Jump to content

ΑΝΑΡΧΙΑ-ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ


AVATARGR
 Share

Recommended Posts

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Αυτό το θέμα γνωρίζω πως είναι αρκετα δύσκολο όχι μόνο ως προς την
παρουσίαση αλλά και την δομηση της παρουσίασης...
Ελπίζω να μην το κάνω ΑΝΑΡΧΑ....

Θα προσπαθήσω όσο είναι αυτό δυνατόν με τις λίγες γνώσεις που έχω να
κάνω μια αρχικη ανάλυση του όρου τι σημαίνει ΑΝΑΡΧΙΑ...

Την λέξη αναρχία την χρησιμοποιούν για να περιγράψουν μια κατάσταση χάους
και αταξίας, μια κατασταση εκτός ελέγχου.
Έτσι ένας άνθρωπος απληροφόρητος επι του θέματος, μπορεί να νομίζει πως
αναρχία σημαίνει χωρίς αρχές.
Αυτό είναι λάθος...
Η λέξη αναρχία προέρχεται απο το στερητικό "α" και τη λέξη "αρχή" που
σημαίνει εξουσία.
Έτσι λοιπόν μπορούμε να πούμε πως αναρχία σημαίνει "χωρίς εξουσία".

Η αναρχία είναι μια θεωρία η οποία προτείνει μια κοινωνία απαλλαγμένη απο τα
δεσμά της εξουσίας, μια κοινωνία όπου η κυρίαρχη ηθική αρχή της είναι να
κάνεις στον άλλον ό,τι θα ήθελες να σου κάνει και αυτός υπο τις ίδιες
περιστάσεις, μια κοινωνία με αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια που είναι
αναγκαία για την επιβίωση και την εξέλιξη της ανθωπότητας...

Μια άλλη αποτύπωση του τι σημαίνει ΑΝΑΡΧΙΑ είναι η ακόλουθη...

O Αναρχισμός (Αγγλικά, Γαλλικά: Anarchism, Ισπανικά: anarquismο) είναι ένα
ιδεολογικό, πολιτικό και κοινωνικό κίνημα.
Ετυμολογικά προέρχεται από την ελληνική λέξη αρχή= εξουσία και το στερητικό α.
Ως ιδεολογία στοχεύει στην χειραφέτηση των αρχώμενων και την κατάργηση των αρχούντων.

Ως αιτίο αυτής της ιδέας, ο Αναρχισμός του 20ου αιώνα
θεωρεί ότι το κράτος αποτελεί τη σύγχρονη μορφή αρχούμενης εξουσίας,καθώς και τα πολιτικά κόμματα.
Αρνείται τη μεταβατική περίοδο της Δικτατορίας του Προλεταριάτου, που
προτείνουν οι Κομμουνιστές για το πέρασμα στην αταξική κοινωνία.
Επίσης, προωθεί την αυτοδιαχείριση και εστιάζει στην προσωπική ευθύνη που
έχει το άτομο για τις πράξεις του απέναντι στον εαυτό του και το κοινωνικό
σύνολο, του οποίου είναι μέλος.
(Αυτή η αποτύπωση ειναι περισσότερο ΠΟΛΙΤΙΚΗ και όχι ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ)

Με τις δυό αυτές καταγραφές περί ΑΝΑΡΧΙΑΣ θέλω να κάνω την αρχη της συζητησής μας...

Βέβαια θα κάνω και μια ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ώστε να γίνει μια όσο είναι
δυνατόν καταγραφη ποτε άρχισε η ΑΝΑΡΧΙΑ καθώς την εξελιξή της ανα τους αιώνες...

Όσο και να φανεί παράξενο η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ έγινε απο κάποιους ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΣ....

Θα συνεχίσω με μια ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ στην επόμενη απαντηση μου.....

Ευχαριστώ.
ΥΓ. Θέλω να παρακαλέσω τους φίλους που θα συμετάσχουν σε αυτό το
θέμα να περιοριστούμε στις ιστορικές διαδρομές και στο γίγνεσθαι χωρίς
ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ τοποθετήσεις...

Link to comment
Share on other sites

Θα συνεχίσω αρχίζοντας την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ...

Ο Διογένης και οι Κυνικοί.
Στους Κυνικούς θα βρούμε την αναρχική πράξη με την πανηγυρική και
προληπτική διάλυση κάθε αξίας και θεσμού της οργανωμένης κοινωνίας.

Ο περίφημος Διογένης ο Σινωπεύς (412-323 π.Χ.), ο σημαντικότερος
εκπρόσωπος του κινήματος των Κυνικών, δεν συγκρότησε ένα θεωρητικό
σύστημα αξιών, αλλά με τις πράξεις του γελοιοποίησε, εξευτέλισε
κυριολεκτικά τις κυρίαρχες κοινωνικές συμβάσεις, σε σημείο που
δύσκολα θα έφτανε και ο πιο ριζοσπαστικός αναρχικός της εποχής μας.

Το έδαφος είχε ήδη προετιμάσει ο Αντισθένης, ιδρυτής των Κυνικών, ο οποίος
κήρυττε δημοσίως ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει κυβέρνηση, ατομική
ιδιοκτησία, επίσημη θρησκεία, γάμος.

Για τον Διογένη μόνο η ικανοποίηση των φυσικών αναγκών οδηγεί στην
ευτυχία και καμία σωματική ανάγκη δεν μπορεί να θεωρηθεί ανήθικη,
αφού η φύση τις δημιουργεί όλες.

Ωστόσο, οι φυσικές ανάγκες μπορούν να δαμαστούν με την άσκηση,
δηλαδή με το να ασκεί κάποιος το σώμα του, ώστε να περιορίζονται οι
ανάγκες του στο ελάχιστο δυνατό.
Αυτό θα βοηθήσει τον άνθρωπο να αποκτήσει αυτάρκεια: όσο πιο λίγες
και απλές είναι οι ανάγκες του, τόσο πιο εύκολα θα μπορεί να τις ικανοποιεί.
Η παράδοση στις σωματικές απολαύσεις συνιστά αδυναμία αλλά και αδικία.
(Αυτό μου θυμίζει έντονα τις Ανατολικες πρακτικές άσκησης σώματος και νού)

Στον ευτραφή ρήτορα Αναξιμένη έλεγε σαρκαστικά ο Διογένης:
«Αναξιμένη, δώσε λίγη κοιλιά και στους φτωχούς».
Είναι γνωστό πως ο Διογένης ζούσε σε ένα πιθάρι και ανάμεσα στα λιγοστά
πράγματά του είχε και ένα ποτήρι.

Κάποτε, όμως, που πήγε σε μια πηγή για να ξεδιψάσει, είδε ένα παιδί να πίνει νερό με τα χέρια του.

Κατάλαβε τότε πως το ποτήρι ήταν κάτι περιττό, μια ψεύτικη ανάγκη, και το πέταξε μακριά.

Ψέυτικες ανάγκες...
Υπερβολικό το παράδειγμα αλλά μέσα του μην τυχόν δείχνει μια πραγματικότητα ?????????

Έχουμε την <<ουτοπιστική κατάσταση>> περί των αρχών της ΑΝΑΡΧΙΑΣ...

Η ουτοπία είναι σαν τον ορίζοντα.

Μια μέρα ένας άνθρωπος αποφάσισε να φτάσει τον... ορίζοντα (!!!)
Άρχισε λοιπόν να περπατά, να διασχίζει χώρες, τοπία...
Αλλά ο ορίζοντας ποτέ δεν ήταν ένα σημείο που να έφτανε...

Όταν γέρασε, συνηδειτοποίησε ότι ο ορίζοντας δεν υπάρχει σαν τόπος για να τον φτάσεις.

Όλοι τον κοροιδεύαν για αυτή του την αστεία ελπίδα.
Αλλά αυτός ο άνθρωπος δεν σταμάτησε στην ζωή του να περπατά ποτέ...

Επίσης στο ότι πάντα υπάρχουν (απο την ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΖΩΩΔΗ ΦΥΣΗ ΜΑΣ)
οι "άρχοντες" και οι αρχόμενοι ή ακόμα οι δυνατοί και οι αδύναμοι.

Αλλά μέσα απο αυτό υπάρχει ο κίνδυνος της ΑΥΘΑΙΡΕΤΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ
απόψεων που δεν συμβαδίζουν με το ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ..

Συνεχίζεται..

Ευχαριστώ.

Link to comment
Share on other sites

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα....

Αλλά θα συνεχίσω την ιστορική πορεία του ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ...

Ο Αριστοφάνης

Αναρχική διαμαρτυρία βρίσκουμε και στα τρία αντιπολεμικά έργα του Αριστοφάνη.

Στους «Αχαρνείς» ο καυστικός κωμωδιογράφος απευθύνει έκκληση στους
συμπολίτες του για μαζική πολιτική ανυπακοή ως πίεση για τον τερματισμό του Πελοποννησιακού Πολέμου.
Στην «Ειρήνη» οι άνθρωποι του λαού απελευθερώνουν την έγκλειστη σε
σπηλιά ειρήνη και βάζουν τέλος στον πολυετή πόλεμο.
Στη «Λυσιστράτη», τέλος, οι γυναίκες όλης της Ελλάδος κηρύσσουν
σεξουαλική απεργία ως αντίποινα για τον πόλεμο και αναγκάζουν τους άνδρες σε ειρήνη.
Οι πολεμοκάπηλοι και οι πολιτικοί, που «για να βρίσκουν τον τρόπο να
κλέβουν ξεσηκώνουν γι' αυτό αναμπουμπούλες», μπαίνουν στην άκρη και ο
ίδιος ο λαός με επαναστατικό πνευμα παίρνει τη ζωή στα χέρια του και ορίζει τη μοίρα του.......

Η ψυχή της Αθηναϊκής Δημοκρατίας ήταν η εκκλησία του Δήμου, στην οποία
συμμετείχαν όλοι οι Αθηναίοι πολίτες άνω των 20 ετών.

Συνεδρίαζε τακτικά αλλά και εκτάκτως περίπου 35-40 φορές τον χρόνο και οι
δικαιοδοσίες ήταν περισσότερες και από αυτές μιας σύγχρονης δημοκρατικής κυβέρνησης.
Ψήφιζε νόμους, εξέλεγε κάποιους άρχοντες, επέβαλλε ποινές ακόμη και
θανατικές, εξόριζε ή δήμευε την περιουσία επικίνδυνων πολιτών, ακύρωνε
αποφάσεις δικαστηρίων, έλεγχε τα όργανα διοίκησης, αποφάσιζε την κήρυξη
πολέμου ή τη σύναψη ειρήνης, οργάνωνε τις πολεμικές επιχειρήσεις, καθόριζε
την οικονομική πολιτική του κράτους.
Η απεριόριστη δύναμη των πολιτών φαίνεται και από τη διαδικασία του
οστρακισμού (Βλέπε Αριστίδης ο Δίκαιος) με τον οποίο οι Αθηναίοι ύστερα
από ψηφοφορία εξόριζαν για 10 χρόνια όποιον θεωρούσαν απειλή για τη δημοκρατία τους.

