Jump to content

Ιδανικά VS Πράξεις


Recommended Posts

Πριν αρκετά χρόνια, είχα "βάλει χέρι" στον μέντορά μου, όταν πρόσεξα ότι κάποια από τα ιδανικά που με δασκάλευε να έχω, ο ίδιος δεν τ' ακολουθούσε πάντα στην πράξη.

Η απάντησή του, ήταν:

<<άκου αυτά που σου λέω και μην βλέπεις αυτά που κάνω. Διότι όταν μιλώ, μιλά ο ανώτερος εαυτός μου -η ψυχή, ενώ όταν πράττω, πράττει ο κατώτερος εαυτός μου -η ύλη.

Κάποια ιδανικά, εγώ αδυνατώ να κάνω πράξη, με νίκησε η ύλη. Μα στα λέω, διότι ίσως εσύ να είσαι πιο δυνατή και μπορέσεις να νικήσεις την ύλη.>>

 

Εσείς, τι θα απαντούσατε; Πως θα σχολιάζατε σ' αυτό;

Link to comment
Share on other sites

Τι να σας πω, ο δικός μου "γέροντας" είναι διαφορετικός... He lives by his teachings, αποτελώντας φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση, εμψυχώνοντας χωρίς λόγια, αλλά με τη στάση και με τις πράξεις του... Κι όταν βλέπει αδυναμία, ένα μόνο έχει να πει: "τι θα πει δεν μπορείς? και βέβαια μπορείς! πώς μπορώ εγώ, alien είμαι? αφού μπορούν κάποιοι, μπορούν όλοι."

Και πλέον η άποψή μου είναι πως κανείς δε μπορεί να δείξει ένα δρόμο αν δεν τον έχει βαδίσει ο ίδιος. Καλή η θεωρία, αλλά με την πρακτική είναι που μαθαίνεις, αυτό είναι φανερό παντού γύρω μας... Θα εμπιστευόσουν ένα γιατρό που έχει μελετήσει τα πάντα αλλά δεν έχει πατήσει ποτέ το πόδι του σε νοσοκομείο, δεν έχει αναλάβει ούτε έναν ασθενή, δεν έχει κάνει μια ένεση? Ε, το ίδιο είναι...

Καλά έκανες και του έβαλες χέρι Νεφέλη. Εκείνος προσπάθησε απλώς να δικαιολογηθεί -άλλη μια ένδειξη της αδυναμίας του...

Link to comment
Share on other sites

Και πλέον η άποψή μου είναι πως κανείς δε μπορεί να δείξει ένα δρόμο αν δεν τον έχει βαδίσει ο ίδιος. Καλή η θεωρία, αλλά με την πρακτική είναι που μαθαίνεις, αυτό είναι φανερό παντού γύρω μας...

Όσον αφορά την πρακτική, έχεις πολύ δίκιο Eirianwen, δεν το αρνούμαι (και το παράδειγμα με τον γιατρό, ήταν πολύ εύστοχο).

Αλλά το θέμα το άνοιξα στην Συμπεριφορά & Ψυχολογία, όχι στην Εσωτερισμός & Πρακτική, διότι αναφέρομαι σε ιδανικά, όχι σε πρακτικές. :smilewink:

 

Για να σου δώσω με την σειρά μου ένα παράδειγμα, με βάση το θέμα: όταν ένας άνθρωπος σου λέει <<φρόντισε να μην εκνευρίζεσαι όταν συζητάς>>, αλλά ο ίδιος συχνά εκνευρίζεται πάνω στις συζητήσεις... Τι θα "κρατήσεις" ως ορθό;

