Τράγου Κέρατο
-
Posts
3,677 -
Joined
-
Last visited
-
Days Won
49
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by Τράγου Κέρατο
-
-
12 minutes ago, Sucore said:
Θεός:
Οτιδήποτε οποιοσδήποτε πιστεύει πως έχει οποιαδήποτε επιρροή πάνω στη ζωή του (ή στο περιβάλλον του) δίχως απτή απόδειξη.Ο λογαριασμός της ΔΕΗ ας πούμε;
-
2
-
-
3 hours ago, Sucore said:
Η παρομοίωση σου είναι ανεπαρκής, δεν ξεκαθαρίζει αν το πλοίο του τάδε θα έχει όλες τις επιλογές που θα κάνει στη ζωή του, ή τις επιλογές που θα πρέπει να κάνει βάσει της περιοχής, τάξης, σεξουαλικότητας, κουλτούρας, κλπ που γεννήθηκε.
Ακριβώς. Διότι είναι εκτός θέματος. Ένα απλό ταξίδι με πλοίο είναι. Το μόνο που αλλάζει είναι το δρομολόγιο. Γι' αυτό λέω έχασες το νόημα.
3 hours ago, Sabrina said:Εγώ στέκομαι εδώ πριν συνεχίσω.. "Τα πηγαίνουν". Θέλουν τα ίδια να πάνε;
Σε ρώτησαν αν θες να γεννηθείς;
-
18 minutes ago, Sucore said:
Κάποια πράγματα βασίζονται στη τύχη, τα υπόλοιπα είναι θέμα επιλογών μας
Challenge accepted.
Κάποια βασίζονται στην τύχη και τα υπόλοιπα είναι θέμα επιλογών μας.
Στη μεταφορά που παρέθεσα, κάποια πράγματα βασίζονται στην τύχη (ο προορισμός του πλοίου) και κάποια είναι θέμα επιλογών μας (το πως θα περάσουμε το χρόνο μας στο ταξίδι).
Εσύ έφερες αντίρρηση για να μας πεις πως είτε μπορεί να πηδήξει στη θάλασσα είτε να κατέβει στο επόμενο λιμάνι να πάρει άλλο πλοίο.
Δηλαδή να πηδήξει στη θάλασσα (όπου σχεδόν όλα θα εξαρτώνται από την τύχη) ή να κατέβει στο επόμενο λιμάνι (θέμα τύχης το ποιο είναι το επόμενο) και να πάρει άλλο πλοίο (θέμα τύχης αν περνάνε πλοία για άλλους προορισμούς).
Εν ολίγοις, η αντίρρηση που έφερες δεν έκανε τίποτε άλλο από το να μετατοπίσει τα όρια μεταξύ τύχης και επιλογής. Αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν τόσο η τύχη, όσο κι η επιλογή.
Οπότε, ποιο το νόημα να φέρεις την αντίρρηση πέρα από το να φέρεις αντίρρηση;
-
9 minutes ago, Sucore said:
Μπορούν να πηδήξουν ή να περιμένουν να φτάσουν σε λιμάνι και να πάρουν άλλο πλοίο (όσο χρόνο κι αν τους πάρει αυτό).
Χάνεις το νόημα...
-
1. Το έχουμε ξανασυζητήσει.
2. Όχι
3. (Ναι)
Μια πολύ καλή παρομοίωση που διάβασα πρόσφατα: ας πούμε πως είναι δύο παιδιά και τα πηγαίνουν ταξίδι με το πλοίο. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, έχουν την ελευθερία να περάσουν όπως θέλουν το χρόνο τους: το πλοίο του ενός παιδιού πάει ταξίδι στη Μεσόγειο, ενώ το πλοίο του άλλου παιδιού ταξίδι στη Σκανδιναβία και την Αρκτική.
