Jump to content

Προσηλυτισμός


 Share

Recommended Posts

Μην συγχέεις τον διάλογο με το κάμπινγκ. Γιατί αν χρησιμοποιώ μεθόδους που δεν δείχνουν την πορεία της σκέψης μου στους άλλους αλλά αντιθέτως τους μπερδεύουν, τότε μόνο διάλογο δεν κάνω. Είτε σόφισμα είτε δημαγωγία κάνω.

 

Συνεπώς, ναι. Αυτές οι μέθοδοι πρέπει να απαγορευτούν δια ροπάλου γιατί δημαγωγούν και μπερδεύουν το μυαλό του, κουρασμένου απ'τη δουλειά και καθημερινότητα, έλληνα.

 

 

Από πότε η Ρητορική Δεινότητα είναι απλώς και μόνον "ξερή παράθεση στοιχείων"?

 

Αυτό μπορεί να είναι "ανοργασμικό πανεπιστημιακό σύγγραμα". Αλλά ποιός σέβεται αυτό το "αποστειρωμένο στυλ"? Ποιός "αντέχει" αυτό το "κουραστικό στυλ", το "χωρίς έμπνευση" που απλώς προκαλεί χασμουρητά στο ακροατήριο?

 

Ρητορική σημαίνει "επιτυχημένο θεατρικό δρώμενο".

 

Σημαίνει "συναίσθημα".

 

Σημαίνει "λογοτεχνικά ευρηματικά σχήματα".

 

Σημαίνει "οραματισμός" και μετάδοσή του στους ακροατές.

 

Σημαίνει "καθήλωση" των ακροατών, γοήτευσή τους, σημαίνει πως "μιλάς στην καρδιά τους".

 

Που είναι το κακό σε αυτό φίλε μου και το κατηγορείς?

 

Άλλωστε, η "αλήθεια" έχει πολλά πρόσωπα. Πως κατηγορείς λοιπόν κάποιον για "Σοφιστείες" και "Δημαγωγίες"?

 

Αυτά που για σένα είναι "τέτοια βδελύγματα" , για κάποιους άλλους είναι "αλήθειες" και "πραγματικότητες".

 

Αυτό είναι το Αμφιθέατρο της Δημοκρατίας φίλε μου.

 

Αυτό είναι το Αμφιθέατρο του Ανθρώπου και του Πολιτισμού του Λόγου. Κερδίζει ο πιο "εύγλωττος".

 

Και ο καθένας απο το "Ακροατήριο" αντιλαμβάνεται πάντα αυτά που μπορεί ή που τον αγγίζουν.

 

Εσένα θα αγγίξει η "Αλήθεια" του "ενός ομιλητή", εμένα θα αγγίξει του "άλλου".

 

Και οι δύο όμως είναι Αλήθειες.

 

Ποιός είναι ο "Προσηλυτιστής" απο τους δύο?

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 59
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Είναι πολύ εύκολο να γεμίσεις με χρώματα τον λόγο σου, τόσο εύκολο μάλιστα που το μαθαίνουν στα παιδιά στο λύκειο. Αυτό που δεν μαθαίνουν στα παιδιά στο λύκειο, είναι οι ξεχωριστές καταστάσεις συναρτήσει του σκοπού και του τρόπου. Δεν χρειάζεται να είσαι επίπεδος στον λόγο σου για να προβάλεις ξεκάθαρα την σκέψη σου. Ούτε χρειάζεται να παραμυθιάζεις για να τον χρωματίσεις. Χρωματίζω άλλωστε δεν σημαίνει παραποιώ.

Το πρώτο φυσικά και δεν το κατηγορώ, το δεύτερο όμως ναι. Όλοι βάζουν σάλτσα στον γραπτό και προφορικό τους λόγο. Και αναλόγως πως χειρίζεσαι αυτά τα εμβάσματα, κερδίζεις ή όχι την προσοχή του ακροατή σου. Και στις 2 περιπτώσεις (χρωματισμού ή όχι) θα πρέπει να έχεις το μέτρο.

