Τράγου Κέρατο

Πρόσεξε τι έχω υπογραμμίσει: Μιλάς - λέω. Δεύτερο πρόσωπο, πρώτο πρόσωπο. Στην πρώτη παράγραφο έχεις παραθέσει τι γράφω εγώ. Στη δεύτερη τι γράφεις εσύ. Ε, το "δεν υπάρχει πρόβλημα", το λες εσύ. Μόλις τώρα το έγραψες! Όπως βλέπεις εγώ το σκέφτηκα. Τώρα, από τα υπόλοιπα που λες, απαντάω μόνο σε αυτό διότι μόνο σε αυτό απαντάς σε κάτι που πραγματικά σε ρώτησα (έστω σχεδόν): Άρα, το σημείο διαφωνίας είναι το ότι εσύ λες πως δεν πρέπει να τρώμε καθόλου κρέας ενώ εγώ λέω πως πρέπει να τρώμε με μέτρο. Για ποιο λόγο δεν λες απλά αυτό και μου επιτίθεσαι, μόνο εσύ το ξέρεις. _________________________________________________________________________________ Λοιπόν, έχω συμμετάσχει σε αμέτρητες συζητήσεις στο ίντερνετ, αυτό το πράγμα πρώτη φορά μου συμβαίνει, να προσπαθώ να βρω σημείο συνεννόησης και ο συνομιλητής, όχι μόνο να μην ανταποκρίνεται, αλλά να εφευρίσκει δικά του σημεία διαφωνίας και να απαντά σε άλλα πράγματα από αυτά που του απαντάω. Αν είναι άλλα να γράφω και σε άλλα να μου απαντάς, να σου στείλω το συνθηματικό του λογαριασμού μου να γράφεις εσύ ό,τι θέλεις να πω να μην υπάρχει τέτοιο πρόβκημα.

