Νεφέλη Posted May 28, 2007 Report Share Posted May 28, 2007 Κάποιος είχε πει ότι «Το να διαβάζει κανείς χωρίς να εμβαθύνει, είναι σα να τρώει χωρίς να χωνεύει». Συχνά γνωρίζουμε ανθρώπους που είναι ?κινητές εγκυκλοπαίδειες? (όπως συνηθίζεται να λέμε) ή/και έχουν τα ?παπύρια? ουρά. Σύντομα όμως ανακαλύπτουμε ότι πρόκειται για ?στείρες? γνώσεις, που δεν φαίνεται να έχουν ?πιάσει τόπο? μέσα τους. Πως εξηγείτε αυτό το ?φαινόμενο? ; Τι είναι αυτό που διαχωρίζει την ?στείρα γνώση? από την ?γόνιμη γνώση? και κατά πόσο παίζει ρόλο το ?πόσα ξέρεις? με το ?πως τα ξέρεις?; (Σημείωση προς αποφυγή παρεξηγήσεων : φυσικά υπάρχουν και πολλοί άλλοι που ΚΑΙ γνώσεις έχουν ΚΑΙ ?στείρες? δεν είναι. Το παρόν thread δεν αναφέρεται όμως σ? αυτούς τους ανθρώπους. ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrina Posted May 28, 2007 Report Share Posted May 28, 2007 Κοινώς παπαγαλία... Το φαινόμενο αυτό οφείλεται στη μανία μας να διαβάζουμε, αν αποκτάμε γνώσεις για να μιλάμε.. να μιλάμε.. να λέμε παράξενα πράγματα, απλά για να μιλάμε και να το παίζουμε έξυπνοι.. Βασικά σε αυτό φταίει υπερβολικά και το εκπαιδευτικό σύστημα που έχει αναγκάσει τα παιδιά να μαθαίνουν τα θεωρητικά μαθήματα παπαγαλία κι ας μην καταλαβαίνουν.. γιατί εάν ξεχάσουν και ένα κόμα χάνουν βαθμούς Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted May 28, 2007 Author Report Share Posted May 28, 2007 Βασικά σε αυτό φταίει υπερβολικά και το εκπαιδευτικό σύστημα που έχει αναγκάσει τα παιδιά να μαθαίνουν τα θεωρητικά μαθήματα παπαγαλία κι ας μην καταλαβαίνουν βαθμούς Δεν θα διαφωνήσω για το χάλι του εκπαιδευτικού μας συστήματος (που ανάθεμα κι αν είναι μόνο η παπαγαλία το πρόβλημα), όμως... Οι γονείς δεν έχουν μερίδιο ευθύνης για την σωστή ή λάθος εκπαίδευση του παιδιού; Κι αργότερα, ως ενήλικες, δεν έχουμε εμείς οι ίδιοι μερίδιο ευθύνης που δεν αποδιώχνουμε τις 'κακές συνήθειες του παρελθόντος'; Υ.Γ. ~ Υπ' όψη ότι το 'φαινόμενο' των ανθρώπων με στείρες γνώσεις, δεν παρουσιάζεται μόνο στην Ελλάδα ούτε είναι της σύγχρονης εποχής. Πρόκειται για 'φαινόμενο' παγκόσμιο και πανεποχιακό, ακόμα κι όταν η κρατική εκπαίδευση ήταν κλάσεις ανώτερη της σημερινής ελληνικής... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nightrider_Darkson Posted May 28, 2007 Report Share Posted May 28, 2007 Ειναι θέμα καθαρά μαθηματικών!! Για να μπορέσει καποιος να γίνει αυθεντία σε ενα συγκεκριμένο αντικείμενο, δηλαδή να γίνει κάτοχος της γνώσης για κάτι, πρέπει να αφιερώσει πάρα πολύ χρόνο! Αντιθέτως κάποιος ο οποίος προσπαθεί να αποκτήσει γνώσεις για πάρα πολλά αντικείμενα, συνήθως δεν έχει τον απαιτούμενο χρόνο για να εμβαθύνει. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο θέμα της γνώσης αλλά και γενικότερα στη ζωή μας. Μπορεί οποιοσδήποτε αφοσιωθεί σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο να διακριθεί αλλά ταυτόχρονα θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να "θυσιάσει" άλλα πραγματα!! Ατομα που έχουν κάνει καριέρα σε κάτι εχουν συνήθως αποτύχει στην προσωπική τους ζωη! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
