Κέδρος

Κέδρος είναι το κέλτικο οροσκόπιο μου. Από εκεί πήρα την ιδέα...

Όποιος ζηλεύει είναι σίγουρα ως κάποιο βαθμό ανασφαλής αφού αμφιβάλλει για τα συναισθήματα του συντρόφου του. Αν είχε απόλυτη σιγουριά για τον εαυτό του τότε θα σκεφτόταν κάτι σαν "Πού θα βρει καλύτερο/η?" και δεν θα ζήλευε. Αν είναι ελλάτωμα ή χάρισμα... νομίζω ότι εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται. Υπερβολικές εκδηλώσεις ζήλιας είναι πραγματικά ανυπόφορες όμως η "ελεγχόμενη" ζήλια είναι θετική όσο αφορά την συνοχή της σχέσης (αφού πολλές φορές αποτελεί το μέσο για να δείξεις στο άλλο άτομο ότι ενδιαφέρεσαι γι αυτό).

Αυτό είναι αλήθεια!! Χμμμμ.... δύσκολο να τους αποφύγει κανείς δεδομένου ότι βρίσκονται σχεδόν παντού. Αν το κάνει αυτό τότε μάλλον δεν αξίζει να ασχολείσαι μαζί του και ασ'τον να νομίζει ό,τι θέλει! :cheerful:

Κάτι σαν κι αυτό δηλαδη... "Το πρόβλημα αυτού του κόσμου είναι πως οι ανόητοι και οι φανατικοί νιώθουν πάντα σίγουροι για τον εαυτό τους, ενώ οι σοφοί είναι πάντα γεμάτοι αμφιβολίες." Bertrant Russell :smilewink:

Κρίμα που χάσαμε κατ'αυτό τον τρόπο Το γεγόνος όμως ότι μας έκαναν περήφανους παραμένει και γι αυτό αξίζουν το χειροκρότημα μας και με το παραπάνω!

Εάν υποθέσουμε ότι εμείς ανήκουμε στους... μη ηλίθιους, δυστυχώς το μόνο που κάνουμε προς το παρόν είναι να τους ανεχόμαστε.

Ναι τους ρίξαμε κατοστάρα και... τους νικήσαμε κιόλας!!! (γιατί δεν είναι και λίγοι αυτοί που κατά καιρούς έριχναν 100 στους αμερικανούς και παρ'όλα αυτά έχαναν!) Άντε και με το χρυσό! :first:

Μια χαρά τα λες!! "με 2 λογια οι νομοι τις φυσης δε σπανε κ σπανια καταλαβαινουμε τι συνβενει σε κβαντικα* επιπεδα" Η έννοια του "κβάντου" χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στον τύπο ad hoc από τον Μαξ Πλανκ, προκειμένου να επιλυθεί ένα πρόβλημα που αφορούσε τον τρόπο με τον οποίο ακτινοβολούν θερμότητα ορισμένα αντικείμενα. Ο ίδιος ο Πλανκ θεωρούσε αυτό τον τύπο ως ένα μαθηματικό τέχνασμα παρά ως κάτι που έκρυβε μια βαθύτερη αλήθεια για την φύση. Από τότε, λοιπόν, εώς και σήμερα, λίγα γνωρίζουμε για την ουσιαστική σημασία των κβάντων παρ'όλο που βρίσκουν εφαρμογή σε όλο και περισσότερα πεδία. Όμως... που θα πάει... θα τα κατανοήσουμε κι αυτα!! :smilewink:

Never argue with an idiot. They drag you down to their level then beat you with experience (Dilbert). Οι "ηλίθιοι" είναι γεννημένοι νικητές!! :smilewink:

You have reached the end! Congratulations! You have made it to the end of this activity. You took 1 direct hit and you have bitten 2 bullets. Κάπου προς το τέλος του test κατέληξα με πατερίτσα!! Όπως αναφέρεται στην 1η σελίδα, σκοπός του test είναι να εξετάσει τη λογική συνέπεια των απαντήσεων σου.

Ναι, και βέβαια η εξομολόγηση και η Άγια Κοινωνία πρέπει να γίνονται όποτε ο άνθρωπος πιστεύει ότι του είναι απαραίτητα. Άλλωστε η προσπάθεια για σωτηρία της ψυχής δεν πιστεύω να μπορεί να μπει σε... πρόγραμμα! Είναι ένα θέμα καθαρά υποκειμενικό. Απλά κάποιοι χριστιανοί -με τους οποίυς διαφωνώ- υποστηρίζουν ότι πρέπει κάθε εβδομάδα να συμμετέχουμε στην Άγια Κοινωνία (γεγονός το οποίο προυποθέτει την εξομολόγηση). Εκτός του ότι δεν ξέρω κατά πόσο και οι ίδιοι το τηρούν αυτό, μάλλον έχουν χάσει την ουσία του πράγματος και έχουν κολλήσει στους τύπους.

