Jump to content

"Το Μονοπάτι του Ήρωα"


 Share

Recommended Posts

Σε κάθε εθνική λαογραφία, σε κάθε παράδοση, σε κάθε μυθολογία σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, υπάρχει ο θρύλος του Ήρωα.

Μυστηριακό Αρχέτυπο, Ανυπέρβλητος Πόθος, Αρχέγονος Δρόμος, Υπέρτατος Στόχος.

Ο άνθρωπος με τις ξεχωριστές ιδιότητες. Ο Ήρωας που καλείται από το πεπρωμένο να εκπληρώσει κάποιον ανώτερο σκοπό. Ο Ήρωας που αφού τον επιτύχει, αναχωρεί για τα Ανώτερα Πνευματικά Πεδία εγκαταλείποντας τον Κόσμο των Ανθρώπων. Ή που καμιά φορά επιστρέφει γενναιόδωρα στους Ανθρώπους για να τους διδάξει με το παράδειγμα, τις γνώσεις του και τις ικανότητές του.

Κάποιοι αρνούνται αυτό το Κάλεσμα της Μυστικής Ατραπού. Όχι για πολύ όμως. Είναι βάσανο η απόρριψή του και εντέλει τρελαίνει τον Αρνητή.

Απαντώντας θετικά ο Ήρωας στο Κάλεσμα, μπαίνει στην Διάσταση της Περιπέτειας. Είναι και δεν είναι πλέον στον Κόσμο των Ανθρώπων. Η αίσθηση του χωροχρόνου αλλάζει. Οι Δοκιμασίες του είναι πολλές και σκληρές. Ενίοτε, επικίνδυνες. Κάποιοι εξολοθρεύονται. Κάποιοι άλλοι παγιδεύονται προσωρινά. Μερικοί από αυτούς ζουν πλέον μισές ζωές. Πατάνε σε όλους τους Κόσμους και πουθενά. Ενίοτε κάποιοι επιστρέφουν μετά από πολλά χρόνια. Και κάποιοι δεν γυρίζουν ποτέ. Δυστυχής απώλεια σπάνιων ανθρώπων. Παρ? όλα αυτά, το Κάλεσμα έρχεται ξανά και ξανά στους Ανθρώπους. Και πάντα υπάρχουν άφοβοι υποψήφιοι Ήρωες να το απαντήσουν.

Κατά την περιπέτεια, υπάρχουν Εχθρικές Δυνάμεις που επιτίθενται λυσσασμένα, αλλά υπάρχουν και Φιλικές δυνάμεις που προσφέρουν Υπερφυσική καθοδήγηση και βοήθεια.

Ο Δρόμος της Δοκιμασίας είναι σκληρός και επικίνδυνος. Αλλά η Συνάντηση με την Υπέρτατη Θεά είναι εκεί και περιμένει. Καλεί διαρκώς τον Ήρωα και τον ενθαρρύνει να επιμείνει. Είναι η Φωνή μέσα του που του λέει διαρκώς, «συνέχισε, και στο τέλος σε περιμένει η Ένωση με το Θείο».

Ο Ήρωας που απερίσκεπτα φεύγει μόνος του κι ενίοτε απροετοίμαστος για το Ταξίδι κινδυνεύει από μύριους κινδύνους. Ο Ήρωας όμως που φεύγει οργανωμένα και πάνω απ? όλα με Στήριξη Φιλικών Δυνάμεων πίσω του θα κυριαρχήσει σε όλα τα Μονοπάτια με μεγαλύτερη ευκολία. Δεν θα εκλείψουν οι κίνδυνοι και οι δοκιμασίες. Όχι. Αυτά του ανήκουν δικαιωματικά, είναι τα ατομικά του «ιερά πεδία μαχών», οι «προσωπικοί του δράκοι» και πρέπει να τους αντιμετωπίσει μόνος του. Είναι ο μόνος τρόπος να διδαχτεί και να περάσει σε ανώτερες βαθμίδες αυτογνωσίας. Δεν θα παγιδευτεί όμως ποτέ του σε εχθρικές φυλακές. Πάντα θα είναι μαζί του κάποιος «συνοδός ? φύλακας» που θα τον βοηθήσει να δραπετεύσει και να ξαναρχίσει την περιπέτεια στη χώρα της Υπερσυνειδητότητας.

Το Κυνήγι του Δράκοντα?

Οι Άθλοι του Ηρακλέους?

