Jump to content

Μερικά πράγματα είναι άσχημα.....


nefos
 Share

Recommended Posts

Διώξαμε το σύμπτωμα που είναι η συμπεριφορά του 123 αλλά η αιτία παραμένει γιατί αυτή είναι βαθιά μέσα μας,σε όλους μας.

 

Αυτο το ονομάζω αυτουπνωση και το παθαίνω και εγω συχνά.

 

αν και για να είμαι ειλικρινής, δεν βλέπω το λόγο ύπαρξης αυτού του θέματος, οφείλω να πω, πως εδώ παραπάνω αυτός ο άνθρωπος θέλει να πει κάτι ουσιαστικό κι αν ξεφύγουμε για μιά στιγμή από τους εγωισμούς μας και την αυταρέσκειά* μας, θα το δούμε.

 

 

*αυτή την "κυρία" που από τότε που την εντόπισα πάνω μου όλο μπροστά μου τη βλέπω...

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 71
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Posted Images

Γειά σας και πάλι!

 

Αυγερινέ είπες κάτι πολύ σημαντικό. Οτι και εμείς διαμορφώνουμε την κοινωνία στην οποία λαμβάνουμε μέρος!Και όμως να είμαστε εδώ,έχοντας την δυνατότητα να αλλάξουμε τα πρότυπα συμπεριφοράς μας και όμως εξακολουθούμε να πέφτουμε στην παγίδα να επαναλαμβάνουμε πιστά τις οδηγίες που έχουμε λάβει απο τον κοινωνικό μας περίγυρο έχοντας την ψευδαισθηση της επιλογής.Όταν αυτά που μπορείς να επιλέξεις έχουν απο πριν καθοριστεί δεν μπορούν να υπάρξουν πραγματικες επιλογες.Είναι σαν να σου δίνω εγω την ευκαιρία να "διαλέξεις" ανάμεσα στο να ΄καθίσεις ή να σταθής όρθιος,επιλογές που όπως και να πράξεις με βολευουν.Αλλά δεν σου επιτρέπω να ξαπλώσεις!Αυτό κάνει και η κοινωνία με την διαφορά οτι αλλάζουν οι επιλογές μέσω των "επαναστάσεων" αλλά πάντα κάποια λείπει!Στην πραγματικότητα η ηθική που θέλει εκτός κοινωνικής δομής τους κακούς είναι καταδικασμένη να ηγείται απο αυτούς!Δες τι συμβαινει αυτην την στιγμη.Απλά απωθούμε το πρόβλημα και αυτό διογκώνεται συνέχεια.

 

Φίλε Αnor

 

Oι περισσότεροι από τους ανθρώπους που συναναστρέφομαι είναι άνθρωποι που κάποια στιγμή επέδειξαν μια κατακριτέα συμπεριφορά ή στιγματίστηκαν από ανθρώπους που πιστευαν οτι ήταν περισσότερο εξελιγμένοι από τους άλλους.Αρα η καθημερινότητα μου απαρτίζεται από τέτοιες καταστάσεις όπως καταλαβαίνεις.Δεν μιλώ λοιπόν για διαδυκτιακές φάσεις αλλά για την πραγματικότητα ή οποία θα γινόταν γνωστή αν συναντιόμασταν με τον 123 και ίσως τότε να βλέπαμε κάτι άλλο πολύ διαφορετικό ίσως και όχι.

 

Αν αποδεχόταν η μικρό-κοινωνία του κάθε forum, την απόλυτη-αλαζονική-ματαιόδοξη συμπεριφορά του όποιου 123. Αν αποδεχόταν το δικό του δόγμα... Έτσι το λέω , έτσι είναι... θεωρείς ΕΣΥ προσωπικά, οτι θα έφτανε ποτέ κανείς σε όποιο μονοπάτι εξέλιξης ή αυτογνωσίας;
Δεν γνωρίζω!Αυτό είναι το θέμα!Δεν δοκιμάζουμε!Οριστε εδω είναι το φόρουμ,ας το κάνουμε!Πως να καταδικάσω ή πως να γνωρίζω τα αποτελέσματα για κάτι το οποίο οι πεποιθήσεις που έχω διαμορφώσει δεν μου επιτρέπουν να επιτρέψω να συμβεί;Tώρα ως προς την αυτογνωσία υπάρχει και εκεί άλλη μια πεποιθηση που έχουμε διαμορφώσει η οποία είναι για την κρίση μας όπως τα πολύχρωμα γυαλιά για τα ματια μας.Αν βλέπεις την αυτογνωσία ώς μια διαδικασία θέωσης τότε βλέπεις με πράσινα γυαλια το θέμα και πάει λέγοντας αναλογα σε τι πιστευεις.Περισσότερο πιστευουμε παρα γνωρίζουμε και αυτό γιατι δεν επιτρεπουμε σε αυτό που θεωρούμε ως ξέχωρο να συνυπάρξει με την πραγματικότητα μας!Για μένα εξέλιξει είναι η αποδοχή.

