Jump to content

Αντέχεις την Ελευθερία?


Recommended Posts

Πιστεύω ότι τα πράγματα που μας περιορίζουν είναι αυτά που αγαπάμε και θεοποιουμε.

 

Αλλος αγαπάει τις ικανότητες του, άλλος την θρησκεία του, αλλος το σπίτι του, αλλος τα βελούδινα σχέδια του για το μέλλον κτλ κτλ

 

Δηλαδή για μένα η μη ελευθερεία είναι όλα αυτα που βάζουμε πάνω απο την αγάπη. Και όλα αυτά αυτη τη στιγμη τα ονομάζω σαμσάρα.

Edited by Anthropos
Link to comment
Share on other sites

  • Replies 62
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Samsara λέγεται Άνθρωπε.

Και πως προφέρεται στα ελληνικά φίλε El Morya...;

Αν δεν κάνω λάθος, προφέρεται "σαμσάρα"...

Που είναι λοιπόν το λάθος του Ανθρώπου;

Link to comment
Share on other sites

...Κανει οτι θελει οπως θελει και δεν δινει σημασια και λογαριασμο και δνε λογοδοτει και την μλκια του να χει κανει δεν τον πανε μεσα...
Νόμίζω ότι η απάντηση στο αρχικό ερώτημα "εμπεριέχεται" στο παραπάνω, σ' αυτά που λέει και σ' αυτά που δε λέει.
Link to comment
Share on other sites

Θέλεις να το κατεβάσουμε λίγο σε πρακτικό επίπεδο;

 

Πως μπορείς να μην αφεθείς να γίνεις δέσμιος των βιολογικών σου επιθυμιών; Πως μπορεί κάποιος να απελευθερωθεί και μάλιστα σε απόλυτο βαθμό από την επιθυμία για συνεχή τροφή, ύπνο, έρωτα κτλ.

 

Ευχαρίστως..

 

Χμμ.. διαβάζοντας τα παραπάνω έχω την εντύπωσις πως έχουν παρεξηγηθεί τα γραφόμενά μου αν και νομίζω πως ήμουν ιδιαίτερα σαφής?

 

Κατ? αρχήν δεν υπάρχουν βιολογικές επιθυμίες?υπάρχουν βιολογικές ΑΝΑΓΚΕΣ? που πρέπει να ικανοποιηθούν αν - πολύ απλά - επιθυμούμε να ?συνεχίσουμε να τις έχουμε?. πιστεύω να καταλαβαίνεις τι εννοώ?

 

Υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στην ΑΝΑΓΚΗ και στην ΕΠΙΘΥΜΙΑ?την ανάγκη είτε θέλουμε είτε δεν θέλουμε επιβάλλεται να την ικανοποιήσουμε, το αντίθετο είναι κάτι πέρα από τις δυνάμεις μας αν και έχω την εντύπωση πως υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πετύχει να αναστείλουν ακόμα και αυτές ?.οι επιθυμίες όμως, λειτουργούν σε ένα άλλο επίπεδο και εδώ είναι που θα σταθώ?

 

Η επιθυμία ? λέξη που σηκώνει συζήτηση - έπεται της σε πρώτο βαθμό ανάγκης και αποτελεί την μετουσίωση περαιτέρω στόχων αφού έχουν εκπληρωθεί οι βασικές μας ανάγκες?

Ένα πρώτο σημαντικό ερώτημα που ανακύπτει είναι κατά πόσο οι επιθυμίες μας αποτελούν πραγματικά δικό μας προϊόν και κατά πόσο είναι δανεικές ή κοινωνικά φυτευτές?

Ένα δεύτερο αλλά εξίσου σημαντικό ερώτημα είναι η ποιότητα των επιθυμιών μας και τι μπορούμε να κάνουμε για αυτές?αν οι επιθυμίες μας κινούνται μέσα στα πλαίσια της αυτογνωσίας και είναι προϊόν σοβαρής σκέψης τότε αυτές μπορούν να μας απελευθερώσουν , αν όμως κινούνται μέσα σε καθαρά υλιστικά πλαίσια και ικανοποιούν τάσεις επίδειξης τότε μας δεσμεύουν ολοένα και περισσότερο για τον απλό λόγο ότι αυτού του είδους οι επιθυμίες δεν έχουν τέλος ?

