Jump to content

Συναίσθημα=Εθισμός?


Recommended Posts

Ούτις,

γι αυτό τόνισα ότι πρέπει να γίνεται συνειδητά :smilewink:

Επειδή όμως πράγματι πρέπει πρώτα να δεις όλο το 'έργο' για να έχεις γνώμη ολοκληρωμένη... Θα το ξανασυζητήσουμε σε 50 χρόνια :lol:

 

Παντως ισχυει αυτο που ειπατε οτι τα συναισθηματα μπορει να αλλαξουν, η μαλλον οχι τα συναισθηματα αλλα η συμπεριφορα, τα συναισθηματα ειναι παντα ιδια.

Συμπεριφορά και συναισθήματα όμως, δεν είναι αλληλένδετα;

Link to comment
Share on other sites

Ούτις,

γι αυτό τόνισα ότι πρέπει να γίνεται συνειδητά :smilewink:

Επειδή όμως πράγματι πρέπει πρώτα να δεις όλο το 'έργο' για να έχεις γνώμη ολοκληρωμένη... Θα το ξανασυζητήσουμε σε 50 χρόνια :lol:

Συμπεριφορά και συναισθήματα όμως, δεν είναι αλληλένδετα;

 

Οχι παντα, πολλες φορες δειχνουμε αλλο απ' αυτο που νιωθουμε για να προστατευσουμε τον εαυτο μας. Και πολλες φορες συνηθιζουμε να δειχνουμε αλλο απ' αυτο που νιωθουμε και το κανουμε πλεον ασυνηδειτα.

Link to comment
Share on other sites

Παντως η πειρα μου (και καποιες λιγες γνωσεις) μου εχει δειξει οτι η συμπεριφορα μας ειναι αλληλενδετη με τα συναισθηματα μας. Αυτα με τη σειρα τους εξαρτωνται αμεσα απο τον τροπο που σκεφτομαστε. Για να εχουμε μια ικανοποιητικη αλλαγη επομενως ειναι απαραιτητο να εντοπισουμε τις αυτοματες εκεινες σκεψεις που μας οδηγουν σε συναισθηματα και αντιδρασεις που δυσκολευουν τη ζωη μας και να τις αλλαξουμε. Κι αυτο, πιστεψτε με, ειναι μια δαιδικασια επιπονη και χρονοβορα!

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

 

Υπάρχει ένα μέρος του εγκεφάλου που ονομάζεται υποθάλαμος και ο υποθάλαμος είναι σαν ένα μικρό εργοστάσιο. είναι ένα μέρος στο οποίο συνθέτονται συγκεκριμένες χημικές ενώσεις οι οποίες ταιριάζουν σε συγκεκριμένα συναισθήματα τα οποία βιώνουμε. Αυτές οι συγκεκριμένες χημικές ενώσεις ονομάζονται ''πεπτίδια' και είναι μικρές σε μήκος αλυσίδες αμινοξέων.

Και τη στιγμή που βιώνουμε αυτή τη συναισθηματική κατάσταση στον εγκέφαλό μας ο υποθάλαμος αμέσως θα

συναρμολογήσει το πεπτίδιο και στη συνέχεια το ελευθερώνει μέσω της υπόφυσης στο αίμα που κυκλοφορεί.

Και τη στιγμή που ελευθερώνεται στην αιματική κυκλοφορία βρίσκει το δρόμο του για διάφορα κέντρα σε διαφορετικά σημεία του σώματός μας.

 

 

Σε αυτην την λειτουργια που περιγραφεις παραπανω,βασιζονται και επεμβαινουν απ'οτι ξερω τα περισσοτερα

αντικαταθλιπτικα και αγχολυτικα φαρμακα,τα οποια ειτε μπλοκαρουνε τις παραπανω χημικες ενωσεις,η' στελνουν κατα καποιο τροπο παραποιημενο το μηνυμα στον υποθαλαμο.

 

 

Μπορεί στην αρχή να ξεκινήσει να ?υιοθετεί? συναισθήματα με ζόρι, ίσως και με ολίγη προσποίηση... αλλά σιγά-σιγά θα ?μπουν στο πετσί του? τελικά. Είναι αυτό που λένε οι Άγγλοι «fake it, until you make it» :smilewink: .