 

Ή μήπως τυφλωμένοι απο τον απολυτο προσωπικό μας ναρκισσισμό , θα μέναμε στο αιώνιο σκοτάδι, καθώς οι δικές μας απόψεις θα ήταν , πάντα κατά την δική μας γνώμη , οι σωστές/τέλειες κτλ;

 

Αυτό συμβαίνει και τώρα αγαπητέ φίλε. Τυφλοί είμαστε και πάρα πολλά ποστ γίνονται που ο ναρκισσισμός είναι εμφανής. Ένας τρόπος υπάρχει και αυτός δεν είναι της συγκρισης γιατι οδηγει πάντα στην συγκρουση αλλά της αποδοχής! Ο φίλος Johny προσπάθησε να στιγματίσει την παρουσία κάποιου συνανθρώπου του είτε είμαι εγω ,είτε κάποιος άλλος, μα δεν τιμωρηθηκε γι αυτό ούτε και κανένας από τους ανθρώπους που θεσπίζουν κανόνες μπόρεσε να τον κρίνει σύμφωνα με την τωρινή του τοποθέτηση αλλα έκρινε την κατάσταση μέσω της παρελθοντικής γνώσης(είναι καλο παιδι π.χ ο jοhnny,ειναι φίλος κτλ.) του μην επιτρέποντας στον εαυτό του να δει τα καινούργια δεδομένα, την νέα γνώση (αυτό προσπαθούσε να πει και η evi οταν έλεγε οτι η γνώση είναι εμπόδιο μα κανεις δεν την κατάλαβε),θα το αναλύσουμε παρακάτω αυτό.Με όλα αυτά δεν λέω οτι θέλω ο ταδε να τιμωρηθεί γιατι δεν εχει απολύτως κανένα νόημα,η τιμωρία απευθήνεται και πάλι στο αποτέλεσμα και όχι στην αιτία. Αυτό όμως που μπορεί να γίνει είναι να αποδεχτώ την τοποθέτηση του και να την ενσωματώσω σε αυτό που ονομάζουμε μεταμόρφωση. ΄Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα και αυτό ίσως να δειξει στον κάθε έναν οτι οι άνθρωποι είναι στιγμές,άλλοτε είναι καλοί άλλοτε κακοί,μην έχοντας όμως Διαμορφωμένο Νου,μόνο τότε μπορούμε να μεταμορφώσουμε εμας και τις συνθηκες υπαρξής μας.

Αυτό σημαίνει να μηδενίζουμε το κοντερ της γνωσης.Σήμερα δεν έχω καμια προκαταληψη για τον 123 ούτε για τον johnny,Αυγερινό ,τον nefos ή την elenitsa. ΄Σήμερα ειμαι ένα άγραφο χαρτι που ψάχνει και πάλι τις μπογιές του.

 

Αποδοχή λοιπόν, αυτη είναι η γνώμη μου,όχι αποβολή.

 

Ευχαριστω.

Link to comment
Share on other sites

Θα ήθελα αν γίνεται να μεταφερθούν οι τελευταίες 2 σελίδες στο Όλα και τα Πάντα.Είναι εφικτό κατι τέτοιο;

Edited by TheChosenNone
Link to comment
Share on other sites

έχει ενα λογικό κενό η άποψη σου.

 

Αν αποφασίσεις κάθε μέρα να ξεκινάς με καινούριο χαρτί , όσον αφορά την παρελθόντική σου γνώση , τότε θα παραμέναμε όλοι , σαν μικρά παιδιά , όσον αφορά το τι γνωρίζουμε για τον εαυτό μας.

Μην ξεχνάς οτι η δικής μας προσωπικότητα, κακώς ή καλώς , χτίζεται με εμπειρίες και βιώματα, που και αυτά τα έχουμε εκλάβει με συγκεκριμένες χρονικές και συναισθηματικές συνθήκες.

 

Αν τώρα την θέση του ατόμου 123, την αποδεχόσουν σαν συμπεριφόρα ενός ατόμου που διαδοχικά και εσκεμμένα (και οχι άθελα του, μια φορά) έχει σαν status quo , την υποβάθμιση των άλλων σαν προσωπικότητες και απόψεις, χωρίς μάλιστα λογική τεκμηρίωση, θα κατέληγες απο μόνος σου , με προβλήματα που θα τα αποδεχόσουν "επαγωγικά" απο την έντονη διάθεση επιβολής που θα είχε απέναντι σου , ο οποιος 123.