Ώπα. Όπως βλέπεις, δεν το έγραψα, το συμπλήρωσες μόνος σου. Εγώ δεν εννοώ τίποτε παραπάνω από αυτό που έγραψα: μπορεί να φάει κρέας, άρα είναι κατασκευασμένος να το κάνει. Ο άνθρωπος, ας πούμε, δεν μπορεί να φάει ξύλο, δεν μπορεί να φάει πλαστικό. Δεν μπορεί να το μασήσει, δεν μπορεί να το χωνέψει, άρα δεν είναι κατασκευασμένος να το κάνει. Το "δεν υπάρχει πρόβλημα" όχι μόνο δεν το έγραψα πουθενά, αλλά στην αμέσως επόμενη φράση μου γράφω ξεκάθαρα και συμφωνώ ότι το πολύ κρέας μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα. Μπορώ να ανεχτώ πολλά πράγματα σε μια συζήτηση, αλλά το να βάζουν στο στόμα μου λόγια που δεν είπα για μένα ξεπερνά σαφέστατα τα όρια της καλοπροαίρετης συζήτησης. Και ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο προσπερνάς το ότι έγραψα πως συμφωνώ μαζί σου και εφευρίσκεις μια διαφωνία από πράγματα που δεν έγραψα. Άντε πάλι. Αφού έγραψα πως συμφωνώ στο ότι κάνει ζημιά. Για τι ακριβώς προσπαθείς να με πείσεις εδώ; Κι εδώ συμφωνώ. Το αν είναι "μηχανή" ο ανθρώπινος οργανισμός είναι κάτι το οποίο δεν επηρεάζει σε τίποτα τις επιπτώσεις της κατανάλωσης κρέατος από τον άνθρωπο. Ξόδεψες όμως σχεδόν το μισό σου ποστ με επιχειρήματα για να με πείσεις για το ότι ο άνθρωπος είναι μηχανή. Για ποιο λόγο επέμεινες τόσο πολύ σε κάτι που, όπως γράφεις κι εσύ "δεν είναι το θέμα"; Θα το πω για 4η; 5η φορά; Συμφωνώ στο ότι το κρέας κάνει ζημιά. Για μισό λεπτό, εδώ προσπαθούμε να κάνουμε μια συζήτηση. Μου λες: "ο άνθρωπος δεν είναι κατασκευασμένος να τρώει κρέας". Σου απαντάω: "όπως αντιλαμβάνομαι εγώ τη λέξη κατασκευασμένος, διαφωνώ" Καταλαβαίνω πως το "κατασκευασμένος" το εννοείς διαφορετικά. Αν δεν καταλάβω πως το εννοείς, πως θες να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω; Από τη στιγμή που δεν καταλαβαίνω τι εννοείς με τη φράση "ο άνθρωπος δεν είναι κατασκευασμένος να τρώει κρέας" η μόνη ειλικρινής απάντηση που μπορώ να δώσω είναι "δεν ξέρω τι εννοείς άρα δεν ξέρω αν συμφωνώ ή αν διαφωνώ". Ακόμα μια φορά: έχω συμφωνήσει στο ότι η κατανάλωση κρέατος θέλει μέτρο. Οπότε μένει η αρχική ερώτηση: αν δεν αποδεικνύει τίποτα, για ποιο λόγο επιμένεις τόσο πολύ στο "κατασκευασμένος"; Εδώ είναι η πηγή της παρεξήγησης. "Ο άνθρωπος δεν είναι καλό να τρώει κρέας": εδώ ίσως να διαφωνούμε διότι εσύ μπορεί να θεωρείς πως ο άνθρωπος δεν πρέπει να τρώει καθόλου ενώ εγώ υποστηρίζω πως η κατανάλωση κρέατος πρέπει να γίνεται με μέτρο. Στη βάση όμως συμφωνούμε. Λέω "ο άνθρωπος δεν είναι καλό να τρώει κρέας διότι ξέρουμε από τις σύγχρονες ιατρικές γνώσεις πως η υπερκατανάλωση κρέατος δημιουργεί προβλήματα στον οργανισμό". Αυτό για μένα είναι επαρκής, επαρκέστατη αιτιολόγηση. Τώρα, όταν μου λες πως το ένα βγαίνει από το άλλο, αυτό με παραπέμπει σε κυκλική λογική: ο άνθρωπος δεν είναι καλό να τρώει κρέας γιατί δεν είναι κατασκευασμένος να τρώει κρέας, και δεν είναι κατασκευασμένος να τρώει κρέας επειδή δεν είναι καλό για τον άνθρωπο να τρώει κρέας. Να με συμπαθάς, εμένα η ιατρική τεκμηρίωση μου αρκεί, δε βλέπω για ποιο λόγο ψάχνουμε να βρούμε τα περί "κατασκευής" του ανθρώπου, χώρια που δεν αντιλαμβάνομαι τι θα πει ο όρος. ΟΚ, τότε που διαφωνούμε; Στο θέμα της κατασκευής; Είναι τόσο σημαντικό; Ή στο θέμα της ποσότητας; (λίγο - καθόλου) ;

