Jump to content

Seirios - Artzuna Course


Recommended Posts

Διαβαίνεις τό γεφύρι λοιπόν. Καί θυμώνεις μέ τά ψέματα πού αραδιάζεις. Καί θυμώνεις γιατί σ΄αυτά πατούσες τήν ζωή σου...

 

Καλέ μου φίλε,

 

... οι άλλοι δέν σού φταίνε! Μήν τούς τραβάς λοιπόν στόν βυθό σου.

... Οπως δέν φταίς κι εσύ. Αργοτερα, αν τά καταφέρεις, άν δόσεις μιά, πιάνοντας πάτο, κι ανεβείς, θά είσαι καλά.

 

Καλή επιτυχία

 

 

 

Τι να σημαίνει άραγε η φράση του Seirios ?

 

Είναι όντως υποτιμητική και απαξιωτική όπως δείχνει με μια πρώτη εξωτερική ματιά?

 

Δεν μας έχει συνηθίσει σε «βιαστικές εξωτερικές εκφράσεις» όμως ο Σείριος?Πολλώ δε μάλλον σε «προσβλητικές επιθέσεις» εναντίον μελών του Forum?.

 

Το αντίθετο?.πάντα λειτουργεί ως ο κατάλληλος θετικός φιλοσοφικός καταλύτης όταν τα «θέματα» γίνονται «αρένες αγένειας» ??

 

Πήραν μήπως τα μυαλά του αέρα από τα πολλά παινέματα εκ μέρους των μελών και από την πρωτιά του στη δημοσκόπηση για τον καλύτερο και χειρότερο συντονιστή?

 

Μια ανάλυση του ιστορικού των «σχολίων» του όμως δεν επιβραβεύει τέτοιο συμπέρασμα.

 

Γιατί δεν ρωτάται ο ίδιος παρά πιθανολογούνται απαντήσεις?

 

Διότι ο Σείριος έρχεται πάντα σαν «Σωτήριος Από μηχανής Θεός» και «φεύγει» πάλι?.

 

Κάνει την «έντεχνη φιλοσοφικά πυροσβεστική του κίνηση» βάζοντας όλους να σκεφτούνε, αναγκάζοντας τα πνεύματα να «γαληνέψουν» και αναχωρεί διακριτικά και πάλι?.

 

Αυτό είναι το στυλ του?.Δεν είναι το στυλ του να «αιτιολογήσει» έπειτα αυτό που «είπε» ή «έκανε»?..άρα θα πρέπει να το αποδεχτούμε και να κοιτάξουμε έντιμα το βάθος του θέματος?.

 

Ποιο είναι το θέμα στο οποίο παρενέβη για μια ακόμη φορά ο Σείριος?

 

Αυτό:

 

Artzuna said:

Το τελευταιο διαστημα της ζωης μου ασχολουμε με τις αυταπατες μου,φυσικα με καθοδηγηση...

 

 

Και τι είπε ο Σείριος ως αρχή του Σχολίου του?

 

Αυτό:

 

Διαβαίνεις τό γεφύρι λοιπόν??

 

Δηλαδή, αποδέχεται πως ο Artzuna όχι μόνο αποφάσισε να Διαβεί τον προσωπικό του Φιλοσοφικό Ρουβίκωνα, αλλά ήδη βρίσκεται «επί της Διαδικασίας»?.έχει δηλαδή προχωρήσει στην «πράξη» και δεν έχει μείνει στη «θεωρία»?.αυτό είναι «επιβράβευση» εκ μέρους του Σείριου προς τον Artzuna.

 

Είπε επίσης ο Σείριος:

 

?.. Καί θυμώνεις μέ τά ψέματα πού αραδιάζεις. Καί θυμώνεις γιατί σ΄αυτά πατούσες τήν ζωή σου...

 

?.Ο Σείριος δείχνει να γνωρίζει καλά την «αδυσώπητη εσωτερική μάχη» που υφίσταται αυτός που ξεκίνησε να «Διαβεί τον Εσωτερικό του Ρουβίκωνα» για να συναντήσει τον Ανώτερο Εαυτό του?.έχει να αντιπαλέψει «τα πάντα», όλα αυτά που στηρίζονταν μέχρι τώρα η ζωή του?.τα οποία πλέον συνειδητοποιούνται ως «αυταπάτες»?..δηλαδή, τα πάντα μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν «ψεύτικα»?.

