Jump to content

Υποκρισίες...


Recommended Posts

Πολλοί ισχυρίζονται ότι μέσω αυτοθυσίας, αυταπάρνησης κτλ κάποιος μπορεί να εξαλείψει το εγωισμό. Υπάρχει όμως και μια "ύπουλη" πτυχή η οποία ίσως να μας διαφεύγει. Πολλοί θεωρούν ότι θυσιάζοντας "υλικά αγαθά" θα πετύχουν αυτή την εξάλειψη του εγωισμού τους. Είναι όμως δυνατόν αυτό να οδηγεί απλώς στην υποκρισία;

 

Δηλαδή για παράδειγμα ένας άνθρωπος που θυσιάζει τα πάντα για τους άλλους (λεφτά, τον ελεύθερο του χρόνο κτλ) υπάρχει περίπτωση να είναι το ίδιο εγωιστής με κάποιον που μαζεύει λεφτά και αρνείται να βοηθήσει τους άλλους; Πιστεύω πως ναί υπάρχει. Κάποιος που κάνει τα αδύνατα δυνατά να βοηθήσει τους άλλους, αλλά το κάνει απλώς για να πάει στον "παράδεισο" ή να "φτιάξει το κάρμα" του δεν είναι εγωιστής πάλι; Κάνει ότι κάνει πάλι με κύριο γνώμονα τον εαυτούλη του.

 

Το ότι αντικαταστήσαμε μια νοητική κατασκευή (χρήμα, υλικά αγαθά) με μια άλλη (παράδεισο, νιρβάνα, κάρμα κτλ) αυτό σημαίνει ότι γίναμε λιγότερο εγωιστές; Μήπως γίναμε απλώς περισσότερο υποκριτές με τον ίδιο εγωισμό (κάτω απο διαφορετική μάσκα);

 

Η θυσία κάποιου που είναι άθεος και που δεν πιστεύει σε όποιαδήποτε συνέχεια της ζωής μετά το θάνατο δεν είναι πιο ειλικρινής απο αυτή του "άγιου" που πιστεύει ότι κάνοντας αυτό θα κερδίσει την αιώνια χαρά και ευδαιμονία;

 

Και αφού οδηγήσαμε το μαχαίρι βαθιά ας το στρίψουμε και λίγο να εισέλθει αέρας στην πληγή:

 

Είσαι διαθετημένος όταν έρθει η ώρα της "Κρίσεως" να ανταλλάξεις τη θέση σου και να πάς Κόλαση αντί για Παράδεισο, για να πάει κάποιος συνάνθρωπος σου στον Παράδεισο (αιωνίως); Είσαι διαθετημένος να "χαλάσεις" το πολύτιμο και "καλογυαλισμένο" κάρμα σου αν χρειαστεί για χάρη κάποιου άλλου;

 

 

Και τώρα τι γίνεται ανθρωπάκο, σκλάβε του "πνευματικού υλισμού"*;

 

Μια ωραία πεταλούδα...

 

 

 

 

 

*Μια πολύ πετυχημένη έκφραση που περιγράφει ακριβώς αυτό που θέλω να θίξω, "κλεμμένη" απο τον φίλο El Morya.

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 41
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Πολλοί ισχυρίζονται ότι μέσω αυτοθυσίας, αυταπάρνησης κτλ κάποιος μπορεί να εξαλείψει το εγωισμό. Υπάρχει όμως και μια "ύπουλη" πτυχή η οποία ίσως να μας διαφεύγει. Πολλοί θεωρούν ότι θυσιάζοντας "υλικά αγαθά" θα πετύχουν αυτή την εξάλειψη του εγωισμού τους. Είναι όμως δυνατόν αυτό να οδηγεί απλώς στην υποκρισία;

 

Δηλαδή για παράδειγμα ένας άνθρωπος που θυσιάζει τα πάντα για τους άλλους (λεφτά, τον ελεύθερο του χρόνο κτλ) υπάρχει περίπτωση να είναι το ίδιο εγωιστής με κάποιον που μαζεύει λεφτά και αρνείται να βοηθήσει τους άλλους; Πιστεύω πως ναί υπάρχει. Κάποιος που κάνει τα αδύνατα δυνατά να βοηθήσει τους άλλους, αλλά το κάνει απλώς για να πάει στον "παράδεισο" ή να "φτιάξει το κάρμα" του δεν είναι εγωιστής πάλι; Κάνει ότι κάνει πάλι με κύριο γνώμονα τον εαυτούλη του.

