Jump to content

Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα


 Share

Recommended Posts

Το "Seven" - αν και το απεχθάνομαι - κατάφερε να κάνει ευρύτατα γνωστό το "επτάπτυχο των θανάσιμων Αμαρτημάτων".....

 

Λαιμαργία

 

..............Λαγνεία

 

.........................Φθόνος

 

....................................Οργή

 

...........................................Φιλαργυρία

 

...........................................................Υπερηφάνεια

 

......................................................................Οκνηρία

 

 

Την γεννεσιουργό πατρότητα τόσο της "επταμελούς σύνθεσης" όσο και του χαρακτηρισμού ως "Επτά Θανάσιμα Αμαρτήματα" την οφείλουν σε Μεσαιωνικές καταβολές όπως "Η Θεία Κωμωδία" του Δάντη, "Ο Χαμένος Παράδεισος" του Μίλτον, ίσως ίσως και στους Μύθους του Καντέρμπουρι του Chaucer. Και φυσικά, ας είναι καλά και ο ομώνυμος πίνακας του Ιερώνυμου Μπος.

 

 

Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι :

 

Γιατί χαρακτηρίστηκαν ως "Αμαρτήματα"?

 

Είναι όντως και με βάση ποιά Ηθική?

Την Χριστιανική και μόνον ή μήπως μια ευρύτερη Κοσμική Ηθική?

Και το κυριότερο ερώτημα είναι:

 

 

Πως συνδέονται αλήθεια αυτοί οι επτά "Σκόπελοι" με την πορεία του γνήσιου Ζηλωτή στον Εσωτερισμό?

 

 

Επίσης, εξίσου σοβαρό ερώτημα προς διευκρίνηση :

 

 

Θα μπορούσαμε άραγε να πούμε ότι μιλώντας για τα παραπάνω, είναι το ίδιο σαν να μιλάμε για τον "Σκόπελο των Παθών" του ανθρώπου?

 

 

Ή είναι κάτι εντελώς διαφορετικό τα Πάθη ?

 

 

Και φυσικά,

 

 

πως συνδέονται τα Πάθη (ο χειρισμός τους εννοείται) με την Εσωτερική Ανέλιξη του Ψυχισμού του Ζηλωτή?

post-1097-1191601683_thumb.jpg

Edited by Avaris
Link to comment
Share on other sites

  • Replies 38
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Δεν πιστεύω στα αμαρτήματα. Ούτε με τη χριστιανική έννοια ούτε με καμία άλλη.

Πιστεύω σε πράγματα που ο κόσμος δέχεται η δεν δέχεται.

Πιστεύω πως ό,τι σκέφτεσαι, ότι κάνεις και ό,τι ζεις, αυτό έλκεις.

Link to comment
Share on other sites

Στον Εσωτερισμό - ως γενική έννοια - ο στόχος του Ζηλωτή είναι "κάτι ανώτερο ψυχοπνευματικά".

 

Για να "επιτευχθεί" όμως πρέπει να υπερνικηθεί - ή καλύτερα να "μεταστοιχειωθεί" - ένα σύνολο "εσωτερικών/ψυχικών εμποδίων".

 

"Εμπόδια" που τοποθετήθηκαν σε "κατηγορίες" και "κλίμακες".

 

Ονομάστηκαν "πλάνες", "πάθη", "ένστικτα", "ερπετικό σύμπλεγμα", "ψευδαισθήσεις", "Μάγια", "Αστρικός Λαβύρινθος" και πολλά πολλά άλλα ακόμη...

 

 

Μήπως, τελικά, υπάρχουν κάποιες "ομοιότητες" με την Εσωτερική Φιλοσοφία που εκφράζει το "Μοτίβο των Επτά Θανάσιμων Αμαρτημάτων"?

 

Μήπως η λέξη "Αμάρτημα" είναι απλώς άλλος ένας "τίτλος" - δεσποτικός μεν - που όμως αν δούμε πέραν της "εξοργιστικής επιφάνειάς" της, θα διαπιστώσουμε τα ίδια "Εσωτερικά Κλειδιά" που δίνει κάθε Εσωτερική Παράδοση - η καθεμία με τον δικό της τρόπο?

Link to comment
Share on other sites

Δεν θα τα χαρακτήριζα «αμαρτήματα» αλλά «πλάνες»

 

Τα περί ου ο λόγος «αμαρτήματα» είναι ακραίες συμπεριφορές που στην περίπτωση που μας χαρακτηρίζουν καταδεικνύουν ένα κάποιο εσωτερικό «πρόβλημα».. συγκεκριμένα είναι η εξωτερική ένδειξη ενός βαθύτερου προβλήματος που αντί να λυθεί αφέθηκε σε μια ανεξέλεγκτη πορεία που το μόνο που καταφέρνει είναι να μας βάζει ακόμα πιο βαθιά στον δρόμο της πλάνης?.

