Τράγου Κέρατο
-
Posts
3,677 -
Joined
-
Last visited
-
Days Won
49
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by Τράγου Κέρατο
-
-
Πάμε σε άλλο θρεντ... Είναι ατιμωτικό να μιλάμε για την Ελληνική Θρησκεία στο θρεντ "Σατανισμός".
-
Διότι πραγματικώς αυτό είναι το μίασμα της σαρκός μας και ο Τάρταρος, γεμάτος, καθώς ο Τάρταρος του Άδου, από κάτι τρομερά ποτάμια και αέρα και πυρ ανακατωμένα μαζί και από νεκρούς. Διότι κανείς ζωντανός οργανισμός δεν τρέφεται από τίποτε ζωντανόν, αλλά σκοτώνοντες τα έμψυχα και καταστρέφοντες τα φυτά, που έχουν και αυτά ζωήν αφού τρέφονται και αυξάνουν, αμαρτάνομεν
~Πλούταρχου ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΣΟΦΩΝ ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ~
Πού μιλάει για τιμωρία;
-
Τι είχαν λέει;
Ουσιαστική - ουσιαστικότατη.
Πρώτον, η περιγραφή που έχουμε για τα Τάρταρα, προέρχεται από τον Ησίοδο. Διαβασέ την, αν θες, και πες μου σε ποιο σημείο ο λέει Ησίοδος πως εκεί πάνε οι άδικοι θνητοί. Εντελώς αντίθετα, αυτό που λέει, είναι πως εκεί θα καταλήξουν οι θεοί που αθέτησαν τον όρκο τους. Τα Τάρταρα είναι χώρος τιμωρίας των θεών, όχι των ανθρώπων. (Το οποίο βεβαίως δείχνει ξεκάθαρα πως τα Τάρταρα δεν είναι "χώρος").
Δεύτερον, στα Ηλύσια Πεδία πηγαίνανε οι μυημένοι. Αυτό σηκώνει μεγάλη ανάλυση, εν ολίγοις, άποψή μου είναι πως περιγράφει την κατάσταση στην οποία εξελίσσεται η ψυχή του ενάρετου. Ακόμα κι αυτό όμως γίνεται χωρίς τη μεσολάβηση θείας κρίσης.
Όσο για το Μίνωα, τον Αιακό και το Ραδάμανθυ, θα έπρεπε να μας κάνει εντύπωση πως η "κρίση" γίνεται από θνητούς κι όχι από θεούς. ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΤΑΤΗ διαφορά. Η οποία σηματοδοτεί και το ότι τελικά.... δεν κρίνουν.
Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να πω περισσότερα.
Έλα ντε...
-
*αχεμ*
Τεσπα, αυτός δεν είναι λόγος να μην προσπαθείς.
"Ακόμα κι αν δεν πρόκειται να γίνεις σαν το Σωκράτη, οφείλεις να ζήσεις σαν κάποιος που θέλει να μοιάσει στο Σωκράτη".
Φτου... πάλι γι' αυτό το ρεμάλι μιλάω...
-
Ναι.
Γιατί δεν υπάρχουν μόνο αυτοί στον κόσμο. Είναι κρίμα να βάζουμε και τους υπόλοιπους στο ίδιο τσουβάλι.
Απλώς διευκρινίζω δηλαδή....
-
Μα ακριβώς, η μόνη αξία του κειμένου είναι ο τρόπος με τον οποίο "αποδεικνύει" κάποια πράγματα.
-
Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από το σοφιστικό κείμενο "Δισσοί λόγοι" το οποίο είναι μάλλον οι... σημειώσεις ενός φοιτητή σοφιστικής, τίποτα το σπουδαίο δηλαδή από πλευράς σκέψης. Μόνο ιστορική σημασία έχει.