 

Το ότι αντικαταστήσαμε μια νοητική κατασκευή (χρήμα, υλικά αγαθά) με μια άλλη (παράδεισο, νιρβάνα, κάρμα κτλ) αυτό σημαίνει ότι γίναμε λιγότερο εγωιστές; Μήπως γίναμε απλώς περισσότερο υποκριτές με τον ίδιο εγωισμό (κάτω απο διαφορετική μάσκα);

 

Η θυσία κάποιου που είναι άθεος και που δεν πιστεύει σε όποιαδήποτε συνέχεια της ζωής μετά το θάνατο δεν είναι πιο ειλικρινής απο αυτή του "άγιου" που πιστεύει ότι κάνοντας αυτό θα κερδίσει την αιώνια χαρά και ευδαιμονία;

 

Και αφού οδηγήσαμε το μαχαίρι βαθιά ας το στρίψουμε και λίγο να εισέλθει αέρας στην πληγή:

 

Είσαι διαθετημένος όταν έρθει η ώρα της "Κρίσεως" να ανταλλάξεις τη θέση σου και να πάς Κόλαση αντί για Παράδεισο, για να πάει κάποιος συνάνθρωπος σου στον Παράδεισο (αιωνίως); Είσαι διαθετημένος να "χαλάσεις" το πολύτιμο και "καλογυαλισμένο" κάρμα σου αν χρειαστεί για χάρη κάποιου άλλου;

Και τώρα τι γίνεται ανθρωπάκο, σκλάβε του "πνευματικού υλισμού"*;

 

Μια ωραία πεταλούδα...

*Μια πολύ πετυχημένη έκφραση που περιγράφει ακριβώς αυτό που θέλω να θίξω, "κλεμμένη" απο τον φίλο El Morya.

 

αυτό εγώ πιστε'υω πως πηγαίνει ανάλογα με τον ανθρωπο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός και κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να κάνει αυτός που είναι πραγματικά αποφασισμένος να απαρνηθεί τον εγωισμό του πιστεύω πως θα το καταφέρει και δεν πιστεύω να έβαζε κανείς τον εαυτόν του σε τόσο μεγάλη απάρνησει των πραγμάτων για να υποκριθεί απλά και όσο για το παράδεισο και τη κόλαση αυτό νομίζω ότι αμα φτάσεις μέχρι το τέλος και σου παραχωρήται μία θέση στον παράδεισο και εσυ πας και τη δώσεις αλλού τότε για εμένα είσαι αχάριστος αλλα και χαζός.

 

και ναι πιστευω στην ανθρώπινη δύναμη και δεν πιστέυω πως κάποιος θα απαρνιόταν τόσα πολλά για να υποκριθεί απλά αυτός που θα εκανε κάτι τέτοιοι θα πρέπει να είχε ψυχολογικα προβλήματα

Link to comment
Share on other sites

Kouranis όμως κάποιος τόσο εγω'ι'στης όσο τον περιγράφεις δεν θα θυσίαζε τον εαυτούλη του για τους άλλους.Δες το απλά.Πιστεύει σε κάτι ανώτερο και θεωρεί πώς είναι καθήκον του να θυσιαστεί.

Αυτό κατά την δική μου γνώμη δεν τον κάνει εγω'ι'στή.

