ΚΩΔΙΞ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ

[dimulator]

ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ

ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΞ

Α > Αρχική δύναμις (ΑΛΦΑ = αρχικόν ηλιοφώς)

Β > Ενέργεια πάσης φύσεως (Β-ΗΤΑ = η ενέργεια που φανερώθηκε και στερεώθηκε).

Γ > Τό γαιώδες σωματίδιον (ΓΑΜΑ = η γή - τό γεμά-το)

Δ > Η Δύναμις πού δομεί καί δημιουργεί

Ε > Η εκπορευομένη δύναμις (τού φωτός)

Ζ > Η Ζωή καί η Ζέσις

Η > Η διπλή κάθοδος τής ακτινοβολίας - η φανέρωσις

Θ > Η θέασις - πάν θεώμενον

Ι > Συνεχής κάθοδος τής δυνάμεως (τού φωτός), μικρά ποσότης - αμφίδρομος κίνησις - αφανής.

Κ > Τά κάτω

Λ > Γιά τά ουράνια ο φωτισμός ο ηλιακός, γιά τά γήινα τά υγρά

Μ > Η ορατή μας φύσις

Ν > Νούς - Νόμος καί τά Νερά στήν φύσιν

Ξ > Κ+Σ Τό Κάτω σέ έσω χώρον ή ΚΑΣΑ

Ο > Χώρος περιωρισμένος ασχέτως μεγέθους

Π > Τό Πύρ, τό πρώτον στοιχείον - τό άνωθεν - τό πατρικόν

Ρ > Ροή πρωτίστως φωτοενεργειών, υστέρως δέ πάσα άλλη Ροή

Σ > Τό εσωτερικώς θεώμενον

Τ > Η στερέωσις τής Δυνάμεως ή τής θεάσεως

Υ > Μεγάλη συσσώρευσις δυνάμεως (φωτός)

Φ > Τό Φώς

Χ > Τά χοϊκά στοιχεία - η χθών

Ψ > Π+Σ = Τό πύρ σέ έσω χώρον

Ω > Ο πλανήτης - γήινος χώρος.

 

http://www.ramafa.gr/GR/index.html

[dimulator]

Δούλεψα λίγο πάνω στον κώδικα του Σημαιοφόρου και φιλοσόφησα το σχήμα και το νόημα των γραμμάτων.

 

Ορίστε τα αποτελέσματα:

 

Α ΑΛΦΑ

Αρχική δύναμις, αρχικό φως, νόηση.

Το άλφα δηλώνει την αρχή της δυνάμεως που συγκροτεί το σύμπαν.

Η αρχή αυτή είναι το Εν, το Φως ? Νους.

Το άλφα σχηματικά δηλώνει την διαίρεση της δυνάμεως και την παραγωγή ειδώλων αυτής δηλαδή την δημιουργία υποστάσεων.

 

Η απορρέουσα δύναμη του Ενός κατέρχεται και διαιρείται σχηματίζοντας ένα λάμδα, αλλά επειδή το Εν είναι τριαδικό, καθώς είναι Νους ? Νόηση ? Νοητό ταυτόχρονα, σχηματίζει με μια ενδιάμεση γραμμή ένα εσωτερικό τρίγωνο. Το τρίγωνο ή η τριάς είναι το θεμέλιο συστατικό της δόμησης των οντοτήτων ? υποστάσεων.

 

ΑΛΦΑ = (Α) Αρχική δύναμη, (Λ) που απορρέει, (Φ), ως Φως προς όλες τις κατευθύνσεις, (Α) η δύναμη που περιέχουν οι υποστάσεις είναι η αρχική δύναμη του Ενός.

Το Εν δημιουργεί υποστάσεις περιέχοντας εις αυτές το εαυτό του ως εννάδα.

Edited July 26, 2007 by dimulator

[dimulator]

Β ΒΗΤΑ

Ενέργεια πάσης φύσεως (Β-ΗΤΑ = η ενέργεια που φανερώθηκε και στερεώθηκε).

Το βήτα σχηματικά αποτελείται από μια κάθετη γραμμή και δύο ημικύκλια.

Η κάθετη γραμμή φανερώνει την δύναμη του Ενός που κατέρχεται.

Τα δύο ημικύκλια δείχνουν την δύνη της ενέργειας που σχηματίζεται όταν δημιουργεί υποστάσεις. Στο βήτα υπάρχουν τρία σημεία όπου εφάπτονται τα ημικύκλια.

Αυτά δηλώνουν ότι κάθε οντότητα έχει αρχή ? μέση ? τέλος, δηλαδή κάθε οντότητα κυβερνιέται από τριαδική δομή. Επομένως κάθε υπόσταση φέρνει μέσα της την τριαδικότητα του Ενός

 

ΒΗΤΑ = (Β) ενέργεια, (Η) που εκδηλώνεται, (Τ) που στερεώνεται σε υποστάσεις, (Α) που περιέχουν την ιδιότητα του Ενός ως εννάδα.

 

Γ ΓΑΜΑ

Το γαιώδες σωματίδιον (ΓΑΜΑ = η γή - τό γεμά-το)

Το γάμα είναι η υπόσταση που φαίνεται, το χθόνιο στοιχείο.