-
1. @Αρχάγγελος, να ξαναπιάσεις το Αϊκίντο
2. Τα παραδείγματα που ανέφερες, προέρχονται όλα από το δυτικό πολιτισμό. Και, για την ακρίβεια, από ένα μέρος του δυτικού πολιτισμού. Πράγματι, στις περισσότερες ψυχαγωγικές ταινίες, ο "καλός" μπορεί να κάνει τα ίδια ακριβώς με τον "κακό" προκειμένου να επιβάλει το "καλό". Χαρακτηριστικό παράδειγμα (παιδικής) ταινίας όπου αυτό με εκνεύρισε όσο τίποτα: ο βασιλιάς των λιονταριών.
Πάρε όμως για παράδειγμα ιστορίες από άλλους πολιτισμούς.
Στο Spirited Away η διαμάχη "καλού κακού" είναι πιο περίπλοκη. Η Τσιχίρο αποδέχεται όλους όσους έρχονται στο λουτρό ενώ για τους άλλους είναι τρομακτικοί (ο Απρόσωπος μάλιστα τους τρώει) και τελικά αυτό που τη σώζει είναι η σύνδεσή της με το παρελθόν. Τελείως άλλη λογική.
Αλλά πιο σχετικό παράδειγμα είναι η Πριγκίπισα Μονονόκε (από το ίδιο στούντιο) όπου το θέμα είναι η βία και μάλιστα, έμμεσα κατηγορεί τη Δύση για τη βία ενάντια στη Φύση (που τόσο πετυχημένα απεικονίζει ως εμμονή στη Θεοκτονία).
Αλλά και στα δικά μας. Ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης λέει, είδε στην Κελτική ένα άγαλμα του Ηρακλή στο οποίο είχαν βάλει χρυσά νήματα να φεύγουν από το στόμα του Ηρακλή στα αυτιά των υπολοίπων. Ρώτησε κάποιον γέρο Κέλτη τι σήμαινε αυτό κι ο Κέλτης του εξήγησε πως ο Ηρακλής, τους άθλους του, πρώτα τους κέρδιζε με το λέγειν και το ρόπαλο το χρησιμοποιούσε μόνο όπου δεν περνούσε το λέγειν.
Μήπως κι ο Οδυσσέας, δεν αποφεύγει πάντα να καταφύγει στη βία; Πραγματικά βίαιος γίνεται με τους μνηστήρες, οι οποίοι όμως παρουσιάζονται ως άκρον άωτον της ασέβειας (προς εκείνον που φιλοξενεί).
3. Εδώ και χρόνια αποφεύγω να χρησιμοποιώ τους όρους "καλό" και "κακό". Είναι καλή άσκηση.
-
Είπα εγώ πως είπες κάτι τέτοιο; Εγώ για το φαστ φουντ διαμαρτυρήθηκα!
-
11 hours ago, Sabrina said:
Απλά έχω "βολευτεί" -στον θρησκευτικό τομέα- σε αυτό που βρίσκω πιο εύκολο, μιας και έχω καταλήξει ότι όλα είναι ακριβώς τα ίδια
ΕΛΑΑΑΑΑ;
Εσύ; Σαμπρίνα μου, η φέρελπις μαγισσούλα, ΤΡΩΣ ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΣΤ ΦΟΥΝΤ;;;
-
*Γκουχ-γκουχ* μην ξεχνάτε πως το πρωτόκολλο HTTP χάρη στο οποίο μπορούμε και σερφάρουμε στο ίντερνετ, εφευρέθηκε και πρωτοέτρεξε στο CERN.
-
1
-
-
Μερικές φορές κάτι τέτοιες ανακαλύψεις επιδρούν στην καθημερινότητά μας με τρόπους που δεν μπορούμε να τους φανταστούμε. Από το διαστημικό πρόγραμμα, ας πούμε, προέκυψε ο βηματοδότης καρδιάς.
Το συγκεκριμένο είναι απάντηση σε ένα μεγάλο αίνιγμα στο οποίο δεν ξέραμε την απάντηση. Επειδή δε βρέθηκε μόνο αυτό, μπορεί να έχουμε πρακτικές συνέπειες από άλλες ανακαλύψεις. Μπορεί ας πούμε σε 40-50 χρόνια να δούμε τις πρώτες συσκευές αντιβαρύτητας.
