Jump to content

Γνώση & Άγνοια


Recommended Posts

Η αβεβαιότητα είναι το φοβερότερο κακό,

ως τη στιγμή που έρχεται η πραγματικότητα...

...και μας κάνει να νοσταλγούμε την αβεβαιότητα

~ Ρισπέν (νομίζω) ~

 

 

...Σχόλια ;

Link to comment
Share on other sites

Το ότι αρέσει στον ανθρωπο να εχει οσο το δυνατόν λιγότερες "σκοτούρες" γίνεται, το ξέρουμε. Το ότι του αρέσει να μαθαίνει την αλήθεια επίσης το ξέρουμε. Το ότι όταν μαθαίνει την αλήθεια, τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα...κι αυτό το ξέρουμε. Οπότε, γυρνάμε στο αρχικό που μιλάει για τις σκοτούρες.

 

Τώρα, μπορεί να νοσταλγούμε την εποχή της αβεβαιότητας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ελπίζουμε να είχαμε μείνει πίσω εκεί. Κατ'αρχας, με βάση τα ένστικτα, θα μένουμε πάντα περίεργοι..να μάθουμε περισσότερες πληροφορίες μερικές απ'τις οποίες θα μας βοηθήσουν στην επιβίωσή μας. Και κάπως έτσι έρχεται η εξέλιξη. Γιατί δε νομίζω να εύχεται κάποιος να είχαμε μείνει στάσιμοι. Ούτε στην εποχή του σκοταδισμού..

Link to comment
Share on other sites

Ίσως κάποιοι από μας να περιμένουν την πραγματικότητα, ίσως κάποιοι άλλοι να βολεύονται με την αβεβαιότητα. Όπως κ να χει όμως, ακόμη κ όταν έρθει η πραγματικότητα, πως θα ξέρεις με σιγουριά ότι δεν περιέχει αβεβαιότητα; Παράδειγμα: Κάποτε πίστευαν ότι η γη είναι επίπεδη (τότε γι αυτούς πραγματικότητα). Αργότερα είπαν ότι είναι σχεδόν σφαιρική με πυρήνα στο κέντρο (τώρα για μας πραγματικότητα). Που γνωρίζουμε ότι σε κάποια άλλη εποχή δε θα παρουσιαστεί μια άλλη 'πραγματικότητα';(Ήδη γράφονται περί κοίλης γης - αλήθεια οι επιστήμονες έχουν δείγματα από το κέντρο της γης ότι υπάρχει πυρήνας;είναι αδύνατον να φτάσουν τόσο βαθιά πιστεύω, άρα μάλλον υποθέτουν) Άρα πάλι η τωρινή πραγματικότητα περιέχει μια κάποια αβεβαιότητα κ πάντα πιστεύω ότι αυτό θα ισχύει. Δε θα υπάρξει ποτέ πραγματικότητα αλλά μόνο αβεβαιότητα...

Link to comment
Share on other sites

Η απάντηση σε μια ερώτηση πάντα γεννά περισσότερες ερωτήσεις. Αυτό είναι κανόνας (με ελάχιστες εξαιρέσεις, που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα). Επομένως ορθά λες φίλε λυκάων ότι πάντα υπάρχει μια κάποια αβεβαιότητα.

 

Όμως Saginie, (για να κάνω λιγάκι τον ?δικηγόρο του διαβόλου?), νομίζω πως αυτό που είπες ότι «τώρα, μπορεί να νοσταλγούμε την εποχή της αβεβαιότητας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ελπίζουμε να είχαμε μείνει πίσω εκεί» δεν ισχύει πάντα? ή -ορθότερα- ισχύει μονάχα όταν πρόκειται για πράγματα που δεν αφορούν άμεσα την καθημερινότητά μας.

Για να εξηγήσω καλύτερα τι εννοώ :

