Jump to content

Σας τρομάζει ο Θάνατος???


Recommended Posts

Αυτες τις μερες γλιτωσα απο το ταξιδι 2 φορες,ειδικα τη δευτερη πραγματικα με εσωσε ο Θεος...

μονο που δεν βλεπω τον λογο...

Δε θελω να ζησω αλλο,και η αυτοκτονια ΔΕΝ ειναι στις επιλογες μου...τι να κανω;

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 97
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Αυτες τις μερες γλιτωσα απο το ταξιδι 2 φορες,ειδικα τη δευτερη πραγματικα με εσωσε ο Θεος...

μονο που δεν βλεπω τον λογο...

Δε θελω να ζησω αλλο,και η αυτοκτονια ΔΕΝ ειναι στις επιλογες μου...τι να κανω;

 

Αμα δεν το έβλεπες εσύ δεν θα το έβλεπε και ο Θεός σου. Πιστεύω οτι μέσα σου δέν έφτιαξες μια εικόνα του Θεού βασισμένη στην αδιαφόρια για τήν ζωή και επειδεί ο Θεός δέν είσαι εσυ που τώρα πάσχεις απο το "φαινόμενο του Κουμπιού" (αν υπήρχε ενα κούμπι να με παύσει και να ηρεμίσω θα το πατούσα ευχαρίστως γιατι δεν κολάω με αυτόν τον κόσμο), σωθηκες για να επανεκτιμήσεις την θέση στο θέμα της ζωής. Όσο για το αν φοβάμαι τον Θάνατο, θα πώ το εξής: Ο Θάνατος δεν μπορει να είναι πιο τρομακτικός, βιαίος και παράλογος απο οτι καταντήσαμε την ζωή. Sucore μου σε καταλαβαίνω αλλα αυτο γίνεται γιατι ανταποκρινόμαστε λάθος. Μπορείς να "πεθάνεις" για αυτό τον κόσμο χωρίς να φύγεις πραγματικά.

Link to comment
Share on other sites

Αυτες τις μερες γλιτωσα απο το ταξιδι 2 φορες,ειδικα τη δευτερη πραγματικα με εσωσε ο Θεος...

μονο που δεν βλεπω τον λογο...

Δε θελω να ζησω αλλο,και η αυτοκτονια ΔΕΝ ειναι στις επιλογες μου...τι να κανω;

 

 

Να ενας προβληματισμος που με απασχολουσε τους προηγουμενους μηνες....

Η αυτοκτονια δεν ειναι μεσα στις λύσεις....

Αυτο που μπορεις να κάνεις ειναι απλά να ζήσεις....όχι να επιζισεις...

Ψαξε, αναζητησε, μαθε, βρες, νιώσε....

Αν ηταν να φυγεις απο αυτο τον κόσμο τωρα δεν θα ησουν εδω....

Ζησε και ψαξε μέσα σου τον εσωτερικό σου δάσκαλο εκεινος θα σε βοηθησει να βρεις τις απαντησεις που ψαχνεις.....

Αναζητησε εναν λόγο για τοον οποίο ο θεός μπορεί να σε εστειλε σε αυτον τον κόσμο κάτω απο αυτες τις συνθήκες...

Link to comment
Share on other sites

Ειμαι ηδη νεκρος σε αυτον τον κοσμο,πνευματικα 90% και σωματικα 50%-60%, κουμπι υπαρχει και ξερω που ειναι ομως δε θελω να το πατησω εγω(δε κανει)

Οπως εχω ξαναπει ξερω πως μεσα στο καλοκαιρι θα γινει κατι και πραγματικα το περιμενω με ανοιχτες αγκαλες..