Link to comment
Share on other sites

:) Μα και η συμπεριφορά είναι πρακτική Νεφέλη... Καθημερινή πρακτική, σε όλα και όχι μόνο σε θέματα "μαγείας". Στην περίπτωση που γράφεις δε θα τον εμπιστευόμουν σε τίποτα τον κυριούλη, αν δεν μπορεί να ελέγξει ούτε τα συναισθήματά του και παρασύρεται έτσι εύκολα από παρορμήσεις της στιγμής... Και θα θυμόμουν να του κάνω ένα αφιέρωμα από τη σοφία του λαού, με ωραιότατες παροιμίες όπως: "βγαλ'τη σκούφια σου και βάρα με", "είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα", "δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις", και άλλα χαριτωμένα... Τώρα που το σκέφτομαι, για να υπάρχουν όλες αυτές οι παροιμίες, μάλλον είναι πολύ οι εξυπνάκηδες που υποστηρίζουν θεωρίες, κι από πράξεις...0. Α, ναι βρήκα κι άλλες... "όλα λάδι, λάδι, κι απο τηγανήτα τίποτα..." "όπου ακούς πολλά κεράσια βάστα και μικρό καλάθι..."

Και αφού εξαντλούσα τις παροιμίες (είναι και πολλές οι άτιμες-κάτι θέλει να πει ο λαός) θα περνούσα στα τραγούδια... "η ουσία είναι μια κι οι κακοτοπιές πολλές, όσο πιο καλά τα ξέρεις, τόσο πιο απλά τα λες", και το κορυφαίο, με τα ποντίκια και τον γάτο που καταλήγει σοφότατα "όλες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες, τότε και μόνον όταν είναι εφικτές...μα αν δεν έχεις κότσια να τις εφαρμόσεις, άστες καλύτερα, καθόλου μην τις λες"

Έτσι που λες... Το να μην εκνευρίζομαι, πχ, θα βρεθούν πολλοί να μου το συμβουλέψουν. Και θα λέω κι εγώ βλέποντας την ασυνέπεια όλων τους "μα δε γίνεται, άνθρωπος είμαι, μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, βγαίνω απ'τα ρούχα μου" κλπ κλπ κλπ.... Βλέποντας όμως έμπρακτα ότι γίνεται, ότι κάποιος το κάνει, ότι εκεί που άλλοι βγάζουν ατμούς αυτός παραμένει ψύχραιμος και με καθαρή ματιά, λέω, ώπα.... πώς το κάνει αυτό ο μάγκας!??! Θέλω κι εγώ!! Μια, δυο τρεις... θα τα καταφέρω.

Το καλύτερο παράδειγμα, η καλύτερη απόδειξη, η καλύτερη "διαφήμιση" είναι αυτή...

Αν τρία απορρυπαντικά εγγυώνται με τον ίδιο τρόπο ότι βγάζουν τους λεκέδες, αλλά βλέποντας το αποτέλεσμά τους, μόνο ένα πραγματικά το κάνει, ποιό θα προτιμήσεις για τα ρούχα σου? Και αν μπαίνεις σε όλη αυτή τη διαδικασία για τα ρούχα σου, ποιό "απορυπαντικό" θα προτιμήσεις γαι το "καθάρισμα" και την πρόοδο του εαυτού, της ψυχής, της ενέργειας, της ζωή σου?

Είναι απλά τα πράματα... :cheerful:

Link to comment
Share on other sites

Έτσι που λες... Το να μην εκνευρίζομαι, πχ, θα βρεθούν πολλοί να μου το συμβουλέψουν. Και θα λέω κι εγώ βλέποντας την ασυνέπεια όλων τους "μα δε γίνεται, άνθρωπος είμαι, μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, βγαίνω απ'τα ρούχα μου" κλπ κλπ κλπ....