Γιατί αν η σάλτσα είναι περισσότερη απ'την ουσία, θα κουράσει. Όπως θα κουράσει και ο στείρος λόγος, χωρίς καθόλου χρώματα.

 

Μην μπερδεύεις την τέχνη του λόγου με την τέχνη της παραποίησης. Εγώ δεν το κάνω.

 

Το μεμπτό της όλης υπόθεσης δεν είναι αν είμαστε ρήτορες ή όχι. Μιλάω για δημαγωγίες (γιατί τα σοφίσματα είναι τουλάχιστον πιο έξυπνα στον τρόπο ανάπτυξης). Τον ορισμό της δημαγωγίας μπορείς να τον βρεις σε χιλιάδες βιβλία, δεν είναι σε καμία περίπτωση ίδιο με την ρητορική χρήση του λόγου. Ούτε καν συγχέονται. Το μόνο τους κοινό, ίσως να είναι ο εντυπωσιασμός του ακροατή. Τίποτε άλλο.

Link to comment
Share on other sites

Είναι πολύ εύκολο να γεμίσεις με χρώματα τον λόγο σου, τόσο εύκολο μάλιστα που το μαθαίνουν στα παιδιά στο λύκειο. Αυτό που δεν μαθαίνουν στα παιδιά στο λύκειο, είναι οι ξεχωριστές καταστάσεις συναρτήσει του σκοπού και του τρόπου. Δεν χρειάζεται να είσαι επίπεδος στον λόγο σου για να προβάλεις ξεκάθαρα την σκέψη σου. Ούτε χρειάζεται να παραμυθιάζεις για να τον χρωματίσεις. Χρωματίζω άλλωστε δεν σημαίνει παραποιώ.

Το πρώτο φυσικά και δεν το κατηγορώ, το δεύτερο όμως ναι. Όλοι βάζουν σάλτσα στον γραπτό και προφορικό τους λόγο. Και αναλόγως πως χειρίζεσαι αυτά τα εμβάσματα, κερδίζεις ή όχι την προσοχή του ακροατή σου. Και στις 2 περιπτώσεις (χρωματισμού ή όχι) θα πρέπει να έχεις το μέτρο.

Γιατί αν η σάλτσα είναι περισσότερη απ'την ουσία, θα κουράσει. Όπως θα κουράσει και ο στείρος λόγος, χωρίς καθόλου χρώματα.

 

Μην μπερδεύεις την τέχνη του λόγου με την τέχνη της παραποίησης. Εγώ δεν το κάνω.

 

Το μεμπτό της όλης υπόθεσης δεν είναι αν είμαστε ρήτορες ή όχι. Μιλάω για δημαγωγίες (γιατί τα σοφίσματα είναι τουλάχιστον πιο έξυπνα στον τρόπο ανάπτυξης). Τον ορισμό της δημαγωγίας μπορείς να τον βρεις σε χιλιάδες βιβλία, δεν είναι σε καμία περίπτωση ίδιο με την ρητορική χρήση του λόγου. Ούτε καν συγχέονται. Το μόνο τους κοινό, ίσως να είναι ο εντυπωσιασμός του ακροατή. Τίποτε άλλο.

 

"Δημαγωγία" λοιπόν ίσον "παραποίηση" κατ' εσέ.

 

Αυτή η άποψη για σένα είναι "Αλήθεια".

 

Κατ' εμέ όμως είναι "παραποίηση".

 

Συνεπώς, είσαι "Δημαγωγός".

 

 

Κατ' εμέ, η δική μου άποψη είναι "Αλήθεια".

 

Κατ' εσέ είναι "παραποίηση".

 

Άρα, είμαι εγώ "Δημαγωγός".

 

 

Ποιός έχει δίκαιο απο τους δυο μας?

Edited by Avaris
Link to comment
Share on other sites

Ok, θες να παίξουμε με σοφίσματα. Πάμε λοιπόν.

