Aqua Marine

Μου έχει διαφύγει ν' αναφέρω μια ακόμη κατηγορία πληροφορίας, η οποία στα χέρια γνωστών & διάσημων αξιοποιείται στο μέγιστο. Είναι η Πληροφορία επίκτητης αξίας Ένας συνάδελφός στο χώρο εργασίας μας λέει μια πληροφορία & την προσπερνάμε. Την ίδια πληροφορία την ακούμε σε άλλη στιγμή από ένα επιστήμονα & στεκόμαστε. Ένας γνωστός μας λέει τη γνώμη του σε κάποιο θέμα εσωτερικής αναζήτησης που μας απασχολεί & το αγνοούμε. Ο τυχόν Δάσκαλος όμως που γνωρίζει την αξία που έχει πάνω μας, λέει την ίδια γνώμη & τον ακούμε. Κοινώς, η αξία αυτού του είδους της πληροφορίας εξαρτάται πάντα από το ΠΟΙΟΣ μας τη λέει. Οι αετονύχηδες λοιπόν που έχουν γνώση της αξίας & του "βάρους" τους απέναντι σε ποιον & τι, χρησιμοποιούν τη θέση τους για ν'ανταλλάξουν την παρεχόμενη πληροφορία με υπακοή, υποστήριξη ή καθοδήγηση. Η αξία της πληροφορίας ισοδυναμεί με την αξία του προσώπου που την εκφέρει & όχι απαραίτητα με την αξία που η ίδια πληροφορία φέρει.

Θεραπεία.. πολύ βαριά κουβέντα για την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα. Η κατάσταση μοιάζει περισσότερο με το "Αμύνεσθε περί πάτρις" που εγώ θα το μετονόμαζα σε "αμύνεσθε περί πραγματικής ύπαρξης". Εν συντομία θεωρώ πως: Στις περιπτώσεις(κατηγορίες) 2, 3 είμαστε κατά το μεγαλύτερο μέρος ανυπεράσπιστοι είτε έχουμε γνώση του γεγονότος είτε όχι. Η κατάσταση αρχίζει και αντιστρέφεται μόνο όταν φτάσουμε σε σημείο να υπερβαίνουμε εαυτό. Η υποψία και μόνο του πράγματος δεν αρκεί, παρά ταύτα, καλύτερο από το τίποτα. Στις περιπτώσεις 1, 4, 5, 6, 8, 10, η υποψία ύπαρξης των τεχνικών αυτών μπορεί σε ένα βαθμό να αποκαλύψει τις αντίστοιχες εικόνες, συνθήκες & σημάδια αναγνώρισης τους. Είναι όμως ένα δίχτυ με φαρδιά πλέξη που αιχμαλωτίζει τις πιο καραμπινάτες τεχνικές. Άν θέλουμε να στενέψουμε τη πλέξη του διχτυού μας(και να πιάνουμε περισσότερα), είμαι της γνώμης πως θα πρέπει να έχουμε ξυπνήσει & δαμάσει προς όφελός μας τα βαθύτερα στρώματα του είναι μας & σε αρμονική συνεργασία των 3 μας εγκεφάλων. Στη περίπτωση 7 σαν μια ιδιαίτερη περίπτωση, νομίζω ότι υπάρχει τον αναγνωριστικό σημάδι. Σαν ακούσει κάποιος "Το παραμύθι", "παραμυθάκι", "την ιστοριούλα" κ.λ.π. ας βρίσκεται σε alarm για τον ποιο έχει δίπλα του! Τέλος η περίπτωση 9 ως οι πλέον αληθινές στιγμές, συνήθως δε προβάλλουν όταν είμαστε σε άμυνα αλλά σε παύση, χαλαροί & αμέριμνοι & φυσικά όταν υπάρχει λόγος να σου χτυπήσουν την πόρτα.

