Vi0Le Posted November 16, 2005 Report Share Posted November 16, 2005 Το κέντρο του θανάτου η αμαρτίαΗ δε δύναμη της αμαρτίας ο Νόμος ~ Κομφούκιος ~ 16758[/snapback] εγω το αντιληφθηκα αλλιώς.. θανοτος-αμαρτία αν υποθέσουμε ότι η ζωή μας είναι σαν τα άτομα.. (χημεια) τότε εμείς είμαστε το ηλεκτρόνιο που κανουμε βόλτες γύρω απο τον πυρήνα.. αυτος ο πυρήνας έχει νετρονια κ προτονια.. αν λοιπον αυξήσουμε τα πρωτόνια.. δε θα φύγει το e να κολλήσει στον πυρίνα??? ετσι δε θα πεθάνει το ατομάκι μας?? αυτό λοιπόν το αντιθετα φορτισμενο απο το ηλεκτρόνιο(ζωη) ειναι η ΑΜΑΡΤΙΑ.. που άμα την αυξήσουμε.. φέρνει θανατο.. δύναμη αμαρτίας-νόμος η κοινωνία φτίαχνει νομους μόνο όταν φτάνει στην Αριστοτελίκη υπερβολή ή έλλειψη.. δηλαδή όταν υπάρχει το ενδεχόμενο του ΜΗ ορθος πεπραγμένου. αμαρτία είναι το "λάθος", το μη σωστα πεπραγμένο.. άρα.. η υποψία του παραστρατήματος κάνει το νόμο..και αυτό το παραστράτημα λέγεται ΑΜΑΡΤΙΑ ελπιζω να εγινα κατανοητη... εε?? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
outis Posted November 17, 2005 Report Share Posted November 17, 2005 Το κέντρο του θανάτου η αμαρτίαΗ δε δύναμη της αμαρτίας ο Νόμος ~ Κομφούκιος ~ Επειδή τώρα με κούφανες... είπε τέτοιο πράγμα ο Κομφούκιος;;;;;; Απ' όσο ξέρω είναι από την Α' επιστολή προς Κορινθίους του απ. Παύλου: κεφ. 15 στίχος 56: Να τι λέει από το 53 ως το 57: 53 Γιατί πρέπει το φθαρτό τούτο να ντυθεί αφθαρσία και το θνητό τούτο να ντυθεί αθανασία. 54 Όταν λοιπόν το φθαρτό τούτο ντυθεί αφθαρσία και το θνητό τούτο ντυθεί αθανασία, τότε θα πραγματοποιηθεί ο λόγος ο γραμμένος: Καταπιώθηκε ο θάνατος σε νίκη. 55 Πού είναι, θάνατε, η νίκη σου; Πού είναι, θάνατε, το κεντρί σου; 56 Το κεντρί λοιπόν του θανάτου είναι η αμαρτία, και η δύναμη της αμαρτίας ο νόμος. 57 Αλλά ας δώσουμε ευχαριστία στο Θεό που μας δίνει τη νίκη μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. ... !!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted November 17, 2005 Report Share Posted November 17, 2005 Επειδή τώρα με κούφανες... είπε τέτοιο πράγμα ο Κομφούκιος;;;;;; Ουτι, ζητώ συγνώμη. Λάθος μου. Αυτή τη ρήση την είχε παραθέσει προ αρκετών μηνών ένα μέλος του esoterica. Μου άρεσε και την κράτησα, χωρίς να τσεκάρω εάν είναι πράγματι Κουμφούκιος ή από αλλού. Sorry και ευχαριστώ για την διόρθωση :cheerful: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vi0Le Posted November 25, 2005 Report Share Posted November 25, 2005 εχει τετοιο πραμα η προς Κορινθιους??? σκ:censored: θεολογος ειμαι... αχ .. που βαδιζει η κοινωνια.. παει..αχριστη ειμαι.. αχριστη... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Saginie Posted December 2, 2005 Author Report Share Posted December 2, 2005 Ρε παιδιά...είχα πάρει από μι αεκκλησία μια φορά κάτι χαρτάκια που μοιράζανε με τα αμαρτήματα και είχα κοπεί στο γέλιο....