Kouranis Posted March 17, 2007 Report Share Posted March 17, 2007 Τι θα κάνατε εάν ξέρατε ότι θα πεθάνετε σε μια εβδομάδα; ΕΑΝ αυτό που κάνετε τώρα δεν είναι ΑΥΤΟ ή αν δεν οδηγεί (μπορεί να πούμε ψέματα/δικαιολογίες στον εαυτό μας, αλλά όχι στην φύση) σε ΑΥΤΟ τότε είστε είδη ΝΕΚΡΟΙ και προσωπικά δεν θα ήθελα σε καμιά περίπτωση να σας γνωρίσω (με όλο το σεβασμό, εννοείτε) :cheerful: Η Ανάσταση μας βρίσκεται στα χέρια μας... ο "Μεσσίας" έμεινε στα μισά του δρόμου, τον σταμάτησε η φύση διότι δεν έκανε ΑΥΤΟ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
XENIA Posted March 17, 2007 Report Share Posted March 17, 2007 Τι θα κάνατε εάν ξέρατε ότι θα πεθάνετε σε μια εβδομάδα; ΕΑΝ αυτό που κάνετε τώρα δεν είναι ΑΥΤΟ ή αν δεν οδηγεί (μπορεί να πούμε ψέματα/δικαιολογίες στον εαυτό μας, αλλά όχι στην φύση) σε ΑΥΤΟ τότε είστε είδη ΝΕΚΡΟΙ και προσωπικά δεν θα ήθελα σε καμιά περίπτωση να σας γνωρίσω (με όλο το σεβασμό, εννοείτε) :cheerful: Η Ανάσταση μας βρίσκεται στα χέρια μας... ο "Μεσσίας" έμεινε στα μισά του δρόμου, τον σταμάτησε η φύση διότι δεν έκανε ΑΥΤΟ αν ήξερα ότι θα πέθαινα σε μία εβδομάδα θα προετοίμαζα τον εαυτόν μου να δεχτεί αυτό που δεν ξέρω το άγνωστο το μετά. μη το λες όμως αυτό γιατί αν ήξερες ότι θα πέθαινες σε μια εβδομάδα φυσικά και ο καθένας μας θα έκανε αυτό που θεωρούσε πως είναι το πιο σωστό, εγω πρωσοπικά δεν θα μπορούσα μια ζωή ολόκληρη να περιμένω το θανατό μου και να καθαριζω τη ψυχή μου και τώρα το κάνω αυτό αλλά δεν είναι το μοναδικό πρέπει στη ζωή σου να τα δοκιμάσεις όλα μέχρι να καταλήξεις τι πραγματικά θες κατα τη γνώμη μου. εγω δεν συμφωνω καθόλου με αυτό που λες ο Μεσσίας δεν σταμάτησε συνεχίζει ακόμα και έκανε αυτό που έπρεπε και συνεχίζει να εκπληρώνει όλα αυτα που πρέπει, μας δίνει μια ευκαιρία να συνεχίσουμε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sucore Posted March 17, 2007 Report Share Posted March 17, 2007 Θα εκανα αυτο που κανω ως τωρα, δηλαδη να σκοτωνω τον εαυτο μου. Ομως επειδη δεν νομιζω να πεθανω ετσι γρηγορα προσπαθω να σταματησω να κανω ΑΥΤΟ. Προσπαθω να αλλαξω τη ζωη μου οχι επειδη θα πεθανω, αλλα επειδη θα ζησω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Κασσάνδρα Posted March 18, 2007 Report Share Posted March 18, 2007 Θα εκανα αυτο που κανω ως τωρα, δηλαδη να σκοτωνω τον εαυτο μου.Ομως επειδη δεν νομιζω να πεθανω ετσι γρηγορα προσπαθω να σταματησω να κανω ΑΥΤΟ. Προσπαθω να αλλαξω τη ζωη μου οχι επειδη θα πεθανω, αλλα επειδη θα ζησω. Το προβλημα σου εχει ακομη πιο βαθειες ριζες....Ασε αυτο που σε απασχολει και σε κραταει πισω.