 

Συμφωνω οτι σιγουρα πρεπει να εχουμε μια θετικη σταση ζωης,αλλα πρεπει να βιωνουμε και να αποδεχομαστε

τα αρνητικα μας συναισθηματα,και πολλες φορες να τα εκδηλωνουμε με καποιο τροπο ωστε να μην υποβοσκουν στο υποσεινηδητο μας.Στις περισσοτερες εναλακτικες θεραπειες τα πρωτα συμπτωματα οταν γινεται μια συνεδρια σε ενα ατομο που πασχει απο καταθλιψη ειναι να του βγουν ολα τα συναισθηματα στην φορα,συνηθως ειναι εντονος θυμος,και ειναι το πρωτο δειγμα οτι ασθενης θα παει καλα!

Οσο αναφορα το fake it,until you make it,διαφωνω ,τουλαχιστον σιγουρα δεν ταιριαζει σε πολλους ανθρωπους αυτου του ειδους η ισορροπια!

Καποια στιγμη διαβασα για μια οργανωση(το ονομα της μου διαφευγει τωρα) στην Αμερικη που υιοθετουσε την φιλοσοφια της θετικης σκεψης! Σκεψου οτι θα γινεις πλουσιος και θα γινεις! Σκεψου εντονα να κερδισεις το λαχειο και θα το κερδισεις,οτι και να σου συμβει σκεψου θετικα!!

Μια μερα ενα πολυ ενεργο μελος της οργανωσης σταματησε να πηγαινει στις συναντησεις..μετα απο καποιες μερες εμφανιστηκε ο γιος του ο οποιος τους ειπε οτι ο πατερας του ειναι βαρια αρρωστος!

-Δεν εχει τιποτα το σοβαρο του απαντησε ενα μελος,πηγαινε και πες του να σηκωθει απο το κρεβατι και να σκεφτει οτι ειναι καλα,και δεν εχει τιποτα το σοβαρο,ολα ειναι στο μυαλο του,απλα πιστευει οτι ειναι αρρωστος,να πιστεψει οτι ειναι καλα και να ερθει εδω γιατι μας λειπει πολυ!!

Μετα απο λιγες μερες ξανα εμφανιστηκε ο πιτσιρικας,και τα μελοι τον ρωτησαν,που ειναι ο πατερας σου? γιατι δεν ηρθε? ακομα πιστευει οτι ειναι αρρωστος?

Ο πιτσιρικας αποκριθηκε..Του μετεφερα οσα μου ειπατε,και απο χθες πιστευει οτι ειναι πεθαμενος,και οχι μονο αυτος και εγω το πιστευω οτι ειναι,και η μανα μου και τα αδελφια μου γιατι τον ειδα εχθες τον βαζουν σε ενα κουτι απο ξηλο και να τον πηγαινουν στο δασος...... :smilewink:

Link to comment
Share on other sites

Καποια στιγμη διαβασα για μια οργανωση(το ονομα της μου διαφευγει τωρα) στην Αμερικη που υιοθετουσε την φιλοσοφια της θετικης σκεψης! Σκεψου οτι θα γινεις πλουσιος και θα γινεις! Σκεψου εντονα να κερδισεις το λαχειο και θα το κερδισεις,οτι και να σου συμβει σκεψου θετικα!!

Λογικό είναι ν? αποτύχει αυτή η πρακτική...

 

Όπως προείπα, το «fake it until you make it» έχει ?κανόνες? και όρια. Δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται.

Όπως σωστά ανέφερες, στις πρώτες συνεδρίες με ψυχολόγο, σκοπός είναι να ?αδειάσει? το άτομο από τα διάφορα αρνητικά του συναισθήματα. ΜΕΤΑ απ? αυτό, θα έχει χώρο για τα θετικά. Αλλιώς, εάν πάει κατ? ευθείαν στο να πείσει τον εαυτό του ότι είναι καλά, το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να ?στουμπώσει? τα αρνητικά συναισθήματα τα οποία κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα εκραγούν... και τότε... ?βράσ? τα Χαράλαμπε και μη τα συζητάς?.

Όταν λοιπόν ?αδειάσει?, έχει χώρο για θετικότητα. Στην αρχή (συνήθως -χωρίς αυτό φυσικά να είναι απαραίτητο-) δεν έχει και τόσο διάθεση για... κέφια. Σ? αυτή τη φάση μπορεί να εφαρμοστεί το «fake it until you make it». Διότι έχει τον ?χώρο? για να εφαρμοστεί. Πριν, δεν τον είχε.

