Φόβος για το περιέργο και το παράξενο.

[Anor]

Έχει αναρρωτηθεί κανείς , για τον λόγο που αντιδρούν έτσι οι περισσότεροι όταν βρίσκονται μπροστά σε κάτι ανεξήγητο ή παράξενο/διαφορετικό απο αυτούς; Με αντιδράσεις, δηλαδή , βίαιες εκφραστικές αρχικά και σωματικές στην συνέχεια;

 

Σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε η πρώτη αντίδραση σε κάτι που διαχωρίζει απο αυτά που γνωρίζει κάποιος εμπειρικά ή γνωστικά , είναι το σοκ. Αμέσως μετά το σοκ , έρχεται ο φόβος γιατί δεν μπορεί να καθορίσει τις γραμμές ορίων και το τι είναι ικανό να κάνει αυτό που βλέπει. Στο τέλος εμφανίζεται η αντίδραση όπου κατά 99% θα είναι βία και αν αυτή δεν θα επιτύχει , τότε θα επικρατήσει ο πανικός και η φυγή ή το "πάγωμα".

 

Επειδή λοιπόν πολλοί απο εμάς, ασχολούνται με τις πιθανότητες ύπαρξης κάτι άγνωστου και μη ορατού, είναι λογικό , αυτός ο κανόνας να πρέπει να μας απασχολεί αρκετά. Η πρώτη ερώτηση που έρχεται στο μυαλό είναι το πως θα αντιδρούσα/σαμε αν μέσα στο οπτικό μας πεδίο ή γενικά στην αντίληψη μας, εμφανιζόταν αυτό το ακατανόητο.

Με φόβο σίγουρα στην αρχή... και αρχικά με αμυντικές κινήσεις. Αλλά θα είμασταν ικανοί να δούμε πέρα απο αυτή την άμυνα μας και να έχουμε την αντίληψη μας σε ικανή εγρήγορση για το αν είναι πραγματικά επικίνδυνο ή οχι... ή ακόμα καλύτερα αν είναι πραγματικά υπαρκτό ή είναι στην σφαίρα της φαντασίας μας;

 

Ενας άνθρωπος που ζεί μέσα σε μια κοινωνία με πνευματικά και διδακτέα στεγανά, είναι σίγουρο πως ακόμα και αν έχει εμφάνιση , κάποιου παράξενου και διαφορετικού μπροστά του, θα είναι ανίκανος να σκεφτεί σωστά και σίγουρα θα φοβηθεί ακολουθώντας την παραπάνω διαδικασία αντίδρασης. Με αυτό τον τρόπο προστατεύεται.

Αν δεν είναι εμφανές μπροστά του, αλλά κάποιος του το περιγράφει ή του αναφέρει κάποια επαφή μαζί του, πάλι θα έχει αμυντικές αντιδράσεις , οχι γιατί το είδε, αλλά γιατί γνωρίζει πως είναι κάτι που δεν μπορεί να διακρίνει ή να φανταστεί , για αυτό και το θεωρεί διαφορετικό άρα και επικίνδυνο.

 

Πολλά λόγια όμως και που το πάω......

 

Αναφέρομαι στις αντιδράσεις που δεχόμαστε όταν αναφέρουμε πως υπάρχει κάτι πέρα απο τον υλικό κόσμο αυτό και τα στεγανά πέρα των θρησκειών. Δηλαδή σε εκείνο που δεν αναφέρεται σε βιβλία (αποδεκτά απο την κοινωνία) και πάνω κάτω ΟΛΟΙ ΜΑΣ , κάποια στιγμή το έχουμε αισθανθεί αλλά πολύ λίγοι το έχουν αποδεχτεί και ακόμα λιγότεροι θέλουν να είναι περιέργοι πάνω σε αυτό.

 

Στον φόβο του διαφορετικού. Στο οτι κάποιοι μπορεί να είναι διαφορετικοί , να έχουν επαφή με το παράξενο (σε όποιο επίπεδο) και σαν αμυντικό μέτρο, οι γύρω του τον απομονώνουν ή τον χαρακτηρίζουν .... ή τον φοβούνται πραγματικά καθώς διαθέτει μια αντίληψη των πραγμάτων που δεν μπορούν να κατανοήσουν. Μια αντίληψη που "γκρεμίζει" την βολη και την ησυχία τους, καταρρίπτοντας δεδομένα που τους έχουν διαπαιδαγωγήσει για δεκαετίες και δημιουργώντας εναν άγνωστο κόσμο.

 

Έτσι βλέπουμε κάποιους να λοιδωρούν , όταν ακούνε για πνεύματα/ενέργειες/διαστάσεις. Κάποιοι αντιδρούν ακόμα πιο άσχημα, χαρακτηρίζοντας ώς "σατανισμό/παγανισμό" κάθε τι που ξεφεύγει απο το διδακτέο. Κάθε τι που είναι άγνωστο, παράξενο , διαφορετικό και προκαλεί φόβο σε αυτούς.

 

Κάποιοι αντιδρούν στο αν υπάρχουν εξωγήινοι , ακόμα και αν ενδόμυχα αντιλαμβάνονται πως η πιθανότητα να είναι υπαρκτοί είναι πάρα πολύ μεγάλη. Βλέπεις εκεί , έχει γίνει εδώ και δεκαετίες μια καλή "υποβολή" μέσα απο ΜΜΕ και ταινίες/βιβλία.

Στο θέμα Φύσης/Γαίας/Ενέργειας τώρα ουσιαστικά έχουν μπεί σε διαδικασία αντίληψης, μέσω των ΜΜΕ και ταινιών βιβλίων (π.χ. Tolkien-Gandalf, Harry Potter, κτλ. ) αλλά και μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία (επιτέλους!!!) για την σωτηρία του ζωντανού οργανισμού που ονομάζουμε ΓΗ. Παρόλα αυτά όμως επειδή μιλάμε για κάτι αδιόρατο (στους εξωγήινους έχουμε δώσει αυθαίρετα ανθρωπόμορφη μορφή) όπως ενέργεια, πνεύματα και λοιπά... φτάνουμε στο παράξενο και στο περιέργο ... στο άγνωστο που τρομάζει με το τι είναι ικανό να κάνει. Άρα εκεί το δαιμονοποιούμε και το απομονώνουμε ώς "κακό" ή "τσαρλατανισμό" ή "φαντασιοπληξία".