Η υπόσταση συμβολίζεται με μια οριζόντια γραμμή στην κάθετη γραμμή που συμβολίζει την απορρέουσα δύναμη.

 

ΓΑΜΑ = (Γ) κάθε υπόσταση, (Α) της δυνάμεως του Ενός, (Μ) φανερώνεται στην φύση, (Α) ως εικόνα και ομοίωση του Ενός δηλαδή ως εννάδα.

 

Δ ΔΕΛΤΑ

Η Δύναμις πού δομεί καί δημιουργεί. Η δύναμη αυτή είναι τριαδικής δομής και συμβολίζεται με ένα ισόπλευρο τρίγωνο.

 

ΔΕΛΤΑ = (Δ) η δημιουργός δύναμη, (Ε) που σχηματίζει τριπλές υποστάσεις, (Λ) η ρέουσα δύναμη, (Α) του Ενός, που κάθε υπόσταση περιέχει εννάδα.

 

Ε ΕΨΙΛΟΝ

Η εκπορευομένη δύναμις (του φωτός), που σχηματίζει τριπλές υποστάσεις

Η απορρέουσα δύναμη είναι η κάθετη γραμμή, κάθε οριζόντια γραμμή συμβολίζει μια υπόσταση. Συνολικά υπάρχουν τρεις οριζόντιες γραμμές άρα τρεις οντότητες.

 

ΕΨΙΛΟΝ = (Ε) οι τριαδικές ? τριπλές υποστάσεις της δυνάμεως, (Ψ) περιέχουν εσωτερικό πυρ Π+Σ, (Ι) που κατέρχεται (Λ) και απορρέει από το Εν, (Ο) εγκλωβίζεται στον χώρο, (Ν) ως νους.

 

Ζ ΖΗΤΑ

Η Ζωή καί η Ζέσις

Η ζωή είναι το φαινόμενο που εκδηλώνεται με την μετάδοση της δυνάμεως από υπόσταση σε υπόσταση. Κάθε οριζόντια γραμμή συμβολίζει μια υπόσταση. Η διαγώνιος που ενώνει τα δύο αντίθετα άκρα των υποστάσεων συμβολίζουν την μετάδοση της θείας δυνάμεως. Η μετάδοση της θείας δυνάμεως αποτελεί το φαινόμενο της ζωής. Το ζήτα συμβολικά εικονίζεται με ένα κεραυνό.

 

ΖΗΤΑ = (Ζ) η ζωή, (Η) που εκδηλώνεται, (Τ) που στερεώνεται σε υποστάσεις, (Α) που περιέχουν την ιδιότητα του Ενός ως εννάδα.

 

Η ΗΤΑ

Η διπλή κάθοδος της ακτινοβολίας - η φανέρωσις

Επίσης μπορεί να σημαίνει την δύναμη που απορρέει και προοδεύει αλλά και την δύναμη που επιστρέφει με τις νοήσεις των οντοτήτων. Η ενδιάμεση οριζόντια γραμμή συμβολίζει την μονή ? στάση της δυνάμεως που δημιουργεί υποστάσεις.

Έτσι έχουμε την απορροή, πρόοδο, μονή ? στάση και επιστροφή της δυνάμεως.

Για το θέμα αυτό βλέπε επίσης Πρόκλο.

 

ΗΤΑ = (Η) η δύναμη που εκδηλώνεται αμφίδρομα, (Τ) που στερεώνεται σε υποστάσεις, (Α) που περιέχουν την ιδιότητα του Ενός ως εννάδα.

 

Θ ΘΗΤΑ

Η θέασις - πάν θεώμενον. Κάθε τι που βρίσκεται εντός χώρου είναι θεώμενον.

Ο κύκλος συμβολίζει τον χώρο και η οριζόντια γραμμή την υπόσταση μέσα σε αυτόν.

 

ΘΗΤΑ = (Θ) παν θεώμενον, (Η) που εκδηλώνεται, (Τ) στερεώνεται σε υποστάσεις, (Α) που περιέχουν την ιδιότητα του Ενός ως εννάδα.

 

Ι ΙΩΤΑ

Συνεχής κάθοδος τής δυνάμεως (τού φωτός), μικρά ποσότης - αμφίδρομος κίνησις - αφανής.

 

ΙΩΤΑ = (Ι) κάθοδος δυνάμεως, (Ω) επί του υλαίου πεδίου, (Τ) στερεώνεται σε υποστάσεις, (Α) που περιέχουν την ιδιότητα του Ενός ως εννάδα.

 

Κ ΚΑΠΑ

Τα κάτω. Αυτά που βρίσκονται υπό του Ενός. Οι υποστάσεις.

Η κάθετος γραμμή συμβολίζει την απορροή της δυνάμεως του Ενός. Από το μέσον της δυνάμεως απορρέουν δύο άλλες ακτίνες καθιστώντας έτσι δύο άλλα σημεία ένα άνωθεν και ένα κάτωθεν. Το άνωθεν συμβολίζει την ομοίωση των υποστάσεων με το Εν και το κάτωθεν την εικόνα των υποστάσεων ως προς το Εν. Έτσι αυτά που βρίσκονται υπό του Ενός είναι κατ? εικόνα και ομοίωση του.

 

ΚΑΠΑ = (Κ) οι υποστάσεις, (Α) της δυνάμεως του Ενός, (Π) είναι όμοιες ως πυρ, (Α) και εικόνες του Ενός όπως το πυρ είναι εικόνα του Φωτός.