Κι εγώ από την στιγμή που ξεκίνησα να χρησιμοποιώ Linux γνώρισα τον Opera και είνα κατά πολύ ανώτερος του ΙΕ!

Αnor, έχω την εντύπωση (δεν είμαι και σίγουρος δηλαδή) ότι οι χριστιανοί "ΠΡΕΠΕΙ" να πηγαίνουν στην Εκκλησία 1 φορά την εβδομάδα για να συμμετέχουν στα μυστήρια όπως η Αγία Κοινωνία, για να εξομολογούνται κτλ. Νομίζω ότι αυτή η άτυπη επιταγή δεν έχει σχέση με την προσευχή. Όσο για τη βάφτιση σε πολύ μικρή ηλικία, νομίζω ότι (όπως και η φράση "Πίστευε και μη ερεύνα") εντάσσεται στην προσπάθεια της εκκλησίας να "δέσει" τους πιστούς και να τους καταστήσει υποχείρια της μάλλον γιατί την βολεύει να έχει "τυφλούς" και άβουλους οπαδύς.

Νόμισες οτί οι απόψεις μου με τις δικές του ταυτιζονται? Όχι, αυτό δεν συμβαίνει! Κι ούτε ειρωνικό ήταν το ύφος μου, αφού τουλάχιστον ως επιστήμονας αξίζει κάποιο σεβασμό (αν και συχνά μου ξεφεύγουν καυστικά/ειρωνικά σχόλια! Δεν φταίω! Απλά δεν μπορώ να κρατηθώ!! ). Απλά, όπως και εσύ ούτε κι εγώ συμφωνώ μαζί του. Δεν χρειάζεται να ζητάς συγγνώμη!! :cheerful:

Ναι, η εξυπνάδα δεν λέει τίποτα από μόνη της αλλά σε συνδυασμό με κάποια άλλα χαρακτηριστικά... κάνει θαύματα! (μεταφορικά μιλώντας) Όσο για το δεύτερο σκέλος του post σου μάλλον δεν με κατάλαβες. Δεν διατύπωσα δική μου άποψη, απλά έδωσα τις σκέψεις ενός ανθρώπου αναμφισβήτητα μορφωμένου ο οποιός απορρίπτει τη μαγεία με τον πλέον κάθετο και κατηγορηματικό τρόπο, με σκόπο να δείξω ότι η μόρφωση δεν συμβαδίζει απαραίτητα με το ανοιχτό μυαλό ή τουλάχιστον με μια μετριοπάθεια στον τρόπο που εκφράζει τις απόψεις του. Οπότε... ειλικρινά δεν καταλαβαίνω με ποιον ( με εμένα ή με εκείνον) ή με τι δεν συμφωνείς. Αν θα ήθελες να το διευκρινίσεις... ( αυτό το "πιφ" μου θύμησε κάτι από comic! Good one! )

Saginie, από απλή περιέργεια.. Αυτόν τον άνθρωπο πώς τον κρίνεις? Εννοώ είναι έξυπνος? Ξέρεις αν του αρέσουν τα βιβλία και γενικότερα η καλλιέργεια του πνεύματος? Επίσης, τι ηλικίας ήταν? (Παίζει και αυτό το ρόλο του κάποιες φορές) Να συμφωνήσω με τον outis.. Η μόρφωση δεν συνεπάγεται άμεσα και ανοιχτό μυαλό, όπως και το αντίστροφο. Σε αυτό το σημείο να παραθέσω ένα απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου "Quantικά Παράδοξα" του Jim Al-Khalili. Για όσους δεν τον γνωρίζουν είναι διακεκριμένος φυσικός και μάλιστα βραβευμένος αρκετές φορές για το έργο του στην ευαισθητοποίηση του κοινού στην φυσική. "...Πολλοί άνθρωποι γοητεύονται όταν ακούν ότι υπάρχουν γωνιές του κόσμου μας μακρία από την αδυσώπητη πρόοδο της επιστήμης , όπου η μαγεία, το μυστήριο και το θαύμα ζουν και ευημερούν. Είναι ντροπή και κρίμα. Δεν με εξοργίζει τόσο οτί οι άνθρωποι γοητεύονται από το ψέμα και το παραμύθι. Με εξοργίζει ότι οι επιστήμονες δεν μεταδίδουν την αλήθεια και..." Και αυτη δεν είναι η μόνη αναφορά τέτοιου ύφους. Το βιβλίο είναι αξιόλογο και χαίρομαι που το διάβασα (πρέπει να έχεις βέβαια ένα ενδιαφέρον στο θέμα για να το διαβάσεις), όμως βλεπετε τις απόψεις του... Τι λέτε?