Μέχρι να αντιληφθούν οτι είναι εκεί... μέσω της Βασκανείας, μέσω των δυσιδαιμονιών που έχουμε απο πολύ παλιά χρόνια σαν το Τρίτη και 13 (...οχι Παρασκευή)..., Γκαντεμιά-σπάσιμο ροδιών, Φτύσιμο κόρφου, Δεξί πόδι κατά την είσοδο σε νέο οίκημα-εργασία, κτλ.

 

Αλλά αυτό είναι διδακτέο... δεν είναι περιέργο. Είναι γνωστό το τι είναι και το τι κάνει. Τι γίνεται όμως όταν βρεθεί κάποιος μπροστά σε ενα Poltergeist ή σε κάποιο φαινόμενο που δεν μπορεί να ορίσει; Ακόμα χειρότερα τι γίνεται όταν τα φαινόμενα αυτά τα συνδιάσει με κάποιο άτομο που απλά έχει την αντίληψη ύπαρξης τους;(χωρίς να είναι δημιουργός/οδηγός τους)

 

Ο φόβος είναι ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπινου μυαλού. Είναι εκείνο που μπροστά στο παράξενο και το αδιόρατο αποτελεί την τροχοπέδη για την οριστική αντίληψη των πραγμάτων και δη δυνατόν την αποδοχή τους ώς υπαρκτά. Αν μπορούμε εμείς οι ίδιοι να τον χαλιναγωγήσουμε και να τον κάνουμε μέρος της διαδικασίας υπό έλεγχο απο εμάς και οχι απο αυτόν ώς ένστικτο, τότε έχουμε πολλές δυνατότητες παραπάνω να εξελιχθούμε.

 

Πως θα κάνουμε και τους γύρω μας ΄να μας αποδεχτούμε σε μια τέτοια περίπτωση; ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!!! Ο φόβος είναι κάτι πολύ ισχυρό και κυριεύει το μυαλό. Αν ο συνάνθρωπος μας δεν είναι έτοιμος να το αντιληφθεί , κάθε προσπάθεια μας να τον πείσουμε οτι είμαστε μάγοι , ικανοί για το πνευματικό πεδίο κτλ... μόνο σε αποτυχία θα καταλήξει.

Για μένα το καλύτερο είναι να συνεχίσουμε να κάνουμε οτι πρέπει να κάνουμε για εμάς. Δεν χρειάζεται αποδοχή των άλλων , αλλά ούτε και η είσοδος τους σε αυτο που κάνουμε. Είναι κάτι που θα πρέπει να είναι έτοιμοι να το αποδεχτούν. Αλλιώς θα έχουμε τις αντιδράσεις που είπα και πιο πάνω.

 

Αυτό είναι μια προσωπική γνώμη και θα ήθελα να ακούσω(διαβάσω) και τις δικές σας απόψεις πάνω στο θέμα , άφού σίγουρα θα το έχετε αντιμετωπίσει και οι ίδιοι. Πως αντιμετωπίσατε τον φόβο σας λοιπόν και πως τον φόβο των άλλων γύρω σας;

[Fan4fun]

Πράγματι , πολύ ωραίο θέμα.

 

Ο φόβος προς το άγνωστο υπάρχει στον άνθρωπο από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στην γη. Άγνωστο μπορεί να είναι οτιδήποτε. Ακόμα και ένα φυτό ή καρπός ή ζώο που πιθανόν να είναι δηλητηριώδη ή ακόμα μία αστραπή. Ο μηχανισμός προστασίας που πηγάζει από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης είναι αυτός που δημιουργεί τον φόβο και μας κρατάει στην ζωή. Το ίδιο συμβαίνει και στους φίλους μας τα ζώα. Φοβούνται ότι δεν γνωρίζουν, ότι δεν κατανοούν και έτσι προστατεύονται.

 

Ο φόβος μπορεί να καταπολεμηθεί είτε συνειδητά (προνόμια των ανθρώπων) αλλά και υποσυνείδητα. Παράδειγμα αν φοβάσαι το ύψος ή κάτι περισσότερο πολύπλοκο όπως την οδήγηση, υπάρχουν διαδικασίες και τρόποι για να το ξεπεράσεις. Προυπόθεση είναι να θέλεις το κάνεις. Υποσυνείδητα συμβαίνει όταν εξοικειώνεσαι με το αντικείμενο λόγω συνεχούς επανάληψης του.

 

Δεν θα έλεγα όμως ότι ο φόβος είναι ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου. Είναι ένα μέρος του φυσικού μηχανισμού, απαραίτητο για να προστατευτεί και να εξελιχθεί. Χρειάζεται για προλαμβάνει καταστάσεις και να πειθαρχεί σχηματίζοντας κοινωνίες. Και εδώ η φύση σωστά εποίησε. Αυτό που θεωρώ επιζήμιο είναι η αδυναμία του ανθρώπου να τιθασεύσει τον συναίσθημα όταν πρέπει να το κάνει. Με λίγα λόγια ο φόβος πρέπει να μας συνοδεύει αλλά να μην τον λαμβάνουμε υπόψη ως ανασταλτικό στοιχείο. Παράδειγμα θα πηδήξω από την γέφυρα δεμένος με σχοινί παρόλο που φοβάμαι, αλλά ξέροντας ότι δεν πάθω κάτι. Ομοίως θα οδηγήσω αεροπλάνο, ελικόπτερο, αυτοκίνητο, θα αλλάξω την πρίζα κτλ.

 

Περίπου η ίδια λογική νομίζω ότι εφαρμόζεται και στην περίπτωσή μας. Το συναίσθημα του φόβου πρέπει να διέπει όλες τις πράξεις και τις σκέψεις μας στην προσπάθειά μας να προσεγγίσουμε το άγνωστο, το αδιόρατο, το μεταφυσικό. Φανταστείτε κάποιον να αρχίσει να κάνει πράξη ότιδήποτε διαβάζει στα βιβλία τελετουργικής μαγείας που πέφτουν στην αντίληψή του. Γιατί να υπακούσει στους κανόνες και στους νόμους από την στιγμή που δεν φοβάται; Γιατί να μην κάνει επίκληση πνευμάτων, έτσι απλά, χωρίς να πάρει τις προφυλάξεις που πρέπει;;

 

Πιστεύω ότι ο φόβος είναι «οδηγός». Δεν πρέπει να μας φρενάρει ούτε και να τον εξαλείψουμε. Χρειάζεται να τον δεχθούμε και βάσει λογικής διαδικασίας να προχωρούμε. Και ο καλύτερος τρόπος για αυτό είναι η ΓΝΩΣΗ.