-
3 hours ago, Νεφέλη said:
...Τι γίνεται όμως όταν ο ορισμός είναι πιο αόριστος ή ακόμα και δεν υπάρχει;...
Όπως λέει λοιπόν η ιστορία, ο Πλάτων είχε βρει τον ορισμό του ανθρώπου: "ζώο άπτερο, δίποδο". Οι φιλόσοφοι τότε προσπαθούσαν να βρουν τον πιο σύντομο ορισμό του ανθρώπου κι ο Πλάτωνας, με τρεις λέξεις, πήγαινε για πρωτάθλημα. Μια ωραία μέρα λοιπόν, ο Διογένης μπουκάρει στο μάθημα του Πλάτωνα, αμολάει έναν ξεπουπουλιασμένο κόκκορα και φωνάζει "ΙΔΟΥ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ". Μετά το περιστατικό αυτό, ο Πλάτωνας αναθεώρησε τον ορισμό του σε "ζώο άπτερο, δίποδο, με πλατιά νύχια".
Όταν λοιπόν ο ορισμός είναι αόριστος ή δεν υπάρχει, δε βάζουμε την καρότσα μπρος από τα άλογα. Φτιάχνουμε ορισμούς και τους δοκιμάζουμε να δούμε αν ο ορισμός ταιριάζει στην πραγματικότητα και δεν ταιριάζουμε την πραγματικότητα στους ορισμούς (όπως κάνουν οι παραπάνω): υπάρχει περίπτωση που δεν την πιάνει ο ορισμός; Υπάρχει περίπτωση που είναι μέσα στον ορισμό αλλά εκτός πραγματικότητας; Κ.ο.κ. μέχρι να βρεθεί ο σωστός ορισμός, από τα δεδομένα μας.
-
Πολύ φοβάμαι πως τα τελευταία μου δύο σχόλια δε γίνανε αντιληπτά.
Θα τα αναδιατυπώσω.
Το σχόλιο με τον ναζιστή: έχουμε έναν άνθρωπο ο οποίος κάνει όλα όσα κάνει ένας ναζιστής, αλλά παρ' όλα αυτά δε θέλει να τον λένε ναζιστή. Κατά κάποιον τρόπο, κάνει κάποιες ενέργειες, αλλά δε δέχεται τις συνέπειές του.
Ας το αποφορτίσουμε πολιτικά κι ας μείνουμε με τον ψεύτη. Έστω πως έχουμε ένα άτομο το οποίο λέει συχνά ψέμματα.
- Από ποιο σημείο και μετά μπορούμε να τον πούμε ψεύτη; Πόσο συχνά πρέπει να λέει ψέμματα ώστε να έχει κερδίσει το χαρακτηρισμό;
- Είναι δίκαιος ο χαρακτηρισμός ή όχι; Μια άμυνα η οποία είναι πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια είναι το "δε θέλω να μου κολλάς ταμπέλες". Στην προκειμένη περίπτωση το "ψεύτης" είναι ταμπέλα ή κάτι πραγματικό;
- Ας πούμε πως είμαι φίλος με το πρόσωπο αυτό. Από τη στιγμή που λέει ψέμματα, πότε του κάνω κακό; Αν του πω "ξέρεις, είσαι ψεύτης / έχεις γίνει ψεύτης" ώστε να το συνειδητοποιήσει και να διορθωθεί, ή αν του το κρύψω, ώστε να μην του δημιουργήσω αρνητικά συναισθήματα για τον εαυτό του;
Προχωρώντας στον βουδιστικό διάλογο με το άρμα:
- Η διαπίστωση για κάποιον άνθρωπο πως "είναι ψεύτης" τι αξία έχει, από τη στιγμή που το "ψεύτης" δεν είναι παρά το αποτέλεσμα; Οι άνθρωποι πάντα έχουν κάποιο λόγο για τον οποίο είναι ψεύτες. Αν χαρακτήρας μας είναι το άθροισμα των συμπεριφορών μας, τότε το "ψεύτης" έχει αξία. Δεν είναι όμως αυτό ο χαρακτήρας μας.
