Jump to content

Ιωάννης Λυμπέρης

Νέα Μέλη
  • Posts

    10
  • Joined

Everything posted by Ιωάννης Λυμπέρης

  1. Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΗ ΛΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΜΠΕΡΗ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟΝ! Ιωσήφ Παπαδόπουλος 32,8 χιλ. εγγεγραμμένοι https://www.youtube.com/watch?time_continue=2711&v=EHNhdA2Ptyw&feature=emb_logo
  2. Βρήκα καθηγητή. Ο Παναγιώτης Καρύδης, ομότιμος καθηγητής αντισεισμικής τεχνολογίας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, συναντήθηκε με τον Γιάννη Λυμπέρη και είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει το πείραμά του. «Πράγματι έχει απόδοση και μπορεί να βρει εφαρμογή σε πολλές κατασκευές για την προστασία από τους σεισμούς! Θα μπορούσε να ενσωματωθεί στις μελέτες. Αρκεί να γίνει αποδεκτό αυτό το σύστημα από την ευρύτερη επιστημονική κοινότητα», επισημαίνει , σχολιάζοντας τη συγκεκριμένη πατέντα. «Το καλωσορίζω και εύχομαι να το δούμε και στην πράξη», καταλήγει… https://www.zougla.gr/greece/article/ergodigos-epinoise-elpidofora-antisismiki-evresitexnia Δεν μπορούν να μου βρουν λάθος οι πολιτικοί μηχανικοί. 624000 επισκέπτες στο θέμα μου σε φόρουμ μηχανικών χωρίς έστω και μία απάντηση. Δες εδώ. http://www.amoives.gr/forum/συζητήσεις-εκτός-θέματος-f62.html και εδώ τα ίδια. https://www.3dr.eu/forum/viewforum.php?f=3 Κατοχύρωσα την ιδέα μου με δύο εφευρέσεις σε Ελλάδα Ευρώπη και Αμερική. https://patentscope.wipo.int/search/en/detail.jsf?docId=WO2010097642 https://patents.google.com/patent/US9540783B2/en?oq=9%2c540%2c783 την έβαλα και στα Αγγλικά σε επιστημονικό περιοδικό με ομότιμους κριτές και αφού εκκρίθηκε δημοσιεύθηκε και έγινε το πρώτο δημοφιλή θέμα του περιοδικού μέσα σε εκατοντάδες άλλες δημοσιεύσεις η δημοσίευση έχει τίτλο The Ultimate Anti-Seismic System https://www.scirp.org/journal/HottestPaper.aspx?JournalID=788 Η δημοσίευση έγινε στην Αμερική. Έχω δημοσιεύσεις και σε Ελληνικά επιστημονικά περιοδικά.
  3. ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΣΥΝΑΦΕΙΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ Όλοι ξέρουμε τον μοχλοβραχίονα με το υπομόχλιο, το κιβώτιο ταχυτήτων, τα οποία λειτουργούν σαν πολλαπλασιαστές των εντάσεων. Και ρωτώ. Τα καθ ύψος το ένα πάνω στο άλλο υποστυλώματα ενός φέροντα οργανισμού, είναι ή δεν είναι τεράστιοι μοχλοβραχίονες, πολλαπλασιαστές εντάσεων? Ναι είναι. Κατεβάζουν μεγάλες ροπές στον κατώτατο άκρο του κορμού τους? Ναι κατεβάζουν. Ποιο κατεβάζει μεγαλύτερες ροπές, ένα υποστύλωμα ή ένα τοίχωμα? Ένα τοίχωμα. Είναι καλό που πολλαπλασιάζουν τις εντάσεις σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Όχι δεν είναι καλό, διότι και το σκυρόδεμα και ο χάλυβας έχουν ένα οριακό σημείο πριν αστοχήσουν το οποίο ξεπερνιέται εύκολα με την συγκεντρωτική ένταση. Τι ευθύνεται για τον πολλαπλασιασμού των εντάσεων πάνω στον κορμό των υποστυλωμάτων και των τοιχωμάτων? Ευθύνονται οι γνωστοί λόγοι του μοχλοβραχίονα με το υπομόχλιο και την σχέση της θέσης του με τις αναπτυσσόμενες εντάσεις. Ο μηχανισμός αυτός του μοχλοβραχίονα και του υπομοχλίου πολλαπλασιάζει τις παθογένειες του μηχανισμού της συνάφειας, ( η οποία είναι η μέθοδος συνεργασίας σκυροδέματος και χάλυβα ) Ποιοι είναι ο λόγοι που επιφέρουν την παθογένεια στην συνάφεια? 1) Ο πρώτος λόγος είναι ότι ο μηχανισμός της συνάφειας συνεργάζεται άψογα με τον μηχανισμό του μοχλοβραχίονα πολλαπλασιάζοντας όπως αναφέραμε τις εντάσεις σε μία συγκεκριμένη περιοχή κοντά στο κατώτατο μέρος του κορμού του υποστυλώματος. Και πως συμβαίνει αυτό? Συμβαίνει διότι όταν αφενός το κατώτατο άκρο του υποστυλώματος είναι πακτωμένο με την πεδιλοδοκό και αφετέρου το ανώτατο άκρο του δέχεται μία εξωτερική μεγάλη δύναμη αδράνειας, τότε μετατρέπεται σε μοχλοβραχίονα με υπομόχλιο πλησίον του κατώτατου άκρου του κορμού του. Και πως πολλαπλασιάζονται οι εντάσεις ? Με τον γνωστό τρόπο που τις πολλαπλασιάζει κάθε μοχλοβραχίονας του οποίου το υπομόχλιο βρίσκεται πλησίον του κατώτερου άκρου του. Και πως συγκεντρώνονται οι εντάσεις σε ένα συγκεκριμένο σημείο? Συγκεκριμένα ένα αόρατο υπομόχλιο εμφανίζεται στο κατώτατο άκρο του κορμού του υποστυλώματος και στην περίπτωση που το υποστύλωμα διαθέτη μια σχετική ελαστικότητα, το υπομόχλιο εμφανίζεται στην περιοχή διαχωρισμού της άνω ελαστικής και της κάτω άκαμπτης περιοχής ( την οποία ακαμψία του την οφείλει λόγο της πάκτωσης που έχει με την πεδιλοδοκό. ) Το αόρατο υπομόχλιο είναι αυτή η περιοχή όπου οι εντάσεις αλλάζουν κατεύθυνση προς την μία ή την άλλη διεύθυνση πάνω στον κορμό του υποστυλώματος. Είναι η περιοχή αυτή του δέχεται τις περισσότερες εντάσεις και συνήθως η περιοχή που αστοχεί και για τον λόγο αυτό ονομάζεται κρίσιμη περιοχή. Είναι αυτή η περιοχή όπου η μία παρειά του υποστυλώματος δέχεται τις μεγαλύτερες θλιπτικές και η άλλη τις μεγαλύτερες εφελκυστικές εντάσεις. ( Ο εφελκυσμός εμφανίζεται όπου υπάρχουν εντάσεις αντίθετης φοράς οι οποίες τείνουν να επιμηκύνουν το σώμα, και η θλίψη εμφανίζεται όπου υπάρχουν εντάσεις αντίθετης φοράς οι οποίες συνθλίβουν το σώμα ) Συμπέρασμα Ο μηχανισμός της συνάφειες συνεργαζόμενος με τον μηχανισμό του μοχλοβραχίονα δημιουργούν δύο βασικά προβλήματα α) τον πολλαπλασιασμό των εντάσεων β) τον πολλαπλασιασμό των εντάσεων σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Υπάρχει ανάγκη να εφευρεθεί ένας άλλος μηχανισμός συνεργασίας σκυροδέματος και χάλυβα ο οποίος να λύνει αυτά τα προβλήματα. 