johnny Posted August 2, 2006 Report Share Posted August 2, 2006 Εθιζόμαστε στα συναισθήματα που τρέφουμε στην καθημερινότητά μας? Δηλαδή, γίνεται να υιοθετήσουμε κάποια συναισθήματα σε βαθμό που να προσαρμοστούμε (=συνηθίσουμε) σ'αυτά, ώντας πλέον εθισμένοι σ'αυτά? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Phevos Posted August 2, 2006 Report Share Posted August 2, 2006 Mα υπάρχει μεγαλύτερος εθισμός από την αγάπη? υγ.:πιθανότατα η ηρωίνη... αλλά δεν είμαι και σίγουρος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιχώρ Posted August 2, 2006 Report Share Posted August 2, 2006 Φυσικά και γίνεται... Ας είμαστε λοιπόν σε εγρήγορση και μόλις αντιληφθούμε ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει, να πράξουμε ανάλογα. Είναι αρκετά δύσκολο βέβαια να βγούμε από τη βόλεψη, αλλά αργότερα ανταμοίβεσαι από τους ορίζοντες νέων κόσμων και ενδιαφέροντων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted August 3, 2006 Report Share Posted August 3, 2006 Σαφώς και γίνεται Ας μην ξεχνάμε ότι αυτό που συνηθίζεται να λέγεται ότι «δεν αλλάζει ο άνθρωπος» δεν είναι ολοκληρωτικά αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει όταν ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ν? αλλάξει. Όταν θέλει, όλα γίνονται. Μπορεί στην αρχή να ξεκινήσει να ?υιοθετεί? συναισθήματα με ζόρι, ίσως και με ολίγη προσποίηση... αλλά σιγά-σιγά θα ?μπουν στο πετσί του? τελικά. Είναι αυτό που λένε οι Άγγλοι «fake it, until you make it» :smilewink: . Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
outis Posted August 3, 2006 Report Share Posted August 3, 2006 Εθιζόμαστε στα συναισθήματα που τρέφουμε στην καθημερινότητά μας? Δηλαδή, γίνεται να υιοθετήσουμε κάποια συναισθήματα σε βαθμό που να προσαρμοστούμε (=συνηθίσουμε) σ'αυτά, ώντας πλέον εθισμένοι σ'αυτά? Γίνεται, και αυτό έχει εξηγηθεί και βιολογικά - νευρολογικά και ιατρικά και ψυχολογικά.Για να μη γράφω πολλά, ιδού η κορυφή του "παγόβουνου": τα συναισθήματα προκαλούν χημικές εκκρίσεις στον εγκέφαλο που επηρεάζουν τη διαδικασία της σκέψης, έτσι ώστε (σε ακραίες περιπτώσεις) να μην είναι δυνατή η σκέψη χωρίς την ουσία που απελευθερώνει το σχετικό συναίσθημα! Σαφώς και γίνεται Ας μην ξεχνάμε ότι αυτό που συνηθίζεται να λέγεται ότι «δεν αλλάζει ο άνθρωπος» δεν είναι ολοκληρωτικά αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει όταν ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ν? αλλάξει. Όταν θέλει, όλα γίνονται. Μπορεί στην αρχή να ξεκινήσει να ?υιοθετεί? συναισθήματα με ζόρι, ίσως και με ολίγη προσποίηση... αλλά σιγά-σιγά θα ?μπουν στο πετσί του? τελικά. Είναι αυτό που λένε οι Άγγλοι «fake it, until you make it» :smilewink: . Στην πράξη αυτό που λες είναι ο "φτωχότερος" και πιο αβέβαιος δρόμος. Δεν αρκεί η θέληση, ούτε καν ιδεοληπτική προσποίηση (υποβολή - αυθυποβολή), παρά μόνο προσωρινά και σε λίγες περιπτώσεις (όπου ίσως άλλοι μηχανισμοί κάνουν τη δουλειά). Δυστυχώς... είναι όμως μια ευρέως διαδεδομένη άποψη στους χώρους της αναζήτησης αυτή που αναφέρεις, δυστυχώς όμως είναι μια που δεν δίνει να αποτελέσματα που υπόσχεται *έτσι όπως τα υπόσχεται*... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted August 3, 2006 Report Share Posted August 3, 2006 Γίνεται, και αυτό έχει εξηγηθεί και βιολογικά - νευρολογικά και ιατρικά και ψυχολογικά. Για να μη γράφω πολλά, ιδού η κορυφή του "παγόβουνου": τα συναισθήματα προκαλούν χημικές εκκρίσεις στον εγκέφαλο που επηρεάζουν τη διαδικασία της σκέψης, έτσι ώστε (σε ακραίες περιπτώσεις) να μην είναι δυνατή η σκέψη χωρίς την ουσία που απελευθερώνει το σχετικό συναίσθημα! Γεγονός! :cheerful: ...Και να μην επεκταθούμε και στην επιρροή που έχουν τα συναισθήματα στη φυσική υγεία του ατόμου, λόγω ακριβώς αυτών των εκκρίσεων. Στην πράξη αυτό που λες είναι ο "φτωχότερος" και πιο αβέβαιος δρόμος. Δεν αρκεί η θέληση, ούτε καν ιδεοληπτική προσποίηση (υποβολή - αυθυποβολή), παρά μόνο προσωρινά και σε λίγες περιπτώσεις (όπου ίσως άλλοι μηχανισμοί κάνουν τη δουλειά). Δυστυχώς... είναι όμως μια ευρέως διαδεδομένη άποψη στους χώρους της αναζήτησης αυτή που αναφέρεις, δυστυχώς όμως είναι μια που δεν δίνει να αποτελέσματα που υπόσχεται *έτσι όπως τα υπόσχεται*... Επέτρεψέ μου να διαφωνήσω, επειδή το έχω δει στην πράξη (σε άλλους αλλά και σε μένα) να λειτουργεί και μάλιστα ?ρολόι?. Δεν θα αρνηθώ όμως το ότι είναι μονάχα ένας τρόπος. Υπάρχουν σαφώς κι άλλοι. Και δεν είναι κάθε τρόπος ?γάντι? για όλους. Παραδέχομαι όμως το ότι όταν γίνεται με άγνοια του γιατί γίνεται, τότε πράγματι δεν θα έχει αποτελέσματα ή θα έχει μονάχα προσωρινά (παραπέμπω στην παλαιότερη συζήτηση που είχαμε, στο thread για τον Πυθαγόρα). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιχώρ Posted August 3, 2006 Report Share Posted August 3, 2006 Μπορεί στην αρχή να ξεκινήσει να ?υιοθετεί? συναισθήματα με ζόρι, ίσως και με ολίγη προσποίηση... Διαφωνώ κάθετα!!! Τα συναισθήματα γενιούνται...θες να μου πεις ότι τρώγοντας έρχεται η όρεξη; Αυτά είναι για όσους συμβιβάζονται. Είναι πολύ άσχημο να το κάνεις, και στη συνέχεια γυρίζει προς τα σένα...δε λέει καθόλου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted August 3, 2006 Report Share Posted August 3, 2006 θες να μου πεις ότι τρώγοντας έρχεται η όρεξη; Εεε... ναι! Σκέψου κάτι πολύ απλό: χώρισες απ? την κοπέλα σου και είσαι να σε κλαίνε οι ρέγγες. Οι φίλοι σου σε πιέζουν να βγεις μαζί τους για ένα ποτό για να νιώσεις καλύτερα. Τελικά, σε παίρνουν με το ζόρι, μιας και δε λες να πειστείς... Πας με το ζόρι, έχεις μια μούρη μέχρι το πάτωμα, αλλά επειδή το καταλαβαίνεις ότι τα φιλαράκια σου έχουν δίκιο, προσπαθείς να βρεις το κέφι σου. Τελικά πράγματι βρίσκεις το κέφι σου (χωρίς να προσποιείσαι), μέχρι να τελειώσει η βραδιά. Φυσικά, όταν θα γυρίσεις σπίτι σου ίσως να ?