[Anor]

Δεν θα έλεγα όμως ότι ο φόβος είναι ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου

Παρανόησες... εννοούσα και το είπα μετά... ο μεγαλυτερος εχθρός της εξέλιξης μας.

 

και φυσικά συμφωνώ στο

Δεν πρέπει να μας φρενάρει ούτε και να τον εξαλείψουμε. Χρειάζεται να τον δεχθούμε και βάσει λογικής διαδικασίας να προχωρούμε

 

Αλλά τι εννοείς με το "καλύτερος τρόπος είναι η γνώση;". Όπως είπα και πριν μιλάμε πέρα απο το διαφορετικό και το παράξενο , ... και για το άγνωστο. Το οποίο φυσικά σαν "γνώση" έρχεται εμπειρικά. Άρα στο στάδιο που θα το αντιμετωπίσεις μπροστά σου, τι είναι εκείνο που κατά την γνώμη σου πάντα, θα βοηθήσει στην αποδοχή του φόβου προς όφελος της περιέργειας μας για το τι είναι αυτό ακριβώς μπροστά μας; ή ακόμα καλύτερα στην άμυνα μας, αν αυτό τυγχάνει να είναι φύσης επιθετικής; Όπως π.χ. μια επίκληση που πάει στραβά;

[Fan4fun]

Παρανόησες... εννοούσα και το είπα μετά... ο μεγαλυτερος εχθρός της εξέλιξης μας.

 

και φυσικά συμφωνώ στο

 

Αλλά τι εννοείς με το "καλύτερος τρόπος είναι η γνώση;". Όπως είπα και πριν μιλάμε πέρα απο το διαφορετικό και το παράξενο , ... και για το άγνωστο. Το οποίο φυσικά σαν "γνώση" έρχεται εμπειρικά. Άρα στο στάδιο που θα το αντιμετωπίσεις μπροστά σου, τι είναι εκείνο που κατά την γνώμη σου πάντα, θα βοηθήσει στην αποδοχή του φόβου προς όφελος της περιέργειας μας για το τι είναι αυτό ακριβώς μπροστά μας; ή ακόμα καλύτερα στην άμυνα μας, αν αυτό τυγχάνει να είναι φύσης επιθετικής; Όπως π.χ. μια επίκληση που πάει στραβά;

 

Οταν μου συμβεί κάτι εντελώς άγνωστο, όπως επαφή με κάτι μεταφυσικό, όντως σαν πρώτη αντίδραση θα έρθει ο φόβος. Στην συνέχεια αν θέλεις να εξελιχθείς, θα πρέπει να ρωτήσεις, να διαβάσεις, να κρίνεις, να ψάξεις μέσα σου. Ετσι έρχεται η γνώση. Την επόμενη φορά ο φόβος θα περιοριστεί.

 

Με γνώμονα τον φόβο για την αποφυγή μία επίκλησης που μπορεί να πάει στραβά, ψάξτο περισσότερο. Διάβασε, ασχολήσου και πρόσεχε. Και αυτό είναι εξέλιξη.

 

Και βέβαια όταν μιλάω για γνώση δεν εννοώ την απόλυτη γνώση. Αλλά αυτό που μπορεί να σε φέρει πιό κοντά και να νιώσεις πιό κοντά στον αντικείμενο. Από οποιαδήποτε πηγή.

[dimulator]

Από μικρός είχα «περίεργες» εμπειρίες αλλά δεν ήξερα τι ήταν. Αργότερα διαβάζοντας σχετικά βιβλία είχα τάση σε αυτό που τώρα ονομάζουμε απόκρυφο, μυστήριο, αόρατες δυνάμεις κτλ.

Κατά ένα παράξενο τρόπο αυτό το άγνωστο δεν το φοβόμουν γιατί μεγάλωσα με αυτό από μικρός.

Θυμάμαι τα πειράματα που έκανα με τα μάτια μου βλέποντας διάφορους ανθρώπους που στην ουσία έβλεπα το αιθερικό τους αλλά μη ξέροντας καν τι είναι εγώ το είχα για παιχνίδι.

Θυμάμαι τα όνειρα που είχα μικρός, την αίσθηση του πετάγματος, την αίσθηση της πτώσης και αυτός ο «αέρας» που νιώθεις καθώς κινείσαι με ταχύτητα στο όνειρο σου.

Θυμάμαι που στο όνειρο μου έβγαινα στο μπαλκόνι του σπιτιού μας και πηδούσα στο κενό και ενώ αρχικά έπεφτα μετά άρχιζα να πετώ.

Θυμάμαι τα όντα που είχαν τα όνειρα μου και συγκεκριμένα ένα που προσπαθούσε να με φοβίσει και με κυνηγούσε, ώσπου ένα βράδυ εκεί που έτρεχα, σταμάτησα απότομα γύρισα και το μάλωσα λέγοντας του ότι δεν είναι σωστό να με φοβίζει.

Αμέσως το ον αυτό πήρε μια θλιμμένη έκφραση, γιατί νόμιζε πως αυτό ήταν παιχνίδι από ότι κατάλαβα, και εξαφανίστηκε χωρίς να με ξαναενοχλήσει.

Θυμάμαι που γυρνούσα μεσημέρια από το σχολείο και έτρεχα πως και πως στο κρεβάτι για να νιώσω την «έξοδο» από το σώμα μου. Θυμάμαι τον αποχωρισμό του αστρικού μου σώματος, που τότε δεν ήξερα καν τι είναι και τι κάνω, και όταν με διέκοπταν, απότομα έπεφτε πίσω πάλι στο σώμα μου αφήνοντας μια αίσθηση τραντάγματος.