Το Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων?

Η Αναζήτηση του Ιερού Δισκοπότηρου?

Η πτήση του Αετού?

Η Ένωση με το Μεγάλο Μανιτού?

Το Ταξίδι του Οδυσσέα για την Ιθάκη?

Κάθε παράδοση έδωσε και το δικό της Μυστηριακό Όνομα στην Ατραπό της Μύησης του Μαθητή.

Η Πορεία όμως είναι η ίδια. Είναι ο Δρόμος του Ήρωα.

Και ο Στόχος κοινός. Είναι η Μυστικιστική Ταύτιση με το Θείο. Η Υπέρτατη Εξύψωση. Το Πέταγμα στην Υπερσυνειδητότητα.

Κι εντέλει, η Ηρωική Έξοδος από τον Κόσμο των Ανθρώπων και η μεταστοιχείωση σε Σύμβολο πια. Ως οδηγός των Ανθρώπων.

Η κατάληξη?

Κάποιοι το ονόμασαν Βαλχάλα.

Κάποιοι άλλοι Ηλύσια πεδία.

Κάποιοι άλλοι Παράδεισο. Δεν έχει σημασία το όνομα. Ούτε το ένδυμα. Το Ταξίδι και ο Στόχος έχει σημασία. Κι αυτά είναι ίδια παντού.

Η γλυκιά αίσθηση της απόλυτης αρμονίας που περιμένει τον Ήρωα στο Τέλος του Ταξιδιού είναι το κίνητρο για να αντιμετωπίσει με επιτυχία τους κινδύνους του ταξιδιού.

Κι η προσμονή είναι ο μόνος σύντροφός του σ? αυτό το Ταξίδι.

 

(Αφιερωμένο απο καρδιάς σε όλα τα παλαιότερα μέλη σαν χαιρετισμός της εισόδου μου στο Artofwise)

 

Νάστε όλοι καλά! :)

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 38
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Καλώς τον...

 

Με άκουσες τελικά και η παρουσία σου, τουλάχιστον εμένα με ευχαριστεί ιδιαίτερα, εδώ.

 

Μια παρατήρηση μόνο στο ωραίο κείμενο σου.

 

Η γλυκιά αρμονία δεν είναι απαραίτητο οτι θα αποτελεί και το ευχάριστο τέλος για τον "Ήρωα". Πολλές φορές αυτή η αναγνώριση , έρχεται πολύ μετά το τέλος του και ειδικά για αυτόν που πλέον δεν θα ανήκει στον υλικό κόσμο, πολύ λίγο θα σημαίνει , κάτι, για τον ίδιο , η ταυτοποίηση του με την άποψη των ανθρώπων για το "σύμβολο" ή το "Θείο".

Ο Θάνατος είναι καθαρτήριο , για όλους και για κάθε χαρακτηριστικό μας. Το απόλυτο σημείο "εξομάλυνσης".

Link to comment
Share on other sites

Καλός ήρθες Avaris!

Πολύ ωραίο το κείμενο σου και είναι μια πολύ καλή είσοδος(γνωριμίας).

Καλή επιτυχία σε αυτούς τους «Ήρωες» που ακολουθούν αυτή τη φιλοσοφία ? τρόπο ζωής.

Link to comment
Share on other sites

Καλώς τον...

 

Με άκουσες τελικά και η παρουσία σου, τουλάχιστον εμένα με ευχαριστεί ιδιαίτερα, εδώ.

 

Μια παρατήρηση μόνο στο ωραίο κείμενο σου.

 

Η γλυκιά αρμονία δεν είναι απαραίτητο οτι θα αποτελεί και το ευχάριστο τέλος για τον "Ήρωα". Πολλές φορές αυτή η αναγνώριση , έρχεται πολύ μετά το τέλος του και ειδικά για αυτόν που πλέον δεν θα ανήκει στον υλικό κόσμο, πολύ λίγο θα σημαίνει , κάτι, για τον ίδιο , η ταυτοποίηση του με την άποψη των ανθρώπων για το "σύμβολο" ή το "Θείο".

Ο Θάνατος είναι καθαρτήριο , για όλους και για κάθε χαρακτηριστικό μας. Το απόλυτο σημείο "εξομάλυνσης".

 

 

Χαίρε Άνορ.