 

Εφόσον η γνώμη σου είναι υποκειμενική, γιατί υποκείμενα είμαστε και κάθε γνώμη εμπίπτει σε αυτόν τον κανόνα, η παραποίηση είναι επίσης υποκειμενική. Αν όμως η παραποίηση είναι υποκειμενική, τότε η αλήθεια, που είναι επίσης υποκειμενική γιατί πρόκειται για άποψη, δεν μπορεί να προσδιοριστεί σε τρίτο πρόσωπο ως ψευδής ή αληθής. Απ'την άλλη, εφόσον μιλάμε για τον μεταξύ μας διάλογο, 2 ατόμων, η αρχική δημιουργία της άποψης έχει αποκλειστική δικαιοδοσία στον προσδιορισμό της. Η κρίση του απέναντι έχει αποκλειστική δικαιοδοσία στην απόρριψη ή αποδοχή της. Εφόσον όμως στην κρίση του απέναντι (θυμήσου, αυτός είσαι εσύ) η αλήθεια είναι παραποίηση, τότε δεν μπορεί ο ίδιος να ανακαλύψει την αλήθεια για την αλήθεια, εφόσον θα την παραποιήσει. Αφού λοιπόν θα παραποιήσει την αλήθεια για την αλήθεια του συνομιλητή του, λέει ψέματα και συνεπώς αλήθεια λέει ο συνομιλητής του (εγώ).

 

~~~

Το catch του παραπάνω σοφίσματος είναι το εξής:

Ενώ εσύ μιλάς για την αλήθεια ως όνομα στο παραπάνω post για να αναφερθείς σε αυτό που λέω, εγώ το μετατρέπω στην γενική του μορφή, μετά από προτάσεις μπερδέματος ώστε να μην το πάρεις χαμπάρι. Και καταλήγω ότι θεωρείς την αλήθεια παραποίηση. Την κάθε αλήθεια. Κάτι που φυσικά δεν ισχύει. Και ενώ είμαι σίγουρος ότι μπορείς να το εντοπίσεις και μόνος σου, σκέψου τώρα να σου έκοβα τον λόγο, να μην μπορούσες δηλαδή να απαντήσεις, και να το διάβαζαν αφηρημένοι κάποιοι τρίτοι. Θα πείθονταν ή δεν θα πείθονταν;

 

~~~

 

Ένα μικρό δείγμα, υπεραπλουστευμένο, ώστε να καταλάβεις που το πάω, και εκεί που το πάω είναι πολύ μακριά από την τέχνη του λόγου. Εγώ εδώ είμαι, περιμένω. Αν έρθεις εδώ θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε τον διάλογο πάνω σε αυτό που αναφέρομαι. Αλλιώς, θα συνεχίσουμε να μιλάμε για τη σχέση της δημαγωγίας με την ρητορική, κάτι που δεν χρειάζεται καν κουβέντα αν δεις τους ορισμούς της κάθε λέξης. :)

Link to comment
Share on other sites

Εφόσον η γνώμη σου είναι υποκειμενική, γιατί υποκείμενα είμαστε και κάθε γνώμη εμπίπτει σε αυτόν τον κανόνα, η παραποίηση είναι επίσης υποκειμενική.

 

Ακριβώς!

 

Όπως υποκειμενική είναι και η "Αλήθεια".

 

Δίκαιο έχεις κι εσύ, δίκαιο έχω κι εγώ....

 

Δεν υπάρχει Δημαγωγός....

 

Για να πείσουμε όμως το Αμφιθέατρο, θα απευθυνθούμε στις "ευαίσθητες χορδές" του....

 

Και αναλόγως του ακροατηρίου και των διανοητικών δυνατοτήτων του θα χρησιμοποιήσουμε και τα κατάλληλα "λεκτικά όπλα"....