johnny Posted May 29, 2007 Report Share Posted May 29, 2007 Δεν είναι όμως διαφορετικό πράγμα η εμβάθυνση και η χρησιμοποίηση της προσωπικής κρίσης? Δηλαδή, απ' όσο αντιλαμβάνομαι το θέμα, θα μπορούσε κανείς ακόμα και να εμβαθύνει σε ορισμένα ζητήματα (αν έχει χρόνο) αλλά να συνεχίσει να είναι στείρα η γνώση που αναπαράγει, εφόσον δεν έχει χρησιμοποιήσει την κρίση του για να φιλτράρει αυτή τη γνώση. Άρα το θέμα απ' αυτό το σημείο και μετά παύει να είναι "μαθηματικό" και γίνεται πρόβλημα ουσίας, καθώς δημιουργείται η τάση να διαχωρίζεται η αναπαραγωγή της γνώσης με γνώμονα την ποσότητα από την αναπαραγωγή της με γνώμονα την ποιότητα.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Fan4fun Posted May 29, 2007 Report Share Posted May 29, 2007 Πως εξηγείτε αυτό το ?φαινόμενο? ; Τι είναι αυτό που διαχωρίζει την ?στείρα γνώση? από την ?γόνιμη γνώση? και κατά πόσο παίζει ρόλο το ?πόσα ξέρεις? με το ?πως τα ξέρεις?; Το ουσιαστικό ενδιφέρον για την αναζήτηση τηε αλήθειας. Και αν αναρωτηθούμε πως προκύπτει αυτό το ενδιαφέρον, η απάντηση είναι μάλλον δύσκολη. Οσο δύσκολο είναι να αναλυσουμε βαθιά τις πτυχές της κάθε προσωπικότητας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Τράγου Κέρατο Posted May 29, 2007 Report Share Posted May 29, 2007 Πάλι θα απαντήσω κομπιουτεράδικα: ποια η διαφορά ενός mainframe (κατηγορία υπερυπολογιστών που χρησιμοποιούν οργανισμοί όπως τράπεζες) από ένα supercomputer; Ο mainframe λαμβάνει πάρα πολλά στοιχεία και τους κάνει πολύ λίγη επεξεργασία. Ο supercomputer λαμβάνει λίγα στοιχεία αλλά τους κάνει πάρα πολλή επεξεργασία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
outis Posted May 30, 2007 Report Share Posted May 30, 2007 Κάποιος είχε πει ότι «Το να διαβάζει κανείς χωρίς να εμβαθύνει, είναι σα να τρώει χωρίς να χωνεύει».Συχνά γνωρίζουμε ανθρώπους που είναι ?κινητές εγκυκλοπαίδειες? (όπως συνηθίζεται να λέμε) ή/και έχουν τα ?παπύρια? ουρά. Σύντομα όμως ανακαλύπτουμε ότι πρόκειται για ?στείρες? γνώσεις, που δεν φαίνεται να έχουν ?πιάσει τόπο? μέσα τους. Πως εξηγείτε αυτό το ?φαινόμενο? ; Τι είναι αυτό που διαχωρίζει την ?στείρα γνώση? από την ?γόνιμη γνώση? και κατά πόσο παίζει ρόλο το ?πόσα ξέρεις? με το ?