Jump to content

tanipteros

Νέα Μέλη
  • Posts

    46
  • Joined

  • Last visited

  • Days Won

    1

Posts posted by tanipteros

  1. Η θεωρεία του "Πολυδιάστατου σύμπαντος" αναφέρει 10 βασικές διαστάσεις στο Παν.

    Εδώ είναι μια περίληψη του βίντεο των 10 διαστάσεων.

    ΟΙ 10 ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

    εκτός διαστάσεων το Σημείο-Κενό. Χωρίς διαστάσεις, το μη Ον φιλοσοφικά

    1η -- Η ευθεία μεταξύ 2 σημείων
    2η -- Πλάτος, Μήκος. 2 Ευθείες που τέμνονται
    3η -- 3 Ευθείες με κοινή αρχή, κοινό σημείο. 3 Σημεία Χ,Ψ,Ζ. Ύψος,Πλάτος,Μήκος
    4η -- Η μεταβολή του 3διαστατου όντος στον χρόνο. Ο Χρόνος, Διάρκεια
    5η -- Όλες μαζί οι εναλλακτικές μεταβολές μέσα στο χρόνο. Το σύνολο του χρόνου που ορίζει το άχρονο πεδίο. 
    Ταξίδι στον χρόνο μπρος πίσω.
    6η -- Μετακίνηση σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή. Από χρονικό σημείο σε άλλο χρονικό σημείο.
    7η -- Η 6η διάσταση σαν σημείο. Παράλληλες χρονικές στιγμές. Το σύνολο όλων των εξελίξεων ενός 6διάστατου όντος. Το άπειρο είναι το σημείο της 6η διάστασης
    8η -- Η 7η διάσταση σαν σημείο. Πολλά σημεία 7ης διάστασης, παράλληλα συμπαντα. Πολλές δημιουργίες συμπάντων
    9η -- Η 8η διάσταση σαν σημείο. Μετακίνηση σε παράλληλα σύμπαντα από σημείο σε σημείο.
    10η -- Όλα τα σύμπαντα, όλες οι δημιουργίες, όλα τα χρονικά σημεία, όλα τα άπειρα. Το Παν ως σημείο.

    https://www.youtube.com/watch?v=p4Gotl9vRGs

    Επίσης ξέρουμε από τον μικρόκοσμο της κβαντομηχανικής ότι η σκέψη του παρατηρητή καμπυλώνει τον χώρο ως προς τον χρόνο.
    https://www.youtube.com/watch?v=KQv-ZReveL4

    Θέλω να κάνω ένα ρητορικό ερώτημα... Ποια είναι λοιπόν η σκέψη εκείνη που καμπύλωσε τον δικό μας χωροχρόνο?
    Μήπως στις άλλες διαστάσεις υπάρχει ζωή και η σκέψη εκείνων των όντων μπορεί και καμπυλώνει τον δικό μας αισθητό χωροχρόνο και δημιουργεί ύλη?
    Μήπως αυτά τα όντα τα αποκαλούμε Θεούς ή Θεό?

    • Like 1
  2. σε μεγάλο ποσοστό ναι...πχ ένας πετυχημένος γιατρός χειρούργος έχει επάγγελμα που προσφέρει στην κοινωνία. Αν είναι πετυχημένος στην εργασία του θα νιώθει ικανοποίηση μεγάλη. Το ίδιο και στις ερωτικές του σχέσεις με τις γυναίκες.... Εάν έχει δίπλα του μια γυναίκα πετυχημένη πλούσια κτλ και κει θα νιώθει ικανοποίηση....

  3. Ένα άλλο παράδειγμα που δείχνει την ύπαρξη βίας αλλά όχι της κακης βίας είναι οι Ολυμπιακοί αγώνες καράτε όπου εκεί υπάρχει το ευ αγωνιζεσθαι και η ευγενής άμιλλα. Οι δύο αθλητές δεν είναι απαραίτητα ο καλός και ο κακός. Απλά είναι δύο μαχητές.