Εγωισμός;... ίσως... ίσως όμως για να υπάρξει και κάποιος , χρειάζεται και λίγο εγωισμό.

 

Δυστυχώς στην περίπτωση των ατόμων με την αναφερόμενη συμπεριφορά, ο εγωισμός μετατρέπεται σε αλαζονεία , που γίνεται και υπέρμετρη αν κάποιος/κάποιοι δεν τον "φρενάρουν" με "βίαιο" συνήθως τρόπο και του υποδείξουν οτι τα δικά του δημοκρατικά όρια έκφρασης προσωπικότητας και άποψης, σταματούν εκεί που αρχίζουν τα δικά τους.

 

όσον αφορά το σκεπτικό περί αποδοχής που αναφέρεις,... μια συμβουλή... επειδή την είχα "πατήσει" παλιότερα όπως λένε και δεν είναι ανάγκη να το πάθει και άλλος.

 

Καλό είναι να ορίσεις κάποια στιγμή τα όρια της αποδοχής , σε σύγκριση με αυτόν της παθητικής ανοχής.

 

Καλησπέρα.

Link to comment
Share on other sites

Κανονικά θα το έπαιρνα στην πλάκα αλλά το να με χρησιμοποιείς στις τελευταίες σου απαντήσεις ως παράδειγμα συμπεριφοράς προς αποφυγήν επειδή απλά είπα πως έχουμε και σοβαρότερα θέματα να συζητήσουμε από το συγκεκριμένο (το οποίο και έχουμε κουράσει πολύ), με απογοητεύει. Και δε με απογοητεύει γι'αυτά που λες για μένα (γιατί προσωπικά ξέρω ότι είναι μλκιες, οι υπόλοιποι μπορούν να τα αξιολογήσουν όπως θέλουν), αλλά για το ότι στην προσπάθειά σου να πεις κάτι το αρκετά αξιόλογο, παθιάζεσαι με αυτό και στο τέλος χάνεις την αντικειμενικότητα και την αμεροληψία σου (παρ'όλο που αυτά υποτίθεται -και το πιστεύω- πως πρεσβεύεις).

 

Όπως και να 'χει, καλή συνέχεια σου εύχομαι. :)

Link to comment
Share on other sites

έχει ενα λογικό κενό η άποψη σου.

 

Αν αποφασίσεις κάθε μέρα να ξεκινάς με καινούριο χαρτί , όσον αφορά την παρελθόντική σου γνώση , τότε θα παραμέναμε όλοι , σαν μικρά παιδιά , όσον αφορά το τι γνωρίζουμε για τον εαυτό μας.

 

Μόλις έδωσες τον ορισμό της φώτησης κατα την αποψή μου.

 

Μην ξεχνάς οτι η δικής μας προσωπικότητα, κακώς ή καλώς , χτίζεται με εμπειρίες και βιώματα, που και αυτά τα έχουμε εκλάβει με συγκεκριμένες χρονικές και συναισθηματικές συνθήκες.
Ναι και όσο προσκολλούμαστε σε αυτές δεν υπάρχει καμια εξέλιξη.

 

Αν τώρα την θέση του ατόμου 123, την αποδεχόσουν σαν συμπεριφόρα ενός ατόμου που διαδοχικά και εσκεμμένα (και οχι άθελα του, μια φορά) έχει σαν status quo , την υποβάθμιση των άλλων σαν προσωπικότητες και απόψεις, χωρίς μάλιστα λογική τεκμηρίωση, θα κατέληγες απο μόνος σου , με προβλήματα που θα τα αποδεχόσουν "επαγωγικά" απο την έντονη διάθεση επιβολής που θα είχε απέναντι σου , ο οποιος 123.

Εγωισμός;... ίσως... ίσως όμως για να υπάρξει και κάποιος , χρειάζεται και λίγο εγωισμό.

 

Τότε αν γίνεται συνέχεια και εσκεμμένα υπάρχουν άλλοι τρόποι.Ο εγωισμός ετσι και αλλιώς παντα υπάρχει.

 

όσον αφορά το σκεπτικό περί αποδοχής που αναφέρεις,... μια συμβουλή... επειδή την είχα "πατήσει" παλιότερα όπως λένε και δεν είναι ανάγκη να το πάθει και άλλος.
Εγω φίλε μου την πατάω κάθε μέρα γιατι διαθέτω εγω.Οταν αυτο δεν θα υπάρχει κανείς δεν θα είναι εκει για να την πατήσει.Όπως στηνν πραγματικότητα δεν υπάρχει ούτε τωρα.

 

Καλό είναι να ορίσεις κάποια στιγμή τα όρια της αποδοχής , σε σύγκριση με αυτόν της παθητικής ανοχής.