Τα πάντα φέρουν ή και είναι πληροφορία. Κινούμαστε σ’ ένα περιβάλλον που βρίθει από πληροφορίες, πληροφορίες που κινούνται & άλλες που είναι στάσιμες. Ζώντας στα χρόνια της έκρηξης της πληροφορίας (οπτικο-ακουστικά μέσα) με αιχμή του δόρατος το διαδίκτυο (που φτάνει ν’ ανταγωνίζεται πλέον ανοιχτά τη τηλεόραση, το ραδιόφωνο & το σινεμά), κάποιος εκτός του να λαμβάνει πληροφορία μπορεί πλέον και να στέλνει με σαφή & ηλεκτρονικά διατυπωμένη μορφή . Η πορεία της πληροφορίας (μέσα από την αμφίδρομη και μη επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, μεταξύ ανθρώπων & περιβάλλοντος όπως και αυτή μεταξύ του ίδιου του περιβάλλοντος), είναι τέτοια που η αρχική της υπόσταση σε σχέση με τη μεταγενέστερη μορφή της μπορεί να μην έχει και πολύ σχέση. Αυτό σημαίνει πως τα πάντα δέχονται συνεχώς πληροφορίες τις οποίες περνάνε (περνάμε) μέσα από το δικό τους (μας) φίλτρο ή σύσταση και στη συνέχεια ανακλούνται ή στέλνονται(στέλνουμε) σε διάφορες κατευθύνσεις συνειδητά ή ασυνείδητα. Με βάση αυτό το πρίσμα όλοι μας λειτουργούμε σαν κανάλια πληροφορίας και όχι ως αφετηρία αυτής –εκτός αν δεχτούμε ότι κάθε στιγμή είναι μια αφετηρία. Στους μεγάλους διαύλους επικοινωνίας όπως είναι τα οπτικο-ακουστικά μέσα δεν έχουμε καμιά απολύτως ιδέα για το ποια είναι η πραγματική πληροφορία-μήνυμα και ποια τα γεμίσματα ή πρόσθετα καθενός που παρεμβάλλεται σ’ αυτή πριν φτάσει σε μας. Είναι πολλοί οι «μεσάζοντες» που παρεμβάλλονται σε σχέση με την τετ α τετ επικοινωνία στην οποία δεν παρεμβάλλεται εμφανώς κάποιος άλλος. Για παράδειγμα, οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού είναι μήνυμα που έχει πληροφορίες, ο.κ; Ποιες όμως είναι οι δικές του πληροφορίες (πρωθυπουργού), ποιες των άλλων (μεσαζόντων) & ποιο το αρχικό μήνυμα; Ή καλύτερα ποια ή προέλευσή τους μιας και το θέμα της αρχής-(αφετηρίας) του πραγματικού μηνύματος δεν υφίσταται ως αρχή για τα δικά μας ανθρώπινα δεδομένα. Για να τα κάνω λιανά & μιλώντας απλά, ο πιο ισχυρός σε θέση & δύναμη άνθρωπος του κόσμου & ο πιο αδύναμος ταπεινός ανυποψίαστος, είναι και οι δυο κανάλια που δέχονται & αναπαράγουν (με τον δικό τους τρόπο ο καθένας) πληροφορίες αγνοώντας όμως το πραγματικό μήνυμα πίσω από αυτές ή στην καλύτερη να πιάσουν ένα ψύλλο από το πραγματικό μήνυμα –αν υπάρχει αυτό. Αυτό με πιο σκληρούς όρους λέγεται “πιόνι”, ενώ η γκάμα των πιονιών-ανθρώπων ποικίλει ανάλογα με τη θέση, τη γνώση & τη δύναμη του καθενός. Η δύναμη του απλού κόσμου είναι μάλιστα τόσο χαμηλή που από πιόνι γίνεται νούμερο αναλώσιμο. Πίσω στο παράδειγμα που δίνω, ας πούμε ότι οι πληροφορίες που περιλαμβάνονται στις εξαγγελίες κάνουν λόγο για πρόσθετα μέτρα εξυγίανσης. Πίσω από τα πρόσθετα μέτρα όμως ίσως έχουμε ευρύτερο πλάνο οικονομικής εξόντωσης της χώρας, προοδευτικής καθυπόταξης & εξόντωσης των αδυνάτων που δεκαετίες τώρα αδυνατούν ν’ αναλάβουν τις ευθύνες & τη δύναμή τους. Πιο πίσω στους «μεσάζοντες» μέσα στο μήνυμα, ενδεχομένως έχουμε clubs και λέσχες που προσθέτουν το δικό τους πλάνο-πληροφορία και ακόμη πιο πίσω βρούμε «ανθρώπους» που έχασαν το ανθρώπινο για να γίνουν κάτι άλλο. Πιο βαθιά & πιο βαθιά ίσως συναντήσουμε πιο απόμακρες ή ξένες καταστάσεις βούλησης που απλά βλέποντας ευρύτερα τις κοσμικές αλλαγές αντιμετωπίζουν τη γειτονιά των ανθρώπων σαν μυρμηγκοφωλιά και πάει λέγοντας (λέμε τώρα). Μέσα σ’ αυτά τα projects μέσα στα projects που συνθέτουν, διαμορφώνουν, ενισχύουν ή καταλύουν το πραγματικό μήνυμα υπάρχουν τεχνικές διαμόρφωσης της κοινής γνώμης και άνθρωποι που τις χρησιμοποιούν με μοναδικό σκοπό να εγκλωβίσουν τους τηλεθεατές, ακροατές ή αναγνώστες σε μια συγκεκριμένη πραγματικότητα. Και επειδή αυτοί που χρησιμοποιούν αυτές τις τεχνικές υποδούλωσης έχουν μερική αντίληψη του ρόλου τους (θέση τους ως πιόνι), συνήθως έχουν και άγνοια για το πραγματικό (άγνωστο)αφεντικό το οποίο δουλεύουν. Για παράδειγμα: Είμαι διαφημιστής και έχω αναλάβει τη διαφήμιση ενός προϊόντος. Κατατίθεται λοιπόν η ιδέα το προϊόν μέσα στο διαφημιστικό να βγαίνει μέσα από τα έγκατα της θάλασσας σαν δώρο του θεού της θάλασσας προς τους ανθρώπους. Το πραγματικό μήνυμα (και όχι το διαφημιζόμενο προϊόν) που θα προκύψει από όλο αυτό το σύνολο των ανθρώπων που δούλεψαν πάνω στο προϊόν, εξαρτάται από τη υποσυνείδητη-ασυνείδητη σχέση που έχει ο κάθε συντελεστής με την θάλασσα. Γιατί ως ατομικά κανάλια ο καθένας ξεχωριστά (άλλα και ως σύνολο) προσδιοριζόμαστε από αυτά τα τμήματα του ψυχισμού μας τα οποία είναι πιο ισχυρά & βαθιά αλλά είναι ταυτόχρονα και αυτά από τα οποία εκπορεύονται θεοί & άγνωστες δυνάμεις. Επομένως αν το αρχικό πλάνο της διαφήμισης είχε τον Ποσειδώνα ν’ αναδύεται από την θάλασσα αλλά αντί για Ποσειδώνα (στο τελικό αποτέλεσμα) βγαίνει κάτι πιο απόκοσμο & βδελυρό αλλά πετυχαίνει να εντυπωσιάσει, τότε το βαθύτερο μήνυμα από δω και στο εξής έχει να κάνει μόνο με το θεατή. Δεν γνωρίζω αν κατάφερα να κάνω κατανοητή την προσέγγισή μου. Είναι ένα δύσκολο θέμα στο ν’ αποδώσεις σωστά τα επίπεδα στα οποία κινείται. Συνοπτικά θα αναφέρω μερικές τεχνικές που χρησιμοποιούνται και που ενώ φαινομενικά δείχνουν αδιάφορες ή γνωστές, ωστόσο στοχεύουν να τροποποιήσουν τον ψυχισμό του μέσου πολίτη έτσι ώστε μερικά πράγματα να μας φαίνονται φυσικά ενώ είναι αφύσικα. 1. Τεχνική των 4/5 Συνειδητά ή ασυνείδητα χρησιμοποιείται από πωλητές, παπαρολόγους αμπελοφιλόσοφους από διάφορους χώρους, συνωμοσιολόγους κ.λ.π. Κοινώς από τα 5 πράγματα που λες, οι 4 είναι αλήθειες και η μία είναι μούφα. Αυτός που ακούει επειδή ακούει αλήθειες στη σειρά υποθέτει πως όλα είναι αλήθεια ενώ στη πραγματικότητα υιοθετεί + μια μούφα. Κάποιοι το εξασκούν συνειδητά για να περάσουν στους άλλους την δικιά τους παράνοια ή και συμφέρον(οικονομικό, δόξα). Αρκετά παραδείγματα στο ίντερνετ με ντόπιους και ξένους τρελαμένους που έχουν εξωτική γνώμη επί παντός επιστητού και πάνω στη παραζάλη τους καταθέτουν περισσότερες φόλες απ’ ότι αλήθειες. Με ελαφριά πηδηματάκια. 2. Τεχνική της ηχητικής σήμανσης & προσταγής Ο ήχος σαν η πιο αρχαία έκφραση της ζωής, μπορεί τοποθετημένος σε πολύ ιδιαίτερες στιγμές (θέσεις κλειδιά σε μια ταινία, ένα σίριαλ, μια διαφήμιση, μια προσταγή, ένα τραγούδι) από το να σε υποτάξει, παγώσει μέχρι και να σε συντονίσει με καταστάσεις που δεν έχεις ιδέα. Υπάρχουν ήχοι που είμαστε ανυπεράσπιστοι και που σε συνδυασμό με εικόνα γίνονται ακαταμάχητοι στο να προσβάλλουν τις βαθύτερες ασυνείδητες άμυνες. Συνήθως είναι μπάσοι και προστακτικοί αλλά και πολύ υψηλοί-ανατριχιαστικοί. Όσο τραβηγμένο και αν ακούγεται, ο μοναδικός τρόπος για να απαλλαγείς από δαύτους είναι πετάξεις την τηλεόραση. Επειδή όμως είναι αρκετά δύσκολο, αφαιρείτε τον ήχο στις διαφημίσεις, τις βλακοεκπομπές και τα υπόλοιπα σκουπίδια. Επίσης προσοχή σε μονότονους ρυθμικούς ήχους όπως συγκεκριμένα κουδουνίσματα κινητών στη καθημερινότητα, μπιπ σε σίριαλ κλ.π. Η μουσική που έχει συχνές εναλλαγές και μεταμορφώσεις λειτουργεί συνήθως ευεργετικά. Επίσης οι παλιές ελληνικές ταινίες, ειδικά οι κωμωδίες είναι μια όαση! 3. Τεχνική των Σοκ Σαν συνέχεια του ήχου, η τεχνική των Σοκ είναι γνωστή στο χώρο του εσωτερισμού και της ατομικής εξέλιξης για τα αποτελέσματα που μπορεί να επιφέρει στην αλλαγή της αντίληψής της πραγματικότητας κ.λ.π. Στο χώρο όμως του οπτικο-ακουστικού θεάματος μπορεί να στιγματίσει αν βρει το έδαφος. Ο καθένας μας είναι μια ξεχωριστή περίπτωση και αν για τον έναν το οπτικο-ακουστικό σοκ που θα δεχθεί δεν του προκαλεί κάποιο σοβαρό τρόμο, στον άλλον μπορεί ν’ αφήσει αποτύπωμα. Υπάρχουν όμως και σοκ τόσο αιχμηρά που προσβάλλουν με αποτύπωμα (σοκ-λέξη κλειδί) σχεδόν τους περισσότερους που τα βλέπουν 4. Τεχνική του Επανάληψη> συνήθεια> αποδοχή Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως. Πολλοί λένε ότι η Επιστημονική Φαντασία στο σινεμά και τη t.v. δείχνει το μέλλον. Μπορεί. Αυτό όμως που μου κάνει εντύπωση είναι ότι σε αρκετά από αυτά ( τα φιλμ & σίριαλ) κάποιοι από τους πρωταγωνιστές ή τους β’ ρόλους δεν είναι και τόσο ανθρώπινοι. Δηλ. είναι & δεν είναι άνθρωποι με την έννοια ότι υπάρχει ένα μεταλλακτικό στοιχείο που αλλοιώνει αιθερικά & σωματικά την φυσική ανθρώπινη μορφή. Προσέξτε έχει να κάνει με το θέμα της κρυφής πληροφορίας που έθιξα παραπάνω. Δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί, μπορεί μόνο να γίνει αντιληπτό με «βαθύτερη όραση». Αλήθεια τι γίνεται σαν κάποιος παρακολουθεί συνεχώς μορφότυπους διαφοροποιημένους από το μέσο ανθρώπινο; Μήπως συνηθίζει να του φαίνονται φυσιολογικοί; Εδώ υπάρχει μια λεπτή γραμμή που χωρίζει ή και εμπλέκεται το θέμα της ψυχικής θωράκισης που θέτει ο εαυτός μας προκειμένου ν’ αμυνθεί απέναντι σε τραύματα & δυσμενείς καταστάσεις. Σ’ αυτές τις καταστάσεις η μορφολογία του σώματος μας μπορεί να διαφοροποιηθεί και ν’ αποκτήσει χαρακτηριστικά πιο επιθετικά ή και πιο απόκοσμα. Είτε παροδικά είτε μόνιμα. Αυτό είναι και το σημείο που οι τρελαμένοι & συνωμοσιολόγοι μπλέκουν τα μπούτια τους και αντιλαμβάνονται εξωγήινους να τους περιβάλλουν, να τους παρακολουθούν ή και να τους καταδιώκουν σε προχωρημένες καταστάσεις που προκαλείται η ανάλογη αντίληψη της πραγματικότητας. Δεκτές οι τυχόν ενστάσεις γιατί είναι κάτι οριακό που δεν επιβεβαιώνεται! 5. Αντικατάσταση λέξεων –remake πραγματικότητας Στην πραγματικότητα πρόκειται για το «περιτύλιγμα» των αρνητικών & έκπτωτων καταστάσεων γύρω μας. Αντικατάσταση μιας λέξης με μια άλλη μπορεί ν’ αλλάξει όλο το νόημα της πρότασης, της παραγράφου, του κειμένου αλλά και των μυαλών που τα διαβάζουν. Αναρχικός> αντεξουσιαστής Υπουργείο δημόσιας τάξης> Υπουργείο προστασίας του πολίτη Υπουργείο περιβάλλοντος> Υπουργείο πράσινης ανάπτυξης και λοιπά κουραφέξαλα Επιχειρηματική ανάπτυξη> Πράσινη ανάπτυξη αμφισβητούμενες περιοχές> γκρίζες ζώνες κ.α Όπως βλέπεται υπάρχει μια τάση στις νέες λέξεις ν’ απαλύνουν τον πόνο και να χρυσώσουν το χάπι, προσαρμοσμένες στη μόδα της εποχής. 6. Τεχνική του Δούρειου Ίππου Σαν συνέχεια του παιχνιδιού με τις λέξεις, εδώ έχουμε την εισαγωγή λέξεων (κυρίως στις ειδήσεις) με ένα πολύ περίεργο background. Λέξεις που σαν περνούν στο συλλογικό ασυνείδητο λειτουργούν σαν δούρειοι Ίπποι. «Σκιά», «Μανία», «Νόσος» «Πανικός» κ.α. 7. Η λέξη «παραμύθι» Το να σου πει κάποιος "To παραμύθι" ισοδυναμεί με το να σου πει κάποιος την πραγματική ιστορία γιατί πολύ δύσκολα μπορείς να δεχτείς αυτή την ιστορία σκέτη. Υπό μορφή fantasy όμως ή σαν ένα ωραίο παραμυθάκι, μπορείς. Το μόνο που ίσως μπερδέψει τα πράγματα είναι πάντα το ΠΟΙΟΣ λέει το παραμύθι.. Κάθε ένας που λέει το παραμύθι, είτε έχει συνείδηση γι’ αυτό είτε όχι αναπόφευκτα προσθέτει το δικό του φίλτρο. Αν όμως τώρα εμείς, που ακούμε το παραμύθι από ένα ψυχικά ανισόρροπο άνθρωπο ( και δε γνωρίζουμε για την ανισορροπία του), μπορούμε να διακρίνουμε την πραγματική ιστορία; Η εκτίμησή μου είναι απλά μεγάλη προσοχή το Ποιος μας λέει "To παραμύθι" γιατί μπορεί να σε οδηγήσει στο γάμο του καραγκιόζη. Εδώ δεν μπορούν να ειπωθούν περισσότερα γιατί αυτή η περίπτωση είναι από μόνη της κωδικοποιημένη. 8. Τεχνική της διασποράς Πληροφοριών – δορυφόρων Πρόκειται για πληροφορίες που ο βασικός τους σκοπός είναι να στηρίξουν μια μεγαλύτερη (κεντρική)πληροφορία προκειμένου να την ισχυροποιήσουν ως πραγματικότητα για να σε πείσουν να τη δεχτείς. Όσο περισσότερες πληροφορίες-δορυφόροι περιστρέφονται γύρω από την κεντρική, τόσο πιο πολύ θεμελιώνεται αυτή. Πίσω από τη συγχώνευση και αλληλο-υποστήριξη ατόμων, ομάδων ή πληροφοριών πάντα υπάρχουν βασικοί πυρήνες από πίσω που κάνουν ουσιαστικά κουμάντο. Αν κάτι πρόκειται να θιχτεί ή να βληθεί, αυτό είναι μία ή μερικές πληροφορίες-δορυφόροι που αναλαμβάνουν ρόλο μπροσθοφυλακής αν χρειαστεί προκειμένου να εκτοπίσουν την αντίπαλη πληροφορία. Επομένως οι πληροφορίες-δορυφόροι έχουν μικρή (ή ανύπαρκτη)αξία από μόνες τους ενώ η δύναμή τους στηρίζεται στη ποσότητα και το σύνολό τους προκειμένου να σε πείσουν για την ορθότητα της συμφέρουσας (γι’ αυτούς) ή και προ-επιλεγμένης πραγματικότητας. 9. Πληροφορία – αυτούσιο μήνυμα Είναι από τα λίγα ως μοναδικά μηνύματα- πληροφορίες που δεν έχουν σκοπό να μπερδέψουν, χειραγωγήσουν ή και κατευθύνουν τους άλλους. Π.χ αν δεχτούμε ότι υπάρχει αυτό που λέμε «ο θεός», έπαιρνε τη μορφή ενός καλοσυνάτου γεράκου ή ενός κακόβουλου παλιόγερου και πιάνοντάς μας τη κουβέντα μας πρότεινε να μας μιλήσει για τον ίδιο τον θεό. Θα μπορούσαμε ποτέ ν’ αντιληφθούμε ή να φανταστούμε ότι αυτός με τον οποίο συνομιλούμε είναι ο ίδιος ο Θεός; Παρόμοια, η πληροφορία-αυτούσιο μήνυμα είναι ένα κείμενο, μια λέξη, ένας ήχος ή μια πληροφορία, ένα έντομο ή ένα απαλό αεράκι, ένας απλός περαστικός, ένας ηθοποιός ή μια ομάδα ανθρώπων, που είναι απαλλαγμένοι από περιτυλίγματα & φίλτρα, είτε μόνιμα είτε για λίγες στιγμές. Είναι αυτούσιοι και σαν τέτοιοι αποτελούν κομμάτι του πραγματικού μηνύματος ή της αληθινής ιστορίας του κόσμου. Μια παρόμοια εκδοχή αυτού του είδους της πληροφορίας είναι το να ψάχνεις για εξωγήινο ή άγγελο, να τον έχεις μπροστά σου, και να μην το αντιλαμβάνεσαι. 10. Πληροφορίες εκτροπής Πρόκειται για πληροφορίες που σα σκοπό έχουν να σε εκτρέψουν από τον «δικό σου δρόμο». Στο χώρο της αναζήτησης αφορά τις μόδες & τις τάσεις που ντύνονται μ’ ένα υπέροχο «μαγικό» μανδύα προκειμένου να γίνουν ελκυστικές, ν’ αποκτήσουν κοινό (και άρα δύναμη προσοχής) και στο τέλος να σε οδηγήσουν εκεί που θέλουν αυτοί ή άλλοι. Έχω κάνει λόγο γι’ αυτό στο θέμα στο topic για το «Σατανισμό» & δεν θα επαναλάβω τα ίδια. Ίσως να υπάρχουν και άλλες τεχνικές που αφορούν το θέμα της πληροφορίας. Να επισημάνω ότι τα είδη των τεχνικών που αναφέρω δεν θα τα βρείτε γραμμένα σε κάποιο εγχειρίδιο ή βιβλίο. Αν εξαιρέσεις την τεχνική των 4/5 & αυτή του οπτικο-ακουστικού ψυχικού τροπισμού, οι υπόλοιπες είναι δικές μου ονομασίες & εκτιμήσεις που προκύπτουν εκ του αποτελέσματος. Ν’ αναφέρω τελειώνοντας ότι ο βασικός λόγος που ανέφερα όλα τα παραπάνω –εκτός του ότι εφαρμόζω και γω μια τεχνική. Αυτή της «Πληροφορίας Αντίμετρου». Όπως λέει η ονομασία της μπορεί ν’ αναχαιτίσει σε κάποιο σχετικό βαθμό μερικές από τις παραπάνω κατηγορίες ή δημιουργώντας κάποια «αναχώματα» στην ενεργοποίησή τους. Όπως και να’ χει όμως το σημαντικό είναι η εγρήγορση των βαθύτερων τμημάτων μας προκειμένου να μπορούν να συλλάβουν περισσότερα από την ύποπτη ροή της πληροφορίας (ή και γενικώς τη σαβούρα) και κυρίως αναγνώρισης του πραγματικού μηνύματος στο βάθος.