2) Πριν αναφερθούμε στο δεύτερο πρόβλημα που παρουσιάζει ο μηχανισμός της συνάφειας ας εξετάσομε τον όρο της. Η συνεργασία μεταξύ σκυροδέματος και χάλυβα σε μια κατασκευή από Ο.Σ. ( οπλισμένο σκυρόδεμα ) επιτυγχάνεται με τη συνάφεια. Με τον όρο συνάφεια ορίζεται η συνδυασμένη δράση των μηχανισμών που παρεμποδίζουν τη σχετική ολίσθηση μεταξύ των ράβδων του οπλισμού και του σκυροδέματος που τις περιβάλλει. Οι επιμέρους μηχανισμοί της συνάφειας είναι η πρόσφυση, η τριβή και, για την περίπτωση ράβδων χάλυβα με νευρώσεις, η αντίσταση του σκυροδέματος το οποίο εγκλωβίζεται μεταξύ των νευρώσεων. Η συνδυασμένη δράση των μηχανισμών αυτών θεωρείται ισοδύναμη με την ανάπτυξη διατμητικών τάσεων στη διεπιφάνεια σκυροδέματος και χάλυβα. Όταν οι τάσεις αυτές φθάσουν στην οριακή τιμή τους επέρχεται καταστροφή της συνάφειας με τη μορφή διάρρηξης του σκυροδέματος κατά μήκος των ράβδων και αποκόλλησης των ράβδων χάλυβα. Το βασικό ( 2 ) δεύτερο πρόβλημα της συνάφειας δημιουργείται από την ανάπτυξη υπεραντοχης του χάλυβα, το οποίο στρέφει την αστοχία σε διατμητικης μορφής, η οποία είναι άκρως ψαθυρη. Αυτό, προκειμένου να αντιμετωπιστεί, πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα αστοχήσει διατμητικα το σκυρόδεμα, αρα πρέπει να αποτρέψουμε την ανάπτυξη της υπεραντοχής του χάλυβα που επιφέρει την διατμητική αστοχία κυρίως του σκυροδέματος επικάλυψης η οποία είναι μια επικίνδυνη μορφή αστοχίας, όπως όλοι γνωρίζουμε. Για να ελαττώσουμε αυτό το πρόβλημα σήμερα σχεδιάζουμε ως εξής. Η μείωση των τάσεων επιτυγχάνεται με αύξηση της επικάλυψης και μείωση της διαμέτρου των ράβδων του οπλισμού. Η αύξηση της οριακής τιμής τους επιτυγχάνεται με αύξηση της αντοχής του σκυροδέματος. Η παρουσία εγκάρσιου οπλισμού δρα ευνοϊκά περιορίζοντας το άνοιγμα των αναπτυσσόμενων ρωγμών στη διεπιφάνεια οπλισμού και σκυροδέματος. Δεύτερο συμπέρασμα Με λίγα λόγια τοποθετούμε πολύ οπλισμό και αυξάνουμε το κόστος της κατασκευής χωρίς να κάνουμε την δουλειά μας γιατί απλά το σκυρόδεμα δεν αντέχει τις τάσεις εφελκυσμού που έχει τις προδιαγραφές να παραλάβει ο χάλυβας διότι αστοχεί πρόωρα διατμητικά ακυρώνοντας τις εφελκυστικές ικανότητες του χάλυβα. Και είναι φυσικό το σκυρόδεμα να μην αντέχει την διατμητική τάση αφού οι προδιαγραφές του προσδιορίζονται να αναλαμβάνει επιτυχώς μόνο τις θλιπτικές τάσεις. Υπάρχει ανάγκη να εφευρεθεί ένας άλλος μηχανισμός συνεργασίας σκυροδέματος και χάλυβα ο οποίος να έχει την δυνατότητα να αποτρέπει την διατμητική αστοχία του σκυροδέματος εξασφαλίζοντας ότι το σκυρόδεμα θα παραλαμβάνει μόνον εντάσεις θλίψης για τις οποίες είναι πολύ ικανό να αντέξει, ώστε να δώσει την δυνατότητα στον χάλυβα να αξιοποιήσει τις εφελκυστικές υπέρ αντοχές του στο μέγιστο δυνατόν επίπεδο των προδιαγραφών του . 3) Το τρίτο πρόβλημα που παρουσιάζει ο μηχανισμός της συνάφειας είναι η διαφορά δυναμικού. Για να υπάρξει εφελκυσμός στην παρειά του υποστυλώματος πρέπει να αναπτυχθούν εντάσεις αντίθετης φοράς οι οποίες τείνουν να το επιμηκύνουν . Το οριακό σημείο όπου οι εντάσεις διαχωρίζουν την φορά τους και όπου διαχωρίζονται σε αριστερόστροφης και δεξιόστροφης κατεύθυνσης ονομάζεται κρίσιμη περιοχή. Λόγο του ότι η κρίσιμη περιοχή παρουσιάζεται πάντα κοντά στο κατώτερο άκρο του υποστυλώματος κοντά στην βάση του, ο μηχανισμός της συνάφειας χωρίζεται σε δύο μέρη. Το ένα μέρος από την κρίσιμη περιοχή και κάτω, και το δεύτερο μέρος από την κρίσιμη περιοχή και πάνω. Αυτά τα δύο μέρη διαχειρίζονται εντάσεις αντίθετης κατεύθυνσης. Το κάτω μέρος έχει να παραλάβει μεγαλύτερες εντάσεις λόγο των μεγάλων ροπών που κατεβάζει ο μοχλοβραχίονας του υποστυλώματος στο κατώτερο άκρο του, με μικρότερο όμως μήκος γραμμικού οπλισμού οπότε με ασθενέστερη την δυναμική συνάφεια σκυροδέματος και χάλυβα, από ότι έχει να αναλάβει το άνω μέρος το οποίο επεκτείνεται από την κρίσιμη περιοχή μέχρι το ανώτατο δώμα. Εδώ υπάρχει καθαρά μεγάλη διαφορά δυναμικού στις δύο περιοχές. Συμπέρασμα. Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα της συνάφειας το οποίο ακυρώνει πρόωρα λόγο αστοχίας τις προδιαγραφές αντοχής των υλικών. Υπάρχει ανάγκη να εφευρεθεί ένας άλλος μηχανισμός συνεργασίας σκυροδέματος και χάλυβα ο οποίος να έχει την δυνατότητα να αποτρέπει την διαφορά δυναμικού η οποία παρουσιάζεται στον μηχανισμό της συνάφειας όταν αυτή καλείτε να παραλάβει εντάσεις εφελκυσμού. Η ΛΥΣΗ ΣΤΑ ΑΝΑΦΕΡΘΕΝΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΑΦΕΙΑΣ Το ερώτημα που μπαίνει είναι αν υπάρχει μια άλλη μέθοδος σχεδιασμού η οποία αρχικώς να καταργεί την διατμητική αστοχία και να χρησιμοποιεί τον χάλυβα αφενός για την παραλαβή μόνο των εντάσεων εφελκυσμού και αφετέρου να χρησιμοποίηση το σκυρόδεμα μόνο για την παραλαβή των εντάσεων θλίψης. Ναι υπάρχει άλλη μέθοδος σχεδιασμού με την οποία χρησιμοποιώντας τον μισό οπλισμό θα κάνουμε ποιο αποτελεσματική την απόκριση των κατασκευών στον σεισμό με λιγότερο κατασκευαστικό κόστος. Σύμφωνα με την μέθοδο αυτή αυτό επιτυγχάνεται με μια συνεχή έλξη της δομικής κατασκευής προς το έδαφος και του εδάφους προς την κατασκευή, κάνοντας αυτά τα δύο μέρη ένα σώμα. Αυτή τη δύναμη έλξης την εφαρμόζει