 

Αντιλαμβάνεται εδώ ο Σείριος λοιπόν πως ο Artzuna είναι ήδη επάνω σε αυτή την «σοβαρή διαδικασία» και περνάει απ?ευθείας και με τον γνωστό του λιτό τρόπο στο «ψητό»?.. του υποδηλώνει πως «ξέρει» τι «περνάει»?.και τον «αναγνωρίζει» γι? αυτό?.ουσιαστικά του περιγράφει την μάχη που γίνεται μέσα του σαν να του λέει : «ξέρω τι γίνεται μέσα σου»?.

 

Κι αυτό που γίνεται μέσα στον άνθρωπο που άρχισε να συνειδητοποιεί και να βιώνει τα στοιχεία της ζωής του ως αυταπάτες είναι μια "βουτιά στην κόλαση"?..λογικό δεν είναι άλλωστε?

 

Τα πάντα πάνω στα οποία στηρίζονταν μέχρι τώρα αυτός ο άνθρωπος «γκρεμίζονται» σαν τραπουλόχαρτα?πως νοιώθει άραγε κάποιος που όλα όσα μέχρι τώρα πίστευε και πατούσε επάνω τους για να στηριχθεί, τσακίζονται το ένα μετά το άλλο?

 

Ναι είναι Κόλαση?.να το πούμε λογοτεχνικά «Νύχτα της Απελπισίας»? ας το πούμε?.

 

Γεγονός είναι πως ο Ζηλωτής κάνει πλέον συνέχεια βουτιές στα πιο «σκοτεινά βάθη του είναι» του (στο Βυθό του) , ανακαλύπτοντας «όντα άγνωστα», «εφιάλτες», «αρχετυπικούς φόβους», «ερπετικά πάθη» όλους αυτούς τους τρομακτικούς δράκους που κρύβονται σε εκείνα τα «άγνωστα βάθη» τα οποία αν μη τι άλλο, συνθέτουν μια «Κόλαση του Δάντη»?.Και η έρευνα στις "Αυταπάτες" οδηγεί αναγκαστικά σ' εκείνα τα "Μαύρα, Ερρεβώδη βάθη"....

 

Με όλα αυτά κατά νου, ακούγεται πιο οικείο πλέον το σχόλιο του Σείριου :

 

 

Καλέ μου φίλε,

 

... οι άλλοι δέν σού φταίνε! Μήν τούς τραβάς λοιπόν στόν βυθό σου.

... Οπως δέν φταίς κι εσύ. Αργοτερα, αν τά καταφέρεις, άν δόσεις μιά, πιάνοντας πάτο, κι ανεβείς, θά είσαι καλά.

 

Καλή επιτυχία

 

Υπάρχει ένας Νόμος στο Σύμπαν?μην επιβάλλεις «Ξύπνημα με το ζόρι»?.

 

Όταν ο άλλος νοιώσει «έτοιμος» θα βρει μόνος του την «προσωπική του πορεία»?.

 

Εάν όμως, με κάποιον τρόπο αποπειραθείς να του το «επιβάλλεις» πριν της ώρας του, τον «καλέσεις» δηλαδή, να του δείξεις τα «εφιαλτικά ευρήματα» του «προσωπικού σου βυθού», ή θα σε αγνοήσει ή θα γελάσει μαζί σου ή και θα απαξιώσει τα «ευρήματα» και τον «προσωπικό σου κόπο» (πράγματα που θα στενοχωρήσουν εσένα) ή θα «σοκαριστεί» τόσο πολύ από αυτά τα ευρήματα και την «απότομη απροετοίμαστη βουτιά στο δικό του βυθό» που θα πληγεί ίσως ανεπανόρθωτα ο Ψυχισμός του.

 

Με το τελευταίο κάνεις ίσως κακό στους άλλους και φορτώνεις το Κάρμα σου ίσως?.