- Έστω πως βρίσκουμε την αιτία. Έστω πως βρίσκουμε τις αιτίες πίσω από κάθε συμπεριφορά μας. Είναι το άθροισμα αυτών των αιτιών ο χαρακτήρας μας ή ο βαθύτερος εαυτός μας; Δεν το νομίζω.
- Δεδομένου πως η συμπεριφορά είναι (πράγματι) κάτι το μεταβλητό, αυτό σημαίνει πως αν εξετάσουμε τη συμπεριφορά ενός ανθρώπου και τις αιτίες της συμπεριφοράς του με διαφορά 5 χρόνια ας πούμε, θα έχουμε δύο διαφορετικά αποτελέσματα. Οτιδήποτε κι αν είναι ο χαρακτήρας λοιπόν, είναι κάτι το σταθερό ή το μεταβλητό;
Τελικά, αυτό που λέμε εαυτός, σε ποιο βαθμό υπάρχει και σε ποιο βαθμό είναι εφεύρημα του δυτικού τρόπου σκέψης; (Σημ: κάπου είχε πάρει το μάτι μου μια έρευνα γύρω από τις αναμνήσεις των δυτικών και των ασιατών. Η έρευνα στη γλώσσα που χρησιμοποιούν οι μεν και οι δε για να περιγράψουν το παρελθόν αποκάλυπτε πως οι ανατολικοί έχουν πολύ λιγότερο έντονη αίσθηση του εαυτού τους.)
Ίσως, τελικά, όπως στο Σύμπαν κάθε κίνηση είναι σχετική και δεν υπάρχει πουθενά κανένα σταθερό σημείο αναφοράς, να είμαστε κι εμείς μια εικόνα του Σύμπαντος, όπου εμείς κι οι σχέσεις μας με τους άλλους βρίσκονται σε αέναη κίνηση χωρίς τίποτα το σταθερό, όπως το είχε περιγράψει κι ο αρχιποιητής:
QuoteCum sit enim proprium
viro sapienti
supra petram ponere
sedem fundamenti,
stultus ego comparor
fluvio labenti
sub eodem tramite
numquam permanenti.(Αν θεωρείται πρέπον για τον σώφρονα άνθρωπο να στήνει τα οικοδομήματά του πάνω στην πέτρα, και πάλι εγώ θα έμοιαζα με το ρυάκι που κυλάει και που στο πέρασμά του τίποτα δεν είναι σταθερό)
Συναρπαστικό δεν ακούγεται;
-
1 hour ago, Sucore said:
(εφόσον δεχόμαστε ασυζητητί τα 4 πρώτα ΑΝ).
Ε, μα...
Όχι τα τέσσερα πρώτα, το πρώτο:
22 hours ago, Τράγου Κέρατο said:Αν
- ορίσουμε πως η υγιεινή διατροφή είναι αυτή η οποία συμπεριλαμβάνει φρούτα και λαχανικά
ΑΝ ορίσουμε. Γιατί όμως να το ορίσουμε; Αφού, άπαξ και δεχτούμε αυτόν τον ορισμό, ο συλλογισμός βγαίνει λάθος.
Για να πω την αλήθεια, οι περισσότεροι έτοιμοι ήσασταν να το πείτε, αφού, π.χ. οι αντιρρήσεις της Minerva ήταν ακριβώς πάνω στον ορισμό της υγιεινής διατροφής - απλώς η Minerva δεν έφταση στο σημείο να κατονομάσει το προβληματικό σημείο του συλλογισμού.
Για ποιο λόγο άνοιξα το θρεντ
Ναι μεν το θυμήθηκα από τη συζήτηση δυο νήματα παραδίπλα, αλλά κυρίως, θίγω το θέμα διότι είναι ένα τερτίπι της λογικής το οποίο χρησιμοποιείται σε μεγάλη έκταση στο δημόσιο λόγο.
