Jump to content

Υποκρισίες...


Recommended Posts

καμιά φορά είναι απίστευτα σημαντικό να ''βγάζουμε'' τον εαυτό μας από τις καταστάσεις. Έτσι γινούμαστε Θεατές, και δεν είμαστε συνεχώς το επίκεντρο. Μ' αυτό ακόμη μπορείς να νικήσεις και τον πόνο. (σχετικά...)

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 41
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

@ Initiate4 + evi

Καλα τα λετε και οι Δυο σας, το ιδιο πραγμα βεβαια με διαφορετικη προσεγγιση.

 

Ομως αγαπητε Initiate4 ακομη και βαζοντας τον εαυτο μας στη θεση του παρατηρητη, το κανουμε για τον εαυτο μας.

Για να δουμε τα πραγματα με αλλο ματι! Για να διευρηνουμε τους πνευματικους μας Οριζοντες ωστε να μην τους χωρανε οι Ορισμοι!

Και παλι ομως οι λογοι μπορει να διαφερουν...μπορει να γινει ειτε για καλο ειτε για κακο.

 

Αγαπητη evi ειπες:

Μέσα στην τέχνη μπορεί να βρεθεί προϊόν που είναι έξω απ' το εγώ, πράγματι, και τότε το έργο αυτό είναι αληθινό αριστούργημα. Αυτό συμβαίνει σε κάποιους καλλιτέχνες (λίγους) που τη στιγμή που γεννούν το έργο, "βγαίνουν έξω απ' το εγώ τους", αλλά διαρκεί μόνο για τις στιγμές της "γέννας".

Συνδιαζοντας το με το τι ειπα στον initate4 ακομα και εδω μπορουμε να πουμε πως ο καλιτεχνης δεν εχει παρατησει τελειως το "Εγω" του, αλλα το χρησιμοποιει στον μεγιστο βαθμο του!

Σε αυτον τον οποιο εχει εκπαιδευσει ωστε να ξεφευγει απο τους Ορισμους της καθημερινοτητας.

Οπως ειπα και παραπανω ο Εγωϊσμος ειναι Αμφισβιτουμενο "ΔΩΡΟ". Λειτουργει και για καλο και για κακο! Και το ακομη καλυτερο ειναι πως ΔΕΝ ειναι απολυτα καλα ή κακα τα αποτελεσματα, μπορουμε να τα ορισουμε μονο απο μια συγκεκριμενη οπτικη γωνια, αν την αλλαξουμε (εστω και λιγο) τοτε ειναι ευδιακριτες οι αλλαγες των.

 

Χαιρετησμους, Su.Co.Re.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι θα φτάσω ποτέ στο σημείο να βλέπω τον κόσμο χωρίς εγωισμό, γιατί τότε θα είχα αφαιρέσει εκείνο το κομμάτι που με διαφοροποιεί από τους άλλους. Όσο για τη θέση στον Παράδεισο, πιστεύω θα την έδινα όσο απίθανο κι αν ακούγεται. Στην τελική αφού θα μου δινόταν ένα τέτοιο δίλημμα την ώρα της κρίσης, τότε θα δινόταν για να πάρω τη συγκεκριμένη απόφαση.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...
Πολλοί ισχυρίζονται ότι μέσω αυτοθυσίας, αυταπάρνησης κτλ κάποιος μπορεί να εξαλείψει το εγωισμό. Υπάρχει όμως και μια "ύπουλη" πτυχή η οποία ίσως να μας διαφεύγει. Πολλοί θεωρούν ότι θυσιάζοντας "υλικά αγαθά" θα πετύχουν αυτή την εξάλειψη του εγωισμού τους. Είναι όμως δυνατόν αυτό να οδηγεί απλώς στην υποκρισία;

 

Δηλαδή για παράδειγμα ένας άνθρωπος που θυσιάζει τα πάντα για τους άλλους (λεφτά, τον ελεύθερο του χρόνο κτλ) υπάρχει περίπτωση να είναι το ίδιο εγωιστής με κάποιον που μαζεύει λεφτά και αρνείται να βοηθήσει τους άλλους; Πιστεύω πως ναί υπάρχει. Κάποιος που κάνει τα αδύνατα δυνατά να βοηθήσει τους άλλους, αλλά το κάνει απλώς για να πάει στον "παράδεισο" ή να "φτιάξει το κάρμα" του δεν είναι εγωιστής πάλι; Κάνει ότι κάνει πάλι με κύριο γνώμονα τον εαυτούλη του.

