Jump to content

Θανατος


Recommended Posts

Νεφέλη δεν μιλούσα κυριολεκτικά... Βασικά εννοούσα το ίδιο με εσένα.

Sucore με βαθιά εκτίμηση σου λέω πως μου θύμισες τον Μεγάλο Ιεροεξεταστή των αδελφών Καραμαζώφ του Ντοστογιέφσκυ.

 

 

Μιχαήλ

 

 

Κι αν μέσα στην κούραση τύχει και Σε ξεχάσω, Εσύ μην με ξεχάσεις

Σερ Τζευκομπ Ασλευ

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 109
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

:crying:

Τα ΟΡΦΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ. Περιλαμβάνουν την αποκάλυψη της Τριαδικής Θεότητος

 

Βασικά πρώτη φορά ακούω κάτι τέτοιο :shocked: μπορεί να μου δώσει κάποιος λεπτομέριες??

15762[/snapback]

 

Εγώ κάτι τέτοιο δεν το ακούω πρώτη φορά, αλλά περιμένω κι εγώ λεπτομέρειες....

15776[/snapback]

Πατήρ - Νους (Λόγος) - Πνοή

Όχι ακριβώς των Ορφικών αλλά περνά και από εκείνους. Περισσότερο εμπλέκονται τα Ερμητικά κείμενα (Ποίμανδρος), οι λεγόμενοι Χαλδαϊκοί Χρησμοί, ΝεοΠυθαγόρια και ΝεοΠλατωνικά κείμενα και φιλόσοφοι: Νουμήνιος, Ιάμβλιχος, Πρόκλος (γι' αυτόν έδω είναι πάγια η θέση μου ότι πρέπει η Σουηδική Ακαδημία να θεσπίσει κάποιο βραβείο για όσους διαβάζουν *και τελειώνουν* κάποιο από τα κείμενά του ).

...

Link to comment
Share on other sites

Πρόκλος (γι' αυτόν έδω είναι πάγια η θέση μου ότι πρέπει η Σουηδική Ακαδημία να θεσπίσει κάποιο βραβείο για όσους διαβάζουν *και τελειώνουν* κάποιο από τα κείμενά του ).

...

15802[/snapback]

 

Χεχ... βάζω υποψηφιότητα. Διάβασα το "Περί της Ιερατικής Τέχνης των Ελλήνων". Εκπληκτικό κείμενο!

 

(Εντάξει, είναι λίγες σελίδες...)

 

ΟΚ, ο Πρόκλος είναι τεράστια μορφή. Μια που το αναφέραμε, κυκλοφορεί καμμία απόδοση στην νεο-ελληνική που να είναι της προκοπής;

Link to comment
Share on other sites

Πρόκλος (γι' αυτόν έδω είναι πάγια η θέση μου ότι πρέπει η Σουηδική Ακαδημία να θεσπίσει κάποιο βραβείο για όσους διαβάζουν *και τελειώνουν* κάποιο από τα κείμενά του ).

...

Χεχ... βάζω υποψηφιότητα. Διάβασα το "Περί της Ιερατικής Τέχνης των Ελλήνων". Εκπληκτικό κείμενο!

 

(Εντάξει, είναι λίγες σελίδες...)

 

ΟΚ, ο Πρόκλος είναι τεράστια μορφή. Μια που το αναφέραμε, κυκλοφορεί καμμία απόδοση στην νεο-ελληνική που να είναι της προκοπής;

:worthy:

Το συγκεκριμένο; Μόνο αυτό ξέρω:

http://heliodromion.gr/bperiieratikis.htm

Παλιά κάτι εκδόσεις ΠΟΛΥΤΥΠΟ είχαν βγάλει τη "Θεολογική Σοιχείωση" σε μια σειρά "Φιλοσοφικός Λόγος". Ίσως να έβγαλαν κι άλλα.

Link to comment
Share on other sites

Ναι, αυτό ακριβώς.

Από ότι έχω ακούσει πάντως, η "Θεολογική Στοιχείωση" σε αυτές τις εκδόσεις είναι δυσεύρετη...

Χα, χα, το έχω στο προσκεφάλι μου και διαβάζω μια σειρά προ της κατακλίσεως, καλύτερο κι από ονειροπαγίδα...
Link to comment
Share on other sites

«Θάνατος είναι όσα ξυπνητοί βλέπουμε και ύπνος όσα κοιμισμένοι θεωρούμε» ~ Ηράκλειτος

 

 

(μπαίνω λίγο ?σφήνα?, διότι τυχαία το βρήκα προ λίγου αυτό, και είπα να το μοιραστώ... :019blush: )

Link to comment
Share on other sites

Νεφέλη δεν μιλούσα κυριολεκτικά... Βασικά εννοούσα το ίδιο με εσένα.

Sucore με βαθιά εκτίμηση σου λέω πως μου θύμισες τον Μεγάλο Ιεροεξεταστή των αδελφών Καραμαζώφ του Ντοστογιέφσκυ.

 

 

Μιχαήλ

15780[/snapback]

μπορω να εχω περιληπτικα τον χαρακτηρα του???

Link to comment
Share on other sites

ο Ντοστογιέφσκυ τοποθετεί έναν εκπρόσωπο της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας στη θέση του δικαστή του Χριστού και τον ενοχοποιεί για τις πράξεις Του ως κοινό θνητό με χαρακτήρα σκληρό, αυθεντικό, οξύ όμως και στο τέλος του λέει... "Αύριο λοπόν θα σε κάψω".

Πρέπει να διαβάσεις το βιβλίο αν πέσει στα χέρια σου θα καταλάβεις...

 

Νεφέλη νομίζω πως το ε δεν χρεάζεται στο θεωρούμε γιατί αλλάζεις το νόημα της πραγματικής λέξης που είναι θωρούμε. δεν είμαι σίγουρος απλώς νόημα δεν βγαίνει από αυτό που έγραψες.

 

Μιχαηλ

Link to comment
Share on other sites

Εχεις δικιο σχετικα με τον χαρακτηρισμο αυτον, ομως θελω να γνωστοποιησω οτι δεν ειμαι απολυτα ταυτίσιμος, πραγματικα μπορω και αλλαζω οπτικες γωνιες για πλακα..

Οχι δε παιζω σε 2 στρατοπαιδα...Σε 3 παιζω...

Link to comment
Share on other sites

Νεφέλη νομίζω πως το ε δεν χρεάζεται στο θεωρούμε γιατί αλλάζεις το νόημα της πραγματικής λέξης που είναι θωρούμε. δεν είμαι σίγουρος απλώς νόημα δεν βγαίνει από αυτό που έγραψες.

Τσου... η σωστή λέξη στην εν λόγω ρήση, είναι ?θεωρούμε? όχι ?θωρούμε?.

Σκέψου ολόκληρη την ρήση, για να βγάλεις το νόημα :smilewink:

Link to comment
Share on other sites

ΔΕν είμαι στις καλές μου αυτόν τον καιρό. Νιώθω εξαντλημένος μπορείς να εξηγήσεις λίγο περισσότερο. Ξέρω δεν είναι ωραίο το έτοιμο αλλά τωρά δεν έχω πολύ καιρό για φιλοσοφία και αν θες το αναλύεις αν όχι θα το κάνω μόνος όταν είμαι καλά.

 

Μιχαήλ

Link to comment
Share on other sites

Υπό συνθήκες, μπορείς να φροντίσεις το πέρασμά σου στην απέναντι μεριά να είναι ένα είδος γιορτής.

15645[/snapback]

Ποπό!!! Πολύ μου άρεσε αυτό! Πάντως για να το καταφέρεις θα πρέπει να είσαι σε ένα κάποιο πνευματικό επίπεδο και να έχεις μελετήσει τη ζωή..

15710[/snapback]

 

 

...ας ήταν ναξερα ποια μέρα θα πεθάνω και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω ...

Link to comment
Share on other sites

ΔΕν είμαι στις καλές μου αυτόν τον καιρό. Νιώθω εξαντλημένος μπορείς να εξηγήσεις λίγο περισσότερο. Ξέρω δεν είναι ωραίο το έτοιμο αλλά τωρά δεν έχω πολύ καιρό για φιλοσοφία και αν θες το αναλύεις αν όχι θα το κάνω μόνος όταν είμαι καλά.

It's ok, καταλαβαίνω... υπάρχουν πάντα οι εποχές που το μυαλό απλά αρνείται να σκεφτεί :)

 

Κατά την δική μου πάντα ερμηνεία λοιπόν:

«Θάνατος είναι όσα ξυπνητοί βλέπουμε... »

Αυτό που νομίζουμε ότι είναι ζωή, αυτό δηλαδή που βιώνουμε καθημερινά (η καθημερινότητα αν θες) είναι ουσιαστικά θάνατος. Νομίζουμε ότι ζούμε, δηλαδή.

 

«...και ύπνος όσα κοιμισμένοι θεωρούμε»

θεωρούμε = σκεφτόμαστε, αναλύουμε και νομίζουμε για πραγματικά/αληθινά.

 

Ο Ηράκλειτος υποστήριζε ότι η πραγματική φύση και λειτουργία των πραγμάτων διαφεύγει από την αντίληψή μας, μιας και μόνιμα αλλάζει (το πασίγνωστο: «τα πάντα ρει») και ο Θεός παίζει «κρυφτό», μιας και επίσης αλλάζει διαρκώς... Έτσι, όταν εμείς νομίζουμε ότι εντοπίσαμε την πραγματικότητα/αλήθεια, στην ουσία απατώμαστε (θεωρούμε) ή απλά συλλάβαμε μια μονάχα μορφή της.

 

Γενικά το όλο concept, εμένα μου θυμίζει το Ζενικό «μπορείς να πιστέψεις σε ότι θέλεις, μιας και το Όλον δεν υποχρεούται να τηρεί ένα μονάχα πρόσωπο»

Link to comment
Share on other sites

Κατά την δική μου πάντα ερμηνεία λοιπόν:

«Θάνατος είναι όσα ξυπνητοί βλέπουμε... »

Αυτό που νομίζουμε ότι είναι ζωή, αυτό δηλαδή που βιώνουμε καθημερινά (η καθημερινότητα αν θες) είναι ουσιαστικά θάνατος. Νομίζουμε ότι ζούμε, δηλαδή.

 

 

Νεφέλη εδώ δεν ταιριάζουν αυτοί οι μεγαλειώδεις στίχοι του Στέλιου Μπικάκη?

 

 

Γενέθλια

 

Στα μονοπάτια του καημού

στη γέφυρα του στεναγμού

μ' έκανε η μάνα μου,

μια φθινοπωρινή βραδιά

ζωή την κρύα σου καρδιά

είδαν τα μάτια μου.

 

Με κουδουνίστρες πλαστικές

όμορφες και χρωματιστές

με νανουρίσανε

και τα ματάκια τα μικρά

είδαν του κόσμου τ' αγαθά

και συμφωνήσανε.

 

Ηταν το γάλα μου πικρό

και το νεράκι μου γλυφό

που με μεγάλωνε.

Κι απέναντι στην κούνια μου

η μοίρα η κακούργα μου

και με καμάρωνε.

 

Ηταν το κλάμα μου μουντό

σαν κάτι να 'θελα να πω

μα δε με νιώσανε.

Μια λυπημένη αναπνοή

Για την πουτάνα τη ζωή

που μου χρεώσανε.

 

Έτσι ξεκίνησα λοιπόν έτσι ξεκίνησα!

Δε με ρωτήσανε ζωή μα σε συνήθισα!

Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα,

ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα!

 

Πάνω σε λάσπες και καρφιά

στου άδικου κόσμου τη φωτιά

πρωτοπερπάτησα.

Ισορροπία σταθερή

για να προλάβω τη ζωή

όμως την πάτησα.

 

Μόνο το Αλφα και το Χι

στην σχολική μου εποχή

πρωτοσυλλάβισα.

Γι' αυτό το ΑΧ και το γιατί

όπου βρεθώ μ' ακολουθεί

και ας σαραντάρησα.

 

Ετσι περνούσε ο καιρός

και 'γω στο δρόμο μου σκυφτός

έκανα όνειρα.

Έτυχε να 'μαι απ'αυτούς

που κολυμπάνε στους αφρούς

και στα λασπόνερα.

 

Στάζει το αίμα της ψυχής

σαν τις σταγόνες της βροχής

όμως ποιος νοιάζεται;

Και την αόρατη πληγή

που μέσα μου αιμμοραγεί

ποιος τη μοιράζεται;

 

Έτσι ξεκίνησα λοιπόν έτσι ξεκίνησα!

Δε με ρωτήσανε ζωή μα σε συνήθισα!

Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα,

ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα.

 

Έτσι ξεκίνησα λοιπόν έτσι ξεκίνησα

Άλλα μου δείξανε και άλλα εγώ αντίκρυσα!

Θεέ μου ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω

και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω!

 

Σύνθεση : Στέλιος Μπικάκης, Γιάννης Σεισάκης

Ερμηνευτής : Νότης Σφακιανάκης

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...