 

Λ ΛΑΜΔΑ

Η απορροή δυνάμεως του Ενός. Η κατερχόμενη ροή δυνάμεως.

 

ΛΑΜΔΑ = (Λ) η ροή, (Α) της δυνάμεως του Ενός, (Μ) είναι ορατή στην φύση, (Δ) μέσω τριαδικών δομών, (Α) που κάθε μία περιέχει το Εν ως εννάδα.

 

Μ ΜΙ

Η ορατή μας φύσις

 

ΜΙ = (Μ) η ορατή φύση, (Ι) της καθόδου της δυνάμεως του Ενός.

 

Ν ΝΙ

Νούς ? Νόμος

 

ΝΙ = (Ν) ο νους είναι, (Ι) η δύναμη του Ενός

 

Ξ ΞΙ

Κ+Σ Το Κάτω σε έσω χώρο ή ΚΑΣΑ

Οι υποστάσεις υπό του Ενός.

Οι οριζόντιες γραμμές συμβολίζουν τις υποστάσεις. Συμβολικά χρησιμοποιούνται τρεις γραμμές θέλοντας να δειχθεί η τριαδικότητα που διέπει αυτές.

 

Ξ = ΚΣΙ = (Κ) οι υποστάσεις, (Σ) σε έσω χώρο, (Ι) της απορρέουσας δυνάμεως του Ενός.

 

Ο ΟΜΙΚΡΟΝ

Χώρος. Ο χώρος συμβολίζεται σαν αυτό που περιέχει τις υποστάσεις. Επίσης μπορεί να είναι και χρόνος.

 

ΟΜΙΚΡΟΝ = (Ο) ο χώρος, (Μ) της ορατής φύσης, (Ι) της δυνάμεως που απορρέει από το Εν, (Κ) δημιουργεί υποστάσεις, (Ρ) με ροή δυνάμεως, (Ο) ο χώρος, (Ν) περιέχει νου.

 

Π ΠΙ

Πυρ, το άνωθεν, το πατρικό

 

ΠΙ = (Π) το άνωθεν πυρ, (Ι) της απορρέουσας δυνάμεως του Ενός.

 

Ρ ΡΟ

Ροή

 

ΡΟ = (Ρ) Ροή δυνάμεως, (Ο) στο χώρο

 

Σ ΣΙΓΜΑ

Το εσώτερο της υπόστασης. Η εννάδα.

Μεταξύ των υποστάσεων υπάρχει εσώτερο (κρυφό) σημείο που συγκλίνει τις δυνάμεις που ρέουν.

 

ΣΙΓΜΑ = (Σ) η εσώτερη, (Ι) απορρέουσα δύναμη, (Γ) των υποστάσεων, (Μ) φανερώνεται στην φύση, (Α) ως αρχική δύναμη του Ενός

 

Τ ΤΑΥ

Η στερέωση της δυνάμεως. Η δύναμη που συγκροτεί μια υπόσταση.

 

ΤΑΥ = (Τ) η στερέωση της δυνάμεως, (Α) του Ενός, (Υ) υπάρχει συσσωρευμένη.

 

Υ ΥΨΙΛΟΝ

Μεγάλη συσσώρευση δυνάμεως.

Είναι η συσσώρευση δυνάμεως από τρία σημεία ή τρεις υποστάσεις. Κάθε γραμμή συμβολίζει την ροή δυνάμεως. Και οι τρεις δυνάμεις ενώνονται στο μέσο σε ένα σημείο.

 

ΥΨΙΛΟΝ = (Υ) μεγάλη συσσώρευση δυνάμεως, (Ψ) περιέχει εσωτερικό πυρ Π+Σ, (Ι) που κατέρχεται (Λ) και απορρέει από το Εν, (Ο) εγκλωβίζεται στον χώρο, (Ν) ως νους.

 

 

Φ ΦΙ

Φως. Η ακτινοβολούσα δύναμη προς όλες τις διευθύνσεις, κυκλικώς.

Η κάθετη γραμμή συμβολίζει την κατερχόμενη δύναμη που ακτινοβολεί προς όλες τις κατευθύνσεις (κύκλος).

 

ΦΙ = (Φ) η ακτινοβολούσα, (Ι) απορρέουσα δύναμη του Ενός.

 

Χ ΧΙ

Τα χοϊκά στοιχεία ? η χθων. Τα τέσσερα στοιχεία του υλαίου πεδίου. Τούτα είναι, Πυρ, Ύδωρ, Γαία, Αήρ. Οι χιαστί γραμμές δηλώνουν τις αντίθετες δυνάμεις των στοιχείων. Το σημείο που διασταυρώνονται είναι το πέμπτο στοιχείο ο αιθήρ.

 

ΧΙ = (Χ) τα στοιχεία του υλαίου πεδίου, (Ι) της απορροής της δυνάμεως του Ενός.

 

Ψ ΨΙ

Το εσωτερικό πυρ των υποστάσεων, η εννάδα. Ψ=Π+Σ, Πυρ, εΣωτερικό.

Η κάθετη γραμμή συμβολίζει την κατερχόμενη δύναμη. Στο πάνω μέρος της γραμμής υπάρχει ημικύκλιο που συμβολίζει την εσώκλειστη δύναμη του Ενός στις υποστάσεις.