 

 

Αλλιώς θα απευθυνθούμε σε ένα ακροατήριο διαννοουμένων αλλιώς σε ένα ακροατήριο "πνευματικά απαίδευτων"....

 

Και οι μεν και οι δε όμως δεν είναι "Μηχανές"....είναι κατ' εξοχήν "συναισθηματικοί δέκτες"....

 

Γι' αυτό και είμαστε υποχρεωμένοι να χρησιμοποιούμε "συναισθηματικά μοτίβα"....

 

Αυτό δεν είναι "Δημαγωγία" (όπως χαρακτηρίζεται δυστυχώς)....

 

Είναι η πραγματικότητα του Λόγου και της Ζωής μας που κυριαρχείται απο τον Λόγο.....

 

Με απλά λόγια:

 

Στο Στίβο του Λόγου, όλα τα "Λεκτικά Όπλα" είναι θεμιτά, αρκεί να στέκονται στα όρια της "Ευπρέπειας".

 

Κι αυτός που το κάνει, δεν είναι ούτε "Δημαγωγός", ούτε "Προσηλυτιστής".....

 

Απλώς ασκεί το Λόγο όπως και κάθε άλλος.....

Link to comment
Share on other sites

Συνεχίζω να σου λέω ότι μπερδεύεις την δημαγωγία με την τέχνη του λόγου. Αυτό που αναφέρεις ως παράδειγμα εννοείται πως δεν είναι δημαγωγία, μέθοδος πειθούς είναι. Η δημαγωγία έχει να κάνει με τον τρόπο και τον σκοπό. Κινείται στις γραμμές τις εξαπάτησης. Αυτό που αναφέρεις εσύ εδώ και πολλά ποστ, είναι οι ιδιότητες του λόγου. Αυτό φυσικά και δεν είναι κατακριτέο.

Link to comment
Share on other sites

Με αυτό το κριτήριο η διαφήμηση είναι προσηλυτισμός (και μάλιστα καθαρά κερδοσκοπικός). Άρα ή πρέπει να καταδικάσουμε την έννοια της διαφήμησης (ακόμα κι όταν ένας φίλος παινεύει κάτι που αγόρασε και βρήκε καλό και χρήσιμο, και στο συστήνει, ένα βιβλίο ή μια ποδοσφαιρική ομάδα π.χ.) ή θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι η ελεύθερη διακίνηση πληροφοριών, απόψεων και ιδέων είναι μπορεί να παίρνει τη μορφή προσηλυτισμού και θα πρέπει να ζήσουμε μ' αυτό (όπως και κάνουμε).

 

Το θέμα με την διαφήμιση δεν είναι ότι κάνει γνωστή την ύπαρξη ενός προϊόντος με σκοπό αυτό να πουληθεί..

.... το σημαντικό είναι πως πλέον κυριαρχεί στις διαφημίσεις μιά Ιδέα ενώ το εμπόρευμα έπεται...

 

Ο καταναλωτής πλέον δεν αγοράζει το προϊόν αλλά την Ιδέα που αυτό εκπροσωπεί...

 

Link to comment
Share on other sites

Εαν σε πλησιάσει κάποιος με τον οποίο συμφωνείς ιδεολογικά, δεν υπάρχει πρόβλημα. Ούτε γάτα, ούτε ζημιά.

 

Εαν όμως σε πλησιάσει κάποιος με τον οποίο ιδεολογικά διαφωνείς ριζικά, ε, εκεί αρχίζει το πρόβλημα. Σου την δίνει ο τύπος. "Πως τολμάει" , λές. Και του βάζεις τη ρετσινιά του "Προσηλυτιστή".

 

Κατ' εσέ, ο "Λόγος" σου, και οι "πεποιθήσεις" σου αντιπροσωπεύουν την αλήθεια, ενώ ο δικός του αντιπροσωπεύει την "παραποίηση" , το "λάθος" , το "ψεύδος". Γι' αυτό και είναι κατακριτέος. Και φυσικά, "δικαιολογημένα αποδιοπομπαίος" και "εξοβελιστέος".

