Anor Posted February 1, 2007 Report Share Posted February 1, 2007 κάτι μου λέει φίλοι μου , οτι δεν το έχετε αντιμετωπίσει στην πραγματικότητα... και εύχομαι να μην σας τύχει κιόλας. Στην θεωρία όπως είπα, όλοι μας είμαστε ευγενείς και μάλιστα σε βαθμό όπως είπα ανοχής. Στην πραγματικότητα όμως, είναι εντελως διαφορετικά τα πράγματα. Και οχι φίλη evi, η πραγματικότητα και η αλήθεια στις διαπροσωπικές σχέσεις, δεν έχει να κάνει με την άσκηση διαλογισμού ή την αναζήτηση σε άλλο επίπεδο. Στις διαπροσωπικές σχέσεις , έχεις να κάνεις με αλληλεπιδράσεις απο τον απέναντι σου που ούτε στο ελάχιστο δεν θα συμμερίζεται τις προσωπικές σου ανυσηχίες. Η αυτο-προστασία εκεί επιβάλλεται , αλλιώς σε όλη σου την ζωή θα είσαι ενα "χαλάκι" που θα πατάνε οι "μικροί τύρρανοι". Dream_er, παρεπιπτόντως αν ψάχνεις για "τύρρανους" μπορείς να πας εθελοντής 5ετης στον στρατό. Εκεί είναι η "κρεατομηχανή" που δεν έχει ούτε προσωπικότητες, ούτε δυνατότητα αντίστασης. Εκεί πέφτεις σε ενα "βλαχο-λοχία" και μπορείς να κάνει ασκήσεις ανοχής και υπομονής με το τσουβάλι. Η πραγματικότητα και η αλήθεια λοιπόν , ειναι αυτό που ζούμε σε σχέση με τους συνανθρώπους , όπου βάζουμε όρια για να μην μας ποδοπατούν συνέχεια και είμαστε συνέχεια "απο κάτω". Αν τώρα εφαρμόσουμε όλες τις ανυσηχίες μας σε πνευματικό επίπεδο στο πεδίο της μάχης που ονομάζουμε "καθημερινότητα" τότε να είσαστε σίγουροι οτι μόνο ηττημένοι θα βγούμε. Το ρητό νομίζω του SunTzu ταιριάζει καλύτερα. "Προστάτεψε το αδύνατο σου σημείο , κάνοντας χρήση του πιο ισχυρού. Φόβισε τον αντίπαλο σου , δείχνοντας δύναμη ακόμα και αν πίσω σου δεν υπάρχει ενίσχυση". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
evi Posted February 1, 2007 Report Share Posted February 1, 2007 κάτι μου λέει φίλοι μου , οτι δεν το έχετε αντιμετωπίσει στην πραγματικότητα... και εύχομαι να μην σας τύχει κιόλας.μα είναι ποτέ δυνατόν;! ξέρεις πόσα χρόνια είμαι σ' αυτόν τον πλανήτη; Και οχι φίλη evi, η πραγματικότητα και η αλήθεια στις διαπροσωπικές σχέσεις, δεν έχει να κάνει με την άσκηση διαλογισμού ή την αναζήτηση σε άλλο επίπεδο. Εδώ ερχόμαστε στην παρερμηνευμένη έννοια του διαλογισμού, γιατί διαλογισμός δεν είναι τα δέκα λεπτά που θα καθίσει κάποιος σε μία γωνία και ύστερα θα συνεχίσει τη ζωή του όπως ακριβώς και πρίν, μέσα στη σύγχιση και στην ένταση. Αν ο διαλογισμός (αυτό που πραγματικά είναι) δεν εκτείνεται σε όλο το εύρος της ζωής μας (και δεν μιλάμε για κάποια κατάσταση νιρβάνας και απάθειας), τα δέκα-δεκαπέντε λεπτά δεν έχουν καμιά απολύτως αξία. Στις διαπροσωπικές σχέσεις , έχεις να κάνεις με αλληλεπιδράσεις απο τον απέναντι