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morgainne Posted March 18, 2007 Report Share Posted March 18, 2007 Τι θα κάνατε εάν ξέρατε ότι θα πεθάνετε σε μια εβδομάδα; ΕΑΝ αυτό που κάνετε τώρα δεν είναι ΑΥΤΟ ή αν δεν οδηγεί (μπορεί να πούμε ψέματα/δικαιολογίες στον εαυτό μας, αλλά όχι στην φύση) σε ΑΥΤΟ τότε είστε είδη ΝΕΚΡΟΙ και προσωπικά δεν θα ήθελα σε καμιά περίπτωση να σας γνωρίσω (με όλο το σεβασμό, εννοείτε) :cheerful: Η Ανάσταση μας βρίσκεται στα χέρια μας... ο "Μεσσίας" έμεινε στα μισά του δρόμου, τον σταμάτησε η φύση διότι δεν έκανε ΑΥΤΟ Kouranis, συμφωνώ με την πρώτη σου τοποθέτηση... Προβληματίστηκα όμως λίγο στην δεύτερη... Απλά πιστεύω ότι ο Μεσσίας, καθώς και όλα τα άλλα παρόμοια όντα που έχουν έρθει στην Γή, βρέθηκαν σε ένα επίπεδο που δεν τους απασχολούσε πλέον ΑΥΤΟ και το ΑΛΛΟ... Και εννοείται βέβαια πως κανείς τους δεν έμεινε "στα μισά του δρόμου"... Όλοι ολοκλήρωσαν... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιχώρ Posted March 18, 2007 Report Share Posted March 18, 2007 ΕΑΝ αυτό που κάνετε τώρα δεν είναι ΑΥΤΟ ή αν δεν οδηγεί (μπορεί να πούμε ψέματα/δικαιολογίες στον εαυτό μας, αλλά όχι στην φύση) σε ΑΥΤΟ τότε είστε είδη ΝΕΚΡΟΙ και προσωπικά δεν θα ήθελα σε καμιά περίπτωση να σας γνωρίσω (με όλο το σεβασμό, εννοείτε) Ωραίο και σωστό ακούγεται το παραπάνω, αλλά τι γίνεται όταν ΑΥΤΟ που οδηγεί σε ΑΥΤΟ, τρώει πολύ χρόνο; Τι γίνεται όταν γνωρίζεις πως χρειάζεσαι 2 χρόνια ακόμα ας πούμε για ΑΥΤΟ, αλλά εσύ πεθαίνεις σε μια βδομάδα; Θα σταματούσες; Εάν ναι... το παραπάνω δεν ισχύει. Εάν όχι... τότε δεν ξέρω. Θα μπορούσαμε να πούμε πως ο τύπος που το κανει είναι μανιακός, ή θα συγκινούμασταν. Εγώ πάντως εάν πέθαινα σε μια βδομάδα, θα κανόνιζα να χαιρετήσω όλους όσους γνωρίζω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kouranis Posted March 18, 2007 Author Report Share Posted March 18, 2007 Βασικά εδώ ήθελα να πώ ότι υπάρχουν ανθρώποι που κάνουν αυτό που πραγματικά θέλουν με τη ζωή τους και πραγματικά αγαπάνε αυτό που κάνουν. Οτι και να είναι αυτό. Μπορεί κάποιοι να κάνουν το ίδιο πράγμα αλλά να διαφέρουν απο την γή μέχρι τον ουρανό. Κάποιος μπορεί να είναι δασονόμος επειδή πραγματικά αγαπάει τη φύση και θέλει να βρίσκεται κοντά της και να την προστατύει. Αυτόν θα ήθελα να τον γνωρίζω. Κάποιος άλλος μπορεί πάλι να είναι δασονόμος, αλλά το κάνει μόνο και μόνο επειδή θέλει μια θέση σίγουρη στο δημόσιο κτλ. Ο πρώτος είναι άνθρωπος Ουσίας ενώ ο δεύτερος δεν είναι. Για μένα ο δεύτερος είναι είδη νεκρός. Νομίζω είναι τραγικό το ότι μόνο ελάχιστοι ανθρώποι, όπως ο Χριστός, ο Βούδας και άλλοι που μάλλον υπήρξαν αλλά δεν έγιναν γνωστοί, τα κατάφεραν . Αν τους συγκρίνουμε με τα δισεκατομμύρια που δεν τα καταφέρνουν. Γιατί όμως; Όλοι αυτοί έχουν ένα κοινό σημείο. Ότι