 

Ποιό είναι όμως το "Σωστό" και ποιό το "Λάθος"?

 

Ο Πιραντέλο το οριοθέτησε υπέροχα:

 

"Έτσι είναι εαν έτσι νομίζετε", είπε. Δηλαδή, "Η πραγματικότητα είναι υποκειμενική. Το ίδιο και η έννοια του αληθινού. Αληθινό, είναι αυτό που σου λέει η καρδιά σου, αυτό που πιστεύεις εσύ. Γιατί με βάση αυτό ζεις και αναπνέεις".

 

Πιο ωραία και απλά το όρισε ο Νασρεντίν Χότζας.

 

Τον ρώτησαν κάποτε δύο τύποι που διαφωνούσαν σφοδρά.

 

"Σεβαστέ Χότζα, ποιός απο τους δυό μας έχει δίκαιο"?

 

Και ο Χότζας απάντησε:

 

"Δίκαιο έχεις κι εσύ, δίκαιο έχεις κι εσύ".

 

Και αμέσως πετάχτηκε ένας τρίτος:

 

"Ρε Χότζα, πως γίνεται κι έχουν και οι δύο δίκαιο?"

 

"Δίκηο έχεις κι εσύ", απάντησε ο Χόντζας.

 

Αφού λοιπόν, όλοι έχουν δίκαιο, δεν έχουν δικαίωμα ίσο με μας να διαδίδουν και να στηρίζουν με πάθος και πίστη τις απόψεις τους?

Link to comment
Share on other sites

Ρε συ Άβαρις εδώ και πολλά post σου λέω και σου ξαναλέω πως αυτό δεν είναι προσηλυτισμός. Το να υποστηρίζεις την άποψή σου δηλαδή δεν είναι κατακριτέο. Και σίγουρα δεν είναι το ίδιο με τον προσηλυτισμό. Πάμε παρακάτω;

Link to comment
Share on other sites

Φίλε Ingmar,

 

έχεις βάλει ένα θέμα.

 

(...)

 

Μερικοί αυτό το λένε "Προσηλυτισμό"......

 

"Προσηλυτισμός" λοιπόν ή "Πολιτικό Marketing"?

 

Ποιά είναι η σωστή έκφραση άραγε?

 

Περίμενε! Τα'χεις μπερδέψει. Άλλο το να βγαίνεις παγανιά στο δρόμο μέρα-νύχτα(να πούμε)εσύ ο φανατικός που πιστεύεις πως είτε με το καλό είτε με το αγριο και με όλους τους τρόπους νόμιμους και μη οι "αμαθείς" μάζες οφείλουν οπωσδήποτε να προσηλυστούν στην δική σου μια και μοναδική αλήθεια -εννοείται, δεδομένο πως κανείς δεν σε εμποδίζει να πιστεύεις και να εμμένεις στην "Αλήθεια" σου,σε μια δημοκρατική χώρα ε;-και άααλλο ως πιστός στο Α ή Β δόγμα προσπαθείς να το υπερασπιστείς από έξωθεν κακόβουλες και αδικαιολόγητες (μη πω αντιδημοκρατικές) ενέργειες! Τώρα αν ο γουϊκανός έρθει τυχαία σε επαφή με έναν άγνωστο που του λέει "έμαθα για σας και μ'αρέσει το πιστεύω σας -μπορείτε να με μυήσετε στο δικό σας κόβεν;" αυτό εσύ το λες προσηλυτισμό; Διότι με βάση αυτά που γράφεις,τέτοιο συμπέρασμα συνάγεται,σόρυ που το λέω..Τα 2 δικά μου χώρια που παράθεσες πριν,στην ουσία μιλούσαν για 2 εντελώς διαφορετικά ζητήματα. Άρα: άλλο το ζήτημα του προσυλητισμού και άλλο το θέμα υπεράσπισης θρησκευτικού δικαιώματος...