 

Αποτελούν πλάνες όχι βάσει κάποιου Ηθικού κώδικα αλλά κυρίως βάσει του «Πρακτικού Κώδικα» που λέει πως οι επιλογές μας είθισται να διευκολύνουν την ζωή μας και όχι να την δυσκολεύουν?και αν η ψυχική ανάταση - με περαιτέρω σκοπό να είμαστε θετικά δημιουργικοί -είναι το ζητούμενο μόνο σ αυτό δεν συντελούν..

Link to comment
Share on other sites

Το "Seven" - αν και το απεχθάνομαι - κατάφερε να κάνει ευρύτατα γνωστό το "επτάπτυχο των θανάσιμων Αμαρτημάτων".....

 

Λαιμαργία

 

..............Λαγνεία

 

.........................Φθόνος

 

....................................Οργή

 

...........................................Φιλαργυρία

 

...........................................................Υπερηφάνεια

 

......................................................................Οκνηρία

Την γεννεσιουργό πατρότητα τόσο της "επταμελούς σύνθεσης" όσο και του χαρακτηρισμού ως "Επτά Θανάσιμα Αμαρτήματα" την οφείλουν σε Μεσαιωνικές καταβολές όπως "Η Θεία Κωμωδία" του Δάντη, "Ο Χαμένος Παράδεισος" του Μίλτον, ίσως ίσως και στους Μύθους του Καντέρμπουρι του Chaucer. Και φυσικά, ας είναι καλά και ο ομώνυμος πίνακας του Ιερώνυμου Μπος.

Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι :

 

Γιατί χαρακτηρίστηκαν ως "Αμαρτήματα"?

...

Σκέψου και στοχάσου: στα περισσότερα μέρη του κόσμου, πέρα και πριν κάθε πιθανή "χριστιανική" επιρροή, όλα αυτά τα "αμαρτήματα" θεωρούναν... αμαρτήματα, δηλαδή λάθη/αστοχίες/αποτυχίες. Δύσκολα θα βρεις τόπο, παράδοση ή πολιτισμό που να έλεγε "μπράβο" σε κάποιο από αυτά...

... δεν μπορεί, κάτι θα σημαίνει αυτό...

Link to comment
Share on other sites

Το "Seven" - αν και το απεχθάνομαι - κατάφερε να κάνει ευρύτατα γνωστό το "επτάπτυχο των θανάσιμων Αμαρτημάτων".....

 

Λαιμαργία

 

..............Λαγνεία

 

.........................Φθόνος

 

....................................Οργή

 

...........................................Φιλαργυρία

 

...........................................................Υπερηφάνεια

 

......................................................................Οκνηρία

 

Γιατί χαρακτηρίστηκαν ως "Αμαρτήματα"?

 

Αμαρτια...σημαινει κυριολεκτικα απουσια..δηλαδη οταν πρατεις και δεν εισαι παρον εσυ.

Το θεμα μοιαζει με τις αυταπατες που ειχα βαλει παληοτερα καθως και τα "αμαρτηματα" αυταπατες ειναι

Αμαρτηματα χαρακτηριζονται επισης γιατι σε οδηγουν στα ακρα και τα ακρα πολλες φορες ειναι επικυνδυνα

Παραυτα ειναι το σχολειο της ζωης καθως ειναι μεσα στην ανθρωπινη φυση

Η τεχνη ειναι στο να εισαι ικανος να χρησιμοποιησεις τα αμαρτηματα και οχι να σε χρησιμοποιουν αυτα..

Μια δοκιμη θα μας και θσ σας πεισει... :whistling: .

Edited by Αrtzuna
Link to comment
Share on other sites

Σκέψου και στοχάσου: στα περισσότερα μέρη του κόσμου, πέρα και πριν κάθε πιθανή "χριστιανική" επιρροή, όλα αυτά τα "αμαρτήματα" θεωρούναν... αμαρτήματα, δηλαδή λάθη/αστοχίες/αποτυχίες. Δύσκολα θα βρεις τόπο, παράδοση ή πολιτισμό που να έλεγε "μπράβο" σε κάποιο από αυτά...

... δεν μπορεί, κάτι θα σημαίνει αυτό...

 

 

Όντως....

 

Κάτι θα σημαίνει!

Link to comment
Share on other sites

Παραυτα ειναι το σχολειο της ζωης καθως ειναι μεσα στην ανθρωπινη φυση

 

Η τεχνη ειναι στο να εισαι ικανος να χρησιμοποιησεις τα αμαρτηματα και οχι να σε χρησιμοποιουν αυτα..

