Jump to content

medussa

Mέλη
  • Posts

    405
  • Joined

  • Last visited

Everything posted by medussa

  1. Το Saw II? λουτρό αίματος! Μα για πολύ αίμα μιλάμε . Το Ι ήταν πιο «εγκεφαλικό», το ΙΙ πιο δράση. Κι έξυπνο μπορώ να πω (αφού κάθε δέκα λεπτά νόμιζα ότι ήταν κι άλλος ο δολοφόνος , ε ναι ήταν έξυπνο ). Την προφητεία όχι δεν το έχω και δε νομίζω και να το δω. Νομίζω ότι θα είναι μια από τα ίδια. Εκτός εάν μου το προτείνει κάποιος που το ?χει δει με επιχειρήματα.
  2. Καλά? τον καημό μου για δρακουλοδοντάκια σε ταινίες τον έχω ξαναπεί . Εχθές λοιπόν, πήρα όλο χαρά :drooling2: το Underworld the Evolution και? οποία απογοήτευσις ? Τίποτα δε θύμιζε την ένταση, την πλοκή του πρώτου. Τσάμπα το παγωτό Δωδώνη που είχα πάρει ειδικά για την περίσταση (ε.. το γιορτάζω άμα βλέπω ταινίες που γουστάρω :partytime: ). Άμα είσαστε funs του είδους δείτε το με λίγες προσδοκίες για να μην απογοητευθείτε :isaygrrr: . Αν δεν είσαστε funs, αφήστε το καλύτερα να μην μοιρλιάζετε και το 1,5 ευρώ που θα δώσετε στο dvd :byebye: .
  3. Να επισημάνω το «κοινό» των εμπειριών στη συγκεκριμένη πανσέληνο; Περισσότερο αυτό μου έχει κάνει εντύπωση!
  4. Από την Τετάρτη που μας πέρασε έως κι εχθές ξημερώματα, κάθε βράδυ έκανα πολύ ανήσυχο ύπνο με πάρα πολλούς εφιάλτες, κάτι το οποίο δεν με προβλημάτισε ιδιαίτερα μιας και διανύω μια δύσκολη περίοδο και θεώρησα ότι ήταν αποτέλεσμα αυτού. Εχθές όμως, καθότι δεν δούλευα πέρασα το πρωινό μου ως είθισται (δηλ. καφές στο κρεββάτι και τηλεόραση ) όπου μεταξύ ύπνου και ξύπνιου άκουσα μια αστρολόγο σε πρωινάδικο και αναφέρει τους εφιάλτες λόγω πανσελήνου και τον συρμαδό των παρευρισκόμενων να διαμαρτύρονται για τα εφιαλτικά όνειρα που είχαν για αρκετές ημέρες . Κι αναρωτιέμαι? υφίσταται ως φαινόμενο? Γιατί μπορώ να κατανοήσω τις διάφορες επιρροές της πανσελήνου (μιας και ως πιο ευπαθές φύλο στα ενεργειακά της πεδία, της βιώνω κιόλας) αλλά για επιρροή του ασυνείδητου δεν το είχα ματακούσει. Εσείς?
  5. 20,235 και νεύρα τσατάλια! !! Λοιπόν, εγώ θα το πω κι ας με κράξετε ? μου ?ρθε σφυρί στο μυαλό μεν, ροζ δε?