 

Το ότι αντικαταστήσαμε μια νοητική κατασκευή (χρήμα, υλικά αγαθά) με μια άλλη (παράδεισο, νιρβάνα, κάρμα κτλ) αυτό σημαίνει ότι γίναμε λιγότερο εγωιστές; Μήπως γίναμε απλώς περισσότερο υποκριτές με τον ίδιο εγωισμό (κάτω απο διαφορετική μάσκα);

 

Η θυσία κάποιου που είναι άθεος και που δεν πιστεύει σε όποιαδήποτε συνέχεια της ζωής μετά το θάνατο δεν είναι πιο ειλικρινής απο αυτή του "άγιου" που πιστεύει ότι κάνοντας αυτό θα κερδίσει την αιώνια χαρά και ευδαιμονία;

 

Και αφού οδηγήσαμε το μαχαίρι βαθιά ας το στρίψουμε και λίγο να εισέλθει αέρας στην πληγή:

 

Είσαι διαθετημένος όταν έρθει η ώρα της "Κρίσεως" να ανταλλάξεις τη θέση σου και να πάς Κόλαση αντί για Παράδεισο, για να πάει κάποιος συνάνθρωπος σου στον Παράδεισο (αιωνίως); Είσαι διαθετημένος να "χαλάσεις" το πολύτιμο και "καλογυαλισμένο" κάρμα σου αν χρειαστεί για χάρη κάποιου άλλου;

Και τώρα τι γίνεται ανθρωπάκο, σκλάβε του "πνευματικού υλισμού"*;

 

Μια ωραία πεταλούδα...

*Μια πολύ πετυχημένη έκφραση που περιγράφει ακριβώς αυτό που θέλω να θίξω, "κλεμμένη" απο τον φίλο El Morya.

Ασχλολήσε απο ότι βλέπω με τα λάθη και τρίπιες θεωρίες των αλλων, και σαν να έγινε αυτο το επίκεντρο της ζωής σου.

Τι άραγε θα μπορούσες να μου διηγηθείς εκτος απο τα λαθη μου?

Link to comment
Share on other sites

Τον τροπο ωστε να αρχισεις να μαθαινεις απο αυτα.

 

Βλεπω πως στην αρχικη ερωτηση (για το αν θα παρεδιδε καποιος την θεση του στον παραδεισο σε καποιον αλλον) υπαρχει ενα ατοπο.

Αν καποιος το εκανε αυτο αυτοματως θα ειχε απεδειξει πως ΔΕΝ κατεχει κανενα ειδος εγωισμου και πως θα εκανε ΤΑ ΠΑΝΤΑ για να βοηθησει συνανθρωπους του...

Οποτε συνφωνα με την Θρησκεια που υποστηριζει αυτου του ειδους την ανταμοιβη (βλ. παραδεισο) για οσους πραττουν ετσι, θα κερδιζε αυτοματως μια θεση εκει! (και αν υποθεσουμε πως και ο παραδεισος εχει επιπεδα οπως η κολαση, τοτε σιγουρα θα πηγενε σε καποιο ανωτερο απο το οποιο ηταν να παει αρχικα!

Θα ειχε ξεπερασει τον Τελευταιο πειρασμο...Δηλαδη θα δεχοταν να φτασει σε μια κατασταση υπερπληρη εκ μαρτυριων και βασανων μονο και μονο για να βοηθησει τους συνανθρωπους του, ακομα κι αν μην το αξιζαν).