 

ΨΙ = (Ψ) το εσωτερικό πυρ των υποστάσεων, (Ι) της εκπορευόμενης δυνάμεως του Ενός.

 

Ω ΩΜΕΓΑ

Το υλαίο πεδίο.

 

ΩΜΕΓΑ = (Ω) το υλαίο πεδίο, (Μ) φανερώνεται στην φύση, (Ε) ως απορροή δυνάμεως που δημιουργεί τριπλές, (Γ) υποστάσεις, (Α) που περιέχουν την δύναμη του Ενός ως εννάδα.

[Isida]

Συγχαρητήρια dimulator Eξερετικό!!!!

[Νεφέλη]

Πράγματι πάρα πολύ ενδιαφέρον φίλε dimulator

 

Οι πηγές σου...; (εκτός της ιστοσελίδας που αναφέρεις)

[dimulator]

Δεν υπάρχουν άλλες πηγές.

 

Χρησιμοποίησα τον αρχικό πίνακα που αναφέρεται στο 1ο ποστ και τα υπόλοιπα είναι δικά μου.

Συνδύασα πλατωνική, νεοπλατωνική φιλοσοφία και δικές μου ιδέες και ειδού το αποτέλεσμα.

[Νεφέλη]

Μπράβο σου τότε dimulator και συγχαρητήρια Είναι πολύ καλή δουλειά και σου εύχομαι με τα χρόνια να την εμπλουτίζεις με περισσότερη σοφία.

 

Απλά έχε υπ' όψη σου ότι το ελληνικό αλφάβητο που χρησιμοποίησες (στηριζόμενος προφανώς στην ιστοσελίδα που αναφέρεις) δεν είναι το αρχαιοελληνικό αλλά το νεοελληνικό, οπότε ίσως χριάζεται κάποιες αλλαγές/προσθήκες για να είναι πιο κοντά στο πνεύμα των φιλοσόφων που σε ενέπνευσαν.

Εάν βέβαια το γνωρίζεις ήδη, τότε πάω πάσο :cheerful:

[dimulator]

Γνωρίζω ότι λείπουν γράμματα όπως το κόπα και το δίγαμα και το σαμπί αλλά αυτά βρήκα σε αυτά βασίστηκα.

 

Σκοπεύω να διαβάσω τα βιβλία του Σημαιοφόρου για να μελετήσω την θεωρία του και να δω αν λέει κάτι περί αυτών των γραμμάτων.

[Αναφανδόν]

Για ρίξτε μια ματιά σε ένα κείμενο που είχα βρει σχετικά με αυτο το θέμα!

 

Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνησί τους δεν είναι καθόλου τυχαία

αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μία πλήρης γραμματική, συντακτική

και νοηματική συνέχεια, ανωτέρας συλλήψεως. Σύμφωνα με αυτήν την γνωστή μας

εκφώνηση, τα ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα

έκτο γράμμα: Στίγμα ή Δίγαμα) ακούγονται και γράφονται ως εξής:

ΑΛΦΑ-ΒΗΤΑ-ΓΑΜΑ-ΔΕΛΤΑ-ΕΨΙΛΟΝ-ΣΤΙΓΜΑ-ΖΗΤΑ-ΗΤΑ-ΘΗΤΑ-ΙΩΤΑ-ΚΑΠΠΑ-ΛΑΜΒΔΑ-ΜΙ-ΝΙ-ΞΙ-

ΟΜΙΚΡΟΝ-ΠΙ-ΡΟ-ΣΙΓΜΑ-ΤΑΥ-ΥΨΙΛΟΝ-ΦΙ-ΧΙ-ΨΙ-ΩΜΕΓΑ.

 

Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτή διάταξη, που έγινε σύμφωνα με τις αρχές

της Ερμητικής φιλοσοφίας, έχουμε τα ακόλουθα:

ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ, ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ, ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ

ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ, ΔΑ, ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΥ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ,

ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ.

 

Εν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και ρήματα που

παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μιάς θαυμάσιας κοσμογονικής

προσευχής - επίκλησης προς την πηγή του φωτός.

ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!

ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨΙΛΩΝ,

ΣΤΗ ΙΓΜΑ ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ

(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞΗ, Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ)

ΠΥΡΟΣ (ΔΕ)

ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ ΕΨΙΛΩΝ, ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,

Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ).

 

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ:

 

Αλ=Ο νοητός ήλιος

Φα-ος=Το φως

Βη=προστακτική του ρήματος βαίνω (βαδίζω, έρχομαι)

Τα=Δοτική άρθρου δωρικού τύπου τη, εις την

Γα=Γη (δωρικός τύπος)

?μα=(επιρρ.) συγχρόνως

Έλ= ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος

Έψ=ρήμα έψομαι, εψ-ημένος, ψημένος.

Ιλών=Ιλύς (ουσιαστικό), λάσπη, πηλός

Στή=προστακτική ρήματος ίστημι.

Ίγμα=καταστάλαγμα, απόσταγμα.

Ζή=προστακτική ρήματος ζω.

Η=υποτακτική ρήματος ειμί, είμαι

Θη=προστακτική ρήματος θέτω.

Ιώτα=τα ίωγα, τα Εγώ.