δηλαδή είχαν το θάρρος να ακολουθήσουν την πραγματική τους θέληση και δεν ακολούθησαν κανέναν άλλο. Ο Χριστός δεν θα ήταν ποτέ ο Χριστός αν ακολουθούσε το Βούδα και το αντίθετο. Ο Κρίσνα το ίδιο. Ο Osho το ίδιο (τρανό παράδειγμα, τον πάω πολύ ) Ο Σπέαρ (μην μου πείτε ότι "βλασφημώ" τώρα ) κτλ κτλ Όλοι αυτοί δεν ήταν Μεσσίες κατά την γνώμη μου, εμείς μπορεί να βαφτίσαμε κάποιους απ'ἀυτούς ώς τέτοιους. Ήταν άνθρωποι που είχαν το θάρρος να κάνουν αυτό που πραγματικά ήθελαν, έστω και αν ο όποιος περίγυρος τους αντιδρούσε σε αυτά που έκαναν. Σκεφτήκατε ποτέ αν ο Χριστός παρέμενε ένας απλός ιερέας στον όποιο ναό, να εξυμνεί τα τότε δόγματα; Μια ζωή γυρεύουμε άλλους (Μεσσίες) να κάνουν για μας αυτό που είτε βαριόμαστε είτε φοβόμαστε να κάνουμε. Έτσι γινόμαστε επαγγελματίες ακόλουθοι χώρις να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε κάτι νέο. Προσκηνάμε άλλους και περιμένουμε την "ανταμοιβή" σε κάποιο "παράδεισο" ή "κάποια άλλη ζωή". Σεβαστόν μεν για όσους το κάνουν, αλλά προσωπικά διαφωνώ και δεν θα το έκανα ποτέ. Περιμένουμε κάποιον άλλο να "βγάλει το φίδι απο την τρύπα" και να μας προσφέρει σε έτοιμη συσκευασία την όποια γνώση. Αλλά τι γίνεται εάν η "τελική αυτή γνώση" (έτοιμη συσκευασία) δεν είναι η ουσία; Αν η ουσία είναι η προσωπική προσπάθεια και δημιουργικότητα του κάθενος ξεχωριστά τότε πολύ φοβάμαι ότι χάσαμε τη μπάλα. Και επιμένω στη θέση μου ότι όποιος ξεκίνησε με σκοπό να γίνει Μεσσίας το μόνό που κατάφερε είναι να γίνει δικτάτορας. Τους πιο πάνω όπως είπα δεν τους θεωρώ Μεσσίες. Ο Μεσσίας είναι κάποιος που θα μας σώσει (που θα κάνει τη δουλειά για μας), αυτοί προσπάθησαν να μας δείξουν την Δύναμη που κρύβεται μέσα μας (γιἀυτό και πολλούς τους έφαγαν), αλλά δυστυχώς πολλοί αντι να δούν το "φεγγάρι" είδαν το "δάκτυλο" αυτών των ανθρώπων... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
XENIA Posted March 21, 2007 Report Share Posted March 21, 2007 Θα εκανα αυτο που κανω ως τωρα, δηλαδη να σκοτωνω τον εαυτο μου.Ομως επειδη δεν νομιζω να πεθανω ετσι γρηγορα προσπαθω να σταματησω να κανω ΑΥΤΟ. Προσπαθω να αλλαξω τη ζωη μου οχι επειδη θα πεθανω, αλλα επειδη θα ζησω. συγνώμη μπορώ να σε ρωτήσω κάτι μπορεί να ξεφεύγω από το θέμα, αλλα εντάξει αν θες μου απαντάς θες να πεθάνεις; είσαι τόσο δυστηχησμένος;ή προσπαθείς να φτάσεις κάπου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sucore Posted March 21, 2007 Report Share Posted March 21, 2007 συγνώμη μπορώ να σε ρωτήσω κάτι μπορεί να ξεφεύγω από το θέμα, αλλα εντάξει αν θες μου απαντάς θες να πεθάνεις;είσαι τόσο δυστηχησμένος;ή προσπαθείς να φτάσεις κάπου. Παλιοτερα επιθυμουσα να πεθανω πιστευοντας πως ημουν παρα πολυ Δυστυχισμενος και ταυτοχρονο δεν ανηκα στο περιβαλλον οπου βρισκομουνα..