 

Σκέψου επίσης και το άλλο... μια βασική αρχή της μαγείας: «αν δεν το πιστέψεις πρώτα εσύ ότι μπορείς, δεν θα το πιστέψει κανείς (και φυσικά θα κάνεις μια τρύπα στο νερό)». Αυτή η πρόταση, είναι μια παραλλαγή του «fake it until you make it».

 

Λυπάμαι που δεν προλαβαίνω να γράψω περισσότερα αυτή τη στιγμή. Θα επιστρέψω. ^_^

Link to comment
Share on other sites

Σκέψου επίσης και το άλλο... μια βασική αρχή της μαγείας: «αν δεν το πιστέψεις πρώτα εσύ ότι μπορείς, δεν θα το πιστέψει κανείς (και φυσικά θα κάνεις μια τρύπα στο νερό)». Αυτή η πρόταση, είναι μια παραλλαγή του «fake it until you make it».

H απαντηση σου σε γενικες γραμμες με καλυψε και στην ουσια δεν διαφωνω μαζι σου

Απλα οι φρασεις του τυπου "Fake it,until u make it" τις θεωρω πολυ "αγγλικες" και πολυ τσαχπινικες,

για να τις υιοθετησω.

Αν ειχα τις μαυρες μου π.χ και ερχοσουν εσυ και μου λεγες "hey Giorgos,fake it,untill u make it!!!"

το πιθανοτερο ειναι οτι θα ειχες μια απαντηση απο πρακτικη Jeet Kune Do... :angel: :angel: :angel:

Link to comment
Share on other sites

Λειτουργεί, αλλά, επειδή έχω δει ανθρώπους να γερνούν σ' αυτά τα πράγματα, για τους ίδους λόγους που επικαλείσαι έχω τις αμφιβολίες μου, όχι ότι "λειτουργεί" αλλά...

...αλλά σ' εκείνο το "προσωρινά" είναι τα λεφτά. Μόνο αν δεις όλο το έργο μπορείς να πεις: Λειτούργησε! Σε 50-100 χρόνια να 'χουμε την ευκαιρία να το ξαναδούμε...

Πολλά "λειτουργούν" αλλά στο τέλος δεν "του έργου" δείχνουν ανεπαρκή. Φυσικά αν το χρησιμοποιείς (όπως καταλαβαίνω) ως "εργαλείο", συνειδητά και με σαφείς στόχους - ξέροντας τι κάνεις - φυσικά και είναι χρήσιμο για την δουλειά που προορίζεται και λειτουργεί. Εκείνο που λέω είναι ότι άν κάποιοι βασίζονται σ' αυτό ως πανάκεια θα απογοητευτούν.

Θα συμφωνήσω με τον Ούτις και θα συμπληρώσω με το να νομίζεις και να αυθυποβάλεσαι ότι είσαι καλά όντως το πιστεύεις κάποια στιγμή και νιώθεις καλύτερα. Απλά προσπερνάς συνηδειτά το πρόβλημα χωρίς όμως να το αντιμετωπίσεις. Υπάρχει στο υποσυνήδειτο και κάποια στιγμή θα βγει. Κάπως έτσι δημιουργούνται τα συμπλέγματα, ανασφάλειες και φοβίες. Και άντε βγάλε άκρη μετά γιατί τα κουβαλάς.

 

Και η συνέχεια στην ιστορία της Νεφέλης είναι ότι μετά από ένα τρίμηνο κι ενώ νομίζεις ότι το έχεις ξεπεράσει σου βγαίνοντας και διασκεδάζοντας, χαλαρώνεις και τρως την πραγματική φρίκη. Είναι το σύνηθες λάθος που κάνουν όλοι μετά από την ερωτική απογοήτευση.

Link to comment
Share on other sites

Εθιζόμαστε στα συναισθήματα που τρέφουμε στην καθημερινότητά μας?

Δηλαδή, γίνεται να υιοθετήσουμε κάποια συναισθήματα σε βαθμό που να προσαρμοστούμε (=συνηθίσουμε) σ'αυτά, ώντας πλέον εθισμένοι σ'αυτά?

 

Μάλλον πρέπει να δώσεις μία διευκρίνιση για πια συναισθήματα μιλάς. Πρόκειται για τον έρωτα, την πίνα, δίψα, την ανάγκη για κοινωνικότητα, την ανάγκη για αναγνώριση/αγάπη, φόβος, ανάγκη να παραμείνω στην ζωή; Διότι αυτά τα συναισθήματα προκύπτουν από τα γενετήσια ένστικτα του ανθρώπου άρα σίγουρα δεν τα υιοθετείς. Γενιέσαι εθισμένος σε αυτά και δεν πάυεις να τα εκδηλώνεις μεχρι την τελευταία στου πνοή (και λίγο μετέπειτα). Η ανάγκη σου να ικανοποιήσεις κάποια περισσότερο εξαρτάται απο πολλά πράγματα όπως συνθήκες ζωής και το πως έχεις διαμορφώσει το εγώ σου.