Ο τελευταίος μοχλός του αθηναϊκού πολιτεύματος ήταν οι δέκα στρατηγοί.
Εκλέγονταν από την εκκλησία του δήμου και είχαν μονοετή θητεία, στο
τέλος λογοδοτούσαν ΜΟΝΟ ενώπιον του λαού.

(Φανταζοσαστε φίλοι μου πόσοι θα είχαν εξ-οστακισθει σήμερα έαν υπήρχε αυτός ο μηχανισμός ??????)

Αν και είχαν τέτοιο δυναμισμό και κύρος, ώστε να μπορούν να πείθουν τα
πλήθη, ήταν απλώς εκτελεστικά όργανα της λαϊκής βούλησης, την οποία
έπρεπε να ικανοποιούν, καθώς ο έλεγχος από τους πολίτες και τη Βουλή
ήταν διαρκής και ασφυκτικός.

Αν και το αθηναϊκό πολίτευμα ονομαζόταν δημοκρατία, καταλαβαίνουμε από τα
παραπάνω ότι λειτουργούσε αρκετά διαφορετικά από τη δημοκρατία των σύγχρονων κρατών.

Βεβαίως, στην Αθήνα υπήρχαν εξουσίες, νόμοι και ιδιοκτησία, υπήρχαν
δηλαδή όλοι εκείνοι οι θεσμοί που έχουν συγκεντρώσει τα πυρά των αναρχικών.

Από την άλλη πλευρά, όμως, η αθηναϊκή δημοκρατία βασίστηκε στην
ολοκληρωτική συμμετοχή του λαού στη δημόσια ζωή....
Πράγμα πρωτόγνωρο όχι μόνο για της εποχή εκείνη αλλά και την σημερινή...

Το κύριο αίτημα των αναρχικών έφτασε κοντά στην πραγμάτωση του
αναρχισμού περισσότερο από κάθε άλλο πολίτευμα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Συνεχίζεται..

Ευχαριστώ.

Link to comment
Share on other sites

Φίλοι μου καλησπέρα σας.


Συνεχίζω το θέμα...

Ο Επίκτητος

Στα μεταχριστιανικά χρόνια ο Επίκτητος, απελεύθερος δούλος, χάρισε στον
Στωικισμό την τελευταία του αναλαμπή.

Μαζί του και ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος, που
όμως πρόδωσε τις αρχές του με τον καθόλου στωικό διωγμό που εξαπέλυσε
κατά των χριστιανών (2ος αι.).
Ο Επίκτητος ταύτισε τη φυσική ζωή με την αρετή, διακηρύσσοντας
ότι «το κατά φύσιν ζην, τουτ' oστι κατ' αρετήν ζην».
Πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος είναι εκείνος ο οποίος πράττει πάντα
κατά τη δική του θέληση και τον οποίο κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει.

Η ικανοποίηση των επιθυμιών μας δεν πρέπει ούτε να εναποτίθεται στα χέρια
κανενός ούτε να μας υποτάσσει σε πράγματα και ανθρώπους

Αντιφών ο Αθηναίος

Ο πρώτος που αμφισβήτησε τους θεσμούς της πολιτείας ήταν ο Αντιφών ο
Αθηναίος.
Στην καρδιά της κλασικής εποχής (μέσα 5ου αι. π.Χ.) ο σοφιστής αυτός
διατύπωσε δύο αδιανόητες για τότε απόψεις:
1) όλοι οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους όμοιοι
2) οι νόμοι της πολιτείας είναι αυθαίρετοι κανονισμοί.

Για τον Αντιφώντα οι νόμοι της πολιτείας είναι αμοιβαίες συμφωνίες ανάμεσα
στους ανθρώπους και επίκτητοι.
Απέναντί τους στέκονται, σαφώς ανώτεροι, οι νόμοι της φύσης, που
υπαγορεύονται από την ανάγκη.

Η φύση, περισσότερο από τον νόμο, βρίσκεται κοντά στην αλήθεια και σ’ αυτήν
οδηγεί τον άνθρωπο με αρωγό τον ορθό λόγο.
Ως εδώ, οι ιδέες του Αντιφώντα δεν ακούγονται και τόσο ακραίες.

Όμως προχωρώντας όμως ακόμη πιο πέρα, ο Αντιφών ταυτίζει τον νόμο
με τον ανθρώπινο πολιτισμό, τον οποίο επίσης απορρίπτει.

Διότι ο πολιτισμός αντιτίθεται στην ισότητα που υπαγορεύει η φύση και
παραβιάζει τη φυσική δικαιοσύνη, αφού χαρακτηρίζεται από εθνικές και κοινωνικές διακρίσεις.
Από αυτή την άποψη, οι πρωτόγονες φυλές, κατά τον Αντιφώντα, βρίσκονται
πιο κοντά στην ευτυχία απ’ ό,τι οι πολιτισμένοι λαοί.

Ευχαριστώ.

(ΥΓ.Δυστυχώς άρχισα την Αναρχία στο γράψιμο μου και τα στοιχεία .
Τα στοιχεία περι ΑΝΑΡΧΙΑΣ-ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ τα έχω πάρει απο..
Διάφορες Εφημερίδες (Νεα , Ελευθεροτυπία , Ελεύθερο Τύπο)
καθώς και απο Βιβλία με Αρχαίους Φιλοσόφων...
Αδριανόπουλος Αντώνιος, Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι
Στεφανόπουλος Κάδμος, Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι
Σπύρου Μακρη Φιλοσοφικο Λεξικό
και απο τις Εγκυκλοπαιδιες ΗΛΙΟΥ & Μπριτάννικα
καθώς και απο την Ιστορία του Ευρωπαικου Πνεύματος του 
Π.Κανελλοπουλου υπάρχουν και απο άλλα βιβλία που θα τα αναφέρω εν καιρό)

Edited by AVATARGR
Link to comment
Share on other sites

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα...

Ο λόγος για τον οποίο άρχισα να γράφω σχετικά με την ΑΝΑΡΧΙΑ-ΑΝΑΡΧΙΣΜΟ
ήταν να καταθέσω μια Ιστορική διαδρομή μέσα απο τους ανθρώπους που
έβαλαν ένα εστω μικρό λιθαράκι όχι μόνο σαν πράξη αλλά και σαν Φιλοσοφικό προβληματισμό.

Πιστεύω πως έαν δούμε την Θεωρία και μέσα απο αυτήν να βγάλουμε τα
όποια συμπεράσματά μας θα μπορέσουμε όσο αυτό είναι δυνατόν να
ψηλαφίσουμε και την πράξη...

Βέβαια θα καταθέσω και τις νεότερες θεωρίες αλλά και πρακτικές της ΑΝΑΡΧΙΑΣ.

Όλες όμως οι Φιλοσοφίες προσέγγισης του θέματος θα πρέπει να τις δούμε
κάτω απο την εποχή που άρχισαν (Πολιτικά Πολιτισμικά ακόμα και Γεωγραφικά)
ώστε να γίνουνε σε εμάς όσο το δυνατόν κατανοητές...

Στο θέμα περί ΑΝΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ ένας φίλος μου ανέφερε πως..

Οι αρχαίες κοινωνίες και οι παλαιότεροι πολιτισμοί, ας μη ξεχνάμε,
ήταν και μικρότεροι σε πληθυσμό και είχαν άμεση επαφή με τη φύση, κάτι
που δεν ισχύει καθόλου σήμερα, και κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Ο άνθρωπος δεν έχει επαφή με τη φύση πλέον.

(Προσοχή ο ίδιος ο άνθρωπος θέλησε να καταστρέψει το περιβάλλον ΟΧΙ Ο ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ) 

Έχει αποξενωθεί στο δικό του τεχνητό περιβάλλον το οποίο μόνο τέλειο δε θα μπορούσε να είναι.
Και επωμίζεται το βάρος των παρενεργειών και των προβλημάτων του τεχνητού αυτού περιβάλλοντος.
Η αναρχία, με τη κυριολεκτική της πια σημασία, αγγίζει τα όρια της
φαντασίας, μιας και δε μπορεί να συνυπάρξει με τα πολεοδομικά σχέδια
των πόλεων, το σύγχρονο (;;;) οδικό δίκτυο, τις πολυεθνικές εταιρίες κτλ.

Στη πράξη, μπορούμε να αποκομίσουμε οφέλη από την θεωρία του
αναρχισμού μόνο σε προσωπικό επίπεδο, πιστεύω.
Ο καθένας ξεχωριστά πρέπει να αυτοπεριορίζεται και να γνωρίζει ότι τα
δικαιώματά του σταματάνε εκεί που ξεκινάνε τα δικαιώματα του άλλου.

Στην πρώτη παράγραφο απάντησα πως την απάντηση την έδωσε μόνος του...
Γιατί χάσαμε την επαφή με την φύση φτιάξαμε τεχνητό περιβάλλον και δεν
μπορεί να ζήσει σε τέτοιους δρόμους και με πολυεθνικές εταιρείες που
μόλις καταστρέψουν το περιβάλλον φεύγουν γαι να πάνε να καταστρέψουν άλλες χώρες...

Αυτα προσπαθεί ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ να τα πολεμήσει...
Κάθε Ιστορική περίοδος χρειάζεται να την αφουγκραστούμε....
Η ΑΡΧΗ οι ΑΡΧΗΓΟΙ οι ΠΟΛΕΜΟΙ το ΧΡΗΜΑ είναι ένα κόκκινο πανί για τον
ΑΝΑΡΧΙΣΜΟ...

Βέβαια ποτέ ο ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ δεν ήταν υπέρ του πολέμου και σέβεται την
Ελευθερία του άλλου...

Δεν συζητάμε βέβαια για τους ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ τους
λεγόμενους και ως ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ... (μπαχαλάκηδες)   

Αλλά την αναφορά...
"<<Η αναρχία, με τη κυριολεκτική της πια σημασία, αγγίζει τα όρια της
φαντασίας, μιας και δε μπορεί να συνυπάρξει με τα πολεοδομικά σχέδια των
πόλεων, το σύγχρονο (??) οδικό δίκτυο, τις πολυεθνικές εταιρίες κτλ.>>
Θα την συζητήσουμε εκτενέστερα ποιό μετά...

Σε μιά άλλη συζήτηση έγινε η εξής αναφορά....
"Θέλω να ρωτήσω λοιπόν κάτι βασικό....
Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τους χίπις αναρχικούς;
Τον ινδιάνικο τρόπο ζωής θα τον λέγαμε αναρχικό;
Να μην ξεχνάμε ότι κι οι δύο κοινωνίες που προανέφερα βασίζονταν στην "μαστούρα"...
Στα δυό πρώτα ερωτήματα θα απαντούσα ναί είναι αναρχικοί..
Στο δεύτερο με χαλάει η λέξη μαστούρα πολύ...
Αλλά οι περισσότερες ινδιάνικες κοινωνίες διέπονταν απο την αγάπη και
τον σεβασμό προς τη φύση και πως αυτό ήταν το βασικό χαρακτηριστικό τους..
Ως προς την κοινωνική τους οργάνωση, και εκείνοι, απ' ότι μας δείχνουν
οι πληροφορίες που υπάρχουν είχαν διακριτούς ρόλους στις ομάδες τους.
Πχ: αρχηγός, μάγος, οι γυναίκες που έπαιζαν το δικό τους ρόλο κ.α.
Η χρήση ουσιών γινόταν στα πλαίσια της θρησκευτικής λατρείας, και της
επικοινωνίας τους με τον πνευματικό κόσμο.