  6. Κρεμάμε στο κλουβί ένα τσαμπί μπανάνες. Όλοι οι πίθηκοι τρέχουν να πιάσουν το τσαμπί. Ένας από τους πιθήκους, ο πιο γρήγορος, φτάνει πρώτος στο τσαμπί. Εκείνη τη στιγμή, καταβρέχουμε με πολλή πίεση τους υπόλοιπους, που έχουν μείνει πίσω. Αυτός που έτρεξε πρώτος και έπιασε το τσαμπί, τρώει τις μπανάνες και το ευχαριστιέται πολύ. Οι υπόλοιποι προσπαθούν να στεγνώσουν και να ξεπεράσουν το σοκ από το κατάβρεγμα. Μετά από 1-2 ώρες, η κατάσταση της ομάδας των πιθήκων επανέρχεται στο φυσιολογικό. Βέβαια, οι 9 που έφαγαν το κατάβρεγμα (και δεν έφαγαν μπανάνες), κοιτούν με κάποια ζήλια τον ένα που και τις μπανάνες έφαγε και το κατάβρεγμα το γλίτωσε. Επαναλαμβάνουμε την ίδια ενέργεια, δηλαδή κρεμάμε ένα τσαμπί μπανάνες στο κλουβί. Τρέχουν όλοι, αλλά ο ίδιος πίθηκος, ο οποίος όπως είπαμε είναι ο γρηγορότερος καταφέρνει και πάλι να φτάσει πρώτος στο τσαμπί. Εμείς ξανακαταβρέχουμε με πολλή πίεση τους υπόλοιπους, ενώ ο πρώτος τρώει επιδεικτικά τις μπανάνες που "κέρδισε δίκαια", αφού ήταν ο γρηγορότερος. Επαναλαμβάνουμε το ίδιο 2-3 φορές. Κάποια φορά, καθώς ξεκινάει ο γρήγορος να πιάσει το τσαμπί που τοποθετήσαμε εκ νέου, τον πιάνουν οι υπόλοιποι εννιά και τον κάνουν μαύρο στο ξύλο. Βρίσκεται λοιπόν το τσαμπί στη θέση του για κάποια ώρα, χωρίς να συμβαίνει τίποτα. Κάποια στιγμή, ο γρήγορος ξαναπροσπαθεί να τρέξει προς το τσαμπί, αλλά οι υπόλοιποι τον ξαναπλακώνουν στο ξύλο, γιατί φοβούνται το κατάβρεγμα. Μετά από μερικά ξυλοφορτώματα, ο γρήγορος "μαθαίνει το μάθημά του" και δεν ξαναπροσπαθεί. Μπορεί να προσπαθήσει και κάποιος άλλος, αλλά το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο: ξύλο από τους υπόλοιπους. Εδώ ξεκινάει το ενδιαφέρον της υπόθεσης. Βγάζουμε από το κλουβί έναν από τους εννιά πιθήκους αυτούς που καταβρέχαμε, όχι αυτόν που έφτανε πρώτος στο τσαμπί και βάζουμε έναν καινούριο πίθηκο, αντικαταστάτη. Ο καινούριος πίθηκος, με το που βλέπει το τσαμπί με τις μπανάνες το οποίο φυσικά δεν ακουμπάει πλέον κανένας από τους "έμπειρους" της ομάδας ορμάει να το πιάσει. Οι υπόλοιποι εννιά, συμπεριλαμβανομένου και του παλιού "γρήγορου", τον βουτάνε και τον κάνουν μαύρο στο ξύλο. Ο παλιός "γρήγορος" μπορεί και να χαίρεται που τρώει και κάποιος άλλος ξύλο. Ο καινούριος δεν ξέρει γιατί τρώει ξύλο, αφού δεν είχε την εμπειρία του καταβρέγματος. Μαθαίνει όμως πολύ γρήγορα ότι αν ξεκινήσει να πιάσει το τσαμπί, αυτό συνεπάγεται ξύλο από τους υπόλοιπους. Έτσι, ξαναβρισκόμαστε σε κατάσταση "ισορροπίας" μέσα στο κλουβί, δηλαδή υπάρχει ένα τσαμπί μπανάνες το οποίο δεν πάει να πιάσει κανείς. Ξανα-αλλάζουμε έναν από τους άλλους 8 πιθήκους (όχι τον παλιό "γρήγορο" και όχι τον νέο ξυλοφορτωμένο) με έναν αντικαταστάτη. Όπως καταλαβαίνετε, γίνεται η ίδια ιστορία της προηγούμενης παραγράφου, μέχρι να τους αλλάξουμε όλους (τελευταίο βγάζουμε τον παλιό "γρήγορο", τον πρώτο που έφαγε ξύλο στην αρχή της ιστορίας). Τι έχουμε λοιπόν; Έχουμε ένα τσαμπί μπανάνες, μέσα σε ένα κλουβί με 10 πιθήκους, από τους οποίους κανείς δεν τρέχει να το πιάσει, και κανείς δεν ξέρει γιατί (δεδομένου ότι κανένας τους δεν ήταν στην αρχική ομάδα που έφαγε το κατάβρεγμα).
  7. Στην παρούσα ζωή: Ο πρώτος δεν θα λάβει ποτέ τίποτα, μπορεί και να προπηλακιστεί κιόλας και να πικραθεί και να εγκαταλείψει. Ο δεύτερος σίγουρα θα λάβει, αφού αυτός είναι ο αυτοσκοπός και στόχος και προσπαθεί γιαυτό σκληρά. Ο τρίτος μπορεί να λάβει, μπορεί και όχι, αδιάφορο του είναι κι αν συμβεί θα το αποδώσει στην τύχη. Λίγο πριν το θάνατο: Ο πρώτος αν δεν έχει αποκλείσει από την πορεία του, ίσως να είναι ήμερος, ίσως όμως να είναι και απογοητευμένος ή πικραμένος. Ο δεύτερος θα είναι ικανοποιημένος. Ο τρίτος δεν θα το θυμάται καν για να το αξιολογήσει.
