Ηξερα ενα παιδι που απο μικρος, οταν μπορουσε πλεον να μασησει τσιχλα, αν ακουγε καποιον να ζηταει μια, εβγαζε απο το στομα του την δικη του τσιχλα και του την εδινε. Δεν ξερω πως ακουγεται αυτο αλλα για εμενα αυτο ειναι ευσπλαχνια. Ακομη και για κατι ασημαντο να θυσιαζεσαι και να νιωθεις ευχαριστηση μεσα απο αυτο. Αυτο που φαινομενικα ειναι αγγαρεια για τους αλλους για σενα να ειναι σκοπος. Βεβαια η κοινωνια, και ειδικα στον τοπο και χρονο μας, ευσπλαχνο θεωρουσε και θεωρει αυτο που λεν "θυμα". Και γι αυτο, το παιδι που σας ελεγα, ως σημερα, εχει πεσει αρκετες φορες θυμα εκμεταλλευσης και συνεχιζει να πεφτει λογω αγνοτητας και αγαπης.
Εν κατακλειδι, πιστευω πως η ευσπλαχνια ειναι η ανωτατη εκφραση της αγαπης. Και οπως και η αγαπη, εχει χασει το πραγματικο της νοημα. Αν θελετε να ειστε φιλεσπλαχνοι να προσεχετε μην ταπεινωθειτε μονο...
ΧΧΧ