θα πέσει πάλι στα χέρια μου, πού θα πάει... Δεν έχω χώρο να την στείλω κ πρέπει να τα γράψω...οπότε, θα περιμένετε λιγάκι ακόμα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted December 6, 2005 Report Share Posted December 6, 2005 εχει τετοιο πραμα η προς Κορινθιους??? Πολλά γράφει η Κ.Δ. που έχουνε περάσει κομματάκι «ντούκου»... Όπως π.χ. ότι είμαστε όλοι Θεοί Και ερωτώ: αφού, ?δια στόματος? Χριστού μάλιστα, όλοι είμαστε Θεοί... τότε πως είναι δυνατόν να μιλάμε για αμαρτίες -με την έννοια που τους αποδίδουν οι παπάδες ...;; :censored: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
outis Posted December 6, 2005 Report Share Posted December 6, 2005 εχει τετοιο πραμα η προς Κορινθιους??? Πολλά γράφει η Κ.Δ. που έχουνε περάσει κομματάκι «ντούκου»... Όπως π.χ. ότι είμαστε όλοι Θεοί Και ερωτώ: αφού, ?δια στόματος? Χριστού μάλιστα, όλοι είμαστε Θεοί... τότε πως είναι δυνατόν να μιλάμε για αμαρτίες -με την έννοια που τους αποδίδουν οι παπάδες ...;; :censored: Δια στόματος Ιησού είμαστε όλοι "θεοί", όχι όμως Ο Θεός. Αυτό άσχετα με τη θέση του καθενά για περί Θεού είναι κατανοητό αφού ο καθένας μας είναι θνητός και εμφανίζεται στην ιστορία πεπερασμένα. Η αμαρτία, ήδη δείχθηκε, είναι η αστοχία, το λάθος. Είναι λοιπόν δυνατόν να μιλάμε για αμαρτίες: κι ο Προμηθέας δέθηκε γιατί "αμάρτησε" (αυτή είναι η λέξη στο κείμενο του Αισχύλου) στους θεούς (Προμηθέας Δεσμώτης στιχ. 9) κι ας ήταν θεός. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted December 8, 2005 Report Share Posted December 8, 2005 Δια στόματος Ιησού είμαστε όλοι "θεοί", όχι όμως Ο Θεός. Αυτό άσχετα με τη θέση του καθενά για περί Θεού είναι κατανοητό αφού ο καθένας μας είναι θνητός και εμφανίζεται στην ιστορία πεπερασμένα. Αυτό σηκώνει πολύ συζήτηση... :cheerful: Τι σημαίνει θνητός; - αυτός που κάποια στιγμή θα πεθάνει Τι είναι όμως αυτό που πεθαίνει; - το σώμα / η ύλη Το πνεύμα / η ψυχή, πεθαίνουν; - όχι Άρα, είμαστε «κατά το ήμισυ» θνητοί. (Αν φυσικά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την έκφραση «κατά το ήμισυ»...) Τι είναι όμως αυτό που μας ορίζει; Το πνεύμα και η ψυχή μας ή η ύλη μας; Εγώ πάντως θα έλεγα το πνεύμα και η ψυχή μας, όχι η ύλη μας... Επιπλέον, αναφέρεται ότι το σώμα είναι «ο οίκος του Θεού»... Είναι όμως επίσης ο οίκος του πνεύματος και της ψυχής... ...Άρα...; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
outis Posted December 8, 2005 Report Share Posted December 8, 2005 Δια στόματος Ιησού είμαστε όλοι "θεοί", όχι όμως Ο Θεός. Αυτό άσχετα με τη θέση του καθενά για περί Θεού είναι κατανοητό αφού ο καθένας μας είναι θνητός και εμφανίζεται στην ιστορία πεπερασμένα. Αυτό σηκώνει πολύ συζήτηση... :cheerful: Τι σημαίνει θνητός; - αυτός που κάποια στιγμή θα πεθάνει Τι είναι όμως αυτό που πεθαίνει; - το σώμα / η ύλη Το πνεύμα / η ψυχή, πεθαίνουν; - όχι Άρα, είμαστε «κατά το ήμισυ» θνητοί. (Αν φυσικά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την έκφραση «κατά το ήμισυ»...) Τι είναι όμως αυτό που μας ορίζει; Το πνεύμα και η ψυχή μας ή η ύλη μας; Εγώ πάντως θα έλεγα το πνεύμα και η ψυχή μας, όχι η ύλη μας... Επιπλέον, αναφέρεται ότι το σώμα είναι «ο οίκος του Θεού»... Είναι όμως επίσης ο οίκος του πνεύματος και της ψυχής... ...