  8. Θα συμφωνήσω με τον Ζ. Τις περισσότερες φορές, ο έντιμος ? ειλικρινής χειρίζεται το χαρακτηριστικό του με έλλειψη λεπτότητας και μέτρου. Γιατί ακόμα και σε ένα «θετικό» χαρακτηριστικό χρειάζεται μέτρο. Και ο καταιγισμός της ειλικρίνειας πολλές φορές έρχεται σε αντίθεση με ένα άλλο πολύ ουσιαστικό χαρακτηριστικό, τη διακριτικότητα! Και τις περισσότερες φορές το άλλοθι αυτής της «καταπάτησης» δεν είναι η σκέψη «Εγώ είμαι απλά ειλικρινής» αλλά «Εγώ είμαι απλά αδιάφορος για το αποτέλεσμα». Ειλικρίνεια είναι και η έκφραση «Είσαι χοντρός!» αλλά τον? χοντρό θα τον προσβάλει! Και θα φέρει και σε δύσκολη θέση όσους παραβρίσκονται της? ειλικρινούς αποκάλυψης! Ως χαρακτηριστικό είναι θετικό όταν σε αυτοπροσδιορίζει: είσαι ειλικρινής και έντιμος με τον εαυτό σου!
  9. Στο συγκεκριμένο «προβληματισμό» του ***Prince*** δεν τίθεται καν σαν έννοια η πολυπροσωπία! Ισορροπία λέγεται! Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι για όλα? άλλη ομάδα είναι οι άνθρωποι που μπορείς να χαβαλεδιάσεις, άλλη που μπορείς να φιλοσοφήσεις, άλλη που μπορείς να εκμυστηρευτείς. Συνήθως (και δυστυχώς) ένας άνθρωπος που να συγκεντρώνει όλα τα παραπάνω και να σου δίνει τη δυνατότητα να ξεδιπλώνεις όλες τις πτυχές του χαρακτήρα σου, βρίσκεται λίγο δύσκολα. Γιαυτό εξάλλου κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος με κανέναν. Αν λοιπόν, υπάρξει αυτή η εξαιρετική περίπτωση (ή το κατά δυνατόν μεγαλύτερη ταύτιση) που τον βρίσκεις πολύ απλά τον κάνεις και «κολλητό» σου, «αίσθημα σου» κτλ. Μέσα λοιπόν από αυτό το διαχωρισμό των ομάδων, εκτονώνεις κι αναπτύσσεις όλες τις πτυχές του χαρακτήρα σου (ανάγκη για διασκέδαση, για συζήτηση κτλ) και ισορροπείς. Και να θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό που από νωρίς έκανες αυτό τον διαχωρισμό γιατί έτσι γλύτωσες τον εαυτό σου από πολλές ανθρώπινες απογοητεύσεις!
  10. Αν ήμουν Θεός για μια εβδομάδα, θα έκανα τον Kouranis Θεό για μια μέρα? Και μετά τον Seirio για όλες τις υπόλοιπες?
  11. Θα ομολογήσω ότι ως πιτσιρίκι υπήρξα τρελή urbanlegendού! Με πλήρη συνείδηση των πράξεων μου καθότι υπήρχε αυτοσκοπός: Για να μην μου «καταπατούν» το σπιτάκι-οχυρό που είχα φτιάξει στο εγκαταλελειμμένο ακατοίκητο, διέδιδα την ιστορία του πνιγμένου καπετάνιου και της απαρηγόρητης αρραβωνιάρας που το στοίχειωνε. Για να μη με βρίσκουν και να κερδίζω στο κρυφτό, διέδιδα την ιστορία με τους αδικοσκοτωμένους εργάτες που στοίχειωναν το σκοτεινό μέρος από το δασάκι που κρυβόμουν. Και άλλα πολλά χαριτωμένα? Το απίθανο είναι ότι σχετικά πρόσφατα άκουσα την ανακύκλωση της πρώτης ιστορίας από ενήλικους και έμεινα με το στόμα ανοιχτό! Πάντως με τους σύγχρονους urban legends έχω φάει μεγάλη ήττα, όπως τότε που «κυκλοφορούσε» ότι George Clooney και Brad Pitt εθεάθησαν σε parking του Μαρινόπουλου κι είχα πάρει σβάρνα τους Μαρινόπουλους επί ένα μήνα
  12. Συμφωνώ και επαυξάνω!!! Και αντιπροτείνω του χρόνου να στείλουμε τον Γιαννάκη τον Φλωρινιώτη μετά τέκνοις!!! Εκεί να δείτε θρίλερ που θα βιώσει η Europa!!!!