ένας μηχανισμός έλξης. Αυτός αποτελείται από έναν τένοντα ο οποίος διαπερνά ελεύθερα τα άκρα των τοιχωμάτων μέσα από σωλήνες διόδου Το ανώτατο άκρο του αφού πρωτίστως προενταθεί πακτώνεται στο ανώτατο άκρο του τοιχώματος με την βοήθεια μιας σφήνας ή ενός κοχλία και το κάτω άκρο του πακτώνεται μέσα στο έδαφος με έναν μηχανισμό πάκτωσης. Η ασκούμενη έλξη του του τένοντα από τον μηχανισμό έλξης και η αντίδραση σ’ αυτήν την έλξη από τον μηχανισμό πάκτωσης στο έδαφος, γεννά την επιθυμητή θλίψη μεταξύ του εδάφους και της κατασκευής. Με αυτήν την μέθοδο όπλισης ο χάλυβας δέχεται μόνο εφελκυσμό και το σκυρόδεμα μόνο ένταση θλίψης στα δύο άκρα του τοιχώματος πάνω κάτω και ουδεμία διατμητική αστοχία υπάρχει. Ουδεμία διαφορά δυναμικού των εντάσεων και ουδεμία διατμητική αστοχία υφίσταται διότι απλά δεν υπάρχει ουδεμία συνάφεια σκυροδέματος και χάλυβα λόγο της ελεύθερης διέλευσης του χαλύβδινου τένοντα της μεθόδου μέσα από σωλήνα διέλευσης. Με αυτόν τον μηχανισμό δεν δημιουργούμε κρίσιμη περιοχή αστοχίας διότι οι ανοδικές εντάσεις της ροπής του τοιχώματος παραλαμβάνονται από τους κόμβους της ανώτατης στάθμης από τον τένοντα και εκτρέπονται μέσα στο έδαφος και οι καθοδικές εντάσεις θλίψης μεταφέρονται από τον κορμό του τοιχώματος μέσα στο έδαφος. Αυτή η μέθοδος καταργεί τον μοχλοβραχίονα και τον πολλαπλασιασμό των εντάσεων από τον κορμό του τοιχώματος διότι δεν κατεβάζει πια ροπές στην βάση του λόγο του ότι καταργεί εκτρέποντας μέσο του μηχανισμού τις ανοδικές εντάσεις μέσα στο έδαφος αφαιρώντας καθ αυτόν τον τρόπο την τάση εφελκυσμού από την μια παρειά του τοιχώματος.
  4. Η ΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΕΙΣΜΟΥ Όπως βλέπουμε στο σχέδιο κατά την μετατόπιση του εδάφους με κάποια επιτάχυνση δημιουργείται στο ανώτατο άκρο του τοιχώματος η δύναμη Αδράνειας ( κόκκινου χρώματος ) η οποία ακολουθεί μία κυκλική διαδρομή μέσα από την δομή του τοιχώματος και ξανά επιστρέφει στο ανώτατο άκρο από όπου ξεκίνησε. Στο τοίχωμα Β βλέπουμε ότι η δύναμη αυτή περνά μέσα από την πεδιλοδοκό και την δοκό και την σηκώνει επάνω ενώ το άλλο άκρο τους κατεβαίνει προς τα κάτω κάμπτοντας τον κορμό τους μέχρι αστοχίας. Εκεί οδηγούν τις δυνάμεις σήμερα. Όπως βλέπουμε στο τοίχωμα Α οι δυνάμεις αφού ολοκληρώσουν την κυκλική διαδρομή τους και καταλήξουν στο ανώτατο άκρο του τοιχώματος τις παραλαμβάνει ο τένοντας του μηχανισμού της ευρεσιτεχνία και τις εκτρέπει μέσα στο έδαφος. Με αυτήν την μέθοδο σχεδιασμού οδηγούμε αυτές τις εντάσεις μέσα στο έδαφος και κατ αυτόν τον τρόπο τις αφαιρούμε πάνω από την δοκό και την πεδιλοδοκό. Κατ αυτόν τον τρόπο σταματάμε την παραμόρφωση του φέροντα οργανισμού υπεύθυνη για τις αστοχίες του σεισμού.
  5. Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΧΡΟΝΟΛΟΓΕΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ? Θα ήθελα να προσθέσω και κάτι που εγώ πιστεύω. Καμία επιστήμη δεν μπορεί να χρονολογήσει πότε έγινε το σύμπαν. Απλά διότι καμία επιστήμη δεν ξέρει πως δημιουργήθηκε το σύμπαν. Πως μπορείς να χρονολογήσεις κάτι που δεν ξέρεις ούτε πως κατασκευάστηκε? Αυτό που βλέπουμε σαν στερεό και συμπαγές στην πραγματικότητα το 99,9% αποτελείτε από καινό. Ακόμα και τα μόρια τα άτομα και τα κούαρτζ δεν είναι ύλη αλλά ενέργεια. Αν δεν ξέρει η επιστήμη από που προέρχεται αυτή η δύναμη που συγκρατεί γύρω από μια τροχιά τα μόρια τα άτομα και τους πλανήτες πως είναι δυνατόν να ξέρει πότε γεννήθηκε η ενέργεια που αποτελεί το βασικό ή και το μοναδικό θα έλεγα στοιχείο ύπαρξης του σύμπαντος? Στην πραγματικότητα δεν μας ενδιαφέρει πότε δημιουργήθηκε το σύμπαν αλλά απλά φοβόμαστε τον θάνατο. Γιατί δεν μιλάμε για αυτόν? Ο άνθρωπος είναι δέσμιος του χρόνου γιατί θεωρεί ότι ο χρόνος έχει αρχή και τέλος. Για τον λόγο αυτό χρονολογούμε το σύμπαν. Στη πραγματικότητα χρονολογούμε την αρχή της ζωής μας και το τέλος της. Υποθέτω ότι αν ο χρόνος κινούταν κυκλικά και όχι ευθεία δεν θα μας ενδιέφερε ο θάνατος. Η κλασική φυσική ασχολείται με την ανθρώπινη διάσταση η οποία έχει όρια αυτοπροσδιορισμού. Η κβαντική μηχανική ασχολείται με τους μηχανισμούς δημιουργίας του σύμπαντος. Η φυσική είναι ο αυτοπροσδιορισμός του ανθρώπινου μάτριξ. Αν μιλήσουμε με όρους φυσικής θα βγάλουμε ψεύτικα αποτελέσματα για το σύμπαν. Οι αισθήσεις μας δεν βλέπουν το όλο σύμπαν ούτε καν ένα μικρό αληθινό μέρος αυτού, αφού τα πάντα στο σύμπαν είναι ενέργεια η οποία δεν αντιλαμβανόμαστε παρά μόνο εκ του αποτελέσματος. Η κβαντική μηχανική μπορεί να εμπεδώσει αυτά που λέει. Προσωπικά εγώ πιστεύω αντίθετα από την φυσική που πιστεύει ότι το σύμπαν αποτελείτε από ενέργεια και ύλη, ότι το σύμπαν αποτελείτε μόνο από ενέργεια. Η Επιστήμη ξέρει πως δημιουργήθηκε το σύμπαν? Αφού ξέρει η επιστήμη τότε θα ξέρει και πως δημιουργείτε η ενέργεια, γιατί τα άτομα είναι άφθαρτα, και ποια είναι η δύναμη συνοχής που συγκρατεί σε τροχιά τα μόρια. Ας μας απαντήσει πρώτα αυτά τα απλά... Στο σύμπαν δεν υπάρχει τίποτα αληθινό εκτός το πνεύμα της ενέργειας το οποίον δημιουργεί εικονικές προγραμματισμένες προσομοιώσεις μέσα στις οποίες ζούμε. Η ύλη η συνείδηση τα πάντα είναι κατασκευασμένα από το πνεύμα της ενέργειας. Μπορείς να το πεις και θεό αφού ο ίδιος ο Θεός είπε ότι... είμαστε φτιαγμένοι καθ εικόνα και ομοίωση... δηλαδή φτιαγμένοι και οι δύο από το πνεύμα της ενέργειας του θεού!
