Jump to content

Δικαίωμα στην φαντασία


Recommended Posts

Γιατί τα σχολεία δεν υιοθετούν εκπαιδευτικά συστήματα που να προάγουν και να ενισχύουν την φαντασία των παιδιών ; Αλλά αυτό, είναι ένα άλλο πολύ μεγάλο θέμα ... :)

 

Με την υιοθέτηση της διαθεματικής μεθόδου διδασκαλίας προάγεται η φαντασία των παιδιών. Αλλά στην Ελλάδα δεν έχουμε τις υποδομές να ακολουθήσουμε αυτό το σύστημα, παρόλο που θεωρητικά λειτουργεί (και επειδή είναι θεωρητικά έχουν γίνει μπάχαλο τα πράγματα). Προάγεται -και καλά- η φαντασία των παιδιών, αλλά φορτώνονται στο σπίτι με ευθύνες και δεν έχουν χρόνο για κάτι "χαλαρό". :(

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 42
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Συμφωνώ. Η σημαντικότερη ασχολία για ένα παιδί ώστε να αναπτύξει την φαντασία του, ονομάζεται : παιχνίδι. :)

 

Ακόμη ένα link σχετικό με το θέμα > http://www.webmd.com/parenting/news/200611...ct-from-fiction

Edited by divemaster
Link to comment
Share on other sites

... οι οποίες βρίσκονται που ; κάτι σχετικό υπάρχει ; κάποιο άρθρο π.χ ; Σε ρωτάω επειδή θα μπορούσαμε να κάνουμε μια σύγκριση για να καταλήξουμε σε κάποιο ποιο ασφαλέστερο συμπέρασμα :)

 

 

Πολλές πληροφορίες έρχονται από βιβλία όπως «Μεγαλώστε Ευτυχισμένα Παιδιά» της Αλεξάνδρας Καππάτου, “Children With Learning Disabilities” και “Atypical Child Development in Context” της Dr. Dabie Nabuzoka.

Άλλες πληροφορίες θα βρεις σε sites όπως:

 

http://www.abc.net.au/science/news/health/...ish_1628324.htm

 

http://www.aboutourkids.org/aboutour/articles/imaginary.html

 

(ποιό γενικό)

http://www.psynet.gr/index.php?option=com_...4&Itemid=26

 

Τα links μέσα στα sites αυτά είναι πολύ κοντά στο αντικείμενο που ψάχνουμε.

Edited by Dromos
Link to comment
Share on other sites

Πολύ ενδιαφέροντα ... :) και νομίζω τώρα έχουμε αρκετό υλικό για μελέτη πρωτού καταλήξουμε κάπου ...

 

Γιατί και πότε χάνει ο άνθρωπος το δικαίωμα στην φαντασία?;

 

Επιστρέφοντας, νομίζω πως μπορούμε να πούμε πως το δικαίωμα που έχει ο άνθρωπος στην φαντασία, δεν το χάνει ποτέ.

 

Πρέπει όμως νομίζω να διαχωρίσουμε τώρα, το γεγονός πως το ύφος - αν μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι - της φαντασίας των ενιλήκων διαφέρει από το ύφος της φαντασίας των παιδιών. Τα παιδιά φαντάζονται κατά την διαδικασία ενός παιχνιδιού. Και όπως δείχνουν τα δεδομένα που έχουμε ως τώρα, μπορούν να ξεχωρίσουν το φανταστικό από το πραγματικό, αν ερωτηθούν.

 

Το πρόβλημα της "διαταραχής" που αναφέρει η Νεφέλη, ενώ ο dromos το κάνει πιο συγκεκριμένο λέγοντας "ψύχωση", εμφανίζεται - πάλι σύμφωνα με μελέτες - σπανιότερα στα παιδιά απ' ότι στους ενήλικες. Με κάποιον τρόπο, χάνεται αυτή η ικανότητα του διαχωρισμού πραγματικότητας - φαντασίας για κάποια μερίδα ενηλίκων. Κι αυτό δεν συμβαίνει από την μια μέρα στην άλλη, αλλά έχω την εντύπωση πως σταδιακά και από τις ηλικίες που αναφέρει ο dromos (8-10 ετών δηλ.), αυτή η ικανότητα αρχίζει να εξασθενεί. Πλειάδα από εξωγενείς παράγοντες συντελούν σ' αυτό.

 

Κατά την άποψή μου, το σημαντικό είναι ένας ενήλικας - όταν φαντάζεται - να συνειδητοποιεί πως αυτό που υπάρχει στο νου του είναι φαντασία. Να ξέρει δηλ. ότι αυτό που κάνει εντάσσεται στα πλαίσια της φαντασίας, είναι φαντασία - όχι πραγματικότητα. Αν δεν το ξέρει, τότε έχουμε πρόβλημα. Κάτι συμβαίνει. Δεν είναι ακριβώς ότι χάνει το δικαίωμα να φαντάζεται - το δικαίωμα αυτό το έχει ασφαλώς - αλλά είναι πως δεν μπορεί να ξεχωρίσει πλέον την φαντασία από την πραγματικότητα.

 

Ένας παράγοντας που συντελεί στο να ελλατωθεί αυτή η ικανότητα του διαχωρισμού φαντασίας - πραγματικότητας στους ενήλικες ή στους έφηβους, είναι νομίζω αυτό που λέμε "η μοναξιά των ανθρώπων στην σημερινή κοινωνία". Πολύ σπουδαίος παράγοντας και αιτία μυριάδων "κακών" της εποχής μας.