Το μονοπάτι είναι μακρύ και με πολλές στάσεις. Μερικοί άραξαν στις πρώτες στάσεις και νομίζουν ότι κάτι έγιναν, είναι βολικό. Κάποιοι προχώρησαν, άραξαν στις μετέπειτα στάσεις και ανακάλυψαν ότι μπορούν να χρησιμοποιούν την πίστη & την ψευδαίσθηση των προηγούμενων, είναι αρχοντικό. Κάποιοι προχώρησαν με μεγαλύτερη δύναμη, όχι όμως ικανή να πηδήξουν την άβυσσο και συντρίφθηκαν, είναι επώδυνο. Πάρα παρά πολύ ελάχιστοι φυσικά τα κατάφεραν. Για όλους όμως ισχύει το ίδιο. Χωρίς "κυβικά" ή το αναγκαίο δυναμικό, αξία στη Γνώση δεν υπάρχει. Κάθε τι που έχει αξία κατακτιέται και δεν μοιράζεται σαν φρούτο. Σε κάθε ανυποψίαστο άνθρωπο υπάρχουν όλα τα αναγκαία σημάδια ή γεγονότα που τον καλούν να θυμηθεί το ποιος πραγματικά είναι. Αν δεν το κάνει είναι υπεύθυνος και ανέτοιμος. Το πεδίο της εξέλιξης είναι ο πλέον αντίξοος δρόμος με σκληρές αλήθειες για να μπορέσει να τις αντέξει ένας ανέτοιμος άνθρωπος. Ο λόγος άλλωστε που προτιμώντας (υποψιασμένοι & ανυποψίαστοι) να μην πληγωθούν εξουσιοδοτούν άλλους να τους ταίζουν πουρέ και άνθη. Ότι δίνεις παίρνεις..

To πιο δύσκολο -ως αξεπέραστο- πράγμα για έναν άνθρωπο με θέση και δύναμη (πάνω στο σύνολο) είναι να καταλύσει το εγώ του. Επομένως συμφωνώ με τον Αrtzuna. Συνήθως αυτοί που μιλάνε για την απουσία του εγώ, στην πραγματικότητα απλά μιλάνε μιας και το εγώ τους είναι σχετικά απροσπέλαστο & ενδυναμωμένο. Προσωπικά δε βρίσκω τίποτα κακό στο "πραγματικό" εγώ και όχι στο ψεύτικο (διάκριση) το οποίο εκλαμβάνουν συντριπτικά οι περισσότεροι ως δικό τους. Ποιο είναι το πραγματικό εγώ; Αυτό προσεγγίζω ουσιαστικά σε άλλες ενότητες. Απλά ν' αναφέρω ότι φτάσαμε ν' ασχολούμαστε με τα ίδια θέματα (όπως η απουσία του εγώ) αιώνες αμέτρητους χωρίς να υπάρχει ουσιαστική εξέλιξη απλά και μόνο επειδή συγχέουμε το άλλο επίπεδο με αυτό, αδυνατούμε να καταλάβουμε το αυτό, και όταν φτάσουμε να δούμε λίγο φως το δένουμε κόμπο. Και αυτό που έχει πλάκα είναι πως μόλις το λες στον άλλον, το πιο πιθανό είναι να εισπράξεις την αντίδραση από ένα ενοχλημένο ψεύτικο εγώ. Συν-υπάρχουμε ΚΑΠΟΥ χωρίς εγώ, εσύ κ.λ.π. αλλά όχι σε αυτό το "γήπεδο". Κάποιοι δοκιμάζουν σε άλλα "γήπεδα", θα δείξει!