Θυμάμαι το περίεργο αίσθημα στο κεφάλι μου και συγκεκριμένα στον νου μου όταν επισκεπτόμουν κάποιους χώρους όπως νεκροταφεία, εκκλησίες, νοσοκομεία, ειδικά την αίσθηση του ψυχιατρείου που είχαν σε κώμα τον παππού μου δεν θα την ξεχάσω ποτέ.

Και άλλα πολλά?

 

Αλλά ποτέ δεν ένιωσα για όλα αυτά φόβο.

 

Ώσπου άρχισα να μαθαίνω για τον χριστιανισμό. Η ιδέα των κακοποιών πνευμάτων πάντα με άφηνε σε αμηχανία γιατί οι εμπειρίες μου άλλα μου λέγανε.

Σιγά σιγά σαν χριστιανός ακόμα μικρός και καθοδηγούμενος από τους γονείς μου, ασπάστηκα την θεωρία ύπαρξης του Σατανά και του σιναφιού του όπως τον δίδασκε ο χριστιανισμός. Αν και κάτι μέσα μου, μου έλεγε ότι κάτι δεν κολλάει?

 

Στην συνέχεια η θεωρία του «κακού» άρχισε να ενισχύεται με ταινίες βίντεο.

Έτσι σιγά σιγά άρχισα να φοβάμαι! Ένα αίσθημα παράξενο, πρωτόγονο για μένα.

Ένα αίσθημα που αντί να με απωθεί και να με πανικοβάλει με έλκυε και μου έδινε ένα είδος ευχαρίστησης μπορώ να πω πνευματικής ηδονής.

 

Οι ταινίες θρίλερ έγιναν οι αγαπημένες μου! Όλα αυτά μιλάμε σε μικρή ηλικία, δημοτικό άντε αρχές γυμνασίου υπόψιν!

Το αίσθημα της αγωνίας, του τι θα γίνει παρακάτω, το αίσθημα του άγνωστου αλλά περισσότερο του κινδύνου που κρύβει, το αίσθημα της ανατριχίλας και της μερικής παράλυσης από φόβο ήταν τα αγαπημένα μου.

Έτσι ταινίες όπως «Ο Εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες», «Χελρέηζερ» κτλ έγιναν οι αγαπημένες μου.

 

Μεγαλώνοντας κάποια στιγμή είπα να κάτσω να μελετήσω λίγο τον εαυτό μου.

Γιατί μου άρεσε η αίσθηση του φόβου και αντί να φοβάμαι μου προκαλούσε ευχαρίστηση;

Τελικά αυτό που συνειδητοποίησα ήταν ότι αυτό γινόταν γιατί στην ουσία μέσα μου δεν είχα αποδεχτεί την ύπαρξη του κακού στην πραγματικότητα.

Οι ταινίες ήταν απλά ένα άλλο κόνσεπτ μια άλλη φαντασία χωρίς αντίκρισμα στην πραγματικότητα για μένα.

 

Από το σημείο αυτό ξεκίνησαν και οι θεολογικές-φιλοσοφικές μου ανησυχίες.

Η θεωρία του καλού και του κακού όπως την δίδασκαν οι υπάρχουσες θρησκείες δυϊσμού δεν με κάλυπτε.

 

Για μένα η δομή του κόσμου ήταν κάπως αλλιώς. Αλλά πως; Δεν ήξερα.

Ώσπου διαβάζοντας έπεσα πάνω στην Πλατωνική θεωρία όπου υπάρχει παντελής έλλειψη του «κακού» σαν στοιχείο του κόσμου των πνευμάτων.

Ο φόβος πλέον δεν είχε θέση για μένα στην θεωρία και την φιλοσοφία.

Τι γινόταν όμως με την πράξη; Άραγε η παντελής έλλειψη του κακού ήταν μια πραγματικότητα ή ήταν μια υπόθεση φιλοσοφίας;

 

Αυτό το ερώτημα με βασάνιζε για πολύ καιρό. Ώσπου μου συνέβη κάτι!

Για κάποιο λόγο που δεν θα αναλύσω στο παρόν ποστ μπήκα σε κατάσταση trance και άρχισα να βιώνω διάφορα περίεργα.

Οι αισθήσεις μου είχαν αυξηθεί. Η όραση μου έβλεπε πλέον το πνευματικό κόσμο ή μέρος αυτού. Θυμάμαι που ήμουν στο λεωφορείο και έβλεπα έναν κύριο επίμονα γιατί έβλεπα γύρω του μια πολύ ισχυρή λάμψη! Ο κύριος νόμισε ότι τον έβλεπα για να του δώσω την θέση μου καθότι μεγαλύτερος και μου είπε: «όχι ευχαριστώ στην επόμενη στάση κατεβαίνω».

Η ακοή μου είχε αυξηθεί υπερβολικά! Άκουγα πολύ έντονα σαν να περνάει φορτηγό το φύσημα ενός απλού αγέρα, τον ήχο που κάνει όταν πέφτει ένας συνδετήρας κτλ.

 

Είχα μπει πλέον σε έναν άλλο θαυμαστό κόσμο.

 

Τα όνειρα μου είχαν γίνει πιο έντονα και εδώ ξεκινάνε τα καλά.

Η σκέψη μου λάμβανε μηνύματα, μπορούσα να δω τι σκέφτεται κάποιος ή τι αισθάνεται, αλλά και άλλαζε την σκέψη των άλλων.

 

Και εδώ ήταν που άρχισε να με πιάνει ο αληθινός φόβος! Οι σκέψεις μου είχαν επιταχυνθεί τόσο πολύ που λειτουργούσαν χωρίς δικιά μου βούληση. Ξεπηδούσαν σκέψεις από το πουθενά. Άλλες καλές, άλλες κακές, άλλες ευχάριστες και άλλες δυσάρεστες.

Το γεγονός ότι μπορούσα να αλλάξω την σκέψη του άλλου ήταν αυτό που με τρόμαξε περισσότερο. Και αυτό γιατί δεν γινόταν ύστερα από ορθή σκέψη άλλα αυθόρμητα με τρόπο που δεν τον έλεγχα πλέον συνειδητά.

 

Από την στιγμή που άρχισα να φοβάμαι έστω για αυτόν τον λόγο ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση.