ξαναπέσεις?... αλλά δε θα είναι τόσο χάλια όσο ήταν νωρίτερα. Και σιγά-σιγά, βήμα-βήμα, μέρα-μέρα, τελικά θα ξαναβρείς το κέφι σου μόνιμα (μέχρι να ξαναχωρίσεις ) Αλλά σαφώς θα πρέπει αρχικά να έχεις πειστεί ότι πρέπει να το ξαναβρεις... αλλίως... μάπα το καρπούζι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιχώρ Posted August 3, 2006 Report Share Posted August 3, 2006 Ωραίο παράδειγμα έφερες βρε!!!! χαχαχαχαχααχαχαχχαχαχχα Λοιπόν, σε αυτό δεν έχεις άδικο αλλά εγώ μιλούσα για άλλου είδους συναισθήματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted August 3, 2006 Report Share Posted August 3, 2006 αλλά εγώ μιλούσα για άλλου είδους συναισθήματα. Όπως; ...Ίσως να είναι πράγματι καλύτερα να μιλήσουμε πιο συγκεκριμμένα. Οπότε δώσε μου ένα παράδειγμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
johnny Posted August 3, 2006 Author Report Share Posted August 3, 2006 Όντως, το παράδειγμα ήταν ύποπτα επίκαιρο... (Νεφέλη? ) Τα συναισθήματα όμως είναι όλα τα ίδια, υπό την έννοια της χημικής διαδικασίας που ακολουθείται στον οργανισμό και την οποία περιέγραψε ο outis. Πιό συγκεκριμένα, "Τα συναισθήματα είναι ολογραφικά εντυπωμένες χημικές ενώσεις. Υπάρχει ένα μέρος του εγκεφάλου που ονομάζεται υποθάλαμος και ο υποθάλαμος είναι σαν ένα μικρό εργοστάσιο. είναι ένα μέρος στο οποίο συνθέτονται συγκεκριμένες χημικές ενώσεις οι οποίες ταιριάζουν σε συγκεκριμένα συναισθήματα τα οποία βιώνουμε. Αυτές οι συγκεκριμένες χημικές ενώσεις ονομάζονται ''πεπτίδια' και είναι μικρές σε μήκος αλυσίδες αμινοξέων. Το σώμα είναι βασικά μια συσκευή φτιαγμένη από άνθρακα η οποία φτιάχνει περίπου σε σύνολο 20 διαφορετικά αμινοξέα για να σχηματίσει τη φυσική δομή του (το σώμα μας είναι ουσιαστικά μια μηχανή παραγωγής πρωτεϊνών). Στον υποθάλαμο, παίρνουμε μικρές σε μήκος πρωτεΐνες που ονομάζονται πεπτίδια και τα συναρμολογούμε προς συγκεκριμένα νευροπεπτίδια ή νευρο-ορμόνες τα οποία ταιριάζουν στις συναισθηματικές καταστάσεις που βιώνουμε σε καθημερινή βάση. Ετσι λοιπόν υπάρχουν χημικές ουσίες για τον θυμό, και χημικές ουσίες για τη λύπη και χημικές ουσίες για τη θυματοποίηση, για τη λαγνεία και γενικότερα χημικές ουσίες που ταιριάζουν σε κάθε συναισθηματική κατάσταση που βιώνουμε. Και τη στιγμή που βιώνουμε αυτή τη συναισθηματική κατάσταση στον εγκέφαλό μας ο υποθάλαμος αμέσως θα συναρμολογήσει το πεπτίδιο και στη συνέχεια το ελευθερώνει μέσω της υπόφυσης στο αίμα που κυκλοφορεί. Και τη στιγμή που ελευθερώνεται στην αιματική κυκλοφορία βρίσκει το δρόμο του για διάφορα κέντρα σε διαφορετικά σημεία του σώματός μας. Τώρα, κάθε μεμονωμένο κύτταρο στο σώμα μας έχει αυτούς τους υποδοχείς στο εξωτερικό του. Κάθε κύτταρο μπορεί να έχει χιλιάδες υποδοχείς που προεξέχουν στην επιφάνειά του, ένα είδος επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Οταν ένα πεπτίδιο συνδεθεί σε ένα υποδοχέα ενός κυττάρου, τότε κυριολεκτικά, είναι σαν ένα κλειδί που μπαίνει σε μια κλειδαριά, κάθεται στην επιφάνεια του υποδοχέα και συνδέεται μαζί του. Τότε ενεργοποιεί κατά κάποιο τρόπο τον υποδοχέα και όπως