Μα ακόμα και άν ήταν η όλη διαδικασία της εκούσια αυτοθυσίας έστω και για ιδιοτελείς σκοπούς είναι τόσο δυνατή ώστε πολλά απο τα άτομα που ξεκινούν ιδιοτελείς καταλήγουν ανιδιοτελείς.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ θα συμφωνήσω με τον Κουράνη? έχει βάση αυτό που λέει αλλά δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι? Αν κάποιος είναι εγωιστής ή όχι τότε αυτό θα φανεί στο αν θα μπορέσει να δώσει τα πάντα σε κάποιον που τον «μισεί». Αν θα μπορούσες να δώσεις και την ζωή σου για κάποιον που σε μισεί τότε αυτό θα πει εκμηδενισμός εγωισμού.

Link to comment
Share on other sites

Στο ερωτημα σου θα βρεις απαντηση,μονο αν το θεσεις στον εαυτο σου!Μην ψαχνεις να βρεις απαντησεις μεσω των υπολοιπων,δεν θα βγαλεις ακρη,γιατι κανεις δεν ειναι εσυ!!Ας κανω μια αλλη ερωτηση:ο Χριστος γιατι θυσιασε το σωμα Του για εμας?Δεν ειχε ιχνος εγωισμου και σαφως δεν θα πηγαινε στην κολαση,λογω του οτι ηταν Θεανθρωπος!Αλλα,ουτε και την ψυχη του θα εχανε,διοτι πηρε ολες μας τις αμαρτιες!Ο Θεος,που ειναι υπερανω ολων,γιατι να προσφερει τον μοναχογιο Του για εμας?Απο την στιγμη που το εκανε ο Θεος θα μου πεις,που ειναι αναμαρτητος και αυλος,γιατι να μην το κανουμε κι εμεις!Γιατι εμεις ειμαστε αδυναμοι....Και γιατι απο την στιγμη που μπορει ο Θεος να αποφασισει για την τυχη του καθενος,να θυσιαστω εγω για καποιον,απο την στιγμη που αυτος ο αλλος δεν σκεφτοταν ο ιδιος τον εαυτο του,δεν καταλαβα!Δηλ.αν καποιος επινε και εγινε αλκοολικος,επειδη ετσι γουσταρε και επαθε κιρρωση ηπατος και εχει 2 μηνες ζωης,γιατι να θυσιασω εγω κομματι απο το ηπαρ μου για να τον σωσω??Θα το ξανακανει και η αυτοθυσια μου δεν θα εχει αποτελεσμα,οχι απλα για να κερδισω μια θεση στον Παραδεισο!Βοηθας οσο μπορεις,επιλεγεις,κρινεις!!Μπορεις να σωσεις εναν πεζοναυτη οταν κινδυνευει η ζωη του,ενω πριν μια βδομαδα ειχε σκοτωσει καμμια 10αρια ατομα??Εισαι σε διλλημα!Πιστευω οτι τον σωζεις,απλα για να κανεις αυτο που σε προσταζει η ανθρωπια σου,για να εχεις ησυχη την συνειδηση σου,αφηνεις ομως το Θεο να κρινει την ζωη και τις πραξεις του!Αυτος που κανει κατι για να ευνοηθει και στις 2 περιπτωσεις,ειτε πιστευει,ειτε οχι,θα εχει την αναλογη κριση,συμφωνα παντα με τις πραξεις του!Εγω για παραδειγμα,δεν εχω μισησει ποτε στη ζωη μου και ας ακουγεται υπερβολικο,αλλα,ποτε δεν ενιωσα εγκαταλειψη και ποτε δεν επιδιωξα να μην μισησω,απλα ετυχε,αλλα με ωφελησε!Κανε παντα το καλο και ασε τα υπολοιπα να κυλησουν μονα τους,μην σε νοιαζει η καταληξη...