  4. η βία δεν είναι απαραίτητη η "κακή" πχ δες πως αναπτύχθηκε η έννοια της πολεμικής τέχνης στην Ασία για να κατανοήσεις ότι περιέχει μέσα και σεβασμό και άτυπους κανόνες μεταξύ των μελών που οι καλοί ωφήλουν να ακολουθούν... 

  5. Τώρα για το αν ο άνθρωπος γνωρίζει το καλό και το κακό των αλλων όντων και εδώ θα διαφωνήσω και θα πω ότι ξέρει αρκετά πράγματα για τα άλλα όντα.

     

    Μήπως ο γεωργός δεν ξέρει το ωφέλιμο και το βλαβερό για τα φυτά του;

    Όσοι χρησιμοποιούν βότανα μήπως δεν ξέρουν το ωφέλιμο και το βλαβερό για αυτά;

    Οι κτηνοτρόφοι μήπως δεν ξέρουν τις αρρώστιες των ζώων τους και τι τα ωφελεί και τι τα βλάπτει;

     

    Ακόμη και οι μάγοι του μεσαίωνα στα γριμμόρια τους γράφουν τι αρέσει και τι όχι στους δαίμονες....

     

    Επομένως έχουμε μια γνώση για το ωφέλιμο και βλαβερό των άλλων όντων παρόλο που υποτίμησες το ανθρώπινο γένος ως μια μίξη στοιχείων με ατελείς αισθήσεις.

     

    Από την άλλη ο άνθρωπος αυτό το ατελές είδος όπως λες έβγαλε επιστήμες, φιλοσοφία και πήγε στα υπερβατικά πεδία που βρίσκεται ο Θεός και περιέγραψε με την λογική του τι συμβαίνει εκεί.

     

    Ο Ηράκλειτος για τους Θεούς και τον άθρωπο λέει.

     

     

     Τι είναι ο Θεός; άνθρωπος αθάνατος. Τι είναι ο άνθρωπος; Θεός θνητός
  6. ναι αλλά εγώ δεν λέω αυτό.

     

    Εγώ λέω ότι την άποψη για το ωφέλιμο ή το βλαβερό το βγάζει το ίδιο το ον και όχι κάποιος παρατηρητής άνθρωπος.  :wink_anim:

     

    Δηλαδή το αν ωφελείται ο Δαίμονας την βγάζει την άποψη αυτή ο Δαίμονας όχι ο άνθρωπος.

     

    Επομένως δεν είναι ανθρωποκεντρικό είναι οντοκεντρικό. :clapping:

     

    Αλλά για να απαντήσω και στην ερώτηση της Νεφέλης, η καταστροφή απαιτεί ελάχιστο χρόνο μπροστά στην οικοδόμηση της αρετής.

    Αυτό σχετικά με τον χρόνο του καλού και του κακού.

    Όσο αφορά την φύση του ανθρώπου κατά την γνώμη μου είναι μικτή και καλή και κακή.

    Άλλωστε μέσα από τις θρησκείες αυτό το κακό μέρος της φύσης του ανθρώπου προσπαθούμε να μετουσιώσουμε σε καλό.

  7. ε και; Άνθρωπος είμαι με σκέψη εγώ θα βγάλω το συμπέρασμα.

     

    Από την άλλη ξέρω να ξεχωρίζω πότε κάποιος άλλος παθαίνει κακό ή όχι.

     

    Ακόμη και για τους Δαίμονες αυτοί που τους επικαλούνται τους βάζουν περιορισμούς και δεσμά για να μην τους πειράξουν.

     

    Ακόμη και εγώ να μην ξέρω πότε ένας Δαίμονας παθαίνει κακό το ξέρει ο Δαίμονας που το παθαίνει.

    Για αυτό είπα το ον βλάπτεται το ον ωφελείται.

     

    Όταν ο Δαίμονας πχ ωφεληθεί το ξέρει ο ίδιος και σιγά μην δώσει αναφορά σε μένα που λέω το ον ωφελείται.

