Jump to content

Πως ?λειτουργεί? η λεγόμενη ?Θεία Δίκη? ;...


Recommended Posts

...Για ποιό λόγο χρειάζεται να παίρνουν κουράγιο? Ή για ποιό λόγο χρειάζεται να συνεχίσουν το έργο τους? :blink:

 

... γιά τό κουράγιο ερωτώ :cheerful:

Link to comment
Share on other sites

Το να έχουμε λεφτά και απλά να υπογράφουμε επιταγές είναι το πιό εύκολο πράγμα. Βέβαια -θα μου πείτε- πολλοί έχουν λεφτά αλλά δεν μπαίνουν καν στον κόπο μιάς απλής μονογραφής. 'Εστω κι έτσι..

 

Τι γίνεται όμως με εκείνους τους συνανθρώπους μας που χωρίς να έχουν τα μέσα αφιερώνουν χρόνο και χρήμα απο το υστέρημά τους για να το μοιραστούν με όσους το έχουν ανάγκη ? (ο εθελοντισμός είναι ένας τρόπος)

 

Ο άνθρωπος που ξέρει τι κάνει και γιατί το κάνει αντλεί κουράγιο από την δύναμη της ψυχής του για να το δώσει εκεί που υπάρχει ανάγκη και επιβραβεύεται με τον πιό άμεσο τρόπο: τα χαμόγελα στα πρόσωπα αυτών στους οποίους προσφέρει...

 

Link to comment
Share on other sites

Δε διαδωνώ μ'αυτό που λες μαρτίνα, απλώς προσθέτω άλλον έναν παράγοντα "ηθικής ικανοποίησης". ^_^

 

Σείριε, διαφωνείς στο ότι ένας από τους τρόπους να πάρει κουράγιο ο άνθρωπος (για να συνεχίσει ένα δύσκολο έργο που έχει αναλάβει) είναι η αναγνώριση των προσπαθειών του?

Link to comment
Share on other sites

...ένας από τους τρόπους να πάρει κουράγιο ο άνθρωπος (για να συνεχίσει ένα δύσκολο έργο που έχει αναλάβει) είναι η αναγνώριση των προσπαθειών του?

Υπάρχουν δύο τρόποι "επιβράβευσης" για ενθάρρυνση: 1) Τα μπράβο των άλλων - πολύ ελκυστικά, κι εύκολα τα αντιλαμβάνεται κανείς, αλλά όταν έρχονται την "έχεις πάρει την αμοιβή σου" μη περιμένεις περισσότερα. 2) Τα αποτελέσματα των προσπαθειών μας μέσα από αλλαγές και ανατροπές θετικές στι εκβάσεις της ζωής: τα κοινώς λεγόμενα: καλή "τύχη", ευτυχία κτλ. Αυτά *είναι* αμοιβή ανώτερη γιατί είναι πιο απτή, αλλά είναι λιγότερο ελκυστικά γιατί δεν γίνονται εύκολα αντιληπτά. Θέλει παρατηρητικότητα, αυτοπαρατήρηση, για να τα καταλάβουμε.
Link to comment
Share on other sites

Guest Simple echo's

Στο ερώτημα τις Νεφέλης θα απαντούσα με μερικές ερωτήσεις , γιατί να κρίνω εγώ τους τρεις ? εμένα ποιος θα μας κρίνει ? και με ποια κριτήρια ? έχω το δικαίωμα να κρίνω κάποιον ο οποίος δεν κάνει κακό σε εμένα? πιστεύω πολύ απλά ότι αν δεν θέλω να κριθώ για κάτι που έκανα και να μην σχολιαστώ, δεν θα κάνω το ίδιο και σε τρίτους,

 

 

ΥΓ. Αν θέτε όμως την άποψη μου αυτός που δεν δίνει και το λέει είναι ο ποιο σωστός. (δεν κρίνω τους άλλους απλά συγχαίρω τον τρίτο )

Link to comment
Share on other sites

Στο ερώτημα τις Νεφέλης θα απαντούσα με μερικές ερωτήσεις , γιατί να κρίνω εγώ τους τρεις ? εμένα ποιος θα μας κρίνει ? και με ποια κριτήρια ? έχω το δικαίωμα να κρίνω κάποιον ο οποίος δεν κάνει κακό σε εμένα? πιστεύω πολύ απλά ότι αν δεν θέλω να κριθώ για κάτι που έκανα και να μην σχολιαστώ, δεν θα κάνω το ίδιο και σε τρίτους,

ΥΓ. Αν θέτε όμως την άποψη μου αυτός που δεν δίνει και το λέει είναι ο ποιο σωστός. (δεν κρίνω τους άλλους απλά συγχαίρω τον τρίτο )

Ξέρεις έχεις δίκιο στον προβληματισμό, αλλά μάλλον δεν κατάλαβες το νόημα της όλης υπόθεσης. Δεν σε κρίνει κάποιος, αλλά από μια άποψη η ίδια η ζωή. Ο προβληματισμός πάνω σ' αυτά ξεκινά με την προϋπόθεση ότι κατά κάποιο τρόπο μπορούμε να "αλλάξουμε" και να "προλάβουμε" τα όσα μας συμβαίνουν, αν ξέρουμε το πως η κάθε πράξη μας επιδρά σε ολόκληρη τη ζωή μας.