Link to comment
Share on other sites

Ε λοιπόν έχει γίνει το εξής μπέρδεμα:

 

υπάρχει η αντίληψη πως η εκκλησιαστική λέξη "προσηλυτισμός" που χρησιμοποιεί το Ελληνικό Σύνταγμα, είναι να βγούνε δυο φανατικοί με ένα περιοδικό στο χέρι και να πάνε να πείσουν μια γριούλα πως κρατάνε στα χέρια τους (αυτοί και μόνον αυτοί) το κλειδί του παραδείσου.

 

Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.

 

Αυτοί είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Υπάρχει πίσω τους πάντα μια ολόκληρη "Πολιτική". Εκδηλώσεις, ομιλιες, ανοιχτές τελετές, σποτ, μουσική, εκπομπές, μαθήματα, εκδρομές, διαφήμηση, κλπ, κλπ. (Και αυτό είναι δικαίωμα του κάθε Οργανισμού. Όποιος δεν ενδιαφέρεται, πολύ απλά δεν πάει εκεί, δεν συζητάει μαζί τους, δεν διαβάζει τα έντυπά τους).

 

Γι' αυτό μίλησα για πολιτικό marketing.

 

Και μένα με ενοχλούνε κάποιοι "εκπρόσωποι" του "επιθετικού promotion".

 

Προσωπικά αντιπαθώ σφόδρα οποιονδήποτε φανατικό βγαίνει με το περιοδικό στο χέρι να με διαφωτίσει. Όπου και αν ανήκει.

 

Γενικά αντιπαθώ το "κολλητιλίκι". Κι αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή είναι ουσιαστικά "προσωπική άσκηση". Υπερασπίζομαι κάτι που αντιπαθώ, διότι είναι απλά, δικαίωμά τους να το κάνουν και πρέπει να μάθουμε να το ανεχόμαστε χωρίς δυσφορία. Ή αλλιώς, "Δεν σκοτώνουν τον Βολταίρο. Έχει δικαίωμα να μιλήσει".

 

Αντιπαθώ ακόμη και τους πωλητές που μπουκάρουν μέσα στο χώρο μου, ή παίρνουν τηλέφωνο για να μου πουλήσουν ότι μ@#$% τους κατέβει στο κεφάλι.

 

Ή τα "promote girls" που στα supermarkets επιμένουν να σε ζαλίζουν προωθώντας το δικό τους προιόν.

 

Είναι η δουλειά τους όμως και έχουν το δικαίωμα να το κάνουν. Άρα, θα πρέπει να μάθουμε όχι μόνον να μην τους αντιπαθούμε, αλλά και να τους υπερασπιζόμαστε κι απο πάνω.

 

Ή τους μαύρους που έρχονται να μου πουλήσουν CD και επιμένουν, ή τους πακιστανούς στα φανάρια που σώνει και καλά θέλουν να μου πλύνουν τα τζάμια ή τα πιτσιρίκια που έρχονται κατά δεκάδες το ένα μετά το άλλο για να πουλήσουν λουλούδια χαλώντας σου τις ιδιωτικές στιγμές, ή οι ζητιάνοι. Όλα αυτά είναι "κολλητιλίκι". Γιατί αυτή είναι η σωστή λέξη. Και όχι "προσηλυτισμός".

 

Αυτό που ενοχλεί ουσιαστικά είναι η τελευταία πράξη του έργου. Το "Κολλητιλίκι". Το "στενό μαρκάρισμα".

 

Εαν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, τότε να καταργήσουμε όλα αυτά. Μαζί και ότι σημαίνει πολιτικό marketing. Εαν όχι, να σταματήσουμε να είμαστε υποκριτές και να στρεφόμαστε μόνον κατά του "θρησκευτικού κολλητιλικιού" ονομάζοντας αυτό δήθεν προσηλυτισμό και σφυρώντας κλέφτικα για όλα τα άλλα.