    Εδώ όπως βλέπεις υπάρχει απουσία ανθρώπου.

     

    Για αυτό είπα ότι είναι οντοκεντρική η άποψη

    καλό = το ον ωφελείται

    κακό = το ον βλάπτεται

    όπου ον ανθρωπος, ζώο, φυτό, Δαίμονας, εξωγήινοι κτλ....

     

    Όταν ένα φυτό ωφελείται από το νερό δεν χρειάζεται να το σκεφτεί άνθρωπος για να είναι ανθρωποκεντρικό το ώφελος.

  8. Αλλά είναι ανθρωποκεντρικό το καλό και το κακό? ^.- 

     

    Υ.Γ. Η.. έννοια και "επιρροή" των χριστιανικών δαιμόνων, των αρχαιοελληνικών κακοδαιμόνων, των Βόρειων κακοποιών ξωτικών, των Δυτικών πονηρών/εκδικητικών

    θεοτήτων, των Ανατολικών τζίνι κτλ με κάνει να διαστάζω να απαντήσω ναι στο παραπάνω.

     

    Ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε την έννοια του όντος. Ον = Δαίμονες πχ Καλό Ον κακό Ον = Άγγελοι, Χριστ. Δαίμονες

    Επομένως είναι οντοκεντρικό το καλό και το κακό. Όχι ανθρωποκεντρικό.

     

    Σε αυτήν την περιπωση έχουμε 2 τινά.

    Το ένα ότι παθαίνει κάτι ο Δαίμονας πχ και το αξιολογεί ως καλό ή κακό.

    Και το δεύτερο ότι δρα και ποιεί το καλό ή το κακό.

     

    Όπως βλέπουμε δεν υπάρχει το καλό και το κακό από μόνο του πάντα έχει υποκείμενο ή αντικείμενο

    Άλλωστε το καλό και το κακό είναι προσδιορισμοί των πράξεων κάποιου.

  9. η σύνδεση με το υποκείμενο δηλαδή το ον το κάνει οντοκεντρικό, όχι απαραίτητα σε σύνδεση με άνθρωπο.

    πχ όπως είπα και πιο πάνω ον μπορεί να είναι ένας Θεός ή ένα ζώο ή ένα φυτό.

     

    Και σαφώς έτσι έχουμε τις έννοιες της βλάβης και ωφέλειας.

     

    Αλλά έστω δεν είναι έτσι, οντοκεντρικά, πώς αλλιώς μπορεί αν είναι.

     

    Ποια η απόλυτη ερμηνεία του καλού και του κακού; Διότι αν το πάμε υπερφυσικά τότε έχουμε και πάλι υποκείμενο τον Θεό.

    Μια ερμηνεία του καλού-κακού χωρίς τον Θεό αλλά απόλυτα ποια είναι;

     

    Ρωτάω διότι δεν έχω καταλάβει. Στο δικό μου μυαλό είναι πάντα συνδεδεμένο με κάτι το καλό και το κακό, πάντα με ένα υποκείμενο.

  10. όταν λέμε ον εννοούμε πχ ένα φυτό, τον άνθρωπο, ένα ζώο όλα αυτά είναι όντα.

     

    Το καλό και το κακό αν δεν το συνδέσεις με ένα υποκείμενο έτσι σαν γενική έννοια του αποδίδεις υπερφυσικά χαρακτηριστικά.

    πχ καλός Θεός και κακός Θεός μόνο και εδώ έχουμε ον τον Θεό.

     

    Σε κάθε περίπτωση το καλό και το κακό δεν είναι τα ίδια υποκείμενα αλλά καταστάσεις κάποιων όντων.

     

    Από την άλλη αν τα γενικεύσουμε εγκλωβιζόμαστε στο δυισμό δύο αντίθετων του καλού-κακού.

    Φιλοσοφίες που έχουν υπερβεί το δυιστικό μοντέλο τα αντίθετα τα τοποθετούν στο κόσμο του Γίγνεσθαι που συνεχώς αλλάζει ενώ όλες οι υπερβάσεις βρίσκονται στον κόσμο του Είναι που είναι αιώνιος και δεν αλλάζει.