Link to comment
Share on other sites

Fan4fun, αναφέρομαι σε όλα τα συναισθήματα. :)

Έχεις δίκιο σ'αυτό που λες βέβαια, στο ότι η κοινωνία μας εθίζει σε μια πληθώρα συναισθημάτων, εθισμός ο οποίος μπορεί να ενισχύεται και από την επιρροή των ενστίκτων του ανθρώπου. Στο βαθμό όμως που μπορείς να αποτρέψεις κάτι τέτοιο μεγαλώνοντας, δεν είναι καθόλου απίθανο να ξεφύγεις από αυτές τις επιρροές, επιλέγοντας εσύ ο ίδιος το δρόμο που σε εκφράζει καλύτερα (φυσικά δεν είναι και το πιό εύκολο πράγμα στον κόσμο).

Και όταν μιλάμε για εθισμό σε ένα συναίσθημα, μιλάμε για μια κατάσταση στην οποία ενδίδουμε, είτε είναι υγιής για την ψυχική μας υγεία, είτε όχι.

π.χ. με την κοινωνικότητα που θίγεις (αν και δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο μπορεί να θεωρηθεί συναίσθημα), είναι θεμιτό και υγιές το να θέλεις να βγαίνεις ας πούμε και να γνωρίζεις καινούριο κόσμο... Όταν όμως εθίζεσαι σ'αυτό, δεν μπορείς να κάτσεις ούτε καν για λίγες ώρες στο σπίτι γιατί σε πιάνει κατάθλιψη, ή τα νεύρα σου, ή ότι άλλο μπορεί να διακατέχει έναν άνθρωπο όταν δεν ενδίδει στον εθισμό του για κοινωνικότητα. Αυτό ισχύει και για όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα.

Ουσιαστικά μ'αυτόν τον τρόπο ίσως "σκάβουμε το λάκκο μας". :)

Link to comment
Share on other sites

Fan4fun, αναφέρομαι σε όλα τα συναισθήματα. :)

Έχεις δίκιο σ'αυτό που λες βέβαια, στο ότι η κοινωνία μας εθίζει σε μια πληθώρα συναισθημάτων, εθισμός ο οποίος μπορεί να ενισχύεται και από την επιρροή των ενστίκτων του ανθρώπου. Στο βαθμό όμως που μπορείς να αποτρέψεις κάτι τέτοιο μεγαλώνοντας, δεν είναι καθόλου απίθανο να ξεφύγεις από αυτές τις επιρροές, επιλέγοντας εσύ ο ίδιος το δρόμο που σε εκφράζει καλύτερα (φυσικά δεν είναι και το πιό εύκολο πράγμα στον κόσμο).

Και όταν μιλάμε για εθισμό σε ένα συναίσθημα, μιλάμε για μια κατάσταση στην οποία ενδίδουμε, είτε είναι υγιής για την ψυχική μας υγεία, είτε όχι.

π.χ. με την κοινωνικότητα που θίγεις (αν και δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο μπορεί να θεωρηθεί συναίσθημα), είναι θεμιτό και υγιές το να θέλεις να βγαίνεις ας πούμε και να γνωρίζεις καινούριο κόσμο... Όταν όμως εθίζεσαι σ'αυτό, δεν μπορείς να κάτσεις ούτε καν για λίγες ώρες στο σπίτι γιατί σε πιάνει κατάθλιψη, ή τα νεύρα σου, ή ότι άλλο μπορεί να διακατέχει έναν άνθρωπο όταν δεν ενδίδει στον εθισμό του για κοινωνικότητα. Αυτό ισχύει και για όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα.