 

Με τα προηγούμενα «απλώς τρως χαστούκια» οπότε δεν τρέχει και τίποτα?κάηκες και έτσι δεν θα ξαναγγίξεις τον «καυτό φούρνο»?.μάθημα είναι?

 

Ίσως γι? αυτό ο Σείριος να ασχολήθηκε μόνον με την τελευταία περίπτωση?.που έχει να κάνει με την «υποβολή προς τους άλλους»?

 

Θέλησε ίσως να διαφυλάξει την «ισορροπία» των πραγμάτων?.τόσο για τον Artzuna όσο και για τους υπόλοιπους?.

 

Καταννοεί φυσικά πως κάποιος που βρίσκεται στο Διάβα του Ρουβίκωνα, έχει ανάγκη από «στήριξη»?.είναι ανθρώπινο?.και το αναγνωρίζει με τη φράση ??..όπως δεν φταις κι εσύ?.

 

Και φροντίζει να του δώσει κουράγιο για να κάνει αυτό που πρέπει?.δηλαδή να αποδεχτεί την αναγκαιότητα/ πραγματικότητα του να διαβεί μόνος του αυτό το δύσβατο Μονοπάτι.

Του δείχνει το «Δισκοπότηρο» στο τέρμα της Διάβασης?.του δείχνει το "υπέρτατο έπαθλο"....

 

«?.Αργότερα, αν τα καταφέρεις, αν δώσεις μια, πιάνοντας πάτο, κι ανεβείς, θα είσαι καλά?»

 

Γιατί όμως δεν το έκανε με πμ, και με πιο ήπιο , λιγότερο ωμό τρόπο?

 

Ο Σείριος δεν δείχνει άτομο που κάνει κάτι χωρίς λόγο?.και δη διδακτικό λόγο?.

 

Κάτι ήθελε να πετύχει επιλέγοντας τη δημόσια οδό?.

 

Και μέχρι τώρα ο Σείριος ανακατευόταν στα του φόρουμ μόνον όταν ήθελε να «βοηθήσει» τα πράγματα να ξαναβρούν την πορεία τους?.

 

Άρα, δικαιούμαστε να σκεφτούμε πως κι εδώ το ίδιο πνεύμα πρέπει να πρυτάνευσε?.

 

Πως μπορεί άραγε να βοήθησε αυτή του η "φαινομενικά προσβλητική" παρέμβαση?

 

Μα ουσιαστικά του έδωσε κάτι πολύτιμο να δουλέψει?.εφαρμόζοντας τις αρχές του πρακτικού εσωτερισμού του έδειξε την πιο «βασική αυταπάτη όλων»?.την «πίστη πως έχει νικήσει τον εγωισμό»?.

 

Και ο μόνος τρόπος να το κάνει αυτό ήταν η «φαινομενικά ωμή, προσβλητική διατύπωση»?.

 

Που αποσκοπούσε?

 

Μα ακριβώς στο να ξυπνήσει μέσα του το φίδι του Εγωισμού και της Αξιοπρέπειας και να αρχίσει να δαγκώνει όπου βρίσκει μέχρις ότου γίνει αφόρητο?.

 

Μια πολύ σοβαρή άσκηση έδωσε ο Σειριος στον Artzuna εν τέλλει?.

 

Δηλαδή, ένα Δώρο?.που δεν θα το έκανε εάν δεν έκρινε πως ο Artzuna ήταν «έτοιμος» να το «αξιοποιήσει κατάλληλα»?.

 

Όχι μόνον ήταν εντός θέματος τελικά ο Σείριος, αλλά για μια ακόμη φορά ήταν σοφή η παρέμβασή του?.

 

Όχι μόνον δεν πρέπει να υπάρχει κανένα σκοτεινό σύννεφο αμφιβολιών να σκεπάζει την πράξη του αλλά με την πράξη του ενισχύεται το «σεβαστό προφίλ» του?.

 

Σε τιμώ φίλε Σείριε?..

Link to comment
Share on other sites

Καλέ μου φίλε,

 

... οι άλλοι δέν σού φταίνε! Μήν τούς τραβάς λοιπόν στόν βυθό σου.