 

Πως θα μπορούσα να διαφωνήσω φίλε μου? Άλλωστε η διαδρομή προς την όποια Akshara ή Βαλχάλα ή όπως αγαπάει ας το ονομάσει ο καθένας μας ,είναι - πως το έλεγε ένας Πιονιέρος του Σύγχρονου Δυτικού Εσωτερισμού - στρωμένη με λουλούδια που το καθένα στο μίσχο του έχει τυλιγμένο κι απο ένα φίδι?

 

Ας είναι όμως. Όλοι το ξέρουμε ή τουλάχιστον προσπαθούμε χίλιες φορές τη μέρα να το εμπεδώσουμε. Κι άλλες τόσες το ξεχνάμε όμως και θεωρούμε τα επίπλαστα για πραγματικά και τα πραγματικά για παραισθήσεις.

 

Θυμίσου όμως το Αρχέτυπο του Αρθούρου και της Στρογγυλής Τραπέζης. Φέρε στο νου σου την εικόνα των Ιπποτών κατά την Αναζήτηση του Δισκοπότηρου. Παρά τα φριχτά εμπόδια, λύγισε κανείς? Γύρισε κανείς προς τα πίσω? Όχι.

 

Όλοι ξέρουμε ότι άπαξ και ανοίξεις την "κουρτίνα", έστω και λίγο, δεν υπάρχει γυρισμός. Υπάρχει μόνον αυτή η μοναχική πορεία. Που απλώς, απο ένστικτο, προσπαθούμε να τη γλυκάνουμε αναζητώντας "συμπολεμιστές", "συνοδοιπόρους", "δασκάλους", "έτοιμες ατραπούς". Κάποιοι τυχεροί τις βρίσκουν. Κάποιοι άλλοι, όχι. Και προσπαθούν μόνοι τους να χτίσουν αργά αργά το δικό τους Δένδρο της Γνώσης. Και στη γωνία πάντα περιμένει αντί για την αρμονία, ένα πιθανό "κώμα".

 

Παρ' όλα αυτά, ο αριθμός των μελών εδώ είναι πάνω απο χίλια. Άρα, δεν κάνει κανείς πίσω.

 

Όχι φίλε μου Άνορ. Συμφωνώ μαζί σου. Το πιο πιθανό είναι ο Ήρωάς μας να πέσει στη μάχη. Αλλά ελπίζει ότι θα χτίσει "κάτι" που θα περάσει μαζί του στην επόμενη ζωή. Οτι το Καθαρτήριο και η Εξομάλυνση που λές δεν θα του στερήσει τα "όπλα" του.

 

Ναι, όντως, στο τέλος αντί για την "Εξύψωση" και τη "Γλυκειά Αρμονία" μπορεί να μας περιμένει η πυρά του Ιάκωβου του Μολέ ή του Τζορντάνο Μπρούνο. Ή το λιγότερο η απαξίωση στα μάτια των υπολοίπων (σας θυμίζω την ωραία σας συζήτηση περί αναγραφής του θρησκεύματος στην ταυτότητα) της κοινωνίας.

 

Παρ' όλα αυτά όλοι ξέρουμε ότι "show must go on" ή αλλιώς "είμαστε ακόμη ζωντανοί, στη σκηνή, σαν ροκ συγκρότημα, κι αν μας αντέξει το σκοινί θα φανεί στο χειροκρότημα" ....

 

 

Γειά σε όλους

(ευχαριστώ για το θερμό καλωσόρισμα)

Link to comment
Share on other sites

Αν και νεοτερο μελος σε καλωσοριζω και εγω με την σειρα μου,λεγωντας σου οτι "Το μονοπατι του ηρωα" χτυπησε κεντρο...σε εμενα σιγουρα και πιθανον σε πολλους απο εμας!! Καλη συνεχεια!

Link to comment
Share on other sites

Καλώς ήλθες και από μένα συνταξιδευτή.

 

Να αφιερώσω σε όλο το Αβάπτιστο, μερικούς στίχους:

 

"Μια μέρα καθώς βρισκόμουν μες στο δάσος,

κάποιος ήρθε και με πέταξε στο χάος,

Μπρος μου δυο δρόμοι γεμάτοι αγκάθια,

Αλλα εγώ δεν γούσταρα, και άνοιξα έναν με παλάτια! "

 

:smilewink:

Link to comment
Share on other sites

Να σε καλωσορίσω κι εγώ Avaris... :)

 

Όσο για το κείμενο, τα λόγια είναι περιττά...