Ουσιαστικά μ'αυτόν τον τρόπο ίσως "σκάβουμε το λάκκο μας". :)

 

Αυτό με τα ένστικτα το εννοούσα κάπως ανάποδα. Δηλαδή τα συναισθήματα που πηγάζουν απο τα ένστικτα ενισχύονται από τις τάσεις της κοινωνίας μας. πχ είναι στην φύση του ανθρώπου να ερωτεύεται, αίσθημα που προέρχεται απο το ένστικτο αναπαραγωγής. Στις μέρες μας, με την αυξημένη ροή ερεθισμάτων από τα μέσα ενημέρωσης (με στόχο τον καταναλωτισμο) και από την γενικότερη σεξουαλική απελευθέρωση που συμβαίνει νιώθεις την ανάγκη να ερωτεύεσαι πολύ συχνότερα. Και εκεί ποντάρουν αυτοί που θέλουν να ερεθίσουν το συναίσθημα σου με σκοπό το κέρδος. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με την δίψα, την πίνα κτλ.

 

Συμπερασματικά εθίζεσαι τελικά περισσότερο από αυτό που σου επιβάλει η φύση με σκοπό να διατηρήσει τον ανθρώπινο γένος επηρρεασμένος από τις διάφορες τάσεις.

 

Πάτνως σίγουρα δεν είναι και το καλύτερο. Για αυτό λένε ότι για να φτάσεις σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο διανόησης πρέπει να κρατήσεις σε χαμηλό επίπεδο την ανάγκη σου να βιώνεις όλα αυτά τα συναισθήματά γιατί το αντίθετο σε κρατά σε χαμηλά επίπεδα και δεν σε αφήνει να εξελιχθείς..

Link to comment
Share on other sites

Απλα οι φρασεις του τυπου "Fake it,until u make it" τις θεωρω πολυ "αγγλικες" και πολυ τσαχπινικες,

για να τις υιοθετησω.

Αν ειχα τις μαυρες μου π.χ και ερχοσουν εσυ και μου λεγες "hey Giorgos,fake it,untill u make it!!!"

το πιθανοτερο ειναι οτι θα ειχες μια απαντηση απο πρακτικη Jeet Kune Do... :angel: :angel: :angel:

:lol: χαχαχα!

 

Οκ, έχεις απόλυτο δίκιο σ' αυτό ^_^

Link to comment
Share on other sites

Ποιοι απο εσας πιστευεται οτι ο ανθρωπος ειναι ενα τελειο ων;Εγω προσωπικα το πιστευω και θα ηθελα να μου πητε για ποιον λογο να βιωνουμε ολα αυτα τα συνεσθηματα αν δεν μας χρειαζονται σε κατι. ^_^ Ακομα με ενοχλη αφανταστα πολυ το οτι καποιοι ανθρωποι θεωρουν το ανχος ως ασχημο συνεσθημα ή οτι ειναι τελος παντων.Αληθεια ξερουν τι πραγματικα προκαλει το ανχος; :whistling:

Ισως λιγο :offtopic: ισως κι οχι.

Link to comment
Share on other sites

Ποιοι απο εσας πιστευεται οτι ο ανθρωπος ειναι ενα τελειο ων;Εγω προσωπικα το πιστευω και θα ηθελα να μου πητε για ποιον λογο να βιωνουμε ολα αυτα τα συνεσθηματα αν δεν μας χρειαζονται σε κατι. ^_^ Ακομα με ενοχλη αφανταστα πολυ το οτι καποιοι ανθρωποι θεωρουν το ανχος ως ασχημο συναισθημα ή οτι ειναι τελος παντων.Αληθεια ξερουν τι πραγματικα προκαλει το ανχος; :whistling:

Ισως λιγο :offtopic: ισως κι οχι.

Ο ανθρωπος ειναι τελειος.

Και εμεις ως τελεια αντιγραφα του εχουμε τη δυνατοτητα να φτασουμε αυτο το επιπεδο..

 

Σχετικα με το Αγχος οι περισσοτεροι το θεωρουν ασχημο επειδη τους αποσυντονιζει...

τους αποσπα τη προσοχη απο τα "ενδιαφεροντα"κ"Χρησιμα" πραγματα της καθημερινοτητας τους..

Εφοσον τους βγαζει απο τη συνηθεια κ τη βεβαιοτητα το φοβουνται γιατι νιωθουν πως βαδιζουν σε αγνωστα κατατοπια..πως κολυμπουν σε αγνωστα νερα...κ τους πιανει τρεμουλο!

Το αγχος(μιλαω για το δημιουργικο)προκαλειτε μαλλον απο το καταπιεσμενο κομματι του εαυτου μας

(δυστυχως γνωστο κ ως υποσυνειδητο, αν και θα επρεπε να ειναι στο συνειδητο επιπεδο..δε μας χρειαζεται τοση εγρηγορση τωρα πια) οπου θελει να μας υποδειξει εναν καλυτερο τροπο σκεψης..