Παλάν=Ρήμα πάλλω (δονούμαι, περιστρέφομαι) επίθετο

παλλάς-πάλλουσι,περιστρεφόμενη (πρβλ: Παλλας Αθηνά).

Δά=άλλος τύπος της Γα, Γης (πρβλ: Δαμήτηρ, Δημήτηρ,

Δήμητρα=Μητέρα γη).

Νύξ=νύκτα.

Ο=το οποίο, που

Φυ(οι)=ευκτική ρήματος φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι).

Κ.Ο.Κ.

 

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ...(;)

 

ΑΛ, ΕΣΥ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΦΩΣ, ΕΛΑ ΣΤΗ ΓΗ! ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΛ ΡΙΞΕ ΤΙΣ ΑΚΤΙΝΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ

ΙΛΥ ΠΟΥ ΨΗΝΕΤΑΙ (που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού). ΑΣ ΓΙΝΕΙ

ΕΝΑ ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΓΜΑ (μία ξηρά) ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΕΓΩ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ, ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ

ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ. ΑΣ ΜΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ Η ΝΥΚΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟΝ

ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΕΨΕΙ ΝΑ ΤΑΦΗ (να σβήση, να χαθεί) ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΓΜΑ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ ΜΕΣΑ

ΣΤΗΝ ΑΝΑΒΡΑΖΟΥΣΑ ΙΛΥ, ΚΑΙ ΑΣ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ Η ΨΥΧΗ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ, ΤΟ

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ!

[outis]

Γνωρίζω ότι λείπουν γράμματα όπως το κόπα και το δίγαμα και το σαμπί αλλά αυτά βρήκα σε αυτά βασίστηκα.

 

Σκοπεύω να διαβάσω τα βιβλία του Σημαιοφόρου για να μελετήσω την θεωρία του και να δω αν λέει κάτι περί αυτών των γραμμάτων.

Πράγματι ωραίοι οι συσχετισμοί.

Τα πιο πολλά που κυκλοφορούν για το θέμα είναι αυθαίρετα, αλλά αυτό δεν ακυρώνει τους καλούς αυτοσχεδιασμούς :cheerful:

[Μάτζικα Ντε Σπελ]

:cheerful: Δεν σας κρύβω ότι ενθουσιάστηκα!!! Είναι και από τα αγαπημένα μου θέματα!!

Συγχαρητήρια για τις αναλύσεις και την διαφώτηση σε κανά δυο απορίες που είχα!!!!

Αφού τα γράμματα από μόνα τους είναι σύμβολα,φανταστήτε οι λέξεις!!!

Προτείνω το ¨Αρρητοι Λόγοι της Αλτάνη είναι πολύ καλό για να σε βάζει στο συλλογισμό των νοημάτων( Λεξεις σε λέξεις...)!! :smilewink:

[Lumine]

Τρομερο ποστ, πραγματικα μπραβο.

Καθομαι και ψαχνω λεξεις και ονοματα.

Μετα το ΗΛΙΟΣ σταματησα

[Mendesius]

Ενδιαφέρων άρθρο dimulator.

 

Επίσης η Αρχαιοελληνική γλώσσα είναι μουσική γλώσσα.

Edited May 23, 2008 by Mendesius

[Anele]

Ειναι μια σκοπιά που δεν είχα φανταστεί..είναι σαν να διαβάζεις τα χαρτιά τα νοήματα οδηγούν σε ολοκλήρωση

[dimulator]

Ετυμολογία Ελληνικού Αλφαβήτου

 

Πηγή

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

vasdekis@anemologio.gr

http://www.anemologio.gr/files/ETYMOLOGIKO_LEXIKO.doc

 

 

Α

άλφα [άρ-ω, αραρίσκω, αρ-χίζω (τον λόγο) + φα- (ρίζα του φημί). Το πρώτο φώνημα κάθε ανθρώπου ανά την υφήλιο όταν εξέρχεται από την μήτρα της μητέρας του, το οποίο προφέρεται χωρίς καμμιά προσπάθεια. Άρ-φα > άλφα (ρ>λ)]- το πρώτο γράμμα της αλφαβήτου. αα?- προς έκφραση ποικίλων συγκινήσεων, θαυμασμού, εκπλήξεως, χαράς, θλίψης, απελπισίας, απογοητεύσεως, υποψίας, επιβραβεύσεως, τέλους αναμονής, με διαφορετική προσωδία σε κάθε περίπτωση, γι? αυτό δασυνόμενο ή ψιλούμενο ή περισπώμενο. Μεταβάλλεται σε όλα τ? άλλα φωνήεντα κι όλα τ? άλλα φωνήεντα μεταβάλλονται σ? αυτό. Αφομοιώνει όλα τ? άλλα φωνήεντα, Ραούλης ? Ράλης, δεκαέξι ? δεκάξι, άεργος ? αργός. Μετατρέπει σε α τα φωνήεντα των προηγουμένων και επομένων συλλαβών, πάνορμος ? πάναρμος, ενάριος ? ανάριος. Προθεματικό, ευφωνικό, επιτατικό, μάχη ? αμάχη, βδέλλα ? αβδέλλα, ψηλός ? αψηλός. Αθροιστικό, ψιλούμενο ή δασυνόμενο, πάς ? άπας, δελφός ? αδελφός. Μεγεθυντικό, κεφάλι ? κεφάλα, δαδί ?δάδα. Στερητικό, πόνος ? άπονος, κακός ? άκακος, αν-, ανα -(αρνητικά μόρια), άνευ (ευ), άνευθε (θε), άνευθεν, άνις, εύνις (ε, ευφων. + άνις, α>υ).