 

Δεν υπάρχουν όρια,αυτά περιορίζουν απλά την δική μας δράση όχι των αλλων.Οι υπερβάσεις γίνονται πέρα απο τα όρια που θέτουμε.Για αυτό τις λέμε υπερβασεις.

 

Ευχαριστώ.

Edited by TheChosenNone
Link to comment
Share on other sites

Κανονικά θα το έπαιρνα στην πλάκα αλλά το να με χρησιμοποιείς στις τελευταίες σου απαντήσεις ως παράδειγμα συμπεριφοράς προς αποφυγήν επειδή απλά είπα πως έχουμε και σοβαρότερα θέματα να συζητήσουμε από το συγκεκριμένο (το οποίο και έχουμε κουράσει πολύ), με απογοητεύει. Και δε με απογοητεύει γι'αυτά που λες για μένα (γιατί προσωπικά ξέρω ότι είναι μλκιες, οι υπόλοιποι μπορούν να τα αξιολογήσουν όπως θέλουν), αλλά για το ότι στην προσπάθειά σου να πεις κάτι το αρκετά αξιόλογο, παθιάζεσαι με αυτό και στο τέλος χάνεις την αντικειμενικότητα και την αμεροληψία σου (παρ'όλο που αυτά υποτίθεται -και το πιστεύω- πως πρεσβεύεις).

 

Γεια σου johnny.

 

Αν θεωρείς οτι υπάρχει κάτι πιο σημαντικό να συζητήσεις,τότε τι κάνεις εδω;Γράψε αλλού.Εφοσον γράφεις εδω σε αυτό το κουραστικό θέμα και εκει έξω υπάρχουν σοβαρα θέματα πηγαινε εκει και τοποθετήσου.

 

Πρέπει να σου πω οτι δεν είμαι καθόλου αντικειμενικός και αμερόληπτος και αυτό γιατι εφόσον έχω γνωμη είμαι καταδικασμένος στην υποκιμενικότητα.Και αυτή είναι η ομορφιά των ανθρώπων,είμαστε υποκειμενικοί,αυτό ειναι που δημιουργεί την εσωτερικότητα μας.

 

Απογοητευσου λοιπον. Το αποδέχομαι. Ελπίζω και συ.

Edited by TheChosenNone
Link to comment
Share on other sites

Σου επαναλαμβάνω οτι έχεις ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΑΤΟ λάθος.

 

Τα όρια ανοχής και αποδοχής, είναι πολύ συγκεκριμένα. Σε καμία περίπτωση δεν θα επιτρέψω σε κάποιον να με "ποδοπατήσει" με αλαζονικό τρόπο , παραβιάζοντας τα κεκτημένα όρια μου, έκφρασης και προσωπικότητας , επειδή έτσι "νομίζει".

Το ΕΓΩ, δεν είναι πάντα απαραίτητα το κακό που πρέπει να ξορκίσουμε. Ακόμα και οι αρχαίοι πρόγονοι μας, διαφήμιζαν πως τα όρια της δημοκρατίας του ατόμου , φτάνουν εκεί που ξεκινούν του επόμενου. Οποιαδήποτε παραβίαση απο εκεί και πέρα, είτε γίνεται διά της συμπεριφοράς, είτε διά της αλαζονικής υπέρβασης , θεωρείται πράξη πρόκλησης.

 

Όσον αφορά το "λευκό της παρελθοντικής γνώσης".... σου είπα... κατά την γνώμη μου έχεις μπερδευτεί πολύ...

 

Όταν λέω θα μέναμε παιδιά , δεν εννοώ "αθώοι" ή "σφουγγάρια"...εννοώ "μη-εξελίξιμοι". Η εξέλιξη έρχεται με την απορρόφηση των στοιχείων της γνώσης, χωρίς όμως να προσκοληθούμε σε αυτή. Η ολοκληρωτική απόρριψη της, οδηγεί μόνο σε στασιμότητα και οχι σε εξέλιξη.

 

Η αποδοχή επίσης κάποιου ατόμου, λειτουργεί αμφίδρομα. Αν ο όποιος 123 (και χρησιμοποιώ το nick, ώς ένδειξη συμπεριφοράς εδώ) δεν με αποδέχεται σαν προσωπικότητα και σαν πιστεύω και ταυτόχρονα δεν με σέβεται μέσω των λόγων του, τότε είναι εντελώς ανούσιο... και εντελώς παθολογικό εκ μέρους μου, να τον αποδέχομαι-ανέχομαι και να υποβαθμίζω την προσωπικότητα ΜΟΥ (με έντονο το σημείο του ΕΓΩ εδώ), επειδή θεωρεί εκείνος, εαυτόν ανώτερο απο τους άλλους, στην δική του κρίση.

 

Και κάπου εκεί μπαίνει και η βίαια "τροχοπέδη"...