  6. Τα Ρίχτερ δεν έχουν σχέση με την αντοχή του κτιρίου. Η τελική επιτάχυνση της μετατόπισης του εδάφους που φθάνει κάτω από το κτίριο έχει σχέση με τις ζημιές, καθώς και η διάρκεια του σεισμού με τα μέτρα και τους μηχανισμούς απόσβεσης που περικλείει η δομή. Η αντισεισμική τεχνολογία των κατασκευών στην Ελλάδα διαθέτει εδώ και πολλά χρόνια τους πιο σύγχρονους αντισεισμικούς κανονισμούς στον κόσμο! Εν τούτοις οι κατασκευές δεν αντέχουν σε οποιοδήποτε μεγάλο σεισμό. Υπάρχουν πάρα πολλοί αστάθμητοι παράγοντες οι οποίοι μπορούν να επιφέρουν την καταστροφή και στις ποιο σύγχρονες αντισεισμικές κατασκευές. Βασικά οι συντελεστές που καθορίζουν την σεισμική συμπεριφορά των κατασκευών είναι πολυάριθμοι, και εν μέρη πιθανοτικού χαρακτήρα. (Άγνωστη η διεύθυνση του σεισμού, άγνωστο το ακριβές περιεχόμενο των συχνοτήτων της σεισμικής διέγερσης, άγνωστη η διάρκειά της.) Ακόμα οι μέγιστες πιθανές επιταχύνσεις που δίδουν οι σεισμολόγοι, και καθορίζουν τον συντελεστή αντισεισμικού σχεδιασμού έχουν πιθανότητα υπέρβασης, μεγαλύτερης του 10%. Ο συσχετισμός των ποσοτήτων όπως είναι οι “αδρανειακές εντάσεις – δυνάμεις απόσβεσης – ελαστικές δυνάμεις- δυναμικά χαρακτηριστικά κατασκευής – αλληλεπίδραση εδάφους κατασκευής – επιβαλλόμενη κίνηση εδάφους” είναι μη γραμμικής κατεύθυνσης και δυσκολεύουν πολύ τον σωστό αντισεισμικό σχεδιασμό. Σκοπός του σύγχρονου αντισεισμικού κανονισμού είναι να κατασκευάσει δομές που: α) Σε συχνούς σεισμούς μεγάλης πιθανότητας να συμβούν ( 0,36 g επιτάχυνσης ) δεν θα πάθουν τίποτα, β) Σε σεισμούς μέσης πιθανότητας να συμβούν ( 0,50 – 0,60 g επιτάχυνσης ) θα πάθουν μικρές, επιδιορθώσιμες ζημιές και γ) Σε πολύ ισχυρούς σεισμούς μικρής όμως πιθανότητας να συμβούν ( 0,60 – 1,00 g επιτάχυνση ) δεν θα έχουμε απώλειες ανθρώπινων ζωών. Άρα δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούμε τον όρο «απόλυτα» στις αντισεισμικές κατασκευές. Θα πρέπει να χρησιμοποιούμε τον όρο «ποιοτικές» κατασκευές που σημαίνει εφαρμογή τουλάχιστον των απαιτήσεων όλων των σύγχρονων κανονισμών. Η ποιότητα των κατασκευών και η ασφάλειά τους, είναι και συνάρτηση της οικονομικής κατάστασης των χωρών, μεταξύ των άλλων παραγόντων. Είναι ευνόητο ότι φτωχές χώρες δεν μπορούν να συγκριθούν με χώρες όπου έχουν ακριβούς σύγχρονους αντισεισμικούς κανονισμούς. Άλλοι αστάθμητοι παράγοντες που επηρεάζουν τις κατασκευές στον σεισμό είναι: α) Η απόσταση της κατασκευής από το επίκεντρο του σεισμού β) Αν ο σεισμός γίνει στην στεριά ή στην Θάλασσα γ) Αν ο σεισμός είναι επιφανειακός ή βαθύς δ) Αν το έδαφος μετάδοσης των σεισμικών κυμάτων μεταξύ του σεισμικού επίκεντρου και της κατασκευής είναι το κατάλληλο ή ‘όχι για την μετάδοση της σεισμικής ενέργειας η οποία φθάνει τελικά κάτω από τις βάσεις της κατασκευής. Γενικά οι τέσσερεις αυτοί παράγοντες είναι αυτοί που καθορίζουν το πόσο μεγάλη θα είναι τελικά η σεισμική ενέργεια που θα φθάσει κάτω από την κατασκευή. Το πόσο μεγάλες καταστροφές και το πόσα πολλά θύματα θα έχουμε δεν εξαρτάται τόσο από το μέγεθος του σεισμού αλλά από τους αναφερθέντες αστάθμητους παράγοντες και από την μέγιστη τελική επιτάχυνση g ( ενέργεια ) του σεισμού που τελικά θα φθάσει κάτω από τις κατασκευές, και πολύ λιγότερο από το πόσο σύγχρονοι είναι οι κανονισμοί. Οπότε από τα αναφερθέντα συμπεραίνουμε τα εξής. α) Κανένας αντισεισμικός κανονισμός δεν είναι απόλυτος. β) Οι κατασκευές είναι πολύ ακριβές και δεν είναι δυνατόν οι πάντες να απολαμβάνουν την ασφάλεια που πρέπει να έχουν. Εγώ βλέπω εδώ ένα μεγάλο κενό που λέγεται … όπου φτωχός και η μοίρα του. Και βλέπω ακόμα ότι το αν πάθουμε καταστροφές από τον σεισμό ή όχι είναι και θέμα τύχης, η οποία εξαρτάται από τους αστάθμητους παράγοντες. Φυσικά είναι και θέμα σχεδιασμού, και θέμα κόστους. Συμπέρασμα… δεν υπάρχει απόλυτος αντισεισμικός σχεδιασμός σήμερα, και δεν πρέπει να αναφερόμαστε σε απόλυτο αντισεισμικό σχεδιασμό. Οπότε υπάρχει μεγάλη ανάγκη σήμερα να εφεύρουμε έναν πιο σύγχρονο αντισεισμικό σχεδιασμό ο οποίος να ανταποκρίνεται στον απόλυτο αντισεισμικό σχεδιασμό, με μικρότερο κατασκευαστικό κόστος. Για να χαρακτηρίσουν ή να μετρήσουν την επίδραση ενός σεισμού στο έδαφος (γνωστή και ως «κίνηση εδάφους»), χρησιμοποιούνται συνήθως οι ακόλουθοι ορισμοί: Η επιτάχυνση είναι ο ρυθμός μεταβολής της ταχύτητας, μετρημένος σε "g" s στα 980 cm / sec² ή 1,00 g. Για παράδειγμα, 0,001 g ή 1 cm / sec 2 είναι αντιληπτή από τους ανθρώπους 0,02 g ή 20 cm / sec 2 προκαλεί την απώλεια της ισορροπίας των ανθρώπων Το 0.50g είναι πολύ υψηλό, αλλά τα κτίρια μπορούν να επιβιώσουν αν η διάρκεια είναι μικρή και εάν η μάζα και η διαμόρφωση έχουν αρκετή απόσβεση Η ταχύτητα είναι ο ρυθμός αλλαγής θέσης, ο οποίος μετράται σε εκατοστά ανά δευτερόλεπτο. Η μετατόπιση είναι η απόσταση από το σημείο ανάπαυσης, μετρημένη σε εκατοστά. Διάρκεια είναι το χρονικό διάστημα που οι κύκλοι κλονισμού παραμένουν. Το μέγεθος είναι το "μέγεθος" του σεισμού, που