 

«Τα λάθη είναι σαν τους προβολείς των αυτοκινήτων: Των άλλων φαίνονται πιο ισχυρά από τα δικά μας... και γι αυτό μπορούν να μας τυφλώσουν»

- αγνώστου (...σε μένα) -

 

:smilewink:

Link to comment
Share on other sites

Ναι, κι επίσης... η καμήλα τις καμπούρες των άλλων βλέπει, όχι τη δικιά της... Εδώ είναι χρήσιμος ο καθρέφτης...Συμφωνήσαμε νομίζω! :cheerful:

Το 'χουμε πάρει παραμάζωμα το thread, ορεξάτες ξυπνήσαμε μάλλον...ας αφήσουμε και τίποτα να πει και κάνας άλλος... άντε, καλημέρα μας... και προσοχή ποιόν διαλέγουμε να ακούσουμε, σε κάθε περίπτωση και για όλα... :smilewink:

Link to comment
Share on other sites

Καλά έκανες και του έβαλες χέρι Νεφέλη. Εκείνος προσπάθησε απλώς να δικαιολογηθεί -άλλη μια ένδειξη της αδυναμίας του...

14142[/snapback]

Μα ήταν μια ειλικρινής "δικαιολογία"! Και η ειλικρίνεια είναι αρετή, όχι αδυναμία...

π.χ. Το γεγονός ότι καπνίζω, δεν πάει να πει πως θα μάθω και στο γιό μου να καπνίζει! Είναι μια άσχημη συνήθεια στην οποία εγώ ενέδωσα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να κάνει το ίδιο και ο γιός/φίλος/μαθητευόμενος.

Συνεπώς, εγώ θα δεχόμουν αυτή την "απολογία" και θα προσπαθούσα όντως να γίνω καλύτερος, "νικώντας την ύλη" όπως είπε...

Βέβαια, παίζει ρόλο και στο τί δήλωνε αδυναμία... Γιατί το τσιγάρο, μιας και αυτό χρησιμοποίησα ως παράδειγμα, μπορεί να είναι πολύ πιό επουσιώδης "αδυναμία" (ελάττωμα) από κάποιες άλλες που μπορεί να έχει κάποιος... :unsure:

Link to comment
Share on other sites

Εδώ είναι χρήσιμος ο καθρέφτης...Συμφωνήσαμε νομίζω! :cheerful:

Σχεδόν συμφωνήσαμε... :smilewink:

 

Εξηγώ:

 

Εάν εσύ περιμένεις από τις πράξεις των άλλων να πάρεις παραδείγματα προς μίμηση (ψάχνεις για καθρέφτη δηλαδή, όπως ανέφερες), τότε αυτό από μόνο του υποδεικνύει αδυναμία χαρακτήρα και έλλειψη κριτικής σκέψης. Εάν βλέποντας τα λάθη των άλλων, βρίσκεις «πάτημα» για να συνεχίσεις να πράττεις τα δικά σου λάθη, τότε αυτό λέγεται στρουθοκαμηλισμός (ο/η «Χ» εσύ, μην το πάρεις προσωπικά! :lol: )

 

Ένας δυνατός χαρακτήρας με κριτική σκέψη και χωρίς τάσεις στρουθοκαμηλισμού, τις λάθος πράξεις των άλλων θα τις δει ως πρόκληση για την δική του βελτίωση, δηλαδή -για να το πω απλά- θα πει στον εαυτό του/ης «εγώ αυτό, δεν θα το κάνω ποτέ!» και θα δουλέψει πολύ σκληρά ώστε να το επιτύχει, «κλείνοντας τα μάτια» στο τι κάνουν οι γύρω του/ης.

 

...Ξέρεις, αυτό που ανέφερες, ότι βλέποντας τους άλλους λέμε «άνθρωπος είμαι κι εγώ!», είναι η καταδίκη μας. Δυστυχώς, ο περισσότερος κόσμος ακολουθεί αυτήν την τακτική κι έχει απελπισμένη ανάγκη κάποιου να δώσει «το καλό παράδειγμα», κάποιου να ηγηθεί δηλαδή, κατά μια έννοια, αντί να γίνει ο/η ίδιος/α ηγέτης του εαυτού του και να πει «δεν με νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι (όποιοι κι αν είναι αυτοί οι άλλοι, ακόμα κι αν είναι ο μέντοράς μου!), το θέμα είναι εγώ τι κάνω!»

