Minerva

Η υπερπληροφόρηση όπως και οτιδήποτε ξεκινά με το πρόθεμα "υπέρ" δηλώνει ακρότητα και τα άκρα καλό είναι να αποφεύγονται. Το γεγονός ότι σήμερα έχουμε πρόσβαση σε πληθώρα πληροφοριών δε σημαίνει ότι έχουμε καλύτερη πληροφόρηση. Στον ωκεανό του διαδικτύου, για παράδειγμα, η άχρηστης και αναξιόπιστη πληροφορία είναι πολλαπλάσια της ουσιαστικής και έγκυρης. Επίσης, όσο πιο πολύ info junk καταναλανώνει κάποιος τόσο πιο δύσκολο του είναι να ξεχωρίσει το σοβαρό από το φαιδρό. Το internet δίνει πραγματικά τεράστιες δυνατότητες εκπαίδευσης και ενημέρωσης αλλά χρειάζεται να ξέρει κανείς που θα ψάξει, τι θα κρατήσει και τι θα πετάξει.

Καλώς σας ξαναβρίσκουμε!

H έρευνα που αναφέρει ο Johnny πρέπει να είναι αυτή: http://www.neurology.org/cgi/content/abstract/66/7/1003

Oι επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ αποφασισαν να διερευνήσουν το φαινόμενο των εξωσωματικών εμπειριών προσδοκώντας να καταλάβουν τι γίνεται όταν πεθαίνουμε. Έφτιαξαν λοιπόν ένα on line ερωτηματολόγιο και κάλεσαν τον κόσμο να το απαντήσει (είτε είχε τέτοιες εμπειρίες, είτε όχι). Η συγκέντρωση πληροφοριών έχει ολοκληρωθεί. Σχετικά με τους σκοπούς της πρωτοποριακής έρευνας μπορείτε να βρείτε στο link: http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/magazine/4271018.stm Συμπερασματικά, οι επιστήμονες ασχολούνται ολοένα και περισσότερο με το φαινόμενο. Περισσότερα: http://www.horizonresearch.org/

Το θέμα είναι σε ποιον Σωκράτη θέλεις να μοιάσεις...

Ο μεγιστάνας... ... των αμερικανικών σιδηροδρόμων Ντάιμοντ Τζιμ Μπρέιντι άρχιζε το φαγητό του καθισμένος σε απόσταση δεκαπέντε πόντων από το τραπέζι και δεν σταματούσε να τρώει παρά μονάχα όταν πια η κοιλιά του είχε φτάσει στην άκρη του τραπεζιού. Πήραμε τα μέτρα μας τούτες τις γιορτές; Όχι, το ξεχάσαμε πάλι και μετράμε με απόγνωση τις λιγοστές τρύπες που έχουν απομείνει στο ζωνάρι. Έχουμε άλλοθι... ... όμως και μας το προσφέρει ο Τζιμ Χολτ. Τέτοια γιορτινά φαγοπότια, λέει ο Αμερικανός συγγραφέας, δεν είναι παρά εκδηλώσεις ευγνωμοσύνης για τη θεία πρόνοια που φροντίζει να γεμίζει το τραπέζι μας. Πρέπει να νιώθουμε ντροπή για τη λαιμαργία μας; Ναι, είπαν οι θεολόγοι από τον έκτο αιώνα και ύστερα (τότε την καταδίκασε ο πάπας Γρηγόριος). Βρήκαν μάλιστα μια παράξενη δικαιολογία: επειδή ο λαίμαργος λατρεύει σαν θεό την κοιλιά του, είναι ένοχος ειδωλολατρίας. ʼλλοι ισχυρίστηκαν πως η λαιμαργία είναι ο προθάλαμος της λαγνείας. Όπως ο Γερμανός μοναχός Θωμάς της Κέμπης: «Όταν η κοιλιά πάει να σκάσει από το φαΐ και το πιοτί, η ακολασία χτυπάει την πόρτα». Αν και με τόσο φαγοπότι δυσκολευόμαστε να φανταστούμε πώς μπορούμε να κινδυνέψουμε από οτιδήποτε άλλο παρεκτός από μια ληθαργική αγνότητα. Ο Καρχηδόνιος Τερτυλλιανός παραπονιόταν για τα μαζικά ρεψίματα που βρώμιζαν τον αέρα στις μεγάλες ρωμαϊκές γιορτές. Και ο πάπας Γρηγόριος όριζε έτσι τη λαιμαργία: να τρώμε πολύ γρήγορα, πολύ εκλεπτυσμένα, πολύ ακριβά, πολύ άπληστα και πάρα πολύ. Το βέβαιο... ... είναι πως λίγοι μπορούν να μας κατηγορήσουν σήμερα πως τρώμε «πολύ εκλεπτυσμένα». Αν κάτι βαραίνει στη ζυγαριά μας, λέει ο Χολτ, είναι αυτή η έλλειψη λεπτότητας: «τσιμπάμε» ή «βοσκάμε» στα όρθια, αλλά σπάνια βρίσκουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε την πανδαισία ενός καλού γεύματος με τα αγαπημένα μας πρόσωπα αντικρυστά στο τραπέζι (εκεί όπου πράγματι η επίδειξη λεπτότητας έχει νόημα). Και όσο μειώνεται το μεγαλείο του γεύματος, τόσο αυξάνεται η πρόσληψη θερμίδων. Στριμώχνουμε όσες περισσότερες μπορούμε σε όσο γίνεται λιγότερα γεύματα, επειδή δουλεύουμε ολοένα και περισσότερο. Δηλαδή, αν ανοίγουμε συνεχώς νέες τρύπες στο ζωνάρι μας, φταίνε γι' αυτό κυρίως οι οικονομικές συνθήκες. H ειρωνεία... ... είναι πως, αν παρατηρήσουμε τις διάφορες δίαιτες που είναι διαθέσιμες στο εμπόριο, θα διαπιστώσουμε πως αντιμετωπίζουν τη λαιμαργία μας σαν ηθικό ζήτημα. Χρησιμοποιούν όρους ενοχής και τιμωρίας, σαν να πρόκειται για θρησκευτικό ζήτημα, κάθε φορά που ξεφεύγουμε («αμαρτία») ή που πετυχαίνουμε («λύτρωση») το ενδεδειγμένο σωματικό βάρος. Μπροστά σε τέτοιο ηθικό εκβιασμό, τι μπορούμε να πούμε λοιπόν σε εκείνον που θα μας κουνήσει αυστηρά το δάχτυλο πάνω από το πιάτο μας και θα μας ρωτήσει «Ξέρεις τι κάνεις;»; Να ομολογήσουμε με ειλικρίνεια όπως ο κύριος K. του Μπρεχτ: «Ναι, ετοιμάζω το επόμενο σφάλμα μου». ΤΑ ΝΕΑ , 03-01-2005 , Σελ.: N61 Κωδικός άρθρου: A18130N613 ID:448141 http://ta-nea.dolnet.gr/neaweb/nsearch.pri...8130&m=N61&aa=3