(1) Προβάλλεται ένας ισχυρισμός, ο οποίος ούτε αληθινός είναι ούτε καινούριος, ότι τάχα ή σοφία και ή αρετή είναι κάτι πού ούτε να το διδάξει μπορεί κανείς ούτε να το μάθει κι όσοι προβάλλουν αυτό τον ισχυρισμό επικαλούνται τις ακόλουθες αποδείξεις: (2) "Ότι άμα δώσεις ένα πράγμα σε κάποιον, δεν είναι δυνατόν να εξακολουθείς να το έχεις. Μία λοιπόν απόδειξη είναι αυτή.(3) "Άλλη απόδειξη είναι ότι αν ήταν κάτι. το όποιο διδάσκεται, θα υπήρχαν και αναγνωρισμένοι δάσκαλοι, όπως συμβαίνει με τη μουσική. (4) Τρίτη απόδειξη είναι πώς όσοι αναδείχτηκαν στην Ελλάδα ως σοφοί άνθρωποι θα είχαν μεταδώσει τη σοφία τους στα παιδιά τους και στους φίλους τους. (5) Μια τέταρτη απόδειξη είναι ότι ορισμένοι πού έχουν πάει ήδη στους σοφιστές δεν αποκόμισαν καμιά ωφέλεια.5 (6) Μια πέμπτη απόδειξη είναι ότι πολλοί οι όποιοι δεν σχετίζονταν με σοφιστές έχουν διαπρέψει.6 (7) Εγώ προσωπικά θεωρώ αυτό τον Ισχυρισμό πολύ απλοϊκό. Γιατί ξέρω ότι οι δάσκαλοι διδάσκουν γράμματα ?αυτά πού τυχαίνει να γνωρίζει ένας δάσκαλος? και οι κιθαριστές πώς να παίζει κανείς κιθάρα. Σχετικά τώρα με τη δεύτερη απόδειξη, ότι τάχα δεν υπάρχουν αναγνωρισμένοι δάσκαλοι, τι άλλο, τέλος πάντων, διδάσκουν οι σοφιστές παρά σοφία και αρετή;
(8) και τι ήσαν οι Αναξαγόρειοι και οι Πυθαγόρειοι; Ως προς την τρίτη απόδειξη έχω να παρατηρήσω ότι ο Πολύκλειτος τω όντι έμαθε στο γιο του να φτιάχνει ανδριάντες. (9) Κι αν κάποιος δεν κατόρθωσε να μεταδώσει τις γνώσεις του, αυτό δεν αποτελεί ένδειξη για τίποτε αν όμως έστω ένας τις δίδαξε πραγματικά, αυτό αποτελεί απόδειξη ότι είναι δυνατό να τις διδάξει κανείς. (10) Σχετικά με το τέταρτο σημείο, ότι δηλαδή ορισμένοι δεν έγιναν σοφοί, παρόλο ότι φοίτησαν σε ικανούς σοφιστές, έχω να παρατηρήσω ότι και πολλοί άνθρωποι, μόλο πού σπούδασαν, δεν έμαθαν γράμματα. (11) Υπάρχει επίσης μια αξιόλογη φυσική προδιάθεση, χάρη στην οποία κάποιος πού δεν μαθήτευσε στους σοφιστές μπορεί, με την ευφυΐα του, να αντιλαμβάνεται αμέσως πολλά πράγματα, εφόσον πρωτύτερα έχει λάβει κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις ακριβώς από εκείνους οι όποιοι μας μαθαίνουν και τις λέξεις πράγματα πού λίγο ως πολύ τα μαθαίνει άλλος από τον πατέρα του κι άλλος από τη μητέρα του. (12) Κι αν κάποιος δεν έχει πεισθεί ότι τις λέξεις τις μαθαίνουμε, αλλά νομίζει ότι με το πού γεννιόμαστε τις ξέρουμε, ας το αντιληφθεί από τα παρακάτω:
Αν υποθέσουμε ότι αμέσως μόλις γεννιόταν ένα παιδί, το έπαιρνε κάποιος και το έστελνε στην Περσία και το ανάτρεφαν εκεί, χωρίς να ακούει την ελληνική γλώσσα, το παιδί θα μιλούσε περσικά. Κι αν κάποιος έφερνε εδώ ένα παιδί από εκεί, το παιδί θα μιλούσε ελληνικά. 'Έτσι μαθαίνουμε το λεξιλόγιο, και δεν ξέρουμε ποιους είχαμε για δασκάλους. (13) Με αυτό ολοκληρώνεται το επιχείρημα μου κι έχεις την αρχή, το τέλος και τη μέση του. Και δεν υποστηρίζω ότι η σοφία και η αρετή είναι πράγματα πού μπορεί κανείς να τα διδαχτεί, αλλά ότι κατά τη γνώμη μου οι παραπάνω αποδείξεις είναι επαρκείς.
-
-
Το πρώτο πολύ καλό, αν και λίγο τραβηγμένο.
Το δεύτερο όμως ήταν ΑΨΟΓΟ!
-
Προς τι η απόγνωση Νεραϊδίτα;
-
Ψυχραιμία. Δεν υπήρξε ούτε υπάρχει τέτοιο μαγαζί:
http://urbanlegends.about.com/cs/animalsin...nsai_kitten.htm
http://urbanlegends.about.com/library/blbonsai.htm
Κι ένα άρθρο για τα e-mail petitions:
http://www.salon.com/tech/feature/1999/05/...ions/index.html
-
-
-
Το "μετά" είναι που με χαλάει. Δεν νομίζω πως προ Σούλη τις ζαλίζανε τις ψυχές και μετά καταλάβανε πως κάνανε λάθος και τις τιμούσαν.