 

Εάν ακούσεις έναν ναρκομανή να σου λέει «ποτέ μην μπλέξεις με ναρκωτικά!»... το ότι είναι ο ίδιος ναρκομανής, ακυρώνει την ορθότητα της συμβουλής του; Εγώ θα έλεγα ότι, κατά μια έννοια, την επιβεβαιώνει! Διότι είναι ο ίδιος παθών και ξέρει καλύτερα από τον καθένα το δράμα των ναρκωτικών...

Αλλά μ? αυτήν την λογική, τότε ένας άνθρωπος που ποτέ του δεν έχει πάρει ναρκωτικά, εάν σου πει το ίδιο πράμα, τότε η συμβουλή του δεν έχει την ίδια βαρύτητα. Διότι ο ίδιος δεν έχει δοκιμάσει ποτέ, οπότε... πως εκφράζει γνώμη;

...Τον βλέπεις τον δαίδαλο;; Συνεχίζοντας έτσι, φτάνουμε στο ότι τελικά κανείς δεν είναι ικανός να δίνει συμβουλές, είτε πρόκειται για «παράδειγμα προς μίμηση» είτε για «παράδειγμα προς αποφυγή».

Άρα, μια σοφή συμβουλή, δεν παύει να είναι σοφή, όποιος/α κι αν την διατυπώνει. Κι αν μπορούμε να το δούμε αυτό, δηλαδή να δούμε πέρα από την ύλη του άλλου, να πάψουμε να ψάχνουμε "τον καθρέφτη" και ν? ακούσουμε τον ανώτερο εαυτό του (διότι αυτό είναι ουσιαστικά), τότε σίγουρα το κέρδος για την προσωπική μας αυτοβελτίωση, είναι μεγάλο.

 

...Αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη... :cheerful:

(και συμφωνώ με τα όσα προ-είπε ο Τζόνυ, παρεπιπτόντως :clapping: )

 

 

 

Το 'χουμε πάρει παραμάζωμα το thread, ορεξάτες ξυπνήσαμε μάλλον

:lol: προσωπικά, όντως ξύπνησα με πολύ κέφι για κουβέντα :cheerful:

Link to comment
Share on other sites

Αισχρόν το μεν όνομα τινος φέρειν, το δε είδος αυτού ου φέρειν.

 

Είναι αταίριαστο να έχεις το όνομα κάποιου ανθρώπου χωρίς να του μοιάζεις στο χαρακτήρα.

 

Απολλώνιος Τυανεύς

 

Ακόμα κι αν δεν πρόκειται να γίνεις ο Σωκράτης, οφείλεις να ζήσεις σαν κάποιος που θέλει να γίνει ο Σωκράτης

 

Δεν θυμάμαι ποιου

 

Μετά την εισαγωγή, θεωρώ απαράδεκτη και έξω από κάθε λογική αυτή την ιδέα που επιτρέπει στους ανθρώπους να λένε έτσι εύκολα "άλλο το τι πιστεύω, άλλο το τι κάνω". Από τη στιγμή που το παραδέχεσαι αυτό, μπορείς πλέον να υποστηρίζεις ό,τι θέλεις, όσο ανεφάρμοστο κι αν είναι, και να κάνεις επίσης ό,τι θέλεις. Από τη στιγμή που εμφανίστηκε η ιδέα, εμφανίστηκε και το παρανοϊκό φαινόμενο να κρίνουμε τους άλλους από αυτά που λένε κι όχι από αυτά που έκαναν.

 

Τεσπα, μην αρχίσω τα παραδείγματα για το τι τραβήξαμε από αυτήν την πρακτική, ειδικά στην πολιτική.

 

Κι ας αυτολογοκριθώ για το ποιοι εισήγαγαν αυτήν την ιδέα...

