Ιχώρ Posted August 18, 2006 Report Share Posted August 18, 2006 Γιατί συνδέουμε την αυτοκτονία, απαραίτητα, με την δυστυχία και την απογοήτευση? Όχι μόνο την αυτοκτονία...τον θάνατο γενικά. Ο αποχωρισμός φυσικά ευθύνεται. Είναι το συναίσθημα που μας καταλαμβάνει ακόμη και για άψυχα αντικείμενα. Περίεργο ε; " Άψυχα "; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sucore Posted August 18, 2006 Report Share Posted August 18, 2006 Μαλλον το να ζεις συνεχως αναβαλλοντας τη στιγμη που θα ερθεις αντιμετωπος με την αληθεια ειναι βλακωδες και καθαρη δειλια.. υποσυνειδητα οι περισσοτεροι εχουν τη πεπιθηση πως οταν βρουν την αληθεια θα επελθει αυτοματως η διαγραφη τους απο τη "μαζα" και τον υποκριτισμο που την ελεγχει... λοιπον χαρηκα παρα πολυ οταν τα καταφερα αυτα... ομως η αληθεια που περιμενα δεν ηρθε σε αυτον τον κοσμο...ειναι ακομα παρα πολυ μακρια,εκει μπορω να φτασω με 2 τροπους.. 1) να περιμενω ζωντανος ωστε να την κατακτησω μεσω πολεμων... 2)να παω αμεσως τωρα να τη βρω.. προτιμω τη περιπτωση 2, γιατι με τη πρωτη με το που γινω γνωστης(αν αντεξω) θα πεσουν αν με φανε...οπως τοσους κ τοσους πριν απο εμε... τι να το κανω αυτο; Να αφησω ονομα δεν με ενδιαφερει καθολου... οποτε τα μελε!!! Εν καιρους... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AVATARGR Posted August 19, 2006 Author Report Share Posted August 19, 2006 ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ. Διάβασα τις απαντησεις σας.... Αλλά δεν διάβασα πουθενά τον αγώνα του ΑΝΘΡΩΠΟΥ για την υπαρξή του σε τούτη την γή που είμαστε..... Ο αγωνας για το αύριο ????? Ο αγώνας πως εδω ειμαστε και αξίζουμε να κοιταμε ΤΑ ΑΣΤΡΑ..... Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΓΗ ΠΟΥ ΠΑΤΟΥΜΕ.... Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΣΗΚΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΑ ΑΣΤΡΑ...... ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sucore Posted August 20, 2006 Report Share Posted August 20, 2006 Φιλε AVATARGR η δικη μου γνωμη για τον αγωνα των περισσοτερων ειπωθηκε... να αναβαλλουν με καθε μεσο την οποια Αποκάληψη της Αληθειας/ πιθανον να βρισκει πολλους αντιθετους...ομως ακομα και αυτοι εχουν πολλα μυστικα που δεν δυνανται να αποκαλυψουν Φιλε Ιχώρ, τα αψυχα οπως λες αντικειμενα(τα οποια μας "ενοχλει" να αποχωριζομαστε) εχουν ψυχη...οχι δικη τους, αλλα ενα κοματι απο τη δικια μας, αυτο που τους εχουμε δωσει για να μας συντροφευουν καλυτερα.Εννοω την συναισθηματικη αξια που τους διδουμε. Για αυτο στεναχωριομαστε οταν τα χανουμε...