Π.χ., χούφταλο τηλε-σχολιαστής, όνομα και μη χωριό, έχει πει "εάν δεχθούμε πως ιδεολογία είναι αυτό που λένε οι λέξεις, δηλαδή λόγος περί των ιδεών, τότε το [όνομα κόμματος] είναι το μοναδικό κόμμα το οποίο έχει πραγματική ιδεολογία". Ναι, αλλά γιατί να το δεχθούμε; Ο όρος "ιδεολογία" εν προκειμένω είναι πολύ συγκεκριμένος κι έχει και τεκμηριωμένους ορισμούς. Για ποιο λόγο να αλλάξεις τον ορισμό του αν όχι εκ του πονηρού;
Άλλο παράδειγμα:
QuoteΟρίζουμε σαν ευτυχία την (συνήθως προσωρινή) κατάσταση, όπου η πραγματικότητα συμπίπτει με τις επιθυμίες μας
Σε αναλογία, δυστυχία πρέπει να είναι η μη σύμπτωση ανάμεσα σε επιθυμία και πραγματικότητα.
Με άλλα λόγια, δυστυχία μπορούμε να ονομάσουμε την απόσταση ανάμεσα σε επιθυμία και πραγματικότητα.
Όσο μεγαλύτερη η απόσταση, τόσο πιο δυστυχισμένοι είμαστε.
Αυτές είναι οι πρώτες γραμμές ενός πολύκροτου βιβλίου (αν γκουγκλίσετε το κείμενο θα το βρείτε, καλύτερα να μη βιαστείτε να το κάνετε) από ένα συγγραφέα ο οποίος έχει χτίσει ολόκληρη (ναι, ολόκληρη) την καριέρα του πάνω στα λογικά τερτίπια. Προσωπικά, πέτυχα το βιβλίο σε μια βιβλιοθήκη, το άνοιξα, καθώς το βιβλίο αυτό θεωρείται το αριστούργημά του. Διάβασα τις παραπάνω γραμμές κι εκεί σταμάτησα την ανάγνωση.
Θα μπορούσε να βρεθούν κι άλλα παραδείγματα, ωστόσο το νόημα παραμένει: παίζοντας με τους ορισμούς, μπορούμε να αποδείξουμε ό,τι θέλουμε.
-
1
-
ΟΚ, κανένα πρόβλημα. Το ερώτημα όμως είναι αν ο συλλογισμός είναι σωστός.
-
Κι αυτό σωστό. Αλλά και πάλι, ισχύει αυτό που έγραψε ο outis. Οι πατάτες είναι λαχανικό, δεν είναι κατεργασμένες. Το δε κρασί, είναι χυμός φρούτου με ελάχιστη επεξεργασία - η οποία προκύπτει φυσικά.
(Το ποτάμι θα το πάρει αύριο
)
-
Θα το περιγράψω όσο πιο απλά γίνεται.
Στο σύμπαν, πριν δημιουργηθούν τα άστρα, το μόνο στοιχείο που υπήρχε ήταν το υδρογόνο.
Μετά δημιουργήθηκαν τα αστέρια. Τα οποία είναι τεράστια εργαστήρια σύντηξης. Ξεκινούν από 100% υδρογόνο και σιγά σιγά το μετατρέπουν σε ήλιο. Κάποια στιγμή μαζεύεται πολύ ήλιο. Αρχίζει η σύντηξη του ηλίου το οποίο γίνεται άνθρακας. Κάποια στιγμή μαζεύεται και πολύς άνθρακας. Μετατρέπεται σε νέον, το οποίο με τη σειρά του μετατρέπεται σε οξυγόνο, το οποίο με τη σειρά του μετατρέπεται σε πυρίτιο, το οποίο με τη σειρά του μετατρέπεται σε σίδηρο ΤΕΛΟΣ.
Ναι, αλλά στη γη βρίσκουμε και στοιχεία πιο βαριά από το σίδηρο. Όπως ο χρυσός και το ουράνιο. Αυτά πως δημιουργήθηκαν;
Ε, βρήκαμε την απάντηση: από συγκρούσεις αστέρων νετρονίων. Τα αστέρια νετρονίων, αν θυμάμαι καλά, είναι αυτό που μένει στη θέση ενός σουπερνόβα: αστέρια τόσο πυκνά, που μαζεύουν, όπως λέει το άρθρο, τη μάζα ολόκληρων των Ιμαλαΐων στον όγκο μιας κούπας του καφέ.