 

Πιστεύω πως είναι απόλυτα κατανοητή η διαφορά ανάμεσα στην επιθυμία μας να είμαστε δημιουργικοί και η επιθυμία να κάνουμε καριέρα ? η μία επιθυμία ελευθερώνει η άλλη δεσμεύει?

 

Μα δεν παραποιώ τα λόγια σου, αυτό ακριβώς λέω. Και ναι, όταν αντιλαμβανόμαστε την τιμιότητά μας την έχουμε καθορίσει πάντοτε σε σχέση με την τιμιότητα των άλλων (την έννοιά της). Το ιδανικό δεν είναι το μέτρο σύγκρισης, αλλά ο στόχος. Και αυτό δεν συμβαίνει καν συνειδητά, απλά έτσι λειτουργούμε σαν κοινωνία. Σε έναν κόσμο που όλοι σκοτώνουν κάθε μέρα από 2 άτομα, αυτός που σκότωσε μόνο 2 σε όλη του τη ζωή θεωρείται άγιος. Ορίστε η έννοια του καλού. Όλος ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεσαι αυτή την έννοια έιναι διαφορετικός.

 

Αυτό είναι μια άποψη αρκετά βολική ?και αν κάποιοι αρέσκονται στα βολέματα εμένα δεν μου πέφτει λόγος?

 

Το ιδανικό λειτουργεί και ως στόχος και ως μέτρο σύγκρισης? ο λόγος είναι απλός και ονομάζεται?ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ?

 

Εχεις δει υπάλληλο σε εταιρεία που θεωρείται ο "καλύτερος" ..μέχρι την στιγμή που εμφανίζεται ο "πολύ καλύτερος" ? δράμα?

?γι αυτό σου λέω?.άσε τι κάνουν οι άλλοι και δες τι κάνεις εσύ ?

 

Δεν πιστεύω στις αποδείξεις των καταστάσεων. Ο κόσμος μας μπορεί να έχει άπειρες παραμέτρους και μια κατάσταση άπειρες διαφορετικές εκδοχές.

 

Αν το θέτεις τόσο γενικά, τότε φίλε μου, δεν χρειάζεται να συζητάμε για ΤΙΠΟΤΑ?

Link to comment
Share on other sites

Αυτό είναι μια άποψη αρκετά βολική ?και αν κάποιοι αρέσκονται στα βολέματα εμένα δεν μου πέφτει λόγος?

 

Το ιδανικό λειτουργεί και ως στόχος και ως μέτρο σύγκρισης? ο λόγος είναι απλός και ονομάζεται?ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ?

 

Εχεις δει υπάλληλο σε εταιρεία που θεωρείται ο "καλύτερος" ..μέχρι την στιγμή που εμφανίζεται ο "πολύ καλύτερος" ? δράμα?

?γι αυτό σου λέω?.άσε τι κάνουν οι άλλοι και δες τι κάνεις εσύ ?

Όλα όσα λες εδώ πάνω αφορούν την κατάσταση ιδανικό=στόχος. Απλά αναφέρεις ότι λειτουργεί και ως μέτρο σύγκρισης, χωρίς να δείχνεις ούτε την αναγκαιότητά του ούτε την πρακτική του εφαρμογή.

 

Εγρήγορση:

Η σύγκριση του εαυτού μας (γιατί αυτόν αφορά η εγρήγορση) δεν θα πρέπει να γίνεται ούτε με το ιδανικό, ούτε με το καθιερωμένο. Με τον χθεσινό μας εαυτό πρέπει να γίνεται. Και όσο περισσότερα κοινά βλέπουμε, τόσο λιγότερο επιτύχαμε τον στόχο, ο οποίος είναι το ιδανικό.

 

Αυτό που λες, να γίνεται δηλαδή η σύγκριση με το ιδανικό, πρακτικά δεν μπορεί να γίνει.

 

Βλέπω ένα κορίτσι και το συγκρίνω με το ιδανικό. Φυσικά και το κορίτσι που θα συναντήσω σε σχέση με το ιδανικό θα είναι μπέχρα, χαζή και κωλοχαρακτήρας. Για ποιον λόγο να είμαι μαζί της όταν σκέφτομαι με αυτό τον τρόπο;

 

Ή αυτός ο φίλος. Σε σχέση με τον ιδανικό φίλο, αυτός είναι προδότης, χαζός και κωλοχαρακτήρας. Γιατί να τον κάνω παρέα;

 

Αυτό το ρούχο. Σε σχέση με το ιδανικό ρούχο είναι άσχημο, δεν έχει καλή ραφή, καλό ύφασμα κλπ. Γιατί να το φορέσω;

 

Αν το θέτεις τόσο γενικά, τότε φίλε μου, δεν χρειάζεται να συζητάμε για ΤΙΠΟΤΑ?