Link to comment
Share on other sites

φαινόμενο να κρίνουμε τους άλλους από αυτά που λένε κι όχι από αυτά που έκαναν.

Ώπα! Άλλο αυτό Κερατάκι!! Μην τα μπλέκουμε!

Τον άνθρωπο, σαφώς και θα τον κρίνεις από τις πράξεις του! Επ? ουδενί δεν θα χαρακτηρίσεις κάποιον «σωστό άνθρωπο», επειδή κάποια στιγμή/ες έδωσε μια ή περισσότερες καλές συμβουλές! Δεν υποστηρίζω κάτι τέτοιο! Έλεος! :blink: :headb:

 

Άλλο το τι κάνει ο άνθρωπος, κι άλλο το τι συμβουλεύει τους άλλους να κάνουν. Εάν τα λόγια του συμφωνούν με τις πράξεις του, τότε αυτό είναι δικό του καλό και σίγουρα αξιέπαινο.

...Αλλά γιατί να αξιολογήσουμε την συμβουλή, με βάση τις πράξεις...;;

Όταν δοθεί μια λάθος συμβουλή ή/και πληροφορία, από άνθρωπο αξιέπαινων πράξεων, αυτό αυτομάτως σημαίνει ότι και η συμβουλή/πληροφορία είναι ορθή;; :blink:

Όχι βέβαια...

 

Οι πράξεις αξιολογούνται ως πράξεις και οι συμβουλές αξιολογούνται ως συμβουλές! Γιατί να τα μπλέξουμε; :huh:

 

Υ.Γ. ~ Καλέ, πότε εσένα άλλαξε ο τίτλος σε "Γερο-παράξενος";; :063laugh:

Link to comment
Share on other sites

Η απάντησή του, ήταν:

<<άκου αυτά που σου λέω και μην βλέπεις αυτά που κάνω. >>

14140[/snapback]

 

Αυτή η φράση ήταν που μου άναψε τα λαμπάκια.

 

Και δεν είμαι γερο-παράξενος. Είμαι Ο Γερο-παράξενος!

Link to comment
Share on other sites

Η απάντησή του, ήταν:

<<άκου αυτά που σου λέω και μην βλέπεις αυτά που κάνω. >>

Αυτή η φράση ήταν που μου άναψε τα λαμπάκια.

Άρα, φράκαρες στο δέντρο κι έχασες το δάσος! :blblbl:

 

Και δεν είμαι γερο-παράξενος. Είμαι Ο Γερο-παράξενος!

:063laugh::063laugh: ΑΥΤΟ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ!!! :063laugh::063laugh:

 

:kissylove:

Link to comment
Share on other sites

Nιώθω την ανάγκη να συμπαρασταθώ στον Γερο-παράξενο. Του βουνού τα δίκια έχει εδώ, σε όλα όσα είπε.

Νεφέλη...κάπου μπερδεύτηκες νομίζω με τον καθρέφτη. Δεν εννοούσα αυτό που κατάλαβες, αλλά το ότι ένας καθρέφτης είναι χρήσιμος στον καθένα για να βλέπει και τη δικιά του καμπούρα, όχι μόνο των άλλων.

Το έχεις κέφι για κουβέντα το βλέπω, το θέμα όμως είναι να μη δημιουργούμε δαιδάλους για χάρη της κουβέντας και μόνο, και αναλωνόμστε σε στείρες υποθέσεις και "φιλο-σοφίσματα". Είπαμε, τα πράματα είναι απλά. Α, και δεν έχασε κανένα δάσος το Κέρατο αναφέροντας τη φράση που του άναψε λαμπάκια. Πολύ σωστά του τα άναψε, και εκεί είναι το δάσος.