-
1
-
-
-
Θα παραθέσω ακόμα ένα ενδιαφέρον απόσπασμα, από την ελληνοβουδιστική παράδοση (ναι, δεν κάνω πλάκα), το οποίο δεν εξετάζει το αν είμαστε οι πράξεις μας, αλλά το τι (δεν) είμαστε γενικότερα.
THE CHARIOT
And King Milinda asked him: "How is Your Reverence known, and what is your name, sir?"
"As Nagasena I am known, O Great King, and as Nagasena do my fellow religious habitually address me. But although parents give name such as Nagasena, or Surasena, or Virasena, or Sihasena, nevertheless, this word "Nagasena" is just a denomination, a designation, a conceptual term, a current appellation, a mere name. For no real person can here be apprehended."
But King Milinda explained: "Now listen, you 500 Greeks and 80,000 monks, this Nagasena tells me that he is not a real person! How can I be expected to agree with that!" And to Nagasena he said: "If, Most Reverend Nagasena, no person can be apprehended in reality, who then, I ask you, gives you what you require by way of robes, food, lodging, and medicines? Who is it that guards morality, practises meditation, and realizes the [Four] Paths and their Fruits, and thereafter Nirvana? Who is it that killing living beings, takes what is not given, commits sexual misconduct, tell lies, drinks intoxicants? Who is it that commits the Five Deadly Sins? For, if there were no person, there could ne no merit and no demerit; no doer of meritorious or demeritorious deeds, and no agent behind them; no fruit of good and evil deeds, and no reward or punishment for them. If someone should kill you, O Venerable Nagasena, would not be a real teacher, or instructor, or ordained monk! You just told me that your fellow religious habitually address you as "Nagasena". Then, what is this "Nagasena"? Are perhaps the hairs of the head "Nagasena?"
"No, Great King!"
"Or perhaps the nails, teeth, skin, muscles, sinews, bones, marrow, kidneys, heart, liver, serous membranes, spleen, lungs, intestines, mesentery, stomach, excrement, the bile, phlegm, pus, blood, grease, fat, tears, sweat, spittle, snot, fluid of the joints, urine, or the brain in the skull-are they this "Nagasena"?"
"No, Great King!"
"Or is "Nagasena" a form, or feelings, or perceptions, or impulses, or consciousness?"
"No, Great King!"
Then is it the combination of form, feelings, perceptions, impulses, and consciousness?"
"No, Great King!"
"Then is it outside the combination of form, feelings, perceptions, impulses, and consciousness?"
"No, Great King!"
"Then, ask as I may, I can discover no Nagasena at all. This "Nagasena" is just a mere sound, but who is the real Nagasena? Your Reverence has told a lie, has spoken a falsehood! There is really no Nagasena!"
Thereupon, the Venerable Nagasena said to King Milinda: "As a king you have been brought up in great refinement and you avoid roughness of any kind. If you would walk at midday on this hot, burning, and sandy ground, then your feet would have to trend on the rough and gritty gravel and pebbles, and they would hurt you, your body would get tired, your mind impaired, and your awareness of your body would be associated with pain. How then did you come on foot, or on a mount?"
"I did not come, Sir, on foot, but on a chariot."
"If you have come on a chariot, then please explain to me what a chariot is. Is the pole the chariot?"
"No, Reverend Sir!"
"Is then the axle the chariot?"
"No, Reverend Sir!"
"Is it then the wheels, or the framework, of the flag-staff, or the yoke, or the reins, or the goad-stick?"
"No, Reverend Sir!"
"Then is it the combination of poke, axle, wheels, framework, flag-staff, yoke, reins, and goad which is the "chariot"?"
"No, Reverend Sir!"
"Then, is this "chariot" outside the combination of poke, axle, wheels, framework, flag-staff, yoke, reins and goad?"
"No, Reverend Sir!"