Διακρίνω και υποθέτω ότι, έμμεσα ή άμεσα, εστιαστήκατε περισσότερο στις ?μεγάλες? πραγματικότητες (επιστήμη, θεολογία, εσωτερισμό κλπ κλπ? ίσως βέβαια να κάνω και λάθος). Σ? αυτά τα θέματα, φυσικά όλοι θα πουν ότι προτιμούν να ξέρουν τι πραγματικά συμβαίνει από το να παραμένουν στην άγνοια. Όμως, σκεφτείτε για λίγο τι επιπτώσεις έχει αυτό στην προσωπικότητά σας και κατ? επέκταση στην καθημερινότητά σας και στις σχέσεις σας με τους υπόλοιπους ανθρώπους? Σκεφτείτε πόσο έχετε αλλάξει και συνεχίζετε ν? αλλάζετε καθώς μαθαίνετε περισσότερα? Οι σχέσεις σας με τον περισσότερο κόσμο πως είναι; Μήπως είστε λίγο ?περιθωριακοί??; Μήπως οι άλλοι σας κοιτούν λίγο περίεργα?; Μήπως αισθάνεστε ότι δυσκολεύεστε να επικοινωνήσετε με τους περισσότερους ανθρώπους?; Μήπως δυσκολεύεστε πια να ενθουσιαστείτε ή έστω να ευχαριστηθείτε με απλά πράματα?; Πόσο εύκολο σας είναι να πείτε ?πολύ καλό αυτό το βιβλίο / ταινία / σίριαλ / οτιδήποτε? ή/και να σας ενθουσιάσει?; Πάω στοίχημα ότι με τον καιρό γίνεται όλο και πιο δύσκολο? Διότι οι ποιοτικές σας απαιτήσεις αυξάνονται κάθε μέρα, καθώς μαθαίνετε κάθε μέρα και αλλάζετε ως προσωπικότητες.

Αναλογιζόμενη όλ? αυτά, γλυκιά μου Saginie, είσαι σίγουρη ότι κάποιες στιγμές δεν ελπίζουμε να είχαμε μείνει λίγο ?πίσω?, ώστε να μπορούμε απολαμβάνουμε ευκολότερα την καθημερινότητα, να ενθουσιαζόμαστε πιο εύκολα, να επικοινωνούμε καλύτερα κλπ?;

 

 

Υ.Γ. ~ Παρόμοιες συζητήσεις έχουν ξαναγίνει στο παρελθόν, αλλά πιστεύω ότι είναι ένα από τα θέματα που αξίζει να ξανασυζητάμε κατά καιρούς.

Link to comment
Share on other sites

Μήπως δυσκολεύεστε πια να ενθουσιαστείτε ή έστω να ευχαριστηθείτε με απλά πράματα?; Πόσο εύκολο σας είναι να πείτε ?πολύ καλό αυτό το βιβλίο / ταινία / σίριαλ / οτιδήποτε? ή/και να σας ενθουσιάσει?; Πάω στοίχημα ότι με τον καιρό γίνεται όλο και πιο δύσκολο? Διότι οι ποιοτικές σας απαιτήσεις αυξάνονται κάθε μέρα, καθώς μαθαίνετε κάθε μέρα και αλλάζετε ως προσωπικότητες.

Δεν νομίζω πως ισχυει το παραπάνω. Μια καλή ταινία ή βιβλίο είναι πάντοτε μια καλή ταινία ή βιβλίο. Όσο και να έχουμε εξελιχθεί, υπάρχουν μέσα σε αυτά σκηνές/λεξεις κλειδιά που μας δημιουργούν αισθήματα. Η απολαβή είναι πάντοτε ίδια.

 

Όσον αφορά τώρα την αβεβαιότητα... το παλατζάρισμα ανέμεσα σε δύο ή περισσότερα πιθανά αποτελέσματα δίνει στον άνθρωπο την δυνατότητα της επιλογής. Και αυτό είναι κάτι που αρέσει σε όλους να έχουν.

Δεν υπάρχει αγάπη στα δεδομένα.

Link to comment
Share on other sites

Μια καλή ταινία ή βιβλίο είναι πάντοτε μια καλή ταινία ή βιβλίο.

Το 'καλό' κρίνεται με βάσει τα βιώματά μας. Όταν τα βιώματα αυξάνονται, η κρίση διαφέρει.

Παλιά, έβρισκες 8 καλά βιβλία/ταινίες μέσα στα 10... Δεν έχεις την αίσθηση ότι με τον καιρό η αναλογία αλλάζει...;

Link to comment
Share on other sites

Νεφέλη, αυτό που αναφερεις με το ολοένα αυξανόμενο επίπεδο που πρέπει να εχει π.χ. μια ταινία ή ένα βιβλίο για να ανταποκρίνεται στο ολοένα αυξανόμενο απαιτητικά γούστο μας είναι...τυχαίο θα έλεγα! Αν και εκ πρώτης όψης συμφώνησα, στη συνέχεια ο Ιχώρ με έκανε να το σκεφτώ λίγο παραπάνω.

Στην ηλικία των 8, για παράδειγμα, μπορείς να διαβάσεις 2 βιβλία σε ενα μήνα λόγω του ρυθμού ανάγνωσης. Σε αυτά ίσως το ένα σου αρέσει.