Link to comment
Share on other sites

... Όσο για τη θέση στον Παράδεισο, πιστεύω θα την έδινα όσο απίθανο κι αν ακούγεται. Στην τελική αφού θα μου δινόταν ένα τέτοιο δίλημμα την ώρα της κρίσης, τότε θα δινόταν για να πάρω τη συγκεκριμένη απόφαση.
Από "θεολογική" άποψη το συγκεκριμένο θέμα τέθηκε για πρώτη (απ' όσο ξέρω) φορά από τον Απ. Παύλο σε μια επιστολή*, όπου αυτό που λέει "ερμηνεύεται" ως: 'θα προτιμούσα να πάω στην κόλαση αν ήταν έτσι να σωθούν'. Λογαριάζεται όμως ως μη-πραγματοποιήσιμη ευχή (αδύνατο να γίνει από θεολογική άποψη, δείτε το και σε συνδυασμό με το κατά Λουκά κεφ. 16 στχ. 23-31).

*(Προς Ρωμαίους κεφ. 9.3-4 κ.εξ. ... 3 Θα ευχόμουν μάλιστα εγώ ο ίδιος να είμαι ανάθεμα από το Χριστό υπέρ των αδελφών μου, των συγγενών μου κατά σάρκα, 4 οι οποίοι είναι Ισραηλίτες...)

Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...
Κάποιος που κάνει τα αδύνατα δυνατά να βοηθήσει τους άλλους, αλλά το κάνει απλώς για να πάει στον "παράδεισο" ή να "φτιάξει το κάρμα" του δεν είναι εγωιστής πάλι; Κάνει ότι κάνει πάλι με κύριο γνώμονα τον εαυτούλη του.

 

 

 

 

 

Δηλαδή, το να κάνεις Καλό με στόχο την Καρμική Ανέλιξη της Ψυχής είναι κάτι Κακό επειδή αποσκοπεί σε "Στόχο"?

 

Edited by Avaris
Link to comment
Share on other sites

Δηλαδή, το να κάνεις Καλό με στόχο την Καρμική Ανέλιξη της Ψυχής είναι κάτι Κακό επειδή αποσκοπεί σε "Στόχο"?

 

 

Μην κηνηγάς ούτε το καλό ούτε το κακο, κηνήγα την αγάπη.

Link to comment
Share on other sites

Δηλαδή, το να κάνεις Καλό με στόχο την Καρμική Ανέλιξη της Ψυχής είναι κάτι Κακό επειδή αποσκοπεί σε "Στόχο"?

 

 

Δεν νομίζω πως διαχωρίζεται ως καλό ή κακό... αλλά ως υποκριτικό..

 

Αν εξασκούμε μιάν ..αρετή γιατί την έχουμε αποδεχτεί στην απόλυτη μορφή της τότε εξυπηρετούμε την αρετή και μόνο αυτήν..

Αν την εξασκείς για τα περαιτέρω προσωπικά οφέλη εν είδος πρακτικής ανταμοιβής τότε είναι λίγο συμφεροντολογική η όλη στάση...κρύβει μέσα της - όσο νάναι - ένα είδος υποκρισίας..

 

Η διαφορά είναι πολύ λεπτή και θα μπορέσουμε να την καταλάβουμε καλύτερα μόνο αν την αισθανθούμε αφήνοντας τον εαυτό μας ελεύθερο ...

 

και με απλά λόγια ... δεν είμαι τίμια γιατί αυτό θα μου ανοίξει τον δρόμο για τον παράδεισο ή γιατί θα λειτουργήσει θετικά στο κάρμα μου (αφού κάλλιστα δύναμαι να αμφισβητώ και τα δύο ) ούτε όμως γιατί μου είναι εύκολο, το επιλέγω ως προιόν μιάς "καθαρής βούλησης" που δεν εξαρτάται από εξωτερικούς παράγοντες.

Link to comment
Share on other sites

Δεν νομίζω πως διαχωρίζεται ως καλό ή κακό... αλλά ως υποκριτικό..