Ουδεμία σχέση με το σήμερα...
Θα προσπαθήσω να το αναλύσω το θέμα ποιό μετά...

Συνεχίζεται....

Ευχαριστώ.

Link to comment
Share on other sites

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα...

Αναρχία, λοιπόν, είναι η άρνηση κάθε μορφής εξουσίας που δεν είναι
φυσική και κοινά αποδεκτή από όλους και όχι μόνον από την πλειοψηφία.
Η αναρχία πάει σταθερά κόντρα σε κάθε είδους αρχή, σε κάθε μορφή
εξουσίας, θρησκευτική, πολιτική, κομματική.

Η αναρχία και η ελευθερία είναι σχεδόν συνώνυμα.
Οι προσπάθειες των φιλοσόφων να τοποθετήσουν τα όρια της ατομικής
ελευθερίας ενός ανθρώπου δίπλα στα όρια της ατομικής ελευθερίας του
κάθε ανθρώπου δεν είναι παρά μια θεωρητική επιβεβαίωση του κύριου
αιτήματος του αναρχισμού για σεβασμό της ατομικότητας και της προσωπικότητας του καθένα

Το παραπάνω είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλιδη.

Είχα κάποιες διαφωνίες με φίλους στην αναφορά του Αντιφώνος περί ισότητας..   
Και αναφέρει..
Ένας ψηλός πως είναι όμοιος εκ φύσεως εξ ενός κοντού.
Ένας δυνατός πως είναι όμοιος εκ φύσεως εξ ενός αδυνάτου.
Ένας έξυπνος πως είναι εκ φύσεως όμοιος εξ ενός χαζού;
Εις την φύσιν εάν έβγαινε και έκανε έναν περίπατον θα έβλεπε ότι τίποτα δεν είναι όμοιον.

Ο  Αντίφωνος αναφέρει "όλοι οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους όμοιοι"
Δεν αναφέρει ΙΔΙΟΙ...

Αλλά σε αυτό που αναφέρθηκε θα πω ,πως στην ΦΥΣΗ δέχεται όλους και όλα..
Τα ψηλά δένδρα και τούς θάμνους και τα ποτάμια αλλά και τα ρυάκια
τις θάλασσες και της λίμνες..(όλοι μας)

Εμείς (όλοι μας) θα κάνουμε έναν άλλο ΚΑΙΑΔΑ και θα ρίξουμε εκει τους
κοντούς τους αδύνατους (αδύναμους) η και ακόμα τούς κουτούς ?????
Του υγιείς και τους άρρωστους..
Τουλάχιστον απο τα ελάχιστα που γνωρίζω ποτέ δεν αναφέρθηκε απο Αναρχικούς τέτοια θέση.....

Θα καταθέσω στοιχεία για τον Ζήνων τον Κιτιεύς.

Ζήνων ο Κιτιεύς.

Τη φύση ως πρότυπο ζωής προέβαλε και ο Ζήνων ο Κιτιεύς
(από το Κίτιο της Κύπρου, 335-263 π.Χ.), ιδρυτής τους Στωικισμού.

Οι άνθρωποι πρέπει να ζουν «ομολογουμένως τη φύσει», δηλαδή ανάλογα
προς τη φύση, η οποία είναι και ο γενικός νόμος του κόσμου.
Ο Θεός, που είναι η ψυχή του κόσμου αυτού και ταυτίζεται με τον ορθό λόγο,
μεριμνά με την απόλυτη σοφία του για την τάξη και τον ρυθμό του
Σύμπαντος.
Ποιό συγκεκριμένα ο Ζήνων έλεγε...
«Ως σκοπός ορίζεται η ζωή σε συμφωνία με τη φύση ή σε συμφωνία με την
ίδια μας την ανθρώπινη φύση, όπως επίσης και μ’ εκείνη του Σύμπαντος,
μια ζωή στην οποία αποφεύγουμε κάθε πράξη που απαγορεύεται από τον
κοινό για όλα τα όντα νόμο, δηλαδή τον ορθό λόγο, που διαποτίζει όλα
τα όντα και ταυτίζεται με τον Δία, αφέντη και κυρίαρχο των πάντων».

(ΥΓ.Εδώ συναντάμε ως ΟΡΘΟΝ τον ΘΕΙΟ ΛΟΓΟ με τον ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟ των
ΑΝΘΡΩΠΩΝ...)

Στο σημείο αυτό έχουμε την αντίθεση πως εαν ακολουθείς τον Θείο νόμο που
δεν συμβαδίζει με τον Ανθρώπινο θεωρείσαι ΑΝΑΡΧΟΣ-ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ.
........

Ο άνθρωπος μπορεί να κατακτήσει την ευδαιμονία, όταν η ζωή του
εναρμονίζεται με τη φύση και τον θείο λόγο και όταν θέτει ως μοναδικό
σκοπό της ζωής του την αρετή.

Τα εξωτερικά αγαθά, όπως η υγεία και ο πλούτος, ελάχιστη σημασία έχουν
και είναι μάλλον άξια περιφρόνησης.

Αναφέρεται μάλιστα και κάποιο περιστατικό από τη ζωή του Ζήνωνα..

Όταν το καράβι με το οποίο ταξίδευε ναυάγησε και έχασε όλη την
περιουσία του, ο Κύπριος φιλόσοφος είπε την περίφημη ρήση:

«Τώρα που ναυάγησα, έχω καλό ταξίδι».

Την επιζήμια επίδραση του πλούτου και το άδικο της ατομικής
ιδιοκτησίας στιγμάτιζε επίσης, όταν έλεγε πως...
«η πολυτέλεια κάνει φτωχό τον πλούσιο και διπλασιάζει τη δυστυχία των φτωχών»
και πως ....
«οι καρποί ανήκουν σε όλους, η γη σε κανέναν».

(ΥΓ. Βασική Αρχή του ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ..)

Συνεχίζεται.

Ευχαριστώ.

Link to comment
Share on other sites

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα...

Φίλοι να θα συνεχίσω περί της ΑΝΑΡΧΙΑΣ-ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ με συνέχεια απο τον
Ζήνων τον Κιτιεύς με αποσπάσματα απο την ΠΟΛΙΤΕΙΑ του..

Στον κόσμο που φαντάζεται ο Ζήνων δεν υπάρχουν δικαστήρια, όργανα
τάξης, στρατός, ναοί, χρήματα, ούτε καν σχολεία και γάμοι.
Οι άνθρωποι ζουν όλοι μαζί, σαν αγέλη, σε μία οικουμενική κοινότητα
που λειτουργεί με τα ίδια ήθη και τους ίδιους φυσικούς νόμους.

Σε αυτήν την "ακρατική" κοινωνία, που διέπεται από πλήρη ελευθερία και
ισότητα,
δεν υπάρχει περιουσία ούτε οικογένεια!!!!!!!!!!
Το πώς οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν με αυτές τις συνθήκες ειρηνικά
εξηγείται απλά και αυτονόητα...
εκτός από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, κάθε άνθρωπος έχει μέσα του και
το κοινωνικό ένστικτο, που τον οδηγεί στη σύνδεση και στη συνεργασία
με τους συνανθρώπους του με σκοπό το κοινό καλό.

Αν, λοιπόν, οι άνθρωποι ακολουθούν τα έμφυτα ένστικτά τους αλλά και τη
λογική, η οποία μπορεί να καθορίσει την ηθικότητα, θα ζουν αρμονικά,
και ο πειθαναγκαστικός ρόλος των νόμων και των θεσμών θα είναι πια άχρηστος.

Ο Κροπότκιν, ένας από τους σημαντικότερους θεωρητικούς του αναρχισμού,
απέδωσε στον Ζήνωνα τον τίτλο του......
«καλύτερου εκφραστή της αναρχικής φιλοσοφίας στην αρχαία Ελλάδα».

Οι ιδέες του επιβίωσαν και στους πνευματικούς απογόνους του για αιώνες.
Οι Στωικοί, που συνέχισαν την παράδοση της Σχολής που ίδρυσε ο Ζήνων,
να εμμένουν στη βασική αρχή..............
Οτι ο άνθρωπος πρέπει να ζει έλλογα και σύμφωνα με τη φύση, ενώ
καταδικάζουν κάθε αυθαιρεσία του ατόμου.
Θεωρούν την αρετή το ύψιστο αγαθό και τη σοφία απαραίτητο όρο για το
λειτούργημα του πολιτικού, του ρήτορα, του παιδαγωγού.

Εξακολουθούν βέβαια να πιστεύουν ότι όλα τα κράτη είναι κακά, επειδή ο
πολιτικός, λόγω της ίδιας της φύσης του κράτους, κάποιες φορές θα
πρέπει να δυσαρεστήσει ή τους θεούς ή τον λαό.

Εδω βλέπουμε κάποιες διαφορές του ΖΗΝΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΤΩΙΚΟΥΣ.

Σταματάω μερικές φορές το παρόν θέμα σε μικρότερες αναφορές γιατί
προσπαθώ να βάλλω σε κάθε ενότητα ομοιογενή τα στοιχεία της ΑΝΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ..  

Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ.

Link to comment
Share on other sites

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα...

Θα συνεχίσω με τους ΚΥΝΙΚΟΥΣ....

Ο Διογένης άφησε πίσω του μαθητές που ακολούθησαν τον ίδιο τρόπο ζωής
και καυτηρίασαν έμπρακτα την αφύσικη και τεχνητή ζωή του πολιτισμού.
Από τους πιο γνωστούς συνεχιστές του είναι ο Κράτης o Θηβαίος, που
έζησε ως επαίτης, έχοντας μάλιστα στο πλευρό του την Ιππαρχία, κοπέλα
από αρχοντική οικογένεια και αδελφή τού επίσης Κυνικού Μητροκλή.

Ο Κυνισμός μας εκπλήσσει όχι μόνο με τις ανατρεπτικές αρχές του, αλλά
και με τη μακροβιότητά του.

Το 362 μ.Χ. ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιουλιανός γράφει σε κάποιον
σύγχρονό του Κυνικό, στον Ηράκλειο, αναφερόμενος στον επίσης Κυνικό
Οινόμαο, που έζησε τα ρωμαϊκά χρόνια:

«Αυτός λοιπόν είναι ο στόχος του, να υπονομεύσει κάθε σεβασμό προς
τους θεούς, να γελοιοποιήσει όλη την ανθρώπινη σοφία, να ποδοπατήσει
όλους τους νόμους για την τιμή και τη δικαιοσύνη και επιπλέον, να
ποδοπατήσει εκείνους τους νόμους οι οποίοι χαράχτηκαν από τους θεούς
στις ψυχές μας...

