Jump to content

Αυτοκτονία


Recommended Posts

  • Replies 76
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Posted Images

... Το χειρότερο που μπορείς να κάνεις είναι να μην κάνεις τίποτα λόγω του φόβου σου ....

Σ' ευχαριστώ για το ποστ σου και την συμβουλή σου που μου έδωσε το kick που χρειαζόμουν.

 

Κατάφερα και στα 45 μου έχω κρατηθεί μακριά απο πολλά που με κρατούν δεμένο. Δεν ξέρω αν είναι επιτυχία ή αποτυχία.

 

Ομως μια λάθος επιλογή που είχα κάνει στα 20 με παράλληλο λάθος διάβασμα των σημαδιών στον δρόμο (που αναφέρει και ο Σειριος) κατέληξαν τώρα να με έχουν φορτώσει με το βαρος μια σχέσης με 2 παιδιά που είναι αδύνατο να ξεφορτώσω και μιας "συντρόφου" εν δυνάμει "πρώην" που όταν την σκέφτομαι με πιάνει αποστροφή και κρίση πανικού όχι για αυτήν αλλά για τον εαυτό μου και τα λάθη του.

 

"πως άραγε βρίσκουμε τα σημάδια - που στο διάολο είναι κρυμμένα" ??????

 

Φαίνεται οτι η προτροπή του Σειριου στο ΥΓ προς εσένα ταυτιζεται με την πορεία που τυχαία ήρθε μπροστά μου εδώ και μια εβδομάδα και λέγεται όμορφη κυρία με έμπειρη δύναμη απόφασης και 2 τέκνα να την περιτριγυρίζουν. Είχαμε και θα έχουμε ανέμελα μαζεματα για δείπνο - ένα νησί προστατευμένο απο τον φόβο.

 

Δεν μ' ενδιαφέρει να βρώ το σταυροδρόμι που έκανα λάθος. Και αποκλείεται να δώσω τέλος στην ζωή μου όσο και άν πολλές φορές το ευχήθηκα να γίνει.

 

Το άσχημο με τα ωραία γεύματα είναι ότι έκοψα το τσιγάρο και μου λείπει όσο τίποτε. Ισως αν η μοιρα με φτάσει στα 80 να το ξανααπολαύσω μαζί με τα λοιπά αρωματικά !!!

 

Και τα του Λιαντίνη "σε νίκησα θάνατε" τα θεωρώ μπούρδες και παπαρολογίες ενός διαταραγμένου μυαλού.

 

Ως εδώ και μη παρέκει η μεταφυσική, το δωδεκάθεο αλλά και ο Sir Isaac Newton ...

Link to comment
Share on other sites

"...Η τέλεια ευγένεια δεν είναι προσποιητή.

Το τέλειο χρέος προς το διπλανό μας δεν είναι ζήτημα υπολογισμού.

Η τέλεια φρόνηση δε θέλει σκέψη.

Η τέλεια αγάπη δεν αναγνωρίζει δεσμά.

Η τέλεια εμπιστοσύνη δε χρειάζεται εγγύηση.

 

...Γι' αυτό, τελείωνε μέ τά κίνητρα του σκοπού. Λευτέρωσε το πνεύμα σου από τήν ανησυχία. Ξεφορτώσου τα μπερδέματά σου με την αρετή. Γκρέμισε τους φραγμούς που σου κλείνουν το δρόμο ..."

 

...κι αυτό δέν είναι δικό μου, έχει ειπωθεί κάτι δεκάδες χρόνια πρίν!

Link to comment
Share on other sites

Θέλει μεγάλη δυναμη για να τερματισει καποιος την ζωή του, αλλά πιο μεγαλη χρειάζεται για να την ζήσει καποιος την ζωή του....

 

Ο αυτόχειρας αντλεί την δύναμή του από την αδυναμία του να αντιμετωπίσει καταστάσεις που φαντάζουν ανυπέρβλητες για αυτό και η συγκεκριμένη πράξη εκλαμβάνεται ως ένδειξη μικροψυχίας.

Δε θέλει μεγάλη δύναμη να μαρτυρήσεις στους Γερμανούς για να μη σε σκοτώσουν...

Αυτό είναι αυτοκτονία και ηρωισμός. Αυτοί οι άνθρωποι άφησαν τα πάντα για να συνεχιστεί το παιχνίδι.

 

Τα κίνητρα είναι αυτά που θα προσδιορίσουν και την ηθική αξία της πράξης.