  13. Μην ξεχνάς ότι για τους Σουμέριους ο An ήταν ο «πρωτόπλαστός» τους (ο οποίος και ζούσε στους ουρανούς). Ο An-u (αυτός που ήρθε από τον ουρανό) κατόπιν καταγράφεται ως ο υπέρτατος θεός τους. ο Anu ήταν ο θεός της ατμόσφαιρας (γιαυτό και αποκαλούσαν το ουράνιο τόξο «το μεγάλο τόξο του Anu»). Ο Enki πάλι, ο υιός του ο αγαπητός, ήταν ο θεός και κυρίαρχος των υδάτων. Ο Anu είχε πολλά «παιδιά»: τους Enki, Enlil, Ninki, Inanna, Utu, Ningishzida, Marduk κτλ. Οι «πρώτοι» θεοί δεν ήρθαν ποτέ σε «επαφή» με τις γυναίκες του πλανήτη γη. Οι γιοί τους όμως… «Και οι γιοί του Θεού είδαν ότι οι κόρες των ανθρώπων ήταν δίκαιες. Και διάλεξαν από αυτές και τις πήραν για γυναίκες τους… Εκείνες τις ημέρες στη γη ήταν οι Νεφέλιοι, και μετά από αυτό, όταν οι γιοί του Θεού συνευρέθησαν με τις γυναίκες των ανθρώπων και αυτές γέννησαν τα παιδιά τους, οι ίδιοι έγιναν δυνατοί άνθρωποι οι οποίοι ήταν παλαιοί, άνθρωποι φημισμένοι» Το ότι μιλάει για γενιές αργότερα, αλλά δεν είναι και τόσο ξεκάθαρο, ίσως να μπερδεύει. Από την άλλη, η πρώτη συνάντηση τους με τους Σουμέριους, δεν ήταν με «αυτούς που βγήκαν από τη θάλασσα» αλλά με «αυτούς που ήρθαν από τη θάλασσα».
  14. "Ancient astronaut theory" Δεν ήταν ψαρόμορφοι... στολή φορούσαν οι... εξωγήινοι ! Κι αν κρίνω από μερικές δημοσιεύσεις που είδα εχθές στις εφημερίδες. συν κάποια ρεπορτάζ στην τηλεόραση που δημοσίευαν ότι σύμφωνα με τελευταίες επιστημονικές έρευνες ο άνθρωπος δεν προέρχεται από τον πίθηκο (so long Δαρβίνε) αλλά από μια «διασταύρωση» ανθρωποειδούς με τον πίθηκο, μάλλον δεν ήμουν η μόνη εχθές που ασχολήθηκε με το θέμα?