 

Το "χρειάζεται" είναι πολύ μεγάλη κουβέντα στο συγκεκριμένο θέμα. Δεν νομίζω ότι μπορεί να προσδιοριστεί στο ακέραιο ούτε μετά από ώρες συζητήσεων.

 

Αν απ'την άλλη το εννοείς με την έννοια του "μπορούμε", δεν μπορούμε δηλαδή να συζητάμε για ΤΙΠΟΤΑ τότε μπορώ να κάνω ένα μικρό σχόλιο. Αν δεν το εννοείς έτσι απλά αγνόησέ το.

 

Το να αφήνεις ανοιχτά τα ενδεχόμενα δεν σε εμποδίζει να επιλέγεις. Πιστεύω ότι τα πάντα είναι υποκειμενικά, μπορούν δηλαδή να έχουν άπειρες εξηγήσεις, καταλίξεις, διαστάσεις, ερμηνείες. Χτίζοντας αυτό σαν βάση, μετά επιλέγω ποιά από αυτές τις εξηγήσεις, τις καταλίξεις, τις διαστάσεις και τις ερμηνείες μου φαίνονται λογικότερες, με βρίσκουν δηλαδή περισσότερο σύμφωνο. Και αυτό το ονομάζω άποψη.

 

Αν αυτή η άποψη μείνει ίδια στην πάροδο του χρόνου, έχω μια άλλη άποψη που λέει ότι κάτι δεν θα πηγαίνει καλά με'μένα.

Link to comment
Share on other sites

Υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στην ΑΝΑΓΚΗ και στην ΕΠΙΘΥΜΙΑ?την ανάγκη είτε θέλουμε είτε δεν θέλουμε επιβάλλεται να την ικανοποιήσουμε, το αντίθετο είναι κάτι πέρα από τις δυνάμεις μας αν και έχω την εντύπωση πως υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πετύχει να αναστείλουν ακόμα και αυτές ?.

 

Θα συμφωνήσω προσωρινά μαζί σου, ότι υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ των δύο εννοιών, για να σου υπενθυμίσω ότι το θέμα μας είναι κατά πόσο υπάρχει η ελευθερία σε απόλυτο βαθμό. Από την στιγμή που είναι πέρα από τις δυνάμεις μας να επιβληθούμε στις ανάγκες μας πως είναι δυνατόν να είμαστε απόλυτα ελεύθεροι;;;;;

 

Τώρα οι δύο έννοιες έχουν διαφορά αλλά όχι μεγάλη. Θα έλεγα είναι άμεσα συνδεδεμένες. Δεν μπορεί να υπάρξει έπιθυμία αν δεν προυπάρξει ανάγκη. Η ανάγκη δεν χρειάζεται να είναι βιολογική που είναι και η περισσότερο δυνατή, μπορεί να είναι μιά απλά τεχνητή καταναλωτική ανάγκη χωρίς ιδιαίτερη ουσία. Και οι δύο ανάγκες ανάλογα με την δύναμη τους προκαλούν μια αντίστοιχα έντονη ή αδύναμη επιθυμία. Αρα όταν λέμε επιθυμώ κάτι αυτό σημαίνει ότι κάπου υπάρχει μία ανάγκη κάπου μέσα μας η οποία αναλόγως είναι άμεσα ή όχι ικανοποιήσιμη. Επίσης μπορεί να υπάρξει ανάγκη χωρίς επιθυμία. Σου αναφέρω το χαρακτηριστικό παράδειγμα του ανθρώπου που κάνει απεργία πείνας. Νιώθει την ανάγκη της πείνας αλλά δεν επιθυμεί να τραφεί μέχρι τελικού σημείου.

 

Για αυτό λοιπόν μίλησα για βιολογικές επιθυμίες ή καλύτερα για επιθυμίες που προκαλούνται από βιολογικές ανάγκες. Είναι αυτές που πρώτα μας αναγκάζουν να είμαστε δέσμιοι.

