, για να αποδειχθεί ότι τόσα χρόνια δεν μ? αγαπούσαν εξ ανάγκης αλλά γιατί έτσι επέλεξαν συνειδητά!
-
Εμένα πάλι η απορία μου είναι άλλη....οι υπόλοιποι πελάτες τι περίμεναν για να αντιδράσουν?
(Α..ρε ανθρωπάκο...τα θέλει ο ....απαυτός σου...)
Χμ.. δεν ξέρω! Να με δείρει ίσως????
-
Χμ…
Θα σας περιγράψω το συγκεκριμένο σκηνικό που ανέφερα και πολύ θα ήθελα να μου πείτε οι υπέρμαχοι της ανθρωπιστικής αντίδρασης και συμπεριφοράς μια εναλλακτική που θα μπορούσα να αντιδράσω (σημειωτέον, αν και στην αρχή το έφερα βαρέως, πλέον δεν μετανιώνω καθόλου).
Βρίσκομαι σε κατάστημα ρούχων, έχοντας ανά αριστερής χείρας κάποια ρούχα και ανά δεξιάς την βαφτιστήρα μου. Περιμένω υπομονετικά στην ουρά (γιατί έχει δημιουργηθεί μια ουρά δέκα μέτρα, η οποία μου έχει κάνει εντύπωση, καθότι υπάρχουν δύο ταμίες). Πλησιάζοντας ωστόσο, διαπιστώνω ότι η ουρά καθυστερεί γιατί η μια (η… πρωταγωνίστρια) καθυστερεί παρατηρώντας τις πωλήτριες και καθυστερεί και την άλλη ταμία γιατί της σχολιάζει διαρκώς τι κάνουν ή δεν κάνουν οι πωλήτριες. Από πίσω μου είναι μια ταλαίπωρη μητέρα, με ένα μπόγο ρούχα, και τέσσερα παιδάκια ηλικίας από 12 έως 6. Φτάνω λοιπόν, δίνω τα ρούχα, περιμένω για τρία ρούχα ένα τέταρτο (με το ρολόι) καθότι είχαμε επτά διακοπές σχολιασμού για τις πωλήτριες και την ώρα που ακόμα καλά – καλά δεν έχω πάρει την τσάντα με τα ρούχα και δεν έχω κλείσει το πορτοφόλι μου, η… πρωταγωνίστρια ανακοινώνει:
«Να περάσει ο επόμενος!»
Η ταλαίπωρη μητέρα, συνειδητοποιεί ότι αυτή είναι η επόμενη και αρχίζει να μαζεύει τον μπόγο με τα ρούχα και τα πιτσιρίκια για να πλησιάσει στο ταμείο. … Εκνευρισμένη η πρωταγωνίστρια φωνάζει πιο δυνατά:
«Ο επόμενος ΕΙΠΑ!»
Τραβιέμαι στην άκρη και προσπαθώ να βοηθήσω την μητέρα να δώσει τα ρούχα στο ταμείο (παρότι είναι και τα δυο μου χέρια πιασμένα κι έχω κι εγώ ένα παιδί παραμάσχαλα). Και ακούγεται η πρωταγωνίστρια να ουρλιάζει προς την μητέρα:
«Τελείωνε κυρά μου!!! Τελείωνε!!!»
Γουρλώνω το μάτι, αλλά δεν μιλάω και πάω να φύγω, κι ακούω την μητέρα που χαμογελάει μετά βίας και… απολογείται!
«Συγνώμη… τα παιδιά βλέπετε…». Και η απάντηση από την ταμία?
«Να μην τα κουβαλάγατε μαζί σας τότε!!!»
Κάνω επιτόπου μεταβολή και της λέω με σταθερό ύφος:
«Δεν υπάρχει λόγος να είστε αγενής δεσποινίς! Κατανοούμε ότι κουράζεστε, αλλά λίγη υπομονή είναι θεμιτή!». Αν και αμφιβάλω ότι κατάλαβε τι της είπα, η απάντηση της με κατακεραύνωσε:
«Δεν μίλησα σε εσένα! Να κοιτάς τη δουλειά σου!»