  15. «Κι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, όταν οι άνθρωποι άρχισαν να πολλαπλασιάζονται πάνω στη γη, και οι κόρες γεννούσαν. Και οι γιοί του Θεού είδαν ότι οι κόρες των ανθρώπων ήταν δίκαιες. Και διάλεξαν από αυτές και τις πήραν για γυναίκες τους… Εκείνες τις ημέρες στη γη ήταν οι Νεφέλιοι, και μετά από αυτό, όταν οι γιοί του Θεού συνευρέθησαν με τις γυναίκες των ανθρώπων και αυτές γέννησαν τα παιδιά τους, οι ίδιοι έγιναν δυνατοί άνθρωποι οι οποίοι ήταν παλαιοί, άνθρωποι φημισμένοι» Βιβλίο Γένεσις § 6:1-4. Οι Νεφέλιοι συχνά ονομαζόντουσαν και γίγαντες, μια αρκετά σωστή ερμηνεία, αλλά όχι ακριβής. Ένας καλύτερος ορισμός είναι «εκείνοι που ήρθαν κάτω». Οι Anunnaki των αρχαίων σουμερικών κειμένων ορίζονται ομοίως ως «εκείνοι που από τον ουρανό στη γη ήρθαν». Ουσιαστικά όλοι οι απροκατάληπτοι ιστορικοί και θεολογικοί μελετητές συμφωνούν ότι το βιβλίο της παλαιάς διαθήκης της γένεσης εξήχθη από τα παλαιότερα σουμερικά αρχεία. Το «Enuma Elish», το σουμερικό έπος της δημιουργίας και η «Γένεσις» έχει πάρα πολλά κοινά στοιχεία: ιστορίες όπως ο Κατακλυσμός, είναι κοινές και στα δύο βιβλία. Ένα αναπόφευκτο συμπέρασμα είναι ότι οι Anunnaki ήταν τόσο πραγματικοί όσο κι ο Νώε, ο Μωυσής ή ο Αβραάμ. Τα σουμερικά αρχεία έχουν καταγεγραμμένες με πολλές λεπτομέρειες τις ιστορίες των Anunnaki, κι ανάμεσα σε αυτές, των Enki, Enlil, Ninki, Inanna, Utu, Ningishzida, Marduk. Κοινό στοιχείο μεταξύ αυτών των ιστοριών ήταν η συνεχόμενη σύγκρουση μεταξύ των Enki και Enlil, τους γιούς του υπέρτατου Θεού Anu (ένα μεγάλο μέρος της αρχαίας ανθρώπινης ιστορίας, και η βιβλική γένεση, αναφέρεται στις διαφορές μεταξύ αυτών των δύο ετεροθαλών αδελφών και πώς είχαν επιπτώσεις στη ζωή όλων των όντων στη γη). Αλλά οι Anunnaki ήταν κάτι περισσότερο από ένα ζευγάρι ετεροθαλών αδελφών με έντονες λογομαχίες. Ήταν το συμβούλιο των Θεών, το οποίο συναντιόντουσαν περιοδικά για να εξετάσουν τις μελλοντικές ενέργειες τους και, πιθανώς ως λιγότερου ενδιαφέροντος θέμα στην ημερήσια διάταξή τους, τη μοίρα της ανθρωπότητας. Οι Anunnaki, σύμφωνα με το πλαίσιο αυτό, ήταν οι Νεφέλιοι, οι Θεοί των πατέρων του Αβραάμ. Οι Anunnaki έχουν επίσης ταυτιστεί με τους «παρατηρητές». Σύμφωνα με τον Zecharia Sitchin, και την ερμηνεία του επί των αρχαίων σουμερικών κειμένων, οι Anunnaki ήταν εξωγήινοι, ανήκαν σε μια εξαιρετικά μακρόβια φυλή (ζούσαν μέχρι και 500.000 χρόνια). Ο Laurence Gardner υποστηρίζει ακριβώς το ίδιο, με τη διαφοροποίηση ότι πίστευε ότι δεν ζούσαν παραπάνω από 50.000 χρόνια και σημειώνει συγκεκριμένα ότι οι Anunnaki δεν ήταν αθάνατοι. Επισημαίνει ότι δεν βρέθηκε κανένα αρχείο από αυτήν την περίοδο που να αφορά τους φυσικούς θανάτους τους, παρά μόνον οι βίαιοι θάνατοι των Apsu, Tiamat, Mummu, and Dumu-zi περιγράφονται με αρκετές λεπτομέρειες. Σύμφωνα με τα όσα γράφει ο Sitchin στο βιβλίο του «Ο δωδέκατος πλανήτης» (1976) η άφιξη τους στη γη, υπολογίζεται να έγινε 485.000 χρόνια πριν, όπου και ήρθαν από τον πλανήτη Nibiru. Ο Sitchin πιστεύει ότι ο