Πιστεύω πως "μίλησε" σε όλους μας ανεξαιρέτως, σε κάποιους πολύ, σε άλλους λιγότερο...

Και σίγουρα ο καθένας από εμάς έφερε μπροστά του εικόνες από τις "ζωές" του ως τώρα, διαβάζοντάς το... :smilewink:

Link to comment
Share on other sites

Για το αρχέτυπο "Ήρωα", βρείτε και διαβάστε το: Ο Ήρωας με τα Χίλια Πρόσωπα του Joseph Campbell (The Hero with A Thousand Faces)

 

 

Σημείο αναφοράς το έργο του Joseph Campbell! Πολύ ενδιαφέρον με ασκησούλες που μπορεί κανείς να κάνει μόνος είναι και αυτό.

Link to comment
Share on other sites

Ακριβώς το βιβλίο αυτό (Ο Ήρωας με τα Χίλια Πρόσωπα) ήταν το "κλικ", ο "καταλύτης' για να γράψω αυτό το κείμενο. Είναι κατι παραπάνω απο εκπληκτικό βιβλίο. Το συνιστώ ανεπιφύλαχτα. Προσωπικά, το έχω διαβάσει τα τελευταία 15 χρόνια τρεις φορές μέχρι τώρα και κάθε φορά ανακαλύπτω καινούρια πράγματα που δεν είχα προσέξει πριν. (Τι λέγαμε για την αποκρυπτογράφηση των Μύθων -σε άλλο θέμα- όπου η επόμενη συμπληρώνει ή ενίοτε ανατρέπει την προηγούμενη?).

 

Παρεμπιπτώντος, μήπως έχει διαβάσει κάποιος το βιβλίο του Γιόζεφ Κάμπελ περί Μύθων? Αξίζει εξίσου με τον Ηρωα με τα χίλια πρόσωπα?

Link to comment
Share on other sites

Ακριβώς το βιβλίο αυτό (Ο Ήρωας με τα Χίλια Πρόσωπα) ήταν το "κλικ", ο "καταλύτης' για να γράψω αυτό το κείμενο. Είναι κατι παραπάνω απο εκπληκτικό βιβλίο. Το συνιστώ ανεπιφύλαχτα. Προσωπικά, το έχω διαβάσει τρεις φορές μέχρι τώρα και κάθε φορά ανακαλύπτω καινούρια πράγματα που δεν είχα προσέξει πριν. Τι λέγαμε για την αποκρυπτογράφηση των Μύθων σε άλλο θέμα?).

 

Παρεμπιπτώντος, μήπως έχει διαβάσει κάποιος το βιβλίο του Γιόζεφ Κάμπελ περί Μύθων? Αξίζει εξίσου με τον Ηρωα με τα χίλια πρόσωπα?

 

 

Όλα τα έργα του Cambell είναι πολύ αξιόλογα. Μιλώντας σε παρακείμενους μίτους για μύθους, "ατομικές / ομαδικές ατραπούς" κ.λπ, να θυμίσουμε ότι ο συγγραφέας του "Ήρωα με τα χίλια πρόσωπα" είχε επηρεαστεί βαθύτατα από τη σκέψη του Krishnamurti...

Link to comment
Share on other sites

Όχι άλλοι ήρωες.. όχι άλλα αρχέτυπα….παρακαλώ πολύ όχι άλλα πρότυπα….όχι άλλη βιβλιογραφία…

 

Γκρεμίστε τους μύθους ..τα αγάλματα από το βάθρο τους… (de sittar pa sina hοga hastar) ελευθερωθείτε από ό,τι σας καλεί να γίνετε κάποιος άλλος

 

Σκοπός πρέπει να είναι η ακολουθία του ίδιου μας του εαυτού….η προβολή του και όχι ο αυτό-εγκλωβισμός του..

 

Μπορούμε επιτέλους να γεννήσουμε ιδέες.. κατά-δικές μας και όχι δανεικές? Να δεχτούμε να υποστούμε την κυοφορία και στη συνέχεια να καταθέσουμε το γέννημα ?

Να διαβάζω και να νιώθω βαθιά μέσα μου να με συγκλονίζει ο αγώνας του γράφοντα στην κατάκτηση της αλήθειας Του?

 

Αναφέρομαι στον απλό καθημερινό άνθρωπο-ήρωα που μοιράζεται μαζί μου την Αγωνία του με αμεσότητα και χωρίς ανταλλάγματα..!!!?

 

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...