Οι ληστές βρίσκουν καταφύγιο σε έρημες περιοχές, ενώ αντίθετα οι
Κυνικοί πηγαινοέρχονται ανάμεσά μας, υπονομεύοντας τους κοινωνικούς
θεσμούς».

Κάτι το οποίο θέλω να ξεκαθαρίσω ειναι πως καποια πράγματα
ΠΟΤΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ Η ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ ως θεωρία και τρόπος ζωής δεν
συνδέθηκε κατ' ουδένα τρόπο με κάθε είδους ναρκωτικές ουσίες...

Η ΑΘΗΝΑΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ...

Οι Κυνικοί λοιπόν, που ζούσαν σαν τα σκυλιά (κύων=σκύλος) και
«γάβγιζαν»
για την πλάνη των συνανθρώπων τους και τις ανόητες
κοινωνικές συμβάσεις, υπήρξαν ξεκάθαρα, όπως και οι Στωικοί, οι
«αναρχικοί» της αρχαιότητας.

Ούτε όμως οι Κυνικοί ούτε οι Στωικοί κατάφεραν ν’ αλλάξουν την
κοινωνία και να τη θεμελιώσουν πάνω σε αναρχικά ιδεώδη.
(Φωνές βοόντων εν τη ερήμω)

Αυτό ωστόσο το είχε ήδη πετύχει πριν από αυτούς η ΑΘΗΝΑΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Κι αν αυτό ακούγεται απίστευτο, αρκεί να αναλογιστούμε πώς λειτουργούσε.

Ποιοι έπαιρναν τις αποφάσεις;
Ποιοι ψήφιζαν νόμους;
Ποιοι δίκαζαν;

Σε κάθε απάντηση θα βρούμε τους Αθηναίους πολίτες, δηλαδή τον ίδιο τον λαό.
Άραγε η ΠΛΗΡΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ περιέχει μέσα της στοιχεία ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ ??

Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ.

Link to comment
Share on other sites

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα...

Η ΑΘΗΝΑΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ...

Με τις μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα, του Κλεισθένη (6ος αι. π.Χ.), του
Εφιάλτη και του Περικλή (5ος αι. π.Χ.), η εξουσία πέρασε σταδιακά εξ
ολοκλήρου στα χέρια του αθηναϊκού δήμου και μόνο το δικαστήριο του
Αρείου Πάγου παρέμεινε στους ευγενείς, διατηρώντας ωστόσο
περιορισμένες αρμοδιότητες.

Από τον Σόλωνα ήδη θεσπίστηκε λαϊκό δικαστήριο που το
αποτελούσαν 6.000 πολίτες, εκλεγμένοι με κλήρο, και που απέκτησε
μεγάλη δύναμη στα επόμενα χρόνια.

Με κλήρο πάλι ορίζονταν τα μέλη της Βουλής, η οποία επόπτευε και συντόνιζε
οτιδήποτε αφορούσε τον δημόσιο βίο:
-θέματα εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής
-θρησκευτικές εκδηλώσεις
-διαχείριση των δημόσιων οικονομικών
-πολεμική προπαρασκευή.

Τέλος, επεξεργαζόταν τα θέματα που θα υποβάλλονταν για συζήτηση στην
εκκλησία του δήμου.
Για το αθηναϊκό πολίτευμα είχε τόσο μεγάλη σημασία το να μπορούν να
συμμετέχουν στη Βουλή ακόμη και οι πιο απλοί πολίτες, ώστε είχε
οριστεί και χρηματική αποζημίωση για τους βουλευτές κατά τη διάρκεια της θητείας τους.

Ισως θα μπορούσε να λεχθει στο σημείο αυτό και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ.
Βλέπουμε την έκταση και το βάθος αλλά και την προσήλωση στην
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ...

Αθηναίοι φιλόσοφοι άφησαν στη σκέψη τους και μια χαραμάδα για τον
αναρχισμό, παρότι ο στοχασμός και ο τρόπος ζωής τους απείχαν πολύ από
ανάλογα ιδεώδη.
Ο Σωκράτης δεν πρόδωσε τα πιστεύω του ούτε όταν άκουσε από
το στόμα των δικαστών του την καταδικαστική απόφαση σε βάρος του.

Δεν προσπάθησε με την απολογία του να ευχαριστήσει το ακροατήριό του
ούτε και ζήτησε άφεση αμαρτιών, αντίθετα στους δικαστές που τον
καταδίκασαν σε θάνατο απάντησε με αξιοπρέπεια...
«Δεν θεώρησα πως για τον κίνδυνο του θανάτου έπρεπε να κάνω οτιδήποτε
ανελεύθερο, ούτε τώρα μετανιώνω για την απολογία μου, αλλά προτιμώ
πολύ περισσότερο να πεθάνω με τέτοια απολογία, παρά να ζήσω με άλλο τρόπο».

Τί άλλο παρά αξιοπρεπές αλλα συνάμα και ΑΝΑΡΧΙΚΟ να περιφρονει τους
ΔΙΚΑΣΤΕΣ αλλά και την απόφαση που πήραν σαν εξουσία...

Και ο Πλάτων, Πολιτεία του δέχεται τη διάκριση των πολιτών και την
εξουσία, απαγορεύει εντούτοις την προσωπική περιουσία και παραγκωνίζει τους νόμους.
Στη θέση των τελευταίων δεν βάζει φυσικά την αναρχία ούτε καν τη
δημοκρατία που επίσης αντιπαθούσε, αλλά τους άρχοντες.
Και όμως, το επιχείρημα που χρησιμοποιεί στον «Πολιτικό» του θα
μπορούσαμε κάλλιστα να το ακούσουμε από το στόμα ενός αναρχικού....

Στοιχεία αναρχικής σκέψης συναντούμε και σε άλλους Έλληνες φιλοσόφους,
όπως στον Αρίστιππο τον Κυρηναίο και στον Επίκουρο.
(Ήδη έχω κάνει αναφορές για αυτούς)

Κοινός παρονομαστής παραμένει η υπεροχή της φυσικής εξουσίας του
ατόμου έναντι της κρατικής, με έμφαση όμως εδώ στη σημασία της
ηδονής.
Με όλες πάντως τις διαφορές και τα γενικότερα φιλοσοφικά πλαίσια που
περιβάλλουν τα αναρχικά κηρύγματα της αρχαιότητας, γεγονός είναι ότι ο
αναρχισμός βρήκε την αρχή και δόμησε τις αρχές του χάρη στο όχι πάντα
αναρχικό πνεύμα των Ελλήνων Φιλοσόφων.

Φίλοι μου προσωπικά θα διαφωνήσω με την απόλυτη άποψη που εκφράζετε
από τους περισσότερους σχετικά με τα παιδιά που αντιπροσωπεύουν σήμερα
τον αναρχικό χώρο ότι όλοι είναι αλήτες και κατευθυνόμενοι.

Το ότι προβαίνουν σε ακραίες ενέργειες κατ'αρχάς να ξεκαθαρίσω ότι
είναι κάτι που και εμένα δεν με εκφράζει,καλό είναι όμως να μελετήσουμε
τα αίτια που τους ωθούν σε αυτό,ως γνωστόν η βία γεννάει βία,και κατά
δεύτερον να πω ότι το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι τις πράξεις τους τις
εκμεταλλεύονται προς το συμφέρον τους πολλοί φορείς εξουσίας,
αυτό δεν συνεπάγεται και ότι τα παιδιά αυτά έχουν γνώση αυτού του
γεγονότος και είναι συνειδητά όργανα άλλων.

Καλό θα ήταν να μην εκφράζουμε απόλυτη πεποίθηση αν δεν έχουμε
προσωπική εμπειρία και τριβή με αυτόν τον χώρο.

Αλλά (πάντα υπάρχει ένα αλλά) σίγουρα υπάρχουν όργανα της εξουσίας που
έχουν εντρυφήσει στο χώρο και λειτουργούν ως προβοκάτορες.
Αυτό συμβαίνει παντού άλλωστε.
(Πωλητές ναρκωτικών εμπόριο όπλων ποινικοί κλπ)  
Για μένα είναι κάτι πολύ θλιβερό το πώς έχουν εκφυλλιστεί έτσι τα
Εξάρχεια σήμερα,όταν πριν από 35 χρόνια η εικόνα τους ήταν μυθικές
πλέον μορφές όπως ο Νικόλας ο Άσιμος,η Κατερίνα Γώγου,ο Σιδηρόπουλος
και μερικοί ακόμα ζωντανοί αλλά χωρίς την αρχική τους φλόγα όπως ο
Πουλικάκος,ο Ζουγανέλης και άλλοι.

Από αυτούς φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση με νέους απογοητευμένους από
τη ζωή,χωρίς την παιδεία και το όραμα των προηγούμενων γενεών,που
αποτελούν τον ιδανικό αποδιοπομπαίο τράγο για τα σχέδια της εξουσίας,
το παράσιτο σε μια κοινωνία αγγελικά πλασμένη στο μυαλό των αστών.

Για εμένα η κυριότερη αιτία που οδήγησε σε αυτήν την κατάσταση,που
φυσικά είναι μια μικρογραφία του συνόλου της κοινωνίας γιατί πριν 35
χρόνια ο λαός ήταν στο σύνολο του αρκετά πιο ελεύθερος ψυχικά και
πνευματικά,είναι το γεγονός ότι σήμερα πλέον δεν υπάρχουν αυτά που
λέμε χαρισματικά άτομα που υπήρχαν τότε και ενέπνεαν τις περασμένες γενιές.
Φυσικά θα μου πει κάποιος,το έργο αυτών των ανθρώπων επιβιώνει και
σήμερα,και η τέχνη έχει την μαγική ικανότητα να ξυπνάει την ψυχή και
τις αρετές του ανθρώπου,όμως στο μυαλό όλων,ακόμα και των περισσότερων
αναρχικών,η αναρχία αποτελεί μια φανταστική κατάσταση,αφού δεν έχουν
γνωρίσει ένα πρόσωπο που να έχει κάνει πράξη τις ιδέες της αναρχίας.

Αποτελεί δηλαδή φανταστική/φαντασιακή κατάσταση όχι μόνον όσον αφορά
την εκδήλωση της σε επίπεδο κοινωνίας όπως είπαν και πριν κάποια
παιδιά αλλά ακόμα και σε ατομικό επίπεδο,η κατανόηση των ιδεών της
αναρχίας απαιτεί πολύ υψηλή φιλοσοφική και εσωτερική παιδεία.

Αν έχει γνωρίσει κάποιος έναν Άσιμο ή μια Γώγου μπορεί να καταλάβει
ότι δεν ισχύει αυτό,για τους υπόλοιπους όμως που τσιμπάνε την
προπαγάνδα της εξουσίας ότι ο Άσιμος βίαζε κοπέλες και ότι ο
Σιδηρόπουλος ήταν ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο,για αυτούς όλα είναι μάταια.
Για αυτό και είτε συμβιβάζονται με τη "φύση" τους και γίνονται μέρος
του παρόντος συστήματος,είτε ξεσπούν για την τιμή των όπλων και
γίνονται πάλι μέρος του συστήματος χωρίς να το καταλαβαίνουν..
Βέβαια από την άλλη το γενικό φαινόμενο της έλλειψης χαρισματικών και
εμπνευσμένων ανθρώπων σε όλους τους τομείς της κοινωνίας έχει πολλές
προεκτάσεις και φυσικά έχει με τη σειρά του αιτίες.