μετράται από την κλίμακα Ρίχτερ, το οποίο κυμαίνεται από 1-10. Η κλίμακα Richter βασίζεται στο μέγιστο εύρος ορισμένων σεισμικών κυμάτων και οι σεισμολόγοι εκτιμούν ότι κάθε μονάδα της κλίμακας Ρίχτερ είναι 31 φορές η αύξηση της ενέργειας. Η κλίμακα μεγέθους στιγμιότυπων είναι ένα πρόσφατο μέτρο που χρησιμοποιείται συχνότερα. Εάν το επίπεδο επιτάχυνσης συνδυάζεται με την διάρκεια, προσδιορίζεται η ισχύς καταστροφής. Συνήθως, όσο μεγαλύτερη είναι η διάρκεια, τόσο λιγότερη επιτάχυνση μπορεί να αντέξει το κτίριο. Ένα κτίριο μπορεί να αντέξει πολύ μεγάλη επιτάχυνση για πολύ μικρό χρονικό διάστημα σε αναλογία με τα μέτρα απόσβεσης που ενσωματώνονται στη δομή. Η ένταση είναι η ποσότητα ζημιών που προκαλεί τοπικά ο σεισμός, ο οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί από την τροποποιημένη κλίμακα Mercalli (MM) 12 επιπέδων όπου κάθε επίπεδο υποδηλώνει μια ορισμένη καταστροφή που σχετίζεται με την επιτάχυνση της γης. Η καταστροφή του σεισμού ποικίλλει ανάλογα με την απόσταση από την προέλευση (ή το επίκεντρο), τις τοπικές συνθήκες εδάφους και τον τύπο της κατασκευής. Το έδαφος έχει επίσης μια περίοδο που κυμαίνεται μεταξύ 0,4 και 1,5 δευτερόλεπτα, στο πολύ μαλακό έδαφος κυμαίνεται στα 2,0 δευτερόλεπτα. Τα μαλακά εδάφη γενικά έχουν την τάση να αυξάνουν την ανάδευση κατά 2 έως 6 φορές σε σύγκριση με το βράχο. Επίσης, η περίοδος του εδάφους που συμπίπτει με τη φυσική περίοδο του κτηρίου μπορεί να ενισχύσει σε μεγάλο βαθμό την επιτάχυνση του κτιρίου και ως εκ τούτου αποτελεί σχεδιαστικό κριτήριο. Το ύψος είναι ο κύριος καθοριστικός παράγοντας της βασικής περιόδου - κάθε αντικείμενο έχει τη δική του βασική περίοδο στην οποία θα δονείται. Η περίοδος είναι ανάλογη με το ύψος τ ου κτιρίου. κλίμακα Mercalli
  7. Καλημέρα Νεφέλη Και εγώ δεν είμαι του επαγγέλματος του πολιτικού μηχανικού αλλά ασχολούμαι με την αντισεισμική τεχνολογία των κατασκευών εδώ και μία δεκαετία Είμαι εργοδηγός δομικών έργων. Πράγματι η ελαστικότητα είναι ωφέλιμη για την απορρόφηση των σεισμικών εντάσεων Όταν όμως ο σεισμός είναι μεγάλος το κτίριο περνά σε ανελαστικές μετατοπίσεις δηλαδή εμφανίζει πολλές αστοχίες. Η ευρεσιτεχνία αυτό που κάνει είναι να ελέγχει το λίκνισμα της κατασκευής ώστε αυτό να μετατοπίζεται πάντα μέσα στην ελαστική περιοχή αποκλείοντας να περάσει σε ανελαστικές μετατοπίσεις. Ένα παράδειγμα σχεδιασμού που χρησιμοποιεί η ευρεσιτεχνία για να ελέγχει την μετατόπιση είναι αυτό στο βίντεο. Υπάρχει ο πυρήνας του φρεατίου προεντεταμένος με το έδαφος και γύρω από αυτόν μία άλλη ελαστική κατασκευή. Ο πυρήνας ελέγχει την ταλάντωση της ελαστικής κατασκευής ώστε αυτή να μετατοπίζεται μέσα στην ελαστική περιοχή η οποία δεν παρουσιάζει αστοχίες. Υπάρχει και η δυνατότητα τοποθέτησης οριζόντιας σεισμικής μόνωσης στον ελαστικό φορέα. Υπάρχει και μία άλλη μέθοδος. Ο πιο αποτελεσματικός μηχανισμός απόσβεσης των σεισμικών δυνάμεων δηλαδή ο πιο αποτελεσματικός μηχανισμός μύωσης των μετατοπίσεων του πλάτους ταλάντωσης των κατασκευών είναι αυτός της ευρεσιτεχνίας για τον εξής λόγο. Είναι ο μόνος μηχανισμός παγκοσμίως ο οποίος - αντλεί την δύναμή του από μία εξωτερική πηγή - έξωθεν της κτιριοκατασκευής, αυτής που βρίσκετε κάτω από το πέλμα της βάσης, μέσα στο έδαφος θεμελίωσης και την μεταφέρει στα ανώτατα άκρα των τοιχωμάτων μέσο του μηχανισμού με σκοπό να αντιταχθεί στις δυνάμεις του σεισμού που προκαλούν την στροφή του τοιχώματος. Αυτή η δύναμη που εφαρμόζεται στα ανώτατα άκρα των τοιχωμάτων από τον μηχανισμό της ευρεσιτεχνίας με σκοπό να αντιταχθεί στην ροπή ανατροπής των και στην κάμψη των έχει την δυνατότητα να δράσει σε δύο φάσεις η μία αυτής της ελαστικής απόσβεσης και η άλλη αυτής της δυναμικής αντίδρασης. Δυναμική αντίδραση έχουμε όταν το ανώτατο άκρο του τένοντα είναι πλήρως πακτωμένο στο ανώτατο άκρο του τοιχώματος με την βοήθεια ενός κοχλία οπότε τότε μεταφέρει την αντλούμενη δύναμη από το άλλο άκρο του ευρισκόμενο πακτωμένο μέσα στο έδαφος ατόφια χωρίς να αφήνει το τοίχωμα να έχει μεγάλες ελαστικές μετατοπίσεις ταλάντωσης. Αν όμως παρεμβάλλουμε μεταξύ του κοχλία και του ανώτατου άκρου του τοιχώματος ένα υλικό απόσβεσης ( π.χ λάστιχο, ελατήριο, ή κάτι σύνθετο αυτών των δύο ) αυτό θα επιτρέψει αρχικός στο τοίχωμα μικρές μετατοπίσεις ταλάντωσης πριν δυναμικά ο κοχλίας αναλάβει να σταματήσει την στροφή του. Βασικά είναι ένας μηχανισμός που αντλεί δύναμη από το έδαφος και την μεταφέρει ελεύθερη στο ανώτατο άκρο του τοιχώματος με σκοπό να σταματήσει την αύξηση του πλάτους ταλάντωσης που προκαλεί ο συντονισμός ή μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ένας μηχανισμός που επιτυγχάνει την ολική επαναφορά της κατασκευής στην αρχική της μορφή ελέγχοντας καθ αυτόν τον τρόπο τις μετατοπίσεις οι οποίες έχουν άμεση σχέση με τις εντάσεις αφού ελέγχοντας τις μετατοπίσεις ελέγχεις και τις εντάσεις υπεύθυνες για την ανελαστική μετατόπιση και την μετέπειτα κατάρρευση της κτιριοδομής.