Σε περιπτώσεις αυταπάρνησης η αυτοκτονία αξιολογείται διαφορετικά, έτσι ενώ στην πρώτη περίπτωση ο αυτόχειρας λειτουργεί για τό προσωπικό του "κέρδος" και μόνο, στην δεύτερη λαμβάνονται υπ' όψη οι κοινωνικές προεκτάσεις της εν λόγω πράξης...στην αξία της μίας ανθρώπινης ζωής αντιπαραβάλλεται η ευρύτερη έννοια της κοινωνίας (κατά την προσωπική θεώρηση πάντα του αυτόχειρα)

 

Ο Αρης Αλεξάνδρου περιγράφει με σαφήνεια το πείσμα που διακατέχει τον άνθρωπο που αντιστέκεται σθεναρά στην πρόκληση της απόλυτης άρνησης..

 

"Κι όμως δεν αυτοκτόνησα.

Είδατε ποτέ κανέναν έλατο να κατεβαίνει μονάχος του στο πριονιστήριο?

Η θέση μας είναι μέσα εδώ σ'αυτό το δάσος

Με τα κλαδιά κομμένα, μισοκαμένους τους κορμούς

Με τις ρίζες σφηνωμένες μέσ'τις πέτρες."

Link to comment
Share on other sites

''Δεν ξέρω καν γιατί ήρθε το καλοκαίρι αυτό...''

''Στα νεύρα μας μπερδέυεται όλη η φύσις''...

''...Σαν γράμματα που έχασαν τον προορισμό τους...''

 

Ο πλαίον απαισιόδοξος ποιητής Κ/νος Καρυωτάκης σφράγισε την ποίησή του με την πράξη της αυτοκτονίας του...

 

Καμιά φορά δεν είναι θέμα να υπαιρβείς των προσωπικών σου προβλημάτων... Καμιά φορά δεν είναι θέμα να βρεις εναύσματα να ζήσεις

Καμιά φορά όταν πεθάνουν μέσα σου μερικά συναισθήματα, όταν ξεκινάς να ''κοινωνάς'' το μεγάλο μηδέν τότε το θέμα είναι επιλογή θανάτου και όχι αυτοκτονία. Και ναι το λέω χωρίς φόβο και πάθος, αν γύριζαν αυτού του είδους οι αυτόχειρες που απεχθάνονται τη ζωή τον χρόνο πίσω, πάλι το ίδιο θα έκαναν

 

...Θάνατος είναι οι κάργιες που χτυπιούνται...

Link to comment
Share on other sites

Και ναι το λέω χωρίς φόβο και πάθος, αν γύριζαν αυτού του είδους οι αυτόχειρες που απεχθάνονται τη ζωή τον χρόνο πίσω, πάλι το ίδιο θα έκαναν

Γι αυτό είμαι σίγουρος και εγώ...σε κάποιους αρέσει η ιδέα. Δεν είναι όμως περίεργο;

Ίσως να έχουν ολοκληρώσει τη φράση και να το γνωρίζουν...Εδώ κολάει το "Είμαι έτοιμος"...

Ας μην το κατακρίνουμε...ίσως το νιώσουμε μια μέρα, έχοντας φτάσει...γνωρίζοντας τι υπάρχει στην άλλη πλευρά. Διόλου απίθανο...

Link to comment
Share on other sites

..Εδώ κολάει το "Είμαι έτοιμος"...

Ας μην το κατακρίνουμε...ίσως το νιώσουμε μια μέρα, έχοντας φτάσει...γνωρίζοντας τι υπάρχει στην άλλη πλευρά. Διόλου απίθανο...

 

Kαι εγω θελω να συμπληρωσω οτι τελικα η αυτοκτονια ειναι θεμα προσωπικης και κοινωνικης ηθικης!!

Στην Ιαπωνια η περιοχη της κοιλιας για οσους δεν γνωριζουν ονομαζεται "ΧΑΡΑ"

Ολοι εχουμε ακουσει την φραση ΧΑΡΑ-ΚΙΡΙ που κυριολεκτικα σημαινει κοψιμο της κοιλιας.

ομως μια ποιο μεταφορικη εννοια της φρασης σημαινει "Αναλαμβανω της ευθυνες μου"

Στην παληα Ιαπωνια το Χαρα-κιρι θεωρουνταν τιμη,για οποιον δεν μπορουσε να ζησει με την ντροπη του,

και ιδιως απο τους Σαμουραι..οποιος εχει δει και την προσφατη ταινια μπορει να θυμηθει..