περίπου ένα κουδούνι στη πόρτα που χτυπάει, στέλνει ένα μήνυμα στο κύτταρο. Απο 'κει και πέρα, ένας υποδοχέας στον οποίο έχει δεσμευτεί ένα πεπτίδιο αλλάζει το κύτταρο με πολλούς τρόπους. Ενεργοποιεί μια ολόκληρη σειρά βιοχημικών γεγονότων, κάποια από τα οποία καταλήγουν σε αλλαγές του πυρήνα του κυττάρου." μετάφραση από το ντοκιμαντέρ: What the Bleep Do We Know Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιχώρ Posted August 3, 2006 Report Share Posted August 3, 2006 Μιλούσα για τον Έρωτα. Πώπω πόσο στενόμυαλος είμαι...μόνο αυτό σκεφτόμουν!!! χεχ. Μπράβο Γιάννη με έφτιαξες τώρα...θα ερωτευθώ κάποια και θα σκέφτομαι υποθαλάμους!! Κάπως έτσι χάθηκε και η μαγεία... Όπως είπα και πιο δίπλα...σπάμε το σύνολο σε όσο μικρότερα κομματάκια μπορούμε. Τελικά είμαστε ως όντα αχόρταγοι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted August 3, 2006 Report Share Posted August 3, 2006 Johnny, ειλικρινά δε το έκανα επίτηδες! Ήταν απλά το πιο πετυχημένο παράδειγμα που μπορούσα να σκεφτώ ~*~*~ Ιχώρ, χμμμ... ο έρωτας είναι πράγματι ?ειδική? περίπτωση... Περιπτωσάρα θα έλεγα Προσωπικά θα τον έλεγα περισσότερο ?παρόρμηση? παρά συναίσθημα, διότι αφ? ενός δεν μπορείς ούτε να τον προκαλέσεις ούτε να τον σταματήσεις (αααχ... «έρως ανίκαται μάχαν»... ), κι αφ? ετέρου έχει ?ημερομηνία λήξης? από μόνος του. Όσο και να χτυπιέσαι εσύ να τον σταματήσεις ή να τον ξεκινήσεις... γραμμένο θα σ' έχει Ακόμα και την οργή (που είναι ένα επίσης πολύ δυνατό συναίσθημα) μπορείς να την προκαλέσεις ή να την σταματήσεις... τον έρωτα, όχι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
outis Posted August 3, 2006 Report Share Posted August 3, 2006 ...Επέτρεψέ μου να διαφωνήσω, επειδή το έχω δει στην πράξη (σε άλλους αλλά και σε μένα) να λειτουργεί και μάλιστα ?ρολόι?. ...Λειτουργεί, αλλά, επειδή έχω δει ανθρώπους να γερνούν σ' αυτά τα πράγματα, για τους ίδους λόγους που επικαλείσαι έχω τις αμφιβολίες μου, όχι ότι "λειτουργεί" αλλά... ...αλλά σ' εκείνο το "προσωρινά" είναι τα λεφτά. Μόνο αν δεις όλο το έργο μπορείς να πεις: Λειτούργησε! Σε 50-100 χρόνια να 'χουμε την ευκαιρία να το ξαναδούμε... Πολλά "λειτουργούν" αλλά στο τέλος δεν "του έργου" δείχνουν ανεπαρκή. Φυσικά αν το χρησιμοποιείς (όπως καταλαβαίνω) ως "εργαλείο", συνειδητά και με σαφείς στόχους - ξέροντας τι κάνεις - φυσικά και είναι χρήσιμο για την δουλειά που προορίζεται και λειτουργεί. Εκείνο που λέω είναι ότι άν κάποιοι βασίζονται σ' αυτό ως πανάκεια θα απογοητευτούν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αλισάχνη Posted August 3, 2006 Report Share Posted August 3, 2006 Παντως ισχυει αυτο που ειπατε οτι τα συναισθηματα μπορει να αλλαξουν, η μαλλον οχι τα συναισθηματα αλλα η συμπεριφορα, τα συναισθηματα ειναι παντα ιδια. Κι η συμπεριφορα αλλαζει οταν εχουμε καποιο κινητρο, ειδικα οταν αυτο το κινητρο ειναι η υπερασπηση της αξιοπρεπειας μας. Δεν ξερω αν ειμαι Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.