"Then, ask as I may, I can discover no chariot at all. This "chariot" is just a mere sound. But what is the real chariot? Your Majesty has told a lie, has spoken a falsehood! There is really no chariot! Your Majesty is the greatest king in the whole of India. Of whom then are you afraid, that you do not speak the truth?" And he exclaimed: "Now listen, you 500 Greeks and 80,000 monks, this King Milinda tells me that he has come on a chariot. But when asked to explain to me what a chariot is, he cannot establish its existence. How can one possibly approve of that?"
The 500 Greeks thereupon applauded the Venerable Nagasena and said to King Milinda: "Now let You Majesty get out of that if you can!"
But King Milinda said to Nagasena: "I have not, Nagasena, spoken a falsehood. For it is in dependence on the pole, the axle, the wheels, the framework, the flag-staff, etc, there takes place this denomination "chariot", this designation, this conceptual term, a current appellation and a mere name."
"Your Majesty has spoken well about the chariot. It is just so with me. In dependence on the thirty-two parts of the body and the five Skandhas, there takes place this denomination "Nagasena", this designation, this conceptual term, a current appellation and a mere name. In ultimate realtiy, however, this person cannot be apprehended. And this has been said by our sister Vajira when she was face to face with the Lord Buddha:
"Where all constituent parts are present, the word "a chariot" is applied. So, likewise, where the skandhas are, the term a "being" commonly is used."
"It is wonderful, Nagasena, it is astonishing, Nagasena! Most brilliantly have these questions been answered! Were the Lord Buddha Himself here, He would approve what you have said. Well spoken, Nagasena! Well spoken!"
Από αυτήν την πηγή:
https://www.usna.edu/Users/history/abels/hh205/milinda.html#chariot
-
Το παραπάνω απόσπασμα τι μας λέει;
Οι σοφιστές ήταν οι πρώτοι που εξέτασαν τη χρήση της γλώσσας και με ποιον τρόπο η γλώσσα προκαταλαμβάνει συμπεράσματα ή δημιουργεί νοήματα ερήμην του χρήστη της.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Λυκόφρων είχε φάει γερό σκάλωμα με το ρήμα "είναι". Παραφράζοντας το πρόβλημα με το εν λόγω ρήμα, σου λέει πως το "είναι" δημιουργεί μια ταύτιση. Λες "ο τάδε είναι λευκός". Άρα το πρόσωπο και η ιδέα της λευκότητας είναι ένα και το αυτό. Οπότε ο τάδε δεν είναι μόνο ο τάδε αλλά είναι και η λευκότητα, άρα δεν είναι ένα, είναι δύο πράγματα μαζί. Πες πως εκτός από λευκός είναι και δυο μέτρα άντρας. Αν πεις "ο τάδε είναι δίμετρος" του έχεις κολλήσει και δεύτερη ιδιότητα άρα έχει γίνει τρία πράγματα. Και πως θα το αποφύγεις αυτό;
Ουσιαστικά η λύση την οποία προσπάθησε ο Λυκόφρων να εφαρμόσει (και ο Αριστοτέλης τον χαρακτηρίζει "κρύο", με την ίδια περίπου έννοια με την οποία σήμερα λέμε "τι κρυάδες λέει αυτός") ήταν να το διατυπώσει έτσι ώστε να φαίνεται πως υπάρχει σύνδεση μεταξύ του προσώπου και της ιδιότητας. Το "έχει λευκανθεί" εν προκειμένω σημαίνει πως "ο τάδε έχει περάσει από τη διαδικασία η οποία του προσδίδει αυτή τη στιγμή αυτήν την ιδιότητα".
ΩΣΤΟΣΟ
Υπάρχει κι ένας αντίλογος σε αυτήν την ιστορία.
Είναι αυτό που λέει ένας φίλος "μη δείτε άνθρωπο αναγνωρίζει θετικά στο Χίτλερ, να μελετά την ιστορία του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, να χαιρετά με υψωμένο το χέρι και να κρατάει σημαίες με σβάστικα, αμέσως να τον πείτε ναζιστή".
-
OK, ο @Αρχάγγελος βρήκε ένα λογικό σφάλμα: απόδοση των ιδιοτήτων του μέρους στο σύνολο.