Σήμερα (και με την έννοια σήμερα εννοώ αυτές τις μέρες) αλλά αρκετά χρόνια
πίσω άνθρωποι του Αναρχικών και Αριστερών κινημάτων έχουν μετακομίσει
στην ευρύτερη δεξιά όχι μόνο εδώ στην Ελλάδα αλλα και στον ευρύτερο Ευρωπαϊκό χώρο....

Η αλλοτρίωση και ο εκφυλισμός πιστεύω πως είναι διάχυτος σε όλα τα επίπεδα
πολιτικά πνευματικά ιδεολογικά και τολμώ να πω και μεταφυσικά και
έγιναν αυτα από κάποιους εκμεταλλευόμενοι την πνευματική πλαδαρότητα
και καταρράκωσαν σχεδόν πολλά από αυτα που κτίστηκαν πολλά χρόνια πρίν.

Θα μου επιτρέψετε να βάλω ένα τραγούδι του Άσιμου.....

Συνεχίζεται.

Ευχαριστώ.  

Link to comment
Share on other sites

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα...

Φίλοι μου δεν θα πρέπει να πέσουμε στην παγίδα του ποιος είναι ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ και ποιος δεν είναι..

Νομίσω πως εξετάζοντας τον ΑΝΑΡΧΙΣΜΟ ενδελεχώς και άνευ κομματισμού
θα διακρίνουμε αρκετά καλά (και εμού συμπεριλαμβανομένου) τι ακριβώς συμβαίνει...

Σίγουρα κάποια πράγματα στην Φιλοσοφία ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ μπορεί να μην μας
αντιπροσωπεύουν αλλά αυτό δεν πρέπει να μας σταθεί εμπόδιο στην
παρούσα συζήτησή αλλά και στις σχετικές αναζητήσεις μας...

Δυστυχώς πολλοί έχουν ταυτίσει τους ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ με τους ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ..
Μια ταύτιση πέρα ως πέρα λανθασμένη που ίσως και μέσα της να κρύβει
εσκεμμένα όλα αυτά για ευνόητους λόγους...

Ούτε οι ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ βγαίνουν έτσι απλά στους δρόμους για να κανουν την
"πλάκα τους" ούτε οι Αστυνομικοί είναι τα καλά παιδιά που τους πειράζουν
κάποιοι κουκουλοφόροι (πληρωμένοι ?????)....

Αλλά οι όποιες ενστάσεις μου είναι πως χωρίς να κάνουμε τις ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ
διαδρομές του ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ δεν δυνάμεθα να δούμε με καθαρή ματια τον ΑΝΑΡΧΙΣΜΟ...

Θα συνεχίσω αποτυπώνοντας στοιχεία - προτάσεις και αρνήσεις- του ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ...

Αρνηση προς το Κράτος, που είναι κύριος εκπρόσωπος της εξουσίας και
γιατι έχει δημιουργηθεί για να διασφαλίζει με νόμους, βία και
προπαγάνδα τα συμφέροντα και την ιδιοκτησία των Καπιταλιστών.

Αρνηση την εξουσία ανθρώπου απο άνθρωπο και πιστεύουμε πως η μόνη
εξουσία στην οποία ο άνθρωπος πρέπει να υποτάσσεται είναι αυτή της
φύσης, δηλαδή να ζει μαζί της αρμονικά γιατί δεν μπορεί να επιβιώσει
ανεξάρτητα απο αυτή όντας κομμάτι της.
(ΥΓ.Επιστροφη ΣΤΗΝ ΜΑΝΑ ΓΗ ?????)

Επιδιώκουν μια κοινωνία με απόλυτη ελευθερία γιατί την θεωρούμε το
μεγαλύτερο και πολυτιμότερο αγαθό.
Θέλουν μια κοινωνία με αυτοδιεύθυνση και άμεση δημοκρατία όπου κάθε
κοινότητα θα είναι αυτόνομη και οι άνθρωποι θα συναποφασίζουν και
αλληλοβοηθούμενοι για να προοδεύουν υλικά και πνευματικά.

Θέλουν τα μέσα παραγωγής να ανήκουν στις κοινότητες και οι άνθρωποι να
τα χρησιμοποιούν προς όφελος τους και όχι προς όφελος των αφεντικών.
Δεν πιστεύουν σε σύνορα και πατρίδες γιατί πιστεύουν στην
αδελφοσύνη όλων των ανθρώπων.

Τα σύνορα δημιουργήθηκαν στους αιώνες απο τους κεφαλαιοκράτες και
τους κρατιστές για να χωρίσουν τις ιδιοκτησίες και την κυριαρχία τους.

Εμείς θεωρούμε πατρίδα μας ολόκληρη τη γη γιατι πάνω σε αυτή ζούν όλοι
οι άνθρωποι και έχουμε για ιστορία μας την ιστορία όλων των πολιτισμών
γιατί τους θεωρούν όλους ισάξιους και τους αρέσει να παίρνουν θετικά απ' όλους.

Εφόσον οι μισθωτοί δούλοι όλης της γης έχουν τα ίδια συμφέροντα θα
πρέπει να είναι αδελφωμένοι για να τα ικανοποιήσουν.

Τα Κράτη για να διχάζουν τους ανθρώπους ώστε να μην ξεσηκώνονται
εναντίον τους και για να τους χρησιμοποιούν για τους πολέμους τους,
θέτουν όλα σαν πρόσχημα την εθνική ενότητα, δηλαδή την συμφιλίωση
εκμεταλλευτών με τους εκμεταλλευόμενους τους λέγοντας οτι είναι ένα
έθνος και πως έχουν εθνικούς εχθρούς να αντιμετωπίσουν.

(ΥΓ. Σε αυτό το σημείο έχουμε ένα πρόβλημα που για να υπάρξει αυτή
η πραγμάτωση χωρίς πολέμους θα πρέπει να υπάρξει υπερεθνική συμφωνία
που είναι όχι μόνο δύσκολο αλλά και πιθανώς απραγματοποίητο.
Γιατί προϋποθέτει σε πλανητικό επίπεδο να ενστερνιστούν όλοι την ΑΝΑΡΧΙΑ...) 

Έτσι αρνούνται τους ιμπεριαλιστικούς και τους εθνικούς πολέμους και
υποστηρίζουμε μόνο τον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο.

Θέλουν την καταστροφή κάθε μορφή ιεραρχίας, κοινωνικών ανισοτήτων και
όλων των τάξεων, θέλουν δηλαδή πραγματική ισότητα και δίκαιη κατανομή του πλούτου.

Στον αγώνα για την αναρχία χρησιμοποιούμε σαν όπλα μας την αλληλεγγύη,
την πολύμορφη δράση και την αυτοοργάνωση.

Είμαστε κατά της άσκοπης βίας.
Την χρησιμοποιούμε μόνο ενάντια στην Κρατική βία.

Η αναρχία θα επικρατήσει ενάντια σε Κράτος και Κεφάλαιο μόνο με
Κοινωνική Επανάσταση, η οποία θα συντρίψει όλους τους αστικούς θεσμούς
και θα ανοίξει το δρόμο προς την ελευθερία.

Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ.

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα....

Η ΑΝΑΡΧΙΑ ώς όρος εχει παρερμηνευτεί και δυστυχώς χρησιμοποιείται στις
δυτικές κοινωνίες (δυτικο πολιτισμο) για την κατάσταση κατά την οποία το
όποιο πολίτευμα ή κοινωνική δομή και αξία έχει καταρρεύσει.
Με αυτόν τον τρόπο η χρήση του όρου είναι τελείως λανθασμένη και
δεν αντιπροσωπεύει κατ' ουδένα τρόπο την φιλοσοφία της ΑΝΑΡΧΙΑΣ...

Το ποιο καταστροφικό δυστυχώς είναι η πλήρης σύνδεση......
ΑΝΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΧΑΟΥΣ...

Ίσως αυτή ή ταύτιση να βολεύει κάποιους για ευνόητους λόγους...
Επίσης ένας λανθασμένος τρόπος χρησιμοποίησης της λέξης είναι πως
εάν κάτι συμβεί η εύκολη λέξη είναι <<ΑΝΑΡΧΙΑ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ>> αντί του
ορθού <<ΧΑΟΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ>>..

Εννοώ πάντα πως (πχ) για την ΑΝΑΡΧΙΑ (ΧΑΟΣ) που επικρατεί στον Τραπεζικό
τομέα δεν φταίνε οι ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ αλλά οι ΧΑΟΤΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ του
υπάρχοντος ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ..
ή
(πχ) αναρχία (ΧΑΟΣ) επικρατεί στην τάδε χώρα....

Μα ποιοί ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ το έχουν κάνει ?????
είναι οι ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟΥ ΥΠΑΡΧΟΝΤΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ...
Επίσης ίσως να φοβούνται να αναφέρουν την λέξη ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ !!!!!!
Κάποιες λέξεις φίλοι μου ΚΑΙΝΕ...

Δυστυχώς εμμέσως χρησιμοποιούν εντέχνως τις λέξεις ΧΑΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΙΑ
όταν γίνεται μια επανάσταση για ευνόητους λόγους για να υποβαθμίσουν
και να υποτιμήσουν την όποια εξέγερση έστω και λεκτικά...

Αλλά πιστεύω πως μέσα απο κάποια λεχθέντα θα πρέπει να ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΘΟΥΝ
οι ΟΡΟΙ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΧΑΟΣ...

Είναι μια εύκολη ταύτιση που επίτηδες κάποιοι προσπαθούν να περάσουν..
Μέσα από αυτά παρατηρούμε πως υπάρχει και η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που κάποιοι φοβούνται και προσπαθούν να
ταυτίσουν έννοιες που δεν ταυτίζονται...      

Πράγματι ο Αναρχισμός δεν είναι μια μονολιθική θεωρία.
Έχει διάφορες εκφάνσεις και μορφές.
Ανάλογα με τις διαφορετικές κοινωνικές ανάγκες αλλά και διαφορετικές  εποχές
διαμορφώθηκαν οι διάφορες "σχολές" και τρόποι σκέψης του αναρχισμού.

Θα συμφωνήσω με αυτό που υποστήριξαν οι περισσότεροι, πως υπάρχει η
έννοια της οργάνωσης μέσα στη φιλοσοφία του Αναρχισμού.
Πολύ χοντρικά, θα λέγαμε πως κεντρικά σημεία αυτής της φιλοσοφίας είναι
η αυτοδιαχείριση των αρχόμενων, η κατάργηση των αρχόντων, η συγκρότηση
αυτόνομων ομάδων, και βέβαια η προσωπική ευθύνη και συμμετοχή.

Θα συμφωνήσω με πολλούς που υποστηρίζουν οτι δυστυχώς δεν είμαστε
ώριμοι να χειριστούμε την όποια ελευθερία ή εξουσία μας δοθεί.
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, εγώ εκλαμβάνω αυτή την πρόταση ως εξής..