Στην ηλικία των 20, μπορείς να διαβάζεις μέχρι και 10 (π.χ.) βιβλία σε ένα μήνα. Μπορεί να σου αρέσουν τα 9. Μπορεί το 1. Μπορεί τα 5. Απλά, όσο αυξάνεται ο αριθμός τόσο πιο τυχαίο είναι αν θα έχεις επιλέξει κάποια καλά (υποκειμενικό) βιβλία.

Στην ηλικία των 50 και έχοντας διαβάσει πολλά βιβλία θα επιλέγεις τον τύπο του βιβλίου που έχεις όρεξη να διαβάσεις (όπως γίνεται στις ταινίες). Αν έχεις όρεξη για κάτι επιφανειακό και επιλέξεις ένα ιστορικό βιβλίο δε θα το ευχαριστηθείς.

 

Και όσο για την επικοινωνία με τους υπόλοιπους..αυτό έγκειται στην επιλογή των ατόμων που θα είναι δίπλα σου που ταυτόχρονα, την ίδια επιλογή-διαλογή κάνουν και αυτά. Και, ναι, μαθαίνεις και αλλάζεις, αλλά δεν πιστεύω ότι δε θα ήθελε κάποιος να αλλάξει, να μάθει. Μαθαίνεις και αποφεύγεις ανθρώπινες λακούβες. Και, ναι, ωραία η παιδική άγνοια, αλλά τα παιδιά είναι και αυτά που είναι πιο παρατηρητικά, αυτά που είναι πιο περίεργα-που διψούν για γνώση, αυτά όπου καλλιεργείται η κρίση, αυτά που θα την πατήσουν και θα μάθουν για να γίνουν εμείς.

 

Και, τέλος, ναι, δε θέλω να πάω λίγο πίσω. Μ'αρέσει που πιο σπάνια αντιλαμβάνομαι τη μαγεία στη ζωή μας, διότι εκεί την απολαμβάνω στο μέγιστο σε αντίθεση με την περίοδο αβεβαιότητας που δε γνωριζα ότι ζούσα τη μαγεία. Πότε σου ήρθαν για πρώτη φορά δάκρυα συγκίνησης στα μάτια αντιλαμβανόμενη τη μαγεία αυτή; (δε μιλάω μόνο προσωπικά, είναι γενική ερώτηση) Δεν ήταν όταν ήσουν παιδί, και τα συναισθήματα ήταν σίγουρα πολύ δυνατά.

Link to comment
Share on other sites

Το 'καλό' κρίνεται με βάσει τα βιώματά μας. Όταν τα βιώματα αυξάνονται, η κρίση διαφέρει.

Άρα αυξάνονται και οι λέξεις κλειδιά που θα σε συγκινήσουν...

Link to comment
Share on other sites

Η αβεβαιότητα είναι το φοβερότερο κακό,

...................

Ο τίτλος του τόπικ είναι Γνώση και Αγνοια

 

Ήθελα να ρωτήσω ποιά είναι η αντιστοιχία..γιατί έχω την εντύπωση ότι

η Αγνοια διατηρεί την βεβαιότητα ενώ η Γνώση που προσεγγίζεται μεν αλλά ποτέ δεν κατέχεται γεννά την αβεβαιότητα...

Link to comment
Share on other sites

Εγώ βασικά θα έλεγα το αντίθετο και συμφωνώ με τον τίτλο του θέματος.

 

Όταν κάποιος δεν έχει γνώση των πραγμάτων τότε βρίσκεται σε αβεβαιότητα. Ενώ όταν γνωρίζει πράγματα τότε γίνεται πιο βέβαιος.

 

Βέβαια όσον αφορά ανθρώπινες σχέσεις μπορεί η γνώση να δημιουργήσει αβεβαιότητα

Link to comment
Share on other sites

Η αβεβαιότητα είναι το φοβερότερο κακό,

ως τη στιγμή που έρχεται η πραγματικότητα...

...και μας κάνει να νοσταλγούμε την αβεβαιότητα

~ Ρισπέν (νομίζω) ~

...Σχόλια ;

 

 

βασικα αυτο που μας ενοχλει και επιστρεφουμε στην αβεβαιοτητα ειναι το περιβαλλον μας....

ξερουμε οτι δεν αξιζει γιατι μαθαινουμε και ψαχνουμε τόσα και μετά σου λέει κάτι ο κολλητός σου, ο θείος, η μάνα σου και λες....ε;

πως γίνεται να επιλέγουν την άγνοια;πως γίνεται να σε κατηγορούν που αποζητάς γνώση;

Link to comment
Share on other sites

Η αβεβαιότητα είναι το φοβερότερο κακό,

ως τη στιγμή που έρχεται η πραγματικότητα...