Άλλο λογικό σφάλμα;
-
Αν
- ορίσουμε πως η υγιεινή διατροφή είναι αυτή η οποία συμπεριλαμβάνει φρούτα και λαχανικά
- δεχτούμε πως καρπός και φρούτο είναι συνώνυμα
- δεδομένου πως ο καρπός συμπεριλαμβάνει το σπόρο (άλλωστε οι ξηροί καρποί είναι κατά κανόνα σπόροι)
- δεδομένου πως η σοκολάτα προέρχεται από το σπόρο δέντρου, μέσα σε καρπό δέντρου
- άρα η σοκολάτα είναι φρούτο
- άρα τρώγοντας σοκολάτα κάνεις υγιεινή διατροφή.
Είναι σωστός ο συλλογισμός;
-
2
-
1
-
Οι πιο κατοπινοί από τους αρχαίους στοχαστές κατέχονταν από ανησυχία μήπως από τα διανοήματά τους προκύψει ότι το αυτό πράγμα είναι συνάμα ένα και πολλά. Για τούτο ορισμένοι, όπως ο Λυκόφρων, καταργούσαν την έκφραση "είναι" ενώ ορισμένοι άλλοι άλλαζαν τον τρόπο της διαπίστωσης και δεν έλεγαν "ο άνθρωπος είναι λευκός" αλλά "έχει λευκανθεί" ... προκειμένου να μη συμβεί ώστε με την προσθήκη του "είναι" το ένα να γίνει πολλά.
Αριστοτέλης, Φυσικής Ακροάσεως A2, 185b
-
2
-
1
-
-
-
Υπάρχει κι ένα τρίτο κίνητρο το οποίο ελάχιστοι το έχουν: το αγωνιστικό.
Το να συζητήσεις και να αντιπαρατεθείς με μοναδικό σκοπό την ευχαρίστηση της αντιπαράθεσης. Δεν έχεις κάποιο συγκεκριμένο σκοπό εκτός, ίσως, από το να ακονίσεις την ικανότητά σου στο να βρίσκεις επιχειρήματα.
Στην αρχαία Ελλάδα γίνονταν τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις, όπου αγωνίζονται δύο ρήτορες και τους ζητούσε, το κοινό, να βγάλουν λόγο γύρω από ένα θέμα χωρίς καμία σημασία. Σε αυτήν την παράδοση, ο Δίων ο Χρυσόστομος έγραψε το "Κόμης Εγκώμιον" (εγκώμιο στα μαλλιά) ο δε Συνέσιος το "Φαλάκρας Εγκώμιον" (εσείς ξέρετε με ποιον είμαι
)
Φαίνεται άσχετο με τη θεματολογία, αλλά δεν είναι.
Με το να αντιπαρατίθενται σε ασήμαντα ζητήματα οι ρήτορες (αλλά κι όλος ο κόσμος) είχαν τη δυνατότητα να εξασκηθούν στο να βρίσκουν επιχειρήματα υπέρ ή κατά και των δύο πλευρών, οι δε κριτές μπορούσαν να δουν το θέμα αποστασιοποιημένα και να κρίνουν με αντικειμενικότητα το ποιος βρήκε τα καλύτερα αποτελέσματα.
Όταν τέτοιες αντιπαραθέσεις γίνονται εν είδει αθλήματος και σε τακτική βάση, όλοι κερδίζουν και τελικά χτίζεται μια κουλτούρα συζήτησης και όχι στείρας αντιπαράθεσης.
(Τώρα θα μου πεις, τέτοιοι θεσμοί υπάρχουν κι είναι και πολύ διαδεδομένοι στις ΗΠΑ κι εκεί πλέον σκοτώνονται στους δρόμους. Τεσπα, εκεί έχουμε να κάνουμε και με έναν πολιτισμό ο οποίος αργοπεθαίνει - άλλη ιστορία)
-
2
-
1
-
Είσαι Άθεος; Απόδειξέ Το!
in Φιλοσοφία & Θρησκείες
Posted
Η Ευρωπαϊκή Ένωση;