πως τα ξέρεις?; ... Άμα το ξέρεις επειδή το διάβασες κάπου και δεν έχει πρακτική αξία για σένα είσαι στο δρόμο της στείρας γνώσης. Αν το ανακάλυψες με προσωπική έρευνα και το ζεις πιάνει τόπο. Άκόμα κι αν το διάβασες ως "έτοιμη γνώση" αλλά μετά κάπως έχεις "βιωματική" σχέση με αυτό, τότε και πάλι δεν είναι στείρα γνώση. Για περισσότερα: http://www.artofwise.gr/forum/index.php?ac...c&pid=24898http://www.artofwise.gr/forum/index.php?ac...c&pid=33337 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Z_Tolerance Posted June 1, 2007 Report Share Posted June 1, 2007 Εγω πιστευω πως οι ανθρωποι που πραγματικα γνωριζουν πολλα πραγματα ειτε απο εμπειριες ειτε επειδη πραγματικα τα γνωριζουν και δεν τα γνωριζουν επιφανειακα ειναι αυτοι που δεν καθονται να λενε, να λενε, και να λενε για να το δειξουν. Συνηθως οι ανθρωποι αυτοι ειναι ησυχοι και ηρεμοι και μιλουν γι' αυτα τα πραγματα μονο αν τους ρωτησει καποιος ή μονο αν δεν αντεχουν να ακουν εναν ασχετο να μιλαει επιφανειακα. Εγω αυτο πιστευω Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hrakleitos Posted June 15, 2007 Report Share Posted June 15, 2007 οι ανθρωποι οι οποιοι ανηκουν στον τυπο "κινητη εγκυκλοπαιδεια " μοιαζουν με τους υπολογιστες με ενα σερσ βρισκεισ οτι ζητας αλλα οχι εξηγησεις πανω σε αυτο που ζητας!!!!!!!!!!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted May 18, 2015 Author Report Share Posted May 18, 2015 Σχετικά πρόσφατα είχαμε την ίδια συζήτηση με τον Αρχάγγελο και τον Rasputin, και ο Αρχάγγελος είπε κάτι πολύ σωστό (κατά την γνώμη μου) :«το να μαθαίνεις πολλά δεν είναι απαραίτητα καλό, διότι δεν προλαβαίνεις να τα επεξεργαστείς και επομένως σου είναι, στην ουσία, άχρηστα»Μ’άλλα λόγια, καλύτερα να μαθαίνεις λίγα-λίγα και σιγά-σιγά, ώστε να προλαβαίνεις να τα επεξεργαστείς, κι ας μην προλάβεις τελικά να μάθεις πολλά, παρά να πλακώνεσαι στο διάβασμα και τελικά να μην σου «μένει» τίποτα...Συμφωνείτε;...Άραγε, στα σχολεία, σχολές και Πανεπιστήμια που ακολουθούν την τακτική του «φόρτωσε μαθήματα τα παιδιά» και τ'αναγκάζουν να διαβάζουν μέχρι τελικής πτώσης (και φυσικά χωρίς να προλαβαίνουν να επεξεργαστούν το παραμικρό), το έχουν σκεφτεί ποτέ αυτό; Κι αν όχι, γιατί όχι; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Speedy Posted May 18, 2015 Report Share Posted May 18, 2015 Σχετικά πρόσφατα είχαμε την ίδια συζήτηση με τον Αρχάγγελο και τον Rasputin, και ο Αρχάγγελος είπε κάτι πολύ σωστό ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΕΚΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ! Πέρα από την πλάκα μήπως κάποιος από τους εκπαιδευτικούς να βάλει χεράκι; ΠΧ: Δανάη? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
