Jump to content

Στα πρόθυρα της... αθανασίας;;


Recommended Posts

Αυτό που βρίσκω τραγικό και ενδιαφέρον είναι ότι κανένας δε θα επέλεγε την αθανασία, αλλά όταν έρθει η ώρα οι περισσότεροι από εμάς θα φοβούνται να υποκύψουν στο θάνατο. Θα ήθελα να μου τεθεί ένα τέτοιο δίλημμα εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Θα ήμουν περίεργη να δω αν ο φόβος για το θάνατο, μπορεί να ξεπεράσει το φόβο μου για το θάνατο.

Ελαφρώς :offtopic:

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 128
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

  • 3 weeks later...

Είναι σίγουρο , πως αργά ή γρήγορα η επιστήμη ως απόρροια της άκρατης ανάπτυξης του υλικο-τεχνικού μας πολιτισμού , θα φτάσει σε τέτοια επίπεδα , που η αθανασία είναι δεδομένο , ότι θα επιτευχθεί . Εξίσου σίγουρο επίσης είναι ότι αυτοί που θα κατακτήσουν την αθανασία θα είναι οι εύποροι του πλανήτη , καθώς αυτοί δύνανται να επενδύσουν τόσα χρήματα ( φυσικά και το να γίνει κανείς αθάνατος στο μέλλον θα κοστίζει όσο πχ το να πάει κάποιος στο φεγγάρι στις μέρες μας...). Θα προκύψει δηλαδή μια τάξη αρχομανών, εγωιστικών και αδηφάγων ηγετών και μάλιστα αθάνατων!! η οποία λόγω του συσσωρευμένου στη διάθεσή της πλούτου , θα κυβερνά είτε φανερά είτε υπογείως την ανθρωπότητα.

 

Ασφαλώς και δεν θα γίνουμε όλοι αθάνατοι , έστω και αν κάτι τέτοιο είναι στο μέλλον τεχνολογικά επιτεύξιμο. Παρόλα αυτά το ερώτημα που ανακύπτει Νεφέλη δεν έιναι :

-> το αν θα μπορέσουμε κάποτε να γίνουμε αθάνατοι ( 99% θα γίνει και αυτό ),

-> αλλά το αν είναι η αθανασία ένα γεγονός που θα ανεχθεί η φύση ως αιωνίως φθειρόμενη και εξελισσόμενη.

 

 

 

Επομένως , η επίτευξη της υλικής αθανασίας συνιστά βιασμό της ανθρώπινης φύσης και ισως σημάνει το τέλος του κόσμου , όπως τουλάχιστον τον γνωρίσαμε τον 21ο αιώνα. Αντ'αυτής , η πνευματική αθανασία είναι προτιμότερη και πιστέψτε με έχει ήδη επιτευχθεί από πολλούς ... Δεν χρειάζεται να επιβιώσεις αιωνίως υλικά , αλλά πνευματικά.

Link to comment
Share on other sites

Η επιθυμία για αθανασία προκύπτει μόνο από το φόβο του θανάτου (ή το φόβο του αγνώστου, ή το φόβο της ανυπαρξίας). Το να αρνηθούμε να πεθάνουμε όμως, μου ακούγεται τόσο παράλογο όσο και το να αρνηθεί ένα έμβρυο να γεννηθεί γιατί φοβάται ότι δεν υπάρχει τίποτα μετά.

Από την άλλη, φανταστείτε να μπορούσε να αποδειχθεί ότι το "μετά" όχι απλώς υπάρχει αλλά είναι πολύ καλύτερο από ότι φανταζόμασταν. Τότε το ερώτημα θα μπορούσε να είναι "είναι θεμιτό να αποφασίζουμε να αφήνουμε τον μάταιο τούτο κόσμο μια ώρα αρχίτερα και να ξεμπερδεύουμε ή πρέπει να περιμένουμε καρτερικά την ώρα που είναι γραμμένο να συμβεί;"

Link to comment
Share on other sites

Πρώτα απ όλα σας χαιρετώ, μιας και είναι το πρώτο μου μήνυμα στο φόρουμ.

Ξεκινώ, ευχαριστώντας όλους όσους συμμετείχαν μέχρι τώρα, γιατί παρατέθηκαν πολύ ωραίες θέσεις και αλήθειες αλλά αποφεύγω να τις υπογραμμίσω, αυτή τη στιγμή, για να μπω κατ? ευθείαν στο θέμα.

Κατ? αρχήν θα ήθελα να θίξω το θέμα του χρόνου, γιατί πιστεύω ότι έχει μια αντιδιαμετρική σχέση με την αθανασία, μια και στον κόσμο που ζούμε έχουμε μάθει, καλώς ή κακώς, να εννοούμε τα πράγματα που μας συμβαίνουν, βάσει του γνώμονα χρόνου. Το κλειδί δεν είναι να γίνει κανείς κάτοχος του χρόνου με το να μάθει να τον εξουσιάζει.

Είναι λάθος να γίνουμε κυνηγοί του χρόνου!

Πρέπει όμως να μάθουμε πως να γίνουμε σωστοί διαχειριστές του, αξιοποιώντας σωστά τον χρόνο μας, γιατί για να κατακτήσεις κάτι πρέπει πρώτα να το σεβαστείς!

Σημασία για μένα έχει, ό,τι ζει κανείς, να το ζεί με την καρδιά του! Να το ζεί με όλο το είναι του! Να τα δίνει όλα.. τον καλύτερο εαυτό του! Σαν να ήταν η τελευταία στιγμή της ζωής του και ήθελε αυτή τη μοναδική στιγμή, να την κάνει όσο πιο όμορφη γίνεται!

Αυτή είναι μια στάση που θα ήθελα να τηρώ στη ζωή μου.

Θα ήθελα να παραταθεί η ζωή και να καταλυθεί ο θάνατος αν ήταν δυνατών και αν μου δινόταν αυτή τη στιγμή η επιλογή της αειζωίας και της αθανασίας, ίσως την σκεφτόμουν.

Πιστεύω όμως πώς ο θάνατος είναι μια πύλη και ή δυνατότητα για κάτι καινούριο. Είναι ίσως μια ευκαιρία να αλλάζουμε εστίαση συνείδησης απ? τον κόσμο της ύλης σε κάτι πιο άϋλο και πιο πνευματικό.

Πιστεύω ότι ο άνθρωπος είναι εν δυνάμει Θεός και έχει άπειρες δυνάμεις μέσα του που μπορούν να εκδηλωθούν και εδώ στη γη αλλά και σε άλλα πεδία συνείδησης και ότι δικαιούται ελευθερία στο θέμα της διάρκειας της ζωής του, μιας και η ζωή του είναι μια διαρκής εκπαίδευση στο να καταστήσει την εν δυνάμει Θεότητά του, Θεότητα εν εκδηλώσει.

Ως εκ τούτου βρίσκεται σε μία σπειροειδή πορεία κίνησης ανελικτικής, η οποία θα μπορούσε να τον οδηγήσει σε μια αθανασία, όχι απαραίτητα υλικής μορφής.

Και μήπως τελικά δεν θα έπρεπε απαραίτητα να είναι υλικής μορφής;;

Γιατί τότε είναι σαν να δεχόμαστε ότι η αρχή της ύπαρξής μας, του σύμπαντος, της δημιουργίας κλπ, ήταν μόνο υλική.

Και αν δεν είναι υλικής μορφής, τότε οι ανθρώπινες οντότητες, στη συνέχειά τους, θα πρέπει να έχουν την δυνατότητα να επανέλθουν στην αρχική τους κατάσταση.

Μήπως δεν γνωρίζουμε ότι υπάρχει και ένας αόρατος κόσμος; οντότητες άϋλες ή με διαφορετική ενεργειακή δομή; Επομένως γιατί να μην υπάρχει και αυτή η διάσταση στο θέμα του να γίνουμε αθάνατοι;

Με απλά λόγια, λέω, να ενεργοποιήσουμε τον εαυτό μας ώστε να γίνουμε αθάνατοι, χωρίς να το περιορίζουμε στην ιδέα της αειζωίας, δηλαδή, της διαιώνισής μας με αυτή τη συγκεκριμένη μορφή, πάνω στον πλανήτη.

Προσωπικά πιστεύω, ότι θα ήθελα η αθανασία μου να ήταν απελευθερωμένη από την δέσμευση, του να έχω υλικό σώμα απαραίτητα..

Άλλωστε πιστεύω, όπως είπα και πριν, ότι ο άνθρωπος είναι εν δυνάμει Θεός και έχει άπειρες δυνατότητες για να εκδηλώσει

? που οι περισσότερες είναι άγνωστες μέχρι σήμερα και εκεί πρέπει να δώσουμε περισσότερο βαρύτητα και προτεραιότητα ?

οι οποίες ενδεχομένως, να τον οδηγήσουν σε ανάδυση πνευματικών ικανοτήτων ασύλληπτων και σε υπερβάσεις νόμων, που θα κάνουν τον εαυτό του και τον κόσμο του αναλλοίωτο και αδιάφθορο, με έναν άλλο τρόπο, ανατρέποντας ότι ήξερε έως σήμερα..

Edited by ΠΥΡ
Link to comment
Share on other sites

Guest Sartori

Kαλημερες..

Τελείως επιστημονικά μιλώντας πάντως,αν εξαιρέσουμε εξωγενείς παράγοντες(κλίμα,συνθήκες,τροφή,κλπ)

ο οργανισμός βιολογικά είναι φτιαγμένος να αντέχει και να ζεί για 150 περίπου χρόνια,οπότε η ιατρική απλά

μας δίνει τον τρόπο φροντίδας αυτού που ήδη έχουμε.

τα προβλήματα που δημιουργούνται από τον υπερπλυθησμό,ή την εγκληματικότητα αυτα λύνονται με κοινωνική πολιτική

και ουσιαστικές μεθόδους συμβίωσης και όχι με επιστημονική οπισθοδρόμηση.

Το να βελτιώνουμε τα ήδη υπάρχοντα δώρα της φύσης δεν είναι διεστραμμένο,

διεστραμμενο είναι να μην μπορούμε να διαχειριστούμε μια ζωή 80 χρόνων και να βρισκόμαστε από τον ένα πόλεμο στον αλλον.

Αυτα προς το παρόν και με συγχωρήτε για τυχων ορθογραφικα,δεν είμαι έλληνας.

Ευχαριστώ

Link to comment
Share on other sites

... καλώς ήλθες κι εσύ Sartori, :cheerful: στην Αυλή των Θαυμάτων!

 

 

Έχεις, απόλυτο δίκιο!

 

Η Φύση, είναι Όμορφη, Λαμπερή και γεμάτη δώρα, που απλόχερα μοιράζει σε κάθε μέλος της!

 

Κοιτάζω από το παράθυρο τα πουλιά που έχουν στήσει γλέντι στο μικρό πάρκο, κάτω από τις χαρουπιές. Μικρές αστραφτερές λίμνες από νερό ανάμεσα στο χορτάρι, γύρω από τις οποίες χορεύουν, τραγουδούν και διασκεδάζουν δημιουργήθηκαν από το πρωινό πότισμα. Μια ηλικιωμένη κυρία, σκόρπισε ψίχουλα για την τροφή τους. Ό, τι είχαν ανάγκη για μια ευτυχισμένη ημέρα, η Φύση τους το εξασφάλισε...!

 

 

 

 

" Και πάντα όσα εάν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε"

κατά Ματθαίον ΚΑ 22

Link to comment
Share on other sites

Είδα μια ταινία, την "the man from Earth", την οποία μου έδωσε ο αγαπητός Ιχώρ και αναφέρει έναν άνθρωπο ο οποίος ζει 14.000 χρόνια. Έχει ενδιαφέρον!

 

Ίσως είναι λάθος να σκεφτόμαστε τις συνέπειες της αθανασίας με βάση τη δική μας αντίληψη.

Ας σκεφτούμε ότι ο χρόνος δε θα έχει αξία αν κάποιος έχει κατακτήσει την αθανασία.

 

ΠΥΡ συμφωνώ ότι "Είναι ίσως μια ευκαιρία να αλλάζουμε εστίαση συνείδησης απ? τον κόσμο της ύλης σε κάτι πιο άϋλο και πιο πνευματικό".

 

Απλώς το υλικό κομμάτι της ζωής μας είναι αυτό που αντιλαμβανόμαστε άμεσα και συνεπώς είναι πιο δύσκολο να εστιάσουμε σε κάτι άυλο.

Link to comment
Share on other sites

Έχεις, απόλυτο δίκιο!

 

Η Φύση, είναι Όμορφη, Λαμπερή και γεμάτη δώρα, που απλόχερα μοιράζει σε κάθε μέλος της!

 

Κοιτάζω από το παράθυρο τα πουλιά που έχουν στήσει γλέντι στο μικρό πάρκο, κάτω από τις χαρουπιές. Μικρές αστραφτερές λίμνες από νερό ανάμεσα στο χορτάρι, γύρω από τις οποίες χορεύουν, τραγουδούν και διασκεδάζουν δημιουργήθηκαν από το πρωινό πότισμα. Μια ηλικιωμένη κυρία, σκόρπισε ψίχουλα για την τροφή τους. Ό, τι είχαν ανάγκη για μια ευτυχισμένη ημέρα, η Φύση τους το εξασφάλισε...!

 

ακριβώς η φύση μας έχει εξασφαλίσει τα πάντα. απλώς εμείς ήμασταν και είμαστε ακόμη κουτοί και την καταστρέφουμε και θέλουμε και την αθανασία...

 

για σκεφτείτε ότι πετυχαίνουμε την αθανασία και παραδείγματος χάρη την παίρνει ο σείριος αλλά γίνεται πόλεμος και καταστρεφόμαστε όλοι εκτός από τον Σείριο... τι θα κάνει μόνος του???

 

Υ.Γ. Το όνομα του Σείριου το έδωσα σαν παράδειγμα, χωρίς καμία παρεξήγηση....

 

Η δεν πεθαίνει όλη η ανθρωπότητα αλλά πόλεμοι, φτώχεια και αρρώστιες να ζήσει ο Σείριος ή ο κάθε Σείριος.

 

Κανείς δεν αξίζει την αθανασία, γιατί είναι χειρότερα και από τον πόλεμο. Βλέπει όλους τους αγαπημένους ανθρώπους του να πεθαίνουν, να βασανίζονται και να μην μπορεί να κάνει τίποτα αυτός/η....

 

Ωστόσο για τα παραπάνω που έγραψε ο Σείριος το μόνο που αξίζει να κάνω είναι απλώς να χειροκροτήσω.... :clapping: :clapping: :clapping:

 

Μιά όμορφη μέρα πρωί πρωί στην ανατολή του ήλιου να πάτε βόλτα σε λίμνη ή σε μια ακρογιαλλιά είτε είναι χειμώνας είτε είναι καλοκαίρι θα σας ομορφύνει την ημέρα. Απλό και χωρίς έξοδα ομορφύνατε την ημέρα σας από το πρωί (εντάξει τώρα εξαιρούνται εδώ πέρα π.χ. οι Αθηναίοι που ζούν μέσα στο κέντρο της Αθήνας.)

Link to comment
Share on other sites

... φίλε kailor,

 

Αλίμονο, αν το Σύμπαν συντονιζόταν μόνο στις αρνητικές δράσεις!!!

 

Φαντάσου το, σαν ένα πολύτιμο ιερό Δισκοπότηρο μέσα στο οποίο εκβάλουν οι ποταμοί των "ενεργειών"..., όπου το τελικό αποτέλεσμα προκύπτει σε σχέση με το "ταμείο" της φιλότητας ή της αντιπαλότητας των μαζών με το ιερό σκεύος!

 

Τα συναισθήματα, σε ανθρώπινο επίπεδο, είναι ροή ενέργειας και αποτελούν τους δείκτες της φιλότητας ή αντιπαλότητας των σκέψεών μας προς το περιβάλλον. Της πίστης ή της ασάφειας προς Την Πηγή εκπλήρωσης των επιθυμιών μας...!

 

Σε αυτό ακριβώς, αναφέρεται η υπόθεση περί ...κρισίμων μαζών. Οπότε, παρ' όλες τις προηγούμενες διακυμάνσεις, όταν από ένα σημείο και πέρα εκπληρωθεί η στοιχειώδης στατιστική προϋπόθεση, το Σύστημα, αυθόρμητα, κινείται προς Ανώτερες και Σταθερότερες θέσεις ισορροπίας, προάγοντας την εξέλιξη, την ευτυχία και την ευμάρεια του Κόσμου.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...
Μέχρι που πιστεύετε ότι μπορεί να φτάσει αυτό;...

Υπάρχει περίπτωση να φτάσουμε στο... επιστημονικής φαντασίας σενάριο της αθανασίας;

 

Κι αν ναι, πως σας ακούγεται αυτό;

Ευλογία όπως πολλοί πιστεύουν,δεν είναι η γέννηση...

Ευλόγια είναι ο θάνατος...

Κατάρα το βέβαιο αύριο.Για ποιά σχετίκοτητα θα παλεύει ο άνθρωπος,;Αφού τα πάντα θα του ''ανήκουν'',η γνώση της αιωνιότητας θα τον κάνει ν'αρνηθεί την προσπάθεια κατάκτησης υλικών και πνευματικών αγαθών,με τήν ματαιοδοξία της παντοτινής στιγμής.Η κάθε αξία θα χαθεί σ'αυτό τον κόσμο,στήν ιδέα της αθανασίας...

 

Άπιαστο όνειρο των ''ανόητων'' λοιπόν,πού πιστεύουν πώς θα κατακτήσουν το ακατάκτητο.

Τα πάντα μπόρει ο άνθρωπος,τίποτα όμως μακρία από τον ''έξω'' του εαυτό.

Άσκοπος στόχος...

Link to comment
Share on other sites

Δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει (σίγουρα το έχετε προσέξει) αλλά η ιατρική (αλλά και γενικότερα ο τρόπος που ζούμε) όσο πάει και «στρετσάρει» την διάρκεια της ανθρώπινης ζωής, «αναβάλλοντας» συνέχεια τον θάνατο.

Θα ελεγα πως τα παραπανω παρεχουν καποιες ανεσεις και θα αποκλειστουν στον ιδιο δρομο που χαραζουν.Ειναι απλως σοκολατακια και οχι μυστικο της αθανασιας,εαν υπαρχει,του σωματος.Επισης καποιοι απο τους προλαλησαντες αναφεραν,για τα ορια ηλικιας,πως δεν εχουν αλλαξει συμφωνω μαζι τους.

 

Μέχρι που πιστεύετε ότι μπορεί να φτάσει αυτό;

Εως οτου η ιδια η αθανατη φυση το σταματησει.Και θα το κανει,οποτε δεν πιστευω πως θα φτασει πολυ μακρια.

 

Τώρα ειδικά με την αποκωδικοποίηση του DNA

To DNA αποκωδικοποιησαν οχι την πηγη της ζωης οποτε δεν υπαρχει λογος για αθανασια.

 

Κι αν ναι, πως σας ακούγεται αυτό;

Δεν μου ακουγεται φρονιμο.Εκτος απο τα φυσιολογικα βιβλια,υπαρχει και το βιβλιο της ζωης.Θελω λοιπον,να ζησω οσο θα ειμαι ζωντανος,ενεργος,και να εχω και λιγο χρονο για τον επιλογο.Και μετα να μπω στο ραφι.

Link to comment
Share on other sites

Τώρα τελευταία είδα σε τηλεπαιχνίδι ότι έγινε μία στατιστική έρευνα με ερώτημα:

Θα θέλατε να ήσασταν αθάνατος; Ξέρετε πόσο τις εκατό των ελλήνων δεν θα ήθελε να είναι; το 70%!!!

 

Απίστευτο; Γιατί κάποιος να μην ήθελε να είναι αθάνατος;

 

Ακόμη είπαν ότι μπορεί οι νέοι να ήθελαν να είναι και να απαντήσουν ναι ενώ οι πιο ηλικιωμένοι να πουν όχι στην αθανασία.

Σχολιασμός;

Link to comment
Share on other sites

Απίστευτο; Γιατί κάποιος να μην ήθελε να είναι αθάνατος;

Γιατί κάποιος θα ήθελε να είναι αθάνατος;

 

Ακόμη είπαν ότι μπορεί οι νέοι να ήθελαν να είναι και να απαντήσουν ναι ενώ οι πιο ηλικιωμένοι να πουν όχι στην αθανασία.

Σχολιασμός;

 

Από τη μία οι νέοι,γεμάτοι όνειρα και φίλοδοξιες,έχουν πόλλες φορές την ανάγκη για απεριόριστο χρόνο ώστε να πραγματοποιήσουν και την παραμικρή τους βλέψη.Σύμφωνα και με τους ταχύτατους ρυθμούς της ζωής τους σήμερα και όλη την πίεση των υποχρεώσεων αισθάνονται απαραίτητη τη ύπαρξη ανεξάντλητου ελεύθερου χρόνου για τη ξεκούραση και την αναζωογόνησή τους.Προσπαθούν,δικαιολογημένα και πολύ σωστά να κατακτήσουν το μέλλον τους και δυστυχώς αισθάνονται τον χρόνο να τρέχει γρηγορότερα και από την ιδέα του,ουσιαστικά φοβούνται την απογοήτευση και τον δυστυχή θάνατο.

 

 

Από την άλλη οι ηλικιωμένοι έχουν ήδη ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους,έχουν αποκτήσει εμπειρίες και συνήθως ξεχνούν πώς ακόμη ζούν.Με τις απογοητεύσεις τους τις περισσότερες φορές θεωρούν ακόμη και κάτι το ''δεδομένο''(όσο δεδομένο μπορεί να θεωρηθεί κάτι),ανέφικτο.Συχνά με στερεότυπες αρχές,συντηρητικές, οι οποιές δεν τους αφήνουν και πολλά περιθώρια να χρησιμοποιήσουν όλη τους την φαντασία σε ό,τι όνειρα έχουν.Θεωρούν τη ζωή τους ''βάρος'' που αργά ή γρήγορα,ευτυχώς ή δυστυχώς θα ''ξεφορτωθούν''.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...