Το ψυχοβορο αγχος δημιουργηται απο το ιδιο κομματι(το καταπιεσμενο παλι) σαν αντιδραση στις μη ή στις μηδαμινες αποπειρες βελτιωσης της "καθημερινοτητας"~ζωης μας.

Link to comment
Share on other sites

  • 5 months later...

Μια ακόμη έρευνα επιβεβαιώνει τον εθισμό σε συναισθήματα που προκαλείται στον οργανισμό μας, και παράλληλα τονίζει για άλλη μια φορά το πόσο αλληλένδετη είναι η ψυχολογία μας με τον οργανισμό μας...

 

Ένα ποτήρι μισοάδειο ...

 

Το φαινόμενο του πεσιμισμού είναι διάχυτο στις σύγχρονες αναπτυγμένες κοινωνίες και καταδυναστεύει όλο και περισσότερα άτομα. Όμως σήμερα φαίνεται ότι τα άτομα που διακρίνονται για την απαισιόδοξη στάση ζωής τους θα πρέπει να ανησυχούν περισσότερο από ποτέ για την υγεία τους.

 

Μια μελέτη που διεξήχθη από μελετητές στην Ολλανδία αποκάλυψε ότι τα απαισιόδοξα άτομα είναι πιο επιρρεπή σε καρδιακές και άλλες παθήσεις σε σχέση με τους υπόλοιπους ανθρώπους.

 

Κατά τη διάρκεια αυτής της μελέτης, της οποίας ηγήθηκε ο Δρ. Erik Giltay από το Ψυχιατρικό κέντρο GGZ Delfland, παρακολουθήθηκαν 941 άτομα ηλικίας από 65-85, κατά το χρονικό διάστημα 1991-2001.

 

Τα άτομα αυτά κατηγοριοποιήθηκαν σε αισιόδοξα και απαισιόδοξα άτομα, σύμφωνα με τις σκέψεις και τα λεγόμενα τους.

 

Ο Giltay και οι συνάδελφοι του ανακάλυψαν ότι τα άτομα που διέθεταν περισσότερη αισιοδοξία είχαν σχεδόν τις μισές πιθανότητες να πεθάνουν σε σχέση με τα άτομα που ήταν απαισιόδοξα.

 

Κατά τη διάρκεια της μελέτης σημειώθηκαν 397 θάνατοι, ενώ αποδείχθηκε ότι η αισιοδοξία βοήθησε αρκετά στην πρόληψη καρδιαγγειακών προβλημάτων.

 

Είναι ευρέως γνωστό ότι ορισμένες παθολογικές ψυχικές καταστάσεις, όπως η κατάθλιψη, συνδέονται με τον κίνδυνο εμφάνισης θανάτων λόγω καρδιαγγειακών προβλημάτων αλλά η πραγματική σχέση μεταξύ των φυσιολογικών χαρακτηριστικών της προσωπικότητας ενός ατόμου και της υγείας δεν έχει μελετηθεί ακόμα εκτενέστερα.

 

Για παράδειγμα υπάρχουν αρκετές μελέτες που αποδεικνύουν ότι η κατάθλιψη μπορεί να διπλασιάσει τον κίνδυνο της εμφάνισης καρδιακών προβλημάτων ή της θνησιμότητας λόγω καρδιακών παθήσεων, ανεξάρτητα από τους υπόλοιπους παράγοντες.

 

Αλλά η εύρεση μια σχέσης ανάμεσα στις διάφορες συμπεριφορές και την υγεία δεν μπορεί να αποκαλύψει σε μεγάλο βαθμό την αιτιότητα του φαινομένου.

 

Ο Giltay μελέτησε προσεκτικά και άλλους παράγοντες όπως την πίεση του αίματος, τα ποσοστά χοληστερίνης, το κάπνισμα και την κατανάλωση αλκοόλ και προσπάθησε να τους ελέγξει. Ακόμα και μετά από αυτόν τον έλεγχο, παρατηρήθηκαν μεγαλύτερα ποσοστά θνησιμότητας για τα απαισιόδοξα άτομα σε σχέση με τα υπόλοιπα άτομα.

 

Στη συνέχεια όταν ανακοίνωσε στα άτομα την καλή κατάσταση της υγείας τους, τα αισιόδοξα άτομα ανέφεραν ότι ένιωθαν καλύτερα σε αντίθεση με τα απαισιόδοξα που συνέχισαν να διακρίνονται από πολύ μεγάλη νοσηρότητα αλλά και ποσοστά θνησιμότητας.