Έτσι δεν έχει να κάνει με το αν κάνει κακό σε εσένα αλλά με το τι κάνει για να κάνει καλό στον εαυτό του - στην περίπτωσή μας βοηθώντας άλλους.

Τα κριτήρια αυτής της κρίσης είναι κατ' αρχήν και από την πλευρά της ανθρωπότητας εμπειρικά.

Γιατί νομίζεις ότι από την προϊστορία σε ολόκληρο τον κόσμο μερικά πράγματα θεωρούνταν "λάθος": κλοπή, φόνος, ψέμα, μοιχεία, απάτη, αδικία, παραμέληση των γέρων γονέων, ζηλοφθονία, ακαθαρσία κτλ. κτλ. ήταν πάντα στη "μαύρη" λίστα όλων σχεδόν των κοινωνιών - και δεν έχουν σχέση οι "10 εντολές" με αυτό (αυτές υπήρξαν συνέπεια, κι όχι πηγή προέλευσης.).

Έτσι η κουβέντα έχει χρησιμότητα γιατί αν ξέρεις τι φέρνει στη ζωή σου "ευλογία" ή "κατάρα" κανονίζεις την πορεία σου ανάλογα, πάντα σε σχέση με αυτά που κάνεις ή που έχεις να προσφέρεις.

 

Ο "μηχανισμός" για αυτό πιστεύεται ότι έχει κατανοηθεί από την Ανθρωπολογία: μέσα σε δεκάδες χιλιάδες χρόνια συμβίωσης μικρών ανθρώπινων ομάδων όπου η ζωή του ενός ήταν γνωστή στον άλλο, άρχισε να γίνεται φανερό ότι εκείνοι που ζούσαν κάνοντας τα πιο πάνω κινδύνευαν περισσότερο, ζούσαν λιγότερο, αρρώσταιναν πιο συχνά, έμενα πολλές φορές άτεκνοι ή τα παιδιά τους πέθαιναν συχνότερα κτλ. κτλ. ενώ η ίδια παρατήρηση μέσα σε χιλιάδες γενιές έδειχνε ότι εκείνοι με πιο "πουριτανικό" τρόπο ζωής, αλλά και πιο φιλάνθρωπο, αλτρουιστικό, φιλόξενο κτλ. έδειχναν υγιέστεροι, πιο ισορροπημένοι, ευτυχέστεροι, ήταν πιο πιθανό να δούν παιδιά κι εγγόνια κτλ. Κι αυτό - πριν ακόμα τη γραπτή ιστορία - δημιούργησε τις ανάλογες συμπεριφορές (ήθη) και τους τρόπους συμπεριφοράς (ηθική) που έτειναν να βελτιστοποιούν τις πιθανότητες "ευλογίας" και να ελαχιστοποιούν τις πιθανότητες "κατάρας".

 

Έτσι τελικά δεν "κρίνεις" με την έννοια που το λες τους τρεις. Αξιολογείς τις συμπεριφορές και τις πράξεις τις βλέπεις σε συνάρτηση με τα αποτελέσματα, "παρατηρείς" και τελικά μαθαίνεις.

Link to comment
Share on other sites

... Σείριε, διαφωνείς στο ότι ένας από τους τρόπους να πάρει κουράγιο ο άνθρωπος (για να συνεχίσει ένα δύσκολο έργο που έχει αναλάβει) είναι η αναγνώριση των προσπαθειών του?

 

...ατομικότητα επιλλογών, συλλογικότητα στό μοίρασμα..., τών καλών αποτελεσμάτων!

 

Πιστεύω ότι είναι ένα καλό, αυτοτροφοδοτούμενο μοτίβο, πού προφυλάσσει από τήν παγίδα τών ενεδρευουσών "αρετών" οι οποίες παρασιτούν μέσα μας.