outis Posted May 19, 2015 Report Share Posted May 19, 2015 Κάποιος είχε πει ότι «Το να διαβάζει κανείς χωρίς να εμβαθύνει, είναι σα να τρώει χωρίς να χωνεύει». Συχνά γνωρίζουμε ανθρώπους που είναι ?κινητές εγκυκλοπαίδειες? (όπως συνηθίζεται να λέμε) ή/και έχουν τα ?παπύρια? ουρά. Σύντομα όμως ανακαλύπτουμε ότι πρόκειται για ?στείρες? γνώσεις, που δεν φαίνεται να έχουν ?πιάσει τόπο? μέσα τους. Πως εξηγείτε αυτό το ?φαινόμενο? ; Τι είναι αυτό που διαχωρίζει την ?στείρα γνώση? από την ?γόνιμη γνώση? και κατά πόσο παίζει ρόλο το ?πόσα ξέρεις? με το ?πως τα ξέρεις?; (Σημείωση προς αποφυγή παρεξηγήσεων : φυσικά υπάρχουν και πολλοί άλλοι που ΚΑΙ γνώσεις έχουν ΚΑΙ ?στείρες? δεν είναι. Το παρόν thread δεν αναφέρεται όμως σ? αυτούς τους ανθρώπους. ) Εξαρτάται από το είδος της γνώσης και τις ασχολίες του ανθρώπου. Αν μιλάς για γνώση του τύπου "πως λεγόταν ο ντράμερ στο τραγούδι που ήρθε 4ο στη Γιουροβίζιον του 1994;" (!) ή τι φορούσε ο Ντε Νίρο στην τάδε ταινία.... σχεδ'ον σίγουρα πρόκειται για στείρα γνώση... Αν πάλι ο άλλος θυμάται πως λέγανε τον εφευρέτη της ατμομηχανής τότε ίσως να μην είναι κινητή εγκυκλοπαίδεια - απλά να έχει καλή μνήμη - και άνθρωποι με καλή μνήμη σχεδόν πάντα έχουν πλεονέκτημα. Αν κάποιος θυμάται όλα τα ονόματα των Ορκ στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών; Μπορεί να είναι μνήμη μπορεί να είναι στείρα γνώση. Ούτε το πόσα ξέρεις μετράει, ούτε το πως τα ξέρεις, αλλά το τι κάνεις με ότι ξέρεις. Μπορείς να κάνεις τα πάντα χωρίς να ξέρεις τίποτα - αν απλά δρας όπως χρειάζεται. Γεγονός είναι πάντως πως χρειάζεται κάποιος βαθμός γνώσης και κάποια ποσότητα γνώσεως (όχι ότι-να-ναι) μέχρι να γίνει το κλικ και να δεις και να εφαρμόσεις το ότι "μπορείς να κάνεις τα πάντα χωρίς να ξέρεις τίποτα - αν απλά δρας όπως χρειάζεται" - ή μάλλον χρειάζεται να βρεθείς σε κάποια συγκεκριμένη κατάσταση. Και ναι μεν σε τέτοια κατάσταση μπορείς να βρεθείς και βόσκοντας πρόβατα, αλλά η γνώσεις (που εφαρμόζονται) είναι καλός και σίγουρος τρόπος για να βρεθείς σε τέτοια κατάσταση. Σχετικά πρόσφατα είχαμε την ίδια συζήτηση με τον Αρχάγγελο και τον Rasputin, και ο Αρχάγγελος είπε κάτι πολύ σωστό (κατά την γνώμη μου) : «το να μαθαίνεις πολλά δεν είναι απαραίτητα καλό, διότι δεν προλαβαίνεις να τα επεξεργαστείς και επομένως σου είναι, στην ουσία, άχρηστα» Μ’άλλα λόγια, καλύτερα να μαθαίνεις λίγα-λίγα και σιγά-σιγά, ώστε να προλαβαίνεις να τα επεξεργαστείς, κι ας μην προλάβεις τελικά να μάθεις πολλά, παρά να πλακώνεσαι στο διάβασμα και τελικά να μην σου «μένει» τίποτα... Συμφωνείτε; ...Άραγε, στα σχολεία, σχολές και Πανεπιστήμια που ακολουθούν την τακτική του «φόρτωσε μαθήματα τα παιδιά» και τ'αναγκάζουν να διαβάζουν μέχρι τελικής πτώσης (και φυσικά χωρίς να προλαβαίνουν να επεξεργαστούν το παραμικρό), το έχουν σκεφτεί ποτέ αυτό; Κι αν όχι, γιατί όχι; "...