Δε νομίζω ότι υπάρχει κανείς να διαφωνήσει στο ότι διάσταση λόγων και πράξεων είναι κατακριτέα, αξιόμεμπτη και δεν εμπνέει καμιά εμπιστοσύνη. Όσο για την ειλικρίνεια, που ανέφερε ο johnny, αυτό είναι μεγάλη παγίδα. Του στυλ, "οκ, είμαι ειλικρινής, βλέπω τα στραβά μου, αυτά είναι, τα παραδέχομαι"...αλλά...συνεχίζω στο ίδιο μοτίβο, χωρίς να κάνω τίποτα για να τα ισιώσω, κρυβόμενος πίσω από την "αξιέπαινη ειλικρίνειά μου"... Το 'χω δει πολλές φορές το έργο, και δε μου λέει τίποτα. Φτηνές δικαιολογίες. Από τότε που ειπώθηκε ότι το πρώτο βήμα για την επίλυση ενός προβλήματος είναι η αναγνώριση και η παραδοχή του, η πλειοψηφία κολλάει εκεί, και παίρνει και τα εύσημα της ειλικρίνειας.... Να τη βράσω. Αφού το βλέπεις το στραβό, και το παραδέχεσαι, τι το συνεχίζεις, επικαλούμενος τριάντα χιλιάδες δικαιολογίες?

Για τα παραδείγματα που έφερες Νεφέλη...υπαρχουν χιλιάδες, ίδια, και παρόμοια, το καθένα με τη δυναμική τους. Θυμήθηκα κάτι που έλεγε ο παππούλης μου για τους πολιτικούς, χρόοοοονια πριν "όλοι κλέφτες είναι παιδάκι μου...κοίτα να διαλέξεις τον μικρότερο κλέφτη". Κοινώς, το μη χείρον βέλτιστον. Δυστυχώς οι άνθρωποι έχουμε ελαττώματα. Όλοι. Οκ. Έχουμε όμως και τη δυνατότητα να τα διορθώσουμε. Αλλά δεν είναι βολικό, απαιτεί κόπο και θυσία, και οι περισσότεροι βαριούνται, ή φοβούνται...

Εντελώς προσωπικά τώρα, εφόσον δεν επιτρέπω στε μένα δικαιολογίες παντός είδους κι έχω πάρει στο κυνήγι τα στραβά μου χρόνια τώρα, δεν ακούω και δικαιολογίες... Κι αφού έχω και τα παραδείγματα και τις αποδείξεις για τα καλύτερα μπροστά μου συνέχεια, ένα παραπάνω... Αλλά ακόμα κι αν κάποιος δεν έχει live μρποστά του τέτοια παραδείγματα, μπορεί να αντλήσει πολλά από την ιστορία...καλά είπε -πάλι- ο Κέρατος για τον Σωκράτη.

Αυτά...

Link to comment
Share on other sites

<<άκου αυτά που σου λέω και μην βλέπεις αυτά που κάνω. ..

Δυστυχώς αυτή η φράση πρέπει να ανάβει "ενδεικτικές λυχνίες" που δείχνουν πρόβλημα.

Αν τώρα συνοδεύονται και από μπλέξιμο "ανώτερου εαυτού" (ή άλλες μεταφυσικές διακιολογίες) όπως:

<<Διότι όταν μιλώ, μιλά ο ανώτερος εαυτός μου -η ψυχή, ενώ όταν πράττω, πράττει ο κατώτερος εαυτός μου -η ύλη.

Κάποια ιδανικά, εγώ αδυνατώ να κάνω πράξη, με νίκησε η ύλη. Μα στα λέω, διότι ίσως εσύ να είσαι πιο δυνατή και μπορέσεις να νικήσεις την ύλη.>>[/color]

Τότε πρέπει να αρχίσει να βαρά συναγερμός...

Με μια προϋπόθεση: ότι ο εν λόγω άνθρωπος παρουσιάστηκε αρχικά "υπερτέλειος". Αν από την αρχή δεν έκρυψε αλλά έδειχνε τις αδυναμίες του τότε είναι εντάξει, κανείς δεν μπορεί να είναι καλός σε όλα, πάντοτε... οπότε μπορούμε να τις δικαιολογούμε. Αν όμως κάποιοι παρουσιάζονται χωρίς αδυναμίες κι όταν τις βλέπουμε (αναπόφευκτα) αρχίζουν με μεταφυσικές ακροβασίες...

Link to comment
Share on other sites

Δυστυχώς οι άνθρωποι έχουμε ελαττώματα. Όλοι. Οκ. Έχουμε όμως και τη δυνατότητα να τα διορθώσουμε. Αλλά δεν είναι βολικό, απαιτεί κόπο και θυσία, και οι περισσότεροι βαριούνται, ή φοβούνται...

Συμφωνώ απόλυτα! Καμία αντίρρηση σ? αυτό. :cheerful:

...Γιατί όμως καταδικάζεις τόσο κάθετα την ισχύ της συμβουλής ενός ανθρώπου που αποτελεί «παράδειγμα προς αποφυγή»;

Επίσης, πάνω σ? αυτό, θέλω να ξανακάνω την (μάλλον ρητορική) ερώτηση που έκανα και πιο πριν:

Όταν δοθεί μια λάθος συμβουλή ή/και πληροφορία, από άνθρωπο αξιέπαινων πράξεων, αυτό αυτομάτως σημαίνει ότι και η συμβουλή/πληροφορία είναι ορθή;;

Αφού η απάντηση σ? αυτήν την ερώτηση, είναι σαφέστατα «όχι»... Τότε γιατί μεροληπτούμε;

Δηλαδή: σωστός άνθρωπος - λάθος συμβουλή = λάθος συμβουλή...

...αλλά: λάθος άνθρωπος - σωστή συμβουλή = λάθος συμβουλή!;!; :blink:

 

Ύπαρχει ένα γνωμικό, που λέει <<όταν απορρίπτεις μια ιδέα, βεβαιώσου ότι απορρίπτεις την ιδέα και όχι τον άνθρωπο που την είχε>>...

 

Τέλος, ας μην ξεχνάμε και την περίπτωση του να είναι και ο ίδιος ο άνθρωπος που δίνει την συμβουλή, στην «μάχη» του να την εφαρμόσει. Δηλαδή, χρησιμοποιώντας το προηγούμενο παράδειγμά μου με τον ναρκομανή, ίσως όταν μας δίνει την συμβουλή «μακριά από τα ναρκωτικά!» να είναι εν όσο βρίσκεται στην αποτοξίνωση! Μ? άλλα λόγια, δεν είναι ντε και καλά απαραίτητο το ότι ο άνθρωπος που δίνει την συμβουλή, έχει ήδη «παραδώσει τα όπλα» της προσπάθειας προς την βελτίωση... το παλεύει! Απλά δεν το έχει καταφέρει ακόμα.

...Δεν ξέρω εάν γίνομαι κατανοητή... :unsure:

 

Με μια προϋπόθεση: ότι ο εν λόγω άνθρωπος παρουσιάστηκε αρχικά "υπερτέλειος". Αν από την αρχή δεν έκρυψε αλλά έδειχνε τις αδυναμίες του τότε είναι εντάξει, κανείς δεν μπορεί να είναι καλός σε όλα, πάντοτε... οπότε μπορούμε να τις δικαιολογούμε. Αν όμως κάποιοι παρουσιάζονται χωρίς αδυναμίες κι όταν τις βλέπουμε (αναπόφευκτα) αρχίζουν με μεταφυσικές ακροβασίες...

Η προϋπόθεση που αναφέρεις, είναι πράγματι σημαντική.

Προς υπεράσπιση του ανθρώπου που είπε τα λόγια με τα οποία άνοιξα αυτό το thread, διευκρινίζω ότι, ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν έκρυψε ποτέ το τι πραγματικά είναι, ούτε τα ελαττώματα του, ούτε τις αδυναμίες του, ούτε προσπάθησε ποτέ να παρουσιαστεί ως καλύτερος απ' ότι είναι.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...