σου που ούτε στο ελάχιστο δεν θα συμμερίζεται τις προσωπικές σου ανυσηχίες. Η αυτο-προστασία εκεί επιβάλλεται , αλλιώς σε όλη σου την ζωή θα είσαι ενα "χαλάκι" που θα πατάνε οι "μικροί τύρρανοι". Δυστυχώς δεν έχω τον τρόπο να το εξηγήσω περισσότερο, αλλά και με κανένα τρόπο δε θέλω να νομίζεις ότι αυτό που προσπαθώ να σου πω είναι, ότι αυτό που λες δε συμβαίνει σε όλους μας κι ότι δεν είναι το σημείο απ' το οποίο όλοι ξεκινάμε, όλοι περνάμε και όλοι βρισκόμαστε... ..μέχρι να αντιληφθούμε ότι υπάρχει και κάτι άλλο μιά άλλη εκδοχή Χαλάκι είμαι, πρώτα, όσο είμαι "για μένα" χαλάκι και μετά για τους άλλους. Αυτό, δυστυχώς, δεν υπάρχει κανένας τρόπος να το εξηγήσεις εύκολα και να το κάνεις κατανοητό για κάποιον άλλο πέρα από τον εαυτό σου. Τα πάντα ξεκινάνε από μένα και γυρίζουν σε μένα, ακόμα και το πως με βλέπουν οι άλλοι. Το πως με βλέπουν οι άλλοι, είναι το πως βλέπω ότι με βλέπουν οι άλλοι... Η αναζήτηση σε άλλο επίπεδο είναι ανούσια αν δεν έχει προέκταση σε κάθε πτυχή της ζωής μας, αλλά για να αρχίσει να έχει πρέπει πρώτα να της δώσουμε το περιθώρειο. Καλημέρα και καλό μήνα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dream_er Posted February 1, 2007 Report Share Posted February 1, 2007 Πώς είσαι τόσο σίγουρος ότι δεν το έχουμε αντιμετωπίσει στην πραγματικότητα... Στον κόσμο που ζούμε δυστυχώς οι πιθανότητες είναι ελάχιστες να μην συναντήσεις τέτοια άτομα... Οποιος υποστηρίζει τέτοια πράγματα δεν σημαίνει ότι είναι "έξω από τον χορό"... Ειδικά στον στρατό είχα συναντήσει πολλά τέτοια άτομα...Δεν είναι ανάγκη να είσαι 5ετής... Φίλε μου, μην αποκλείεις ότι υπάρχει και διαφορετικός τρόπος αντιμετώπισης. Διαφορετική φιλοσοφία. Μάλιστα στη διαδικασία που αναφέρω, ο προσωπικός σου τύραννος στο τέλος τιμωρείται πολύ πιο σκληρά από μία "κλωτσιά".. Ταπεινώνεται... Καταρρέει όλος του ο κόσμος... Ισως προκύψει και κλωτσιά, εν ώρα αμύνης πάντα...Ποτέ δεν ξέρεις.... Αλλά! ο Πολεμιστής χρησιμοποιεί την όλη διαδικασία προς όφελος του. Αντιστρέφει τα πάντα. Εκμεταλεύεται την κάθε κατάσταση. Γι'αυτόν τίποτα δεν είναι ευλογία ή κατάρα. Παρα μόνον μια πρόκληση, μία ευκαιρία για να εξελιχθεί. Λειτουργώντας με άψογο τρόπο.... Και όλη αυτή η φιλοσοφία αναπτυχθηκε όταν οι Ινδιάνοι είχαν αληθινούς τυράννους! Όταν ήταν υπό την κατοχή των Ισπανών, που τους έσφαζαν με το παραμικρό... Αντε πες το σε αυτούς ότι δεν το εχουν αντιμετωπίσει στην πραγματικότητα.... Και μπερδέυεις ένα σημείο... Δεν το κάνουν από ευγένεια... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dream_er Posted February 1, 2007 Report Share Posted February 1, 2007 Εδώ ερχόμαστε στην παρερμηνευμένη έννοια του διαλογισμού, γιατί διαλογισμός δεν είναι τα δέκα λεπτά που θα καθίσει κάποιος σε μία γωνία και ύστερα θα συνεχίσει τη ζωή του όπως ακριβώς και πρίν, μέσα στη σύγχιση και στην ένταση. Αν ο διαλογισμός (αυτό που πραγματικά είναι) δεν εκτείνεται σε όλο το εύρος της ζωής μας (και δεν μιλάμε για κάποια κατάσταση νιρβάνας και απάθειας), τα δέκα-δεκαπέντε λεπτά δεν έχουν καμιά απολύτως αξία. Εδώ evi, σου βγάζω το καπέλο... Μπράβο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Anor Posted February 1, 2007 Report Share Posted February 1, 2007 Σίγουρος δεν είμαι στο οτι δεν το έχετε αντιμετωπίσει. Σίγουρος δεν είμαι για τιποτα. Αλλά απο τον τρόπο γραφής , αντιλαμβάνομαι κάποια πράγματα. Όπως το οτι οι "τύρρανοι" που αναφέρετε , ίσως να μην είχαν την ισχύ να καθορίσουν τον τρόπο ζωής σας (εργοδότες, κτλ.) σε τέτοιο βαθμό που να πρέπει να αντιδράσετε. Η άγνοια , είναι ενα όπλο , μιας και σε αυτό αναφέρεται κυρίως η evi, απο όσο καταλαβαίνω. Τον αγνοείς, μιας και δεν μπορεί να σε "ακουμπήσει". Τι γίνεται όμως αν μπορεί να το κάνει σε άλλο επίπεδο που θα επηρρεάσει την ζωή σου στο υλικό επίπεδο; Εκεί λέω οτι αντιδράς. Για τον διαλογισμό , το είπα και πριν. Οι άνθρωποι γύρω μας, δεν συμμετέχουν στις δικές μας ανησυχίες. Οπότε στο πρώτο αδύνατο σημείο , θα σε πατήσουν και δεν θα σου δώσουν και σημασία. Δεν κρίνω αν είναι σωστό ή λάθος αυτό. Απλά υποστηρίζω οτι υπό αυτές τις συνθήκες προτιμώ να υποστηρίξω τον εαυτό μου , παρά να υπομείνω. Για τους Ινδιάνους που αναφέρθησαν , γνωρίζουμε όλοι την κατάληξη τους σήμερα. Συγνώμη λοιπόν , αλλά προτιμώ να επιβιώσω , και να διατηρήσω το δικαίωμα , να ερευνώ τον εαυτό μου , αλλά χωρίς να φανώ αδύναμος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheChosenNone Posted February 1, 2007 Report Share Posted February 1, 2007 (edited) Γειά σας και πάλι! Ο συνηθισμένος μας νους είναι ο Βούδας. Edited February 1, 2007 by TheChosenNone Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
evi Posted February 1, 2007 Report Share Posted February 1, 2007 (edited) Η άγνοια , είναι ενα όπλο , μιας και σε αυτό αναφέρεται κυρίως η evi, απο όσο καταλαβαίνω. Τον αγνοείς, μιας και δεν μπορεί να σε "ακουμπήσει".Δεν θα έλεγα ότι μιλώ για άγνοια. Κάθε τί πάνω στο οποίο μπορεί να πατήσει κάποιος άλλος για να μας κάνει τη ζωή δύσκολη, τι είναι στην πραγματικότητα;Μήπως είναι οι προσδοκίες μας, οι ανασφάλειές μας, οι πόθοι μας, οι φιλοδοξίες μας; (..