Άραγε, στα σχολεία, σχολές και Πανεπιστήμια που ακολουθούν την τακτική του «φόρτωσε μαθήματα τα παιδιά» και τ'αναγκάζουν να διαβάζουν μέχρι τελικής πτώσης (και φυσικά χωρίς να προλαβαίνουν να επεξεργαστούν το παραμικρό), το έχουν σκεφτεί ποτέ αυτό; Κι αν όχι, γιατί όχι;" Υπάρχουν πολλοί τρόποι εμπέδωσης της γνώσης. Με το ζωντανό παράδειγμα πχ ήταν ο βασικός τρόπος στην αρχαιότητα. Σιγά - σιγά με εφαρμογή (η επεξ-εργασία) είναι καλός μακροπρόθεσμος τρόπος ανάπτυξης - ειδικά προσωπικής. 'Οταν έχεις να διδάξεις πολλά σε σύντομο διάστημα και σε ΄κοινωνικό/συλλογικό πλαίσιο (όπως στο εκπαιδευτικό σύστημα, εντός του "παραθύρου" ηλικίας 5-22) - τότε ο βέλτιστος τρόπος είναι "η υπερφόρτωση" (που δουλεύει καλά σε προσωπικό επίπεδο ειδικά όταν είναι καλά εστιασμένη). Οι δύο πρώτοι τρόποι είναι ήπιοι και η γνώση μεταφέρεται σε ορίζοντα δεκαετιών. Η υπερφόρτωση είναι πιο λειτουργική όταν έχεις - βασικά 10-12-15-το-πολύ χρόνια, Γ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted May 21, 2015 Author Report Share Posted May 21, 2015 Η υπερφόρτωση είναι πιο λειτουργική όταν έχεις - βασικά 10-12-15-το-πολύ χρόνια "Λειτουργική" από ποιά άποψη; Διότι εγώ βλέπω ανθρώπους του 20 στο σχολείο και που πέρασαν με την πρώτη στις πανελλήνιες, να μην θυμούνται ούτε μερικά απλά πράγματα από αυτά που διδάχτηκαν. Είναι αυτό "λειτουργικό"; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
outis Posted May 22, 2015 Report Share Posted May 22, 2015 "Λειτουργική" από ποιά άποψη; Διότι εγώ βλέπω ανθρώπους του 20 στο σχολείο και που πέρασαν με την πρώτη στις πανελλήνιες, να μην θυμούνται ούτε μερικά απλά πράγματα από αυτά που διδάχτηκαν. Είναι αυτό "λειτουργικό"; Λειτουργικό είναι αυτό που καλύπτει ανάγκες. Άρα ναι είναι λειτουργικό αφού να περάσουν ήθελαν και πέρασαν. Ούτε ξέρεις αν το να "μην θυμούνται ούτε μερικά απλά πράγματα" αφορά το συνειδητό μόνο και ασυνείδητα έχουν επωφεληθεί. Αν πεινάς και θέλεις να φας τώρα δεν έχει νόημα να μαζεύεις φρούτα (γνώσεις εδώ) με ρυθμό 1 τη μέρα - δεν θα χορτάσεις ποτέ. Κάθε κοινωνία πχ έχει ανάγκη από θεραπευτές. Θέλεις ο γιατρός να ξέρει τι μπορεί να έχεις (και ο ΠΟΥ μιλά για 13000 αρρώστιες πχ) για να έχεις τη ζωή που θέλεις. Μπορεί ο γιατρός να μαθαίνει αργά αλλά αν είναι στα 40 και έχει φτάσει στην ασθένεια 2345 ενώ εσύ έχεις την 11073;;;; Δεν είναι λειτουργικός τότε (δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες σου) Άρα τις πρέπει να του μιλήσουν για 13000 πριν βγει να σε συναντήσει. Και όσο περνάν τα χρόνια οι άνθρωποι έχουν ΄΄αλλες προτεραιότητες. Άρα πρέπει να μάθει τις 13000 μέσα σε 5-6 χρόνια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.