 

Μήπως υπάρχουν όλα αυτά που έβλεπα στις ταινίες; Μήπως υπάρχουν οι διάβολοι που λέει ο χριστιανισμός; Μήπως υπάρχει το κακό;

 

Αυτές οι σκέψεις ξεπήδησαν στο μυαλό μου. Και τότε ήταν που άρχισα να αντιμετωπίζω ψυχικές επιθέσεις.

 

Αρχικά ήταν σαν φωνές που προσπαθούσαν να μου επιβληθούν και να μου δημιουργήσουν πανικό και φόβο.

Αργότερα αφού δεν βρήκαν πρόσφορο έδαφος με αυτόν τον τρόπο ξεκίνησαν να καταλαμβάνουν ανθρώπους που συναναστρεφόμουν και να μου κάνουν επιθέσεις κυρίως συναισθηματικές και ψυχολογικές μέσω αυτών.

Θυμάμαι που είχαν μπει σε ένα ταξί και ενώ ο ταξιτζής ήταν ένας πολύ καλοσυνάτος κύριος αρχικά, το πρόσωπο του πήρε μια αηδιαστική έκφραση και άρχισε να μου μιλά με μια παράξενη ηχητικά φωνή για σεξουαλικά θέματα και στο τέλος προσπαθούσε να με πείσει να του πιάσω τα γεννητικά όργανα του.

 

Εγώ βιώνοντας όλη την έκσταση και την ενέργεια που έρεε μέσα μου από την κατάσταση που ήμουν τον αγνόησα, δεν του έδωσα καθόλου σημασία και κοιτούσα μπροστά και δίπλα στο τζάμι μου.

 

Ξαφνικά ο οδηγός έβγαλε ένα οργισμένο βογκητό και το πρόσωπο του άλλαξε στο φυσιολογικό. Το περίεργο ήταν ότι ο τρόπος συμπεριφοράς του ενώ είχε επανέλθει στα φυσιολογικά αγνοούσε πλήρως τι έκανε προηγουμένως.

 

Μέσα μου άρχισα να σκέφτομαι τι ήταν αυτό που έζησα; Υπάρχουν δαίμονες με την χριστιανική έννοια;

 

Τέτοιου είδους επιθέσεις συνεχίστηκαν για αρκετές μέρες. Η κατάσταση που ήμουν εγώ ήταν κάτι μεταξύ trance και φυσιολογικού. Άλλοτε έμπαινα βαθιά σε κατάσταση trance και άλλοτε ήμουν στο μεταίχμιο νιώθοντας μια ζαλάδα και θολούρα.

 

Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε περίπου για 3 μήνες και εγώ πλέον είχα χάσει πολλά κιλά και ένιωθα μια απερίγραπτη κούραση και εξουθένωση, κοιμόμουν αλλά δεν ξεκουραζόμουνα.

 

Έτσι αποφάσισα να πάω διακοπές με φίλους αφού ήταν και καλοκαίρι αλλά και για να φύγω μακριά από όλες αυτές τις σκέψεις και μπας μου φύγει η ζαλάδα και η θολούρα.

 

Ένα βράδυ εκεί που κοιμόμασταν άρχισα να συλλογίζομαι στο όνειρο μου το τι πέρασα, ψιλοξύπνησα από κάτι που με ενόχλησε και αμέσως ένιωσα την ύπαρξη κάποιου στον χώρο, αλλά ήμουν μόνος στο δωμάτιο. Αμέσως άρχισαν να δημιουργούνται σκέψεις στο νου χωρίς να το προκαλώ εγώ. Και οι σκέψεις ήταν σχετικά με τον φόβο του θανάτου. Κάτι προσπαθούσε να που επιβάλει τον φόβο αυτόν. Και αυτό το κάτι το ένιωθα έντονα σαν παρουσία στο δωμάτιο μου.

 

Επειδή δεν ένιωθα ευχάριστα βγήκα από το δωμάτιο και πήγα να κάτσω στον διάδρομο. Εκεί που καθόμουν ξαφνικά άνοιγαν οι πόρτες των δωματίων των φίλων μου και έβγαιναν πανικόβλητοι από μέσα οι φίλοι μου λέγοντας άλλος «Όχι δεν θέλω να πεθάνω, όχι», άλλος να κλαίει και άλλος να στέκεται εμφανώς φοβισμένος σε μια γωνιά.

 

Έμεινα πάγος! Δεν πίστευα αυτό που έβλεπα.

Φοβισμένος για τα καλά έτρεξα στο δωμάτιο μου και προσπάθησα να κοιμηθώ μη καταλαβαίνοντας τι έχει γίνει.

 

Την επόμενη μέρα το πρωί όλα ήταν μια χαρά και κανείς δεν θυμόταν τι είχε γίνει το βράδυ εκτός από μένα. Προσπάθησα να ανοίξω συζήτηση αλλά βλέποντας ότι δεν θυμούνται τίποτα αμέσως άλλαξα κουβέντα.

 

Οι καταλήψεις τέτοιου είδους συνεχίστηκαν για ακόμα λίγο ώσπου γυρνώντας από τις διακοπές έπεσα στο κρεβάτι εξουθενωμένος για 3 βδομάδες. Στους δικούς μου είπα ότι έπαθα υπερκόπωση και έπρεπε να ξεκουραστώ.

 

Τι ήταν τελικά όλα αυτά;

Όλα αυτά είχαν να κάνουν σχετικά με την αιτία που μπήκα σε κατάσταση trance. Δεν θέλω να αναφερθώ σε αυτό γιατί είναι κάτι προσωπικό αλλά όλα αυτά ήταν ο προσωπικός μου κακός δαίμονας που τροφοδοτείται από την αρνητική ενέργεια που κατά καιρό έχω από άσχημες ψυχολογικές καταστάσεις και προσπαθούσε να επιζήσει γιατί αυτό που έκανα προσπάθησε να τον αποκόψει από μένα.

 

Συνειδητοποιώντας το γεγονός αυτό πλέον απέρριψα την θεωρία των κακών πνευμάτων όπως παρουσιάζεται από τις φιλοσοφίες και θρησκείες δυϊσμού.

 

Για μένα το κακό το δημιουργούμε εμείς και αυτό ζει από μας. Αυτό μου δίδαξε η εμπειρία που είχα με τον προσωπικό μου δαίμονα που μπορεί να πάρει χιλιάδες πρόσωπα και να παλέψει για την επιβίωση του.