 

 

 

Αμαρτήματα.....

 

 

Κάτι που ξεκίνησε απο "ζωτική ανάγκη" και κατέληξε σε "σφοδρή νοσηρή επιθυμία".......

 

 

Άρα, όχι κάτι εντελώς άχρηστο....

 

Αντιθέτως.....κάτι πραγματικά χρήσιμο....

 

κάποια απο αυτά για λίγο (πιθανόν ως κίνητρα εξέλιξης) και κάποια για πάντα (πχ τροφή)

 

 

Όντως, "Λέξη κλειδί" Artzuna :

 

 

ΣΧΟΛΕΙΟ.....

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Βασικά, ένα είναι το αμάρτημα: να κάνεις κάτι αυτοσκοπό.

 

Η λέξη "αυτοσκοπός" με μπερδεύει...δεν ξέρω πως την εννοείς.. και δεν βρίσκω κάτι κακό στο να είναι κάτι αυτοσκοπός...

πχ αγαπάς κάποιον και η αγάπη είναι το ζητούμενο..όχι μέσω της αγάπης να αποκομίσεις έτερα προσωπικά οφέλη συμφεροντολογικού χαρακτήρα....

 

Το πρόβλημα το εντοπίζω στο γεγονός πως ο διαπράττων κάποιο από τα προαναφερθέντα "αμαρτήματα", το έχει εσφαλμένα θέσει έστω και ασυνείδητα ως πηγή προσωπικής εκτόνωσης/δικαίωσης , ένα είδος λόγου ύπαρξης..

 

Προσπάθησε να αφαιρέσεις τον "λόγο ύπαρξης" από το υποκείμενο και αυτόματα το έχεις αποδιοργανώσει...

 

Πέρα όμως από τα παραπάνω υπάρχει και η πρακτική πλευρά της υπόθεσης...ποια κοινωνία θα "εξελίσσονταν/διατηρούσε την συνοχή της αν τα μέλη της επιδίδονταν ασύστολα στα παραπάνω?

Link to comment
Share on other sites

Βασικά, ένα είναι το αμάρτημα: να κάνεις κάτι αυτοσκοπό.

Γιατί να συμφωνούμε πάντα ρε κέρατε;

Link to comment
Share on other sites

Εγω πιστεύω σε αμαρτίες, αλλα μόνο σε αυτες που καταλαβαίνω για πιο λογο θεωρούνται έτσι.

Αυτή τη στιγμη παλεύω με τις εξής αμαρτίες.

1)Θυμός

2)Εγωισμός

3)Στεναχώριες

5)Φόβοι

6)Ζήλεια

 

 

 

Edited by Anthropos
Link to comment
Share on other sites

Εγώ προσωπικά ρε παιδιά δεν πιστεύω ότι υπάρχουν αμαρτήματα.Υπάρχουν όμως πράξεις και συνέπειες.Οτιδήποτε και αν κάνουμε,αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες του.Είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε και αυτά που θεωρούνται αμαρτήματα και ακόμη χειρότερα,όμως μετά θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα.Συνεπώς η γνωστή φράση:"Μην το κάνεις αυτό,θα σε τιμωρήσει ο Θεός",δεν μου λέει τίποτα.Τι φταίει ο Θεός που με τιμωρεί;Εγώ μόνος αυτοτιμωρούμε με αυτά που έχω πράξει.Ο Θεός έχει σημαντικότερα πράγματα να κάνει από το να τιμωρεί,μιας και ποτέ δεν τιμωρεί,αλλά διδάσκει.anyway

Edited by lost_poet
Link to comment
Share on other sites

Προσπάθησε να αφαιρέσεις τον "λόγο ύπαρξης" από το υποκείμενο και αυτόματα το έχεις αποδιοργανώσει...

 

Martina, με έχεις πιάσει.

 

Εννοώ, σε γενικές γραμμές, να κάνεις σκοπό αυτό που θα έπρεπε να είναι το μέσον. Οι πραγματικοί στόχοι είναι στ' αλήθεια ελάχιστοι (ποιοι; χμ... καλό ερώτημα!).

 

Γιατί να συμφωνούμε πάντα ρε κέρατε;

 

Ξέρω γω; Είμαστε στο ίδιο τάγμα;

Link to comment
Share on other sites

Βασικά, ένα είναι το αμάρτημα: να κάνεις κάτι αυτοσκοπό.

 

Ακριβώς γι αυτό τόσο και σαν έννοια η λέξη,έχει πλέον καταντήσει σκέτο λάστιχο... :mellow4:

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...