Nibiru, βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον ήλιο, σε μια τεράστια ελλειπτική τροχιά η οποία χρειάζεται 3.600 χρόνια για να κάνει μια πλήρη περιστροφή. Επίσης υπάρχει η θεωρία ότι λόγω της μακράς διάρκειας των ζωών τους, δεν κινούνταν "στη γρήγορη πάροδο" του χρόνου, τουλάχιστον αναλογικά με τους ανθρώπους. Αυτό θα μπορούσε να είναι πολύ σημαντικό δεδομένου ότι η ανθρώπινη διάρκεια ζωής, ενώ πάρα σε σύγκριση με τους Anunnaki ήταν «συνοπτική», μπορούσε να αντισταθμιστεί από τους ανθρώπους που κατείχαν τη δυνατότητα να επιτυγχάνουν πολλά σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Η δημιουργικότητα μιας μικρότερης και έτσι ιδιαίτερα παρακινημένης διάρκειας ζωής είναι πιθανό να ήταν πάρα πολύ μεγαλύτερη από αυτή ενός Θεού που επαναπαυόταν στις δάφνες του. Αυτό σχετίζεται και με την ιδέα γιατί οι Anunnaki ασχολήθηκαν με την ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι μπορούσαν, αφ' ενός δουλεύοντας να ολοκλήρωναν την ημερήσια διάταξη των Anunnaki, αλλά μια επιταχυνόμενη δημιουργικότητα άξιζε για τους Anunnaki τον κόπο να ρυθμίζουν ένα σύνολο τόσο ετερόκλητο όσο η ανθρώπινη φυλή. Αλλά η σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων και των Anunnaki ήταν βαθύτερη από αυτή των κύριων και των σκλάβων. Όλα τα στοιχεία υποστηρίζουν έντονα την ιδέα ότι ο Αδάμ και η Εύα και οι απόγονοι τους ήταν αποτέλεσμα μιας γενετικής μηχανικής μίξης του DNA των Anunnaki και του Homo erectus, του επίγειου πρόγονου του ανθρώπου στη γη εκείνα τα χρόνια. Κι αυτό γιατί οι Anunnaki χρειαζόντουσαν εργάτες να δουλέψουν στα ορυχεία προς αναζήτηση χρυσού και άλλων πολύτιμων μετάλλων. Μια από τις πιο αγαπημένες μου θεωρίες που ξαναθυμήθηκα με αφορμή τη δημιουργία της ταινίας Anunnaki! Εξάλλου από μικρή είχα «εξαίρετους» βαθμούς στο σχολείο όταν έλεγα με στόμφο στον θεολόγο «Ο Χριστός ήταν ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ και η Δευτέρα Παρουσία θα γίνει με ΔΙΑΣΤΗΜΟΠΛΟΙΟ!», χωρίς να έχω γνωρίσει ακόμη τη θεωρία αυτή.
  16. Να διορθώσω μια «ανακρίβεια» μου. Ο κατακλυσμός δεν ήταν αποτέλεσμα λιωσίματος πάγων (καθότι κλιματολογικά η γη διένυε την «τροπική» της περίοδο) αλλά ενός άλλου φαινομένου (παρόμοιο με το φαινόμενο του θερμοκηπίου).
  17. SkotinouliS DeaR, Όλες αυτές οι απορίες που έχεις, έχουν πλέον εξηγηθεί κοσμοϊστορικά: 1. Γιατί τα «θέρισε» μια παιδική ίωση 2. Γιατί ήταν κέντρο εμπορίου και όπως όλα τα κέντρα εμπορίου είχε την ακμή και την παρακμή του (και η κατάρρευση της πόλης οφείλεται σε γεωφυσικές ανωμαλίες) 3. Γιατί έλιωσαν οι πάγοι Τώρα γιατί όλα αυτά καταγράφηκαν στην Παλαιά Διαθήκη ως έργα Θεού; α. Γιατί δεν είχαν τις απαραίτητες γνώσεις να τα εξηγήσουν αλλιώς, και β. Γιατί χρόνια τώρα αναλύουμε πως οι ανά τους αιώνες επιτήδειοι χειραγωγούσαν τα πλήθη μετά φόβου Θεού. Ο Θεός δεν είναι τιμωρός