  8. Η επαγωγική λογική ναι μπορεί να είναι λανθασμένη. Π.χ όλα τα κοράκια είναι μαύρα. Αυτό μπορεί να είναι και λάθος γιατί δεν έχουμε δει όλα τα κοράκια του κόσμου. Εγώ προσωπικά έχω δει ένα άσπρο κοράκι μέσα σε όλο το άλλο κοπάδι. Άλλο όμως η επαγωγική λογική και άλλη η λογική. Π.χ Η λογική λέει ότι.. Όταν αφήσω ένα μήλο αυτό θα πέσει στο έδαφος. Ποτέ το μήλο δεν θα πετάξει. Αυτό προκύπτει από την παρατήρηση που κάνουμε. Το ότι το μήλο θα πέσει στο έδαφος το θεωρούμε δεδομένο. Ας πάμε στα πειράματα που έχω και ειδίκευση. Είναι δεδομένο ότι η βίδα στερεώνει αντικείμενα. Αυτό το ξέρουν όλοι εκτός οι πολιτικοί μηχανικοί.( η επιστήμη ) Αυτό είναι βιδωμένο και δες πως αντιδρά στον σεισμό. Αυτό είναι αβίδωτο και δες τι έπαθε το κακόμοιρο ( είναι το ίδιο μοντέλο που έγινε το πρώτο πείραμα το βιδωμένο ) Τώρα αν η επιστήμη η δική μου απέχει κάποια χρόνια μπροστά από την επιστήμη των πολιτικών μηχανικών και με βλέπουν με τα κιάλια αυτό είναι άλλο... Πάντως τα επαναλαμβανόμενα πειράματα που έχουν το ίδιο αποτέλεσμα και επαληθεύουν την θεωρεία που τα συνοδεύει για μένα είναι αληθινά και θεωρούνται δεδομένα. Όμως η επιστήμη δεν λέει πάντα την αλήθεια και κρύβει εσκεμμένα ερευνητικά έργα γιατί απλά διαπλέκεται με την πολιτική και με τα συμφέροντα. Υπό αυτήν την έννοια συμφωνώ ότι υπάρχει η επιστήμη του ψέματος και η επιστήμη η αληθινή. Για τα επαγωγικά πειράματα δεν έχω ιδέα? Για τα κανονικά όμως πειράματα είμαι σίγουρος ότι δείχνουν αλήθειες. Για επιστημονικές απαντήσεις εδώ στο πρώτο θέμα του περιοδικού. Most popular papers in Open Journal of Civil Engineering https://www.scirp.org/journal/HottestPaper.aspx?JournalID=788 Στα Ελληνικά στο πρώτο θέμα εδώ http://www.amoives.gr/forum/συζητήσεις-εκτός-θέματος-f62.html?s=96ede69276c428681ca670c1d199f3e5 Όλα τα πειράματα και πληροφορίες εδώ https://www.youtube.com/channel/UCZaFAWh80Zs3gvEulYCex2A?disable_polymer=true
  9. Αν έχουμε ένα τοίχωμα και το βιδώσουμε στο έδαφος με έναν μηχανισμό πάκτωσης αυτό θα αντέχει περισσότερες πλάγιες εξωτερικές εντάσεις ενός σεισμού από ένα άλλο τοίχωμα το οποίο απλά ακουμπάει πάνω στο έδαφος θεμελίωσης. Γιατί δεν βιδώνουμε τις κατασκευές στο έδαφος? Αν τις βιδώναμε θα άντεχαν περισσότερο στον σεισμό. Έρευνα προς σηζήτηση. Πείραμα. https://www.youtube.com/watch?v=zhkUlxC6IK4
  10. 1) Για να καθορίσουμε τον χρόνο και τον χώρο πρέπει να ορίσουμε μια διάσταση αρχής και τέλους πάνω σε ένα μετρικό αριθμητικό σύστημα. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει ο χρόνος και ο χώρος στο σύμπαν και αν υπάρχει τι υπήρξε πριν και τι θα υπάρξει μετά την αρχή και το τέλος της μέτρησης? 2) Αν δεν υπήρχε ο παρατηρητής θα υπήρχε το σύμπαν ο χώρος και ο χρόνος ή μήπως ο χώρος ο χρόνος και το σύμπαν είναι δημιούργημα του παρατηρητή? 3) Ο παρατηρητής είναι ένα σκεπτόμενο μέρος του σύμπαντος Άλλο όμως είναι η ύλη και άλλο είναι η σκέψη τι σχέση έχουν τα άυλα και τα υλικά σώματα? Την μόνη σχέση που εγώ βλέπω είναι ότι και τα δύο εξαρτώνται από την ενέργεια. Σαν η ενέργεια να είναι το πνεύμα ή αλλιώς ο προγραμματιστής και ο κατασκευαστής συγχρόνως ο οποίος ενεργεί κατασκευάζοντας και προγραμματίζοντας την δομή της ύλης και την σκέψη. Ή μήπως ή σκέψη είναι η ίδια η ενέργεια η ίδια η ψυχή μας? Αν η ενέργεια και η ψυχή μας είναι ένα και το αυτό, δεδομένου ότι η ενέργεια μεταβάλετε μεν αλλά δεν χάνετε δε, τότε και η ψυχή μας είναι αθάνατη το μεν σώμα μας είναι η στολή της ενέργειας - ψυχής μας και σκοπό έχει την εφαρμογή της μυικής δύναμης Όλα στο σύμπαν είναι ένας χυλός ενέργειας αυξομειούμενος και οι αισθήσεις μας είναι ψευδείς διότι δεν υπάρχει χρώμα γεύση αφή αίσθημα ακοή κ.λ.π Πίσω από όλα αυτά υπάρχει απλά ενέργεια και προγραμματισμός από κάποιον προγραμματιστή να είμαστε ότι είμαστε. Από την άλλη η ύλη δεν υπάρχει πραγματικά σαν ύλη αλλά σαν άτομα τα οποία μία άγνωστη δύναμη τα ταλαντώνει και τα κρατά σε συνοχή. Αυτή την άγνωστη δύναμη την ονομάζω ενέργεια... σκεπτόμενη ενέργεια διότι δεν είναι δυνατόν κάτι τόσο πολύπλοκο σαν τον εγκέφαλο και την ύλη να έχει προγραμματιστεί τυχαία χωρίς την ύπαρξη προγραμματιστή. Για εμένα υπάρχει ένας χυλός ενέργειας μέσα στον οποίο εμείς είμαστε προγραμματισμένοι από κάποιον ή από την ίδια την ενέργεια να του δώσουμε ζωή με χρώματα μέσα από matrix αισθήσεις. Πολλοί ενδιαφέρονται στο που πάμε και ελάχιστοι από που ερχόμαστε. Πολλοί λιγότεροι για την θέση μας στο σύμπαν. Ίσος η θέση μας στο σύμπαν είναι η ίδια η ύπαρξή του άλλως πως θα υπήρχε αν δεν υπήρχαμε εμείς? Θα έλεγα ότι είμαστε μια εξελιγμένη μετάλλαξη της σκεπτόμενης ενέργειας η οποία αντιλαμβάνεται την αυξομείωση της ενέργειας ως αντικείμενα με κενά και χρώματα. Για εμένα χώρος και χρόνος είναι κατασκεύασμα των ανθρώπων λόγο της ανάγκης που έχουν να προσδιορίσουν τον χώρο που ζουν και τον χρόνο ζωής τους. Ας