Αν ψάξεις καλύτερα στο κείμενο θα βρεις τον λόγο γιατί μπήκα στον κόπο να το γράψω, το αναφέρω. Συμπληρωματικά να πω, το ότι αυτο-αναιρούμαι για μένα είναι ότι καλύτερο. Δεν ισχυρίστηκα ότι είμαι ο κάτοχος της αλήθειας μιας και αυτά που λέω μπορούν να έχουν βάση και την ίδια στιγμή να είναι αβάσιμα. Ο.Κ δεκτό! Προσωπικά αποφεύγω ν' αποφασίσω -όπως λες- για ένα και μοναδικό λόγο. Σαν πάρεις την απόφαση για το ένα ή το άλλο, περίμενε να έρθει κάποιος να σου τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια. Κοινώς γι' αυτούς που αποφασίζουν για το ποια κουρτίνα θα διαλέξουν, πάντα υπάρχει κάτι πίσω από την δεύτερη κουρτίνα που θέλει να τους εκτρέψει. Αν το' πιασες καλύτερα για σένα! Άν πάλι θεωρείς ότι δεν σε αφορά αυτό το δίλημμα για ν' αποφασίσεις κάτι, τότε τα πράγματα είναι αρκετά άσχημα. Και μη με ρωτήσεις γιατί.. ΒΒ1234 συμφωνώ με αυτά που λες με ποιο εύστοχο το: Ακούγεται απλό αλλά έχει πολύ ζουμί από πίσω. Όσο για την λεγόμενη εξέλιξη, αν το είδος τη βγάλει καθαρή το βλέπω με χοντρή κεφάλα και ατροφικά άκρα. Αυτό που ξεχνάμε όμως είναι ότι το θέμα της εξέλιξης της συνείδησης ξεπερνά το ανθρώπινο είδος. Είμαστε αρκετά περαστικοί από αυτόν τον κόσμο!

Τι γίνεται σαν προσπαθείς να βρεις λύσεις για την ζωή σου μέσα από το πιο προσφιλές πληροφοριακό μέσο των τελευταίων χρόνων, το διαδίκτυο δηλαδή και δεν..; Τι γίνεται σαν προσπαθείς να βγάλεις άκρη στον κόσμο & την ζωή σου μέσα από μια συναισθηματική, λογική, ή και νοητική σκοπιά χωρίς το καθένα ξεχωριστά να μπορούν να καλύψουν το φάσμα των αποριών σου; Ή, τι γίνεται σαν προσπαθείς να εφαρμόσεις τις προτεινόμενες συνταγές αυτό-βελτίωσης & δεν φέρουν το αναμενόμενο αποτέλεσμα; Η απάντηση, τουλάχιστο αυτή που μπορώ να καταθέσω εγώ είναι πως δεν υπάρχει πραγματική άκρη. Υπάρχουν όμως κάποιες βασικές συνιστώσες με τις οποίες μπορεί να καταπιαστεί κανείς προκειμένου να καταφέρει να ξετυλίξει το κουβάρι (το προσωπικό του κουβάρι) με τους λιγότερους δυνατούς κόμπους. Θα μου πείτε ποιος ο λόγος που τα γράφω όλ’ αυτά εν μέσω καλοκαιρινής κάψας; Πολύ απλά με εξιτάρει μια μικρή κόντρα απέναντι σ’ ένα τοπίο που η συντριπτική πλειοψηφία σκέφτεται air conditions, μπάνια, φραπέδες, κ.λ.πές απολαύσεις . Δεν είναι κακά φυσικά! Κατ’ αρχάς, τα περισσότερα «νήματα» του κουβαριού της ψευδαίσθησης του κόσμου τον οποίο βιώνουμε ξεκινούν από το ότι αποτελούμαστε ως γνωστό (και μέχρι νεοτέρας) από τρεις –και όχι έναν- «εγκεφάλους». Τον Ενστικτώδη που αφορά την πρωταρχική μας ενέργεια, τα ένστικτα κ.λ.π. Η βούληση-απόκριση είναι σχεδόν ακαριαία. Τον Συναισθηματικό που αφορά τη συναισθηματική επεξεργασία των δεδομένων & τη κυματώδη βούληση πάνω σ΄ αυτά (+ -.+ - + …) Τον νοητικό εγκέφαλο που αφορά κυρίως την λογική επεξεργασία που αφορά την παρατήρηση, την επανάληψη και τ’ αποτέλεσμα. Χωρίς να αναφέρομαι στα πως και το γιατί φτάσαμε (δεν έχει σημασία) να δίνουμε τόση πολύ έμφαση στο λεπτότερο και πιο αδύναμο στρωματάκι του εγκεφάλου που αφορά το νοητικό τμήμα, απλά αποδέχομαι εκ του αποτελέσματος ότι είναι γεγονός εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Το πιο αδύνατο τμήμα έγινε το πιο ισχυρό. Άρχισε ν’ αγνοεί τη συναισθηματική και ενστικτώδη βούλησή μας που αποτελούν και τα πιο βασικά μας δυναμικά μέσα στον κόσμο και άρχισε να σχηματίζει το δικό του project, ή μήπως υπήρχε εξαρχής αυτό το project στο βασίλειο της νόησης(;) Προσοχή, άλλο πράγμα η νόηση της λογικής που προκύπτει από τις ανάγκες του συναισθήματος και του ενστίκτου, & άλλο πράγμα η νόηση της λογικής που προκύπτει εκ των «άνωθεν». Και όταν λέμε «άνωθεν» εννοούμε το λεγόμενο πνεύμα, θεός, Διάβολος, κ.λ.π. Και εδώ είναι που γίνεται ο κόμπος και δεν μπορεί να βγει άκρη από τη σχέση του ανθρώπου με την τυχόν ασύλληπτη υπερ-οντότητα που ονομάζουμε θεό και τους διαύλους επικοινωνίας μαζί του Όπως και να’ χει, το κεφάλι μας «πήρε κεφάλι» & κάποιοι πήραν μπόϊ περισσότερο από άλλους, με αποτέλεσμα να επηρεάζουν με άνεση τον ευκολόπιστο πια κοσμάκη που έφτασε να τους ακολουθεί και να τους σέβεται ως αλαλάζω πλήθος & με ψυχολογία όχλου. Τα λατρευτά παιδιά του θεού που ως άλλοι ημίθεοι μετέδωσαν την αγάπη του μπαμπά με πόνο, δουλεία & αίμα. Μερικοί την χαμπάριασαν τη δουλεία φτιάχνοντας ως γνωστό ιδιοκτησία, κεφάλαιο, στρατό και οτιδήποτε άλλο μπορούν να σκαρφιστούν προκειμένου ν’ αρμέξουν. Κοινώς στήθηκε ένας κόσμος που βασίστηκε στην δύναμη του μυαλού άνευ αντικρίσματος όμως. Πως όμως ο εγκεφαλικός φλοιός ενώ φέρει τέτοια δύναμη, σοφία αλλά & συμφορές είναι ταυτόχρονα άνευ αντικρίσματος; Εκ φύσεως, η δύναμη της ανθρώπινης νόησης ξεκινά & σταματά στο να σκέφτεται. Μπορεί να σκέφτεται και να συλλογίζεται εις τους αιώνας των αιώνων, να φλυαρεί και να παρλάρει ασταμάτητα, αλλά μέχρι εκεί. Αυτή είναι η πραγματική της λειτουργία και εδώ είναι το κρίσιμο σημείο. Η αυθαιρεσία ξεκινά τη στιγμή που διατάζει τους δυο άλλους εγκεφάλους (συναίσθημα, ένστικτο) να δουλέψουν και να πράξουν κατά πως θέλει το πάνω κεφάλι. Σχηματικά αν το δούμε, είναι σαν υπακούει η βασική μας ενέργεια (δύναμη) στις διαταγές και τις επιλογές του project του νου, αντί να συνυπάρξουν αρμονικά και τα τρία μαζί (νους, συναίσθημα, ένστικτο). Επομένως είναι θεμιτό να προσπαθούμε να βρούμε λύσεις μέσα από το διαδίκτυο, να παρα-κινούμε καταστάσεις & πράγματα μέσα στο net αλλά ταυτόχρονα πόσο άστοχο να έχουμε την ελπίδα ότι οι προσπάθειές μας θα ευοδωθούν. Το διαδίκτυο ναι είναι μια παράλληλη ζωή με κοινότητες, nicknames, αμπελοφιλοσοφίες και προσδοκίες. Ταυτόχρονα όμως είναι κούφιο. Είναι το μυαλό που μιλάει ακατάπαυστα και που περιέγραψα παραπάνω. Δεν έχει βάρος & αξία στον έξω κόσμο γιατί δεν έχει πραγματική δύναμη. Σκεφτείτε το. Εδώ μέσα μπορεί να υπάρχει τάση για την μέγιστη δράση, έξω υπάρχει αδράνεια και μαρασμός. Η πραγματική μας ενέργεια δεν εκτονώνεται δημιουργικά και ο συλλογικός νους μετατρέπεται σ’ ένα αδηφάγο τερατούργημα. Επίσης, ως οντότητες που συναποτελούμαστε από τρεις εγκεφάλους, είμαστε ελλιπείς (λειψοί κοινώς) προκειμένου να κατανοήσουμε το σύνολο πίσω από αυτά τα οποία δείχνουν. Δηλ. κάποιοι έχουν μεγαλύτερη ευχέρεια λόγου και μεγαλύτερη επιρροή στο να επηρεάζουν τους άλλους εκ φύσεως. Κάποιοι άλλοι επηρεάζουν συναισθηματικά περισσότερο από κάποιους άλλους ενώ κάποιοι τρίτοι μας κάνουν και νιώθουμε δυνατοί & ατρόμητοι. Όση δύναμη και να’ χουν, αυτή προέρχεται πάντα σε σχέση με μας. Είτε είναι απλοί μας συνάνθρωποι, είτε προϊστάμενοι & αφέντες, η δύναμη αυτή αναδεικνύεται μόνο στην αλληλεπίδραση τους μαζί μας και γίνεται ασυνείδητα. Όταν είμαστε συνειδητά δίπλα τους και την έχουμε ψυλλιαστεί, η δύναμή τους αυτή τίθεται υπό έλεγχο. Τι κακό όμως έχει το να βρεθούμε δίπλα σε κάποιον που μας κάνει να νιώθουμε δυνατοί; Προς το παρόν κανένα. Έπειτα όμως κινδυνεύουμε να γίνουμε το ποντίκι που βρυχάτε. Δεν ήμασταν πραγματικά εμείς, ήταν κάτι άλλο. Φυσικά η μεγαλύτερη μπανανόφλουδα έχει να κάνει με αυτούς που σε επηρεάζουν σε τέτοιο βαθμό που σε παρασύρουν σε ένα δικό τους ιδιαίτερο κόσμο και πριν το πάρεις καλά καλά χαμπάρι, τον έχεις υιοθετήσει. Δεν έχουν απαραίτητα καλό λέγειν αλλά έχουν τρόπο, συνήθως ηλικία & «γαλόνια» υπό αμφισβήτηση. Ο χώρος της αναζήτησης βρίθει από τέτοιους και σε τέτοιο βαθμό που η φούσκα του κόσμου τους σκάει λίγο αφότου αποστασιοποιηθείς . Κλείνοντας με την τρίτη απορία να πω πως δεν υπάρχουν κοινές συνταγές για όλους. Είτε έχει να κάνει για θεραπεία, είτε για αυτό-βελτίωση, η συνταγή είναι προσωπική & μπορεί ν’ αναδυθεί μέσα από την εναρμόνιση των τριών εγκεφάλων που έλεγα. Χοντρικά και με μικρό περιθώριο σφάλματος, αν σ’ αυτά που ακούει κάποιος συμφωνεί το μυαλό αλλά αντιδρά αρνητικά η περιοχή του αφαλού, ΔΕΝ είναι για σένα. Αν συμβαίνει το αντίστροφο, αντιδρά δηλαδή θετικά η περιοχή του αφαλού αλλά δεν ενθουσιάζεται το μυαλό, τότε ΕΙΝΑΙ.

