Jump to content

Απ? τα πολλά βγήκε το Ένα και απ? το Ένα τα πολλά


Recommended Posts

«Διπλή ιστορία θα σου πω: κάποτε απ? τα πολλά βγήκε το ένα και μια άλλη φορά απ? το ένα τα πολλά. Διπλή είναι η γέννηση των θνητών, διπλή και η φθορά τους. Τη μιά τη φέρνει και τη χαλάει η σύναξη των πραγμάτων, την άλλη την θρέφει και την σταματάει ο χωρισμός τους. Κι αυτή η εναλλαγή δεν έχει τελειωμό: άλλοτε η Αγάπη ενώνει τα πράγματα και τα κάνει ένα, κι άλλοτε η έχθρα της Φιλονεικίας τα χωρίζει.

Έτσι λοιπόν, όσο έχουν μάθει να γίνονται ένα από πολλά κι όταν το ένα διασπάται να γίνονται πάλι πολλά, τόσο γεννιούνται και δεν έχουν σταθερή ζωή. Όσο όμως δεν τελειώνει η αδιάκοπη εναλλαγή τους, τόσο υπάρχουν πάντα απαράλλαχτα στου κύκλου την πορεία.»

~ Εμπεδοκλής ~

(Σιμπλίκιος, Εις Φυσικά)

Link to comment
Share on other sites

«Διπλή ιστορία θα σου πω: κάποτε απ? τα πολλά βγήκε το ένα και μια άλλη φορά απ? το ένα τα πολλά.

~ Εμπεδοκλής ~

(Σιμπλίκιος, Εις Φυσικά)

15945[/snapback]

 

Θυμιζει πολυ το γνωστο "Εν το Παν" του Πυθαγορα..

Ενδιαφερον και η αποψη του Εμπεδοκλη για τη διπλη φυση του ανθρωπου (προφανως σε ψυχικη και υλικη).

 

Στη τελευταια παραγραφο παντως (εκει που λεει για αδιακοπη εναλλαγη), εμενα δε μου το βγαζεις απ'το μυαλο πως φερνει κατι απο Ουροβορο...

Link to comment
Share on other sites

Θυμιζει πολυ το γνωστο "Εν το Παν" του Πυθαγορα..

..Μα από εκεί επηρεάστηκε η κοσμοθεωρία του νομίζω...

 

Εμπρός λοιπόν, θα σου πω [βάζοντας] τον ήλιο ως αρχή,

από πού γεννήθηκαν όλα όσα εμείς βλέπουμε τώρα:

[ είναι ] η γη και ο πόντος πολυκύματος και ο υγρός αέρας

κι ο αιθέρας ο Τιτάν που σφίγγει τα πάντα σε κύκλο

Κοσμογονία και Φύση, στίχος 38

Πάλι κύκλος... :smilewink:

Link to comment
Share on other sites

Πριν πιάσουμε τον Εμπεδοκλή, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως πήγε να γεφυρώσει τα χάσματα μεταξύ των διαφορετικών σχολών σκέψης που υπήρχαν εκείνη την εποχή στον Ελλαδικό χώρο. Από τη μια του Ηρακλείτου που υποστήριζε την αέναη κίνηση κι από την άλλη του Παρμενίδη που υποστήριζε πως τα πάντα είναι ακίνητα.

Link to comment
Share on other sites

Ελάχιστη έως καμμία σχέση. Ο Εμπεδοκλής επινόησε τα ριζώματα, από τα οποία ξεκινά ο κόσμος. Ο Πυθαγόρας τη Μονάδα και τη Δυάδα, από τις οποίες ξεπήδησαν τα πάντα. Ο Εμπεδοκλής είναι "αυτόνομος".

Link to comment
Share on other sites

Ο Πυθαγόρας τη Μονάδα και τη Δυάδα...
Τη μιά τη φέρνει και τη χαλάει η σύναξη των πραγμάτων, την άλλη την θρέφει και την σταματάει ο χωρισμός τους.
...από τις οποίες ξεπήδησαν τα πάντα
απ? τα πολλά βγήκε το ένα και απ? το ένα τα πολλά.

 

Ελάχιστη έως καμμία σχέση

:blink:

Link to comment
Share on other sites

Ελάχιστη έως καμμία σχέση. Ο Εμπεδοκλής επινόησε τα ριζώματα, από τα οποία ξεκινά ο κόσμος. Ο Πυθαγόρας τη Μονάδα και τη Δυάδα, από τις οποίες ξεπήδησαν τα πάντα. Ο Εμπεδοκλής είναι "αυτόνομος".
Ο Εμπεδοκλής πάει με Παρμενίδη - οπότε από τον Πυθαγόρα δεν απέχει πιο πολύ απ' ότι (π.χ.) από τον Ηράκλειτο (που λένε: καμία σχέση).
Link to comment
Share on other sites

Θυμιζει πολυ το γνωστο "Εν το Παν" του Πυθαγορα..

Ενδιαφερον και η αποψη του Εμπεδοκλη για τη διπλη φυση του ανθρωπου (προφανως σε ψυχικη και υλικη).

Αυτό το "εν το παν" είναι του Ξενοφάνη.
Link to comment
Share on other sites

Ο Εμπεδοκλής είναι Μετα - Πυθαγόρειος, τό κοσμογονικό του ποίημα είναι απόλυτα ταυτισμένο μέ τίς θεωρίες τών Πυθαγόρειων.

Τό πρόβλημα είναι ότι αντιμετωπίστηκε εχθρικά από τούς κρατούντες στήν εποχή του καί φυσικά διαστρεβλώθηκαν οι απόψεις του από τούς ...μετέπειτα καί είναι δύσκολη η απ΄ευθείας μελέτη του από τά γραμματειακά θραύσματα.

 

"Εν τό πάν" είναι η λεκτική απόρροια τού τελευταίου μυητικού σκαλοπατιού τού αρχαίου Αιγυπτιακού Ιερατείου. Ο Πυθαγόρας, πέρασε από τό σκαλοπάτι αυτό καί μετάφερε αυτή τήν έννοια σάν συστατικό τής διδασκαλίας του στό Ελληνικό χώρο.

Link to comment
Share on other sites

«................Έτσι λοιπόν, όσο έχουν μάθει να γίνονται ένα από πολλά κι όταν το ένα διασπάται να γίνονται πάλι πολλά, τόσο γεννιούνται και δεν έχουν σταθερή ζωή. Όσο όμως δεν τελειώνει η αδιάκοπη εναλλαγή τους, τόσο υπάρχουν πάντα απαράλλαχτα στου κύκλου την πορεία.»

~ Εμπεδοκλής ~

(Σιμπλίκιος, Εις Φυσικά)

15945[/snapback]

Νομίζω ότι αναφέρεται σε κάτι εξαιρετικά βαθύ που δεν είναι και τόσο εμφανές με την πρώτη ματιά. Κι αυτό δεν είναι άλλο από την ύπαρξη του - ας πούμε για χάρη συνεννόησης - matrix, και την σχετική ρευστότητα που μπορεί να υπάρξει μέσα σε αυτό.

 

Η πραγματική Ελευθερία - αν υπάρχει - μπορεί να βρίσκεται μόνο έξω από τη Δημιουργία (matrix). Αυτό το τελευταίο καθαρά προσωπική άποψη.

Link to comment
Share on other sites

Ο Εμπεδοκλής είναι Μετα - Πυθαγόρειος, τό κοσμογονικό του ποίημα είναι απόλυτα ταυτισμένο μέ τίς θεωρίες τών Πυθαγόρειων.

Τό πρόβλημα είναι ότι αντιμετωπίστηκε εχθρικά από τούς κρατούντες στήν εποχή του καί φυσικά διαστρεβλώθηκαν οι απόψεις του από τούς ...μετέπειτα καί είναι δύσκολη η απ΄ευθείας μελέτη του από τά γραμματειακά θραύσματα.

"Εν τό πάν" είναι η λεκτική απόρροια τού τελευταίου μυητικού σκαλοπατιού τού αρχαίου Αιγυπτιακού Ιερατείου. Ο Πυθαγόρας, πέρασε από τό σκαλοπάτι αυτό καί μετάφερε αυτή τήν έννοια σάν συστατικό τής διδασκαλίας του στό Ελληνικό χώρο.

16073[/snapback]

"Εν το παν" ο Πυθαγόρας δεν το είπε ποτέ (τουλάχιστον δεν καταγράφηκε να το είπε". Είναι σίγουρα του Ξενοφάνη.

Στην ιστορία της φιλοσοφίας υπάρχει η λεγόμενη "διαδοχή" των φιλοσόφων. Μια σειρά δηλαδή που δείχνει το πως κάποιοι επηρέασαν κάποιους άλλους, έχοντας κι ίδιοι επηρεαστεί πιο πριν από άλλους. Από αυτή μπορούμε να βγάλουμε άκρη.

Από τα γνωστά, δυο σχολές είναι οι βασικές: η Ιωνική και η Ιταλική. Την Ιωνική (των φυσικών φιλοσόφων) την ξεκίνησε ο Θαλής. Την Ιταλική (πιο μυστικιστική) ο Φερέκύδης τυπικά, αλλά στην πράξη ο Πυθαγόρας (που πέρασε, όπως κι ο Φερεκύδης από πολλά σκαλοπάτια).

Ο Εμπεδοκλής ανήκει στην Ιταλική. Και ναι, αν και κινήθηκε ως "ανεξάρτητος-μεμονωμένος" στην πράξη ξεκίνησε από κάπου: του Πυθαγόρειους (όπως και ο Παρμενίδης). Γι' αυτό και ο Διογένης Λαέρτιος τον παρουσιάζει στο 8ο βιβλίο του "Βίου φιλοσόφων", εκείνο που αφορά τους Πυθαγόρειους, και μάλιστα ακριβώς μετά τον Πυθαγόρα. Η σύνδεση λοιπόν των δύο, Πυθαγόρα και Εμπεδοκλή είναι λογική και ορθή έστω κι αν στην πορεία ο Εμπεδοκλής ακολούθησε έναν πιο δικό του δρόμο.

 

Αλλά και μεταξύ Εμπεδοκλή και Ξενοφάνη-Παρμενίδη υπάρχει σύνδεση. Χωρίς οστόσο αυτό να σημαίνει ότι ήταν «Ελεατικός» ο Εμπεδοκλής, όπως δεν ήταν, τελικά, και Πυθαγόρειος, αλλά υπάρχουν πιο πολλά που τον συνδέουν με τον Παρμενίδη παρά με τον Πυθαγόρα (και έμμεσα με τον Ξενοφάνη, και συνεπώς με το "Εν το παν").

- Και οι δυο ξεκίνησαν ως Πυθαγόρειοι

- Και οι δυο αναφέρονται ως «θεραπευτές» - με κάποια «σχέση» με τη λατρεία του Απόλλωνα.

- Και οι δυο δίνανε σημασία στη «διαίσθηση» και την «(εσωτερικής ή εξωτερικής) εξ αποκαλύψεως» γνώση.

Είχαν διαφορές αφού ο Παρμενίδης ήταν Μονιστής και άνηκε σε «σχολή», ενώ ο Εμπεδοκής ήταν Δυιστής και ήταν μόνος του. Επιπλέον ο Εμπεδοκλής είναι κάτι σαν αντιπροσωπευτικό δείγμα «μάγου-φιλοσόφου» (στα καλά και στα όχι-καλά), κάτι που μόνο πρόσφατα άρχισε να γίνεται φανερό ότι ισχύει και για άλλους.

- Ήταν μυστικιστής αλλά δεν άφηνε τη φυσική φιλοσοφία και τον κόσμο των αισθήσεων.

- Ήταν «θεραπευτής» και γνώστης «βοτάνων»

- Προς το τέλος κάπου το έχασε, λένε, κι άρχισε να λέει ότι ήταν θεός.

- «Έφυγε» από τον κόσμο με τρόπο που τον κάνουν αντάξιο του Δον Χουάν: «αποσωματώθηκε» και εξαφανίστηκε. Οι κακές γλώσσες λένε ή η «αποσωμάτωση» έγινε όταν απλά πήδηξε μέσα στον κρατήρα του ηφαιστείου της Αίτνας αλλά ο θρύλος τον θέλει να εξαφανίζεται σαν του παλιούς Τολτέκους μάγους.

Link to comment
Share on other sites

- Προς το τέλος κάπου το έχασε, λένε, κι άρχισε να λέει ότι ήταν θεός.

Δεν ξέρω εάν το έχασε ή απλά διατυμπάνιζε το... αυτονόητο της φιλοσοφίας του: ότι δηλαδή όλοι είμαστε θεοί, μιας και διδάσκε ότι «ο άνθρωπος είναι ένας εξόριστος και πλάνης θεός».

 

«Έφυγε» από τον κόσμο με τρόπο που τον κάνουν αντάξιο του Δον Χουάν: «αποσωματώθηκε» και εξαφανίστηκε. Οι κακές γλώσσες λένε ή η «αποσωμάτωση» έγινε όταν απλά πήδηξε μέσα στον κρατήρα του ηφαιστείου της Αίτνας αλλά ο θρύλος τον θέλει να εξαφανίζεται σαν του παλιούς Τολτέκους μάγους.

Κατά μια άποψη, ο θάνατός του στο ηφαίστειο της Αίτνας, δεν είναι τίποτ? άλλο παρά εξιστόρηση νεκρομαντικής τελετής, μιας και αφ? ενός έχουμε αναφορές στον Παυσανία για νεκρομαντικές τελετές σε παρυφές ηφαιστείων και αφ? ετέρου ο Εμπεδοκλής (καθώς και ο Πυθαγόρας) είχε την φήμη ότι ανάσταινε νεκρούς (βλ. Διογένης Λαέρτιος VIII) -που δίδασκε ο ίδιος ότι μπορεί να γίνει από ανθρώπους που έχουν καθαρθεί, ακολουθώντας πιστά οδηγίες που δεν απέχουν σχεδόν καθόλου από τα όσα δίδασκε ο Πυθαγόρας για κάθαρση.

Λέγεται μάλιστα, ότι αφ? ότου «πήδησε στο ηφαίστειο της Αίτνας», το ηφαίστειο αργότερα «ξέβρασε» το χάλκινο σανδάλι του... Μια πολύ παράξενη (και πρακτικά αδύνατη) αναφορά για να είναι πραγματικότητα, πράγμα που μάλλον οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η όλη αφήγηση του τρόπου θανάτου του, κάτι άλλο θέλει να πει...

Link to comment
Share on other sites

- Προς το τέλος κάπου το έχασε, λένε, κι άρχισε να λέει ότι ήταν θεός.

Δεν ξέρω εάν το έχασε ή απλά διατυμπάνιζε το... αυτονόητο της φιλοσοφίας του: ότι δηλαδή όλοι είμαστε θεοί, μιας και διδάσκε ότι «ο άνθρωπος είναι ένας εξόριστος και πλάνης θεός».

 

Αυτή τη φράση, θα μπορούσε να έχει το περιεχόμενο που λες την ύστερη ελληνιστική εποχή ή τα ρωμαϊκά χρόνια. Την εποχή του Εμπεδοκλή όμως, το βρίσκω αρκετά δύσκολο.

 

«Έφυγε» από τον κόσμο με τρόπο που τον κάνουν αντάξιο του Δον Χουάν: «αποσωματώθηκε» και εξαφανίστηκε. Οι κακές γλώσσες λένε ή η «αποσωμάτωση» έγινε όταν απλά πήδηξε μέσα στον κρατήρα του ηφαιστείου της Αίτνας αλλά ο θρύλος τον θέλει να εξαφανίζεται σαν του παλιούς Τολτέκους μάγους.

Κατά μια άποψη, ο θάνατός του στο ηφαίστειο της Αίτνας, δεν είναι τίποτ? άλλο παρά εξιστόρηση νεκρομαντικής τελετής, μιας και αφ? ενός έχουμε αναφορές στον Παυσανία για νεκρομαντικές τελετές σε παρυφές ηφαιστείων και αφ? ετέρου ο Εμπεδοκλής (καθώς και ο Πυθαγόρας) είχε την φήμη ότι ανάσταινε νεκρούς (βλ. Διογένης Λαέρτιος VIII) -που δίδασκε ο ίδιος ότι μπορεί να γίνει από ανθρώπους που έχουν καθαρθεί, ακολουθώντας πιστά οδηγίες που δεν απέχουν σχεδόν καθόλου από τα όσα δίδασκε ο Πυθαγόρας για κάθαρση.

Λέγεται μάλιστα, ότι αφ? ότου «πήδησε στο ηφαίστειο της Αίτνας», το ηφαίστειο αργότερα «ξέβρασε» το χάλκινο σανδάλι του... Μια πολύ παράξενη (και πρακτικά αδύνατη) αναφορά για να είναι πραγματικότητα, πράγμα που μάλλον οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η όλη αφήγηση του τρόπου θανάτου του, κάτι άλλο θέλει να πει...

16098[/snapback]

 

Ένωση με το "πρωταρχικό" πυρ... Εκπύρωση... Κάπου εκεί.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...