     

    Οι Μανιχαίοι λοιπόν όπως φίλε Φοίνικα το περιγράφεις, υπερμεγενθύνουν το καλό και το κακό τα ορίζουν σαν θεϊκές δυνάμεις και καλούν τον άνθρωπο να πάρει παράταξη. Αυτό είναι ο απόλυτος δυισμός.

     

    Υπάρχουν και φιλοσοφίες υπερβατικές του δυισμού όπου το ον πχ ψυχή ανθρώπου δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή αλλά κάτι το υπερβατικό από τον δυισμό καλό κακό.

     

    Εμένα προσωπικά μου αρέσουν τα υπερβατικά μοντέλα του κόσμου μιας και ο δυισμός είναι για την φθαρτή την ύλη.

  11. Μια Χριστιανική ματιά για την εορτή των γενεθλίων.

     

     

    ΑΜΑΡΤΑΝΕΙ ΟΠΟΙΟΣ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ;;;; (!!!) 
     
    Ερώτησις: Πάτερ πρέπει εμείς οι Ορθόδοξοι να γιορτάζουμε τα γενέθλιά μας ή όχι;  
     
    Απάντησις: Άκουσε παιδί μου γενέθλια δικαιούνται να γιορτάζουν μόνον σε όσους ο Θεός τα προανήγγειλεν όπως π.χ. η γέννησις του Χριστού, η Γέννησις της Παναγίας και του Ιωάννου του Προδρόμου. 
    Αυτά είναι Θεάρεστα  γενέθλια. 
    Τα των λοιπών ανθρώπων τα γενέθλια είναι αμαρτωλά, διότι κάθε παιδί συλλαμβάνεται με πορνικά παιχνίδια. 
    Εάν τα γενέθλια δεν ήταν αμαρτωλά δεν θα βάπτιζαν τα βρέφη. 
    Όποιοι γιορτάζουν τα γενέθλιά τους, γιορτάζουν την σαρκικήν τους αμαρτίαν. 
    Ο Θεός θέλει, να γιορτάζωμε τα Πνευματικά μας γενέθλια και πνευματικά γεννιέται ο άνθρωπος που βαπτίζεται. 
    Και από αμαρτωλός που ήταν γίνεται αναμάρτητος, δηλαδή ψυχικά και σωματικά καθαρός. 
    Και καλόν είναι αυτοί που σέβονται τον Θεόν να γιορτάζουν την ονομαστικήν  τους εορτήν που λέγεται Πνευματική αναγέννησις. 
    Όλα τα δυτικά Παπικά κράτη, που γιορτάζουν τα γενέθλιά τους είναι σιχαμερά στα μάτια του Θεού, διότι γιορτάζουν τα πορνικά και αμαρτωλά παιχνίδια της συλλήψεώς των.
    Όταν ο Ηρώδης γιόρτασεν τα αμαρτωλά γενέθλια, βρήκεν αφορμήν η Σατανάς και τον έβαλεν και έκοψεν το κεφάλι του Ιωάννη του Βαπτιστή, που ολόκληρος ο κόσμος ήταν κατώτερος της κεφαλής αυτής. 
    Επειδή τα έργα των δυτικών είναι πονηρά, αρέσκονται να γιορτάζουν τα βρώμικα γενέθλιά τους. 

     

     
  12. Για να απαντήσω και στο ερώτημα του νήματος τούτου, θα έλεγα ότι γιορτάζουμε τα γεννέθλια διότι είναι η επαίτιος της γέννησης μιας ζωής στον κόσμο.

    Είναι γιορτή προς την ζωή.

     

    Αν θα θέλαμε να το συνδυάσουμε με την αρχαία Ελληνική θρησκεία θα έλεγα πως θα έπρεπε να αποδίδονται τιμές προς τον Ιδίο Δαίμονα, τον Δία και την Άρτεμη.

×
×
  • Create New...