 

Αν εξασκούμε μιάν ..αρετή γιατί την έχουμε αποδεχτεί στην απόλυτη μορφή της τότε εξυπηρετούμε την αρετή και μόνο αυτήν..

Αν την εξασκείς για τα περαιτέρω προσωπικά οφέλη εν είδος πρακτικής ανταμοιβής τότε είναι λίγο συμφεροντολογική η όλη στάση...κρύβει μέσα της - όσο νάναι - ένα είδος υποκρισίας..

 

Η διαφορά είναι πολύ λεπτή και θα μπορέσουμε να την καταλάβουμε καλύτερα μόνο αν την αισθανθούμε αφήνοντας τον εαυτό μας ελεύθερο ...

 

και με απλά λόγια ... δεν είμαι τίμια γιατί αυτό θα μου ανοίξει τον δρόμο για τον παράδεισο ή γιατί θα λειτουργήσει θετικά στο κάρμα μου (αφού κάλλιστα δύναμαι να αμφισβητώ και τα δύο ) ούτε όμως γιατί μου είναι εύκολο, το επιλέγω ως προιόν μιάς "καθαρής βούλησης" που δεν εξαρτάται από εξωτερικούς παράγοντες.

 

Δεν πρέπει να κηνηγάμε το καλό ακόμα αν είναι η αλήθεια και το αληθηνό μας πρόσωπο, πρέπει να κηνηγάμε την αγάπη.

Link to comment
Share on other sites

Δεν πρέπει να κηνηγάμε το καλό ακόμα αν είναι η αλήθεια και το αληθηνό μας πρόσωπο, πρέπει να κηνηγάμε την αγάπη.

 

Φίλε μου, δεν σε καταλαβαίνω..δεν αντιλαμβάνομαι το νόημα του σχολίου σου πάνω στο δικό μου

 

Αν ξαναδιαβάσεις το κείμενό μου έχοντας στο νού σου την αγάπη θα δείς πως δεν υπάρχει καμία αναίρεση..

 

Η αγάπη συγκαταλέγεται στις αρετές..τώρα το ποιά προτεραιότητα θα της δώσει κάποιος αυτό δεν με αφορά αν και όλες οι αρετές έχω την εντύπωση πως την περιέχουν..

Link to comment
Share on other sites

Φίλε μου, δεν σε καταλαβαίνω..δεν αντιλαμβάνομαι το νόημα του σχολίου σου πάνω στο δικό μου

 

Αν ξαναδιαβάσεις το κείμενό μου έχοντας στο νού σου την αγάπη θα δείς πως δεν υπάρχει καμία αναίρεση..

 

Η αγάπη συγκαταλέγεται στις αρετές..τώρα το ποιά προτεραιότητα θα της δώσει κάποιος αυτό δεν με αφορά αν και όλες οι αρετές έχω την εντύπωση πως την περιέχουν..

 

Tωρα νιώθω ότι θα συγκρουστο μαζι σας.

Αλλα αγαπη δεν ειναι αρετη. Η αγαπη είναι πολυ πιο πανω απο τις αρετες, γιατί αυτή τις δημιουργεί.

Η αγαπή δεν είναι καλό,είναι πολύ πιο πανο απο αυτο. Η αγαπη χωρις την ένοια του κλού μπορεί να υπάρχει. Ενώ το καλό χωρίς αγάπη απλα σου σφιγκει το λαιμό και δεν σε αφήνει να παρεις ανάσα.

 

Αν δεν βάζεις την αγάπη στην πρώτη θέση των πάντων αρχίζει το τέλος.

 

 

Η αγάπη είναι ποιο πάνω απο την θρησκεία, φιλοσοφία, αρετές. Είναι ποιο πάνω απο το χρήμα, απο επιτυχιμενη ζωη, πιο πάνω απο το ένα πιάτο φαί, πιο πάνω απο τη κατοικεία. Ολα αυτα μπορούν να γίνουν μέσω για να την κατακτας καθε μέρα αλλα σε καμία περίπτωση δεν μπουν να την υποκαταστησουν.

