Jump to content

Αν είχα ένα κομμάτι ζωή.


Recommended Posts

Αυτό είναι ένα γράμμα που έγραψε κάποιος όταν έμαθε πως του απομένουν λίγες μέρες ζωής ακόμα.

Το βρήκα πριν λίγο καιρό σε κάποια ιστοσελίδα, όταν το διάβασα μαγευτικά.

Γιατί όμως να πρέπει να φτάνουμε σε αυτό το σημείο για να μπορούμε να σκεφτούμε με αυτόν τον τρόπο?

Να δούμε με διαφορετικό μάτι την ζωή?

Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν μπορούσαμε να ζήσουμε σαν να ήταν η τελευταία μας στιγμή?

Πως θα νιώσουμε όταν θα διαπιστώσουμε πως χάσαμε σημαντικές στιγμές γιατί μέχρι εκείνη την στιγμή τις θεωρούσαμε ασήμαντες ? περιττές ? ανούσιες?

Είναι πολλά τα ερωτήματα που μου δημιουργήθηκαν διαβάζοντας αυτό το κείμενο αλλά αρχικά θα αρκεστώ σε αυτά και θα περιμένω να διαβάσω και τα δικά σας ερωτήματα που ίσως δημιουργηθούν διαβάζοντας το.

 

 

 

 

Αν είχα ένα κομμάτι ζωή.

 

 

 

"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι αυτό που σημαίνουν Θα κοιμόμουν λίγο, Θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, Θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο Θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, Θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, Θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκόγκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που Θα χάριζα στη σελήνη.

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αyαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους Θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και Θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου έδινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούσω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές Θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ήθελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάντω σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσε με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν Θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα:"

Link to comment
Share on other sites

Το είχα διαβάσει πριν από 3-4 χρόνια(αν δε κάνω λάθος), σε κάποιο άρθρο εφημερίδας...Ήταν μια ανταπόκριση από τη Μαδρίτη..

Με άγγιξε τόσο πολύ που την κράτησα εκείνη τη σελίδα...

 

Για την ιστορία, το πρόσωπο αυτό ήταν ο κολομβιανός συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές και το όλο κείμενο είναι η αποχαιρετιστήρια επιστολή που έγραψε προς τους φίλους του.

Ο τίτλος ήταν : "Φίλοι μου, σας αποχαιρετώ"...

 

Το είχε γράψει όταν αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή λόγω καρκίνου στους λεμφαδένες...

 

Να ζούμε την κάθε στιγμή με πληρότητα, σαν να είναι η τελευταία.....

Edited by Dream_er
Link to comment
Share on other sites

Υπέροχο και απόλυτα σωστό. δεν έχω λόγια με άγγιξε πάρα πολύ. μακάρι να μπορούσαμε να σκεφτούμαι και να ζήσουμε έτσι όπως γράφει το γράμμα. θα ήμασταν απόλυτα ευτυχείς. θα ζούσαμε στο παράδεισο.

Link to comment
Share on other sites

Υπέροχο και απόλυτα σωστό. δεν έχω λόγια με άγγιξε πάρα πολύ. μακάρι να μπορούσαμε να σκεφτούμαι και να ζήσουμε έτσι όπως γράφει το γράμμα. θα ήμασταν απόλυτα ευτυχείς. θα ζούσαμε στο παράδεισο.

 

Μπορούμε....

Link to comment
Share on other sites

Υπέροχο και απόλυτα σωστό. δεν έχω λόγια με άγγιξε πάρα πολύ. μακάρι να μπορούσαμε να σκεφτούμαι και να ζήσουμε έτσι όπως γράφει το γράμμα. θα ήμασταν απόλυτα ευτυχείς. θα ζούσαμε στο παράδεισο.

 

 

 

Πιστεύω πως μπορούμε αρκεί να το πάρουμε απόφαση, και να γίνει ένα με μας.

Δεν πρέπει να περιμένουμε να μας συμβεί κάτι πολύ τραγικό για να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε έτσι.

:)

Link to comment
Share on other sites

  • 2 years later...

Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους Θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.

 

Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.

 

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ήθελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

 

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάντω σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσε με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

 

Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα:"

 

 

Πάντα η ευκαιρία είναι μοναδική...

Ο ήλιος, κάθε φορά ανατέλλει διαφορετίκα και τα πουλία βρίσκουν άλλη μουσική να κελαηδούν.

 

Η ζώη είναι ελάχιστη για να χαραμίζεται σε ανούσιες πράξεις. Ποιά όμως πράξη μπορει να θεωρηθεί πραγματίκα ανούσια;

Η ζώη είναι ελάχιστη, αλλά είναι σπουδαία. Και τι ποιό σπουδαίο από μιά κάλη κουβέντα σε κάποιον που την έχει ανάγκη;

Ή ένα χέρι βοηθείας σε όσους "κουτσαίνουν";

 

 

Υ.Γ: Το ξέρω ό,τι είναι παλιό το θέμα, αλλά είναι άξιο συζήτησης. :)

Edited by Avis
Link to comment
Share on other sites

Πιστεύω πως μπορούμε αρκεί να το πάρουμε απόφαση, και να γίνει ένα με μας.