 

Αν όμως κάποιο από τα απαισιόδοξα άτομα απλά υπέφερε από κάποιο είδος κατάθλιψης; Εξάλλου, η κατάθλιψη είναι πολύ σημαντικός παράγοντας εμφάνισης καρδιαγγειακών προβλημάτων.

 

Ο Giltay παραδέχτηκε ότι τα άτομα δεν είχαν ελεγχθεί εάν πάσχουν από κάποιο είδος ψυχιατρικής ασθένειας. Αλλά συνέχισε λέγοντας ότι η κατάσταση της κατάθλιψης δεν μπορεί να εξηγήσει τη σχέση μεταξύ του πεσιμισμού και της θνησιμότητας.

 

Αυτό ίσως ισχύει αλλά όλοι ξέρουμε ότι η κατάθλιψη υπάρχει. Ήπιες μορφές κατάθλιψης, όπως η δυσθυμία, θα μπορούσαν πολύ εύκολα να ερμηνευτούν σαν μια μορφή πεσιμισμού, έτσι αυτή η μελέτη δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει την ύπαρξη μιας ήπιας μορφής κατάθλιψης ως παράγοντα θνησιμότητας στα απαισιόδοξα άτομα.

 

Αν όντως όλα τα παραπάνω ισχύουν και η αισιόδοξη στάση ζωής προσφέρει πλεονέκτημα στην επιβίωση του ατόμου, ποιος είναι ο μηχανισμός που θα μπορούσε να εξηγήσει αυτή τη λειτουργία;

 

Σύμφωνα με μια θεωρία, τα αισιόδοξα άτομα μπορεί απλά να αντιμετωπίζουν καλύτερα τις δυσάρεστες καταστάσεις από τους υπόλοιπους ανθρώπους και υιοθετούν συμπεριφορές οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν στην διατήρηση της καλής υγείας.

 

Είναι γνωστό για παράδειγμα ότι η αισιοδοξία σχετίζεται αρκετά με αναζήτηση κοινωνικής υποστήριξης αλλά και την καλύτερη αντιμετώπιση του άγχους. Ίσως ακόμα να υπάρχουν βιολογικές διαφορές ανάμεσα στα αισιόδοξα και απαισιόδοξα άτομα.

 

Κάτι τέτοιο ίσως να μην είναι παρατραβηγμένο εάν σκεφτεί κάποιος ότι η κατάθλιψη σχετίζεται με διαφοροποίηση σε πολλούς νευροδιαβιβαστές και ορμόνες, όπως η κορτιζόλη, η οποία μπορεί να επηρεάσει την φυσική υγεία.

 

Ο πεσιμισμός δεν θεωρείται ότι είναι ασθένεια ή ότι αποτελεί παράγοντα πρόκλησης μιας τέτοιας κατάστασης. Αλλά ίσως εάν τα αποτελέσματα της έρευνας ισχύουν, θα έπρεπε να θεωρηθεί. Σε μια τέτοια περίπτωση, η θεραπεία ασθενειών μέσω της μεθόδου της αισιοδοξίας, συμπεριλαμβανομένων ψυχοθεραπευτικών και αντικαταθλιπτικών μεθόδων δεν πρόκειται να αργήσουν να πραγματοποιηθούν.

 

Εξάλλου υπάρχουν ήδη ενδείξεις ότι ο εμπλουτισμός των επιπέδων της σεροτονίνης μπορεί να διαφοροποιήσει τα προσωπικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ενός ατόμου, όπως η κοινωνική συμπεριφορά, ακόμα και σε άτομα που δεν πάσχουν από κάποιο είδος κατάθλιψης.

 

Ακόμα και αν ο πεσιμισμός μπορούσε να γιατρευτεί, θα μπορούσε να μας εγγυηθεί μια ζωή μεγαλύτερης διαρκείας; Κρίνοντας από πρόσφατες έρευνες, ίσως τελικά αυτό να μην είναι εφικτό. Τα αποτελέσματα των προσπαθειών για την μείωση των καρδιακών παθήσεων και της θνησιμότητας λόγω της κατάθλιψης, είναι απογοητευτικά.

 

Σε τελική ανάλυση, τα πεσιμιστικά άτομα ανησυχούν για αρκετά θέματα για να είναι σε θέση να ασχοληθούν με την περίπτωση της καταδίκης της ζωής τους λόγω της ίδια της συμπεριφοράς τους. Εάν ένα πεσιμιστικό άτομο παρουσιάζει αυξημένο προβληματισμό για όλα τα θέματα τότε είναι πολύ πιθανόν να πάσχει από ένα είδος κατάθλιψης.