και ο κατάλογος μπορεί να είναι μακρύς..) Αν όλα αυτά μπορούσαν να σβήσουν, που θα πατούσε; Όλα τα παραπάνω, προκαλούν μέσα μας ένα πράγμα, το φόβο! Μη χάσουμε ή μη δεν πέτύχουμε αυτό που ποθούμε, μη χάσουμε αυτό που έχουμε, μη δε γίνουμε αυτό που θέλουμε κτλ κτλ. Αν φοβάμαι πολύ κάτι, μπορείς να εκμεταλλευτείς τον φόβο μου και να με πας όπου, (μα όπου) θες εσύ. Μα τι θα γίνει θα πεις; Πως είναι δυνατόν να ζούμε και να μη θέλουμε τίποτα; Πάντα θέλουμε κάτι, όμως κάνε ένα φλασ μπακ στη ζωή σου και στις επιθυμίες σου, πόσες ήταν αληθινές, πόσες τόσο δυνατές, και πόσες τόσο σημαντικές τελικά; Πόσο σημαντική γίνεται τελικά μια επιθυμία τη στιγμή που συμβαίνει και γιατί; Γιατί απλώς υπάρχει, ή γιατί ο φόβος της απογοήτευσης αν αυτή δε συμβεί την κάνει σημαντική; Η επιθυμία από μόνη της, ποτέ δεν είναι τόσο σημαντική! Τι γίνεται όμως αν μπορεί να το κάνει σε άλλο επίπεδο που θα επηρρεάσει την ζωή σου στο υλικό επίπεδο αυτό το εξηγείς λίγο καλύτερα, γιατί δεν είμαι σίγουρη τι θέλεις να πεις, μην απαντήσω άλλα αντ'άλλων. Edited February 1, 2007 by evi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Anor Posted February 1, 2007 Report Share Posted February 1, 2007 evi... Μήπως είναι οι προσδοκίες μας, οι ανασφάλειές μας, οι πόθοι μας, οι φιλοδοξίες μας; (..και ο κατάλογος μπορεί να είναι μακρύς..) Αν όλα αυτά μπορούσαν να σβήσουν, που θα πατούσε; Αυτά δεν μπορούν να σβύσουν γιατί είναι το ΕΓΩ μας. Μπορεί να ελεγχθούν αλλά οχι να απορριφθούν/εξοστρακιστούν. Για αυτό και όταν κάποιος τα καταπατεί , ακόμα και αν τα ελέγχεις , σε εκείνο το σημείο αντιδράς. Υλικό επίπεδο τώρα, μπορεί να είναι το οικονομικό , το συναισθηματικό , το οτιδήποτε έχει να κάνει με την ζωή σου πάνω στον πλανήτη σαν Evi. Απο κάποιο φίλο/φίλη που θα δημιουργήσει προβλήματα σε σένα και στην σχέση σου , απο τον εργοδότη σου που θα σε υποβαθμίζει με διάφορους τρόπους, απο τον υπάλληλο μπροστά σου που θα σε ταλαιπωρεί για ενα χαρτί , ειρωνευομένος ακόμα και την παρουσία σου εκεί. Με τα παραπάνω απλά θέλω να πω , οτι όλα τα παραπάνω καταπατούν τον ΣΕΒΑΣΜΟ προς το άτομο σου. Κάτι που είναι απαραίτητο και ΑΠΑΙΤΗΤΟ απο τον οποιοδήποτε που θέλει να υπάρχει σαν ελεύθερη προσωπικότητα. Αν δεν τον έχει αυτόν , καθώς κάποιοι ξεπερνούν τα όρια εις βάρος του/σου/μου τότε είναι σίγουρο οτι θα υπάρξει αντίδραση ... και κατά 90% θα είναι "βίαιη". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