Link to comment
Share on other sites

Tωρα νιώθω ότι θα συγκρουστο μαζι σας.

Αλλα αγαπη δεν ειναι αρετη. Η αγαπη είναι πολυ πιο πανω απο τις αρετες, γιατί αυτή τις δημιουργεί.

Η αγαπή δεν είναι καλό,είναι πολύ πιο πανο απο αυτο. Η αγαπη χωρις την ένοια του κλού μπορεί να υπάρχει. Ενώ το καλό χωρίς αγάπη απλα σου σφιγκει το λαιμό και δεν σε αφήνει να παρεις ανάσα.

 

Αν δεν βάζεις την αγάπη στην πρώτη θέση των πάντων αρχίζει το τέλος.

Η αγάπη είναι ποιο πάνω απο την θρησκεία, φιλοσοφία, αρετές. Είναι ποιο πάνω απο το χρήμα, απο επιτυχιμενη ζωη, πιο πάνω απο το ένα πιάτο φαί, πιο πάνω απο τη κατοικεία. Ολα αυτα μπορούν να γίνουν μέσω για να την κατακτας καθε μέρα αλλα σε καμία περίπτωση δεν μπουν να την υποκαταστησουν.

 

Αγαπητέ μου..μπορείς να συγκρουστείς όσο θέλεις και επιθυμείς..έχεις όλο το ελεύθερο..

 

Κατ' αρχήν μπορείς να μου ορίσεις την έννοια της "αγάπης"?

Link to comment
Share on other sites

Αγαπητέ μου..μπορείς να συγκρουστείς όσο θέλεις και επιθυμείς..έχεις όλο το ελεύθερο..

 

Κατ' αρχήν μπορείς να μου ορίσεις την έννοια της "αγάπης"?

 

 

Eϊναι αυτο το πράγμα που αρχίζω να νιώθω όταν προσπαθω να σκέφτομαι τον θεο καθε λεπτο μιας απλης μέρας.

Τέλος πάντων ό΄λοι μας ΄ξερουμε τι ειναι αγάπη.

Edited by Anthropos
Link to comment
Share on other sites

Κάποιος που κάνει τα αδύνατα δυνατά να βοηθήσει τους άλλους, αλλά το κάνει απλώς για να πάει στον "παράδεισο" ή να "φτιάξει το κάρμα" του δεν είναι εγωιστής πάλι; Κάνει ότι κάνει πάλι με κύριο γνώμονα τον εαυτούλη του.

 

 

Δηλαδή, το να κάνεις Καλό με στόχο την Καρμική Ανέλιξη της Ψυχής είναι κάτι Κακό επειδή αποσκοπεί σε "Στόχο"?

Δεν νομίζω πως διαχωρίζεται ως καλό ή κακό... αλλά ως υποκριτικό..

 

Αν εξασκούμε μιάν ..αρετή γιατί την έχουμε αποδεχτεί στην απόλυτη μορφή της τότε εξυπηρετούμε την αρετή και μόνο αυτήν..

Αν την εξασκείς για τα περαιτέρω προσωπικά οφέλη εν είδος πρακτικής ανταμοιβής τότε είναι λίγο συμφεροντολογική η όλη στάση...κρύβει μέσα της - όσο νάναι - ένα είδος υποκρισίας..

 

 

Το να βοηθήσεις τους άλλους δεν είναι κάτι "καλό"?

 

Αφού ο Βούδας είναι το "μόνο μη-υποκριτικό ον" , συνεπώς όλοι οι "υπο αυτόν" άνθρωποι είναι "υποκριτικά όντα".

 

Άρα , και οι όποιες καλές πράξεις τους είναι κατά συνθήκη "υποκριτικές".

 

 

Αυτά τα "υποκριτικά όντα" λοιπόν δεν θα έπρεπε να κάνουν το "καλό" - έστω και "κατά συνθήκη υποκριτικά" ?

 

Θα έπρεπε να περιμένουν να γίνουν Βούδες για να το κάνουν "μη - υποκριτικά" ?

Edited by Avaris
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...