 

Απλα τον τελευταιο καιρο ειμαι πολυ καταθλιπτικος, σαν αποτελεσμα να επηρεαζω και τους γυρω μου σε ενα μικρο βαθμο(οσο επιτρεπω,δε μου φταινε και σε τιποτα)

 

Ο σκοπος που ειμαι εδω δε διαφερει σε τιποτα απο το σκοπο του καθενα μας, απλα ισως εχω φτασει πιο κοντα απο οτι ο μεσος ορος...και δεν ειμαι περηφανος για αυτο...θα ημουν περηφανος εφοσον ειχε ολοκληρωθει εστω καποιο μερος του

Δε χρειαζομαι αλλες απαντησεις..χρειαζομαι πρακτικες, εχω μπουχτισει απο τη θεωρεια πια

Link to comment
Share on other sites

Δε θέλω να σχολιάσω τις απαντήσεις των άλλων μελλών..Πιθανώς να ξέρουν κάτι (ή πολλά) που δεν γνωρίζω εγώ, οπότε θα απαντήσω μόνο για τον εαυτό μου.

 

Ο θανατος οχι μόνο με τρομάζει... κοντεύω να πεθάνω απο το φόβο μου στην ιδέα οτι θα πεθάνω.

Το ίδιο ισχύει όταν σκέφτομαι οτι μπορεί να συμβεί κάτι στα αγαπημένα μου πρόσωπα, με τα οποία είμαι πάρα πάρα πολύ δεμένη.

Δεν θέλω να μάθω τι υπάρχει στην άλλη πλευρά, αν τελικά υπάρχει άλλη πλευρα.

Όχι ακόμη!

 

Δεν ξέρω για ποιο λόγο, άλλα όποτε συλλογίζομαι αυτό το θέμα, νομίζω οτι ο θάνατος είναι πολύ κοντά..

Πάρα πολύ κοντά. Και πανικοβάλλομαι.

 

Κι αυτό που με πανικοβάλλει περισσότερο είναι οτι στα 20 μου χρόνια, δεν έχω ζήσει ακόμη.

Link to comment
Share on other sites

Ειμαι ηδη νεκρος σε αυτον τον κοσμο,πνευματικα 90% και σωματικα 50%-60%, κουμπι υπαρχει και ξερω που ειναι ομως δε θελω να το πατησω εγω(δε κανει)

Οπως εχω ξαναπει ξερω πως μεσα στο καλοκαιρι θα γινει κατι και πραγματικα το περιμενω με ανοιχτες αγκαλες..

 

Απλα τον τελευταιο καιρο ειμαι πολυ καταθλιπτικος, σαν αποτελεσμα να επηρεαζω και τους γυρω μου σε ενα μικρο βαθμο(οσο επιτρεπω,δε μου φταινε και σε τιποτα)

 

Ο σκοπος που ειμαι εδω δε διαφερει σε τιποτα απο το σκοπο του καθενα μας, απλα ισως εχω φτασει πιο κοντα απο οτι ο μεσος ορος...και δεν ειμαι περηφανος για αυτο...θα ημουν περηφανος εφοσον ειχε ολοκληρωθει εστω καποιο μερος του

Δε χρειαζομαι αλλες απαντησεις..χρειαζομαι πρακτικες, εχω μπουχτισει απο τη θεωρεια πια

 

 

και σε ρωτω ενας ανθρωπος εχει μονο εναν σκοπό?

Ισως εχει κάποιον υπέρτατο αλλα όταν θα τον εχεις εκληρώσει θα εχεις φυγει και δεν θα το εχει καταλαβει (που λεει ο λόγος)... Δεν θα ελεγα πως όλοι μας εχουμε τον ιδιο σκοπό...

Και εγω νόμιζα πως ειχα φτασει εκει που έπρεπε αλλα μετα συνειδητοποιησα πως ο λόγος ποτυ ειμαι εδω ειναι για να διδάξω κάποια γνώση...

ακομα δεν τα εχω καταφερει γιατι πρεπει να την ξαναθυμηθω...

Αν θες πρακτική απλά πράξε....

Link to comment
Share on other sites

Αυτες τις μερες γλιτωσα απο το ταξιδι 2 φορες,ειδικα τη δευτερη πραγματικα με εσωσε ο Θεος...

μονο που δεν βλεπω τον λογο...

Δε θελω να ζησω αλλο,και η αυτοκτονια ΔΕΝ ειναι στις επιλογες μου...τι να κανω;

 

Ζήτα από κάποιον να σε σκοτώσει...

 

Δεν είναι τίποτα το σημαντικό που θες αυτό το πράγμα.