Μόλις η εξουσία περιέλθει στα χέρια μας, θα κάνουμε τα ίδια και
χειρότερα ίσως από τους ''άρχοντες'' που μας κυβερνούν.
Και, πως αλήθεια μπορούμε να διαχειριστούμε την ελευθερία μας;;;;
Αυτό είναι ένα πολύ δυνατό ερώτημα....

Εδώ δημιουργείται το εξής ερώτημα βέβαια πως αυτοί που μπόρεσαν να
οργανωθούν σε αυτόνομες ομάδες αυτοδιαχείρισης, πώς το έκαναν, γιατί, και κάτω απο ποιες συνθήκες;
Ίσως δηλαδή η εφαρμοσιμότητα του αναρχισμού εξαρτάται απο τη εποχή και τις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες.

Θα αναφερθώ στο Αναρχικό κίνημα στην Ισπανία, ενα πολύ σημαντικό
κεφάλαιο στην ιστορική αναδρομή που επιχειρούμε εδώ.

Στην Ισπανία υπήρχε απο τα τέλη ήδη του 19ου και τις αρχές του 20ου
αιώνα ιστορικό συνδικαλισμού στους κόλπους της εργατικής τάξης...
Το 1909 κάποιο εργοστάσιο υφασμάτων στη Βαρκελώνη έκλεισε και
απολύθηκαν περίπου 800 εργάτες.

Σε ολόκληρη τη χώρα μειώθηκαν οι μισθοί των εργατών και περίπου τον
ίδιο καιρό η κυβέρνηση δήλωνε πως θα προχωρούσε σε στράτευση ανδρών για τον πόλεμο στο Μαρόκο.
Ξεκίνησαν τότε να ακούγονται αντιπολεμικές διαμαρτυρίες και φήμες για
γενική απεργία, με το σκεπτικό ότι κανείς δεν ήθελε να ρισκάρει τη ζωή
του σε ένα πόλεμο, που όπως υποστήριζε η εργατική τάξη, γινόταν για τα συμφέροντα των Ισπανών καπιταλιστών.

Οι απεργίες ξεκίνησαν και σύντομα οδήγησαν σε γενικό ξεσηκωμό.
Συμφωνα με τον Anselmo Lorenzo, τον "παππου" του ισπανικού αναρχισμού,
μια κοινωνική επανάσταση ξέσπασε στη Βαρκελώνη, που ξεκίνησε απο το λαό.
Κανεις δεν την οδηγησε.
(ΥΓ. Πολυ σημαντικό αυτό πως δεν χρειάζονται καθοδηγητές)  

Ούτε οι φιλελεύθεροι, ούτε οι Καταλανοί Εθνικιστές, ούτε οι
ρεπουμπλικάνοι, ούτε οι σοσιαλιστές, ούτε οι αναρχικοί.

Έγιναν τεράστιες καταστροφές και βανδαλισμοί (πολλοί από τους οποίους
χρεώνονται στο Ριζοσπαστικό Κόμμα) σε εκκλησίες, αστυνομικά τμήματα και σιδηροδρομικές γραμμές.

Ύστερα από την "Τραγική Εβδομάδα" όπως χαρακτηρίστηκε, η κυβέρνηση
αντέδρασε με κλείσιμο κάποιων εφημερίδων, κατάργηση εργατικών ενώσεων και κλείσιμο φιλελεύθερων σχολείων.

Η εργατική τάξη συσπειρώθηκε ακόμα περισσότερο μετά απο αυτά,
υιοθετώντας τον συνδικαλισμό ως "επαναστατική στρατηγική".

Η οργάνωση CNT (Ισπανική Συνομοσπονδία Αναρχο-συνδικαλιστών)
σχηματίστηκε αργότερα, απο την ανάγκη μιας ενιαίας γραμμής στο εργατικό κίνημα.

Διαιρέθηκε στη συνέχεια σε μικρότερες ομάδες με κάθε δυνατή προσπάθεια να αποφευχθεί η γραφειοκρατεία!
Στις ομάδες αυτές δεν υπήρχαν μισθωτοί υπάλληλοι και κάθε υποομάδα
ειχε ευθύνη των δικών της πρωτοβουλιών και αποφάσεων. (αυτο-οργανωση!)

Ως το 1936 λοιπόν η οικονομία της Ισπανίας είχε τεθεί υπό τον έλεγχο των εργατών.
Μέσα στα πλαίσια της Ισπανικής Επανάστασης, εργοστάσια διοικούνταν από
επιτροπές εργατών, και κάποια ξενοδοχεία, κουρεία και εστιατόρια
πέρασαν σε καθεστώς "συλλογικής ιδιοκτησίας", με τους εργαζόμενους να τα διαχειρίζονται.
Κάποιες ομάδες μάλιστα προχώρησαν στην κατάργηση των χρημάτων και τη χρήση κουπουνιών.
Σε κάποιες περιπτώσεις σημειώθηκαν σημαντικότατες αυξήσεις στην παραγωγικότητα των επιχειρήσεων!

Σύμφωνα με το Sam Dolgoff, συγγραφέα του
The Anarchist Collectives: Workers' Self Management in the Spanish Revolution
πανω απο 10 εκατομμύρια άνθρωποι συμμετείχαν έστω και έμμεσα στην επανάσταση.

Η παραπάνω μορφή αναρχισμού αναφέρεται ως άναρχο-συνδικαλισμος, για να
επιστρέψω στην αναφορά περί διαφορετικών σχολών του αναρχισμού στην αρχη αναφορές μου.

Η κοινωνική αυτή επανάσταση βέβαια έλαβε τέλος το 1939 με τη νίκη του
εθνικιστή Φράνκο στον εμφυλιο (1936-1939).

Οι τελευταίες ομάδες αναρχικών, που έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στη
μάχη ενάντια στην επικράτηση του Φράνκο, πολλοί άνθρωποι φυλακίστηκαν,
βασανίστηκαν και θανατώθηκαν από το Δικτατορικό καθεστώς.

Στα ίδια χρονικά πλαίσια (36-39) εντάσσεται και η προσπάθεια για
πολιτισμική επανάσταση, πλάι στην κοινωνική.
Δόθηκε στις γυναίκες το δικαίωμα στην έκτρωση και, τότε περίπου
διαδόθηκε για πρώτη φορά το ιδεώδες του "ελεύθερου έρωτα".

Αυτή ήταν σημαντική πτυχή του σύγχρονου αναρχισμού, για να αναζητήσουμε
να αναρωτηθούμε για την εγκυρότητα και εφαρμοσιμότητάς του αναρχισμού σήμερα, στα σημερινά δεδομένα.
(Να ευχαριστήσω την φίλη merum για τα πολύτιμα στοιχεία)     
Στοιχεία από..
www.wikipedia.org :Anarchism in Spain, The Spanish Revolution of 1936, The Spanish Civil War, Anarchism

Homage to Catalonia του George Orwell, εκδοση Secker & Warburg 1967

Η Ελπιδα του Andre Malraux, εκδοση Εξαντας 1989

Συνεχίζεται.

Ευχαριστώ.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα...

Δυστυχώς όλα αυτά σχετικά με το ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ-ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ έφερε τον
Φρανθίσκο Φράνκο Μπααμόνδε στην εξουσία εγκαθιστώντας απο την ποιό φρικτή Δικτατορία....

Δυστυχώς η πολυ-διάσπαση του ΑΝΑΡΧΟ-ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ (βάση του σκεπτικού της ΑΝΑΡΧΙΑΣ)
δεν επέτρεψε να γίνει ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ αντιμετώπισης του προβλήματος.....
Τα αποτελέσματα δε γνωστά...
Ίσως ένα απο τα μειονεκτήματα της ΑΝΑΡΧΙΑΣ είναι η πολυδιάσπαση του
κινήματος και δεν μπορεί να αντιμετωπίση τέτοιες καταστάσεις όπου
πρέπει να γίνονται σχεδιασμοί σε κεντρικό επίπεδο....

Δυστυχως στην αναφορά και τώρα τί κάνουμε με την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ πού έχουμε
έχει ενσκήπτει το πρόβλημα-ερώτημα με την ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ τι γίνεται ?????
Αυτό είναι και ένα απο τα ασθενή στοιχεία που χρησιμοποιούν οι αντίπαλοι του ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ.

Αναρωτιέμαι αλήθεια αν μια πολιτική φιλοσοφία μπορεί να έχει εφαρμογή.
Ενα πολίτευμα ως γνωστόν επιβάλλεται (αν ειναι απολυταρχικό ας πούμε)
ή κερδίζεται/σταθεροποιείται/εγκαθιδρύεται (αν είναι δημοκρατικό).

Οι πολιτικές φιλοσοφίες από την άλλη (οπως ο αναρχισμός) πιθανόν να μην έχουν εφαρμογή μακροπρόθεσμα.
Αυτό που έχω αναφέρει και στην αρχή του μηνύματός μου με το...
το αναρχικό κίνημα - επανάσταση έφερε τον Φράνκο στην εξουσία...
δυστυχώς δεν γίνονται σχεδιασμοί σε κεντρικό επίπεδο, κι αυτό είναι το τρωτό σημείο του αναρχισμού.

Ο προβληματισμός μου "ένα από τα μειονεκτήματα της Αναρχίας είναι η
πολυδιάσπαση του κινήματος"
μου δίνει κίνητρο για μια ακόμα σκέψη.
Πράγματι φαίνεται πως οι σχεδιασμοί σε κεντρικό επίπεδο (και όχι από επιμέρους υποομάδες)
έχουν καλύτερα αποτελέσματα. (Η ισχύς εν τη ενώσει...)

Από την άλλη όμως, οι άνθρωποι αποδείξαμε περίτρανα πως και σε
συλλογικό ή/και κεντρικό επίπεδο όταν δουλεύουμε, πάλι υπάρχουν
διαφωνίες, αποκλίσεις, δυσαρέσκειες, και ως εκ τούτου προκύπτουν καινούριες ομάδες.

Η σύσταση ομάδας (η επιτροπής) διαχείρισης μέσα στις κοινωνίες είναι μάλλον κάτι το αναπόφευκτο
(είτε είναι οργανωμένες κοινωνίες αρχόντων-αρχομένων, είτε είναι αυτοδιαχειριζόμενες κοινότητες),
όταν υπάρχουν πράγματα προς διαχείριση. (Ελευθερία, πόροι, γη κ.α.)

Μήπως η κατάργηση των ομάδων διαχείρισης ή των αρχόντων αποτελεί ουτοπία;

Η δημιουργία του Φρανκικού Φασιστικού καθεστώτος ήδη είχε
αρχίσει με τις μειώσεις μισθών απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων...

Αναφέρω δε και πάλι πως....
<<Δυστυχώς η πολυ-διάσπαση του ΑΝΑΡΧΟ-ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ (βάση του σκεπτικού της ΑΝΑΡΧΙΑΣ)
δεν επέτρεψε να γίνει ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ αντιμετώπισης του προβλήματος.....>>

Δεν μπόρεσαν (δεν ήθελαν???)
να ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ και να κάνουν ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΠΟΡΕΙΑΣ....
Αυτό έφερε τον Φράνκο στην εξουσία...
Άλλο μείον είναι η μη θέληση ύπαρξης ενός ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΟΥ και αυτο είναι μειονέκτημα...