Καθόλου. Άλλωστε αυτή τη στιγμή δύο ενδεχόμενα μελετάω για μετά θάνατον:
α) η ψυχή εξελίσσεται διαδοχικά ανεβαίνοντας τις σφαίρες κι ενσωματώνεται με τις οντότητες των σφαιρών εώς ότου απορροφηθεί από κάποια θεϊκή ουσία. (ναι, ξέρω, γνωστικές οι απόψεις αυτές αλλά τους γνωστικούς τους πάω)
β) αυτό που συμβαίνει είναι τόσο άσχετο με τις εμπειρείες μας κι όσα μπορεί να αντιληφθεί ο εγκέφαλος που ό,τι και να πούμε περισσότερο λάθος θα είναι παρά σωστό.
Εξάλλου, ο θεός, δεν είναι κάτι άλλο παρά αυτό που ο Σωκράτης στον διάλογό του για τους "ονοματοθέτες" [βλ. ΚΡΑΤΥΛΟΣ Απόσπασμα από τον διάλογο του Πλάτωνα (ή περί ορθότητος ονομάτων), με κεντρικά πρόσωπα, τους Σωκράτη, Ερμογένη και Κρατύλο], δηλαδή:?Θεός? : από το ?θειν? = τρέχω (ταχεία κίνηση). Ο ήλιος, η σελήνη, τα άστρα, οι πρώτοι δηλαδή ?θεοί? έτρεχαν στον ουρανό
Άντε πάλι με το ρεμάλι το Σωκράτη και τα φυντανάκια του...
Και γιατί το "θεός" να μην προκύπτει από το "θέτω" κι από την ιδιότητα των θεών να θέτουν τάξη στο Σύμπαν;
Άρα, λαμβάνει σαφέστερες πληροφορίες από τα ουράνια σώματα, που πλέον και αυτός ως ενσυνείδητο μέρος του σύμπαντος, κατανοεί αυτό και την ύπαρξή του, πληρέστερα. Αυτό δεν είναι ο διακαής πόθος του ανθρώπου; Ποιός είναι και πού πάει;Πού, λοιπόν το παράξενο;
Στην φάση απλώς που χρειάζεται μέχρι να το ξεκαθαρίσει αυτό, ε, αφήστε τον στην ησυχία του!
Δεν νομίζω να μην έχουν προνοηθεί κάποιες ασφαλιστικές δικλείδες. Να είναι έτοιμος ο άλλος να ανελιχθεί και να τον εμποδίζει η ηλίθια η πεθερά του που φωνάζει "ΣΑΚΗ ΜΟΥ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΤΟ ΑΦΗΣΕΣ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥΟΟΟΟ", όχι αυτό θα ήταν τεράστια κοσμική αδικία...
Εγωϊστικό ναι, αλλά κι ανθρώπινο. Το τυπικό της κηδείας στην Ελλάδα εγώ διαπιστώνω πως έχει φτιαχτεί περισσότερο γι' αυτούς που μένουν, παρά γι΄αυτούς που φεύγουν: ξεκινάει από τα μοιρολόγια, συνεχίζει μέχρι να πλαντάξουν όλοι στο κλάμα και μετά ξεκινάνε τα αστεία κ.ο.κ.
Καλές οι θεωρίες, αλλά παραμένουμε άνθρωποι.
Άλλο είχα στο νου μου: σκεφτόμουν πως η παρτιτούρα αντιστοιχεί στο ξόρκι. Πας λοιπόν και παίζεις το Clair de Lune του Debussy στο πιάνο, αυτό δε σημαίνει πως "μαγεύεις" το κοινό ντε και καλά.
Με κολακεύεις! Οι σοφιστές με γοήτευαν από το δημοτικό! Βλέπεις, το μόνο που έγραφε η ιστορία γι' αυτούς ήταν πως το μόνο που κάνανε ήταν λογικά τεχνάσματα: ήμουν σίγουρος πως, για να τους κατηγορούν τόσο χωρίς να το τεκμηριώνουν, ήταν πολύ σπουδαίοι!
Ωχ... το πνευματικό εγγόνι του ρεμαλιού, πιστός υπηρέτης της ΑΜ...
Τεσπα, παρακαλώ! Τους σοφιστές τους έχω μάθει απ' έξω! (Δεν είναι δύσκολο, ένα μόνο βιβλίο είναι όλα τους τα αποσπάσματα)
Για τα άλλα... τεσπα δεν έχουν σημασία οι υπόλοιπες διαφωνίες μου για την ώρα.