 

Εδώ και κάποια χρόνια είχα μέχρι τον Δεκέμβριο του 2005 τις ίδιες σκέψεις..

 

Ίσως η ψυχή σου να μην μπορεί να αντέξει το όλο θέμα.

 

Με τί ασχολήσε στην τέχνη;(Αν δεν θες να απαντήσεις δημόσια στείλε PΜ)..

 

Αngel Of Darkness

Link to comment
Share on other sites

:015annoyed: ***Παρακαλώ πολύ να μην προτείνετε τα άλλα μέλη είτε να αυτοκτονήσουν, είτε να τους σκοτώσει κάποιος, γιατί θα σας πάρει και θα σας σηκώσει!!!*** :015annoyed:

 

:nono::nono::nono::nono::nono::nono:

Link to comment
Share on other sites

Δεν θα κρατηθώ από τα τελευταία Post γιατί πιστεύω είναι εκτός θέματος θα απαντήσω στον Αρχάγγελο με τα εξής :

 

Δεν είδα και πολλά από τα προηγούμενα post αλλά στα περισσότερα διάβασα π.χ. "καλύτερα να μην πονέσω"

Διακρίνω λίγο φόβο για τον πόνο; Και τι σας πειράζει ο πόνος αφού θα πεθάνετε εκείνη την στιγμή.. δεν θα είναι για πολύ. Και για πολύ να είναι αν γνωρίζεις ότι θα πεθάνεις πάλι δεν πρέπει να σε πειράζει. Θάνατος = καθόλου φυσικές αισθήσεις άρα..!!! ;)

 

happy deaths to everyone

 

Υ.Γ. ούτε εγώ θέλω να φανώ μακάβριος, απλά έθεσα την καθαρή και απλή άποψή μου για τον θάνατο και πόσο απλός είναι και πρέπει όχι να τον περιμένουμε γιατί θα μας βρεί αλλά και να μην τον φοβόμαστε !

Link to comment
Share on other sites

Ειμαι ηδη νεκρος σε αυτον τον κοσμο,πνευματικα 90% και σωματικα 50%-60%, κουμπι υπαρχει και ξερω που ειναι ομως δε θελω να το πατησω εγω(δε κανει)

Οπως εχω ξαναπει ξερω πως μεσα στο καλοκαιρι θα γινει κατι και πραγματικα το περιμενω με ανοιχτες αγκαλες..

 

Απλα τον τελευταιο καιρο ειμαι πολυ καταθλιπτικος, σαν αποτελεσμα να επηρεαζω και τους γυρω μου σε ενα μικρο βαθμο(οσο επιτρεπω,δε μου φταινε και σε τιποτα)

 

Ο σκοπος που ειμαι εδω δε διαφερει σε τιποτα απο το σκοπο του καθενα μας, απλα ισως εχω φτασει πιο κοντα απο οτι ο μεσος ορος...και δεν ειμαι περηφανος για αυτο...θα ημουν περηφανος εφοσον ειχε ολοκληρωθει εστω καποιο μερος του

Δε χρειαζομαι αλλες απαντησεις..χρειαζομαι πρακτικες, εχω μπουχτισει απο τη θεωρεια πια

 

 

και σε ρωτω ενας ανθρωπος εχει μονο εναν σκοπό?

Ισως εχει κάποιον υπέρτατο αλλα όταν θα τον εχεις εκληρώσει θα εχεις φυγει και δεν θα το εχει καταλαβει (που λεει ο λόγος)... Δεν θα ελεγα πως όλοι μας εχουμε τον ιδιο σκοπό...

Και εγω νόμιζα πως ειχα φτασει εκει που έπρεπε αλλα μετα συνειδητοποιησα πως ο λόγος ποτυ ειμαι εδω ειναι για να διδάξω κάποια γνώση...

ακομα δεν τα εχω καταφερει γιατι πρεπει να την ξαναθυμηθω...

Αν θες πρακτική απλά πράξε....

 

αχ και βαχ...

Σκοπος σου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ να διδαξεις σε κανεναν και τιποτα παρα μονο στον εαυτο σου...