οικεγενιακο, φιλικο, σχολικα..ολα μαζι. Υστερα οταν κατι αλλαξε στη ζωη μου, αρχισα να ενδιαφερομαι για την αλλη πλευρα της ζωης, αυτη οπου οι ανθρωποι θελουν να την αφησουν ησυχη...και επειτα καταλαβα πως η πηγη ολων των προβληματων μου ηταν εκει! Ομως η λυση αυτων εμπλεκει αναν τεραστιο αριθμο συνδιασμων οι οποιοι ειναι αδυνατον να γινουν αν δεν αλλαξουν καποια πραγματα στην Φαινομενικη πλευρα των πραγματων. Απο εκει και περα δινω συνεχως τα δυνατα μου να καταφερω να "λυσω" οσο το δυνατον μεγαλυτερο ποσοστο του "προβληματος" μου (οπου επαναλμβανω δεν ειναι ενα και μοναδικο, απλα ειναι ΟΛΑ μαζι τα στραβα και τα αναποδα οπου εχω συναντησει με διαφορους τροπους). Ομως γνωριζω πως με τιποτα δεν γινεται να Επιλυθει τελειως εαν ΔΕΝ γινουν καποιες Δραστικες αλλα γες στο γενικοτερο περιβαλλον μου. Αυτες οι αλλαγες ειναι γραφτο να γινουν και γινονται (γραφτο απο την αντζεντα μου [ενα προχειρο κοματι χαρτι] μεχρι "ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ ΧΑΡΑΓΜΕΝΟ" που λενε, δηλαδη σου εξηγω οτι το ευρος του προβληματος μου βρισκεται απο την οποιαδηποτε στιγμη της Ζωης μου, μεχρι το απειρο ας πουμε, το μη μετρησημο με δικα μας μεσα ΤΕΛΟΣ καλυτερα. Για αυτον τον λογο αναφερω πως "Παλια επιδιωνα τον θανατο, τωρα απλα δεν με χαλαει να πεθανω". Πιστευω να σου εξηγησα τον λογο... Αν και πραγματικα μου ηρθς μια απορεια... Πρεπει να συμπεριλαμβανουμε στα προβληματα μας τα στραβα και τα αναοδα του κοσμου, ΟΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ωστε να τα λυσουμε, τοσο σθεναρα;; Για αυτον τον λογο θα μου πειτε πως υπαρχουν τοσες Οργανωσεις οπου μαχονται για την επιλυση των σπουδαιων αυτων προβληματων..αλλα τωρα που το σκεφτομαι λιγο καλυτερα δεν μαχονται για την επιλυση...μαλλον για τον περιορισμο της βλαβης του τροπου Ζωης μας μαχονται, αφου και αυτοι, οπως ολοι μας, ειναι κοματι της κοινωνιας... Αξιζει να μαχομαστε για την ανατροπη ή ειναι απλα ενα μακρινο ΟΝΕΙΡΟ? Ξερουμε τους λογους ή εστω τον τροπο οπου θα πετυχουμε κατι τετοιο?? Που βαδιζουμε κυριοι ; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Φλογερή Posted March 22, 2007 Report Share Posted March 22, 2007 Αν μου έλεγαν πως έχω μια εβδομάδα ζωή απλά θα έκανα ένα πάρτι με τον εαυτό μου και θα περίμενα να έρθει εκείνη η ώρα...τώρα δεν ξέρω αν θα μπορούσα να κάνω υπομονή ή θα πέθαινα μια ώρα νωρίτερα. Όσο για τον μεσσία, μόνο στα χέρια μας βρίσκεται γιατί αν περιμενουμε κάποιον να μας σώσει έχουμε ήδη χάσει, αλλά χαμένοι δεν είμαστε έτσι και αλλιώς? :S Γεννιόμαστε νεκροί μέχρι να θελήσουμε πραγματικά την ζωή και να την Ζήσουμε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