Β

βήτα (το γράμμα) [από το βαίνω (βλ. βέομαι, βίος), μέλλ. βήσ-ομαι (σ>τ)].  Μεταβολές,  βμ>μμ, βτ>πτ, βσ>ψ, βθ>φθ, βν>μν, πτ>βδ. Αναπτύσσεται  μεταξύ του  μ  και επομένου υγρού  ή ένρινου (μελιτ- > μβλίττω ? βλίττω, μολείν > μβλώσκω > βλώσκω, γαμερός > γαμβρός, μεσημερία > μεσημβρία, χαμηλός > χαμβηλός > χαμπηλός, β>π). Εναλλάσσεται, φ>β, γ>β, δ>β, μ>β.

Γ

γάμμα, γέμμα [γαμ-έω, γάμ-μα,  γέν-ος > γέν-μα > γέμμα (νμ>μμ), δηλαδή το γράμμα που δηλώνει τα του γαμείν και γεννάν, βλ. γαία].  Αναπτύσσεται μεταξύ φωνηέντων, άουρος ? άγουρος, αρχεύω ? αρχεύγω. Αποβάλλεται, καλόγερος ? καλόερος, φαγί ? φαΐ, προ του μ, σφιγμένος ? σφιμένος, πράγμα ? πράμα. Μεταβολές, γ>ζ, γ>κ, F>γ, γ>λ, γ>β, γ>δ, δ>γ, κν>γν, νν>γν, κδ>γδ, κβ>γβ, ργ>ρκ, βγ>βκ, υγ>υκ, γ>χ, χ>γ. Προτάσσεται, αία ? γαία, νοώ ? γνώναι, δούπος ? γδούπος.  γαμμάτιον, γαμματίσκος (υποκοριστικά του γάμμα), γαμμοειδής, γαμματοειδής, γαμμακισμός (αδυναμία προφοράς του γ), γαμματίζω- κάμπτομαι.

Δ

δέλτα [δένδρον > δένδον > δέλτα (ν>λ, δ>τ). Από το σχήμα των κωνοφόρων αλλά και πολλών άλλων δένδρων]- το γράμμα δέλτα, κάθε τι που έχει το σχήμα Δ, ιδίως όνομα νησιών στα στόμια μεγάλων ποταμών, το γυναικείο αιδοίο.  δελτάριον, δελτίον, δελτογράφος, δελτοειδής, δελτόομαι, δελτωτός, δελτακισμός, δελτιώνω, δελτίωσις, δέλτος. Μεταβολές ? Αλλοιώσεις, δ>λ, δ>ν, δ>σ, δι>θ, γ>δ, δ>ζ, ζ>δ, δ>β, β>δ, δ>θ, σδ>ζ, δι>ζ, σδ>δδ, ζ>δδ, δσ>σσ. Αναπτύσσεται μεταξύ των  ν  και  ρ (ανερός ? ανδρός). Αποβάλλεται  μεταξύ φωνηέντων,   αδελφός- αερφός, σίδερον ? σίερον, στην αρχή λέξης,   δικό μου ? ικό μου,  προ του  σ, ποδσί ? ποσί,  ως λεικτικό,   τιδ ? τι,  άλλοδ ? άλλο,  αλλά, ουτιδανός, αλλοδαπός.

 

Ε

έψιλον [ε (βλ. ειμί) + ψιλός, το δε η δηλώνει το μακρό ε]- το γράμμα ε. Αποβάλλεται, πατερός ? πατρός. Μεταβολές, ε>ο, α>ε, αι>ε, ω>ε, η>ε, ει>ου, ε>ι. Εντίθεται μεταξύ συμφώνων,  αφνός ? αφενός. Ευφωνικό, ρωδιός ? ερωδιός. Τίθεται προ του  υ, πυνθάνομαι ? πεύσις.

Ζ

ζήτα [βλ. ζάω, ζήτω (ω>α) το γράμμα που δηλώνει τα της ζωής].  Μεταβολές, σσ>ζ, δ>ζ, ττ>ζ, σ>ζ, σδ>ζ, γι>ζ, δι>ζ, β>ζ, ζα- ( = δια, δι>ζ).

 

Η

ήτα - παρελήφθη επό το Ιωνικό αλφάβητο, προς παράσταση του μακρού ε, στο Αττικό, επί άρχοντος Ευκλίδου (φιλέετω ? φιλήτω, αιρέεσθαι ? αιρήσθαι, αλλά και φιλείτω, αιρείσθαι). Μεταβολές  α>η, η>α, εα>η, η>ει, η>ε, αι>η, ει>η, αε>η.

Θ

θήτα [τί-θη-μι, θέτω, θήσω, πρόκειται για γράμμα διανοητικής και θυμικής φύσεως (θάκος, τίθημι = διευθετώ, κυβερνώ, νομοθετώ). Η εκ του τ καταγωγή του είναι εμφανής, βλ. τύπτω, θένω, θείνω = πλήττω, θάνατος (ταν-), θυεία, θίγω. Μεταβολές, θ>σ, θι>σσ, θ>φ, θ>χ, φθ>φτ, χθ>χτ, ρθ>ρτ, νθ>θθ, δ>θ, θ>τ.