Link to comment
Share on other sites

Στην παληα Ιαπωνια το Χαρα-κιρι θεωρουνταν τιμη,για οποιον δεν μπορουσε να ζησει με την ντροπη του,

Μπα...μεγαλύτερη τιμή είναι να ζεις με την ντροπή.

Το Άλικο γράμμα...

"Πολλές φορές για να φτάσουμε ψηλά, πρέπει να πάρουμε φόρα από χαμηλά..."

Η Αποδοχή ευθυνών απαλλάσει από μελλούμενες...ευθύνες.

Link to comment
Share on other sites

Σας ευχαριστώ όλους εκ των προτέρων για τα σχόλιά σας γιατί με βοηθήσατε πραγματικά να βάλω σε τάξη κάποια πράγματα που κλωθογύριζαν μέσα μου.

 

Υπάρχει μια αλήθεια (βαριά κουβέντα και έχω πλήρη επίγνωση της δήλωσης μου) …ότι στη ζωή το πιο δύσκολο πράγμα είναι να ορίσουμε μια σταθερή αξία μέσα μας…μια αξία που θα θεμελιώσει γερά το οικοδόμημα μέσα στο οποίο θα στεγάσουμε την ύπαρξή μας…. και όπως όλοι ξέρουμε για να πετύχει αυτό πρέπει πρώτα να σκάψουμε βαθιά και να μην τσιγκουνευτούμε στα υλικά .. αν φανούμε επιπόλαιοι με το πρώτο ταρακούνημα το οικοδόμημα πέφτει θάβοντας μαζί και την ύπαρξη που κατοικεί μέσα του…

 

Σκεφτήκατε ποτέ ποιο θα ήταν το χειρότερο που θα μπορούσε να σας συμβεί? Πως θα το αντιμετωπίζατε?

 

Ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου?....η επαγγελματική/οικονομική καταστροφή? ..μία ερωτική απογοήτευση?... η συναισθηματική ανεπάρκεια?...

 

Υπάρχουμε όχι για να ικανοποιήσουμε το μητρικό ή πατρικό ένστικτο κάποιων, ούτε για να κληρονομήσουμε περιουσίες και οικόσημα…ούτε για να είμαστε ένα ακόμα πρόβατο σε ένα κοπάδι προβάτων…ούτε για να ηγηθούμε κρατών και περιώνυμων πολυεθνικών...ούτε να γίνουμε επιστήμονες, ερευνητές, υπάλληλοι και ότι άλλο .. όλα αυτά είναι δευτερεύοντα.

Υπάρχουμε για να γίνουμε καλύτεροι…για να αναμετρηθούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό, για να παλέψουμε με τον δαίμονα μέσα μας…και αυτό μπορεί να καταστεί μια σταθερή αξία …

 

Αυτό πρέπει να το απαιτήσουμε από τον εαυτό μας ώστε να συνεχίσουμε την πορεία μας και όχι απλά να περιφέρουμε το κουφάρι μας…

 

Δεν κατακρίνω κανέναν αυτόχειρα …ο καθένας πάει τόσο μακριά όσο τον βαστάν τα πόδια του ..και η ψυχή του…

 

Αλλά όπως έχω ξαναπεί καλό είναι να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους…

 

Link to comment
Share on other sites

...όπως έχω ξαναπεί καλό είναι να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους?

Tα πράγματα έχουν πολλά ονόματα...υπάρχουν πολλές αλήθειες που εξηγούν την Αλήθεια.

Είναι πολλοί οι άνθρωποι που κάποτε νιώσανε την ανάγκη να φύγουν μακριά, άλλοι τα καταφέρανε και άλλοι όχι.

Πολλοί εκφράσανε την άποψη πως είναι δειλία και μικροψυχία η σκέψη της αυτοκτονίας.

Από την άλλη, πόσοι είναι αυτοί που φοβήθηκαν να κάνουν κάποια βήματα, μόνο και μόνο, από φόβο να μην πληγώσουν αυτούς που αγαπάνε. Από φόβο πως κάνοντας κακό στον εαυτό τους θα κάνανε κακό και σε εκείνους. Άρα δεν κρίνανε ελεύθεροι, αλλά δέσμιοι της αγάπης και των κοινωνικών επιταγών. Και, ίσως καλά να κάνουν, διότι η αγάπη είναι ένα ολοκληρωτικό συναίσθημα και όταν αγαπάει κανείς μαθαίνει επηρεάζει και να επηρεάζεται.

Η κοινωνική απομόνωση, όταν είναι συνειδητή, μπορεί να είναι από τις πιο δύσκολες οδούς.