«(εγώ επέμενα στον πληθυντικό, έτσι?) Από τη στιγμή που με αναγκάζετε να σας ακούω να μιλάτε με αυτό τον τρόπο, μου δίνετε το δικαίωμα να παρέμβω!»
«Αγενής είσαι εσύ (το θυμήθηκε ή το επεξεργάστηκε ο εγκέφαλός της τέλος πάντων) και εξαιτίας σου καθυστερεί και η ουρά! Οπότε τελείωνε και φύγε! Δεν μίλησα σε εσένα!!! Σ’ αυτήν μίλησα!!!»
Ε.. σε αυτό ακριβώς το σημείο ξέχασα και τους πληθυντικούς ευγενείας, και τα κολλέγια, και τις καλόγριες, και τα μπαλέτα και τα γαλλικά:
«Αυτιά να βγάλεις χρυσή μου! Κι αν δεν ήθελες να καθυστερεί η ουρά, καλό θα ήταν να κάνεις τη δουλειά σου αντί να κουτσομπολεύεις τις πωλήτριες! Και να μιλάς στον πληθυντικό και ευπρεπώς στους πελάτες! Αυτή είναι η δουλειά σου!». Από εκεί και μετά περάσαμε σε στάδιο υστερίας…
«Άκουσες τι σου είπα???? Να κοιτάς τη δουλειά σου!!! Θα ‘πρεπε να ντρέπεσαι(?)!!! Που θα μου πεις εσύ ποια είναι η δουλειά μου!!! Τσουτσέκι…» :censored:
Σε αυτό το σημείο, χαμογέλασα, πήρα την μικρή από το χέρι και ανέβηκα στον πρώτο όροφο, ζήτησα κάποιον προϊστάμενο, του περιέγραψα το σκηνικό και απαίτησα να απολυθεί. Πράγμα και το οποίο έγινε, επιτόπου! Ο προϊστάμενός της, της είπε να ζητήσει συγνώμη σε εμένα και στην ταλαίπωρη μητέρα (παρουσία μας), κι η… πρωταγωνίστρια απάντησε… «Ρε δεν πάτε στον διάολο!!!». Υποθέτω ότι απολύθηκε χωρίς αποζημίωση…
Για να ακούσω τώρα, εσείς ΠΩΣ και ΠΟΣΟ ευγενικά θα το αντιμετωπίζατε…
-
Μα τα αστεία περιστατικά και η «φιλοσοφία» του θέματος, είναι ο πλέον τέλειος συνδυασμός
Μην πω εγώ και δεν πεις το αντίθετο!!!!!
-
Όχι! Ο πελάτης δεν έχει πάντα δίκιο! Ειδικά όταν επειδή α. έχει φάει κλήση, β. τον κεράτωσε η γκόμενα, γ. έπαθε νευροκαβαλίκεμα, δ. η πιστωτική του χτύπησε κόκκινο κοκ έχει την νοοτροπία ότι επειδή πληρώνει μπορεί να είναι αγενής και προσβλητικός, τότε ο πελάτης είναι για κλωτσιές και με συνοπτικές διαδικασίες!
Το ίδιο ισχύει όμως και για τους πωλητές ? τηλεφωνητές ? εξυπηρετητές κτλ. Εγώ προσωπικά έχω απαιτήσει την απόλυση πωλήτριας (κι έχει απολυθεί επιτόπου) σε κατάστημα ρούχων επειδή ήταν απίστευτα αγενής, προσβλητική με άλλη πελάτισσα (χωρίς λόγο, σας προλαβαίνω), μπροστά στα μάτια μου και μπροστά στα μάτια πολλών που απλά παρακολουθούσαν το σκηνικό αδιάφοροι κι αμέτοχοι.
Το θέμα λοιπόν είναι αμφίδρομο!
Πέραν τούτου, αστεία περιστατικά είπαμε να πούμε και το φιλοσοφήσαμε πάλι το θέμα!