Άρα...; Η αρχαία λέξη είναι "βροτός" (γιαμ, γιαμ, πάντα με προβλημάτιζε η παρομοίωση των ανθρώπων με "πρόβατα ποιμνίου" - που είναι πολύ ευρύτερη στον κόσμο κι όχι αποκλειστικά "χριστιανική" (βλέπε βοσκό Ορφέα και άλλα) - να 'ναι για κούρεμα μόνο... η έχει και ...Πάσχα;;;)...Σε σχέση με το θέμα μας όμως το όλο πράγμα σημαίνει "μη-τέλειος" άρα και επιρεπής σε "αστοχίες" δηλ. αμαρτίες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Τράγου Κέρατο Posted December 8, 2005 Report Share Posted December 8, 2005 Η αρχαία λέξη είναι "βροτός" (γιαμ, γιαμ, ... Βροτός, όχι βρωτός! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
outis Posted December 8, 2005 Report Share Posted December 8, 2005 Η αρχαία λέξη είναι "βροτός" (γιαμ, γιαμ, ... Βροτός, όχι βρωτός! Βρίσκω ότι συνδέονται :angel: - σίγουρα τα δύο έχουν κοινή καταγωγή αν και μεταξύ τους - με την κλασική χρήση μοιάζει να μην υπάρχει σχέση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
outis Posted December 12, 2005 Report Share Posted December 12, 2005 Και ερωτώ εσάς! Τι είναι , ρε παιδιά, η αμαρτία? Ποιός την ορίζει? ...και μην ακουσω ο καλός ο θεούλης (εκτός και αν πραγματικά το πιστεύετε!)... Δεν καταλαβαίνω τι είναι! Δηλαδή, για εμένα είναι τελείως αόριστη λέξη! :4_2_200v[1]: Τώρα που το concept αναλύθηκε θέλω να προχωρήσω στο γιατί, τελικά, δεν πρόκειται για "τελείως αόριστη λέξη" αλλά για κάτι που αφορά όλους όσους ενδιαφέρονται να μάθουν το γιατί γίνεται ότι γίνεται. Το ζήτημα ξεκίνησε από το σκληρό δίδαγμα της ζωής: δεν πηγαίνουν πάντοτε καλά τα πράγματα. Μερικές φορές πηγαίνουν χαλια. Άλλες καλά πράγματα δεν γίνονται και γίνονται άσχημα - παρά τις καλές προθέσεις. Άλλοτε τα χειρότερα που μπορούν να συμβούν, συμβαίνουν στη χειρότερη δυνατή στιγμή - ο νόμος του Μέρφυ σε όλο του το "μεγαλείο"... Κι όλα αυτά από τότε που οι άνθρωποι σκέφτωνται οδηγησαν στον βασικό προβληματισμό που έφερε την "αμαρτία" στο προσκήνιο: "Τι φταίει;" Γιατί δεν πάνε καλά τα πράγματα; και γιατί πάνε καλά. Τι φέρνει "τύχη" και "ατυχία"; Αυτό μερικές φορές είναι άγνωστο και μερικές φορές είναι φανερό. Όταν δε, είναι φανερό τότε ο βασικός λόγος της "ατυχίας" είναι η "αποτυχία" - λάθος ενέργειες, αστοχία. Δηλαδή αυτό που ονομάστηκε "αμαρτία": Πεινάμε, έλεγε ο άνθρωπος στον εαυτό του (ή χειρότερα του το έλεγε η ...πεθερά του), επειδή δεν το πέτυχες εκείνο το μαμούθ... αστόχισες. Άρα "αμάρτησες" - δεν βρήκες το στόχο κι εξαιτίας σου πεινάμε/δυστυχούμε/πεθαίνουμε... Μερικές φορές ο λόγος της αστοχίας ήταν γνωστός: έλειψη συγκέντρωσης, βιασύνη, ταραχή. Άλλοτε δεν ήταν γνωστός. Ακόμα κι όταν ήταν το αίτιο μπορούσε να είναι επίσης φανερό: βιασύνη λόγω πείνας, έλλειψη συγκέντρωσης λόγω εξάντλησης κτλ. Αλλά μπορούσε και να μην είναι. Λίγη περισυλλογή όμως έφερνε στο νου παλαιότερες ασύνδετες (φαινομενικά) πράξεις που ίσως ευθυνόταν για την αστοχία: καυγάδισες με τη γυναίκα σου (μπροστά κι πεθερά!) ταράχτηκες όταν μετά βρήκες το θήραμα δεν είχες ηρεμήσει, αστόχησες (αμάρτησες)... κι αυτή η συνειδητοποίηση έδωσε το έναυσμα για τα πρώτυπα συμπεριφοράς (ήθη) που "επιβάλλονται" αν θέλεις να βρίσκεις το στόχο σου και να μην πεινάς, ούτε να σου παίρνουν το κεφάλι μετά με μουρμούρα... Να λοιπόν η σχέση της "ηθικής" με την "αμαρτία". Αν ένας καυγάς πριν το κυνήγι μπορεί να οδηγήσει σε αστοχία τότε η "αστοχία" είναι εξ αιτίας του καυγά: κι ως λόγος αστοχίας είναι κι αυτή μορφή αστοχίας: αμαρτία. "Άρα ο καυγάς 'είναι κακό'" αφού μας κάνει να πεινάμε. Κάπως έτσι ξεκίνησε το πράγμα. Και κάποτε κατέληξε σ' αυτό: Το κέντρο του θανάτου η αμαρτία, η δε δύναμη της αμαρτίας ο Νόμος ...και ναι μεν, αυτό δεν το είπε ο ~ Κομφούκιος ~ αλλά έχει νόημα αν το αναζητήσουμε. Μερικά άσχετο με το νόημα με το οποίο διατυπώθηκε, ή μάλλον, όχι άσχετο. Ευρύτερο. Το ότι η "αστοχία" - σε διάφορα επίπεδα - μειώνει τις πιθανότητες επιβίωσης, φέρνει δηλαδή θάνατο. Κι αυτό συνδέεται με την "ηθική" (το Νόμο) - το οποίο όμως αφήνω για την ώρα, γιατί είναι πιο θεωρητικό.Πρακτικά το ζήτημα είναι ότι όλα αυτά είχαν αποτέλεσμα στο να οδηγήσουν την ανάγκη "απαλλαγής" από εκείνα που ευνοούν την "αμαρτία": Καθαρισμό. Παρένθεση: (Βλέποντας την πρώιμη ιστορία της φιλοσοφίας διαπιστώνουμε δύο τάσεις: Μια "φυσική" που οδήγησε στην φυσική φιλοσοφία (Θαλής κτλ.) και μια παλαιότερη "μαγική" που εκφράστηκε αργότερα από την φιλοσοφία του Πυθαγόρα και όσων επηρέασε. Υπάρχει κάτι σ' αυτές τις δύο ομάδες που έχει σχέση με το θέμα του "καθαρισμού". Ο φυσικός φιλόσοφος που σεβόταν τον εαυτό του έπρεπε οπωσδήποτε να γράψει ένα έργο "Περι Φύσεως". Ο δε μάγος-φιλόσοφος (π.χ. Άβαρις, Εμπεδοκλής κτλ.) είχε μπροστά του ένα άλλο must συγγραφικού έργου. Έπρεπε να γράψει κάτι για το θέμα μας και αυτό είχε συνήθως τον τίτλο: "Καθαρμοί"). Τέλος παρένθεσης. Κι εκεί είναι η ουσία του όλου ζητήματος που ξεκινά η ιδέα της αμαρτίας... ... γιατί - εκτός κι αν κάποιοι πλησιάζουν το θέμα "εγκυκλοπαιδικά" μόνο οπότε δεν έχουν να περιμένουν τίποτα - η ανάλυση περί αμαρτίας έχει σκοπό να αναζητήσει και να εφαρμόσει τρόπους απαλλαγής από εκείνα που μας οδηγούν σε αστοχία... Αυτό όμως είναι άλλο θέμα. ΥΓ. Όσο για την παρέμβαση του "καλού θεούλη" στο θέμα: Ποιος "έθεσε" τα πράγματα να είναι όπως είναι; Δηλ. καυγάς-ταραχή-έλλειψη συγκέντρωσης-αστοχία (δηλ. ατυχία); και χαλάρωση-ηρεμία-συγκέντρωση-ευστοχία; (δηλ. ευτυχία). Μα ότι/όποια/όποιος "έθεσε" τα πράγματα στον κόσμο. Είναι από το "θέτη", το Θεο (κατά τον Ηρόδοτο το "θεός" προέρχεται από το "θέτω" - βιβλίο Β' (Τερψιχόρη). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted December 12, 2005 Report Share Posted December 12, 2005 Κάπως έτσι ξεκίνησε το πράγμα. Και κάποτε κατέληξε σ' αυτό:Το κέντρο του θανάτου η αμαρτία, η δε δύναμη της αμαρτίας ο Νόμος ...και ναι μεν, αυτό δεν το είπε ο ~ Κομφούκιος ~ αλλά έχει νόημα αν το αναζητήσουμε. Μερικά άσχετο με το νόημα με το οποίο διατυπώθηκε, ή μάλλον, όχι άσχετο. Ευρύτερο. Το ότι η "αστοχία" - σε διάφορα επίπεδα - μειώνει τις πιθανότητες επιβίωσης, φέρνει δηλαδή θάνατο. Κι αυτό συνδέεται με την "ηθική" (το Νόμο) - το οποίο όμως αφήνω για την ώρα, γιατί είναι πιο θεωρητικό.Πρακτικά το ζήτημα είναι ότι όλα αυτά είχαν αποτέλεσμα στο να οδηγήσουν την ανάγκη "απαλλαγής" από εκείνα που ευνοούν την "αμαρτία": Καθαρισμό. Θα ήθελα να σχολιάσω λιγάκι αυτό το σημείο: Αυτό το απόσπασμα («Το κέντρο του θανάτου η αμαρτία, η δε δύναμη της αμαρτίας ο Νόμος») το ερμηνεύω και αντιλαμβάνομαι τελείως διαφορετικά: Κατ? αρχάς, ο θάνατος που αναφέρει είναι πνευματικός, όχι υλικός. Κι αυτό μπορεί να στηριχθεί, εάν σκεφτούμε ότι οι φωτισμένοι άνθρωποι, δεν αμαρτάνουν... (αλλιώς, τι :censored: φωτισμένοι είναι; ) Κατά δεύτερον, αυτό το «Νόμος» μπορεί να ληφθεί με διάφορους τρόπους. Εκτός από τον ηθικό νόμο, που ήδη ανέφερες, ίσως να παραπέμπει στον ανθρώπινο Νόμο, που πράγματι σε προκαλεί να... «αστοχήσεις» (αυτό μου θυμίζει μια άλλη ρήση: «όσο περισσότεροι οι νόμοι, τόσο περισσότεροι και οι παράνομοι» - που δεν θυμάμαι ποιός το είπε, αλλά έχει δίκιο). Κι έτσι, να μιλάμε πλέον για αμαρτία με βάση τον ανθρώπινο νόμο, όχι «πραγματική» («ουσιαστική» αν προτιμάτε) αμαρτία. ...Και μιας και τελικά το απόσπασμα είναι του Παύλου και όχι του Κομφούκιου, έχω και κάποια επιχειρήματα για να στηρίξω αυτήν την εναλλακτική ερμηνεία... Αλλά φοβάμαι ότι θα πάει αλλού η συζήτηση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
outis Posted December 12, 2005 Report Share Posted December 12, 2005 Αυτό το απόσπασμα («Το κέντρο του θανάτου η αμαρτία, η δε δύναμη της αμαρτίας ο Νόμος») το ερμηνεύω και αντιλαμβάνομαι τελείως διαφορετικά: Κατ? αρχάς, ο θάνατος που αναφέρει είναι πνευματικός, όχι υλικός. Κι αυτό μπορεί να στηριχθεί, εάν σκεφτούμε ότι οι φωτισμένοι άνθρωποι, δεν αμαρτάνουν... (αλλιώς, τι :censored: φωτισμένοι είναι; ) ... ...Και μιας και τελικά το απόσπασμα είναι του Παύλου και όχι του Κομφούκιου, έχω και κάποια επιχειρήματα για να στηρίξω αυτήν την εναλλακτική ερμηνεία... Αλλά φοβάμαι ότι θα πάει αλλού η συζήτηση. Ναι νομίζω πως μας ξεφέυγει έτσι η ουσία. Κατ' αρχήν το 15ο κεφ. της προς Κορινθίους Α' μιλά για τον παλιό κακό θάνατο, που όλοι γνωρίζουμε και απευχόμαστε, και για την ανάσταση. Οπότε ενώ μπορούμε να το προεκτείνουμε και "πνευματικά" (αν θέλουμε) η πρωταρχική αναφορά (θυμίζω την κουβέντα για τους "μύθους") είναι για τον σωματικό θάνατο. Δηλαδή γι' αυτόν μιλούσε και αυτόν καταλάβαιναν οι αρχικοί αναγνώστες. Το ότι οι φωτισμένοι δεν "αμαρτάνουν" είναι λάθος. Σα να λες ότι ο Χριστόδουλος επειδή τον φωνάζουν "παναγιώτατο" είναι κιόλας αυτό που σημαίνει η λέξη... Αν εννοείς ότι ενώ διαρκεί η "φώτιση" δεν... ναι. Αν εννοείς κάποιους που δεν "ζούνε" απλά υπάρχουνε και μένουν σε μια μακαριότητα κτλ, ίσως, αν και αμφιβάλω. Αλλά οι άνθρωποι που ζούνε και σκέφτονται κάνουν και λάθη κι απ' όλα, κι ας είναι φωτισμένοι. Και σε τελική ανάλυση, δεν έχει και σημασία. Ας πούμε ότι δεν αμαρτάνουν. Τι μ' αυτό, για εμάς; πέρα από τον εντυπωσιασμό που ίσως προκαλεί. Ενώ η ουσία του πράγματος, οι καθαρμοί... εκεί έχει πολλά για εμάς... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Namiarlda Posted December 12, 2005 Report Share Posted December 12, 2005 Λοιπον εγω θα σας θυμισω και τι Ερυνιες. Θεοτητες οι οποιες κατατρεχαν οποιον ειχε κανει καποια "αμαρτια" αρα ο ορος δεν ειναι χριστιανικος ανεκαθεν υπηρχε. Για μενα οι αμαρτια με την καθαρη θρυσκευτικη εννοια της δεν υπαρχει. Ανα κοινωνιες οι ανθρωποι επρεπε να υπακουουν καποιους κανονες-νομους για να μπορουν να λειτουργουν ευρυθμα. Πως ομως μπορουσαν να πεισουν τους ανθρωπους εκεινης της εποχης να τους υπακουουν. Ο καλος θεουλης λοιπον μας δινει τις αμαρτιες καποιες θανασιμες αφορουν κακουργηματα και καποιες πιο αλαφρες πλημεληματα. Φανταστητε τους Ισραηλιτες, σκλαβοι των Αιγυπτιων, αν πηγαινε ο Αβρααμ να τους δωσει κανονες-νομους για να μπορεσουν να συμβιωσουν και να δημιουγρησουν το Ισραηλινο εθνος θα τον ακουγε κανενας? Δεν ηταν πολλη πειστικο, ο Θεος λοιπον του εδωσε τους κανονες. Α, και τους πηρε γραμμενους απο πετρα και αυτο ηταν το θαυμα. Μα καλα που θα της εγραφε εναν καταδιωγμενος σκλαβος σε παπυρο?????? :headb: Anyway, ελπιζω να καταλαβατε το σκεπτικο μου, τωρα οσο αφορα το («Το κέντρο του θανάτου η αμαρτία, η δε δύναμη της αμαρτίας ο Νόμος») νομιζω πως καθε ατοπιμα-αμαρτια που κανουμε μας οδηγει ενα βημα πιο κοντα στον θανατο της ψυχης μας. μια και ριχνουμε ολο και περισσοτερο τους ηθικους και οχι μονο φραγμους μας. Απο την αλλη οσο πιο σωστους νομους και κανονες εχουμε τοσο μεγαλυτερη δυμανη αποκτουν οι αμαρτιες-ατοπιμα. Ενας νομος ή κανονας ο οποιος δεν ειναι ακριβοδικαιος ή λογικα τοποθετιμενος οσο και αν εχει αποτερο σκοπο το γενικοτερο καλο χανει την αξια του και την δυναμη του. Συνεπαγετε αυτος που κανει την αμαρτια-ατοπιμα δεν καταλαβαινει απολυτα το μεγεθος της πραξης του οποτε κανει μεγαλυτερε βηματα προς τον "θανατο της ψυχης" Λιγο μπερδεμενο...... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.