επειδη μαζι με αυτα χανεται και το κοματι μας(ο συνδεσμος αν θες καλυτερα)που μας συνδεει με διαφορα γεγονοτα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AVATARGR Posted August 20, 2006 Author Report Share Posted August 20, 2006 ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ. Φίλε μου Sucore δεν θα διαφωνίσω με αυτά που αναφέρεις αλλά νομίζω πως είναι θεμελειώδες να μην ξεχνάμε τον αγώνα αλλά και το δώρο της ζωής που μας δώθηκε.... Σαν άνθρωποι βρισκόμαστε μεταξύ ουρανού και γής..... Μεταξύ ύλης και πνεύματος...... ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Άγρυπνος Posted August 20, 2006 Report Share Posted August 20, 2006 Δεν διάβασα πολλά από όσα γράψατε, αλλά εγώ απλά θα πω ότι μερικοί βρίσκουν ελπίδες και συνεχίζουν να ζουν... Άλλοι δεν έχουν μάθει πως να βρίσκουν την χαρά... Άλλοι την ζωή την βλέπουν σαν μια θάλλασσα κατάθλιψης... Άλλοι κολάνε με την οπτική τους και παγιδεύονται από αυτήν και δεν βλέπουν παραπέρα... Άλλοι αντιμετωπίζουν προβλήματα που ίσοως μπροστά μας ποτέ να μην βρούμε... Μπερδεμένα μυαλλά, πληγωμένες και αδύναμες καρδιές, χαμένες και εξορκισμένες ψυχές, βαριές ανάσες, πολλές διαταγές, λίγες ελπίδες πολλές φωνές, μεγάλα ρολόγια, μαχαιρώνει το χθες, πραγματικότητες της πλειοψηφείας που σε κρίνουνε ένοχο, καιρός για άλμα κοντοπύθαρε, σκαρφάλα στα δέντρα, τρέξε αν θες, φύγε ή μείνε, δικές σου όλες οι επιλογές......... Πολλές φορές η αναγνώριση της αδυναμίας σου στην πραγματικότητα που ζεις και δεν μπορείς να αλλάξεις, φωτίζει και άλλα μονοπάτια που φαίνονται σαν σωτήρια, τώρα το τι θα κάνει ο καθένας, έχει λόγους και όνειρα, το τι έχει αξία είναι για αυτόν και μόνο αυτόν.... Και ποιός μας λέει πως όσοι ζούνε και καλά "φυσιολογικά" δεν το κάνουν από τον φόβο για τον θάνατο, ή έστω πολλοί ή και αρκετοί από αυτούς? Στην ουρά που φαίνεται να καταλήγει μακριά από τον θάνατο... Μπορεί να μην μπορούν να παλέψουνε πάνω στην διαχωριστική γραμμή ζωής-θανάτου και όλων των συγκυριών τους... και απλά αποφεύγουν... Ποιά δειλία και ποιός ηρωισμός... Ζώ, μετράω, μπράβο μου? Μπορεί αν δούμε και μεις ότι είδανε ή να νιώσουμε αυτό που νιώσανε η να καταλάβουμε αυτό που καταλάβανε, να δουμε την αλήθεια που είδανε, ίσως συνειδητοποιήσουμε ακόμε και πόσο βλάκες είμαστε που ζούμε... Δεν ξέρω, μπορεί ο προορισμός τους και το μέρος που πάνε, να είναι ποιό όμορφα για αυτούς από ότι εδώ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AVATARGR Posted August 20, 2006 Author Report Share Posted August 20, 2006 ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ. Φιλε ΑΓΡΥΠΝΕ αντί για απάντησης στην αναφορά σου θα αναφέρω κάποια λόγια του ΓΚΑΙΤΕ απο το εργο του ΦΑΟΥΣΤ..... "ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΒΛΕΠΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΓΗ. ΤΟΤΕ ΘΕ ΕΛΕΓΑ ΣΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ ΜΕΙΝΕ ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΡΟΧΗ." ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Saginie Posted August 20, 2006 Report Share Posted August 20, 2006 είναι θεμελειώδες να μην ξεχνάμε τον αγώνα αλλά και το δώρο της ζωής που μας δώθηκε.... Οταν αναφερόμαστε στο θέμα της αυτοκτονίας έχουμε όλοι στο νου τα παραπάνω και με βάση την προσωπική μας άποψη πάνω σε αυτά απαντάμε. Ερχόμαστε στη ζωή χωρίς να ερωτηθούμε (τουλάχιστον δεν το θυμόμαστε). Σίγουρα δε θα ερωτηθούμε για ένα δώρο, αλλά δε γνωρίζω τι υπάρχει μετά το θάνατο, ώστε αυτό να καταλογίζεται ως "μη δώρο" ή ως "χειρότερη κατάσταση". Πώς γίνεται να μιλάμε για δώρο της Ζωής όταν δε γνωρίζουμε την πορεία μας μετά θάνατον και -για όσους πιστεύουν- μετά μετά-θάνατον;! Αυτό μου θυμίζει τον παράδεισο και την κόλαση των θρησκειών, με τη Ζωή στη θέση του Παραδείσου και το Θάνατο στο ρόλο της Κόλασης.. [Αυτήν την εποχή, ο αγώνας ορίζεται από καταναλωτικά πρότυπα. Εισαγόμαστε στο στίβο της ζωής και συνεχίζουμε χωρίς να δίνουμε σημασία στο πνεύμα, στην αλλαγή αυτού του "καταναλωτικού προτύπου" που προανέφερα και όλοι αναθεματίζουμε. Μπορούμε σίγουρα να κάνουμε την αλλαγή. Είναι -τουλάχιστον η προσωπική- στο χέρι μας. Ομως, είναι δειλός αυτός που δεν την πράττει; Βγαίνω τώρα.] Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sucore Posted August 20, 2006 Report Share Posted August 20, 2006 Άγρυπνε σε ευχαριστω!πολυ μου αρεσαν τα λογια σου... Φιλτατε AVATARGR δυο πραγματα... Σαν άνθρωποι βρισκόμαστε μεταξύ ουρανού και γής.....Μεταξύ ύλης και πνεύματος...... εδω γεννηθηκαμε...που θα καταληξουμε...αλλο θεμα,στο χερι μας ειναι ομως "ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΒΛΕΠΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΓΗ.ΤΟΤΕ ΘΕ ΕΛΕΓΑ ΣΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ ΜΕΙΝΕ ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΡΟΧΗ." Επιτρεψε μου να συνφωνησω μοναχα εφοσων αντι για υπαρξη υπαρχει η λεξη Συνυπαρξη... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AVATARGR Posted August 20, 2006 Author Report Share Posted August 20, 2006 Φιλοι μου καλησπέρα σας. Φίλε μου Sucore τα λόγια αυτά ειναι του ΓΚΑΙΤΕ και οχι δικά μου. Απλά τα μετέφερα εδώ πιστεύοντας πως ταιριαζουν σε αυτό το τόπικ. Στο εργο του "ΦΑΟΥΣΤ" ομιλεί σε ατομικο επίπεδο.... Δηλαδη για τον ατομικό αγωνα του καθενός μας. Φίλη Saginie πιστεύω πως ολοι εδώ ομιλούμε περα απο τα δογματικά θέσφατα των θρησκειών. Πάντως δεν πιστεύω στην αυτοκτονία σαν λύση προβλημάτων... (Καλό θα είναι να μην θέσουμε θεμα ευθανασίας σε αυτο το τόπικ) ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sucore Posted August 20, 2006 Report Share Posted August 20, 2006 Συνφωνω περι να μη το θιξουμε.. το καταλαβα πως ηταν του Γκαιτε τα λογια... ομως το σχολιο μενει ως εχει..και αυτη τη στιγμη ο καθενας για την υπαρξη του μαχεται> και η στιγμη δεν ειναι υπεροχη...