... Οπως δέν φταίς κι εσύ. Αργοτερα, αν τά καταφέρεις, άν δόσεις μιά, πιάνοντας πάτο, κι ανεβείς, θά είσαι καλά.

 

Καλή επιτυχία

 

Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω πως παρασύρεις άλλους στον πόλεμο με τις δικές σου αυταπάτες.

Χρειάζομαι αιτιολόγηση αυτής της θέσης διότι η δική μου λογική δεν την δέχεται.

Avari με συγχωρείς αλλά επιθυμώ να μην απαντήσεις εσύ σε αυτή την ερώτηση ούτως ή άλλως η απάντηση που έδωσες μέσω του κειμένου σου δεν με ικανοποιεί.

Αναμένω απάντηση από τον ίδιο τον Σείριο.

Link to comment
Share on other sites

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που περνάμε κάποιες καταστάσεις. Αυτές έχουν να μας δώσουν πράγματα.

 

Η δική μου «φάση» όμως, οφείλει να μείνει δική μου. Αλλιώς εγώ θα χάσω. Όχι αυτοί στους οποίους την έδειξα.

Link to comment
Share on other sites

Θεωρείς δηλαδή ότι εξωτερικεύοντας μια κατάσταση τείνεις να χάσεις την ουσία και τον σκοπό για τον οποίο εμφανίζεται αυτή στο δρόμο σου;

Link to comment
Share on other sites

Όχι μια οποιαδήποτε κατάσταση. Αλλά αυτές τις «φάσεις» που περνάμε κατά καιρούς. Τις περνάμε μέσα μας και υπάρχει νομίζω λόγος που γίνεται αυτό. Το να το συζητήσεις βέβαια δεν το θεωρώ τόσο λάθος όσο το να προσπαθήσεις να το λύσεις με τη συζήτηση.

Link to comment
Share on other sites

Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω πως παρασύρεις άλλους στον πόλεμο με τις δικές σου αυταπάτες.

Χρειάζομαι αιτιολόγηση αυτής της θέσης διότι η δική μου λογική δεν την δέχεται...

 

Εύκολο Μαριλένα...

Δεν πρέπει να θεωρείς δεδομένο πως όλοι γνωρίζουν και πολεμούν την "Αυταπάτη"...

Ξυπνάς ακόμα κι αυτούς που δεν πρέπει, που δεν είναι η ώρα τους ακόμα, που δεν είναι έτοιμοι να πολεμήσουν...

Με αποτέλεσμα να πάνε κατευθείαν "στον Βυθό"...

 

Κάποια πράγματα πρέπει να τα κρατάς για τον εαυτό σου, όπως είπε και ο Αυγερινός...

 

 

ΥΓ. Είμαι σίγουρη βέβαια πως ο Artzuna δεν ήθελε να προκαλέσει κάτι τέτοιο στους άλλους εσκεμμένα... Έπραξε όπως όλοι μας όταν έχουμε έναν προβληματισμό.. Έτυχε αυτός να ήταν ο δικός του...

 

:)

Link to comment
Share on other sites

Όχι μια οποιαδήποτε κατάσταση. Αλλά αυτές τις «φάσεις» που περνάμε κατά καιρούς. Τις περνάμε μέσα μας και υπάρχει νομίζω λόγος που γίνεται αυτό. Το να το συζητήσεις βέβαια δεν το θεωρώ τόσο λάθος όσο το να προσπαθήσεις να το λύσεις με τη συζήτηση.

 

Η ουσία της εξωτερίκευσης του προβλήματος είναι να βοηθηθείς στην λύση του.

Δεν θα μιλήσεις για το πρόβλημά σου στον πρώτο τυχόντα!

Το άτομο με το οποίο θα συζητήσεις το έχεις επιλέξει εσύ. Χρειάζεσαι την ευφυία, την αγάπη και το ενδιαφέρον του. Με την συζήτηση του προβλήματος μαζί του έχεις εισάγαγει αυτομάτως έναν δεύτερο εγκέφαλο στην διαδικασία επίλυσης του προβλήματος. Γιατί να είναι λάθος αυτό;

Link to comment
Share on other sites

Σου ξαναλέω πως δεν αναφέρομαι σε οποιαδήποτε κατάσταση (και κατ'επέκταση σε οποιοδήποτε πρόβλημα). Υπάρχουν πράγματα που πρέπει να τα λύνεις/περνάς μόνος σου.