 

Έτσι έμαθα πλέον να μην τον φοβάμαι. Αυτό είναι το αίτιο του φόβου για μένα.

 

Όσο για τον φόβο των άλλων γύρω μου δεν τον έχω νιώσει μιας και δεν αναφέρω ότι ασχολούμαι με την τέχνη σε άτομα που βλέπω να μην αποδέχονται κάτι τέτοιο.

[Anor]

dimulator... πρέπει να βρεθούμε εμείς... αυτό που έζησες και με τον τρόπο που περιγράφεις, ονομάζεται επιστημονικά ώς "ΨΙΟΝΙΣΜΟΣ".

 

Δεν έχει σχέση με πνεύματα, ούτε με ενέργειες. Έχει ΑΠΟΛΥΤΑ να κάνει με αυτό που ονομάζουμε ώς εμπάθεια και remote viewing. Είναι υπαρκτό σαν φαινόμενο και μάλιστα είναι διαδεδομένο σε αρκετούς παρόλο που δεν είναι σε θέση να το ενισχύσουν και το απομονώνουν λόγω του "φόβου" που προείπα παραπάνω. Είναι παράδοξο,παράξενο και προκαλεί τον φόβο στους ίδιους και στους διπλανούς τους.

 

Ειδικά το όλο ιστορικό που περιγράφεις με ταξιτζή είναι ενας τρόπος εμπάθειας όπου με χαρακτηριστικό , την ανίχνευση συναισθημάτων μπορεί κάποιος να αντιληφθεί σκέψεις και κατάσταση του αντικείμενου (προσώπου) που έρχεται σε επαφή.

 

Το συναίσθημα της πτήσης/πτώσης ανήκει στο remote viewing και είναι μια αντανάκλαση εικόνων που φέρει ο εγκέφαλος μας όταν βρίσκεται σε κατάσταση "ανίχνευσης".

 

Πίστεψε με φίλε μου... έχω ασχοληθεί αρκετά με το θέμα για να αναγνωρίζω αυτά που λες.

 

Επίσης θα πρέπει να έχεις ισχυρότατο ένστικτο αναγνώρισης (δεν πέφτεις δηλαδή ποτέ έξω σε κρίση ατόμων και χαρακτήρων) και ενα τρόπο να φέρνεις κάτι να πραγματοποιηθεί όπως θες , ακόμα και όταν όλα είναι εναντίον αυτό που σκέφτεσαι και επιθυμείς (Τηλεκίνηση/Ψυχοκινητικότητα).

 

Σε προτρέπω πραγματικά να βρείς αρκετά πράγματα για τον Ψιονισμό και την δύναμη της Τηλε-κίνησης, εμπάθειας κτλ. Υπάρχει σχετικό πρώτο ανάγνωσμα απο τον καθ. Γκέλερ για την ενίσχυση του ελέγχου τέτοιων δυνάμεων σε βιβλίο έξω.

 

Μια συμβουλή επίσης. Η ικανότητα αυτή αν πραγματικά είναι υπαρκτή σε σένα , πολλές φορές μπορεί να αποδειχτεί ώς "απωθητικό" για αρκετούς ανθρώπους αν τους το κάνεις γνωστό. Κράτα το για τον εαυτό σου και ανέπτυξε το όπως μπορείς.

 

Επαναλαμβάνω... δεν έχει να κάνει με πνεύματα και ενέργειες... κατά τα λεγόμενα σου πάντα έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με το φαινόμενο του Ψιονισμού (PSI)

[johnny]

Επαναλαμβάνω... δεν έχει να κάνει με πνεύματα και ενέργειες... κατά τα λεγόμενα σου πάντα έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με το φαινόμενο του Ψιονισμού (PSI)

Και τί είναι ο ψιονισμός (πσι?!) ρε Anor?

Μια ονομασία που δόθηκε στις ψυχικές δυνάμεις από τους παρα-ψυχολόγους είναι! Υπάρχει ψυχική δύναμη χωρίς την απαραίτητη ενέργεια?! Ο διαχωρισμός που κάνεις δεν υφίσταται.

 

Όσο για το φόβο και το παράξενο γενικότερα (μιας και χώθηκα σαν σφήνα, ας γράψω και κάτι επί του θέματος ), είναι ο πιό περιοριστικός παράγοντας στη ζωή του ανθρώπου καθώς προέρχεται κατευθείαν από κάποιο ένστικτο, συγκεκριμένα αυτό της επιβίωσης. Νομίζω πως ουσιαστικά ο φόβος για το περίεργο και το παράξενο συνδέεται άμεσα με το φόβο για το άγνωστο, και αυτό με τη σειρά του με το φόβο για το θάνατο.

Συνεπώς ο ρόλος του είναι καταλυτικός για την ανθρώπινη συμπεριφορά και ψυχολογία.

[Anor]

o Ψιονισμός δεν έχει να κάνει με την ενέργεια όπως την δηλώνουμε ώς πνευματική.

PSI απο wikipedia προς ενημέρωση:

Psi-Gamma - Pertaining to paranormal cognition (ESP, remote viewing, etc), and Psi-Kappa - Pertaining to paranormal action (psychokinesis, etc).

 

Έχει να κάνει κυρίως με ηλεκτρομαγνητικά πεδία κίνησης και ροής του εγκεφάλου (επιστημονική θεωρία). Ούτε με ψυχική δύναμη , ούτε με αιθέρια ενέργεια, ούτε με αύρα πνευματική. Καθαρά με αντίδραση περιοχών του εγκεφάλου όπως ο υποθάλαμος και μπροστινό μέρος ημισφαιρίου.

 

Υπάρχουν πάρα πολλά κείμενα και άρθρα στο web για τα λεγόμενα πειράματα ελέγχου του μυαλού κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και μάλιστα και κάπου υπάρχει και μια ανακοίνωση της CIA για την αποδοχή πειραμάτων την περίοδο αυτή , κατά χρηματοδότηση της κυβέρνησης των ΗΠΑ.

 

http://www.mindspring.com/~txporter/intro.htm

 

Σε τίποτα δεν έχει να κάνει με δαιμόνια, ψυχικές δυνάμεις ή αιθέριες ενέργειες λοιπόν , αν πράγματι τα πράγματα είναι όπως τα περιγράφει ο φίλος Dimulator. Απλά είναι ενας ενεργός και ισχυρός εγκέφαλος-"πομποδέκτης" .