Σωστά. Μόνο που εγώ δεν έγραψα πουθενά για το αν υπάρχει πρόβλημα ή όχι. Η απάντησή μου ήταν για το αν ο άνθρωπος είναι "κατασκευασμένος" να τρώει κρέας ή όχι. Τώρα, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, αφού μπορεί να φάει κρέας και να το μεταβολίσει, άρα είναι κατασκευασμένος να το κάνει. Αν δεν ήταν κατασκευασμένος να το κάνει, πολύ απλά δε θα μπορούσε να το φάει. Οπότε εδώ απαντάς σε κάτι που ποτέ δεν είπα. Νομίζω πως εδώ υπάρχει σοβαρή παρανόηση Το αρχικό ποστ μιλά για το κατά πόσο είναι "κατασκευασμένος". Το ότι το πολύ κρέας δημιουργεί πρόβλημα είναι κάτι το οποίο, από όσο έχω δει μέχρι στιγμής στη συζήτηση, δεν το έχει αμφισβητήσει κανείς. Σε παρακαλώ αν το έχει αμφισβητήσει κάποιος να μου το επισημάνεις. Λυπάμαι, αλλά αυτό δεν είναι παρά μόνο μια παρομοίωση η οποία, εμένα προσωπικά, δε μου λέει τίποτα. Δε δίνει καμία πληροφορία, αντιθέτως, το να αντιλαμβανόμαστε τον ανθρώπινο οργανισμό ως μηχανή το βρίσκω βαθιά προβληματικό - αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση. Το ότι δεν ξέρεις πως να το πεις είναι ακριβώς το πρόβλημα και σημαίνει πως ξεπέρασες τα όρια της παρομοίωσης. Ακριβώς επειδή ο ανθρώπινος οργανισμός δεν έχει τέτοιο πράγμα, γι' αυτό αρχίζει το μπέρδεμα. Και πάλι απαντάς σε κάτι που δεν είπα. Ξαναλέω, όπως και παραπάνω, πουθενά κανείς δεν αμφισβήτησε το ότι το κρέας χρειάζεται μέτρο. Οπότε δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο το γράφεις. Το ξέρω πως μιλάμε για διατροφή, αλλά δε μου απαντάς στο ερώτημα που κάνω: το να πούμε πως ο άνθρωπος δεν είναι "κατασκευασμένος" να τρώει κρέας, τι ακριβώς θα αποδείξει; Προκειμένου να ξεκαθαρίσουμε το μπέρδεμα, ας διατυπώσω λίγο καλύτερα: στη συζήτηση έχουμε μέχρι στιγμής δύο διατυπώσεις: - Το αν είναι καλό για τον άνθρωπο να τρώει κρέας - Για το αν ο άνθρωπος είναι "κατασκευασμένος" να τρώει κρέας Η ερώτησή μου λοιπόν είναι ποια είναι η τόσο σημαντική διαφορά που προσθέτει το δεύτερο ώστε να είναι τόσο σημαντικό να αποδειχθεί; Για ποιο λόγο δεν είναι αρκετό το ότι συμφωνούμε πως το κρέας θέλει μέτρο;

Μου κάνει εντύπωση που, από όλα τα θέματα, αυτό τράβηξε τόσο πολύ. Γενικώς, αν το συζητούσαμε πίνοντας στον καφέ και λέγαμε "ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος να μην τρώει κρέας" δε θα το σκεφτόμουν πολύ κι ίσως συμφωνούσα, αλλά χωρίς να δώσω παραπάνω σημασία. Εδώ όμως που το αναλύουμε, το βλέπω λίγο διαφορετικά. 1. Στο κυρίως ερώτημα, αν είναι "φτιαγμένος" ο άνθρωπος να τρώει κρέας. Βγαίνω έξω, βλέπω τριγύρω σουβλατζίδικα, ψησταριές, μπεργκεράδικα, με δυο λόγια μαγαζιά που πουλάνε φαγητό με βάση το κρεάς τα οποία μοσχοπουλάνε, ενθουσιάζουν τον κόσμο και θεωρούνται κι ασφαλής επένδυση. Ιδού λοιπόν, ο άνθρωπος και τρώει κρέας και επιδιώκει να τρώει κρέας. Αυτό είναι αρκετή απόδειξη πως ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να τρώει κρέας. 2. Ως προς το ίδιο το ερώτημα, κάτι με ενοχλεί. Ο άνθρωπος δεν είναι μηχανή ώστε να είναι "κατασκευασμένος" ή "φτιαγμένος" ούτε έχει "προδιαγραφές λειτουργίας". Ο άνθρωπος είναι προϊόν της εξέλιξης και, ως τέτοιος, είναι κάτι που συνεχώς τροποποιείται στην πορεία. Είναι τελείως αυθαίρετο να πάρουμε ένα σημείο αυτής της πορείας και να το ορίσουμε ως πιο αυθεντικό από τα υπόλοιπα. Οπότε το ίδιο το ερώτημα δεν έχει νόημα. 3. Αλλά, εντάξει, έστω πως αποδεικνύουμε πως ο άνθρωπος δεν είναι "κατασκευασμένος" να τρώει κρέας. Και λοιπόν; Τι πρακτική αξία θα έχει το όποιο συμπέρασμα; Με την ίδια λογική, ο άνθρωπος δεν είναι κατασκευασμένος να κάθεται το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, ούτε να δουλεύει 8ωρο, ούτε να γεννάει με καισαρική, ούτε να ζει μέχρι τα 80 του. Επίσης, είναι κατασκευασμένος να ζει σε αγέλες, να αποτελεί τροφή για αρπακτικά, να δολοφονεί και να βιάζει. Τι αποδεικνύεται λοιπόν; Στο επιμέρους του άρθρου, σχεδόν υποκύπτω στον πειρασμό να "αποδείξω", με την ίδια λογική, πως ο άνθρωπος δεν είναι "φτιαγμένος" να τρώει φυτά, μια και δε διαθέτει δεύτερο στομάχι όπως τα μηρυκαστικά, ούτε μπορεί να μεταβολίσει την κυτταρίνη, αλλά θα το προσπεράσω μια και τα παραπάνω τα βρίσκω πιο σημαντικά. Σε έναν πιο εύθυμο τόνο:

Εντάξει, κι οι μεταλλάξεις μέσα στην κατασκευή είναι διότι, αν τις βγάλουμε από το παιχνίδι, είμαστε υπερβολικά αφύσικες αμοιβάδες. Και για να μη γίνομαι υπερβολικός, ο άνθρωπος, εδώ που τα λέμε, δεν είναι κατασκευασμένος ούτε να ζει 80 χρόνια.

Εκκρεμές, αυτό που λέει η λέξη. Φτιάχνεις ένα εκκρεμές και του αλλάζεις τα φώτα στις ερωτήσεις, έχοντας στο μυαλό σου πάντα πως αν γυρίζει "έτσι" η απάντηση είναι ΝΑΙ ενώ αν γυρίζει "αλλιώς" η απάντηση είναι ΟΧΙ (το έτσι και το αλλιώς όρισέ το μόνος σου). Γενικά, είναι μια πρακτική στην οποία επιτρέπεται το "παίζω και μαθαίνω" (μην το παρακάνεις όμως). Ντεστέ, είναι μια μαντική τράπουλα, υποτίθεται τοπική της Σμύρνης - αλλά δεν αποκλείεται να είναι απλώς μια αρπαχτή της Μάρας Μεϊμαρίδη. Τεσπα. Γενικά, τα μαντικά συστήματα χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: ας πούμε τα συστηματικά και τα αυθόρμητα. Τα συστηματικά είναι αυτά τα οποία κατά κανόνα χρειάζονται μεγάλη μελέτη πριν ασχοληθείς μαζί τους διότι χρειάζονται μια λεπτομερή μέθοδο η οποία οδηγεί σε εκατοντάδες πιθανές προκαθορισμένες ερμηνείες και δεν απαιτούν καμία ιδιαίτερη ψυχική ικανότητα για να βγάλουν αποτέλεσμα. Το καλύτερο παράδειγμα τέτοιου συστήματος είναι η αστρολογία. Τα αυθόρμητα είναι αυτά στα οποία, στην καθαρότερη μορφή τους, ο μάντης απλώς "συνδέεται" κι αρχίζει να προφέρει χρησμούς. Τα αρχαία μαντεία πέφτουν σε αυτήν την κατηγορία, όπως επίσης τεχνικές όπως υδρομαντεία, πυρομαντεία κλπ. Μιλάμε φυσικά για τα δύο άκρα ενός διπόλου, άπαξ και ασχοληθείς θα δεις πως και οι δύο κατηγορίες τείνουν να συναντηθούν (αλλά δε συναντώνται). Οι τράπουλες, ας πούμε, υποτίθεται πως χρειάζονται αρκετή μελέτη αλλά εγώ τις κατατάσσω καθαρά στη δεύτερη κατηγορία (αυθόρμητα). Για να είσαι στοιχειωδώς καταρτισμένος στη μαντική πρέπει να ξέρεις αρκετά καλά, το λιγότερο, ένα σύστημα από κάθε κατηγορία.

Η μία μέθοδος: Άρχισε από κάτι, οτιδήποτε, στην τύχη. Δύο τινά μπορεί να συμβούν: α) είναι αυτό από το οποίο έπρεπε να αρχίσεις, οπότε όλα καλά. β) δεν είναι αυτό από το οποίο έπρεπε να αρχίσεις. Τότε, θα νοιώσεις ένα σκίρτημα μέσα σου πως "κάτι δεν πάει καλά" και θα καταλάβεις πως πρέπει να ξεκινήσεις από αλλού. Δεδομένου πως τίποτε στον κόσμο δε συμβαίνει τυχαία, μάλιστα, η απλή κίνηση του να "ξεκινήσεις" θα κινητοποιήσει δυνάμεις που αρχίζουν να σε "σπρώχνουν" προς τα κει που πρέπει. Η άλλη μέθοδος: Άρχισε να αμφιβάλλεις για τα πάντα όσα νοιώθεις. Μη δέχεσαι την εξήγηση "ήταν διαυγές όνειρο" ή "ήταν αστρική προβολή" χωρίς να το βασανίσεις, χωρίς να αποκλείσεις πρώτα κάθε εναλλακτική εξήγηση. Το σύνθημά σου θα είναι η κινέζικη παροιμία που λέει "όταν ανυπομονούμε για έναν επισκέπτη, μην νομίζεις πως ο χτύπος της καρδιάς σου είναι ο ήχος από τον καλπασμό του αλόγου του". Προσπάθησε να βρεις πρώτα τη λογική εξήγηση. Θα εκπλαγείς. Και μία προειδοποίηση: Ό,τι και να κάνεις, δεν υπάρχει περίπτωση να μην έρθει η στιγμή που θα πεις "τι μ@λ@κία έκανααααααα!!!!". Μη γελάς, είναι πολύ σοβαρό αυτό. Κι αυτό φυσικά, δεν είναι δικαιολογία για να την κάνεις.

Βρε καλή μου @Τιτάνια, στ' αλήθεια ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν γνωρίσαμε τα ίδια άτομα. Δε λέω, εδώ μέσα γνώρισα άτομα με τα οποία κάνω ακόμα παρέα. Μπορώ να πω πως το Αβάπτιστο υπήρξε ο κύριος... προμηθευτής φίλων για μένα αλλά εγώ θα αρκούμουν να το περιγράψω στο ότι βρήκα φίλους με παρόμοιο είδος και επίπεδο λόξας. Τίποτε παραπάνω! (Θα μου πεις, είναι λίγο να βρεις άτομα που έχουν την ίδια τρέλα με σένα; Καθόλου! Απλώς δε θα το εξέφραζα τόσο ποιητικά...)

Κι εγώ ξεκίνησα χτες να μαθαίνω μαγειρική και μου αρέσει η fusion κουζίνα. Μόλις έφτιαξα μια ramen αυγολέμονο με cheddar.

Διότι το άρθρο δίνει κάποιες πρώτες απαντήσεις σε αυτά τα οποία ρωτάτε. Ένα: μην τους πουν τρελούς Ο φόβος αυτός έχει και απτές συνέπειες: Δύο, είναι παράταιρες με την κοινωνία: Τρία: θεωρούνται οπισθοδρομικές: Τέσσερα: υπάρχει ακαδημαϊκό ταμπού

Συγνώμη, το άρθρο το διαβάσατε;

(Για την ιστορία, η Λάγκερθα είναι ο μόνος συγκροτημένος χαρακτήρας της σειράς. Όλοι οι άλλοι, μα όλοι, έχουν από κάτι που να μου τη δίνει στα νεύρα. Και, πραγματικά, αδυνατώ να καταλάβω τι κόλλημα έφαγε ο Ράγκναρ με την άλλη. Ωραία, δε λέω, αλλά πέρα από ομορφιά τίποτα. Η Λάγκερθα διαθέτει και μυαλό από τα λίγα)

Να γυρίσεις στον Ράγκναρ. Ορίστε μας.

Εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο. Πάνω από το ήμισυ των Φινλανδών είχε μια εμπειρεία η οποία κατατάσσεται στο πλαίσιο του "παραφυσικού / υπερφυσικού". Για ποιο λόγο λοιπόν υπάρχει τόση σιωπή γύρω από το ζήτημα; https://yle.fi/uutiset/osasto/news/finnish_research_project_probes_stigma_of_the_paranormal/10118552

Όχι. Άλλο λέω. Δε μιλάω για το πως μπορεί να εξελιχθεί ένα συναίσθημα στο χρόνο. Μιλάω καθαρά για την πρώτη εντύπωση και μόνο. Άλλοι άνθρωποι σου ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι με το που τους βλέπεις, άλλοι άνθρωποι σου βγάζουν μια ανεξήγητη συμπάθεια, που και που συναντάς ανθρώπους με τους οποίους αισθάνεσαι μια ακόμα πιο ανεξήγητη οικειότητα, υπάρχουν και άνθρωποι που τους βλέπεις και τους θες στο κρεβάτι. Όλα πρώτες αντιδράσεις, όλες με μηδενικά ερεθίσματα στο συνειδητό (το τι αντιλαμβάνεται το ασυνείδητο είναι το ερώτημα). Μια λεπτή διαφορά: στο Golden Compass οι δαίμονες των ενηλίκων είναι σταθεροί (ενώ των παιδιών αλλάζουν μορφή). Εδώ μιλάμε για αλληλεπίδραση μεταξύ των ανθρώπων. Η Μάρω, ας πούμε, είναι συμπαθητική για την Έλενα κι απολύτως αντιπαθητική για την Τέτα. (Αν θυμάμαι καλά στην ταινία το δείχνει σαν αλληλεπίδραση μεταξύ των δαιμόνων)

Άλλαξε το "μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι" από το "θέλω να πέσω στο κρεβάτι μαζί του" και ξαναδιάβασε το θέμα. Κομμάτια του ίδιου μηχανισμού είναι.

Μισό λεπτό, να το πιάσουμε το θέμα πιο αργά; Δηλαδή, εγώ θα ήθελα να προσδιορίσουμε το θέμα διότι, για την ώρα, εγώ μετράω κάμποσα θέματα: Η (τραγική) είδηση της κακοποίησης παιδιών από τους γονείς τους στις ΗΠΑ Το κατά πόσο τέτοια περιστατικά έχουν ξανασυμβεί στο εξωτερικό Αν κάτι τέτοιο θα ήταν πρωτοφανές για την Ελλάδα Αν τέτοια περιστατικά συμβαίνουν σε οικογένειες μεταναστών ή όχι. Κατά πόσον στους τελευταίους "επιτρέπεται" να το κάνουν αυτό. Ας ξεκινήσουμε λίγο προσδιορίζοντας το θέμα. Σε φόρουμ είμαστε. Έχουμε χρόνο.

Όχι. Για ποιο λόγο; Μην ξεχνάμε πως ο Έλλιοτ ήταν ποιητής. Αν αυτό είναι κομμάτι από ποίημα, μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε.