 

Να στο θέσω και πιο απλά;... πιο λαϊκά όπως λέμε;...

 

Είσαι στην δουλειά και έχεις ενα συνεργάτη που ενώ είσαστε στο ίδιο τμήμα, πράττει και συμπεριφέρεται ώς ανώτερος , υποβαθμίζοντας εσένα , ώς άτομο και συνεργάτη, προς προσωπική του προβολή. Το κάνει μάλιστα θίγοντας δικές σου αξίες και χαρακτηριστικά , θεωρώντας τα , κατώτερα και μη άξια καν να φέρουν αντίλογο. Πόσο λοιπόν θα μπορούσες να αντέξεις στο ίδιο περιβάλλον με αυτόν; Θα του έριχνες στο τέλος μια "κλωτσιά" να πάει απο εκέι που ήρθε ή οχι;

 

Το έχω πεί και αλλού.... Η καθημερινότητα μας, είναι το πεδίο που θα δούμε τα πάντα , που βρίσκονται γύρω μας και μας εξελίσσουν ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ... γιατί στην θεωρία μπορεί να υποστηρίζουμε ακόμα και τον Χίτλερ και την γεννοκτονία που προκάλεσε με ιδιαίτερα "ευγενικά" επειχηρήματα. Σε κάποια σημεία όμως, η "βίαιη αντίδραση" (που στο forum ήταν το ban)είναι και η μόνη αντίδραση-λύση.

Link to comment
Share on other sites

Γειά σας και πάλι!

 

Αυγερινέ είπες κάτι πολύ σημαντικό. Οτι και εμείς διαμορφώνουμε την κοινωνία στην οποία λαμβάνουμε μέρος!Και όμως να είμαστε εδώ,έχοντας την δυνατότητα να αλλάξουμε τα πρότυπα συμπεριφοράς μας και όμως εξακολουθούμε να πέφτουμε στην παγίδα να επαναλαμβάνουμε πιστά τις οδηγίες που έχουμε λάβει απο τον κοινωνικό μας περίγυρο έχοντας την ψευδαισθηση της επιλογής.Όταν αυτά που μπορείς να επιλέξεις έχουν απο πριν καθοριστεί δεν μπορούν να υπάρξουν πραγματικες επιλογες.Είναι σαν να σου δίνω εγω την ευκαιρία να "διαλέξεις" ανάμεσα στο να ΄καθίσεις ή να σταθής όρθιος,επιλογές που όπως και να πράξεις με βολευουν.Αλλά δεν σου επιτρέπω να ξαπλώσεις!Αυτό κάνει και η κοινωνία με την διαφορά οτι αλλάζουν οι επιλογές μέσω των "επαναστάσεων" αλλά πάντα κάποια λείπει!Στην πραγματικότητα η ηθική που θέλει εκτός κοινωνικής δομής τους κακούς είναι καταδικασμένη να ηγείται απο αυτούς!Δες τι συμβαινει αυτην την στιγμη.Απλά απωθούμε το πρόβλημα και αυτό διογκώνεται συνέχεια.

Την δυνατότητα να αλλάξουμε τα όποια πρότυπα πάντα την έχουμε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ούτε οτι θέλουμε ούτε ότι πρέπει. Γιατί αν το σκεφτείς, μου ζητάς να πάω από μια άποψη (να μην θέλω τους αγενής πχ) σε μια άλλη (να μην έχω πρόβλημα μαζί τους). Για ποιον λόγο; Για να αντιδράσω; Αφού κοιτάζοντας μέσα μου, συμφωνώ με αυτό που πρεσβεύω (για τώρα τουλάχιστον).

Επιλογές πάντα υπάρχουν. Δεν είναι ψευδαίσθηση. Απλούστατα, με κάθε επιλογή που κάνεις, υπάρχουν και συνέπειες. Και όταν δεν μπορούμε να τις δεχτούμε νομίζουμε πως φταίει η ψευδαίσθηση της επιλογής. Δεν είναι έτσι όμως.

Το πρόβλημα δεν το απωθούμε, το αναλύουμε. Και η λύση δεν είναι πάντα η αλλαγή (ούτε και ποτέ όμως).

 

Αποδοχή λοιπόν, αυτη είναι η γνώμη μου,όχι αποβολή.

 

Ευχαριστω.

Δεν συμφωνούμε εδώ. Ανάλυση ναι, επαναπροσδιορισμός ναι, τελική -εκ νέου- κρίση ναι. Αποδοχή απαραιτήτως όμως όχι. Αν εκεί καταλήξουμε βέβαια, έχει καλώς και θα συμφωνήσουμε. Αλλιώς, το να γίνει έτσι για να γίνει είναι αντίδραση χωρίς λόγο.