 

Παρεμπιπτόντως. Όσον αφορά τους πωλητές (ή promoters κάθε είδους). Δεν εκνευρίζομαι ποτέ την στιγμή της εισόδου τους. Εκνευρίζομαι όταν τους πω μια φορά ότι δεν ενδιαφέρομαι και όμως αυτοί επιμένουν.

 

Αυτό, ναι, είναι το "ενοχλητικό" μέρος του "promotion".

 

Και θέλουν κλωτσιές όσοι το κάνουν.

 

Έχουν δικαίωμα όμως να κάνουν ΟΛΟΙ την "πρώτη κρούση". Και όποιος ενδιαφέρεται ας τους δεχτεί.

 

Όσο για την ηλικιωμένη κυρία (υποψήφιο θύμα των φανατικών που λέγαμε), σκεφτείτε το "ψηστήρι" που δέχεται απο την (όποια) επίσημη θρησκεία.

 

Όταν ο ιερέας ας πούμε στο κήρυγμα, επιτίθεται άκριτα προς κάθε άλλη φιλοσοφία φανατίζοντας αυτές τις γριούλες.

 

Ή όταν η επίσημη Εκκλησία τολμάει να δημιουργήσει μια "Λίστα Αιρέσεων" την οποία διοχετεύει παντού στο Εκκλησιαστικό Ελληνικό κράτος. Και φυσικά, ο τοπικός ιερέας φροντίζει να φανατίσει την τοπική γριούλα βάση αυτής της λίστας. Αυτή η φανατική ενίσχυση του "φρονήματος" δεν είναι "προσηλυτισμός"?

 

Ή ας πούμε τα "ταξίματα" των κομματικών οργανώσεων προς αυτές τις γριούλες προκειμενου να ψηφίσουν τον τάδε ή τον δείνα.

 

Το ίδιο επαίσχυντα δεν είναι όλα?

 

Ή τα δεχόμαστε όλα ή τα θεωρούμε όλα ως κοινωνικό spam και τα καταδικάζουμε χωρίς υποκρισία.

 

Γιατί αν κάποιος Θρησκευτικός οργανισμός δημιουργήσει έναν Οργανισμό ΜΜΕ και προσλάβει Marketeers και στελέχη Δημοσίων Σχέσεων με τους γνωστούς παχυλούς μισθούς αυτών των στελεχών, πολλοί απο τους εδώ μέσα διαμαρτυρόμενους θα πήγαιναν εν ριπή οφθαλμού να εργαστούν εκεί ως τα νέα επαγγελματικά στελέχη "Δημοσίων Σχέσεων".

Edited by Avaris
Link to comment
Share on other sites

Περίμενε! Τα'χεις μπερδέψει. Άλλο το να βγαίνεις παγανιά στο δρόμο μέρα-νύχτα(να πούμε)εσύ ο φανατικός που πιστεύεις πως είτε με το καλό είτε με το αγριο και με όλους τους τρόπους νόμιμους και μη οι "αμαθείς" μάζες οφείλουν οπωσδήποτε να προσηλυστούν στην δική σου μια και μοναδική αλήθεια -εννοείται, δεδομένο πως κανείς δεν σε εμποδίζει να πιστεύεις και να εμμένεις στην "Αλήθεια" σου,σε μια δημοκρατική χώρα ε;-και άααλλο ως πιστός στο Α ή Β δόγμα προσπαθείς να το υπερασπιστείς από έξωθεν κακόβουλες και αδικαιολόγητες (μη πω αντιδημοκρατικές) ενέργειες! Τώρα αν ο γουϊκανός έρθει τυχαία σε επαφή με έναν άγνωστο που του λέει "έμαθα για σας και μ'αρέσει το πιστεύω σας -μπορείτε να με μυήσετε στο δικό σας κόβεν;" αυτό εσύ το λες προσηλυτισμό; Διότι με βάση αυτά που γράφεις,τέτοιο συμπέρασμα συνάγεται,σόρυ που το λέω..Τα 2 δικά μου χώρια που παράθεσες πριν,στην ουσία μιλούσαν για 2 εντελώς διαφορετικά ζητήματα. Άρα: άλλο το ζήτημα του προσυλητισμού και άλλο το θέμα υπεράσπισης θρησκευτικού δικαιώματος...