Link to comment
Share on other sites

Και που να δεις Kouranis τι ξενέρα θα φάνε όταν αντικρύσουν την ταμπέλα στον "παράδεισο" που λέει:

Αφήστε το εγώ σας απ' έξω. Δεν υφίσταται ως έννοια εδώ μέσα.

Link to comment
Share on other sites

Χμ, πάνω σε αυτό με το να δώσεις την θέση σου στον Παράδεισο σε κάποιον και να πας στην Κόλαση, πιστεύω ότι σχεδόν κανείς δεν θα το έκανε, αλλά λέω σχεδόν, πολύ απλά, γιατί ποτέ δεν ξέρεις... Αν το άτομο που είναι να πάει στην Κόλαση, το έχεις αγαπήσει τόσο, που το μόνο που θες είναι το καλό του, πιστεύω ότι ναι, θα το έκανες και όχι επειδή θεωρείς ότι εκεί ανοίκει, αλλά επειδή τον/την αγαπάς τόσο που λες τα θυσιάζω όλα για σένα... Βέβαια, μπορεί να κάνω και λάθος... :wacko:

Link to comment
Share on other sites

κάθε φορά που θέλουμε να πετύχουμε κάτι, να φτάσουμε κάπου, είμαστε και παραμένουμε εγωιστές! γιατί αυτό που θέλει να πετύχει ή να φτάσει είναι το εγώ και μόνο αυτό..

 

βέβαια, αυτό δεν αναιρεί την περίπτωση, που δεν σ' ενδιαφέρουν αληθινά τα υλικά, που βοηθάς αληθινά κάποιον, μόνο που αν όλο αυτό είναι αληθινό δεν το αναγνωρίζεις σαν γεγονός, είναι ..φυσική ροή..

Link to comment
Share on other sites

κάθε φορά που θέλουμε να πετύχουμε κάτι, να φτάσουμε κάπου, είμαστε και παραμένουμε εγωιστές! γιατί αυτό που θέλει να πετύχει ή να φτάσει είναι το εγώ και μόνο αυτό...

Αποκλέιεται να θες να φτάσεις κάπου για το καλό όλων; Για να μεταδώσεις μια ιδέα ας πούμε που θα μπορούσε να συγκινήσει ή να αλλάξει ένα μικρό κομμάτι της ανθρωπότητας;

Οι ποιητές, οι συνγραφείς, οι ζωγράφοι όλοι οι καλλιτέχνες τελος πάντων, οι αληθινοί καλλιτέχνες, δεν νομίζω πως κρύβουν ίχνος εγωισμού μέσα τους.

Απλά μεταδίδουν τα συναισθήματα τους σε κατανοητή μορφή. Και πεθαίνουν για να το φτάσουν.

Link to comment
Share on other sites

Ιχώρ, νομίζω εξαρτάται από τις περιπτώσεις, γιατί μπορεί κάποιος να θέλει να περάσει κάτι στον κόσμο, αλλά αυτό πιστεύω δεν έχει να κάνει με τον εγωισμό, γνώμη μου... :cheerful:

Link to comment
Share on other sites

Πολλοί ισχυρίζονται ότι μέσω αυτοθυσίας, αυταπάρνησης κτλ κάποιος μπορεί να εξαλείψει το εγωισμό. Υπάρχει όμως και μια "ύπουλη" πτυχή η οποία ίσως να μας διαφεύγει. Πολλοί θεωρούν ότι θυσιάζοντας "υλικά αγαθά" θα πετύχουν αυτή την εξάλειψη του εγωισμού τους. Είναι όμως δυνατόν αυτό να οδηγεί απλώς στην υποκρισία;

 

Eιναι δυνατον..Ας υποθεσουμε λοιπον οτι η αυτοθυσια ειναι μια βαρκα με την οποια μπορεις να πας ασφαλεις στην "απεναντι" οχθη