Link to comment
Share on other sites

απλά τέλειο - thanks

 

Ο Σείριος ζωγραφίζει σε λευκό καμβά όπως πάντα! :worthy:

 

:)

 

Δεν είναι εύκολο, όμως, να γκρεμίσεις φραγμούς! Σας το λέει μία πρώην κοπέλα, που το έκανε! Δεν ξέρω εάν σας το έχω ξαναπει, αλλά ε΄χω κόψει την "καλημέρα" με το 90% του σογιού μου. Σήμερα που το βλέπω με την ψυχραιμία και την απόσταση των 13 ετών από τότε που το έκανα, φρονώ πως έπραξα άρτια! Αφού δεν με δέχονται όπως είμαι, δεν τους δέχθηκα ούτε εγώ.

 

Εκείνη την ώρα που το αποφασίζεις όμως ... πονάει! :(

 

Εννοείται πως κατά την άποψή μου, η αυτοκτονία είναι μία πράξη, όχι τόσο προσωπική, όσο μάλλον βλακώδης! Οχι και να χαλαλίσουμε την ζωή μας, που όσο χάλια και να είναι, στο χέρι μας είναι να την βελτιώσουμε! Και αυτοί που μας αγαπούν (εάν μας αγαπούν) θα μας καταλάβουν. Τα παιδιά μας π.χ.! Σε περίπτωση που κάνουμε ριζικές αλλαγές στην ζωή μας και φυσικά επιρρεαστούν και αυτά τι θέλουν από εμάς;! Συζήτηση θέλουν!

 

(παραλίγο να βγω :offtopic: αλλά το πρόλαβα τελευταία στιγμή! :063laugh: )

Link to comment
Share on other sites

...στη ζωή το πιο δύσκολο πράγμα είναι να ορίσουμε μια σταθερή αξία μέσα μας?μια αξία που θα θεμελιώσει γερά το οικοδόμημα μέσα στο οποίο θα στεγάσουμε την ύπαρξή μας?

 

Υπάρχουμε όχι για να ικανοποιήσουμε το μητρικό ή πατρικό ένστικτο κάποιων, ούτε για να κληρονομήσουμε περιουσίες και οικόσημα?ούτε για να είμαστε ένα ακόμα πρόβατο σε ένα κοπάδι προβάτων?ούτε για να ηγηθούμε κρατών και περιώνυμων πολυεθνικών...ούτε να γίνουμε επιστήμονες, ερευνητές, υπάλληλοι και ότι άλλο .. όλα αυτά είναι δευτερεύοντα.

 

... Αυτή είναι Η Μόνη Αλήθεια!!

 

Γιά νά μεγαλώσεις όμως ένα δένδρο στήν καρδιά σου, πρέπει νά καθαρίσεις τόν χώρο, νά εξασφαλίσεις τήν Γή, τόν Αέρα, τό Φώς καί τό Νερό πού θά τό θρέψουν. Κι ακόμα, νά μήν αφήσεις ποτέ νά τό πνίξουν τά ζιζάνια.

 

Βρέστε σάς παρακαλώ καί διαβάστε ένα παλιό βιβλίο πού ονομαζεται " Ο Ιωάννης τής Νέας εποχής ", ασχέτως τού δόγματος στό οποίο αναφέρεται, θά αγγίξει τήν καρδιά σας, τόσο, όσο άγγιξε τήν δική μου - πολλά χρόνια πρίν - καί επηρέασε τήν ζωή μου... Τό έχει γράψει ...γυναίκα.

 

ΥΓ: Η Δημιουργία, είναι γέννους θηλυκού.

 

:rose:

Link to comment
Share on other sites

Εννοείται πως κατά την άποψή μου, η αυτοκτονία είναι μία πράξη, όχι τόσο προσωπική, όσο μάλλον βλακώδης! Οχι και να χαλαλίσουμε την ζωή μας, που όσο χάλια και να είναι, στο χέρι μας είναι να την βελτιώσουμε! Και αυτοί που μας αγαπούν (εάν μας αγαπούν) θα μας καταλάβουν. Τα παιδιά μας π.χ.! Σε περίπτωση που κάνουμε ριζικές αλλαγές στην ζωή μας και φυσικά επιρρεαστούν και αυτά τι θέλουν από εμάς;! Συζήτηση θέλουν!

 

(παραλίγο να βγω :offtopic: αλλά το πρόλαβα τελευταία στιγμή! :063laugh: )

Τι εννοείς... όχι τόσο προσωπική?

 

Γιατί συνδέουμε την αυτοκτονία, απαραίτητα, με την δυστυχία και την απογοήτευση?

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...