Link to comment
Share on other sites

Όλα όσα λες εδώ πάνω αφορούν την κατάσταση ιδανικό=στόχος. Απλά αναφέρεις ότι λειτουργεί και ως μέτρο σύγκρισης, χωρίς να δείχνεις ούτε την αναγκαιότητά του ούτε την πρακτική του εφαρμογή.

 

Νομίζω πως έφερα και παραδειγματάκι ωστόσο μάλλον δεν ήταν αρκετό?. αλλά μην βιάζεσαι φίλε μου ..θα έρθει η ώρα που θα καταλάβεις τι εννοώ

 

Εγρήγορση:

Η σύγκριση του εαυτού μας (γιατί αυτόν αφορά η εγρήγορση) δεν θα πρέπει να γίνεται ούτε με το ιδανικό, ούτε με το καθιερωμένο. Με τον χθεσινό μας εαυτό πρέπει να γίνεται. Και όσο περισσότερα κοινά βλέπουμε, τόσο λιγότερο επιτύχαμε τον στόχο, ο οποίος είναι το ιδανικό.

 

Αυτό που λες, να γίνεται δηλαδή η σύγκριση με το ιδανικό, πρακτικά δεν μπορεί να γίνει.

 

Το ένα δεν αναιρεί το άλλο

Η σύγκριση είναι διπλή και ταυτόχρονη ?συγκρίνεις τον σημερινό εαυτό σου σε σχέση με τον χθεσινό?έχοντας υπ΄ όψη το εκάστοτε «ιδανικό» σου

Γιατί στην τελική ως προς τι να συγκρίνω τον σημερινό εαυτό μου σε σχέση με τον χθεσινό?

 

 

άρα πρακτικότατα γίνεται?

 

Βλέπω ένα κορίτσι και το συγκρίνω με το ιδανικό. Φυσικά και το κορίτσι που θα συναντήσω σε σχέση με το ιδανικό θα είναι μπέχρα, χαζή και κωλοχαρακτήρας. Για ποιον λόγο να είμαι μαζί της όταν σκέφτομαι με αυτό τον τρόπο;

 

Ή αυτός ο φίλος. Σε σχέση με τον ιδανικό φίλο, αυτός είναι προδότης, χαζός και κωλοχαρακτήρας. Γιατί να τον κάνω παρέα;

 

Αυτό το ρούχο. Σε σχέση με το ιδανικό ρούχο είναι άσχημο, δεν έχει καλή ραφή, καλό ύφασμα κλπ. Γιατί να το φορέσω;

 

Πραγματικά δεν ξέρω τι έχεις στο νου σου ως «ιδανικό κορίτσι»?ούτε ως «ιδανικό φίλο» ..ούτε ως «ιδανικό ρούχο»?αλλά έχω την βεβαιότητα πως αν τα έβλεπες ως πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος θα είχες και τις απαντήσεις...

 

Το "χρειάζεται" είναι πολύ μεγάλη κουβέντα στο συγκεκριμένο θέμα. Δεν νομίζω ότι μπορεί να προσδιοριστεί στο ακέραιο ούτε μετά από ώρες συζητήσεων.

 

Αν απ'την άλλη το εννοείς με την έννοια του "μπορούμε", δεν μπορούμε δηλαδή να συζητάμε για ΤΙΠΟΤΑ τότε μπορώ να κάνω ένα μικρό σχόλιο. Αν δεν το εννοείς έτσι απλά αγνόησέ το.

 

Το να αφήνεις ανοιχτά τα ενδεχόμενα δεν σε εμποδίζει να επιλέγεις. Πιστεύω ότι τα πάντα είναι υποκειμενικά, μπορούν δηλαδή να έχουν άπειρες εξηγήσεις, καταλίξεις, διαστάσεις, ερμηνείες. Χτίζοντας αυτό σαν βάση, μετά επιλέγω ποιά από αυτές τις εξηγήσεις, τις καταλίξεις, τις διαστάσεις και τις ερμηνείες μου φαίνονται λογικότερες, με βρίσκουν δηλαδή περισσότερο σύμφωνο. Και αυτό το ονομάζω άποψη.

 

Αν αυτή η άποψη μείνει ίδια στην πάροδο του χρόνου, έχω μια άλλη άποψη που λέει ότι κάτι δεν θα πηγαίνει καλά με'μένα.