(γνωμη μου...) Καλυτερα να επιστρεψουμε στο θεμα!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrina Posted August 20, 2006 Report Share Posted August 20, 2006 Η άποψη μου για την αυτοκτονία είναι ότι όντως χρειάζεται κότσια για να το κάνεις, αλλά είναι μια από τις πράξεις μεγαλυτέρης δειλίας. Δειλία στο να αντιμετωπίσει κανείς δύσκολες καταστάσεις και να βρει τη δύναμη να ξεπεράσει τα όποια προβλήματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Άγρυπνος Posted August 20, 2006 Report Share Posted August 20, 2006 Καταρχήν, φίλε avatargr, οι εκτυπώσεις σου φαίνονται σα ομιλία σε ραδιόφωνο.... χαααα Φίλοι ακροατές καλησπέρα και καλωσήρθατε στην εκπομπή μπλα μπλα.... χαααα... Δεν το λέω με κακία, απλά έτσι μου έσκασε και ελπίζω και συ ο ίδιος/α να χαμογελάσεις... Πάω να γιομίσω το ποτήρι.... Καταρχήν οι οπτικές γενικά σε κρατούν δέσμιο στην θέση τους και δεχόμενος ότι τραβάει ο μαγνήτης τους, αλλά πέρα από αυτό, δεν μπορείς να ξέρεις τί είναι αγώνας για τον καθένα... Εγώ αγωνίζομαι να συνηθίσω τον κόσμο γύρω μου και να ζω μαζί του.... Άλλος αγωνίζεται με άλλους τρόπους... Αλλά και πόσοι είναι σκλάβει των ανμαγκών τους και το μόνο που θέλουν είναι να φορτώσουν τα ρολόγια τους και να περάσει η ώρα... Ο αγώνας κάποιων ζωντανών... Έλα ρε συ, όποιος θέλει να μείνει ας μείνει, δεν είναι θέμα προβλημάτων, υπάρχει και αυτό, υπάρχει και το θέμα της συνειδητοποίησης και άλλα.... Πάντως μπορεί να είναι και ελευθερία για μένα, όχι από τα προβλήματα, αλλά από το Όλο, που για μένα είναι σκλαβιά.... Εγώ φίλε, βλέπω πολλούς προγραμματισμένους σκλάβους γύρω σου... Ζήσε, αγάπησε, παντρέψου, δούλεψε, πάρε σύνταξη και ας χέζεσαι παραμείνε ζωντανός, χάπια και συντήρηση ψυγείου... Δεν ξέρω σε αυτό τι βλέπεις σαν αγώνα, αλλά άμα το βλέπεις για σένα υπάρχει... Δεν μπορώ να ζω με νεκροζώντανους, ή ζω ή δεν ζω, ΑΝΤΙΟ... Μακάρι να υπήρχε αγώνας για όποιον σκοπό και αν ήτανε... Τώρα δεν είναι αγώνας για σκοπό πέρα από το σκαρφάλωμα στα σκαλωπάτια... Θέλουμε άνεση, να παρακολουθούμε την παρέλαση, πασαρέλα να δούμε έχουμε όρεξη, σε διαδρόμους και μονοπάτια, λακούβες και κρεβάτια, το χωριό αν δεν έχει τρελό μόνο του το φτιάχνει... Ο πόνος μου δεν είναι δικός σου αλλά ίσως κάποτε έρθει και σε σένα κάτι αντάξιο.... Πάρε το μαχαίρι και δες τι σε κρατάει στην ζωή σου, ακούμπα το στο μπούτι σου, από την μέσα μεριά και δες τι σε κρατάει στην ζωή, ποιές ελπίδες και ποιά όνειρα ή είναι κάτι άλλο? Γιατί να ελευθερώσεις τους σκλάβους αν την βρίσκουνε και θεωρούνε το φαϊ και το κρεβάτι αρκετό? Πες μου κιόλας αν βλέπεις μυαλλά ανοιχτά γύρω σου?