Link to comment
Share on other sites

Τα όρια ανοχής και αποδοχής, είναι πολύ συγκεκριμένα. Σε καμία περίπτωση δεν θα επιτρέψω σε κάποιον να με "ποδοπατήσει" με αλαζονικό τρόπο , παραβιάζοντας τα κεκτημένα όρια μου, έκφρασης και προσωπικότητας , επειδή έτσι "νομίζει".

Το ΕΓΩ, δεν είναι πάντα απαραίτητα το κακό που πρέπει να ξορκίσουμε.

Όσο τα προσδιορίζει το εγώ και όσα αυτό ξέρει ως σήμερα, ναι, είναι πολύ συγκεκριμένα.

Το Εγώ, σίγουρα δεν είναι κάτι που πρέπει να ξορκίσουμε, είναι κάτι που πρέπει να το κοιτάξουμε "κατάματα", κι όταν το κάνουμε (όταν καταφέρνουμε) υποχωρεί, δεν έχει πια τόση σημασία όση είχε πριν, ούτε αυτό, ούτε τα όριά του. Τότε είναι λίγο δύσκολο να με ποδοπατήσει κάποιος.

 

Είσαι στην δουλειά και έχεις ενα συνεργάτη που ενώ είσαστε στο ίδιο τμήμα, πράττει και συμπεριφέρεται ώς ανώτερος , υποβαθμίζοντας εσένα , ώς άτομο και συνεργάτη, προς προσωπική του προβολή. Το κάνει μάλιστα θίγοντας δικές σου αξίες και χαρακτηριστικά , θεωρώντας τα , κατώτερα και μη άξια καν να φέρουν αντίλογο. Πόσο λοιπόν θα μπορούσες να αντέξεις στο ίδιο περιβάλλον με αυτόν; Θα του έριχνες στο τέλος μια "κλωτσιά" να πάει απο εκέι που ήρθε ή οχι;

 

Έχεις δίκιο, στην καθημερινή πράξη ερχόμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις που τα πράγματα δεν είναι εύκολα, γιατί πολύ "απλά" (απλά είναι αλλά έχουμε μάθει να λειτουργούμε δύσκολα), δεν μπορούμε να κοιτάξουμε "κατάματα" το εγώ μας. Δίνεις τουλάχιστον το περιθώρειο της αμφιβολίας, στο ότι θα μπορούσε το παραπάνω παράδειγμα να μην συνέβαινε καν, αν οι δικές σου αξίες και χαρακτηριστικά, δεν είχαν τη σημασία που τους δίνει το εγώ σου; (όχι το δικό σου, το δικό μου, του αλλουνού, για όλους ισχύει) Αφήνεις δηλαδή ένα παράθυρο τουλάχιστον ανοιχτό, ότι μπορεί να υπάρχει κι άλλη εκδοχή;

Θα πει κανείς, πως είναι δυνατόν να υπάρχει χωρίς όλα αυτά που "χτίζουν" την προσωπικότητά του; Η πραγματική ερώτηση είναι όμως, υπάρχεις στ' αλήθεια μέσα σ' όλα αυτά ή αυτά υπάρχουν μέσα από σένα;

και μαζί μ' αυτά κι όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας;

Edited by evi
Link to comment
Share on other sites

evi,

 

το τελευταίο δίλημα μου θυμίζει το ερώτημα "καθρέφτη , καθρεφτάκι μου...". Οι αντανακλάσεις που βλέπεις λοιπόν εκεί είναι η πραγματική αλήθεια που βλέπεις. Η πραγματικότητα είναι ο καθρέφτης και οι πράξεις μας , οι αντανακλάσεις του ποιός είσαι!

Δεν υπάρχουν easter eggs , δεν υπάρχουν παραπλανήσεις , εκτός και αν το επιδιώκεις και πας σε παραμορφωτικό καθρέφτη.

 

Οπότε στην ζωή που ζούμε , ο απέναντι , ο διπλανός μας και γενικά εκείνος που κινείται παράλληλα με εμάς, ειδικά στο θέμα προβολής του ΕΓΩ, όπως συμφώνησες και παραπάνω, κατά ενα πολύ μεγάλο βαθμό , θα είναι αληθινός , μιας και ο Εγωισμός του, θα είναι πραγματικός και έντονος.

Αυτό απο μόνο του , δεν αφήνει χώρο για αμφιβολία στο τι ακριβώς αντιπροσωπεύει αυτό το άτομο , όταν υποβαθμίζει τους γύρω του , με όποιο τρόπο. Είναι όπως μπορεί να ειπωθεί "αυταπόδεικτο"!

 

Και όπως είπε και ο φίλος TheChosenName παραπάνω , κάπου εκεί θα αντιδράσεις, με κάποιο τρόπο.. Ίσως με οχι έντονο σαν άλλων ... αλλά σίγουρα θα αντιδράσεις. Και θα είναι ισχυρό ένστικτο καθοδηγούμενο απο την λογική και την ικανοποίηση της αυτοσυντήρησης.