 

Από την στιγμή που δεν δέχεσαι το «απόλυτο» και το αναγάγεις στο «σχετικό»?τότε ούτε χρειάζεται να χάνουμε το χρόνο μας αλλά ούτε και να πελαγοδρομούμε?εκτός κι αν αυτό μας αρέσει?τότε φυσικά και μπορούμε ?

 

Μίλησα για κάτι πολύ πολύ συγκεκριμένο?για την «απόλυτη» ελευθερία και την κατονόμασα?δεν μπορώ να γίνω πιο σαφής.. οι υπόλοιπες ελευθερίες που μου λες είναι «σχετικές» δηλ επιμέρους?αναφέρθηκα σε αυτές και ήμουν εξίσου σαφής? μπορείς να αισθάνεσαι «επιμέρους» ελεύθερος όπως και εγώ αλλά έχε υπ όψη σου πως η «απόλυτη» ελευθερία όχι απλά περιλαμβάνει τις επιμέρους αλλά και τις ?.«εξαφανίζει».

 

Μην χανόμαστε μέσα στην πολυπλοκότητα των αποτελεσμάτων επειδή αδυνατούμε να συλλάβουμε το παρασκήνιο? η άποψή μας για το σύμπαν μπορεί να είναι «σχετική» ( με τις μέχρι τώρα γνώσεις μας ) αυτό όμως δεν αποκλείει το «απόλυτο» ως προς την γένεσή του?το να λέμε ότι όλα είναι υποκειμενικά, σχετικά και ό,τι άλλο το λέμε μέσα στα γενικότερα πλαίσια της άγνοιάς μας, της αβεβαιότητας μας και συνηθίσαμε να επικαλούμαστε το «σχετικό» λαμβάνοντας υπ όψη το ποσοστό «λάθους» σε αυτό που ξέρουμε ή που ενδεχομένως θα μάθουμε.?

Και οι απόψεις μας θα παραμείνουν «σχετικές» και «υποκειμενικές» για όσο χρόνο θα αδυνατούμε να συλλάβουμε την γενικότερη εικόνα του γίγνεσθαι?

Link to comment
Share on other sites

Θα συμφωνήσω προσωρινά μαζί σου, ότι υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ των δύο εννοιών, για να σου υπενθυμίσω ότι το θέμα μας είναι κατά πόσο υπάρχει η ελευθερία σε απόλυτο βαθμό. Από την στιγμή που είναι πέρα από τις δυνάμεις μας να επιβληθούμε στις ανάγκες μας πως είναι δυνατόν να είμαστε απόλυτα ελεύθεροι;;;;;

 

Αυτό μου θυμίζει τα λόγια του Αντισθένη που υποστήριζε πως η διαφωνία είναι αδύνατη?και αυτό γιατί δύο άτομα που συνομιλώντας χρησιμοποιούν την ίδια λέξη, είτε την μεταχειρίζονται με την ίδια έννοια οπότε δεν μπορούν να διαφωνούν, είτε την χρησιμοποιούν με διαφορετική σημασία οπότε και πάλι επειδή επί της ουσίας αναφέρονται σε διαφορετικά πράγματα δεν μπορούν να διαφωνούν?

 

Ο άνθρωπος θέλουμε δεν θέλουμε έχει κάποιες μίνιμουμ βιολογικές ανάγκες?και αυτό είναι ΔΕΔΟΜΕΝΟ?. άλλωστε αναφερόμενη σχετικά σε μια πρώτη φάση μίλησα για κάτι πολύ συγκεκριμένο και ενταγμένο σε ένα εξίσου πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο?η έννοια της ελευθερίας δεν λειτουργεί εκτός αυτών των πλαισίων?αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι καταργείται κάθε έννοια περί «απόλυτης» ελευθερίας?

 

Τώρα οι δύο έννοιες έχουν διαφορά αλλά όχι μεγάλη. Θα έλεγα είναι άμεσα συνδεδεμένες. Δεν μπορεί να υπάρξει έπιθυμία αν δεν προυπάρξει ανάγκη. Η ανάγκη δεν χρειάζεται να είναι βιολογική που είναι και η περισσότερο δυνατή, μπορεί να είναι μιά απλά τεχνητή καταναλωτική ανάγκη χωρίς ιδιαίτερη ουσία. Και οι δύο ανάγκες ανάλογα με την δύναμη τους προκαλούν μια αντίστοιχα έντονη ή αδύναμη επιθυμία. Αρα όταν λέμε επιθυμώ κάτι αυτό σημαίνει ότι κάπου υπάρχει μία ανάγκη κάπου μέσα μας η οποία αναλόγως είναι άμεσα ή όχι ικανοποιήσιμη.