Παρακαλώ. Crocodylus pontifix είπατε;

βασική αρχή της αυτοποιητικής θεωρίας...

...Πώς είναι δυνατόν στη σημερινή εποχή, ένας έξυπνος άνθρωπος να μην αισθάνεται καταπιεσμένος; : "Σηκωθείτε, κύριε, έχετε να κάνετε σπουδαία πράγματα!". Μα θα πρέπει να σηκώνεστε όλο και πιο νωρίς κάθε πρωί. Οι μηχανές θα πρέπει να δουλεύουν στο φουλ για να μπορείτε να βλέπετε, να ακούτε, να σκέπτεστε, να φαντάζεστε, να έχετε αναμνήσεις. Ο πιο αγαπημένος μας αναγνώστης θα πρέπει να το τελειώσει σε τρεις ώρες. Γνωρίζω ανθρώπους που διαβάζουν μέσα σε είκοσι λεπτά εκατό σελίδες από μαθηματικά, φιλοσοφία, ιστορία ή αρχαιολογία. Οι ηθοποιοί μαθαίνουν να "πλασάρουν" τη φωνή τους ανάλογα με το ρόλο τους. Ποιος θα μας μάθει να χρησιμοποιούμε σωστά την προσοχή μας; Υπάρχει κάποια σταθερά, εξαιτίας της οποίας τα πάντα αλλάζουν ταχύτητα;. Δεν είμαι από τους συγγραφείς που θέλουν να κρατήσουν κοντά τους όσο πιο πολύ γίνεται τον αναγνώστη. Τίποτα για τον ύπνο, αλλά για την εγρήγορση του νου. Μπρος, κουνηθείτε, πάρτε αυτό που θέλετε και φύγετε! Στην ανάγκη, πηδήξτε κεφάλαια, αρχίστε απ' όπου θέλετε, απ' όπου σας κάνει κέφι, διαβάστε αν θέλετε και διαγώνια. Γιατί αυτό το βιβλίο είναι για πολλαπλές χρήσεις, όπως ακριβώς ο σουγιάς των κατασκηνωτών..." Χρειάζεται να διαβαστεί από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα (με τη σειρά) για να γίνει κατανοητή η θέση των συγγραφέων. Και παρά την άθλια μετάφραση αξίζουν και οι 459 σελίδες του! Λ. Πάουελς - Ζ. Μπερζιέ Η αυγή των μάγων Εκδόσεις Κάκτος, 1990.

"Τέλειος" είναι, για εμένα, ο άνθρωπος που πράττει σύμφωνα με τη συνείδησή του, που δεν βλάπτει τους άλλους (παρά μόνο όταν βρίσκεται σε αυτοάμυνα) και που περπατά στο προσωπικό του, "μυστικό", μονοπάτι με τα πόδια του να πατούν γερά στη γη.