XENIA Posted March 26, 2007 Report Share Posted March 26, 2007 Παλιοτερα επιθυμουσα να πεθανω πιστευοντας πως ημουν παρα πολυ Δυστυχισμενος και ταυτοχρονο δεν ανηκα στο περιβαλλον οπου βρισκομουνα..οικεγενιακο, φιλικο, σχολικα..ολα μαζι.Υστερα οταν κατι αλλαξε στη ζωη μου, αρχισα να ενδιαφερομαι για την αλλη πλευρα της ζωης, αυτη οπου οι ανθρωποι θελουν να την αφησουν ησυχη...και επειτα καταλαβα πως η πηγη ολων των προβληματων μου ηταν εκει! Ομως η λυση αυτων εμπλεκει αναν τεραστιο αριθμο συνδιασμων οι οποιοι ειναι αδυνατον να γινουν αν δεν αλλαξουν καποια πραγματα στην Φαινομενικη πλευρα των πραγματων. Απο εκει και περα δινω συνεχως τα δυνατα μου να καταφερω να "λυσω" οσο το δυνατον μεγαλυτερο ποσοστο του "προβληματος" μου (οπου επαναλμβανω δεν ειναι ενα και μοναδικο, απλα ειναι ΟΛΑ μαζι τα στραβα και τα αναποδα οπου εχω συναντησει με διαφορους τροπους). Ομως γνωριζω πως με τιποτα δεν γινεται να Επιλυθει τελειως εαν ΔΕΝ γινουν καποιες Δραστικες αλλα γες στο γενικοτερο περιβαλλον μου. Αυτες οι αλλαγες ειναι γραφτο να γινουν και γινονται (γραφτο απο την αντζεντα μου [ενα προχειρο κοματι χαρτι] μεχρι "ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ ΧΑΡΑΓΜΕΝΟ" που λενε, δηλαδη σου εξηγω οτι το ευρος του προβληματος μου βρισκεται απο την οποιαδηποτε στιγμη της Ζωης μου, μεχρι το απειρο ας πουμε, το μη μετρησημο με δικα μας μεσα ΤΕΛΟΣ καλυτερα. Για αυτον τον λογο αναφερω πως "Παλια επιδιωνα τον θανατο, τωρα απλα δεν με χαλαει να πεθανω". Πιστευω να σου εξηγησα τον λογο... Αν και πραγματικα μου ηρθς μια απορεια... Πρεπει να συμπεριλαμβανουμε στα προβληματα μας τα στραβα και τα αναοδα του κοσμου, ΟΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ωστε να τα λυσουμε, τοσο σθεναρα;; Για αυτον τον λογο θα μου πειτε πως υπαρχουν τοσες Οργανωσεις οπου μαχονται για την επιλυση των σπουδαιων αυτων προβληματων..αλλα τωρα που το σκεφτομαι λιγο καλυτερα δεν μαχονται για την επιλυση...μαλλον για τον περιορισμο της βλαβης του τροπου Ζωης μας μαχονται, αφου και αυτοι, οπως ολοι μας, ειναι κοματι της κοινωνιας... Αξιζει να μαχομαστε για την ανατροπη ή ειναι απλα ενα μακρινο ΟΝΕΙΡΟ? Ξερουμε τους λογους ή εστω τον τροπο οπου θα πετυχουμε κατι τετοιο?? Που βαδιζουμε κυριοι ; ναι μου έλυσες την απορία σε ευχαριστώ πολύ. σε καταλαβαίνω και εγω έτσι ήμουν κάποτε, αλλά μετά κατάλαβα πως αξίζει να παλεύεις για το όνειρο γιατί είναι κάτι το οποίο όταν το καταφέρεις σου δίνει χαρά και αυτό αξίζει έστω και για ένα δευτερόλεπτο. δεν ξέρουμε τους λόγους ή τους τρόπους αλλά αξίζει να ψάξουμε να τους βρούμε, έτσι για να έχει ποικιλία η ζωή να μη βαριόμαστε. να έχουμε να ασχολούμαστε με κάτι. να