 

Τότε δεν είναι ανάγκη?. είναι ακριβώς αυτό που λες? μια φυτευτή τεχνητή επιθυμία που με επιδεξιότητα έχει αναχθεί σε κεκαλυμμένη ανάγκη ? όταν αγοράζουμε ακριβά φιρμάτα ρούχα ξοδεύοντας μισό μισθό δεν ικανοποιούμε καμία ανάγκη αλλά μια - δυστυχώς - κούφια επιθυμία.

 

Όταν οι επιθυμίες μας θα ικανοποιούν πραγματικές ΑΝΑΓΚΕΣ - και δεν αναφέρομαι μόνο στις βιολογικές - τότε θα έχουμε κάνει ένα καλό βήμα προς την ελευθερία

 

Επίσης μπορεί να υπάρξει ανάγκη χωρίς επιθυμία. Σου αναφέρω το χαρακτηριστικό παράδειγμα του ανθρώπου που κάνει απεργία πείνας. Νιώθει την ανάγκη της πείνας αλλά δεν επιθυμεί να τραφεί μέχρι τελικού σημείου.

 

Για αυτό λοιπόν μίλησα για βιολογικές επιθυμίες ή καλύτερα για επιθυμίες που προκαλούνται από βιολογικές ανάγκες. Είναι αυτές που πρώτα μας αναγκάζουν να είμαστε δέσμιοι.

 

Ο απεργός πείνας επιθυμεί να ικανοποιήσει μιά πραγματική ανάγκη ακόμα και αν εξαναγκάζεται?. με αποτέλεσμα να έχει καταστείλει όχι μόνο την επιθυμία του αλλά και την ίδια του την ανάγκη για τροφή? για λόγους που εύχομαι να μην χρειαστεί να ζήσουμε?

Link to comment
Share on other sites

Ο άνθρωπος θέλουμε δεν θέλουμε έχει κάποιες μίνιμουμ βιολογικές ανάγκες?και αυτό είναι ΔΕΔΟΜΕΝΟ?. άλλωστε αναφερόμενη σχετικά σε μια πρώτη φάση μίλησα για κάτι πολύ συγκεκριμένο και ενταγμένο σε ένα εξίσου πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο?η έννοια της ελευθερίας δεν λειτουργεί εκτός αυτών των πλαισίων?αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι καταργείται κάθε έννοια περί «απόλυτης» ελευθερίας?

 

Ναι προφανώς γιατί όπως προείπες, μιλάς για την απόλυτη ελευθερία σε ποιοτικό επίπεδο ενώ την περιορίζεις σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Με αυτή την έννοια κάποιος μπορεί να αποποιηθεί συγκεκριμένες δεσμεύσεις και να νιώσει πραγματικά ελεύθερος σχετικά με αυτές και μόνο. Αλλά δεν δύναται να αποδεσμευθεί σε ολοκληρωτικό βαθμό από το σύνολο των περιορισμών του

 

Τότε δεν είναι ανάγκη?. είναι ακριβώς αυτό που λες? μια φυτευτή τεχνητή επιθυμία που με επιδεξιότητα έχει αναχθεί σε κεκαλυμμένη ανάγκη ? όταν αγοράζουμε ακριβά φιρμάτα ρούχα ξοδεύοντας μισό μισθό δεν ικανοποιούμε καμία ανάγκη αλλά μια - δυστυχώς - κούφια επιθυμία.

 

Σϋμφωνα με τα δικά μου δεδομένα δεν υπάρχει τεχνητή επιθυμία. Η επιθυμία πηγάζει πάντα από εμάς. Εμείς την δημιουργούμαι. Είναι η δικιά μας παραδοχή και αποδοχή μία ανάγκης. Μιας ανάγκης που πιθανόν και να απορρίψουμε γιατί είναι τεχνητή και το συνειδητοποιήσαμε εγκαίρως. Ή που την δεχθήκαμε ως χρήσιμη και επιθυμήσαμε την πραγματοποίησή της. Η επιθυμία είναι το θέλω μας και όχι το χρειάζομαι. Το χρειάζομαι είναι η ανάγκη.