-
-
ΚΦΦΧΧΧΧΧΧΧΧΣΣΣΣΣΣΣΣ!!!!!!
-
Μετά ξεκαθαρίστηκε το τοπίο... τους αφήσαμε στην ησυχία τους να αγιάσουν!!! Που λέει ο λαός "δεν τον αφήνει ν αγιάσει"... Οταν πεθάνεις, όταν δηλαδή ανέβει η γκουνταλίνι σου και τα ...φτύσεις, ναι, τα γνωρίζεις όλα τα μυστικά εκεί που πας... Το ξεκαθαρίσαμε όμως... την γκουνταλίνι μας στη θέση της και εμείς on earth... οι ζωντανοί με τσι ζωντανούς, κι οι ποθαμένοι με τσι ποθαμένους... για να βρεί ανάπαυση οι ψυχή των..
Η καθιερωμένη μου αντίρρηση είναι γι' αυτό το "ΜΕΤΑ ξεκαθαρίστηκε το τοπίο"... Υπάρχει η μια προχριστιανική παράδοση που λέει για την πηγή της λήθης. Γενικώς δεν νομίζω πως τους ζαλίζανε ιδιαίτερα τους νεκρούς μετά θάνατον. Οι τιμές είναι άλλο πράγμα και σαφώς είναι απαραίτητες (κάτι έλεγες για τα μνημόσυνα και την προχριστιανική τους καταγωγή).
Πίσω στο θέμα μας: σήμερα αναρωτιόμουν αν η ικανότητα στη μουσική είναι κληρονομική ή επίκτητη.
Κυρίως επειδή τις τελευταίες μέρες θεμελίωσα καλύτερα την πεποίθησή μου πως οι τέχνες είναι μια μορφή μαγείας.
-
Τι βάρβαρες παιδαγωγικές μέθοδοι... τς τς τς :evilbl:
-
:censored:
-
Προτιμώ το "Πολύ κακό για το τίποτα".
(Όχι που δε θα σου έφερνα αντίρρηση
) -
Νέκραρχε, είπα πως είναι κοινή η ρίζα και πως συνδέονται. ΠΟΤΕ πως ταυτίζονται. Δε θέλω να παρεξηγούνται τα λεγόμενά μου (ούτε κι εσύ άλλωστε
). -
-Ο Αλ Καπόνε έλεγε πως πετυχαίνεις περισσότερα με έναν καλό λόγο κι ένα περίστροφο, παρά με έναν καλό λόγο μόνο.
-Αυτό σημαίνει πως ο καλός λόγος είναι απαραίτητος!
Από την ταινία "Βαρέθηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου" (μεγάλη πατάτα :sleep: ).
-
Όλοι αυτό μου λένε...
Και δε με νοιάζει που είναι μακρύς ο δρόμος, όχι.
Τους άλλους τους πειράζει που κάνω πολλές στάσεις στη διαδρομή. Ξέρεις, για καφέ, για ρεμβασμό, για λουλούδια, για τουαλέτα...
(Αυτό ήταν όντως άσχετο)
-
:zipped:
Ελληνική & Χριστιανική Θρησκεία
in Φιλοσοφία & Θρησκείες
Posted
Μισό λεπτό, όρτσα... γιατί πολλή φόρα έχει πάρει το θρεντ...
Πρόκειται να κάνουμε αντιπαράθεση χριστιανικού δόγματος και ελληνικής θρησκείας; Αν ναι, έχουμε πολύ δρόμο πρώτα στους ορισμούς.
Διότι όταν λέμε χριστιανισμός, εννοούμε το ίδιο πράγμα; Όταν λέμε ελληνική θρησκεία, έχουμε υπόψη μας για τι μιλάμε; Για να μην μοιάζουμεστον Προκρούστη, είτε φέρνοντας το χριστιανισμό στα μέτρα μας είτε καταλήγοντας με περισσή ευκολία στο συμπέρασμα "α, κι αυτοί τα ίδια έλεγαν".
Η αρχική διαφωνία μας λοιπόν ήταν στο αν υπάρχει στην Ελληνική Θρησκεία δίπολο "Παράδεισος - Κόλαση" και υποστήριξα πως δεν υπάρχει. Κι η Νεφέλη, ως ζαβολιάρα που είναι, παρέλειψε τη θέση μου, οπότε την ξαναγράφω:
Ας διορθώσω λίγο στην πρώτη παράγραφο, πως είναι μία κύρια περιγραφή που έχουμε για τον Τάρταρο.
Περιμένω τις αντιρρήσεις.