Βασικά επαναλαμβάνομαι με διαφορετικά λόγια ενώ στην ουσία λέω το ίδιο πράγμα κάθε φορά. Ο δικός μου επιλεγμένος ρόλος (που τελειώνει πια) συμπυκνώνεται στο μήνυμα ότι ο κόσμος μας είναι ένας από αυτούς που μας αξίζουν. Η (έκ)πτώσή του είναι μέσα στο πρόγραμμα το οποίο όλοι μας σιγοντάρουμε. Δεν είναι κάτι καινούργιο, απλά επιχειρηματολογώ πάνω σ' αυτό επειδή υπάρχουν αρκετές φωνές που απαιτούν ένα καλύτερο κόσμο ενώ δεν αντιλαμβάνονται ότι στην πραγματικότητα δεν αναζητούν παρά προσωπική δύναμη, που ωσάν πέσει στα χέρια των αυτών "διαμαρτυρούντων & επαναστατών", λειτουργεί καταδυναστευτικά τόσο για τους ίδιους όσο και για τους άλλους. Και εδώ έγκειται το θέμα των σοφών δικλείδων προστασίας που προϋποθέτει η πάλη για τη δύναμη. Όσο και να ξενίζει κάποιους λοιπόν, αυτό είναι το ζητούμενο αλλά είμαστε αρκετά εγωϊστές για να το παραδεχθούμε. Και αυτό γιατί δίκαιος κόσμος ποτέ δεν υπήρξε παρά μόνο στη σφαίρα της ελπίδας (την οποία προώθησαν αναρίθμητοι επιτήδειοι για τους γνωστούς λόγους) η οποία όμως προϋπέθετε ένα μη ανθρώπινο ον. Ένα όν το οποίο δεν θα έχει σχέση με πολέμους, ανισότητες κ.λ.π. Δηλ. ένα ασώματο ον - με την έννοια ότι μέσα στο σώμα μας κάθε στιγμή μαίνεται ένα βιοχημικός πόλεμος με εισβολείς, στρατιώτες, υφιστάμενους (που υπακούν στο ρόλο για τον οποίο γεννήθηκαν) και μπόλικο θάνατο για να στηριχθεί η ζωή. Η δική μου εκτίμηση- πρόταση (την έχω ξαναπεί και αυτή) με την οποία θα πρέπει ν' ασχολείται φίλε rasputin ένα υγιές και μη κατευθυνόμενο σκεπτικό είναι το πως να τεθούν το συντομότερο οι βάσεις για (μερική και στην συνέχεια ολική) κατά το δυνατό αυτονομία κοινοτήτων που θα θελήσουν ν' απομακρυνθούν από τον "πολιτισμό". Να επανδρωθούν εγκαταλειμμένα χωριά που θα μπουν σε διαφορετική τροχιά. Ένα εγχείρημα όμως που προϋποθέτει ο κάθε ένας που συμμετέχει να μπορεί να αφαιρεί τα άγκιστρα που τον δένουν με αυτόν τον κόσμο. Για την ακρίβεια χρειάζεται να βρίσκεται η συνείδησή του ήδη στο μέλλον, γιατί άν βρίσκεται αγκυλωμένη εδώ, τότε κινδυνεύει. Το εγχείρημα αυτό είναι τόοσο δύσκολο όσο χρειάζεται για να πετύχει. Έιναι λίγο κλεμμένο αλλά αν θέλει κάποιος να κάνει κάτι με την πάρτυ του έχει την ανάγκη από την τόλμη του "τρελού". Στην ουσία έχει ν' αντιμετωπίσει τον θάνατο (και τον φόβο που απορρέει) σαν μια πραγματική μύηση στη ζωή. Ένα θέμα που δεν πρόκειται να το αποφύγει ούτως ή άλλως ο καθένας στην τελική. Απλά τίθεται θέμα αν θα πας ανίδεος και άοπλος στον πόλεμο ή πανέτοιμος. Γιατί πάλι πολλοί θα είναι αυτοί που θα θέλουν να υποτάξουν μερικούς μερικούς που λογίζονται και πράττουν για τους ίδιους χωρίς να δίνουν λογαριασμό. Το αρχικό σενάριο που περιλάμβανε περισσότερο και επεκτεινόμενο κόσμο, ήταν αυτό της Γενικής Άρνησης Υπακοής & Ρόλου στα Δεκεμβριανά - άν θυμάστε - αλλά απέτυχε πολύ εύκολα επειδή δεν είχε δύναμη, απήχηση ακόμα και σε "ελευθεριάζοντα" κόσμο σαν κάτι πρόωρο και ακατόρθωτο. Μια κίνηση που φοβάται η εξουσία όπως ο διάολος το λιβάνι, γιατί οι ώρες της θα ήταν μετρημένες εξαιτίας αυτού, και όχι από τους αναρχικούς από τους οποίους ενδυναμώνεται. Ένα σοφό όμως παράλληλα μήνυμα ότι ο κόσμος για μια ακόμη φορά δεν θέλει ελευθερία άλλα βόλεμα. Το βόλεμα περιλαμβάνει λίγα ψίχουλα για τους φτωχούς και ψευδαίσθηση δύναμης για τους επαναστάτες που θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη.Έξυπνο, σωστά; Η Γενική Άρνηση Υπακοής & Ρόλου δεν θα ήταν επανάσταση αλλά κάτι βαθύτερα ανατρεπτικό. Φίλε Artzuna, πράγματι από Δευτέρα φάπα! Το θέμα όμως είναι αν προετοιμάζεις το έδαφος για ν' απαλλαγείς απ' αυτό ή αν σκοπεύεις ν' αφεθείς μια ζωή στην Δευτεριάτικη φάπα. Και για να ξηγηθούμε, δεν είναι κακό το να μην θέλεις να πάρεις τα βουνά. Δεν είναι απαραίτητο να είναι είναι όλοι γι' αυτό, δεν είναι φυσικό άλλωστε. Δεν είναι το αν θα συνεχίσεις ένα δρόμο ή θα αποπειραθείς έναν άλλο, το θέμα είναι να γνωρίζουμε κάθε στιγμή φυσικά ποιοι είμαστε, το που βρισκόμαστε, τι θέλουμε εμείς τι θέλουν οι άλλοι για να μπορούμε ν' αποφεύγουμε τις ψευδαιθήσεις της ματαιοδοξίας. Και εδώ κλείνω τον δικό μου ρόλο, γιατί πολύ απλά δεν έχω τίποτε άλλο να πω - όχι γιατί έχω κάτι με κάποιον. Ελπίζω να μην κούρασα τόσο πολύ, χεχε.. ** "Το επιτυχές πέρασμα της μεγάλης αβύσσου."" Αυτο αστω καλυτερα. > Αντιθέτως αυτό είναι που δεν πρέπει ν' αφήσει κανείς. Καλπάστε!