Edited August 22, 2007 by Anor

[dimulator]

Για μένα οι ψυχικές δυνάμεις έχουν άμεση σχέση με το πνεύμα.

Ο εγκέφαλος δεν είναι τίποτα άλλο από ένα όργανο που είναι το ενδιάμεσο μεταξύ ψυχής και σώματος.

 

Ο εγκέφαλος πραγματώνει τις κινήσεις της ψυχής δημιουργώντας τα λεγόμενα ψυχοσωματικά φαινόμενα αλλά και μεταφέρει τα σήματα που λαμβάνει από το περιβάλλον στην ψυχή και από εκεί στο πνεύμα.

 

Με λίγα λόγια το πνεύμα ηγείται και χρησιμοποιεί την ψυχή και η ψυχή χρησιμοποιεί τον εγκέφαλο. Και αντιστρόφως τα σήματα από τον εγκέφαλο περνάν στην ψυχή και από εκεί στο πνεύμα.

 

Άρα η όλη λειτουργία είναι σαν ένα ενιαίο σύνολο.

Υπάρχει μια τάση των επιστημόνων να προσπαθούν να ερμηνεύουν τα ψυχικά και πνευματικά φαινόμενα σαν εκδήλωση της βιοχημείας του εγκεφάλου, αγνοώντας την λειτουργία της καθεαυτού ψυχής και του πνεύματος.

 

Θα συμφωνήσω σε αυτό που λέει ο Τζόνη ότι τον όρο ψι τον δώσανε οι διάφοροι παραψυχολόγοι για τον ορισμό κάποιων συγκεκριμένων φαινομένων όπως έλεγχος του νου και εμπάθεια κτλ.

 

Θα συμφωνήσω και στο ότι για να εκδηλωθούν τέτοια φαινόμενα χρειάζεται ένα πολύ ισχυρό κανάλι μετάδοσης ενέργειας από το πνεύμα προς την ψυχή και από εκεί στον εγκέφαλο. Πολλοί άνθρωποι γεννιούνται με ενεργοποιημένο αυτό το κανάλι και έτσι λέμε ότι έχουν εκ γενετής το χάρισμα τάδε ή δείνα.

 

Στην δικιά μου περίπτωση δεν ήταν ενεργοποιημένο ή αν είχα κάποια χαρακτηριστικά εμπάθειας όπως λες Ανόρ για το πέταγμα/πτώση στα όνειρα πρέπει να ήταν σε χαμηλό βαθμό.

 

Με κάποιο τρόπο όμως κατάφερα να ενεργοποιήσω κανάλι μετάδοσης ενέργειας από το πνεύμα προς ο σώμα. Και από εκεί και πέρα βίωσα ότι βίωσα.

 

Φυσικά μετά από καιρό όταν χάθηκε η ικανότητα επαφής μου με το πνεύμα στον βαθμό που το είχα πετύχει τα φαινόμενα και αυτά εξαφανίστηκαν και επέστρεψα στο φυσιολογικό.

 

Για φαντάσου π.χ. να σκέφτεσαι ότι μπορεί να πεθαίνει η μάνα σου και αυτό να αρχίζει με κάποιο τρόπο να πραγματοποιείται (το πώς μη με ρωτάτε απλά πολλά από αυτά που σκεφτόμουν γινόταν πράξη.) Ευτυχώς το συγκεκριμένο δεν το σκέφτηκα ούτε έγινε πράξη αλλά κάποια άλλα έγιναν και αυτό ήταν το γεγονός που με έκανε να φοβηθώ και να κάνω πίσω, γιατί δεν έλεγχα από ένα σημείο και ύστερα τις σκέψεις μου και μπορούσα να κάνω κακό χωρίς να το θέλω. Αυτό φοβήθηκα πιο πολύ.

 

Όταν άρχισα να ψάχνω περί αυτού που μου συνέβη το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν οι Ψιονικές δυνάμεις και έλεγχος και επιρροή του νου και όλα αυτά που λες Ανόρ.

 

Βέβαια έκατσα έκανα μόνος μου κάποια τεστ με κάρες Ζένερ αν θυμάμαι καλά και κάτι τέτοια που δείχνουν αν κάποιος έχει τέτοιες δυνάμεις και όλα μου βγήκαν αρνητικά. Βέβαια όταν έκανα τα τεστ αυτά ήμουν σε φυσιολογική κατάσταση χωρίς να έχω κανένα σύμπτωμα από όσα περιέγραψα προηγουμένως.

 

Το όλο βίωμα πιστεύω πως έχει στοιχεία με επαφή με πνεύματα και δεν είναι καθαρά μόνο ψιονικό αλλά κάτι πιο μικτό.

 

π.χ. η αίσθηση ότι κάποιος είναι στο δωμάτιο, κάτι προσπαθεί να μου επιβληθεί, οι μορφές που έβλεπα σε όσους μου επιτέθονταν ψυχικά, οι παράξενες φωνές των ατόμων (ταξιτζή) κτλ είναι παραπλήσια σε κάποια βιώματα πνευματικών ανθρώπων όπως κάποιων μοναχών ειδικά χριστιανών.

 

Η επαφή με πνεύματα δεν έχει λες Ανόρ τέτοια χαρακτηριστικά; Αν όχι μπορείς να πεις ποια είναι;

 

(Βγαίνω λίγο offtopic αν θέλετε να δημιουργήσετε άλλο ποστ σχετικά με τον ψιονισμό και τα πνεύματα δεν έχω πρόβλημα.)

 

Αλλά αναφέρω τέτοιες εμπειρίες και βιώματα σχετικά με τον φόβο που μπορούν να προξενήσουν.

 

Ένα σάητ που έχει να κάνει σχετικά με ψιονικά φαινόμενα κτλ είναι αυτό

http://www.psipog.net/home.html

Edited August 22, 2007 by dimulator

[Anor]

Καταρχάς..