ΜΗ βασιζεσαι σε οτι εχει λεχθει ανα τους αιωνες...ειναι ΟΛΑ λογοκριμενα και κρυμενα πολυ καλα,

Οτι νιωθεις σωστο ειναι για εσενα...αναλογως το πνευματικο σου επιπεδο ειναι σωστο και για εκει που βρισκεσαι

 

ο σκοπος μας πιστευω ειναι η αθανασια...οχι ομως στην πνευματικη ζωη~ή καλυτερα στη πνευματικη ζωη ομως ΧΩΡΙΣ να σταματησει η ενωση της με την Υλικη...

και αφου ειμαι ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ απο το να το πετυχω αυτο δεν εχω και πολλες επιλογες, ουτως η αλλως μονος μου δε ξερω απο που να αρχισω

(και μεχρι να κανω την αρχη...μαλλον θα ειμαι στα τελευταια μου...παιζει κ υπεραιωνοβιος)

ακομα πιο δυσκολο απο αυτο ειναι να βρω καποιον να με διδαξει...οποιος εχει τη δυνατοτητα αυτη εχει επισης και ασχολιες που ουτε απο τη παραπανω γειτονια της φαντασιας μας δε περνανε!!

 

Angel Of Darkness εχω κανει αυτη τη προταση σε αρκετους φιλους...ομως πηρα απο ολους την ιδια απαντηση...αποδοκιμασια(εδω που τα λεμε ηταν αναμενομενο)

Μονο ενας ηθελε να το κανουμε μαζι ομως αλλαξε γνωμη πολυ γρηγορα...

Link to comment
Share on other sites

Sucore και εσύ και η Φλογερή έχετε δίκιο. Πρώτα πρέπει να διδάξεις τον εαυτό σου και μετα να προσπαθήσεις να διδάξεις τους άλλους να διδάξουν τους εαυτούς τους. Η μεγαλήτερη γνώση βρίσκεται ήδη μέσα μας. ΔΕΝ πρέπει να ανγχωνόμαστε με το άμα θα βρούμε δάσκαλους ή με το αν καταφέρουμε να γίνουμε. Γεννηθήκαμε με δάσκαλο την σκέψη και τον εαυτό μας μαθητή αυτής. Αυτο που έχουμε ανάγκη είναι τα κλειδιά-εναυσματα για την διέγερση της αναζήτησης μέσα μας. Ο κόσμος ειναι τόσο μέσα μας όσο και γύρω μας. ΝΑΙ είμαστε φυλακισμένοι και πάντα έχουμε το δικαίωμα να σταματήσουμε να ταλαιπορούμαστε με το να σκοτωθούμε αλλα έτσι ανατρέπουμε τον ίδιο τον λόγο που ξεκινάμε την ζωή μας. Καποιοι πίστεψαν πως αξίζει τον κόπο να ταλαιπορήθουν για να δούμε την φυλακή αυτη και δεν το έκαναν απο μίσος. Άλωστε απο τα πιο απλά πράγματα ανακαλύπτεις τον Θεό σου. Δεν είσαι υποτελής ενός πεπρομένου αλλα συνδημιουργός του. Και τα χειρότερα πράγματα στην ζωή εχουν συνέχεια. Εσυ γιατί όχι;

Link to comment
Share on other sites

Κι εμένα ναι, με τρομάζει η σκέψη ότι μπορεί να πεθάνω. Ειδικά στην ηλικία που βρίσκομαι. Ή ακομη και μετά από 20 -30 χρόνια. Γιατί η ζωή μου δεν εχει κάνει ακόμη τον κύκλο της. Ούτε το ημικύκλιο δεν έχει κάνει.. Δε με τρομάζει ο θανατος σε μία ηλικία 90+, στο κρεββατάκι μου μέσα στον ύπνο μου..

Link to comment
Share on other sites

Αυτό που με τρομάζει δεν είναι ο θάνατος αυτός κάθε αυτός ούτε και το άγνωστο..

Άλλωστε από εκεί πέρασαν όλοι όσοι έφυγαν και εάν πιστεύεις στην θεωρία της μετενσάρκωσης τότε μόνο άγνωστο δεν είναι..