σου πω την αλήθεια δεν έχω ιδέα που βαδίζουμε και που πάμε καλά είναι να ζούμε το σήμερα και να ξεχνάμε εκέινα που μας λυπησαν. πρέπει να ζήσουμε πραγματικά ελεύθεροι και αν το κάνουμε αυτό στη ζωή μας τώρα θα το έχουμε και στη μεταθάνατον Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Marilena Posted March 26, 2007 Report Share Posted March 26, 2007 Τι θα κάνατε εάν ξέρατε ότι θα πεθάνετε σε μια εβδομάδα; Μάλλον ότι κάνω καθημερινά... Εξάλλου κάποια στιγμή θα έρθει είτε ξέρω το πότε είτε όχι. Ένα είναι το σίγουρο... Δεν θα το έλεγα σε κανένα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δανάη Posted April 2, 2007 Report Share Posted April 2, 2007 Δε θα άλλαζα κάτι, αλλά μάλλον θα προσπαθούσα να ολοκληρώσω το Dune (η καμένη...). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheChosenNone Posted April 10, 2007 Report Share Posted April 10, 2007 kouranis σωστός αλλά πες μου: Αυτο που κάνω ή δεν κάνω δεν είναι το Αυτο; Αυτό, δεν είναι ,που κανει η δεν κανει αυτό, που οδηγει στο Αυτό; Αρα εγω δεν είμαι το Αυτό που ότι και να κάνω είναι το Αυτο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Awaken Posted April 11, 2007 Report Share Posted April 11, 2007 Καλημέρα σε όλους! Αγαπητέ Κουράνη, κι εγώ αισθάνομαι μπερδεμένη με το "αυτό" και το "ΑΥΤΟ" και σε τι οδηγεί το καθένα. TheChosenNone, εσύ με μπέρδεψες περισσότερο Το θέμα είναι οτι αν ήξερα οτι σε μία εβδομάδα θα είχα τελέψει, δύο εκδοχές σκέφτομαι, οι οποίες πιθανώς να εξαρτώνται από την ηλικία στην οποία θα μου συμβεί το μοιραίο. Η πρώτη είναι η εξής: Πανικοβάλλομαι και χάνω τον έλεγχο. Θρηνώ για όσα δεν προλαβα να ζήσω. Θρηνώ για τα αγαπημένα μου πρόσωπα που δεν θα ξαναδώ. Τελικά, πεθαίνω μια ώρα αρχύτερα απο την αγωνία και την πίκρα μου (..Είμαι μια ζωντανή νεκρή..?) Και η δεύτερη: Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου οτι δεν τρέχει και τίποτα. Σπαταλάω την τελευταία μου εβδομάδα τακτοποιώντας εκκρεμότητες (πχ γράφοντας διαθήκη και γράμματα στα αγαπημένα μου πρόσωπα) προσπαθώντας να οργανώσω όσο γίνεται καλύτερα τη δική τους ζωή. Το βράδυ πριν πεθάνω, τους καλώ όλους στο σπίτι να φάμε, για να τους δω για τελευταία φορά, χωρίς να ξέρουν το λόγο της πρόσκλησης. Γενικά, φεύγοντας, νομίζω οτι δεν θα ήθελα να αφήσω πράγματα στη μέση. Ούτως ή άλλως, σε μια βδομάδα δεν πρόκειται να ζήσω όσα δεν έζησα σε ολόκληρη ζωή.. Όσο για τον μεσσία, μόνο στα χέρια μας βρίσκεται γιατί αν περιμενουμε κάποιον να μας σώσει έχουμε ήδη χάσει, αλλά χαμένοι δεν είμαστε έτσι και αλλιώς? :S Γεννιόμαστε νεκροί μέχρι να θελήσουμε πραγματικά την ζωή και να την Ζήσουμε... Μου άρεσε αυτό Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.