 

Η θεραπεία μιας τέτοιας κατάστασης ίσως να μην μπορεί να εγγυηθεί την επιμήκυνση της διάρκειας της ανθρώπινης ζωής αλλά μπορεί σίγουρα να κάνει κάποιον ευτυχισμένο.

NY Times

Link to comment
Share on other sites

  • 10 years later...

@johnny

Αν συνεχίζει να σε απασχολεί το θέμα, έχω αρκετά να σου πω. 

Από καθαρά βιολογικής βάσης, έφτασες στην πηγή, αλλά δεν ήπιες νερό.

Έχει αποδειχθεί ότι "κουμάντο " στο κύτταρο κάνει η μεμβράνη και όχι ο πυρήνας. Η μεμβράνη του κυττάρου είναι το κέντρο επικοινωνίας του εσωτερικού με το περιβάλλον και το κέντρο λήψης αποφάσεων. Όπως σωστά ανέφερες η μεμβράνη έχει υποδοχείς. Οι υποδοχείς δημιουργούνται ανάλογα με το ερέθισμα. Π.χ ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος και εκκρίνει σεροτονίνη. Όσο περισσότερη σεροτονίνη εκκρίνεται και για όσο περισσότερο χρόνο, τόσοι περισσότεροι υποδοχείς δημιουργούνται για να δεχτούν το μήνυμα. Βάση μηνύματος, η μεμβράνη δίνει σήμα στον πυρήνα για το πώς να αντιδράσει. 

Κάποια στιγμή ο άνθρωπος έστω ότι  δεν εκκρίνει σεροτονίνη. Οι υποδοχείς μπαίνουν σε αχρηστία και η μεμβράνη αντιδρά. Τσάμπα τους έφτιαξε τόσους; δίνει λοιπόν σήμα στον πυρήνα, να φτιάξει μήνυμα για τον οργανισμό, να στείλει σεροτονίνη. Το μήνυμα αυτό στέλνεται από όλα τα κύτταρα! Κουμάντο λοιπόν στον οργανισμό δεν κάνει ο εγκέφαλος, αλλά όλα τα κύτταρα. 

Ο μηχανισμός αυτός δεν διαφέρει σε τίποτα από τον εθισμό σε οποιαδήποτε άλλη ουσία. 

Αν πράγματι μειωθεί η παραγωγή σεροτονίνης, τότε σταδιακά θα μειωθούν και οι υποδοχείς. Όχι όμως αμαχητί! 

Αντίστοιχοι υποδοχείς και ουσίες υπάρχουν για κάθε συναίσθημα. 

Ένα ενδιαφέρον σημείο είναι για παράδειγμα ότι ένας χαρούμενος άνθρωπος θα φοβάται δυσκολότερα ή ένας φοβιτσιάρης θα χαίρεται δυσκολότερα.

Φόβος =καταπόνηση =κορτιζόλη =επινεφρίδια

Ένας φοβισμένος/στρεσσαρισμένος άνθρωπος παράγει κορτιζόλη. Η κορτιζόλη παράγεται στα επινεφρίδια. Χρόνιο στρες συνεπάγεται μεγέθυνση των επινεφριδίων για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στην παραγωγή. Αντίστοιχα δημιουργούνται περισσότεροι υποδοχείς. Κάποια στιγμή ο άνθρωπος αυτός δεν έχει λόγο να είναι στρεσσαρισμένος. Από τη μια φωνάζουν οι μεμβράνες, από την άλλη τα κύτταρα των επινεφριδίων που ξέμειναν από δουλειά. Πού χώρος για σεροτονίνη; γενικό συλλαλητήριο! Θέλουμε στρες εδώ και τώρα! 

Βλέπεις λοιπόν ξεκάθαρα τον βιολογικό μηχανισμό εθισμού στα συναισθήματα. 

Υπάρχει και άλλος που συνδέεται με αυτόν. Αν σε ενδιαφέρει, θα σου τον αναλύσω. 

Υ.Γ. Αν θες να κοιμηθείς και δε μπορείς, άδικα προσπαθείς να πείσεις τον εγκέφαλό σου να ηρεμήσει. Δοκίμασε να απευθυνθείς σε όλα τα κύτταρα του οργανισμού σου. Έχει καλύτερα αποτελέσματα. 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...