 

Ακόμα και στον Χριστιανισμό , η συμπεριφορά του ανθρώπου-Ιησού που έκανε την μέγιστη υπέρβαση όσον αφορά τον εγωισμό και τα ανθρώπινα συναισθήματα, στην θέα των εμπόρων μέσα στον Ναό , πήρε το μαστίγιο και τους πέρασε ενα "μπερντέ". Είναι λογικό απλά επακόλουθο.

Link to comment
Share on other sites

Δεν υπάρχουν easter eggs , δεν υπάρχουν παραπλανήσεις , εκτός και αν το επιδιώκεις και πας σε παραμορφωτικό καθρέφτη.
ΔΕΝ υπάρχουν;

Πραγματικότητα και αλήθεια είναι το ίδιο πράγμα; (μην απαντήσεις βιαστικά)

 

 

Και όπως είπε και ο φίλος TheChosenName παραπάνω , κάπου εκεί θα αντιδράσεις, με κάποιο τρόπο.. Ίσως με οχι έντονο σαν άλλων ... αλλά σίγουρα θα αντιδράσεις. Και θα είναι ισχυρό ένστικτο καθοδηγούμενο απο την λογική και την ικανοποίηση της αυτοσυντήρησης.

 

Αν με ρωτάς προσωπικά μάλιστα, θα σου πω, ναι, αντιδρώ (πιο σπάνια, ναι τώρα που το σκέφτομαι, πολύ πιο σπάνια από άλλοτε), αλλά ακόμα συμβαίνει να αντιδρώ :019blush: Όμως,

 

την τελευταία φορά που αντέδρασα έτσι, ξέρεις τι συνειδητοποίησα ταυτόχρονα παρατηρώντας με; δεν ξέρω πως να στο πω αυτό...

κατάλαβα πως όλο το ξέσπασμα της αντίδρασης "έβγαινε μέσα από το παρελθόν", όλα όσα μ' εκαναν να πιαστώ επάνω τους και να αντιδράσω είχαν τη ρίζα τους σε πράγματα που είχαν προηγηθεί κι όχι σ' αυτό που συνέβαινε εκείνη τη στιγμή. Δεν το παρατηρούμε ποτέ αυτό και δεν το κατανοούμε. Αν δεν υπήρχε συσσωρευμένο το υλικό του παρελθόντος, εμπειρία, γνώση, κτλ, η αντίδραση θα ήταν η ίδια; θα υπήρχε αντίδραση;

Ίσως θα ξαναπεις εδώ, πως τι, θα μένουμε παιδιά, ανώριμοι, άπειροι;

και ξαναγυρνάμε στο ίδιο λοιπόν, είναι αυτή η συσσώρευση εμπειριών εξέλιξη; ή απλώς καλούπωμα; Γιατί αν είναι το δεύτερο, η αληθινή εξέλιξη μόνο έξω από το καλούπι μπορεί να είναι, αλλά όσο το "τσιμεντώνουμε" με τα στοιχεία της προσωπικότητάς μας, τόσο πιο δύσκολο είναι να υποπτευθούμε ότι υπάρχει και το απ' έξω.

Αυτή είναι όμως μία ερώτηση που πρέπει καθένας να την κάνει στον εαυτό του και μόνο εκεί.

Link to comment
Share on other sites

Εξέλιξη... = κτίριο που διαμορφώνεται...

 

Οπότε αν δεν υπάρχει κάποια σταθερή δομή και θεμέλια (αν θες πεστο και καλουπωμα) δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ εξέλιξη. Πρώτα ακολουθείς μια μέθοδο , χτίζεις και διαμορφώνεις κατόπιν εσωτερικά για το καλύτερο.

 

Αν μένουμε πάντα στην θεωρία του κάτσε να δούμε τι είναι αυτό , εκείνο, να το ξαναδούμε απο την αρχή και μετά να το ρίξουμε χύμα , μόνο εξέλιξη δεν θα υπάρξει.

 

Οι δομές και τα όρια , είναι πάντα απόλυτα αναγκαία, για να διαμορφώσεις κάτι σε όποιο επίπεδο.

 

Για το θέμα με την αλήθεια και πραγματικότητα... όταν αφορά ανθρώπινες προσωπικότητες σε καθημερινό επίπεδο ... ναι ...είναι το ενα και το αυτό. Μην συγχέεις την πραγματικότητα σε άλλο επίπεδο αναζήτησης , με αυτό των διαπροσωπικών σχέσεων... Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

 

Καλησπέρα , χαιρετώ και όποια απάντηση σε μελλοντικο μήνυμα απο αύριο.

Link to comment
Share on other sites

Μην συγχέεις την πραγματικότητα σε άλλο επίπεδο αναζήτησης , με αυτό των διαπροσωπικών σχέσεων...
Η πραγματικότητα και η αλήθεια, είναι η πραγματικότητα και η αλήθεια, δεν αλλάζουν ανάλογα με το τι συζήτηση κάνουμε.

Πραγματικότητα είναι αυτό που κινείται μέσα στα όρια της σκέψης μας και υπάρχει όντως μέσα εκεί, διαμορφώνεται και αλλάζει διαρκώς και αναλόγως.

 

Α-λήθεια είναι, αυτό που είναι

έτσι κι αλλιώς.

 

αν δεν βρούμε το συσχετισμό, τότε η ενασχόληση με αυτό το άλλο επίπεδο, δεν έχει απολύτως κανένα νόημα..., άλλο από το να περνάμε την ώρα μας...

 

 

ΥΓ. ..δεν αφήνεις ούτε ένα τόσο δα παραθυράκι ανοιχτό..

Αν μένουμε πάντα στην θεωρία του κάτσε να δούμε τι είναι αυτό , εκείνο, να το ξαναδούμε απο την αρχή και μετά να το ρίξουμε χύμα , μόνο εξέλιξη δεν θα υπάρξει.
Edited by evi
Link to comment
Share on other sites

Να στο θέσω και πιο απλά;... πιο λαϊκά όπως λέμε;...

 

Είσαι στην δουλειά και έχεις ενα συνεργάτη που ενώ είσαστε στο ίδιο τμήμα, πράττει και συμπεριφέρεται ώς ανώτερος , υποβαθμίζοντας εσένα , ώς άτομο και συνεργάτη, προς προσωπική του προβολή. Το κάνει μάλιστα θίγοντας δικές σου αξίες και χαρακτηριστικά , θεωρώντας τα , κατώτερα και μη άξια καν να φέρουν αντίλογο. Πόσο λοιπόν θα μπορούσες να αντέξεις στο ίδιο περιβάλλον με αυτόν; Θα του έριχνες στο τέλος μια "κλωτσιά" να πάει απο εκέι που ήρθε ή οχι;

 

Αν θέλεις κάτι παραπάνω από τη ζωή σου, τότε όχι.

 

Οι Γιακί Σάμανοι του Μεξικού όπως ο Δον Χουάν, ονόμαζαν τέτοια άτομα "μικρούς τυράννους". Ένας μικρός τύραννος είναι πολύτιμος βοηθός σε κάποιον που θέλει να εξελιχθεί... Ο Δον Χουάν υποστηριζε ότι όσο πιο δύσκολος είναι ένας τυρανος τόσο πιο τυχερός είσαι...

Οι Πολεμιστές τους χρησιμοποιούν για να εξαφανίσουν τον εγωισμό τους και να διδαχθούν την τελειότητα....

 

Υπάρχουν 2 βασικές κατηγορίες "τυράννων"

α)Τύραννοι - αυτοί που έχουν εξουσία ζωής και θανάτου πάνω στα θύματα τους(τους συναντάμε κυρίως σε παλαιότερες εποχές)

β)Μικροί τύραννοι - είναι ενοχλητικοί και εκνευριστικοί πέρα από κάθε όριο.

 

Οι μικροί τύραννοι(οι σύγχρονοι) μπορουν επίσης να διαιρεθούν σε 4 κατηγορίες...

1)Αυτούς που βασανίζουν με την κτηνωδία και τη βία.

2)Αυτούς που προκαλούν αφόρητη αναστάτωση.

3)Αυτούς που καταπιέζουν με τη μελαγχολία και τη στεναχώρια.

4)Αυτούς που βασανίζουν εξοργίζοντας τους ανθρώπους.

 

Η Στρατηγική του Πολεμιστή και τα 5 όπλα του είναι:

 

1)Έλεγχος - να συντονίζεις το πνεύμα όταν ο τύραννος σε ποδοπατάει.

2)Πειθαρχεία - να συγκεντρώνεις πληροφορίες για τον τύρανο ενώ εκείνος σε ξυλοκοπάει.

3)Υπομονή - να περιμένεις υπομονετικά χωρίς άγχος ή βιασύνη. Μια απλή και χαρούμενη αναμονή καθώς συγκρατείς τη δίκαιη ανταπόδοση.

4)Χρονισμός - να μπει σε ενέργεια την κατάλληλη στιγμή ό,τι προετοιμαστηκε με τα προηγούμενα

5)Θέληση - το πιο σημαντικό στοιχειο, το οποίο ανήκει στο βασίλειο του αγνώστου.

 

Στα δύσκολα είναι που αναπτύσσεται κανείς...

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...