(κάτι σαν το δικό μου, χααα!) Δεν ξέρω, χρησιμότητες πολλές, όνειρα ξεραμμένα, μόνο να επειδεικνύουμε το μπόι τους ξέρουμε και θέλουμε, έχουμε πείρα, δακρυσμένο αγόρι θα σε βάλω δίπλα για την αντίθεση, αλλά στα παγώβουνα ποιός θα σκαρφαλώσει.... >??? Άδειασε λίγη χχλωρίνη να σκοτώσεις και τα χρήσιμα και τα άχρηστα και πάμε στο αλλού, και γω γουστάρω... χαααα.. Που είναι ο καινούριος Χριστός και ο καινούριος Διάολος να του στρώσει την δύναμη της θέλησης? Μέσα από τους πειρασμούς ποιό δυνατός δεν βγήκε? ααα ρε φίλε και ποιός σε εκτιμά?? έτσι ρε την σκληρ΄τερη δουλειά και χωρίς να περιμένει ανταμοιβή... Εσύ το κάνει? Ο Αγών..... Καληνύχτα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Άγρυπνος Posted August 20, 2006 Report Share Posted August 20, 2006 Καλή είναι η στιγμή Sucore, σταμπαλακιστής ρε.... Μια χαρά όλα.... Να πάνε κουτρουβάλα όλοι.... Την πάρτη σου για λίγο και επαναφορά, πάρε ανάσα και ξαναβούτα... Οξυγόνο όμως.... Κάνε να φας και συ γύρο ένα μήνα και δες την "απόλαυση" της στιγμής... Εγώ περιμένω από λεπτό σέ λεπτό... Θα πεθάνει δεύτερη φορά το ζώο, μαρτυρικά στους κοπτήρες μου και την συμμορία τους.... Για όσους (όλους) δεν το ξέρουν, φαντάρος είμαι.... καιαιαιαιαιαιαιαιαιαιαιαιαιαιαιαιαι ΕΊΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΦΥΤΑ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΥΛΑΚΗ ΜΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΛΑ... περίπου... Saginie, πολύ θα ήθελα να δω τι θα έγραφες παρακάτω... Αν έχεις γράψει κάτι και το κράτησες, στείλε σε μέιλ.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Anor Posted August 21, 2006 Report Share Posted August 21, 2006 μια κουβέντα πέρασε στο "ντούκου" που ειπωθηκε απο Saginie. Η αυτοκτονία, είναι βασισμένη σε προσωπική οπτική και κρίση. Είναι σχεδόν αδύνατο να μπορέσει να κριθεί ο άνθρωπος που την πράττει , απόλυτα δίκαια. Σαφώς και δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία, στο να δώσεις τέρμα στην ζωή σου , μόνος σου. Να είσαι δηλαδή αυτόχειρας, κάτι που διαχωρίζεται απο την κατάσταση που λέει πολεμώ μέχρι θανάτου , προκαλώντας την μοίρα μου, όπως έκαναν αρκετοί προγόνοι μας, σε Τούρκικα και Γερμανικά βασανιστήρια στο παρελθόν. Σαν πράξη δεν έχει τίποτα ποιοτικό ή ποιητικό σαν στοιχείο. Είναι απλά η πράξη αφαίρεσης της ζωής μας. Τίποτα παραπάνω , τίποτα λιγότερο. Αν είναι τώρα πράξη δειλίας ή θάρρους, αυτό αποτελεί ενα κριτήριο που μόνο ο αυτόχειρας θα σκεφτόταν. Για τους υπόλοιπους γύρω , απλά είναι ενα γεγονός , που μπορεί και να τους επηρρεάζει , αν είναι κοντινοί του συγγενείς ή φίλοι , αλλά μόνο μέχρι εκεί και έμμεσα μάλιστα. Η ζωή όπως την αντιλαμβανόμαστε σαν άνθρωποι είναι ενα προσωπικό δώρο και κεκτημένο. Ο καθένας την χειρίζεται και την μεταχειρίζεται όπως νομίζει καλύτερα. Ακόμα και ο τερματισμός της είναι προσωπική υπόθεση. Αλλά το να το εξευγενίζεις σαν πράξη , είναι σαν να κοροϊδεύεις εαυτόν και αλλήλους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.