Αν την κουβαλησεις αφου εχεις περασει στην απενατι μερια σημαινει οτι κολλησες με μια βαρκα,(κολλημενος με την βαρκα δλδ) :angel: ..αν παλι παρεις την βαρκα και κοβεις βολτες στο ποταμι ισως να ξεχαστεις εκει και να σε παρασυρει και το ρεμα αφου θα χεις κουραστει

 

Δηλαδή για παράδειγμα ένας άνθρωπος που θυσιάζει τα πάντα για τους άλλους (λεφτά, τον ελεύθερο του χρόνο κτλ) υπάρχει περίπτωση να είναι το ίδιο εγωιστής με κάποιον που μαζεύει λεφτά και αρνείται να βοηθήσει τους άλλους; Πιστεύω πως ναί υπάρχει. Κάποιος που κάνει τα αδύνατα δυνατά να βοηθήσει τους άλλους, αλλά το κάνει απλώς για να πάει στον "παράδεισο" ή να "φτιάξει το κάρμα" του δεν είναι εγωιστής πάλι; Κάνει ότι κάνει πάλι με κύριο γνώμονα τον εαυτούλη του.

 

Το ότι αντικαταστήσαμε μια νοητική κατασκευή (χρήμα, υλικά αγαθά) με μια άλλη (παράδεισο, νιρβάνα, κάρμα κτλ) αυτό σημαίνει ότι γίναμε λιγότερο εγωιστές; Μήπως γίναμε απλώς περισσότερο υποκριτές με τον ίδιο εγωισμό (κάτω απο διαφορετική μάσκα);

 

Η θυσία κάποιου που είναι άθεος και που δεν πιστεύει σε όποιαδήποτε συνέχεια της ζωής μετά το θάνατο δεν είναι πιο ειλικρινής απο αυτή του "άγιου" που πιστεύει ότι κάνοντας αυτό θα κερδίσει την αιώνια χαρά και ευδαιμονία;

 

Ναι ειναι δυνατον ο δευτερος να ειναι λιγοτερο εγωιστης απο τον πρωτο

Ο "αληθινος" ανθρωπος δεν παραγει καν καρμα απλα εξαλειφη το καρμα που εχει ηδη δημιουργησει

δεν εχει συνειδητοποιησει καν οτι παει προς τον "παραδεισο" με μια λεξη ειναι απλος και ανθρωπινος

Η θυσια ειτε ειναι αθεη ειτε ειναι χριστιανικη ειτε μουσουλμανικη δεν παραμενει θυσια? τι αλλαζει?

Εχεις δικιο οτι ανταλαξαμε μια νοητικη κατασκευη με μια αλλη..θα ειμαι τολμηρος ομως να πω οτι δοκιμαζωντας αυτα τα δυο ακρα στην ζωη σου εχεις

πολλες πιθανοτητες να βρεις την "μεση" την χρυση τομη..ειναι και αυτος ενας δρομος...επικινδυνος δε ..αλλα ειναι

 

 

Και αφού οδηγήσαμε το μαχαίρι βαθιά ας το στρίψουμε και λίγο να εισέλθει αέρας στην πληγή:

 

Είσαι διαθετημένος όταν έρθει η ώρα της "Κρίσεως" να ανταλλάξεις τη θέση σου και να πάς Κόλαση αντί για Παράδεισο, για να πάει κάποιος συνάνθρωπος σου στον Παράδεισο (αιωνίως); Είσαι διαθετημένος να "χαλάσεις" το πολύτιμο και "καλογυαλισμένο" κάρμα σου αν χρειαστεί για χάρη κάποιου άλλου;

Και τώρα τι γίνεται ανθρωπάκο, σκλάβε του "πνευματικού υλισμού"*;

 

:cheerful: προχωρημενη αποψη αλλα να σου πω....αν η ωρα της "κρισης" του ανθρωπου ερθει και υπαρχει αυτη η προκληση μπροστα του προφανως δεν θα μπορουσε να κερδισει τον Παραδεισο αν δεν τον ανταλαζε με την κολαση καποιου αλλου...αρα στο τελος ξυριζουν τον γαμπρο :smilewink:

Αν εχεις τοσο καλογυαλισμενο καρμα λοιπον προφανως δεν θα ρθεις ποτε σε τετοιο διλλημα γιατι αλλιως δεν θα ταν και τοσο καλα γυαλισμενο,,

 

:angel:

Edited by Αrtzuna
Link to comment
Share on other sites

Ιχώρ, νομίζω εξαρτάται από τις περιπτώσεις, γιατί μπορεί κάποιος να θέλει να περάσει κάτι στον κόσμο, αλλά αυτό πιστεύω δεν έχει να κάνει με τον εγωισμό, γνώμη μου... :cheerful:

Αυτό λέω καλέ μου φίλε. Η επίτευξη του στόχου δεν σημαίνει πάντα πως πάτησα επί πτωμάτων.

 

Αν η ωρα της "κρισης" του ανθρωπου ερθει και υπαρχει αυτη η προκληση μπροστα του προφανως δεν θα μπορουσε να κερδισει τον Παραδεισο αν δεν τον ανταλαζε με την κολαση καποιου αλλου...

Ας υποθέσουμε πως μπορείς να δώσεις τις "εμπειρίες" σου (που είναι το εισητήριο) στον άλλον, για να μπει στον "παράδεισο" (Κατ' εμέ, αυτό είναι αδύνατον). Εσύ Artzuna, τι ακριβώς εννοείς; Κάπου σε χάνω. :unsure:

Link to comment
Share on other sites

Αυτό λέω καλέ μου φίλε. Η επίτευξη του στόχου δεν σημαίνει πάντα πως πάτησα επί πτωμάτων.

Ας υποθέσουμε πως μπορείς να δώσεις τις "εμπειρίες" σου (που είναι το εισητήριο) στον άλλον, για να μπει στον "παράδεισο" (Κατ' εμέ, αυτό είναι αδύνατον). Εσύ Artzuna, τι ακριβώς εννοείς; Κάπου σε χάνω. :unsure:

 

Kαλε μου φιλε και εγω με χανω...απλα το παραπανω επιχειρημα της ανταλαγης καρμα ειναι αυτο που λεν στα μαθηματικα ατοπο ^_^

Link to comment
Share on other sites

Οτιδηποτε κανει καποιος το κανει για τον εαυτο του και για κανεναν αλλον.

Μπορουμε να διαιαρεσουμε την ανταμοιβη σε υλικη και πνευματικη (η οποια παλι διαιρειτε σε καλοπροαιρετη και κακοπροαιρετη).

 

Ο Εγωισμος ειναι αμφισβιτουμενο "δωρο".

Link to comment
Share on other sites

Αυτό λέω καλέ μου φίλε. Η επίτευξη του στόχου δεν σημαίνει πάντα πως πάτησα επί πτωμάτων.

 

Ισως φταίει το ότι δίνουμε πολύ περιορισμένη έννοια στον εγωισμό.Εγωισμός δεν είναι μόνο όταν πατάω επί πτωμάτων για να πετύχω κάτι, είναι ακόμα κι όταν θέλω να πετύχω κάτι που είναι καθ' όλα αγαθό. Είναι το "θέλω να πετύχω".."εγώ". Κι επειδή δεν μάθαμε ποτέ ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος λειτουργίας, εκτός απ' το (εγώ) θέλω, δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε πως θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε διαφορετικά, φαίνεται αδιανόητο.

 

Μέσα στην τέχνη μπορεί να βρεθεί προϊόν που είναι έξω απ' το εγώ, πράγματι, και τότε το έργο αυτό είναι αληθινό αριστούργημα. Αυτό συμβαίνει σε κάποιους καλλιτέχνες (λίγους) που τη στιγμή που γεννούν το έργο, "βγαίνουν έξω απ' το εγώ τους", αλλά διαρκεί μόνο για τις στιγμές της "γέννας".

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...