Ι

ιώτα, γιώτα ? βλ. είμι, υποτάκτ. ιώ, το γράμμα το δεικνύον κίνηση, πορεία, βλ. ίημι. Αποβάλλεται (συγκοπή)  σιτάρι ? στάρι. Μεταβολές,   υ>ι (Μούσα ? Μοίσα), ει>ι, ε>ι, αι>ι, ρι>ρρ, τι>σι,  μεταβάλλεται σε ημίφωνο προ των α, ο, ου, κ.λπ. (θηρίον ? θεριό), λι>λλ, ρι>ιρ, νι>ιν, Fι>ι, θι>ττ, τι>ττ, κι>σσ, δι>ζ, γι>ζ, χι>σσ,  Αναπτύσσεται   μεταξύ συμφώνων (καπνός ? καπινός, πνίγω ? πινίγω). Προστίθεται, μέλας ? μέλαις. Παρεμβάλλεται προς  μήκυνση (κενός ? κεινός). Προτάσσεται,   αύω ? ιαύω.

Κ

κάππα, κόππα [βλ. κακκάζω], κοππατίας, κοππαφόρος. Μεταβολές,  π>κ, κ>π, χ>κ, κ>χ, γ>κ, κ>γ, κι>σσ, ττ, φτυ>φκι, κ>σ, κ>τα, κτ>γδ. καππακισμός = τι>κ,  τσιτακισμός = κ>τσ (κεφάλι ? τσεφάλι). Προτάσσεται,  απήνη ? καπήνη

    ξι, ξει, ξυ [από τα κ, γ, χ + σ, από σκ (σκιφίας ? ξιφίας)]. Μεταβολές,   ξ>σ, ξ>σκ, ξ>ψ, ψ>ξ.

Λ

λάβδα, λάμβδα (β>μβ) [λά-λη + βάδην > βδα , διότι πορεύει, εκφέρει, οδηγεί τον λόγο. Αλλά και εκ του πατέω, πάτος, δηλαδή λά-πατος > λάπτα > λάβδα ( πτ>βδ, όπως επτά ? έβδομος)]- το γράμμα της αλφαβήτου.  λαβδακίζω, λαβδακισμός, λάβδωμα, λαβδοειδής, λαμβδοειδής. Μεταβολές, λ>ρ, ρ>λ, λ>ν, ν>λ, λ>λλ, δ>λ, λ>δ, γ>λ, νλ>λλ, λ>υ (απελθων ? απευθών). Αποβάλλεται, γάλα ? άα, άλλο ? άο.

Μ

μυ, μω (το γράμμα) [βλ. μά-μμα (α>υ), μύ-ω (υ>ω), μώ-μος, μυ λαλείν = εκπέμπει φωνή μόλις ακουστή, επίσης ως μίμηση του ήχου ανθρώπου που κλαίει με λυγμούς (μυμύ)]. Μεταβολές  μ>ν, β>μ, μ>β, νβ>μβ, νμ>μμ, νφ>μφ, μφ>φφ, μπτ>φτ, βμ>μμ, μτ>ντ, μ>π. Αποβάλλεται  καμωμένος ? καωμένος. Προστίθεται  όσχος ? μόσχος, ρίφα ? ρίμφα, λαβή ? λαμβάνω. Προ του μ προτίθενται τα α, ο και σ, μέλγω ? αμέλγω, μικρός ? σμικρός, μύς ? σμυς.

Ν

νυ, νω (το γράμμα). Από το νο-ός, ο>υ>ω, διότι δηλώνει παρουσία νοός (ναίω, νέω, νέμω, νεύω, νόμος, νοέω). Μεταβολές, ν>μ, προ των π, β, φ, ψ,  ν>γ  προ των κ, γ, χ,                               δ>ν, ν>λ, λ>ν, νσ>ις, νμ>μμ, νλ>λλ, νρ>ρρ, νβ>μβ, νπ>μπ, νφ>μφ, νθ>θθ, λθ>νθ, λτ>ντ. Παρεμβάλλεται, πληρόω ? πληρώνω. Απεβλήθη, τονς > τος (ταγόνς ? ταγός), εκτός μπροστά από τα  κ, τ, π, διπλών και φωνηέντων.

Ξ

ξι, ξει, ξυ [από τα κ, γ, χ + σ, από σκ (σκιφίας ? ξιφίας)]. Μεταβολές,   ξ>σ, ξ>σκ, ξ>ψ, ψ>ξ.

Ο

   όμικρον - παλαιώτερα εκαλείτο ου (βολά ? βουλή). Δεν αποτελεί ρίζα και προέρχεται κυρίως από μεταβολές σ? αυτό των α  και ε. Μεταβολές  α>ο, ε>ο, υ>ο, ο>υ, ο>ου, ορ>ερ, ο>οι, F>ο,  σπανίως, ο>αι, ει, ω, η. Αποβάλλεται (συγκοπή),  σκόροδον ? σκόρδον. Ευφωνικό, Αθροιστικό,  κέλλω ? οκέλλω,  ζυγός ? όζυξ.