  18. Διάβασα εχθές το thread και το έβαλα στο μυαλό μου για να το επεξεργαστώ λίγο? εχθές το βράδυ λοιπόν μου συνέβησε ακριβώς το ίδιο με το Βου (κουρτίνα 2 παρακαλώ). Σταμάτησα στην άκρη της Αττικής Οδού (για την ακρίβεια πήγαινα ντουγρού για μια νησίδα ? αλλά αυτό είναι μια ααααααλλη ιστορία), σήκωσα το χειρόφρενο και μετά από λίγο ένιωσα να μετακινείται το αυτοκίνητο προς τα πίσω? γιατί; Γιατί έχοντας μια φορά, την έκοψα ξαφνικά ενώ όλοι οι άλλοι συνέχισαν να την έχουν. Δεν σας έχει τύχει να οδηγάτε, να πηγαίνετε με μια αξιοπρεπή ταχύτητα (π.χ. 140) και να νιώθετε ότι πηγαίνετε σιγά γιατί όλοι οι άλλοι έχουν μεγαλύτερη «αξιοπρέπεια» (τύπου 200 ας πούμε? μα πιάνει τελική το Audi 217; Καμία δικαιοσύνη; ); Να φανταστώ ότι κάπως έτσι εξηγείται η ιστορία (Βου) λοιπόν;
  19. Η ιστορία αυτή είναι αφήγηση της μητέρας μου, ακόμη και σήμερα την ανατριχιάζει σύγκορμα και την πιστεύω ακράδαντα: Η αρχή της ιστορίας δεν «κολλάει» στο θέμα μας, αλλά σίγουρα σηκώνει πολύ συζήτηση (σε κάποιο άλλο thread). Πριν σαράντα χρόνια, στην εφηβεία της, έπεσε πάνω σε μια τσιγγάνα που της πρότεινε να της πει τη μοίρα της. Η μητέρα μου αρνήθηκε κι όσο η τσιγγάνα επέμενε τόσο πιο επιθετική γινόταν. Στο τέλος, της άρπαξε το χέρι με το ζόρι και της είπε «Στριμμένη… θα πεθάνεις σε είκοσι χρόνια! Καλά να πάθεις!». Σχεδόν είκοσι χρόνια αργότερα, η μητέρα μου έπαθε αλλεργικό σοκ από το τσίμπημα μιας μέλισσας. Την πήγε ο μπαμπάς μου στο Νοσοκομείο, όπου και η μητέρα μου κατέληξε στις 12:06 μμ (επίσημη καταγεγραμμένη ώρα θανάτου). Για καλή της (?) τύχη, πέρναγε ένας γιατρός, νέος και παθιασμένος που θεώρησε ότι δεν μπορούσε να το αφήσει να συμβεί έτσι απλά. Άρχισε να τις κάνει μαλάξεις, τεχνητή αναπνοή, ενέσεις αδρεναλίνης και τελικά η μητέρα μου ξανάνοιξε τα μάτια της στις 12.18 μμ. Τα δώδεκα αυτά λεπτά που ήταν κλινικά νεκρή είχε την εξής εμπειρία: στην αρχή αισθανόταν το σώμα της να ελαφρώνει (σα να περπατούσε πάνω σε μπαλόνια) και να απομακρύνονται οι ήχοι κι έκλεισε τα μάτια της. Όταν τα ξανάνοιξε «ήταν» πάνω από το δωμάτιο του Νοσοκομείου, έβλεπε τους γιατρούς πάνω από το σώμα της (τους οποίους περιγράφει έναν έναν), τον μπαμπά μου να καταρρέει σε μια γωνία του δωματίου (μόνο οπτικά θα μπορούσε να γνωρίζει κάτι τέτοιο) και το νέο γιατρό που περνάει απ’ έξω από το δωμάτιο… «τσιλιμπουρδίζοντας» (!) με μια νοσοκόμα… (μέχρι και σήμερα αποτελεί θέμα πειράγματος για τον γιατρό αυτό, τον οποίο πλέον γνωρίζουμε πιο προσωπικά). Οι σκέψεις της ήταν «Μωρέ γιατί κάνουν έτσι; Εγώ είμαι μια χαρά τώρα! (κανένα συναίσθημα λύπης, άγχους ή αγωνίας)» Και μετά ένιωσε να ανασηκώνεται και είδε το Φως… ένα άσπρο, άπλετο φως, διάχυτο στο χώρο. Άρχισε να «επιπλέει» μέσα σε αυτό κατευθυνόμενη προς τον πυρήνα του με ανυπομονησία, όπου στην αρχή έβλεπε δύο μαύρες κουκίδες κι όσο πλησίαζε άρχισαν να διαγράφονται δύο σιλουέτες. Πλησίασε αρκετά και διέκρινε τις μορφές του παππού της και της γιαγιάς της (αγαπημένα πεθαμένα πρόσωπα) οι οποίοι την εμπόδιζαν να συνεχίσει το «ταξίδι» της. Όσες προσπάθειες και να έκανε να τους προσπεράσει την εμπόδιζαν. Απόρησε γιατί και μόλις πήγε να εκφράσει την απορία της η προσταγή του «παππού» της, της «έσκισε» το μυαλό («… ήταν σαν βροντή…») «Γύρνα