-
Νεφέλη για να απαντήσω επακριβώς θα πρέπει να αναλύσω το πώς αντιλαμβάνομαι εγώ την θρησκεία μου! Κι όπως γνωρίζεις η αντίληψη μου δεν περιορίζεται μέσα στα δογματικά (ή? «ιστορικά») πλαίσια. Για να δώσω μια γενική ιδέα, η θρησκεία μου (γιατί το τι και το πώς πιστεύουμε είναι καθαρά προσωπική υπόθεση) «βουτάει» την μπουκίτσα της σε πολλές ιδέες. Ο πυρήνας της είναι, όπως σωστά είπες, οι πνευματικές διδαχές του ιδρυτή του Χριστιανισμού. Άρα έμμεσα απαντώ και στην ερώτηση σου: Όχι δεν θα με κλονίσουν κάποιες τέτοιες «αποδείξεις».
Και δίνω λίγες περισσότερες λεπτομέρειες:
Πολύ θα ήθελα να αποδειχθεί (ιστορικά) ότι ο Ιησούς, τα περίφημα χρόνια της ερήμου να τα πέρασε ασκητεύοντας στην Ανατολή (όπως κατά καιρούς έχει ειπωθεί).
Πολύ θα ήθελα να αποδειχθεί (ιστορικά) ότι ο Ιησούς, αγαπούσε και παντρεύτηκε την Μαγδαληνή, για να καταρριφθεί πλέον αυτή η δογματική ανδροκρατία που καλλιεργήθηκε από το συγκεκριμένο δόγμα.
Πολύ θα ήθελα να αποδειχθούν (ιστορικά) όλα τα αίσχη που διέπραξαν διάφοροι δογματέμποροι στο όνομα του Χριστιανισμού (να αποδειχθούν και ευρέως) και να καταδικαστούν.
Πολύ θα ήθελα να αποδειχθούν και άλλα πολλά!
Η πίστη μου δεν στηρίχθηκε ποτέ σε «ιστορικές» αποδείξεις κι η σκέψη μου απέναντι σε αυτά ήταν (και είναι) πάντα κριτική.
Μακάρι να αποδειχθούν πολλά πράγματα για να κλονιστούν όλοι αυτοί που «λένε» ότι πιστεύουν σε κάτι, επειδή έτσι χειραγωγήθηκαν.
Νυκτώ, τα αυτιά μου και τα μάτια μου δεν εντυπωσιάζονται από εικόνες που δακρύζουν! Η καρδιά μου εντυπωσιάζεται από την απίστευτη δύναμη της πίστης ορισμένων ανθρώπων.
-
Χμ? κι εγώ ίσως αν μετά τον Τιτανικό (1997), βραβευόμουν κατά κόρον επί δεκαετίας με τη Χρυσή Ντομάτα να έψαχνα το κάτι που θα με έφερνε ξανά στο τιμημένο προσκήνιο του Hollywood? Ίσως μια δοκιμασμένη συνταγή (Da Vince Code)? Για μας τους stars εξάλλου είναι όλα!
Ξέρεις... είμαι μάγισσα/μάγος!
in Συμπεριφορά & Ψυχολογία
Posted
Έχω απαντήσει σε αυτό το θέμα
!? Δεν θυμάμαι.. 
Βασικά.. μάγισσα δεν είμαι! Είμαι κάτι άααααααλλο (πιο τρανό και πιο μεγάλο
)! Αχμ, τι να πω?? Στην αγγλική είναι πιο εύκολο: «special inside» ας πούμε. Η μαμά μου δεν.. «ενοχλείται» (γιατί και με την ίδια «κάτι» τρέχει, όπως και με τη γιαγιά μου. Το λεγόμενο.. κληρονομικό χάρισμα 
). Ο μπαμπάς μου δεν.. «ενοχλείται» (έχει συνηθίσει από τη μαμά μου). Οι αγαπημένοι μου άνθρωποι δεν.. «ενοχλούνται». Βασικά όσοι άνθρωποι αποτελούν συναισθηματικές «επενδύσεις» δεν «ενοχλούνται». Τουναντίον, έχουν συνυφάσει εμένα την ίδια με αυτό το «ιδιαίτερο» χαρακτηριστικό μου.
Και στην τελική ποιον ενδιαφέρει τι πιστεύει ο καθείς? :smilewink: