Jump to content

Τράγου Κέρατο

Mέλη
  • Posts

    3,677
  • Joined

  • Last visited

  • Days Won

    49

Posts posted by Τράγου Κέρατο

  1. Και, εδώ θα βρείτε τη φωνή του γνωστού κυρίου Crowley, όπως μας σώζεται αποτυπωμένη σε κέρινους κύλινδρους, σε απαγγελία μυστικιστικής ποίησης.

     

    http://www.openculture.com/2016/10/aleister-crowley-reads-occult-poetry-in-the-only-known-recordings-of-his-voice-1920.html

     

    Απολαύστε υπεύθυνα!

  2. Ανάμεσα στους ειδικούς λόγους, να αναφέρω χωρίς να επεκταθώ, ότι βασική κινητήρια δύναμη (εκδοτικά πχ) του απόκρυφιστικού και μεταφυσικού χώρου υπήρξε στην Ελλάδα μεταξύ 1975-2005 η "αχαιοελληνική αναβίωση" που όμως από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 όπου και κορυφώθηκε, άρχισε να εξαντλείται και να χάνει τη δυναμικότητα που είχε και μετά το 2010 πρακτικά τελμάτωσε προς εκφυλισμό (από τη μια, γιατί από την άλλη πολλά στοιχεία της πέρασαν από το περιθώριο στο mainstream έχοντας όμως χάσει την αμιγή "αρχαιοελληνική/παγανιστική" τους "ταυτότητα.")

     

    Πράγματι, πολύ καλή προσέγγιση.

     

    Ειδικά για την αρχαιοελληνική αναβίωση, βιώνοντάς το από μέσα, θα έλεγα πως η κορύφωση ήταν το 2004, τη χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων (την εποχή που και το συλλογικό ασυνείδητο του έθνους στρεφόταν προς ένα κάποιο «αρχαίο παρελθόν», καθόλου τυχαίο). Μετά, το μεγάλο ξεφούσκωμα ήρθε το 2006. Οι άνθρωποι οι οποίοι βρέθηκαν να έχουν τα ηνία δεν κατάφεραν να κουμαντάρουν αυτό που είχαν στα χέρια τους. Ούτε αυτό είναι τυχαίο φυσικά.

     

    Σύμφωνα με τα δικά μου κιτάπια, το 2030 περιμένω την οριστική ανάκαμψη της ανθρωπότητας από τον πόλεμο που διεξάγεται αυτήν τη στιγμή.

     

    Αυτό που επίσης παρατηρώ στο διαδίκτυο είναι μια γενικότερη πτώση σε οτιδήποτε γραπτό. Αυτό ισχύει για κάθε θεματολογία, πόσο μάλλον για το occult πεδίο που δεν είναι και ιδιαίτερα "εύπεπτο" αναγνωστικά, ούτε μπορεί να δοθεί για λόγους συντομίας με εικόνες, που εκ των πραγμάτων έχουν μεγαλύτερη πέραση πλέον, ιδιαίτερα στα social media. Πιθανότατα αυτή η τάση αποτελεί προϊόν έλλειψης χρόνου ή/και έλλειψης ενδιαφέροντος. Δεν είναι τυχαίο ότι πλέον τα άρθρα που φαίνεται να τραβάνε το ενδιαφέρον του κόσμου είναι αυτά που έχουν πομπώδεις τίτλους τύπου "Σοκ στο Πανελλήνιο:...", "Συγκλονισμένη όλη η κοινωνία με...", "Δείτε συγκλονιστικό ντοκουμέντο...", κλπ.

    Διαμαντάκι η παρατήρησή σου.

     

    Έχεις παρατηρήσει πως, τα τελευταία χρόνια κορυφώνεται το φαινόμενο του γαργαλήματος των κατωτέρων ενστίκτων του ανθρώπου; Και καλά, εμείς οι παλιότεροι το θυμόμαστε συστηματικά από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 (λέγε με ΚΛΙΚ και Αυριανή) αλλά σήμερα έχει γίνει ο κανόνας.

     

    Και φυσικά το γαργάλημα του κατώτερου εαυτού έχει και τον αντίκτυπό του στο μη υλικό πεδίο και κάπου εκεί εγώ λέω πως, παιδιά, έχει ξαμοληθεί ο Βόλντεμορτ και μας έχει πάρει φαλάγγι...

  3. Κοιτάξτε, ένα μαγαζί για Occult, όσο χαριτωμένο κι αν είναι και μας αρέσει, για να συνεχίσει να υπάρχει πρέπει να βγάζει (τα αναθεματισμένα τα) χρήματα.

     

    Μην αρχίσω τις πράξεις τώρα, αν ο καθένας μας ψωνίζει μια φορά στους 18 μήνες από τέτοια μαγαζιά, πρέπει να βρεθούν γύρω στους 2,000 πελάτες αυτής της συχνότητας για να μπορέσει να συντηρηθεί το κατάστημα. Εν τω μεταξύ, η πραγματικότητα έχει κάνει πολύ πιο δύσκολο το να κρατήσεις ένα μαγαζί: λιγότερο διαθέσιμο εισόδημα, άρα λιγότεροι πελάτες και περισσότεροι φόροι. Και βιβλία, πλέον, μπορείς να τα κατεβάσεις με μερικά κλικ στον υπολογιστή σου, που να μαζεύεις λεφτά για να αγοράσεις το τάδε εισαγόμενο βιβλίο τυπωμένο.

     

    Από την άλλη, ο κόσμος παρατηρώ πως σε αυτές τις κοινωνικές συνθήκες αρχίζει να βγάζει έναν άλλο εαυτό. Και, κυρίως, βγάζει αυτό που πραγματικά τον ενδιαφέρει. Μπορεί να ασχολιόταν με τον εσωτερισμό μέχρι χτες, αλλά σήμερα προσπαθεί να φτιάξει μια πολιτική κίνηση η οποία να τον εκφράζει 100% (πραγματικό παράδειγμα το τελευταίο).

  4. Οι θετικές επιστήμες είναι εύκολες. Όχι με την έννοια πως είναι εύκολο να γίνεις π.χ. αστροφυσικός (αν και με το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα έχω δει μια αστροφυσικό την οποία την έκανα απλώς για αστροπελέκι)  αλλά με την έννοια πως είναι απλοί οι κανόνες στις θετικές επιστήμες. Τα πάντα είναι αίτιο -> αποτέλεσμα. Τα πάντα (σχεδόν) μετρώνται ποσοτικά. Οι παρατηρήσεις μπορούν, κατά κανόνα, να είναι αντικειμενικές. Μπορείς να κάνεις ένα πείραμα για να αποδείξεις ή να απορρίψεις μια θεωρία.

     

    Στις κοινωνικές επιστήμες τίποτε από τα παραπάνω δεν ισχύει. Τα όσα προκύπτουν δεν έχουν την ευθεία σχέση αιτίου και αποτελέσματος (π.χ. καπιταλισμός και προτεσταντισμός δεν έχουν σχέση αίτιου και αιτιατού αλλά συν-αναδύθηκαν από την κοινωνία). Εκεί, υπάρχουν και οι ποιοτικές διαφορές οι οποίες δε μεταφράζονται καθόλου εύκολα σε ποσότητες (πρέπει να ορίσεις ένα κριτήριο και, με τι κριτήριο θα ορίσεις το κριτήριο; ). Εξ ορισμού δεν υπάρχει αντικειμενικός παρατηρητής (τα πάντα τα κρίνεις από τη σκοπιά του πολιτισμού σου και της ιδεολογίας σου, θέλοντας και μη). Και τα κοινωνικά/ψυχολογικά πειράματα εφαρμόζονται σε πολύ λίγες περιπτώσεις (δεν μπορούμε να κάνουμε μια πειραματική επανάσταση ας πούμε).

     

    Το σπουδαιότερο: στις κοινωνικές επιστήμες δεν υπάρχει μία σωστή λύση που κάνει όλες τις άλλες λάθος. Υπάρχουν πολλές σωστές απαντήσεις οι οποίες φωτίζουν διαφορετική πλευρά του φαινομένου.

     

    Αυτό ακούγεται τελείως παράδοξο αλλά δεν είναι καθόλου. Σκέψου μια καρέκλα. Αν ρωτήσουμε ένα χημικό, μπορεί να μας πει για τη χημική της σύσταση. Ένας μηχανικός, να μας εξηγήσει πως επιτυγχάνεται η στατικότητα εκείνου που κάθεται. Ένας διακοσμητής να μας πει αν είναι Λουΐ Κενζ ή Αρ Ντεκώ.

     

    Το τελευταίο, είναι το κύριο που αποκομίζεις από τις κοινωνικές επιστήμες: χάνεις τις βεβαιότητές σου για πολλά πράγματα και μαθαίνεις πως τα περισσότερα, πολύ περισσότερα από όσα θα περίμενε κανείς στον κόσμο είναι υποκειμενικά. Μαθαίνεις να βλέπεις πράγματα όχι σαν μια αλυσίδα αιτίων και αποτελεσμάτων, αλλά να έχουν πιο σύνθετες σχέσεις. Και διάφορα άλλα.

  5. Λοιπόν συνέβη κάτι ενδιαφέρον.

    Κάποιος γνωστός μου ανάρτησε στον τοίχο του τη συνέντευξη ενός πρύτανη, καθηγητή οικονομίας, συμφωνώντας με αυτήν. Εγώ τη διάβασα και άρχισα να τα παίρνω στην κράνα.

     

    Στη συνέντευξη ο Πρύτανης, αναφερόταν στο ασφαλιστικό. Δεν έχει σημασία τι υποστήριζε, πάντως, έπαιρνε πολιτική θέση χρησιμοποιώντας το κύρος του πρύτανη για να δώσει αυξημένο κύρος στη θέση του.

     

    Να σταθώ λίγο στη διαφορά: πολύ χοντρικά, ο οικονομολόγος είναι εδώ για να σου πει «ξέρετε, έχουμε λεφτά είτε για να κάνουμε το Α είτε για να κάνουμε το Β». Η επιλογή ανάμεσα στο Α και το Β είναι πολιτική θέση και είναι δουλειά του πολιτικού. Όταν ο οικονομολόγος σου λέει «Δεν έχουμε λεφτά, άρα πρέπει να κάνουμε το Α», τότε παίρνει πολιτική θέση.

     

    Εδώ λοιπόν έχουμε ένα παράδειγμα ανθρώπου ο οποίος έχει, αυτονόητα, λόγο, αλλά χρησιμοποιεί το αξίωμά του για να δώσει αυξημένο κύρος σε μια θέση την οποία έχει ο καθένας δικαίωμα να πάρει (από τη στιγμή που αφορά τα λεφτά όλων μας). Συμπληρωματικά, ο εν λόγω πρύτανης είπε πως θα κατέβει στην πολιτική.

  6. Τα έχεις μπερδεμένααααα....

    1. Η ατάκα δεν είναι από τη ΧΟΕ

    2. Η ΧΟΕ δεν είναι "ένα από τα συντηρητικότερα ρεύματα"

    3. Προέρχεται από αλλού.

    4. Δεν θα θεωρούσα την προέλευση από "ένα από τα συντηρητικότερα ρεύματα"

     

    BTW όσο κουκου κι αν ακούγεται έχει λογική που υποψιάζομαι ότι η Νεφ θα την έβρισκε σύμφωνη (τουλάχιστον ως προς την "νόσο")

     

    1. Same difference

    2. Φαντάσου τα συντηρητικότερα πως είναι!

    3. βλπ. 1

    4. βλπ. 2

     

    Να κοιτάξουμε την προέλευση;

     

    Λογική... τεσπα, το ότι έχει εσωτερική συνέπεια δεν το κάνει και "σωστό". Δε γίνεται είκοσι αιώνες να δηλώνεις μοναδική αληθινή θρησκεία και τώρα που ο όρος "θρησκεία" έχει κακή δημοσιότητα και είναι εκτός μόδας, τώρα να βγάζεις την ουρά σου απ' έξω και να λες κι από πάνω «όχι εγώ! οι άλλοι!». Διότι τότε κάνεις πολιτική όχι πνευματικότητα, άρα είσαι... θρησκεία! :D

  7. Βασικά αυτή ήταν η κόντρα μεταξύ Παρμενίδη (ο κόσμος είναι ακίνητος) και Ηράκλειτου (ο κόσμος είναι αέναη κίνηση). Ο Ζήνωνας γι'αυτό το λόγο έβγαλε τα περίφημα παράδοξά του, για να αποδείξει πως δεν υπάρχει κίνηση.

  8. Η Αγάπη εκδηλώνεται με εκατοντάδες τρόπους. Συνεπώς δεν είναι στάσιμη.

     

    Ακριβώς, μπορεί να υπάρχει ποιοτική εξέλιξη. Και οι ποιοτικές διαφορές δε μεταφράζονται σε ποσοτικές (εκτός αν περάσουν από ένα υποκειμενικό *ουπς* φίλτρο.

     

    Σπήκινγκ οφ φίλτρο, κάτι θυμήθηκα. Ας υποθέσουμε πως είσαι μια ψυχή και κάθεσαι εκεί στο υπερπέραν και ατενίζεις τις διαδοχικές σου μετενσαρκώσεις.

     

    Δεδομένου πως βρίσκεσαι στο υπερπέραν, η έννοια του "χρόνου" αρχίζει ήδη και μπάζει. Επομένως:

     

    - Από τη σκοπιά της ψυχής, υπάρχει "προηγούμενη" ή "επόμενη" ενσάρκωση;

    - Αν δεν υπάρχει, μήπως από τη σκοπιά του υπερπέραν όλες οι ενσαρκώσεις εκδηλώνονται, κατά κάποιον τρόπο, "ταυτόχρονα";

    - Και, στο δια ταύτα, τι είναι "πρόοδος" για την ψυχή που τα βλέπει αυτά από κείνο το επίπεδο;

  9. Δεκτό, αλλά το θέμα μας -νομίζω- είναι το εάν έχει υπάρξει διαφορά ή όχι.

    Βασικά άλλο ήταν το θέμα και...

    ΤΩΡΑ κι αν είμαστε εκτός θέματος... :wacko:

    Αυτό.
  10. Αλλά που κολλάει με αυτό που είπα εγώ περί στασιμότητας;  :huh:

     

    Κολλάει στη γενικότερη συζήτηση περί προόδου: κατά την Ηρακλείτια λογική δεν υπάρχει "πρόοδος", αφού η άνοδος, κάποια στιγμή θα οδηγήσει στην κάθοδο και το ανάστροφο. Άνοδος και κάθοδος είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

  11. Κάτσε ρε συ:

     

     

    Καὶ εἶδον ἄλλον ἄγγελον ἰσχυρὸν καταβαίνοντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, περιβεβλημένον νεφέλην, καὶ ἡ ἶρις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡς στῦλοι πυρός, 2 καὶ ἔχων ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ βιβλίον ἀνεῳγμένον. καὶ ἔθηκε τὸν πόδα αὐτοῦ τὸν δεξιὸν ἐπὶ τῆς θαλάσσης, τὸν δὲ εὐώνυμον ἐπὶ τῆς γῆς

     

    Έχουμε έναν άγγελο που πατά στη γη και στη θάλασσα, στο κεφάλι του έχει την ίριδα (βλπ. στέμμα του αγάλματος) και το πρόσωπό του μοιάζει με τον ήλιο (ακτινωτό στέμμα) και κρατά ένα βιβλίο στο χέρι.

     

    Κι εγώ είπα πως οι πύργοι, τα κτήρια δηλαδή είναι οι προφήτες.

×
×
  • Create New...