Να αναφέρω δυο πράγματα τα οποία δεν έχουν γίνει αντιληπτά, τόσο για τη Νεφέλη όσο και για άλλους, με συνέπεια να υπάρχουν ψευδαισθήσεις με ανακύκλωση. Έχει αντιληφθεί κανείς ποιο είναι το λειτουργικό πλαίσιο στο οποίο κινείται το διαδίκτυο (δηλ. blogs, sites, fora κ.λ.π.); Πιθανώς όλοι έχουμε καταλάβει ότι είναι αυτό της μετάδοσης της πληροφορίας και ..ΜΟΝΟ! Κάθε φορά λοιπόν που αποπειράται να ξεκινήσει ή να κινητοποιήσει κάποιος τους άλλους με αυτό το μέσο, οι συντριπτικές πιθανότητες βαίνουν εναντίον του. Και αυτό γιατί απευθύνεται στο μυαλό, το ποίο μπορεί ν' ανταλλάσει πληροφορίες αλλά δεν μπορεί να κινητοποιεί σε δράση αν δεν υπάρχει ή δεν καταφέρει να βρει ενέργεια. Η πληροφορία λοιπόν απευθύνεται στην εφυϊα και η δράση (απαιτούμενη ενέργεια που σχετίζεται κυρίως με την επιβίωση και αναπαραγωγή) απευθύνεται στο σώμα. Όπως έχω ξαναναφέρει, διαφορετικό το project του μυαλού και διαφορετικό αυτό του σώματος. Το μυαλό λοιπόν παρλάρει -όπως εγώ- και το σώμα τρέχει το δικό του ακούσιο project ενώ ταυτόχρονα περιμένει την συνεργασία με το υγιές τμήμα του νου προκειμένου ν' αποδώσει καρπούς. Επειδή όμως για κάποιους λόγους (που δεν είναι επί του παρόντος) έχουμε "εγκατεστημένο" εδώ και αιώνες ένα περίεργο μηχανισμό που λογίζεται σαν σφάλμα και το οποίο δουλεύει μαζί με το συλλογικό ασυνείδητο, δεν έχουμε τη δυνατότητα να έχουμε όχι καλές ή κακές εκτιμήσεις, αλλά εύστοχες. Και συνήθως -με ελάχιστες εξαιρέσεις- βαράμε στο γάμο το καραγκιόζη. Πάνω σ' αυτή τη βάση λοιπόν, το imternet δεν έχει ενέργεια με αποτέλεσμα δύναμη του να είναι μικρή και η όποια δυναμική του να εξαντλείται σ' αυτό το οποίο ξέρει πολύ καλά να κάνει, Την πάρλα! Εδώ μια παρομοίωση μπορεί να βοηθήσει. Το (υγιές.. νομίζουμε) μυαλό είμαστε εμείς, το δίκτυο είναι το στόμα μας και μεις φιλοδοξούμε ότι μπορούμε ν' αποκτήσουμε πρόσβαση σε χέρια, πόδια, μυοσκελετικό και ζωτικά όργανα, τον λειτουργικό φορέα δηλ. που υπακούει σε επιβίωση/αναπαραγωγή. Ένα project όμως του οποίου τον έλεγχο έχει αναλάβει άλλος. Και ποιος άλλος;;; Το ίδιο το σφάλμα με το οποίο ταυτιστήκαμε αμέτρητα χρόνια. Και λέει κάποιος: Ο.Κ θέλουμε όμως τώρα να "πάρουμε" τον έλεγχό μας πίσω! Αυτόν που μας αξίζει! Με ποια φόντα όμως; Με τι ενέργεια, τι δυνάμεις; Εκτός αυτού, ποιον κόσμο; Άλλον θέλει ο ένας, άλλον ο άλλος και πολλοί μα πάρα πολλοί δεν θέλουν ν΄αλλάξουν και πολλά. Λίγα φράγκα παραπάνω και όλα διορθώνονται. Άλλοι μάλιστα τρίβουν τα χέρια τους από την διαφαινόμενη επάνοδο των πτωματοφάγων ή ναζί Το matrix έχει σοφία. Σου λέει, δεν μπορείς ν' απολαμβάνεις τ' αγαθά μου και να ζητάς τα ρέστα. Είσαι δισυπόστατος το ξέρω (σου λέει) αλλά η γκρίνια σου είναι τσιμπολόγημα για μένα, και θα σε φάω σαν ώριμο φρούτο που θα πέσεις από μόνος σου και θα είσαι και πιο γλυκός. Πάγαινε λοιπόν άν τολμάς πρώτα από την άλλη πλευρά** και μετά έλα να κουβεντιάσουμε επί ίσοις όροις, που μου θέλεις άλλο κόσμο. Δε βλέπεις τα χάλια σου; Για να προσγειωθούμε λιγάκι, το κάθε τηλεοπτικό ή άλλο κανάλι που υιοθετεί οικολογικό μοντέλο προσέγγισης δε σημαίνει ντε και καλά ότι προάγει ένα καλύτερο κόσμο. Άν προσάψουμε εδώ τη φόρμουλα που περιέγραψα παραπάνω, τότε δεν θα δούμε παρά μια θεματολογία που να καλύπτει τη ζήτηση του κόσμου σε πράσινη προπαγάνδα. Ότι δηλ. χρειάζεται για να τρέφεται και ν' ασχολείται ο νους ο κατευθυνόμενος & ελεγχόμενος - ένας παραλληλισμός με το internet που ανέφερα. Σε επίπεδο δράσης σιγοντάρουν και συμμετέχουν στο υπάρχων οικονομικό καθεστώς με παράλληλες κινήσεις εντυπωσιασμού και ενδυνάμωσης του προφίλ παρά με λειτουργικές δράσεις. Βάζουμε καλόψυχους οικογενειάρχες, νέους και παππούδες να φυτεύουν δεντράκια σε ασφαλής απόστασης μέρη, ενώ γνωρίζουν ότι δεν έχουν μέλλον μπροστά στις επερχόμενες οικοπεδοποιήσεις. Γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να ρισκάρουν επιτιθέμενοι στους μεγαλοεργολάβους που ζαχαρώνουν τον εναπομείναντα πράσινο πλούτο, γιατί αυτοί είναι το καθεστώς. Εμείς θα είχαμε επιτεθεί στη μπολντόζα που ισοπέδωσε το πράσινο προκειμένου να χτίσουμε σπίτι; Να φυτέψουμε κάπου αλλού ίσως αλλά όχι εκεί που θα χτίσουμε.. Κάποια στιγμή ούτως ή άλλως εκεί που φυτέψαμε θα θέλει να χτίσει κάποιος και αυτός θα ψάχνει μετά μέρος για να φυτέψει & πάει λέγοντας.. Φίλοι και φίλες, ο νέος κόσμος που ίσως προκύψει κάποτε θα έχει να μαθαίνει από μας πως ζητούσαμε πολλά ενώ στην τελική δεν τ' αξίζαμε. Ήταν λοιπόν αναπόφευκτο να κλειδώθουμε σε πορεία με πτωματοφάγους, απελπισμένους, ματαιόδοξους και στην τελική παρανοϊκούς. Μια πορεία χωρίς εκπλήξεις και γι' αυτή την κάμψη του κοσμικού κύκλου. ** Το επιτυχές πέρασμα της μεγάλης αβύσσου.

Φίλτατη Νεφέλη, το ότι απογοητεύεσαι σημαίνει ότι έχεις προσδοκίες, τουλάχιστο για τους άλλους. Μη ξεχνάς όμως ότι δε σου φταίνε οι άλλοι όταν τοποθετείς τον πήχη εκεί που θέλεις εσύ γι' αυτούς. Δεν τους ρώτησες, δεν τους γνωρίζεις, δεν ξέρεις τίποτα -στην πραγματικότητα- για τους άλλους. Ήήή.. καλύτερα τους γνωρίζεις έτσι όπως προσδοκάς. Προσωπικά όταν γράφω για την επικαιρότητα το κάνω για την προσωπική μου διασκέδαση και όχι γιατί περιμένω κάτι. Επίσης για να θίξω μερικά σημεία τα οποία μπορούν να περνούν απαρατήρητα ή και τραβηγμένα κατά την δική σου εκτίμηση -αν κατάλαβα καλά. Πίστεψέ με όμως, ένα περίεργο σχήμα που θα σκάσει ξαφνικά μέσα σε μια εκπομπή, μια περίεργη χροιά της φωνής, ένας ηχο-ρυθμός κ.λ.π, μπορούν να είναι πολύ πιο σημαντικά από το ίδιο το θέμα της εκπομπής. Άν δεν μπορείς να το καταλάβεις αυτό, στο μέλλον - και κατά την δική μου πάντα ταπεινή άποψη- πρόκειται να σου διαφεύγουν τα καλύτερα και μάλιστα μπροστά στα μάτια σου. Σε παραπέμπω στη σειρά DUNE και τον Frank Herbert για πολλούς λόγους. Άν τα έχεις διαβάσει, θα με εννοήσεις-πιθανώς όμως και όχι. Άν ήξερες πως θ' απαντήσω στο τελευταίο σου post μάλλον θα καταλάβεις πάντως. Έχεις το προνόμιο του γυναικείου "δαιμόνιου" -όπως και κάθε γυναίκα.