πίσω! Δεν πρέπει να περάσεις ακόμα!». Έπειτα ένιωσε να «πέφτει» προς τα κάτω. Ξαναβρέθηκε στο δωμάτιο του Νοσοκομείου, είδε το νέο αυτό γιατρό να την «τραντάζει» και να φωνάζει στο μπαμπά μου «Πρέπει να μας βοηθήσει κι η ίδια!». Το τελευταίο πράγμα που θυμάται είναι το μπαμπά μου να της φωνάζει «Βοήθα κι εσύ! Άνοιξε τα μάτια σου!». «Πρέπει να ανοίξω τα μάτια μου, σκέφτηκε. Να ανοίξω τα μάτια μου!». Ένιωσε να την «ρουφάει» με δύναμη το σώμα της, έναν οξύ πόνο στο στήθος… κι άνοιξε τα μάτια της. Έστω λοιπόν ότι αυτή η αίσθηση της έλλειψης πόνου και αγωνίας και φωτός προήλθε από χημικές αντιδράσεις του εγκεφάλου της. Η διπλή αιώρηση (πριν και μετά) πάνω από το δωμάτιο και η λεπτομερής περιγραφή απίστευτων λεπτομερειών (π.χ. ο νεαρός γιατρός που φλέρταρε ΕΞΩ από το δωμάτιο) πως ακριβώς μπορεί να το εξηγήσει η επιστήμη;
  20. Να πω ότι βρήκα 13 ή θα φάω ξύλο; "No sex, causes bad eyes" Εγώ πάντως το διάβασα αμέσως
  21. Δε νομίζω ότι έχει να κάνει με Ινδική κουλτούρα, ούτε ότι είναι επιρρεασμένο απ' αυτήν. Είναι έργο ενός αγαπημένου μου ζωγράφου του Victor Nizovtsev ο οποίος είναι Ρώσος . Πάντως τα καταφέραμε και βγήκαμε !
  22. Είναι υπερφορτωμένο το sort memory του. Το παθαίνω συνέχεια σε περιόδους άγχους ή όγκου δουλειάς. It sucks… Το πιο πρόσφατο πριν δυο εβδομάδες, μπαίνω στο αυτοκίνητο μαζί με την αδελφή μου και πάω να επιστρέψω κάποια dvd. Κατεβαίνω από το αυτοκίνητο, μπαίνω στο dvd-club, μιλάω λίγο και αρχίζω να ψάχνω για τα κλειδιά μου. Βάζω και το παιδί από το dvd-club να ψάχνει. Μετά από ένα δεκάλεπτο άσκοπου ψαξίματος μου λέει «Μήπως τα έχεις αφήσει στο αυτοκίνητο;» και σκέφτομαι «Να είμαι τόσο άνετη βρε παιδί μου, που άφησα το αυτοκίνητο ανοιχτό και τα κλειδιά πάνω;» και βγαίνω στο δρόμο και κατευθύνομαι προς το αυτοκίνητο. Σκύβω στο τζάμι του οδηγού για να δω αν είναι τα κλειδιά μέσα και βλέπω ότι είναι το ραδιόφωνο ανοιχτό. Αρχίζει να με λούζει κρύος ιδρώτας. Σηκώνω αργά το βλέμμα μου και πιάνω με την άκρη του ματιού μου ότι κάποιος κάθεται στη θέση του συνοδηγού. Αστραπιαία πετάγομαι πίσω και αρχίζω και τσιρίζω. Αρχίζει να τσιρίζει κι η… αδελφή μου που βρίσκεται μέσα στο αυτοκίνητο και έχει τρομάξει επειδή τσιρίζω. Είχα ξεχάσει ότι ήταν μαζί μου! Μέχρι και σήμερα, δεν «υπάρχει» πουθενά μέσα στον εγκέφαλό μου η μνήμη αυτή (ότι επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητο μαζί μου).
  23. Σε ποια από τις δύο αναφέρεσαι; Σε αυτή του avatar ή σε αυτή του profile; Γιατί και οι δύο είναι επιλεγμένες! Του avatar αν την μεγεθύνεις λίγο θα δεις ότι τα μαλλάκια είναι φιδάκια (Μέδουσα dear ) και του profile είναι και τα χρώματα και το στοιχείο που με αντιπροσωπεύει. Σε καλύπτει αυτό; Αν και θα με ενδιέφερε να μου εξηγήσεις γιατί σε ξενίζει τόσο, ουτοσώστε να το εκφράσεις κιόλας. Αν θέλεις κάντο με pm γιατί δε νομίζω να ενδιαφέρει και τους υπόλοιπους (είναι κι εκτός θέματος).
  24. Δεν ξέρω αν πρέπει να βάλω τα γέλια ή τα κλάματα :headb: Τίποτα από τα δυο.. οι θρησκείες είναι το όπιο του λαού.
×
×
  • Create New...