 

 

Ingmar,

 

διάβασε πιο προσεκτικά σε παρακαλώ τα όσα σου έγραψα γιατί κατάλαβες λάθος.

 

Εν ολίγοις, αυτό που σου είπα ήταν πως αν θέλει η WICCA να υπερασπισθεί τα δικαιώματά της χρειάζεται δύναμη, κοινωνικοπολιτική ισχύ.

 

Κι αυτή έρχεται μόνον με την ισχυρή Ενιαία Κεντρική Οργανωτική Δομή και με τα πολλά μέλη.

 

Και πως αν θέλει μέλη θα πρέπει να τα "αναζητήσει".

 

Αναρωτήσου που διαφέρει η WICCA απο τις 38 αναγνωρισμένες (απο τις ΗΠΑ) θρησκείες. πχ απο την Σαηεντολογία που είναι αναγνωρισμένη θρησκεία (παρ' ότι είναι κράμα Λατρείας και Εσωτερισμού).

 

Το "Πολιτικό Marketing" είναι "αναγκαίο κακό" προκειμένου να προασπίσει κάποιος Κοινωνικός Οργανισμός την ύπαρξή του.

Link to comment
Share on other sites

Guest Black Angel

Οι πολιτικες η εμπορικες κινησεις με προφαση την αναγκη

προασπισης μιας θρησκειας η ενος κινηματος, ειναι τουλαχιστον

υποκριτικες και ηλιθιες οδοι για αυτους που σεβονται τον εαυτο

τους και ειναι ειλικρινεις και σωστοι απεναντι σε αυτο που κανουν.

Η σαηεντολογια (που διολου τυχαια ανεφερε ο φιλος μας ο αβαρις,

μιας και τη γνωριζει εκ των εσω απο την καλη και πιθανον και απο

την αναποδη) είναι αρκετα πετυχημενο παραδειγμα ηλιθιων

ανθρωπων, που με προφαση την "προασπιση της υπαρξης της"

φτανει οχι μονο στο μαρκετινγκ και την προπαγανδα, αλλα και

σε εγκληματα κατα αυτων που κατα την κριση της απειλουν την

προασπιση της υπαρξης τους (=της τσεπης τους). Και δεν

αστιευομαι ουτε υπερβαλλω επ' αυτου...

Βεβαια, εχει και εσωτεριστικα στοιχεια σαν "θρησκεια", μιας

και την κοσμοθεωρια της την εχει παρει απο σεναρια τυπου

star wars που σαφεστατα περνουν καποια μηνυματα (may the

force be with you και τα συναφη).

Φυσικα αν θελει καποιος να ασχοληθει με πιο σοβαρα (η

τουλαχιστον λιγοτερο γελοια) πραγματα, μπορει να δει

κατευθειαν το star wars η να διαβασει τιποτα πιο αξιολογο

(ακομα και μικυ μαους).

 

Κατα τ'αλλα συμφωνω με τον Αυγερινο ο οποιος εχει

ιδρωσει να λεει πραγματα που δυστυχως θεωρουσα πως

εννοουνται...

Ο προσυλιτισμος υπονοει δογματισμο/φανατισμο, κατι

που διαφερει αρκετα απο το να προσπαθει κανεις να πεισει

τον αλλον για μια οποιαδηποτε θεση του, στα πλαισια

μιας απλης συζητησης.

Απλα, δεν υπαρχει ανθρωπος που να προτιμα να σου πει

"ελα να σε προσηλυτισω" αντι για "ελα να συζητησουμε".

Κι αυτο μπορουν να μας το εγγυηθουν ακομα και οι

σαηεντολογοι... :018bleh:

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...