Κάτι που δεν πρόσεξε κανείς ή δεν του έδωσε ιδιαίτερη σημασία. Στη λέξη "ΜΕΓΑΛΟΙ", έχουν μεγεθύνει το γράμμα Α έτσι ώστε να δίνει την εντύπωση πως πρόκειται για ΜΕΓΑ και "Ά-ΛΛΟΙ" Έλληνες. Πως λέμε "ά-λλα" κόλπα, "ά-λλα" μάτια.., "ά-λλη" κατάσταση. Γίνεται σαφώς δηλ. μια έντεχνη παραποίηση της λέξης προκειμένου να της αποδοθεί διαφορετικό νόημα από αυτό που αρχικά ή "πειρατικά" της είχε περάσει. Ποιο; Μα αυτό που υποδηλώνει κάποιον που κινείται, βλέπει ή δρα πέρα από τα φαινόμενα, για λογαριασμό του. Στη δεκάδα, άν εξαιρέσει κανείς 2-3 ονόματα, θα δει ότι πρόκειται για πιόνια που (τα) μεγάλωσαν για να επιτελέσουν ένα σκοπό. Δεν ήταν λοιπόν 'Ά-λλοι" Έλληνες, αλλά πρωτοκλασάτα ονόματα που ακολουθούσαν τις επιταγές "Ά-λλων". Και φυσικά ο κοσμάκης ποιον θα ακολουθούσε; Μα αυτό που έχει δύναμη δηλ. στρατιωτική ισχύ, κοινωνική καταξίωση κ.λ.π. Κάτι δηλ. που δεν είχε και δεν έχει ο ίδιος. Άν παρεπιπτόντως τώρα γινόταν με μια λίστα με τους πραγματικά ¨Α-λλους" Έλληνες, το ποιο πιθανό είναι ότι ποτέ δεν θα έβγαινε στο tv ή άν γινόταν, τότε θα ξεσπούσαν διαμαρτυρίες. Όσο για το πείραμα να εγείρουν τα εξαρτημένα εθνικά ανακλαστικά (ή χάπια αποχαύνωσης), ήταν φυσικό ν' αποτύχουν όλοι αυτοί οι στρουμπουλοί πτωματοφάγοι στο σκοπό τους, καθώς ο καιρός των εθνικών ανακλαστικών και του φυλετικού συνδέσμου έχει παρέλθει και η κατευθυνόμενη ιστορία δεν μπορεί πια να δώσει λύσεις στο σημερινό νέο της "γενιας 0 ". Δηλαδής είναι σα να λέμε ότι έρευνες και γκάλοπς τέτοιου τύπου αφορούν τους συνταξιούχους στη ζωή.

Για ποιο λόγο θέλουμε να κάνουμε παιδιά; Για ποιο λόγο δεν θέλουμε να κάνουμε παιδιά; Η απάντηση και στις δυο ερωτήσεις εξαρτάται από τη σχέση του συνειδητού με το ασυνείδητο. Εκεί που το συνειδητό πάει να βάλει χέρι στις επιταγές και τις ορμές του ασυνείδητου, ξεκινάν οι φιλοσοφίες. Τι δύναμη όμως έχουν οι φιλοσοφίες μπροστά σε κάτι ασύγκριτα ισχυρότερο; Λίγο απλά και αν μπορούμε να διαβάζουμε τα σημάδια γύρω μας ίσως δούμε κάτι ενδιαφέρον. Τουλάχιστο εγώ το εκλαμβάνω σαν "τάση". Μερικές βασικές πληροφορίες πάνω στην γυναικεία ανατομία αναφέρουν ότι μια σχετικά φαρδιά λεκάνη είναι σε πλεονεκτικότερη θέση για την κύηση σε σχέση με μια στενή, εντελώς ανατομικά δηλαδή. Άν δούμε τώρα το γυναικείο μοντέλο που ακολούθησε τις δεκαετίες του μεταπολέμου (β' παγκόσμιου και μιλώ κυρίως για τον δυτικό και μεσαίο γεωγραφικό χώρο)), μέχρι και κάνα δυο δεκαετίες πίσω σε σχέση με το τώρα, κυριαρχούσε ο σωματότυπος με χαρακτηριστική μεσαία ως και φαρδιά λεκάνη. Ακόμη και τα μοντέλα της μόδας των εποχών αυτών υπάκουαν στις σχετικά Αφροδισιανές "αναλογίες". Αντίστοιχα οι άντρες έδειχναν και ήταν πιο αρρενωποί και κυρίαρχοι. Η τάση λοιπόν για το ανθρώπινο στοιχείο ζητούσε και ευνοούσε την αναπαραγωγή. Πόλεμοι μετά πολέμων και το ανθρώπινο δυναμικό ζημιωνόταν. Κάτι που έπρεπε να φροντιστεί και να ισορροπήσει κάπως. Φτάνοντας σήμερα και με μια σχετικά εύκολη παρατήρηση θα δούμε ότι οι γυναίκες με ισχνή λεκάνη, είναι αν όχι οι περισσότερες τουλάχιστο πολλές. Το μεγαλύτερο τμήμα των νέων αντρών είναι ήπια αρρενωπό ή και θηλυπρεπίζει σε αρκετές περιπτώσεις. Τα μοντέλα της μοδός πλασάρουν ένα αντίστοιχο στερεότυπο που προωθεί μια στείρα σεξουαλικότητα που προορίζεται περισσότερο για πορνό, παρά για ερωτικό παιχνίδι που θα δώσει τους καλύτερους καρπούς στους τυχόν απογόνους. Οι χυμοί άλλωστε των υγρών δεν πια τόσο πλούσιοι και για πολλούς άλλους λόγους. Η φύση λοιπόν των ανθρώπων (ή αυτό/α που τη διαχειρίζεται) φέρει το μήνυμα ότι η αναπαραγωγή δεν είναι τόσο απαραίτητη, τουλάχιστο για τον "πολιτισμένο" ΑΥΤΟ κόσμο. Η έμφαση δείχνει ν' αναδεικνύει το λεγόμενο πνεύμα, την εξέλιξη αυτού, την ποιοτική επιβίωση (αυτών που είναι να επιβιώσουν) και λιγότερο την αριθμητική επιβίωση για το πρότζεκτ του λεγόμενου "ανθρώπινου" φορέα. Εν μέσω σύγχυσης και πόνου, όπως θα άρμοζε δηλ. για τα γεννητούρια μιας διαφορετικής συνείδησης. Καταλήγοντας, δεν τίθεται ηθικό δίλημμα γιατί η συνειδητή επιλογή είτε για να φέρεις απογόνους είτε όχι, είναι σωστή και λάθος ταυτόχρονα. Ούτως ή άλλως πολύ λιγότερο εξαρτάται από εμάς η έκβαση της απόφασης ακόμα και αν έχουμε την ψευδαίσθηση της ατομικής βούλησης ενώ έχουμε στην πραγματικότητα συνειδητή βούληση. Άλλο το ένα άλλο το άλλο..

Για λόγους που ξεπερνούν το παρόν θέμα αλλά και για ένα απρόβλεπτο παράγοντα που έκανε την εμφάνισή του καλό είναι να κλείσει το θέμα αυτό μέχρι και την άποψη του μέλους Outis. Έχω ήδη καλέσει τον διαχειριστή του forum Νεφέλη να το σβήσει τελείως. Αν για κάποιο λόγο δεν έφτασε το προσωπικό μήνυμα, η έκκληση μου παραμένει ανοιχτή. Καλό το θέμα αλλά μερικές συγκυρίες παραμένουν ευαίσθητες.. Ευχαριστώ

Ας ρίξουμε μια ματιά για το τι μας λέει η Βικιπαίδεια για τον Ζωτικό χώρο: "Στο Διεθνές Δίκαιο με τον όρο Ζωτικός χώρος (αντίστοιχος με τον γαλλικό "Espace Vital" και τον γερμανικό "Lebensraum") δηλώνεται μια οικονομική και πολιτική θεωρία που εμφανίσθηκε και έλαβε μεγάλη έκταση κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου στη Γερμανία και η οποία και απετέλεσε τη δογματική βάση του Εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος του Χίτλερ. Σύμφωνα με την θεωρία αυτή, ένας λαός δικαιούται να επεκταθεί σε εδάφη, που αναγκαιούν σ΄ αυτόν, προκειμένου να ικανοποιηθούν δημογραφικές και οι εξ αυτών παραγόμενες οικονομικές ανάγκες του. Οι δημογραφικοί αυτοί λόγοι θεμελιώνονται επί της έννοιας πάντοτε του φυσικού δικαιώματος ενός λαού να μη στερείται του αναγκαίου γι αυτόν εδαφικού χώρου, άνευ της ικανοποίησης του οποίου εγκυμονείται να υποστεί τις ολέθριες συνέπειες του υπερπληθυσμού. Από οικονομικής πλευράς η επιζητούμενη επέκταση αυτή δικαιολογείται από την ιδέα του να επιτευχθεί τουλάχιστον αυτάρκεια ως προς τα κυριότερα οικονομικά αγαθά και τις πρώτες ύλες. * Βάσει λοιπόν της παραπάνω θεωρίας, ως Ζωτικός Χώρος κατά τη δεύτερη περίπτωση μπορεί να αφορά ένα απομακρυσμένο έδαφος όπως για παράδειγμα μια υπερπόντια κτήση ή αποικία. Κάτω ακριβώς από αυτές τις προϋποθέσεις της θεωρίας αυτής οφείλονταν και οι βλέψεις της Γερμανίας προς τις πεδιάδες της Πολωνίας και της Ρωσίας που παρείχαν (κατά την θεωρία) αμφότερες πλεονεκτήματα του επιδιωκόμενου Ζωτικού Χώρου και που απετέλεσε στη συνέχεια την αφορμή της έναρξης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο όρος σήμερα είναι σε ευρύτατη χρήση ιδιαίτερα σε μεθοριακές περιοχές όταν μάλιστα υφίστανται εκεί μεγάλα κοιτάσματα ορυκτού πλούτου, όπως π.χ. μεταξύ Ιράκ - Κουβέιτ, ή Ιράκ - Ιράν όπου και στις δύο περιπτώσεις έγινε αφορμή πολέμου με εκατέρωθεν θυσίες. Για την Ελλάδα, χώρα ναυτική και κυρίως νησιωτική, τα χωρικά της ύδατα (ιδίως στο Αιγαίο Πέλαγος) αναγνωρίζονται ασφαλέστατα "Ζωτικός Χώρος" αυτής." Όταν μιλάμε για τον ατομικό ζωτικό χώρο τι γίνεται; Ο ατομικός ζωτικός χώρος για τον καθένα δείχνει να ποικίλει, άνεξάρτητα αν η μάξιμουμ ακτίνα πληροφοριακής αλληλεπίδρασης ενός ατόμου με ένα άλλο τοποθετείται κατά μέσο όρο στα 3 μέτρα σε σχέση με τη μίνιμουμ που τοποθετείται σε κατάσταση συνουσίας. Αλήθεια τι ζωτικό χώρο έχουν οι πλούσιοι και τι οι φτωχοί; Υπάρχει αυτόκλητη κλίμακα αξιών για ένα φοβισμένο και επεκτεινόμενο κράτος όπως αυτό του Ισραήλ σε σχέση με τους αναλώσιμους Παλαιστίνιους που στοιβάζονται σαν τα κοτόπουλα σε μηδενικό ζωτικό χώρο; Ποιος ο ζωτικός χώρος για τον Πακιστανό στην Αθήνα, τον ευκατάστατο των βόρειων προαστίων και ποιος ο ζωτικός χώρος για τον βοσκό που κινείται από βουνό σε βουνό; Ποια η σχέση σας με τον ΧΩΡΟ; Προτού τρέξει όμως το θέμα ας ρίξουμε επίσης μια ματιά και σε αυτό:

Τι κοινό έχουν οι ταινίες «Pan? s Labyrinth» - «The Fountain» - «Ιnland Empire» με μια ενδιαφέρουσα περιγραφή που είχε δώσει το μέλος chicorS πάνω στο θέμα των otherkins & νεφιλίμ. Ας δούμε τι είχε γράψει: ?η αληθεια ειναι οτι μολις που θυμαμαι τη μορφη τους..αυτο που θυμαμαι πολυ εντονα απ τα ονειρα ειναι πως αυτοι ειναι πανω και γω ειμαι κατω(εννοωντας το υψος τους)τα συναισθηματα ομως ειναι φιλικα.. μονο για ενα γιγαντα το συναισθημα μου ειναι φοβος απο ενα σχετικα προσφατο ονειρο...? Πόσο σημασία μπορεί πράγματι να έχει αν αυτό που αντικρίζουμε απέναντί μας λέγεται «νεφιλίμ», «σεραφείμ» ή ένας αγγελικός άνθρωπος, όσο η θέση που έχουμε απέναντί του; Μήπως η διάταξη και οι ρόλοι (θέσεις) που έχουμε απέναντι στο περιβάλλον γύρω μας είναι αυτά που έχουν περισσότερο σημασία παρά το αν το περιβάλλον λέγεται «ελοχίμ» ή «νάνος»; ΟΙ περισσότεροι γνωρίζουμε ότι μερικές λέξεις έχουν δύναμη και η δήλωση μιας λέξης φέρει από μόνη της μια πραγματικότητα. Είναι όμως στάνταρ αυτή η πραγματικότητα ή σχετική; Το ν? αναφέρεις «νεφιλίμ» ή «νάνος» αυτό φέρει ένα status. Ο κόσμος μας ως γνωστό είναι σχετικός (υποκειμενικός) όπως και οι άλλες πραγματικότητες που βιώνει κανείς είτε στ? όνειρο είτε στην καθημερινότητα. Υπάρχουν όμως θέσεις (ρόλοι)που συνδέουν με κάποιο τρόπο αυτές τις πραγματικότητες (συνδετικά κλειδιά). Ο chicorS ανέφερε ότι τους έβλεπε από χαμηλά αφού αυτοί ήταν ψηλοί. Είναι αρκετό για να καταλάβουμε ότι αυτός που βρίσκεται «από κάτω» θα δεχτεί τους ρόλους που του αναθέτουν οι πιο ανώτερες οντότητες. Το αν θα κάνει ακριβώς αυτό στη συνέχεια είναι μια άλλη ιστορία. Στο ?Pan?s Labyrinth? , η πρωταγωνίστρια στο μαγικό και μη -κόσμο έχει αναλάβει να βγει αλώβητη από το μονοπάτι του θανάτου, τόσο στο τυραννικό περιβάλλον όσο και στη μυητική διαδικασία που αποτέλεσε ουσιαστικά όλη της την ζωή. Στο ?The Fountain?, o πρωταγωνιστής τόσο ως γιατρός όσο και ως conquistador είχε το ρόλο-θέση- συνδετικό κλειδί ν? αντιπαρατεθεί με το Θάνατο. Στο ασύλληπτο ? Inland Empire?, η πρωταγωνίστρια είχε να ξεπληρώσει παλιούς λογαριασμούς και μια αποτρόπαια πλεκτάνη που την ήθελαν σε συνδετικό ρόλο που να δραματοποιείται κινηματογραφικά. Αυτό που μας συνδέει με τα παραπάνω είναι οι ρόλοι ?status να υπομένουμε όλους αυτούς που καθοδηγούν τις τύχες μας είτε είναι αφεντικά, είτε πολιτικοί , είτε ανώτερες οντότητες, είτε κακόβουλοι γίγαντες, είτε ο παντοκράτορας αυτοπροσώπως. Αν ρίξουμε μια ματιά σε εσώτερους κ? εξώτερους ατομικούς συνδετικούς ρόλους θ? ανακαλύψουμε ότι πάντα ή σχεδόν πάντα θα έρχεται κάποιος (ή κάποιοι) που θα θέλει να μας πιάσει από το χεράκι και να μας υποδείξει. Στην πραγματικότητα δεν ήρθε μόνος του, εμείς τον καλέσαμε είτε το ξέρουμε είτε όχι. Αυτό που μάλλον δεν ξέρουμε είναι το αντίτιμο. Όταν όμως το ανακαλύψουμε (όταν & άμα) , θα? ναι πια αργά. Είναι η αυτό-παγίδευση που μεταφράζεται σε ..σκλαβιά. ?Oύ τε θεός, μήτε αφέντης»

Υπάρχει μια μέθοδος γνωστή, αποτελεσματική (αν και ανορθόδοξη) ως προς τη μετάδοση συγκεκριμένης πληροφορίας και άρα σκόπευσης. Εδώ υφίσταται με αντεστραμμένο τρόπο, και σαν τέτοια ο συγγραφέας του κειμένου μάλλον έχει μεσάνυχτα του τι κάνει και ωσάν αρπακολατζίδικη εκτέλεση παραγγελιάς .... απευθύνεται σε ημιμαθείς ηλίθιους. Δεν έχει καμιά αξία το ότι παρουσιάζει ένα πλάσμα με ατροφικά άκρα, τεράστια κεφάλα βυσματωμένη σε οθόνη με αμέτρητες άλλες κεφάλες, αλλά το ότι πολύ απλά απευθύνεται σε eazy target group. Η zero αντιμετώπιση του εύκολου κοινού δίνει μηδενικά! Κοινώς το κρίσιμο σημείο δεν είναι ούτε οι αποστολείς του μηνύματος ούτε οι παραλήπτες του, αλλά η αντιμετώπιση των μεν και η ανάκλαση των δε. Όταν αντιμετωπίζω τους άλλους σαν ηλίθιους ή μηδενικά, κάποιοι αποδέχονται το ρόλο - τον αναπαράγουν και εξαπλώνουν το νέο zero target group με τις αντίστοιχες υποδοχές. Επίσης το να χαϊδεύεις τ' αυτιά των άλλων ευλογώντας τα γένια τους είναι σύνηθες φαινόμενο ειδικά όταν πρόκειται να γλυκάνεις την έκπτωση. Και μας το' λεγε κάποτε ο καθηγητής των αρχαίων, " Η ημιμάθεια χειροτέρα της αμαθείας"

Μιας κ' έγινε αναφορά στους κινέζους, πάρτε μια γεύση απ' αυτούς που θα διοργανώσουν τους Ολυμπιακούς την επόμενη χρονιά - εκτός απροόπτου πάντα! Όταν σκυλιά, γατιά (και ένα σωρό άλλα είδη) σηκώνουν το σταυρό του μαρτυρίου. Όταν φίλοι και συγκάτοικοι αυτού του έρμου του πλανήτη θα πληρώνουν για την κατάντεια που δε λέμε ν' αντικρύσουμε στους εαυτούς μας.. http://prezatv.blogspot.com/2007/07/2008-4-videos-me.html

Ενδιαφέρον! http://www.onirocosmos.gr/oniroforum/viewtopic.php?t=119

Ματωμένες μέρες, δύσκολες ώρες, η θυσία και ένας θρόνος που περιμένει από την «άλλη» πλευρά αυτούς που έχουν λιοντάρι στην καρδιά. Όταν η πορεία του κόσμου συναντά την προσωπική μας και αυτή με τη σειρά της κορυφώνει κάθε φορά το δράμα της και κάθε φορά το δράμα της και? Ο σκηνοθέτης υπογράφει μια ταινία μύησης και το πόσο επώδυνη μπορεί να είναι αυτή.. Λιγότερα κομπιουτεράκια και αμπελοφιλοσοφία, περισσότερη σκηνογραφία και ουσία. Μια ταινία που αξίζει να προλάβει να δει κανείς!