Δεν πρέπει να περιμένουμε να μας συμβεί κάτι πολύ τραγικό για να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε έτσι.

:)

Σωστά :)

Το΄χα ξανακούσει πριν καιρό και ένιωσα την ίδια συγκίνηση!!!

Link to comment
Share on other sites

Ψιλοάσχετο αλλά δεν ξέρω πως μου ήρθε ο συνειρμός... έλεγε ένας φίλος μου, όταν αισθάνεσαι άσχημα κάνε μια βόλτα σε ένα νεκροταφείο... βγαίνοντας θα πείς "καλά είμαστε!!!"

Ωραίο το κειμενάκι ...

 

Καλημέρα!

Link to comment
Share on other sites

Ψιλοάσχετο αλλά δεν ξέρω πως μου ήρθε ο συνειρμός... έλεγε ένας φίλος μου, όταν αισθάνεσαι άσχημα κάνε μια βόλτα σε ένα νεκροταφείο... βγαίνοντας θα πείς

 

Aκραιο παραδειγμα αλλα ετσι σας/μας εχουν εκπαιδευσει μια ζωη ολακερη..να βλεπετε τα χειροτερα ωστε να αισθανεστε καλυτερα.

Ασε τους νεκρους να θαψουν τους νεκρους τους Panselinos.... -Iησους Ναζωραιος

Εγω θα ελεγα αν αισθανεσαι ασχημα πηγαινε στην κοντινοτερη παραλια η' στο κοντινοτερο βουνο και ασε την φυση να κανει την δουλεια της σε σενα.

 

Εξαλου μην ανησυχειτε Ο,τι δεν ειναι αξιο και ικανο να σας δωσει ζωη και χαρα,δεν ειναι και ικανο και να σας την στερησει .

Edited by Αrtzuna
Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Στην αρχή με συγκίνησε, μετά με αηδίασε αυτή η υποκρισία που μας βγαίνει όταν ξέρουμε οτι θα χαθούμε για πάντα. Τότε όλοι μας γινόμαστε καλοί, ενάρετοι και θέλουμε να δώσουμε τα πάντα στον άλλο, στους άλλους, τους τυχερούς που θα μείνουν πίσω... Αχ, αυτές οι τύψεις για τα σ΄αγαπώ που έμειναν χωρίς να ειπωθούν, για την καλή κουβέντα που περιμέναμε και δεν ακούσαμε, για όλα αυτά τα σημαντικά και ασήμαντα της καθημερινότητάς μας. Πόσες φορές να μετανιώσεις για κάτι που δεν έκανες, πόσες φορές να κλάψεις για αυτά που δεν έζησες? Πώς όταν ερχόμαστε αντίκρυ με το θάνατο θέλουμε εμείς να σώσουμε τον κόσμο, να διδάξουμε τους άλλους, να τους χαρίσουμε τα πάντα?

 

Γιατί πρέπει να φτάσουμε στο σημείο να φοβόμαστε για τη ζωή μας για να είμαστε ειλικρινείς με αυτούς που αγαπάμε? Αν μας δίνονταν μια δεύτερη ευκαιρία θα κάναμε όλα αυτά που λέγαμε ή θα ζούσαμε αχόρταγα και λαίμαργα για την πάρτη μας? Σκεψου και ζήσε τη στιγμή όχι αφού χαθεί, ζήσε την τώρα. Η ζωή είναι πάντα όμορφη όχι μόνο όταν ο θάνατος πλησιάζει. Τότε αν το καταλάβεις, είναι πολύ αργά...

 

Πώς να χωρέσουν τόσες τύψεις σε μια μόνο ζωή? Μα, δεν είπα σε αυτούς που αγαπούσα πόσο τους αγαπούσα... Δεν πειράζει και αυτοί κάτι παρόμοιο έκαναν με εκείνους που αγάπησαν, με αυτά που τους άρεσαν. Έτσι είναι ο άνθρωπος, έτσι είναι η ζωή και για αυτό είναι τόσο όμορφη. Το οτι είναι απρόβλεπτη την κάνει όμορφη. Και η ασχήμια της ζωής, που είναι τα γηρατειά και ο θάνατος, την κάνουν ακόμα πιο ελκυστική. Πώς γίνεται να ζεις κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία ή σα να πρόκειται να πεθάνεις? Δε γίνεται με τίποτα. Ας χαλαρώσουμε λιγάκι λοιπόν και ας αποδεχτούμε τη ζωή έτσι όπως είναι σκληρή, άδικη, γκυκόπικρη, όμορφη, υπέροχη, λατρεμένη και τόσο, μα τόσο σύντομη, φευγαλέα, σαν μια ματιά που ρίχνουμε στον ήλιο και μετά τίποτα... σκοτάδι και σιωπή

Edited by Dalia
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...