θέσουμε το ερώτημα ποιοι είμαστε εμείς μέσα στο σύμπαν? Ο άνθρωπος κοιτάει πάντα προς τα έξω χωρίς να εξετάζει το μέσα του. Υπάρχουν ερωτήματα που μας απασχολούν αλλά δεν τα θέτουμε γιατί είναι καλά κριμένα και σιγά σιγά βγαίνουν. Ένα από αυτά τα ερωτήματα είναι αν η φυσική μπορεί να συναντηθεί και να συμφωνήσει με την μεταφυσική. Η φυσική δεν συμφωνεί ότι μπορούν να συναντηθούν κάπου. Αντίθετα η κβαντομηχανική λέει το αντίθετο. Η κβαντομηχανική σε διαφορά από την κλασική φυσική λέει ότι δεν υπάρχει πραγματικότητα παρά μόνον αν ο παρατηρητής αν η συνειδητότητα ας το πούμε ο νους δεν λάβει μέρος στο φαινόμενο. Δηλαδή το φαινόμενο δεν είναι μόνο του αλλά έχει να κάνει με τον παρατηρητή. Βασικά το σύμπαν δεν θα υπήρχε αν δεν υπήρχαμε εμείς να το παρατηρούμε. Ή τουλάχιστον δεν μπορείς να αποκόψεις τον παρατηρητή από το σύμπαν. Έχουμε την λανθασμένη εντύπωση πολλές φορές για πολλά πράγματα διότι εκεί μας πάνε οι αισθήσεις οι οποίες μας λένε ότι το σύμπαν είναι κλασικό, δηλαδή είναι εξωτερικό έχει αρχή... αλλά η πραγματικότητα που δεν βλέπουμε ( αυτό που βάζουμε κάτω από το χαλί ) είναι ότι ο χώρος είναι άπειρος ο χρόνος είναι άπειρος και δεν έχει καμία σχέση με την θεωρεία της σχετικότητας. Το άπειρο ξεπερνά ακόμα και την φαντασία μας. Η κβαντομηχανική έρχεται σήμερα και μας λέει ότι αν δεν είναι όλα αυτά 100% λάθος τότε δεν αντιπροσωπεύουν την ολική αλήθεια. Είναι εν μέρη σωστά. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι δύο αυτοί πόλοι δεν θα συναντηθούν. Πως θα συναντηθούν?... με την συμπληρωματικότητα. Η κλασική φυσική είναι μέρος του σύμπαντος αλλά δεν είναι το όλον. Έχω την εντύπωση ότι όλες οι αλλαγές στην ζωή μας είναι ψεύτικες αφού ψεύτικες είναι και οι αισθήσεις μας Βασικά ο θάνατος δεν είναι τίποτα άλλο από την παύση αυτών των ψευδαισθήσεων και η πραγματικότητα είναι αιωνίως αμετάβλητη και μοναδικής φύσης. Βλέπουμε με τα μάτια μας αλλά βλέπουμε και στα όνειρά μας χωρίς τα μάτια μας. Αυτό είναι κάτι άλλο μη φυσικό Πως γίνεται αυτό? Γιατί το σύμπαν διαστέλλεται επιταχύνοντας συνεχώς την διαστολή του? Έχει γεμίσει θεωρίες η επιστήμη αλλά όλες φαίνονται να μην απαντούν σε βασικά ερωτήματα. Η τελευταία θεωρεία είναι αυτή της μεγάλης έκρηξης η οποία όμως για να έχει συμβεί χρειάζεται μεγάλη ενέργεια. Η ενέργεια πως δημιουργήθηκε? Υπάρχει και η σκοτεινή ύλη και η σκοτεινή ενέργεια για τα οποία δεν ξέρει τίποτα η επιστήμη παρά μόνο την διαπίστωση ότι υπάρχουν μόνο και μόνο για να αιτιολογήσει την διαστολή του σύμπαντος και την βαρυτική τροχιά των γαλαξιών των οποίων τα απομακρυσμένα από το κέντρο άστρα τους κινούνται με την ίδια ταχύτητα με αυτά που είναι κοντά στο κέντρο του γαλαξία και αυτό δεν συμπίπτει με την θεωρεία της βαρυτικής έλξης. Η επιστήμη λέει ότι η κανονική ύλη και ενέργεια είναι το 5% του σύμπαντος το 27% είναι σκοτεινή ύλη και το 68% είναι σκοτεινή ενέργεια. Ενέργεια πίσω από όλα. Η ενέργεια γεννά τα πάντα. Γιατί το σύμπαν να μην διαστέλλεται λόγο της γένεσης που επιτελεί η ενέργεια? Εμένα το σύμπαν μου θυμίζει την έγκυο γυναίκα της οποίας η κοιλιά μεγαλώνει παρά μια μεγάλη έκρηξη η οποία έτσι και αλλιώς θέλει ενέργεια για να γίνει για την οποία κανένας δεν ξέρει πως δημιουργείται. Το παράδοξο είναι ότι όσο το σύμπαν διαστέλεται δεν μειώνεται η σκοτεινή ενέργεια αλλά παραμένει μία σταθερή ιδιότητα! Αυτό κάτι λέει. Λέει ότι η ενέργεια είναι σταθερή αλλά εφόσον το σύμπαν διαστέλλεται και η σκοτεινή ενέργεια παραμένει ίδια χωρίς να αλλοιώνεται η πυκνότητά της αυτό σημαίνει ότι πολλαπλασιάζεται. Ας δούμε με την κοινή λογική τι είναι ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος είναι μια μηχανή την οποία γέννησε - κατασκεύασε μια άλλη μηχανή αυτή της μητέρας με την βοήθεια μιας άλλης μηχανής αυτή του πατέρα. Πρώτο συμπέρασμα Η κατασκευή ενός ανθρώπου αποτελεί την συνεργασία δύο άλλων διαφορετικών ανθρώπων του θηλυκού και του αρσενικού. Εδώ βλέπουμε έναν ηλεκτροχημικό μηχανισμό ζωής κάτι σαν το internet που για να μπεις μέσα χρειάζεσαι έναν υπολογιστή τον οποίο τον παρομοιάζω με το όργανο του ανθρώπινου sex, και έναν κωδικό που τον παρομοιάζω με αυτόν του DNA για να δημιουργηθεί μια άλλη ζωή. Μια άλλη ανθρώπινη ύπαρξη, η οποία σκέπτεται και κατά τον ίδιο τρόπο αναπαράγεται. Για να γίνουν όλα αυτά χρειάζονται άλλα δύο συστατικά. α)ενέργεια β)γνώση ηλεκτρονικού υπολογιστή και γνώση χημείας. Πέστε ότι την ενέργεια την παίρνουμε από την τροφή. Ο πάροχος του διαδικτύου είναι ο ήλιος. Ο προγραμματιστής - νους ποιος είναι? Η τροφή που παίρνουμε είναι ενέργεια προερχόμενη από το έδαφος και από τον ήλιο. Ο νους είναι ενέργεια ή κάτι άλλο? Αν ο νους είναι ενέργεια τότε η ενέργεια σκέπτεται γεννά και πολλαπλασιάζεται.