Μην ξεχνάς πως τα 150 εκατομμύρια στην Κίνα είναι μόλις το 10% του πληθυσμού. Αρκετό για να κάνει ζημιά βέβαια...

Δεν είναι "έρευνες" είναι μία έρευνα, σε αυτό το βιβλίο η οποία φαίνεται πως είναι σοβαρή. Τώρα βέβαια το άρθρο τα γράφει μπερδεμένα, π.χ.: "το 1949, με την αρχή του κομμουνιστικού καθεστώτος, υπήρχαν μόνο ένα εκατομμύριο χριστιανοί κινέζοι, ενώ σύμφωνα με υπολογισμολυς του 2013, ο αριθμός αυτός εκτιμάται ότι έχει εκτιναχθεί στα 70 εκατομμύρια" "μέχρι το 2030 θα είναι η πολυπληθέστερη χριστιανική χώρα με πάνω από 250 εκατομμύρια πιστούς" "ο καθηγητής Γιανγκ υπολογίζει ότι το 2025 οι Κινέζοι προτεστάντες θα υπερτερούν οριακά των Αμερικανών, με 160 εκατομμύρια έναντι 159! " Δηλαδή: 1949 - Ένα εκατομμύριο, 2013, 70 εκατομμύρια, 2025, 160 εκατομμύρια, 2030 250 εκατομμύρια. Κάτι δεν έχει διαβάσει σωστά ο συντάκτης του άρθρου, σίγουρα. Φυσιολογική εξέλιξη για ένα έθνος το οποίο έχει αποκοπεί από την παράδοσή του. Και η αλόγιστη ανάπτυξη τους έχει πειράξει ("έχει τρομερή απήχηση στα φτωχά, λαϊκά και μεσαία στρώματα κυρίως των βιομηχανικών περιοχών"), και η ρύπανση ("Αν όλοι οι Κινέζοι πίστευαν στον Χριστό δεν θα χρειαζόμασταν αστυνομία. Όλοι θα ήταν καλοί και δεν θα υπήρχε έγκλημα" - nai, opos ameriki).

(Πωπωπωπωπωωωωω...) Δεν είναι μανία, κάθε φράση πρέπει να μπαίνει στο πλαίσιό της. Π.χ. πολλοί ανατριχιάζουν στα τελευταία λόγια του Γκαίτε ("Φως! Περισσότερο φως!") τα οποία στην πραγματικότητα ήταν μια παράκληση να ανοίξουν τις κουρτίνες. Πολλές φορές, αυτό που περιέχει η φράση είναι η μισή πληροφορία. Κι ως γνωστόν, μισή πληροφορία χειρότερη από καθόλου. Αλλά, έστω. Τι ακριβώς προσέφερε στη συζήτηση το ρητό αυτό του Έλλιοτ;

Καλό κουμάσι και δαύτος.

Ναι. Ξανακοιτάζοντας την προηγούμενη απάντησή μου στο νήμα, διαπιστώνω πως είναι αρκετά ελλειπής. Βασική διαφορά στην "αφύσικη", όπως την περιγράφω, κατάσταση, είναι πως τότε υπήρχαν συγκεκριμένα πλαίσια αλληλεπίδρασης μεταξύ των διαφορετικών εθνοτήτων. Αυτό δε σημαίνει πως η κατάσταση ήταν πάντα ιδανική ή πως δεν υπήρχαν προστριβές μεταξύ τους. Βλέπε Οθωμανική Αυτοκρατορία: αν ήσουν μουσουλμάνος, ήσουν, εκ των πραγμάτων, από θέση ισχύος. Σήμερα, μετά από όσα περιγράψαμε, όπου αποκαταστάθηκε η επικοινωνία, λείπει αυτό το πλαίσιο αλληλεπίδρασης. Και μέχρι να βρεθεί, θα υπάρχουν προβλήματα.

Για όλα. Το παρακάτω ας πούμε δε βγήκε τυχαία: