Jump to content

Σοφία & Σιωπή


Recommended Posts

Χμμμμ πανεξηπνο!!

 

Ναι ισως να θελει να τονισει οτι η σοφια πρεπει να μοιραζεται και οχι να αποσιωπατε αλλα η ειναι στιγμες οπου πραγματικα ειναι σοφο να μην μιλας.

 

 

Κατι σαν το σλογκαν καλυτερα να μασας παρα να μιλας :063laugh::063laugh:

Link to comment
Share on other sites

τα πολλά λόγια είναι φτώχεια...

 

ποιητής φαμφάρας

 

αμπελοφιλοσοφίες

 

και άλλα τέτοια = Η σοφία αποστρέφεται την σιωπή

 

απο την άλλη όμως..

 

αμα δεν λες όσα ξέρεις..

 

τι νόημα έχει να ξέρεις...

 

άρα... :wow: :whistling:

Link to comment
Share on other sites

όμως, σοφία δεν είναι να ξέρεις πότε να μιλάς και πότε να σωπένεις?

 

το ένα συμπληρώνει το άλλο, όπως λέει και το ρητό που παρέθεση η Νεφέλη....

 

Σοφός είναι εκείνος που δεν σκορπάει την σοφία....που σωπαίνει όταν πρέπει και που ξέρει πότε να μοιραστεί την σοφία του....(ξέφυγά κ'άπου...είναι λίγο αεγά... :019blush: )

Link to comment
Share on other sites

Οι γνωσεις της σοφίας πρέπει να μεταδίδονται - αλλά και πάλι το να κρατάς το στόμα σου κλειστό μερικές φορές είναι έσδειξη σοφίας .(Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς B) )

Link to comment
Share on other sites

Έχω ανφερθεί στο θέμα πολλές φορές θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο. Αν θέλετε τη γνώμη μου κουραστείτε και συνοψίστε όσα έχω πει.Αναλύστε τα σωστά και να η γνώμη μου και η στάση μου.Σιωπώ

 

 

Μιχαηλ

Link to comment
Share on other sites

Μέχρι στιγμής θεωρείτε τη σιωπή ως "το να μη μιλάει κάποιος", δηλ. το να μη μεταφέρεται η γνώση. Η σιωπή όμως είναι και κάτι άλλο!

Είναι ο ήχος της δημιουργίας! είναι η γλώσσα της μύησης! είναι ένα μέσο με το οποίο μεταφέρεσαι αλλού... σε μια άλλη συνειδησιακή κατάσταση (έχουμε ξανακάνει λόγο γι'αυτήν).

Ας μην ξεχνάμε ότι για τους αρχαίους μύστες το ταξίδι προς την υπέρτατη σοφία, προς την "πραγματική πραγματικότητα" γινόταν με σιωπή, μέσα από τη σιωπή και για να καταλήξει τελικά πάλι στη σιωπή. Ο ήχος της σιωπής ήταν κάτι το ιερό (και θα έπρεπε να είναι)...

Link to comment
Share on other sites

Έχετε ακούσει ποτέ τη μελωδία της Σιωπής? Είναι τόσο ωραία και σαγηνευτική! ΘΑ θέλαμε να μείνουμε για πάντα εκεί και να την ακούμε. Μόνο τους άθλιους ρυθμούς της... που ακούγονται από τα αβύσσια βάθη της ψυχής μας... Είναι ότι πραγματικά θα θέλαμε να είμαστε... Είναι η εκστασιακή μορφή της παρούσας εμφάνισης μας. Η Σιωπή παραπέμπει στον όμορφο κόσμο της μόνο όσους είναι έτοιμοι να εισέλθουν και να τον μυηθούν.

Πολλές φορές βέβαια καλεί κοντά της και αυτούς που δεν είναι έτοιμοι να την αφουγκραστούν. Σκεφτείτε...

ΠΟλλές φορές μπερδεύουμε τη μελωδία της Σιωπής με αυτή της μοναξιάς ή της Παρακμής. Όχι! Η Σιωπή είναι μια μελωδία μπερδεμένη, που αναβλύζε,ι σα συντριβάνι, τα χρώματα της ίριδας που μέσα τους είναι χαμένη η Γνώση. Σκέφτειτε το ουράνιο τόξο! τι τέλειο που είναι ε? Προέρχεται από το φως που περνάει μέσα από τα πρύσματα των δροσοσταλίδων της βροχής... Το απόλυτο δημιούργημα της φύσης, Ένας κύκλος ή ημικύκλιο από χρώματα τόσο απόλυτα συνδιασμένα μεταξύ τους που όλοι χαίρονται όταν το βλέπουν, όλοι χαμογελούν. Πιστεύετε πως είναι τυχαίο. Ο καθένας βλέπει στο ουράνιο τόξο το πρόσωπο της Γνώσης και ας μην το καταλαβαίνει. Και είναι τόσο σιωπηλό που εμφανίζεται χωρίς να το καταλάβουμε και λήγει ως ύμνια μελωδία προς το Δημιουργό, Το Όλο του Ενός και το Εν του Όλου.

Κι όμως έτσι είναι και η Σιωπή. Χρειάζεται την πηγή της, κι όταν την ακούμε δεν θα θελήσουμε να φύγει. Η αγκαλιά της είναι ζεστή και χανόμαστε μέσα της. στα βάθη της παιρνώντας από τον κόσμο μας στο δικό της. Έναν κόσμο χωρίς διαστάσης, χωρίς χρόνο μήκος ύψος ή πλάτος. Το κενό... Η τελειότητα... Η δημιουργία της δημιουργίας πριν από την αρχή των χρόνων.

Όταν την αντικρίζουμε μας τρομάζει ασυνήθιστα... Κι έτσι ασυνήθιστα αρχίζει να μας ελκύει. Κι όσο πιο κοντά της βρισκόμαστε τόσο περισσότερο καταλαβαίνουμε τη φύση μας και τη δημιουργία γύρω μας και τη φύση του ίδιου του δημιουργού. Περνάμε στο επίπεδο που μας επιτρέπει να αντικρίζουμε τα πάντα έτσι όπως πραγματικά είναι. Το φαίνεσθαι χάνεται και μένει το γίγνεσθαι.

Η γνώση είναι τόσο κοντά που την αγγίζουμε... Είναι τόσο κοντά που τη βλέπουμε. Η σιωπή είναι το μονοπάτι των Σοφών, αυτών που αρχίζουν να γνωρίζουν. Ακούμε τη μελωδία και ναρκωνόμαστε...

Ξεφεύγουμε όμως πάντα και γυρίζουμε ξανά εδώ που είμαστε. Πάντα όμως μετά απο μία επιστροφή έχουμε αλλάξει, γνωρίζομαστε καλύτερα εκτός των άλλων με τον ίδιο μας τον εαυτό. Η Σιωπή είναι Γνωση.

Η Σιωπή θα χρειαστεί για να κρατήσουμε μακριά τους βέβυλους και τους Σάτυρους της Γνώσης. Η σιωπή είναι αυτή που υποσυνείδητα θα μας βοηθήσι να κρίνουμε ποιοι είναι αυτοί. Μέσα από τη Σιωπή μαθαίνομυ τα χαρακτηριστικά τους. Κρατάμε τη σιγή σφιχτά στο στόμα μας και σαν φύλακες της Γνώσης τους πολεμάμε μέχρι να χρειαστεί. Και θα σταματήσουμε μόνο όταν μάθουν το νόημα της Σιωπής και τότε θα είναι έτοιμοι να δεχτούν πρώτα την ίδια τη Σιωπή και δεν θα χρειαστεί εμείς να πούμε τίποτα πραγματικά. Όλα θα τα έχουν καταλάβει μόνοι τους. και τότε θα τηρήσουν τη Σιωπή.

Και ίσως μέχρι τότε να έχει κάνει τον κύκλο του ο χρόνος μαζί και οι υπόλοιπες διαστάσεις και να αρχίσουν όλα από την αρχή με συνέχεια τη συνάφεια που δημιουργείται από το άγγιγμα της Σιωπής και μέσω αυτής με τη Γνώση.

Αυτά είναι εν μέρη αυτά που θέλω να πω για τη σιωπή. Ξέρω και άλλα πολλά αλλά πιστεύω πως πρέπει να δείξω την ιδιοσυγκρασία που εκτιμώ πως έχω.

 

Μιχαηλ

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ και επαυξάνω με τον προλαλήσαντα MIXAHL... :)

Άλλωστε, απ'όπου κι αν πιάσουμε τους συντελεστές της αρχαίας ελληνικής σοφίας (π.χ. πυθαγόριοι), η σημασία που αποδίδεται στη σιωπή είναι η μέγιστη. Και φυσικά ισχύει ο διπλός ρόλος της. Σιγή που τους επιβαλλόταν να τηρούν για τα μυστήρια, και σιγή προκειμένου να πετύχουν την απόλυτη ηρεμία και ακινησία - όχι ως αυτοσκοπό, αλλά ως μέσο στην απελευθέρωση της προσοχής τους από τα εξωτερικά ερεθίσματα, στο άνοιγμα προς μια ευρύτερη πραγματικότητα... :)

Link to comment
Share on other sites

  • 5 months later...

Θα συμφωνησω με όλους τους προλαλλησαντες...

Η σιωπη συμπληρωνει την Σοφία κ το αντιθετο...

Κάπου ειχα διαβάσει πως "όποιος δεν ξέρει μιλάει και όποιος ξέρει σιωπά"....

Όταν ξερεις μιλάς και μεταδιδεις την Σοφία αλλα όταν πρέπει, εχει γνώση του τι κανεις και τι λες...

Επίσης να συμπληρωσω πως στα Βουδδιστικά μοναστήρια που όλη μερα κάνουν τις ασκήσεις λίγο μιλάνε...

Επομένως ο λόγος μας ειναι αυτος που εχει δυναμη και οχι η σιωπη μας....

Ομως μεσω της σιωπης ειναι που αντιλαμβανομαστε την δυναμη του λόγου....

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Πάρα πολλά και αξιόλογα έχουν ειπωθεί σχετικά με το πότε πρέπει να μιλάμε και πότε να σιωπούμε.

Τα 3 πιο αγαπημένα μου είναι τα:

 

«Έχουμε δύο αυτιά και ένα στόμα... Ίσως αυτός είναι ο τρόπος του Θεού να μας πει ότι πρέπει να ακούμε περισσότερο απ? όσο μιλάμε»

 

«Θεέ μου, γέμισε το στόμα μου με λόγια σωστά... και σκούντα με όταν έχω πει πια πολλά»

 

«Να μιλάς λίγο γι αυτά που ξέρεις και καθόλου γι αυτά που δεν ξέρεις»

(στο οποίο απαντά μάλλον κωμικοτραγικά μια άλλη ρήση: «εάν οι άνθρωποι μιλούσαν μονάχα για όσα γνώριζαν, η σιωπή που θα επικρατούσε στον κόσμο θα ήταν ανυπόφορη»)

 

Το θέμα λοιπόν είναι να βρούμε την σωστή ισορροπία. Γι άλλη μια φορά, το «παν μέτρο άριστο» μας κλείνει το μάτι. ^_^

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

Συμφωνώ και επαυξάνω με τον προλαλήσαντα MIXAHL... :)

Άλλωστε, απ'όπου κι αν πιάσουμε τους συντελεστές της αρχαίας ελληνικής σοφίας (π.χ. πυθαγόριοι), η σημασία που αποδίδεται στη σιωπή είναι η μέγιστη. Και φυσικά ισχύει ο διπλός ρόλος της. Σιγή που τους επιβαλλόταν να τηρούν για τα μυστήρια, και σιγή προκειμένου να πετύχουν την απόλυτη ηρεμία και ακινησία - όχι ως αυτοσκοπό, αλλά ως μέσο στην απελευθέρωση της προσοχής τους από τα εξωτερικά ερεθίσματα, στο άνοιγμα προς μια ευρύτερη πραγματικότητα... :)

 

Αγαπητέ Γιάννη,

 

Θα σημφωνήσω και θα επεκτείνω. Για την ακρίβεια η σιωπή έχει σχέση όχι με την επιτυχία Μιας κατάστασης αλλά με τον συντονισμό Σε μια κατάσταση. Αυτήν την κατάσταση που κάθε τι σιγεί εν το μέσο του μεγαλείου του. Ο Stanislas de Guaita έχεις γράψει μερικές καταπληκτικές γραμμές πάνω στην σιγή των μυστηρίων. Λέγει αυτός ο μέγας μύστης.(Σε ελεύθερη μετάφραση). "Τις παλιές ημέρες που οι αδελφοί συνέχροντο εν τον Ναό με σκοπό την επίτευξη του μεγάλου έργου, αι καρδιαί των εβρίσκοντο εις πλήρην αρμονία και μόνον τότε που ο αήρ ήτο αδρανής(Σιγή), τότε και μόνον τότε ο ακτινοβόλος αστήρ άρχιζε να περιστρέφεται εις τον βωμόν, να ανασύρεται και να δεσπόζει εις την ανατολήν..."

 

LordAeon

Link to comment
Share on other sites

Καποιοι καποτε μας επεισαν πως ο πραγματικος Θεος ηταν ειναι και θα ειναι ο Αορατος...

Δε το καταλαβαινω ...

Ενω τοσοι πολιτισμοι εχουν τοσες αναφορες σε Θεους, τωρα ολοι ακουμε μονο τους "εκλετους" Του...

 

Και αυτον υπακουμε τυφλα

Ε pupetmaster... :censored:

Ε μπαγασα...Ξεπουλιεμαι!!

Ενδιαφερον ομως;

 

ΥΓ.οταν ο αηρ(ας τον λεμε Αιθερα) ηταν αδρανης...

Φαντασου να συντονιστουμε τι εχει να γινει...

Ομως υπαρχει ενα προβλημα...

ο μονος που ξερει τον τροπο ειναι το κοματι του εαυτου μας που μας μαθαν να αποφευγουμε

...

..

.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...