Ευτυχώς που με επηρέασε! Για κάποιο απροσδιόριστο λόγο η θέα της πανσέληνου πάντα με ηρεμεί. Και λέω "ευτυχώς" γιατί η χθεσινή μέρα ήταν αρκετά φορτισμένη για εμένα!

Sorry, παρεξήγηση!!! Η οικογένεια είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο στη ζώη του ανθρώπου άλλα, όπως είπες, είναι πιθανό να προκύψει κάτι άλλο πιο σημαντικό και να αφιερωθείς σε αυτό, παραμελώντας την δημιουργία οικογένειας. Συμφωνούμε λοιπόν... Και πάλι συγγνώμη για την παρεξήγηση! :cheerful:

jimjim, με το "Και τέλος για τους καλόγερους? του ανθρώπινου είδους." αν κατάλαβα καλά, αστειευόσουν, έτσι δεν είναι? Όπως και να 'χει, νομίζω ότι ο κάθε άνθρωπος έχει ξεχωριστό σκοπό ύπαρξης. Ακόμα και αν κάποιος δεν αποκτήσει παιδιά, δηλαδή δεν συμβάλλει στην διαιώνιση του είδους, μπορεί κάλλιστα να βρει τον σκοπό της ύπαρξης του σε άλλους τομείς όπως λογοτεχνία, επιστήμη, πολιτική....

Ούτε και εγώ πιστεύω ότι το "καίγονται στις φλόγες της κολάσεως" έχει κυριολεκτική σημασία. Σίγουρα, όταν μια ψυχή βασανίζεται από μόνη της υποφέρει πολύ περισσότερο καθώς (για να αυτοτιμωρείται κατά τέτοιο τρόπο) έχει κατανοήσει το μέγεθος του κακού που προξένησε ενώ μέσω της τιμωρίας που η ίδια επιβάλλει στον εαυτό της πετυχαίνει -όχι πάντα- τη λύτρωση. Δεν ξέρω γιατί, αλλα έχω την εντύπωση ότι έχουμε παρεκκλίνει από την ερώτηση "υπάρχει θεός?"!! :cheerful:

Κατά την άποψη μου είναι μάλλον ευτυχές το ότι δεν καταγράφονται στη μνήμη μας όλα τα ερεθίσματα που δεχόμαστε καθημερινά! Σκεφτείτε μόνο την τεράστια ποσότητα άχρηστων πληροφοριών που θα μαζευόταν. Για παράδειγμα, για ποιό λόγο να θυμάμαι, μετά από δεκεπέντε χρόνια, το χρώμα του αυτοκινήτου που στάθηκε δίπλα μου σημερα το πρωί στο φανάρι? Νομίζω ότι είναι καλύτερα που θυμόμαστε "επιλεκτικά" και όχι το καθετι που συνέβη γύρω μας. Έτσι, το γεγονός και μόνο, ότι έχουμε συγκρατήσει στη μνήμη μας κάποιες ορισμένες αναμνήσεις τις καθιστά πολύτιμες! Βέβαια, κάποια από τα 399.998.000 ερεθίσματα που αγνοούμε το δευτερόλεπτο ενδέχεται να περιέχουν σημαντικές πληροφορίες οι οποίες χάνονται...

Anor, Οι ερυνίες εμφανίζονται μετά την πράξη (και βέβαια μόνο σε άτομα με ήθος) και γι' αυτό το λόγο δεν δρουν ανασταλτικά για την εκέλεσή της. Ενώ ο Θεός, αν έχω κατανοήσει σωστά την άποψη του φίλου της Saginie, ορθώνεται σαν εμπόδιο, μάλιστα ανυπέρβλητο πολλές φορές, αποτρέποντας τον άνθρωπο από "κολάσιμες" συμπεριφορές. Στο post σου χρησιμοποίησες μία πολύ σημαντική λέξη. "Σεβασμός". Όποιος έχει σεβασμό για τους άλλους και πρωτίστως για τον εαυτό του σίγουρα δεν χρειάζεται κάποιο θεό για να του υποδείξει το "σώστο". Saginie, Η φράση "ο Θεός είναι το είδωλο της συνείδησης του καθένα μας" με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Νομίζω οτί άρεσε και σε εσένα!

Ευχαριστώ πολύ για το καλωσόρισμα! Πάρα πολύ ενδιαφέρον το forum σας! Είμαι σίγουρος ότι πολλές απορίες μου θα βρουν απάντηση εδώ. Αν και νέος, ελπίζω να βοηθήσω και εγώ με όποιο τρόπο μπορώ.