 

Αυτό όμως που με τρομάζει είναι να αφήσω πίσω ξαφνικά καταστάσεις και κυρίως ανθρώπους που βασίζονται από πολλές πλευρές αποκλειστικά σε μένα..

 

Το κενό και η απώλεια της επόμενης του χάμου είναι που με τρομάζει..

 

Η απώλεια η δική μου δεν θα πρέπει να σημαίνει και απώλεια η υποβάθμιση της ζωής αυτών που είναι κοντά μου..

 

Υπάρχει ένα κλασσικό ανέκδοτο που δείχνει μια τέτοια κατάσταση.

(δεν το θυμάμαι ολόκληρο)

 

Λένε δυο που βρίσκονται σε ένα αεροπλάνο την ώρα που πετάει.

λέει ο ένας..

«..άμα είναι να πεθάνεις, θα γίνει όταν έρθει η ώρα σου..»

και απαντάει ο άλλος..

«..η δική μου μπορεί να μην έχει έρθει αλλά εάν έχει έρθει η ώρα του πιλότου?»

 

η γιαγιά μου χαρακτηριστικά έλεγε:

«..όσο μας δίνει ο θεός το καντήλι μας να καίει, τόσο θα ζούμε..»

γιαυτο πολύ σωστά αναφέρθηκε από ορισμένα μέλη ότι όλα έχουν μια σκοπιμότητα..

γιαυτο σίγουρα η αυτοκτονία δεν είναι λύση..

άλλωστε ίσως και να αποτελεί μια ?παραβίαση?..

μια εκτροπή αυτού που πραγματικά πρέπει να γίνει..

Link to comment
Share on other sites

Εξάλλου για αυτό θεωρήται η αυτοκτωνία θανάσιμο αμάρτημα από την ορθόδοξη εκκλησία..

 

Angel Of Darkness

Link to comment
Share on other sites

Εξάλλου για αυτό θεωρήται η αυτοκτωνία θανάσιμο αμάρτημα από την ορθόδοξη εκκλησία..

 

Angel Of Darkness

 

U aksed for it

Κατευθιαν στο Θεμα λοιπον:(ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ)

Ετσι οπως βλεπω τα πραγματα μας εχουν δωσει την ελπιδα(ματαιωτατη κατ'εμε) για να ελπιζουμε συνεχως πως κατι θα γινει κ ολα θα αλλαξουν προς το καλυτερο...

χμμμ

Ευχαριστω αλλα δε θα παρω

Πραγματικα πιστευω πως υπαρχουν καποιοι(τωρα τι ειναι δε γνωριζω) που τρεφονται~πλουτιζουν~κατι κανουν τελος παντων με ολη τη βιοενεργεια που απελευθερωνουμε κατα τη διαρκεια της ζωης μας.

Φυσικα οσο πιο πολυ νιωθουμε τοσο περισσοτερο εκπεμπουμε(και ειναι πιο ευκολο να μας κανουν να νιωθουμε ασχημα παρα ομρφα, απο πολλες οπτικες γωνιες)

Ετσι λοιπον,χωρις την ελπιδα, θα αυτοκτονουσαμε μαζικα..οποτε γιοκ κεφαλαιο...

Τελικα μας πειθουν πως ειναι παρανομο να τη κανουμε απο εδω μονοι μας για να ειναι και πιο σιγουροι και στη τελικη βρισκομαστε εγκλωβισμενοι εδω χαμω χωρις στον Ηλιο μοιρα να ελπιζουμε...σε κατι καλυτερο...

Ασε που οι πνευματικες μας δυναμεις βρισκονται πολυ πιο κατω απο το επιπεδο που μπορουν να καταπολεμησουν(μιλαω για τις συνολικες μας δυναμεις,οχι τις ατομικες...αυτες που θα ειχαμε ΑΝ τις ενωναμε..)

 

 

ΟΜΩΣ προτιμω να ερθει εντολη απο καπου αλλου για τη μεταθεση μου κ να μη το κανω μονος μου, γιατι μετα το πιθανοτερο ειναι να περιμενω να διοριστω...

 

Σχετικα παντως με τις εντολες της Ορθοδοξης κ καθε Εκκλησιας...μη συνεχισω καλυτερα

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...