Δηλαδή ο ανθρώπινος νους είναι ενέργεια. Η ενέργεια δεν πεθαίνει οπότε δεν πεθαίνουμε απλά αποθηκευόμαστε σε έναν επεξεργαστή σκληρό δίσκο (DNA) και οι σκέψεις μας είναι προϊόν περασμένης εμπειρίας. Πάντως τυχαία πρόγραμμα ζωής με προγραμματισμό γέννεσης δεν γίνεται. Η ενέργεια εμφανίζεται με πολλές μορφές εκ του αποτελέσματος αλλά κανένας δεν ξέρει τι είναι και από που προέρχεται. Στο ερώτημα Αν υπάρχει θεός ... απαντώ ότι αν είμαστε κατασκευασμένοι καθ εικόνα και ομοίωση και αν ο δημιουργός είναι ο προγραμματιστής θεός τότε και εμείς είμαστε μικροί προγραμματιστές αφού κατασκευάσαμε το διαδίκτυο. Σίγουρα δεν είναι τυχαίο του ότι εσύ και εγώ μιλάμε μέσα από μια οθόνη. Πως θα μπορούσε να είναι τυχαίο κάτι πιο πολύπλοκο όπως είναι ο άνθρωπος. Όλοι κάνουμε λάθη και λάθη είναι όλα όσα ξέρουμε. Απλά περιμένουν να αντικατασταθούν από κάτι άλλο το οποίο θα απαντά και θα λύνει περισσότερα προβλήματα. Η επιστήμη πιστεύει ότι ο χώρος και ο χρόνος υπάρχουν και πηγαίνουν σχεδόν παράλληλα και κάποτε θα συναντηθούν ( χωροχρόνος ) Δεν μας είπε όμως γιατί ο χρόνος πάει πάντα μπροστά ενώ ο χώρος είναι σταθερός εκεί. Μήπως δεν υπάρχει ο χρόνος που για την επιστήμη τρέχει συνεχώς και οι μόνοι που τρέχουμε είμαστε εμείς? Για την επιστήμη και ο χώρος διαστέλλεται. Όμως πρόσφατα ανακάλυψαν ότι ενώ ο χώρος διαστέλλεται και θα έπρεπε να μειώνεται η πυκνότητα της σκοτεινής ενέργειας και η σκοτεινή ύλη στο σύμπαν λόγο της διαστολής ... άκουσον άκουσον αυτή παραμένει η ίδια. Πως το εξηγείς αυτό? Υπάρχει εξήγηση? Ναι υπάρχει και λέγετε γέννεση Η ενέργεια δεν διατηρείτε μόνον αναλλοίωτη και απλά αλλάζει μορφή, αλλά και πολλαπλασιάζεται. Η ενέργεια είναι παντού και παίρνει την μορφή της ύλης των χρωμάτων των αισθήσεων γενικώς. Όλα είναι αυξομειωμένη ενέργεια και ζούμε σε ένα εικονικό σύμπαν αυτό των αισθήσεών μας που είναι ψεύτικο αφού πίσω από αυτό υπάρχει μόνο ενέργεια. ΜΗΠΩΣ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ MATRIX? 1) Τι είναι η όραση? Είναι ένας μηχανισμός ο οποίος μετατρέπει την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία του φωτός σε χρώματα. Επομένως η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία είναι το αίτιο της όρασης, και η όραση με αυτό το πανδαιμόνιο των χρωμάτων είναι ψεύτικη. Δεν είναι τίποτα άλλο από έναν μηχανισμό διαχείρισης της ενέργειας που μετατρέπει την ενέργεια σε χρώματα. Στην πραγματικότητα αυτά τα χρώματα είναι εικονικά διότι δεν υπάρχουν. 2)Τι είναι η ακοή? Ακοή είναι ένας μηχανισμός που λαμβάνει συχνότητες μηχανικών κυμάτων τις οποίες τις μετατρέπει και τις στέλνει ως ηλεκτρικά ερεθίσματα στον εγκέφαλο. Γενικά και οι άλλες 3 αισθήσεις της όσφρησης της γεύσης και της αφής είναι μηχανισμοί που λαμβάνουν ένα είδος ενέργειας την οποία την μετατρέπουν σε ηλεκτρικά ερεθίσματα και τα στέλνουν στον εγκέφαλο για επεξεργασία. Συμπέρασμα. Είμαστε ένας μηχανισμός ο οποίος μετατρέπει την ενέργεια των ηλεκτρομαγνητικών και μηχανικών κυμάτων σε ηλεκτρικά ερεθίσματα τα οποία στέλνονται στον εγκέφαλο ο οποίος αφού τα επεξεργαστεί κατάλληλα όπως αυτός έχει προγραμματιστεί να το κάνει μας παρουσιάζει μια εικονική πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε. Τελικά ζούμε σε ένα Matrix γιατί το μόνο αληθινό που υπάρχει στις αισθήσεις μας είναι η ενέργεια. Αυτά που βλέπουμε γύρω μας και όλη η γυάλα του σύμπαντος δεν είναι τίποτα άλλο από έναν χυλό ενέργειας. Θα παρομοίαζα το σύμπαν και την ζωή μας σαν μια στρογγυλή γυάλα ενός χρυσόψαρου η οποία παραμορφώνοντας τα είδωλα τα οποία είναι έξω από αυτή δημιουργεί ένα άλλο εικονικό σύμπαν για το χρυσόψαρο. Ο άνθρωπος είναι μια μηχανή η οποία παίρνει κάτι από το σύμπαν και το μετατρέπει σε κάτι άλλο. Τι είναι αυτό που παίρνει? Είναι δύναμη είναι ενέργεια ή κάτι άλλο? Είναι παλμοί, συχνότητες, τις οποίες μετατρέπει αρχικά σε δύναμη και ενέργεια και μετά με την αρχή της βάσης αυτών των ιδιοτήτων τις μετατρέπει σε μορφές ύλης με χρώμα. Δηλαδή κατασκευάζει το σύμπαν που ξέρουμε το οποίον είναι υπαρκτό μόνον όταν περάσει μέσα από αυτό το μηχάνημα του ανθρώπου. Αλλού δεν υπάρχει υπό αυτή την μορφή.Αυτό το σύμπαν είναι ψεύτικο - ούτε καν υλικό. Ένα παράδειγμα το οποίο δουλεύει όπως ο μηχανισμός του ανθρώπου είναι αυτή η οθόνη που επικοινωνούμε. Αυτά τα γράμματα τα γράφω εγώ αλλά αν δεν υπήρχε ο ηλεκτρονικός σας υπολογιστής δεν θα υπήρχαν εκεί να τα διαβάσετε. Αν δεν υπήρχε ο ανθρώπινος ηλεκτρονικός υπολογιστής αυτό το σύμπαν δεν θα υπήρχε. Το ερώτημα που μπαίνει μετά από αυτά και εκεί πρέπει να δώσει προσοχή πάνω στην εφαρμοσμένη έρευνα η επιστήμη είναι τι είναι αυτό που δεχόμαστε και το μετατρέπουμε στο γνωστό σύμπαν Πρέπει να πάψουμε να σκεπτόμαστε υλικά βάση των αισθήσεών μας και να εκπαιδεύσουμε την νόηση που ευτυχώς ο μηχανισμός του ανθρώπου διαθέτει, ώστε να ανακαλύψουμε άλλες γνώσεις άλλες πληροφορίες. Αλήθεια τι είναι η πληροφορία? Είναι ύλη είναι δύναμη είναι ενέργεια? Τίποτα από αυτά δεν είναι
×
×
  • Create New...