 

Βέβαια έκατσα έκανα μόνος μου κάποια τεστ με κάρες Ζένερ αν θυμάμαι καλά και κάτι τέτοια που δείχνουν αν κάποιος έχει τέτοιες δυνάμεις και όλα μου βγήκαν αρνητικά. Βέβαια όταν έκανα τα τεστ αυτά ήμουν σε φυσιολογική κατάσταση χωρίς να έχω κανένα σύμπτωμα από όσα περιέγραψα προηγουμένως.

Το συγκεκριμένο test, πέρα απο το οτι θέλει δύο (για ανίχνευση σκέψης του άλλου) είναι μόνο για remote viewing και μάλιστα όπως είπες και μόνος σου , θα πρέπει να είσαι ήδη σε εγρήγορση ή τουλάχιστον να έχει κάνει αρκετή "πρακτική" έτσι ώστε να "ενεργοποιήσεις" την ικανότητα σου. Για αυτό και απέτυχες. Στα πειράματα που αναφέρει το link που έβαλα , έδιναν μέχρι και ψυχοτροπικά ναρκωτικά για να το επιτύχουν.

 

Δεύτερον αναφέρεις πως ο εγκέφαλος έχει άμεση σχέση με το πνεύμα και την ψυχή.... δεν διαφωνώ! Αλλά θα πρέπει να έχεις και την ικανότητα να το κάνεις καθώς πλέον δεν μιλάμε για πνεύματα και αιθέρια πεδία, αλλά για επηρρεασμό ατόμων και ύλης μέσω εφικτών τρόπων. Δεν νομίζω οτι υπηρεσίες πληροφορίων θα στήριζαν πειράματα ελέγχου μυαλού σε κάτι που δεν θα μπορούσαν οι ίδιοι να ελέγχουν εξ αρχής με τεχνικό τρόπο!

 

Το "σκέφτομαι και γίνεται" έχει να κάνει καθαρά με τηλεπάθεια και έλεγχο μυαλού ή ύλης. Ο επηρρεασμός είναι δυνατός αρκεί να το θελήσει κάποιος που έχει την ικανότητα να το επιτύχει. Προσοχή.... δεν μιλάμε για πίστη και αισιοδοξία. Μιλάμε για συγκεκριμένες αλλαγές καταστάσεων και προσώπων απλά και μόνο με την δική μας θέληση.

π.χ. Θέλω αυτός να πάει και να πέσει σε ενα λάκκο!

 

 

Οι αισθήσεις φωνών και κάποιων παρουσιών , έχει να κάνει με την υπερδιέγερση των αισθητηρίων του εγκεφάλου (νευρικές απολήξεις) που αποκτούν τεράστια "ευαισθησία" σε οτιδήποτε γίνεται γύρω τους. Η επαφή με πνεύμα δεν ξέρω πως είναι γιατί ποτέ δεν είχα στο "ξύπνιο" μου όπως λένε. Όπως οι περισσότεροι μόνο σε ονειρικό πεδίο. Με δαίμονα όμως..... άστο καλύτερα.

 

Θα πρότεινα λοιπόν να το ψάξεις καλύτερα όσον αφορά τις τηλεκινήσεις και τον Ψιονισμό γενικότερα. α... και να μην το ξεχάσω.

 

για το PSI..απλά για να γνωρίζουμε.

 

PSI (Ψ)

A general blanket term, proposed by B. P. Wiesner and seconded by R. H. Thouless (1942), and used either as a noun or adjective to identify paranormal processes and paranormal causation; the two main categories of psi are psi-gamma (paranormal cognition; extrasensory perception) and psi-kappa (paranormal action; psychokinesis), although the purpose of the term “psi” is to suggest that they might simply be different aspects of a single process, rather than

distinct and essentially different processes. Strictly speaking “psi” also applies to survival of death. Some thinkers prefer to use “psi” as a purely descriptive term for anomalous outcomes, as suggested by Palmer (1986, p. l39), who defines it as “a correspondence between the cognitive or physiological activity of an organism and events in its external environment that is anomalous with respect to generally accepted basic limiting principles of nature such as those articulated by C. D. Broad.” From the Greek, psi, twenty-third letter of the Greek alphabet; from the Greek psyche, “mind, soul”

Edited August 23, 2007 by Anor

[Fan4fun]

TEST

 

Εχω γραψει σε Microsoft Word ενα μονοψήφιο αριθμό, σε μαύρο χρώμα και μέγεθος αρκετά μεγάλο, σχεδόν το ένα τέταρτο της σελίδας.

 

Ετσι απλά take a guess.

[Anor]

???????....γιατί να το κάνει/κάνουμε αυτό; Δεν νομίζω οτι βοηθάει την συζήτηση. Προς απόδειξη ή ένδειξη των λεγόμενων του; Προσωπικά τον πιστεύω, δεν χρειάζεται να τον περάσω απο δοκιμασία... αλλά αν θέλει πάλι μπορεί να απαντήσει.

 

Πάντως έτσι για την πλάκα... προσωπική "εικόνα" είναι το 4 και το 7.

[Fan4fun]

???????....γιατί να το κάνει/κάνουμε αυτό; Δεν νομίζω οτι βοηθάει την συζήτηση. Προς απόδειξη ή ένδειξη των λεγόμενων του; Προσωπικά τον πιστεύω, δεν χρειάζεται να τον περάσω απο δοκιμασία... αλλά αν θέλει πάλι μπορεί να απαντήσει.

 

Πάντως έτσι για την πλάκα... προσωπική "εικόνα" είναι το 4 και το 7.

 

Οχι, όχι.. Μόνο για την πλάκα το έγραψα. Δέχομαι και πιστεύω ότι δηλώνει ο καθένας χωρίς απόδειξη.

 

Παρόλα αυτά θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα πραγματικό τεστ με κάποιον πομπό και αρκετούς δέκτες. Θα ήταν ενδιαφέρον.

 

Αλλά είμαστε αρκετά εκτός θέματος και φοβάμαι ότι θα παρατηρηθούμε από τους συντονιστές αν δεν επιστρέψουμε. Είδατε που ο φόβος χρειάζεται και για να πειθαρχούμε σε κανόνες;

[dimulator]

Φίλε φαν4φαν απλά οτιδήποτε τεστ δεν πιάνει γιατί πλέον δεν είμαι σε κατάσταση εγρήγορσης αλλά ούτε και θέλω να μπω.

[Anthropos]

Όποιος έχει λίγη αγάπη στην ψυχή φοβαται.