 

Ειδικά δε όταν αυτά έχουν να κάνουν με την αναγνώριση του εαυτού σου, δεν χωράνε τρίτοι.

 

Όταν περνάμε την προσωπική μας σταύρωση, το να μην το πράξουμε μόνοι μας είναι σαν να μην το έχουμε πράξει καθόλου.

Link to comment
Share on other sites

Ωραία... υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες όχι απλά δεν πρέπει, αλλά δεν μπορείς να εξωτερικεύσεις το πρόβλημά σου. Σ' αυτό εν μέρει συμφωνούμε.

 

Επιστρέφω όμως στην ρίζα της συζήτησης... αναφερόμασταν στις αυταπάτες. Αν μιλήσεις για την αυταπάτη σου έχεις κάνει το πρώτο μεγάλο βήμα... την έχεις αποδεχθεί. Αυτό σε ταπεινώνει αλλά σε καμία περίπτωση δεν χάνεις από αυτήν την κίνηση. Εσύ δεν χάνεις. Οι άλλοι (όπως είπες και εσύ αρχικά) δεν χάνουν. Ποιός χάνει; Κανένας Αυγερινέ! Εσύ κερδίζεις "πόντους" αφού έχεις αποδεχθεί το πρόβλημά σου (και συνεπώς βρίσκεσαι ένα βήμα μπροστά στον δρόμο της επίλυσης) και οι άλλοι κερδίζουν σε παραδείγματα ανθρώπων που έκαναν λάθη, τα αναγνώρισαν και κέρδισαν από αυτά.

Link to comment
Share on other sites

Όλα αυτά που λες μπορείς να τα πεις και στον εαυτό σου. Και δεν το λέω για να μην ταπεινωθείς, καμία σχέση. Ίσα ίσα που το να ταπεινωθείς το επικροτώ γιατί εξομαλύνει πολύ τον εγωισμό σου, αυτό όμως είναι μια άλλη συζήτηση.

 

Το βλέπεις από άλλη οπτική το θέμα, η οποία αν και σωστή δεν είναι αυτή που αναφέρομαι. Αυτό που μου λες δηλαδή είναι ένα θετικό στοιχείο μιας τέτοιας κίνησης. Αυτό δεν σημαίνει ότι η κίνηση στο σύνολό της είναι σωστή.

 

Εννοείται ότι σου λέω την γνώμη μου και όχι τι πραγματικά είναι σωστό ή λάθος.

 

Αν θελήσω να χαλιναγωγήσω για παράδειγμα την ματαιοδοξία μου, είναι κάτι που αποφασίζω να κάνω μόνος μου. Αυτό συμβαίνει γιατί το συγκεκριμένο θέμα έχει να κάνει με ανάλυση, κατανόηση, έλεγχο και διαμόρφωση του εαυτού μου και καμία σχέση δεν (θα πρέπει να) έχει με το περιβάλλον μου. Άνθρωποι είμαστε και επηρεαζόμαστε, συνεπώς κάποια πράγματα πρέπει να τα σφραγίσουμε από αυτό τον επηρεασμό και να το ψάξουμε μόνοι μας. Και όπου μας βγάλει.

 

Το να περπατήσεις τον δρόμο σου είναι καλό να το κάνεις με παρέα. Το να τον βρεις είναι μια άλλη υπόθεση όμως και θεωρώ πως το σωστό είναι να το πράξεις μόνος.

 

Τον δρόμο δεν τον βρίσκουμε μια φορά. Δεν πηγαίνουμε ευθεία, συνεχώς συναντάμε σταυροδρόμια. Το που θα στρίψεις λοιπόν πρέπει να το σκεφτείς και να το αποφασίσεις μόνος σου.

 

Διαδικασίες «κλειδιά» για τη ζωή μας. Τόσο σημαντικά που δεν χωράνε αλήθειες τρίτων μέσα τους.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...