evi Posted February 1, 2007 Report Share Posted February 1, 2007 (edited) Με τα παραπάνω απλά θέλω να πω , οτι όλα τα παραπάνω καταπατούν τον ΣΕΒΑΣΜΟ προς το άτομο σου. Κάτι που είναι απαραίτητο και ΑΠΑΙΤΗΤΟ απο τον οποιοδήποτε που θέλει να υπάρχει σαν ελεύθερη προσωπικότητα. Ελεύθερη προσωπικότητα... Τι είναι άραγε πραγματικά ελευθερία; Επειδή έχει στραφεί σε πρακτικό επίπεδο και σίγουρα μιλάμε για κάτι για το οποίο δεν υπάρχουν -τρόποι- να πετύχεις κάτι αλλά, μόνο να κατανοήσεις (ο καθένας μόνος) και η συνέχεια γίνεται μόνη της, θα σε ρωτήσω κάτι, μήπως το πιάσουμε από άλλη άκρη. Υποθέτω (ένα παράδειγμα) ότι θα σου έχει συμβεί να βγείς το πρωί από το σπίτι να πας στη δουλειά σου κι από τη στιγμή που θα βγείς από την πόρτα, όλα να "μοιάζουν στραβά", έχεις αργήσει, δε σ' αφήνουν τ' αυτοκίνητα να περάσεις το δρόμο απέναντι να φτάσεις στ' αυτοκίνητό σου, δυσκολεύεσαι να ξεπαρκάρεις γιατί κάποιος σ' έχει στριμώξει, στο δρόμο οδηγούν όλοι σαν ηλίθιοι και μποτιλιάρουν το δρόμο, κάθε δύο λεπτά τσιτώνεσαι και βρίζεις κάποιον και σε βρίζει κάποιος ενώ αυτός έχει κάνει την μ..κία, δε βρίσκεις να παρκάρεις κι αργείς ακόμα περισσότερο και και... :headb: :headb: Υποθέτω όμως ότι σου έχει συμβεί επίσης και τίποτα απ' όλα αυτά να μην συμβεί! Τι λες ότι αλλάζει στις δύο περιπτώσεις; Τη μία μέρα κυκλοφορούν όλοι οι ηλίθιοι που δε σε σέβονται και σου κάνουν τη ζωή δύσκολη, ενώ την άλλη κυκλοφορεί η ..άλλη παρτίδα των καλών; Μήπως κυκλοφορούν οι ίδιοι και τη μιά μέρα και την άλλη; Τι αλλάζει λοιπόν; Σ' έχει προβληματίσει ποτέ ένα τέτοιο απλό παράδειγμα; Edited February 1, 2007 by evi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Anor Posted February 2, 2007 Report Share Posted February 2, 2007 για να κάνουμε και λίγο humor.... συνήθως είμαι με μηχανή, οπότε τις ορδές των άσχετων και κοιμισμένων οδηγών τις αποφεύγω... πόσο μάλλον για το παρκάρισμα που δεν τίθεται συνήθως πρόβλημα. Τώρα όσον αφορά την ουσία της υπόθεσης , το παράδειγμα που φέρεις αφορά καθαρά την δική μου ψυχολογία. Την προδιάθεση μου δηλαδή όπως σωστά είπες. Αυτό όμως δεν έχει να κάνει με αυτό που ανέφερα στο δικό μου παράδειγμα. Κανείς δηλαδή δεν προσπαθεί να υποβαθμίσει την προσωπικότητα μου. Απλά εκεί είσαι στην καθημερινότητα και αντιμετωπίζεις ενα φαινόμενο που έχει να κάνει καθαρά με την προδιάθεση σου , στο πως θα αντιδράσεις. Στην ουσία όπως το θέτεις δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.... Μόνο στην δική μου ψυχολογία.Σεβασμός βέβαια είναι απαιτητός και στον ΚΟΚ και στην οδική κυκλοφορία , αλλά εκεί υπάρχουν και πάλι όρια και νόμοι που μπορείς να επικαλεστείς , σε αντίθεση με τα παρακάτω. όταν όμως έχεις απέναντι , face-to-face κάποιον ο οποίος με διάφορους τρόπους φροντίζει να σε υποβαθμίζει σαν άτομο και προσωπικότητα δεν είναι το ίδιο. Δεν έχει να κάνει με την προδιάθεση σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dream_er Posted February 2, 2007 Report Share Posted February 2, 2007 Για τους Ινδιάνους που αναφέρθησαν , γνωρίζουμε όλοι την κατάληξη τους σήμερα. Συγνώμη λοιπόν , αλλά προτιμώ να επιβιώσω , και να διατηρήσω το δικαίωμα , να ερευνώ τον εαυτό μου , αλλά χωρίς να φανώ αδύναμος. Σημείωση: Αυτή τη φιλοσοφία του Πολεμιστή την εφάρμοζαν μόνο οι σάμανοι του Μεξικού...