Σίγουρα δεν έχουμε να κάνουμε με ένα τέλειο πολιτικό Σύστημα η έστω
μια τέλεια Φιλοσοφική πραγμάτωση πολιτικής ιδέας...

Σκέπτομαι δε.....
<<Μήπως η κατάργηση των ομάδων διαχείρισης ή των αρχόντων αποτελεί ουτοπία;>>

Ίσως θα πρέπει ο ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ να κοιτάξει και λίγο την ΑΘΗΝΑΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ....

Οι μαζικές εκτελέσεις και βομβαρδισμούς άμαχων, (κι απο τη γερμανική και ιταλική αεροπορία)
πριν ακόμα εδραιωθεί το καθεστώς ήταν ανέτοιμοι για τέτοιον ένοπλο αγώνα...
Ένα ερώτημα..
Αν κατάφερναν ή αποφάσιζαν να οργανωθούν κεντρικά, θα άλλαζε κάτι άραγε;
Σίγουρα όχι..

Γιατί η Ευρώπη διένυε ήδη κρίση, με εισβολές, βομβαρδισμούς, δικτατορίες, και τον πόλεμο προ των πυλών της...
Με κανέναν τρόπο δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι και με πολλά εσωτερικά προβλήματα...
Εάν διαβάσετε ιστορία θα διαπιστώσετε την πολυδιάσπαση της Ευρώπης άλλα
έβλεπαν οι Άγγλοι άλλοι οι Γάλλοι οι Αμερικάνοι αποστασιοποιημένοι
και η Γερμανία να αλωνίζει και να προσπαθεί να αναστήσει της Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία...  
Οι Ιταλοί φυλάκιζαν αριστερούς ήθελαν την Αδριατική θάλασσα και όλη
την Μεσόγειο και το γνωστό MARE NOSTRUM (Η Θάλασσα μας)

Συνεχίζεται.

Ευχαριστώ.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα...

Ο αναρχισμός δεν αναφέρεται στην απεριόριστη ελευθερία και στην
αποποίηση της κάθε ευθύνης..

Ο αναρχισμός δεν είναι η απουσία διαχείρισης.
Είναι αυτοδιαχείριση.
Αυτοδιαχείριση σημαίνει αυτοπειθαρχία.

Το αντίθετο της αυτοπειθαρχίας είναι η επιβαλλόμενη υπακοή που 
επιβάλλεται από τους εξουσιαστές στα αντικείμενα της εξουσίας τους.
Για την αποφυγή αυτού, τα μέλη κάθε μιας κοινωνίας ελεύθερα 
καταρτίζουν τους κανονισμούς της κοινωνίας τους και συμφωνούν 
σ’ αυτούς τους κανόνες που οι ίδιοι ορίζουν για αυτούς.

Αυτοί που αρνούνται να ακολουθήσουν την εθελοντική συμφωνία που
θέσπισαν χάνουν τα οφέλη που απορρέουν από αυτήν.

Το δικαίωμα της αποχώρησης.

H τιμωρία για την παραβίαση των συμφωνημένων κανόνων αντισταθμίζεται
με το αναφαίρετο δικαίωμα της αποχώρησης.
Το δικαίωμα των ατόμων και των ομάδων να αυτοδιαθέτονται ως προς την
μορφή της ένωσης τους, είναι το σημαντικότερο όλων των πολιτικών
δικαιωμάτων λέει ο BAKUNIN.
Η δε κατάργηση του, οδηγεί στην επανενθρόνιση της τυραννίας.
Δεν μπορεί κανείς να αποχωρήσει από την φυλακή!
Η αποχώρηση όμως δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση αφορμή για την
παράλυση της κοινότητας.
Άνθρωποι με έντονα κοινά συμφέροντα είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα συνεργαστούν.
Άνθρωποι που είναι πιθανών να βγουν χαμένοι από την αποχώρηση
απλώς συμβιβάζουν τις διαφορές τους.

Οι άνθρωποι αυτοί οι οποίοι δεν μοιράζονται κοινές θέσεις και 
πρακτικές με την κοινότητα οι αποχώρησή τους δεν βλάπτει αλλά 
αντιθέτως θα εξαλείψουν μια πιθανή πηγή προβλημάτων...

Ένα άλλο θέμα που πρέπει να εξεταστή είναι η Αντικατάσταση του 
υπάρχοντος Κράτους (δομές) με τίς αρχές του ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ..

Οι ιδέες του αναρχισμού δεν οικοδομούνται τεχνητά από τους ίδιους τους
αναρχικούς, παρά προκύπτουν από τάσεις που υπόκεινται σε φυσικές διεργασίες.
Αυτές οι φυσικές διεργασίες δείχνουν τον δρόμο (του πως και γιατί) θα επέλθουν οι αλλαγές..

Ο kropotkin, διατυπώνοντας τις αρχές της κοινωνιολογίας του αναρχισμού,
επιμένει ότι η θεώρηση την ελεύθερης κοινωνίας κατά τον αναρχισμό βασίζεται
“σε εκείνα τα στοιχεία που παρέχονται ήδη από την παρατήρηση της ζωής στο παρόν”.

Εδώ έχουμε την κοινωνική παρατήρηση της ζωής (καθημερινότητας) ώστε να
προκύψει η δημιουργία των νέων δομών..

Οι θεωρητικοί του αναρχισμού περιορίστηκαν στο να υιοθετήσουν την πρόταση
για χρησιμοποίηση όλων τον χρήσιμων δομών της παλαιάς κοινωνίας στην
προσπάθεια δημιουργίας μιας νέας.
Εδώ έχουμε μια παραδοχή (κατά την αποψή μου) πως κάποια στοιχεία των
υπαρχουσών δομών (όσων εξυπηρετούν) μια Αναρχική κοινωνία δεν θα καταστραφούν..

Ο MΑΡΞ είπε ότι τα “στοιχεία για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας
βρίσκονται ήδη στην καταρρέουσα μπουρζουά κοινωνία του σήμερα”,
μία αρχή θεμελιώδης για όλες τις εκφάνσεις του σοσιαλιστικού κινήματος.

Οι αναρχικοί επιδιώκουν να αντικαταστήσουν το κράτος, όχι με χάος,
αλλά με τις φυσικές, αυθόρμητες μορφές οργάνωσης που προκύπτουν
οπουδήποτε η αμοιβαία προσπάθεια και η επιδίωξη κοινών συμφερόντων
μέσω συνεργασίας και αυτοδιαχείρισης γίνεται αναγκαία.

Εδώ έχουμε μια ρητή παραδοχή πως ουδεμία σχέση έχει ο ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ με
το ΧΑΟΣ
κάτι που ήδη έχω επισημάνει και σε προηγούμενες αναφορές μου.

Ο φεντεραλισμός, συνώνυμο του όρου “ελεύθερη συμφωνία”.

Μια αναγκαιότητα που πηγάζει από την αλληλεξάρτηση μεταξύ των ανθρώπων
και της επιθυμίας για αρμονία σε όλες τις εκφάνσεις της (μέσα στον ΑΝΑΡΧΙΣΜΟ).

Αυτής της μορφής η οργάνωση αποτελεί ένα φεντεραλιστικό σύστημα.
Το φεντεραλιστικό σύστημα είναι μια μορφή τάξης που υπήρξε πριν από τον
σφετερισμό της κοινωνίας από το κράτος, και θα επιβιώσει από το τελευταίο.

Δύσκολα θα βρεί κανείς μία μορφή οργάνωσης που, προτού σφετεριστεί από
το κράτος, δεν είχε φεντεραλιστικό χαρακτήρα.
Ο φεντεραλισμός, συνώνυμο του όρου “ελεύθερη συμφωνία”, είναι η οργάνωση της ελευθερίας.
“Αυτός που μιλάει για ελευθερία χωρίς να μιλάει για φεντεραλισμό, δεν λέει τίποτα”....

Αναφορά απο τον PROUDHON.

Συνεχίζεται..

Ευχαριστώ.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα..

Προβλήματα κοινωνικού μετασχηματισμού.
(Πρός την πορεία της δημιουργίας μιας Αναρχικής κοινωνίας)

Η κοινωνία είναι μια μεγάλη αλληλοσυμπληρούμενη δομή συνεργατικής
εργασίας και όλοι οι βαθιά ριζωμένοι θεσμοί που λειτουργούν προς όφελός της
θα συνεχίσουν να υπάρχουν λόγο του ότι αποσκοπούν στην εσωτερική
συνοχή της.
Και αυτό είναι κάτι που δεν έχει ποτέ αμφισβητηθεί από κανέναν.
Αυτό που χρειάζεται όμως είναι η αποδόμηση των εξουσιαστικών κοινωνικών
θεσμών αλλά και αποδόμηση των εξουσιαστών που λειτουργούν μέσα στους
μηχανισμούς που ήδη υπάρχουν (εξουσιαστικούς μηχανισμούς).

Προ παντός θα πρέπει να υπάρξει επαναστατικό πνεύμα αλλά πάνω απ’ όλα
να πιστέψουμε στην δημιουργική ικανότητα των ανθρώπων.

Οι αναρχικοί ενδιαφέρθηκαν κυρίως για τα άμεσα προβλήματα του που θα
υπάρχουν λόγο του μετασχηματισμού προς τον ΑΝΑΡΧΙΣΜΟ που πρέπει να
αντιμετωπιστεί σε οποιαδήποτε χώρα.
Οι θεωρητικοί της αναρχίας προσπάθησαν να συντάξουν μέτρα που θα
αντιμετωπίσουν τα όποια προβλήματα που θα προκύψουν κατά την διάρκεια
την περιόδου που ο MALATESTA (ενας απο τους θεωρητικούς του ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ)
ονομάζει “περίοδος μετάβασης και αναδιοργάνωσης”.

Αναφέρει....
Εφόσον θεωρείται ότι η κυβέρνηση ήταν απαραίτητη και ότι χωρίς αυτή θα
κυριαρχούσε μονάχα αταξία και σύγχυση, ήταν φυσικό και λογικό ότι η
αναρχία, που σημαίνει απουσία κυβέρνησης, θεωρείται σαν έλλειψη
τάξης." (Αναρχία)

Οι αναρχικοί επιδιώκουν την αλλαγή αυτής της αντίληψης για την αναρχία,
έτσι ώστε ο κόσμος να συνειδητοποιήσει ότι οι κυβερνήσεις και οι άλλες
ιεραρχικές κοινωνικές σχέσεις (ιεραρχικές δομές) είναι επιζήμιες και περιττές..

"Αλλάξτε γνώμη στον κόσμο, να τον πείσετε τον ότι η κυβέρνηση δεν είναι μόνο
άχρηστη αλλά και άκρως επιζήμια και τότε η λέξη αναρχία, επειδή ακριβώς
σημαίνει απουσία κυβέρνησης, θα σημαίνει για όλους.....
Φυσική τάξη, κοινές ανθρώπινες ανάγκες και ενδιαφέροντα, απόλυτη
ελευθερία μέσα στα πλαίσια απόλυτης αλληλεγγύης
."