Π

πει, πι [βλ. πάππας (παπαπα?), πα (α>ε) + ι- (ρίζα των ί-ημι και είμι), επί της ροής του παπαπα? του νηπίου. Ότι δηλαδή ήλθε η προφορά του π στο στόμα του παιδιού, ως δείγμα προόδου του λέγειν. Κατ? εξοχήν χαρμόσυνη τυγχάνει η προφορά του ρ, λόγω της αντικειμενικής δυσκολίας της. Ας μη ξεχνάμε ότι μερικοί λαοί αγνοούν την προφορά του ρ]- το ψιλό χειλόφωνο και άφωνο σύμφωνο. Μεταβολές  π>κ, κ>π, π>φ, φ>π, μ>π, π>μ, π>β, τα>π, π>γ, ντ>μπ, πμ>μμ, πτ>ττ, πτ>βδ, πδ>βδ, προ δασυνόμενης λέξης γίνεται φ. Στο π προστίθεται το τα (πόλις ? πτόλις).

Ρ

ρω [το γράμμα, βλ. βρυχάομαι, ρίζα ρα-, το γράμμα που δηλώνει την ρήξη και την ροή, ρέω > ρω].  Μεταβολές, ρ>βρ, στο μέσον λέξης το ειρ γίνεται ερρ ή ιρρ (εγείρω ? εγέρρω, φθείρω ? φθέρρω), ρσ>σσ,  ρα>αρ, ρο>ορ, λ>ρ, ρ>λ, ριω>ρρω, σ>ρ. Διπλασιάζεται α) μετά από πρόθεση λήγουσα σε φωνήεν (απορρίπτω), β) μετά από α στερητ. (άρρωστος), γ) σε αύξηση ρήματος (έρριψα), δ) σε σύνθεση όταν προηγείται αυτού βραχύ φωνήεν (βαθύρροος), αλλά και άρωστος, καλλίροος, έριψε.

Σ

σίγμα [βλ.σιγμός]- το γράμμα.  Αποβάλλεται, Μούσα ? Μώα. Προτάσσεται, προ δασυνομένης λέξεως, προ των μ, τ, θ, κ και φ. Αφομοιώνεται, προ των λ, μ, και ν (χρίσμα ? χρίμμα). Μεταβολές, σ>ρ, κ>σ, θ>σ>σσ, τ>σ, σ>τ, δσ>σσ, κιω>σσω, χιω>σσω, τι>σσ, ρσ>ρρ, σμ>μμ, μσ>μμ, σ>δ, πτ>σσ.

Τ

ταύ [το γράμμα, βλ. τύπτω, ρίζα ταF- (F>υ)]. Καππακισμός, τυρί ? κυρί, τυφλός ? κυφλός. Εκπίπτει χάριν ευφωνίας, πτυκτίον ? πυκτίον. Αφομοιώθηκε προς β, γ, δ, κ, π, φ, μ  και αντιθέτως, νυκτί ? νυττί, έστε ? έττε. Αποβάλλεται προ του σ, τάπητς ? τάπης. Μεταβολές, σσ>ττ, θ>τ, τσ>σσ, κ>τ, τ>κ, τι,τυ>τσ,σ, τ>θ, τ>π.

Υ

υ, ύψιλον [βλ. ύω]. Αποβάλλεται, αυτός ? ατός. Μεταβολές, υ>ου, οι>υ, υ>οι, ο>υ, υ>ο, α>υ, υ>ω, υ- εις μίμηση ανθρώπου οσφραινομένου ευωχία.

Φ

φι, φει [βλ. φάος, το γράμμα που δηλώνει το φύσημα, το φως και τη φωνή].  Μεταβολές  π>φ, φ>π, β>φ, φ>β, φμ>μμ, φι>πτ, πτ>φτ, φ>θ, θ>φ. Τα αυ και ευ προ των κ, π, τ, ε, ψ και ξ γίνονται αφ και εφ.

Χ

   χι, χει [βλ. χαίρω, χέω, χράω, ξαίνω].  Τίθεται προ του λ (λαίνα-χλαίνα). Μεταβολές , κ, γ + δασυνόμενο φωνήεν = χ, κτ>χτ, χσ>ξ, χ>γ, θ>χ, χ>θ, χ>κ. χιαστός (έχων το σχήμα του χ), χίασμα, χιασμός, χιαστέον, χουχουλίζω (ονοματοποιία).

Ψ

ψι [προέρχεται εκ των πσ, φσ, φθ, βσ, υσ, χθ, σπ]. Μεταβολές  ψ>σ, ψ>ξ, φ>ψ, σ>ψ, σσ>ψ.

Ω

ωμέγα -Εισήχθη επισήμως στην Αθήνα επί άρχοντος Ευκλίδου και δηλώνει το διπλό  ή  μακρό όμικρον. Μεταβολές, αυ>ω, ου>ω, υ>ω, η>ω,  η+ο, α+ο, α+ου, α+ω, ω+ε, ω+η και ω+η, άπαντα σε ω. ω- επιφώνημα που εκφράζει έκπληξη, χαρά, άλγος, ωαιαί (αι), ωοιοί (αι>οι), ω ? δασυνόμενο, σημαίνει, θαυμαστικώς, λίαν.