 

:cheerful:

Link to comment
Share on other sites

Ο "μηχανισμός" για αυτό πιστεύεται ότι έχει κατανοηθεί από την Ανθρωπολογία: μέσα σε δεκάδες χιλιάδες χρόνια συμβίωσης μικρών ανθρώπινων ομάδων όπου η ζωή του ενός ήταν γνωστή στον άλλο, άρχισε να γίνεται φανερό ότι εκείνοι που ζούσαν κάνοντας τα πιο πάνω κινδύνευαν περισσότερο, ζούσαν λιγότερο, αρρώσταιναν πιο συχνά, έμενα πολλές φορές άτεκνοι ή τα παιδιά τους πέθαιναν συχνότερα κτλ. κτλ. ενώ η ίδια παρατήρηση μέσα σε χιλιάδες γενιές έδειχνε ότι εκείνοι με πιο "πουριτανικό" τρόπο ζωής, αλλά και πιο φιλάνθρωπο, αλτρουιστικό, φιλόξενο κτλ. έδειχναν υγιέστεροι, πιο ισορροπημένοι, ευτυχέστεροι, ήταν πιο πιθανό να δούν παιδιά κι εγγόνια κτλ. Κι αυτό - πριν ακόμα τη γραπτή ιστορία - δημιούργησε τις ανάλογες συμπεριφορές (ήθη) και τους τρόπους συμπεριφοράς (ηθική) που έτειναν να βελτιστοποιούν τις πιθανότητες "ευλογίας" και να ελαχιστοποιούν τις πιθανότητες "κατάρας".

 

Προεκτείνοντας και εμβαθύνοντας αυτόν τον συλλογισμό θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ανάπτυξη των επιστημών κυρίως στον λεγόμενο Δυτικό κόσμο και ειδικά αυτές που έχουν σχέση με τη υγειά είτε του ατόμου είτε της κοινωνίας είναι αποτέλεσμα κάποιου προηγούμενου συλλογικού κάρμα?

 

Η απλά ήταν μια επιλογή σε κάποια κρίσιμη ιστορική καμπή?

 

Η πιθανόν και τα δυο αφού θα υπήρχαν φανερές εξωτερικές αιτίες ενώ οι καρμικες θα λειτουργούσαν πιο εσωτερικά άρα και λιγότερο φανερά..

Link to comment
Share on other sites

Στην παρούσα ζωή:

Ο πρώτος δεν θα λάβει ποτέ τίποτα, μπορεί και να προπηλακιστεί κιόλας και να πικραθεί και να εγκαταλείψει.

Ο δεύτερος σίγουρα θα λάβει, αφού αυτός είναι ο αυτοσκοπός και στόχος και προσπαθεί γιαυτό σκληρά.

Ο τρίτος μπορεί να λάβει, μπορεί και όχι, αδιάφορο του είναι κι αν συμβεί θα το αποδώσει στην τύχη.

 

Λίγο πριν το θάνατο:

Ο πρώτος αν δεν έχει αποκλείσει από την πορεία του, ίσως να είναι ήμερος, ίσως όμως να είναι και απογοητευμένος ή πικραμένος.

Ο δεύτερος θα είναι ικανοποιημένος.

Ο τρίτος δεν θα το θυμάται καν για να το αξιολογήσει.

Link to comment
Share on other sites

Προεκτείνοντας και εμβαθύνοντας αυτόν τον συλλογισμό θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ανάπτυξη των επιστημών κυρίως στον λεγόμενο Δυτικό κόσμο και ειδικά αυτές που έχουν σχέση με τη υγειά είτε του ατόμου είτε της κοινωνίας είναι αποτέλεσμα κάποιου προηγούμενου συλλογικού κάρμα?

...

Πες το εν μέρει "αποτέλεσμα κάποιων προηγούμενων συλλογικών πράξεων" + αποτέλεσμα την σκληρής πραγματικότητας (από ανάγκη) + ....

...Η απλά ήταν μια επιλογή σε κάποια κρίσιμη ιστορική καμπή?

Η πιθανόν και τα δυο αφού θα υπήρχαν φανερές εξωτερικές αιτίες ενώ οι καρμικες θα λειτουργούσαν πιο εσωτερικά άρα και λιγότερο φανερά..

Λογικό
Link to comment
Share on other sites

Στην παρούσα ζωή:

Ο πρώτος δεν θα λάβει ποτέ τίποτα, μπορεί και να προπηλακιστεί κιόλας και να πικραθεί και να εγκαταλείψει.

 

Λίγο πριν το θάνατο:

Ο πρώτος αν δεν έχει αποκλείσει από την πορεία του, ίσως να είναι ήμερος, ίσως όμως να είναι και απογοητευμένος ή πικραμένος.

Διακρίνω μια κάποια πικρία και πεσιμισμό ή μου φαίνεται...; :unsure:

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...