 

Αρα σχετικά με τα ρούχα είναι μία τεχνητή ανάγκη καταναλωτισμού. Μας έχουν πλείνει τον εγκέφαλο ότι χρειαζόμαστε το συγκεκριμένο ΦΙΡΜΑΤΟ ρούχο. Το θέμα μας εδώ είναι το φιρμάτο και όχι το ρούχο που είναι είδος πρώτης ανάγκης (μπορούμε να την κατατάξουμε στις βιολογικές). Το φιρμάτο λοιπον πλασάρετε σαν εκδήλωση κύρους και προβολής και ταυτόχρονα δημιουργεί ή και μεγενθύνει την ανάγκη μας για κοινωνική αποδοχή και καταξίωση. Αν τον μηχανισμό αυτόν το φιλτραρουμε τότε πιθανον να καταφέρουμε να μην επιθυμήσουμε την αγορά του προιόντος.

 

Πιστεύω ότι δεν επιθυμούμε κάτι όταν μέσα μας δεν έχει προηγηθεί η ανάγκη - σε οποιοδήποτε βαθμό, ελάχιστο ως υπερθετικό. Δεν ξυπνάμε ξαφνικά μία μέρα και λέμε επιθυμώ να κάνω έτσι τυχαία. Και αν το πούμε δεν έχουμε ψάξει μέσα μας την ανάγκη. Ξανά παράδειγμα, ξυπνάω και επιθυμώ να είμαι σε μία παραλία. να μην κάνω τίποτα. Γιατί έχω την ανάγκη να ξεκουραστώ.

 

 

Όταν οι επιθυμίες μας θα ικανοποιούν πραγματικές ΑΝΑΓΚΕΣ - και δεν αναφέρομαι μόνο στις βιολογικές - τότε θα έχουμε κάνει ένα καλό βήμα προς την ελευθερία

 

Θα συμφωνήσω. Ναι στην ελευθερία η οποία δεν θα μπορέσει να είναι ύπάρξει ποτέ σε απόλυτο βαθμό. Εκτος και μόνο αν θεοποιηθούμε.

Link to comment
Share on other sites

... για να σου υπενθυμίσω ότι το θέμα μας είναι κατά πόσο υπάρχει η ελευθερία σε απόλυτο βαθμό. Από την στιγμή που είναι πέρα από τις δυνάμεις μας να επιβληθούμε στις ανάγκες μας πως είναι δυνατόν να είμαστε απόλυτα ελεύθεροι;;;;;...
Και από που προκύπτει ότι αφού δεν "είναι δυνατόν να είμαστε απόλυτα ελεύθεροι" ...δεν υπάρχει η ελευθερία;

Άλλο να υπάρχει, άλλο να είμαστε.

Link to comment
Share on other sites

Και από που προκύπτει ότι αφού δεν "είναι δυνατόν να είμαστε απόλυτα ελεύθεροι" ...δεν υπάρχει η ελευθερία;

Άλλο να υπάρχει, άλλο να είμαστε.

Ελευθερία και ελεύθεροι υπάρχουν. Το απόλυτο δεν κολάει.

Link to comment
Share on other sites

Ελευθερία και ελεύθεροι υπάρχουν. Το απόλυτο δεν κολάει.
Και τι εστι "απόλυτο";

Υπάρχουν πλάσματα που είναι απολύτως ελεύθερα αν τα παραρητήσουμε θα μάθουμε περί ελευθερίας, ορίων και απολύτου. Ε, ναι η ελευθερία έχει όρια. Δεν μπορεί να είναι λοιπόν απόλυτη; Θα έλεγα ότι αν αγγίξουμε τα όριά της (που είναι σχετικά με τις εκάστοτε περιστάσεις) - δηλαδή αγγίξουμε το 100% της δικής μας δυνατότητας για ελευθερία - τότε θα έχουμε αγγίξει το "απόλυτο" για μας.

 

Είχα προτείνει κάτι παλαιότερα. Εμμένω σ' αυτό (αλλά δεν το ξαναγράφω), να τα posts:

http://www.artofwise.gr/forum/index.php?sh...amp;#entry17898

http://www.artofwise.gr/forum/index.php?sh...amp;#entry24898

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...