...και μας κάνει να νοσταλγούμε την αβεβαιότητα

~ Ρισπέν (νομίζω) ~

...Σχόλια ;

 

 

Αβεβαιότητα για την έκβαση μίας υπόθεσης ή το αύριο;; Σημαίνει ελπίδα για ένα θετικό αποτέλεσμα. Προσπάθεια για να φτάσω. Γλυκιά αναμονή. Πρόκληση. Ρίσκο. Νομίζω ότι είναι ένα από τα κίνητρα για να ζούμε και να προσπαθούμε. Ο ερχομός της πραγματικότητας είναι το τέλος της αναμονής. Η μαγεία χάθηκε. Το αποτέλεσμα έχει επέλθει. Αρνητικό ή θετικό.

 

Αβέβαιότητα ώς προς την γνώση; Λίγο δύσκολο ως έννοια. Και δεν ξέρω αν ήθελε να πει αυτό ο φιλόσοφος. Αλλά και πάλι νομίζω ότι η αβεβαιότητα περιέχει την ομορφιά της έρευνας για να φτάσεις στο βέβαιο. Οταν φτάσεις πλέον δεν υπάρχει τίποτα να περιμένεις.

Link to comment
Share on other sites

Αβεβαιότητα για την έκβαση μίας υπόθεσης ή το αύριο;; Σημαίνει ελπίδα για ένα θετικό αποτέλεσμα. Προσπάθεια για να φτάσω. Γλυκιά αναμονή. Πρόκληση. Ρίσκο. Νομίζω ότι είναι ένα από τα κίνητρα για να ζούμε και να προσπαθούμε. Ο ερχομός της πραγματικότητας είναι το τέλος της αναμονής. Η μαγεία χάθηκε. Το αποτέλεσμα έχει επέλθει. Αρνητικό ή θετικό.

 

Αβέβαιότητα ώς προς την γνώση; Λίγο δύσκολο ως έννοια. Και δεν ξέρω αν ήθελε να πει αυτό ο φιλόσοφος. Αλλά και πάλι νομίζω ότι η αβεβαιότητα περιέχει την ομορφιά της έρευνας για να φτάσεις στο βέβαιο. Οταν φτάσεις πλέον δεν υπάρχει τίποτα να περιμένεις.

 

Συμφωνώ... Άρα ας ευχόμαστε να μην προλάβουμε να ανακαλύψουμε εμείς την πραγματικότητα γιατί μετα για τί θα έχουμε να ψάχνουμε; ...Να το πάλι όμως αυτό το δικό μου που επιμένει...: Πως θα ξέρουμε ότι αυτό που νομίζουμε ως πραγματικότητα (όταν κι αν την ανακαλύψουμε) θα είναι πραγματικά αυτή;;; Θα είμαστε τόσο σίγουροι;;;Αμφιβάλλω...[στη γνώση αναφέρομαι περισσότερο]

Link to comment
Share on other sites

Η αβεβαιότητα είναι το φοβερότερο κακό,

ως τη στιγμή που έρχεται η πραγματικότητα...

...και μας κάνει να νοσταλγούμε την αβεβαιότητα

 

ΜΑΛΛΟΝ ΕΝΝΟΕΙ ΟΤΙ Η ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΟΒΕΡΟΤΕΡΟ ΚΑΚΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ

ΕΙΣΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ (ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ)

ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΤΕ ΙΣΟΣ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η

ΑΛΗΘΕΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΗΛΠΙΖΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΖΗΤΟΥΣΕΣ, Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙ ΑΥΤΟ ΛΕΜΕ

ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ « ΣΚΛΗΡΗ» ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΟΛΙΚΗ ΠΡΟΣ ΕΜΑΣ (ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ), Ή ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟΣ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΟΙ ΟΠΟΙΑ ΣΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΕ ΝΑ ΣΕ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, ΔΥΣΚΟΛΟΥΣ, ΔΥΣΝΟΗΤΟΥΣ, ΑΔΥΝΑΤΟΥΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΣΕΝΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΒΕΙΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ ΜΠΛΕΓΜΕΝΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΑΚΡΗ, ΤΟΤΕ? ΙΣΟΣ ΟΝΤΟΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΔΙΚΙΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΝΟΣΤΑΛΓΕΙΣ ΤΗΝ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΔΙΟΤΙ Η ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ (ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ) ΝΑ «ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙΣ» ΤΗΝ ΠΟΙΟ ΒΟΛΙΚΗ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΕΚΒΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Όμως ΣΕ ΒΑΖΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΛΟΥΚΙ ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΣ.

(((ΚΑΤΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΩ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ )))

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...