(ΥΓ. Για κάποιους η αναρχία είναι ένα από τα δυό περισσότερο ουτοπικά
και απλώς μη εφαρμόσιμα πολιτικά συστήματα το άλλο είναι η αταξική
κοινωνία του Μαρξ που είναι ανεφάρμοστη για τον απλούστατο λόγο ότι η
φύση του ανθρώπου αντιβαίνει με το ότι προτείνει ο αναρχισμός που
απαιτεί απόλυτο αυτοέλεγχο μέσα σε μια αυτό/συντεταγμένη κοινωνία όπου
το κάθε μέλος της να γνωρίζει απόλυτα  /και το κυριότερο να μη
υπερβαίνει/ τα όρια της ελευθερίας του σε σχέση με τον συνάνθρωπο του
ενώ θα μπορούσε να το κάνει και φυσικά περιττό ήδη να αναφερθούμε σε
όλα αυτα τα συστήματα αυτοδιαχείρισης που προτείνει μιας ακόμα και τα
βασικά δεν μπορούν να εφαρμοστούν.
Αυτή είναι μιά άποψη που έχει λεχθεί από πολλούς αλλά σε αυτό θα πρέπει
κάποιος τον αυτοέλεγχο να  αντικατασταθεί από το αυτο-υπεύθηνο που
είναι ένα κύριο θέμα σε όλα τα πολιτικά συστήματα να κυριαρχεί από
όλες τις συνισταμένες που συγκροτούν το όποιο πολιτικό κίνημα εκτός βέβαια από το δικτατορικό
)  

Ο αναρχισμός είναι περισσότερο ένα κίνημα ενάντια στην ιεραρχία παρά
ένα καθαρά αντικυβερνητικό ή αντικρατικό κίνημα.
Και αυτό διότι η ιεραρχία είναι η οργανωτική δομή που περιέχει εξουσία.
Εφόσον το κράτος είναι η "υψηλότερη" μορφή ιεραρχίας, τότε οι αναρχικοί
είναι εξ ορισμού ενάντια στο κράτος.
Αυτός, όμως, δεν είναι ένας επαρκής ορισμός του αναρχισμού.
Οι πραγματικοί αναρχικοί αντιτίθενται, όχι μόνο στο κράτος, αλλά σε
κάθε μορφή ιεραρχικής οργάνωσης.
Εδώ ίσως (με επιφύλαξη πάντα) να θέσουμε ένα πονηρό κατά την άποψή μου
πάντα ρητό του Παπισμού πρώτος μεταξύ ίσων...
Και αυτό το θέτω για να λυθεί το θέμα περί Ιεραρχίας στην Αναρχία...

Συνεχίζεται.

Ευχαριστώ. 

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Θα κάνω μια παρασπονδία γιατί θέλω να παρουσιάσω μια Ιστορική αναφορά
για μια από τις αιματηρότερες επιθέσεις της εργοδοσίας και του κράτους
στο συνδικαλιστικό κίνημα των ΗΠΑ.

Η Σφαγή του Λάντλοου..

Η επονομασθείσα Σφαγή του Λάντλοου υπήρξε μία από τις αιματηρότερες
επιθέσεις της εργοδοσίας και του κράτους στο συνδικαλιστικό κίνημα των ΗΠΑ.
Έλαβε χώρα στις 20 Απριλίου του 1914 στην πόλη Λάντλοου του Κολοράντο
και ήταν το αποκορύφωμα της εργατικής καταπίεσης των 12.000 ανθρακωρύχων της περιοχής.

Η εργατική αναταραχή τα χρόνια που προηγήθηκαν του Α' Παγκοσμίου
Πολέμου έλαβε αξιοσημείωτες διαστάσεις στις Δυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ.
Όταν ένας συνδικαλιστής σκοτώθηκε το φθινόπωρο του 1913, οι
εργαζόμενοι των ορυχείων CFI, που ανήκαν στην οικογένεια Ροκφέλερ, κατέβηκαν σε απεργία.
Εκκένωσαν τους καταυλισμούς της επιχείρησης, όπου έμεναν, προκειμένου
να διαμαρτυρηθούν για τους χαμηλούς μισθούς και τις άθλιες συνθήκες εργασίας.
Ο δείκτης θνησιμότητας για τους εργαζομένους της επιχείρησης ήταν
διπλάσιος από τον εθνικό μέσο όρο.

Η απεργία προκάλεσε την άγρια αντίδραση της οικογένειας Ροκφέλερ.
Προσέλαβε το Πρακτορείο Ντετέκτιβ «Μπάλντουιν-Φελτς», προκειμένου να
τρομοκρατήσει τους απεργούς και τη συνδικαλιστική τους ηγεσία.
Το Πρακτορείο είχε σπουδαία φήμη σ' όλη την Αμερική για την
αποτελεσματικότητά του στην καταστολή απεργιών.
Προμήθευσε την εργοδοσία με οπλισμένους φρουρούς, ελεύθερους
σκοπευτές, πράκτορες, επαγγελματίες προβοκάτορες, ακόμη μ' ένα τεθωρακισμένο όχημα με πολυβόλο.


Οι επιθέσεις των ανθρώπων της εργοδοσίας ήταν καθημερινό φαινόμενο
στις κατασκηνώσεις, που εν τω μεταξύ είχαν στήσει οι απεργοί.
Στις 17 Οκτωβρίου 1913 ένας απεργός σκοτώθηκε και δύο παιδιά
τραυματίσθηκαν από τους πολυβολισμούς του τεθωρακισμένου οχήματος.
Η κατάσταση είχε φθάσει στο απροχώρητο με τους απεργούς να μην υποχωρούν.
Στις 28 Οκτωβρίου ο κυβερνήτης του Κολοράντο, Ιλάιας Άμονς, αποφάσισε
να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Απέστειλε την Εθνοφρουρά στο
Λάντλοου για να επιβάλει την τάξη και να διαλύσει την απεργία.

Η Εθνοφρουρά συνέχισε να κατατρομοκρατεί τους απεργούς, το ηθικό των
οποίων χαλυβδωνόταν με την πάροδο του χρόνου.
Ύστερα από τρεις μήνες στασιμότητας, ο κυβερνήτης Άμονς αποφάσισε να
αποσύρει την Εθνοφρουρά, μη αντέχοντας το κόστος διατήρησής της επί μακρόν στο πεδίο της μάχης.
Τότε οι Ροκφέλερ προσφέρθηκαν να επανδρώσουν με δικό τους προσωπικό την Εθνοφρουρά.
(ΥΓ. Καταλαβαίνετε τι έγινε ;;;; Δεν κάνει το Κράτος αυτό που θέλω τότε
εγώ φτιάχνω στρατό με ιδιώτες και επιβάλλω την άποψή μου)

Στις 10 Μαρτίου 1914 ένας απεργοσπάστης βρέθηκε νεκρός στις γραμμές
του τρένου κοντά στον καταυλισμό των απεργών.
Ηταν η αφορμή για τις δυνάμεις καταστολής να ξεκαθαρίσουν μια και καλή την κατάσταση.

Η Εθνοφρουρά με τη νέα της σύνθεση αποφάσισε να ισοπεδώσει τις
τεντουπόλεις, αν και ήταν σε χώρο ιδιοκτησίας των ανθρακωρύχων.
Επελέγη η κατασκήνωση Λάντλοου, 30 χιλιόμετρα βόρεια της πόλης Τρίνινταντ.
Το πρωί της 20ης Απριλίου οι εθνοφρουροί άνοιξαν πυρ, την ώρα που η
ελληνική κοινότητα των ανθρακωρύχων γιόρταζε το Πάσχα με τον πατροπαράδοτο τρόπο.

Οι απεργοί ανταπέδωσαν το πυρ και η μάχη διήρκεσε επί ώρες.
Ο ελληνικής καταγωγής συνδικαλιστής Λούης Τίκας, επικεφαλής της
κατασκήνωσης, ζήτησε αργά το απόγευμα εκεχειρία από την Εθνοφρουρά.
Ο επικεφαλής της, υπολοχαγός Λίντερφελντ, χτύπησε με τον υποκόπανο του
όπλου τον Τίκα και τον έριξε στο έδαφος.
Τρεις σφαίρες από όπλα εθνοφρουρών βρήκαν στην πλάτη τον πεσμένο
συνδικαλιστή και τον αποτελείωσαν, σε ηλικία 30 ετών.

Οι εθνοφρουροί επέδραμαν στη συνέχεια στην κατασκήνωση του Λάντλοου και την παρέδωσαν στις φλόγες.
17 άνθρωποι από την πλευρά των ανθρακωρύχων σκοτώθηκαν εκείνη την
ημέρα, που έμεινε στην ιστορία ως «Η σφαγή του Λάντλοου».

Τα νέα διαδόθηκαν γρήγορα απ' άκρου εις άκρον των ΗΠΑ.
Οπλισμένοι εργάτες από παρακείμενα ανθρακωρυχεία κινήθηκαν εναντίον
της εθνοφρουράς του Κολοράντο, πολλοί άνδρες της οποίας αρνήθηκαν να χτυπήσουν τους απεργούς.
Ομάδες απεργών δυναμίτισαν ανθρακωρυχεία και κατέλαβαν πόλεις του Κολοράντο.
Στο Κογκρέσο, ο σοσιαλιστής βουλευτής του Ουισκόνσιν Βίκτωρ Μπέργκερ
ζήτησε απ' τους εργαζομένους να πάρουν τα όπλα για να υπερασπισθούν τους εαυτούς τους.

Η κατάσταση ήταν εκτός ελέγχου.
Έπειτα από 10 μέρες συγκρούσεων, ο κυβερνήτης του Κολοράντο, Ιλάιας
Άμονς, ζήτησε την συνδρομή του Προέδρου Γούντροου Ουίλσον.
Ο ομοσπονδιακός στρατός που εστάλη στην περιοχή αφόπλισε τους
απεργούς, οι οποίοι αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στα ανθρακωρυχεία
χωρίς να γίνουν δεκτά τα αιτήματά τους.
Μάλιστα, η εργοδοσία προχώρησε σε εκτεταμένες απολύσεις,
αντικαθιστώντας τους απεργούς με μη συνδικαλισμένους εργάτες.
Από την Εθνοφρουρά κανείς δεν διώχθηκε για τις επιθέσεις στους
απεργούς και τις οικογένειές τους, που στοίχισαν τη ζωή σε 66 ανθρώπους, ηλικίας από 2,5 έως 45 ετών.

Σχετική Βιβλιογραφία
Ζήση Παπανικόλα
«Αμοιρολόϊτος Ο Λουίς Τίκας και η Σφαγή του Λάντλοου»
(Εκδόσεις ΚΑΤΑΡΤΙ)

(ΥΓ.Μια παρένθεση στο θέμα απλά να παρουσιάσω μια απο τις αιτίες και
αφορμές για την δημιουργία Αναρχικής Ιδεολογίας αλλά και πρακτικής)

Συνεχίζεται.

Ευχαριστώ.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...