Λίγα άτομα δηλαδη. Και όχι μόνο επιβίωσαν αλλά κατόρθωσαν και πράγματα που εμείς δεν μπορούμε να φανταστούμε.... Anyways Δεν υπάρχει λόγος να πιέζουμε τους εαυτούς μας... Όλοι είμαστε διαφορετικοί. Δεν υπάρχει καλός και κακός τρόπος αντίδρασης. Ο καθένας ας προτιμήσει τον τρόπο που του ταιρίαζει. Που ταιριάζει στον τρόπο σκέψης του και στην ενέργεια του.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
evi Posted February 2, 2007 Report Share Posted February 2, 2007 Δεν υπάρχει λόγος να πιέζουμε τους εαυτούς μας... Όλοι είμαστε διαφορετικοί. Δεν υπάρχει καλός και κακός τρόπος αντίδρασης. Ο καθένας ας προτιμήσει τον τρόπο που του ταιρίαζει. Που ταιριάζει στον τρόπο σκέψης του και στην ενέργεια του.. Σίγουρα, μόνοι μας κατανοούμε τον τρόπο που λειτουργούμε και μόνο μόνοι μας. Απλώς μέσα από τη συζήτηση κάποιες φορές υπάρχει η πιθανότητα, να δώσεις ένα ...hint σε κάποιον, ή να σου δώσει αυτός, μπορεί και όχι. Αυτό που ήθελα να επισημάνω με το παραπάνω (ανώδυνο) παράδειγμα, είναι πως η δική μας οπτική επηρρεάζει την εικόνα, πράγμα που έχει προέκταση σε όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και στο πως τα αντιλαμβανόμαστε. Ακόμα και στα πολύ προσωπικά. Εξαρτάται από το πόση σημασία τους δίνουμε τη δεδομένη στιγμή. Όταν το ίδιο περιστατικό, μία φορά μπορεί να με κάνει έξαλλο και μία άλλη ακόμα και να γελάσω μαζί του ή να μην το προσέξω καν, τι αλλάζει; Ένα ακόμα ανώδυνο: όταν ένας συνάδελφος μπαίνει στο γραφείο και δεν μου λέει καλημέρα, και τη μιά εξοργίζομαι γιατί αν με σεβόταν θα μου έλεγε και με χαμόγελο, ενώ κάποια άλλη φορά δεν έχει καμιά απολύτως σημασία και του λέω μάλιστα εγώ δίχως να σκεφτώ καν το ποιός σέβεται ποιόν, τι γίνεται; (θα μπορούσα να το προεκτείνω αυτό σε άλλα χειρότερα, αλλά δεν έχει σημασία) Υπάρχει πράγματι κάποιος που δεν σέβεται τον άλλο ή όχι; Ερώτημα θέτω, το ίδιο που θέτω και στον εαυτό μου. Η απάντηση και η στιγμή που αυτή δίνεται είναι προσωπική για τον καθένα, σαφώς. ΥΓ. Μηχανή Anor, ε; πόσες φορές έχω θυμηθεί το παπάκι μου..., όχι στην οδήγηση τόσο, όσο στο παρκάρισμα..αααχ.. (έχουν έρθει στιγμές, αργά τη νύχτα συνήθως ψάχνοντας θέση, που φαντασιώνω, στην κυριολεξία, ότι το παίρνω στην πλάτη και το ανεβάζω στο σπίτι... ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.