 

Τα παιδιά ως φαίνεται, αν ερωτηθούν, θα δώσουν σωστές απαντήσεις για το "φανταστικό" και το "πραγματικό". Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που ένας ενήλικας π.χ που ασχολείται χρόνια με τον Τόλκιν, ερωτηθεί αν όλα αυτα που λέει ο Τόλκιν είναι φαντασία ή πραγματικότητα και αυτός απαντήσει : "ναι, αυτά είναι αλήθεια" ;

 

(αναφέρω τον Τόλκιν γιατί κάπου, κατά την διάρκεια του ψαξίματος, συνάντησα ένα pdf 143 σελίδων (!) που συνδίαζε το παραμύθι του Τόλκιν, με μια συμπεριφορά ενηλίκων που φαίνεται να προσομοίαζε με τους χαρακτήρες του συγγραφέα αυτού του παραμυθιού)

Edited by divemaster
Link to comment
Share on other sites

Ρε παιδιά, η θεματοθέτης που βρίσκεται ; Μας έβαλε δηλ. στο "ψάξιμο" και την κοπάνησε ; :) Άσε δηλ. που μας υποσχέθηκε και άλλες ερωτήσεις ... :)

 

(...θ'ακολουθήσουν κι άλλες ερωτήσεις...)
Link to comment
Share on other sites

...Με την υιοθέτηση της διαθεματικής μεθόδου διδασκαλίας προάγεται η φαντασία των παιδιών. Αλλά στην Ελλάδα δεν έχουμε τις υποδομές να ακολουθήσουμε αυτό το σύστημα, παρόλο που θεωρητικά λειτουργεί (και επειδή είναι θεωρητικά έχουν γίνει μπάχαλο τα πράγματα)....
Πάντα εξαρτάται το τι προσπαθούμε να πετύχουμε. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν είναι ανταγωνιστικό (ή που δεν έχει ανταγωνισμό) εξυπηρετεί κάποια πράγματα. π.χ. το να δίνει μια εντύπωση αποτελεσματικότητας, χωρίς να είναι αποτελεσματικό (τί είναι όμως αποτελεσματικό;) και σίγουρα η προαγωγή της φαντασίας δεν είναι από αυτά που εξυπηρετεί.

Η διαθεματική πάλι μέθοδος δεν είναι και τόσο επιτυχημένη (αλλά και πάλι με ποια κριτήρια;) στο εξωτερικό. Ή μάλλον είναι αλλά όχι με τον τρόπο που εννοούμε όταν μιλάμε γι' αυτή. Από ποιά άποψη;

Αν ισχύει η κλασική άποψη "η γνώση είναι δύναμη", η διαθεματική προσέγγιση πετυχαίνει τρία πράγματα:

1. Να προσφέρει ημιμάθεια σε όσους βαριούνται να από ψάξουν μόνοι τους. Να προσφέρει ευαισθησία στις φαντασιώσεις (που περνούν για "φαντασία")

2. Να φιλτράρει εκείνους που δεν βαριούνται

3. ως συνέπεια αυξάνει το χάσμα μεταξύ "ελίτ" και "κοσμάκη" χωρίς να είναι φανερό.

Από μια άποψη αυτό είναι δίκαιο. Κύριε, κυρία, σου δίνουμε τις ευκαιρίες, δε φταίμε εμείς αν επιλέγεις τη μετριότητα.

Από μια άλλη άποψη είναι "εκ του πονηρού".

Παλιά το πιο ανταγωνιστικό σύστημα ζόριζε αρκετά, με παρόμοια αποτελέσματα φυσικά αλλά διαφορετικό φιλτράρισμα.

Ποιο από τα δύο είναι προτιμότερο;;;

Link to comment
Share on other sites

Πάντα εξαρτάται το τι προσπαθούμε να πετύχουμε. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν είναι ανταγωνιστικό (ή που δεν έχει ανταγωνισμό) εξυπηρετεί κάποια πράγματα. π.χ. το να δίνει μια εντύπωση αποτελεσματικότητας, χωρίς να είναι αποτελεσματικό (τί είναι όμως αποτελεσματικό;) και σίγουρα η προαγωγή της φαντασίας δεν είναι από αυτά που εξυπηρετεί.

 

Δεν είναι από αυτά που εξυπηρετεί, είναι όμως μέσα στο σχεδιασμό. Άλλο το ότι δε γίνεται..

 

Αν ισχύει η κλασική άποψη "η γνώση είναι δύναμη", η διαθεματική προσέγγιση πετυχαίνει τρία πράγματα:

1. Να προσφέρει ημιμάθεια σε όσους βαριούνται να από ψάξουν μόνοι τους. Να προσφέρει ευαισθησία στις φαντασιώσεις (που περνούν για "φαντασία")

2. Να φιλτράρει εκείνους που δεν βαριούνται

3. ως συνέπεια αυξάνει το χάσμα μεταξύ "ελίτ" και "κοσμάκη" χωρίς να είναι φανερό.

 

Συμφωνώ και επαυξάνω! Και αυτή η κατάσταση δεν είναι δυνατόν να ελεγχθεί από τον εκπαιδευτικό (γιατί τι να πρωτοκοιτάξει μέσα σε 30 παιδιά;)

 

Παλιά το πιο ανταγωνιστικό σύστημα ζόριζε αρκετά, με παρόμοια αποτελέσματα φυσικά αλλά διαφορετικό φιλτράρισμα.

Ποιο από τα δύο είναι προτιμότερο;;;

 

Προτιμώ το παλιό. Επειδή τουλάχιστον τότε έβλεπες έστω και μια προσπάθεια από τους πιο αδύναμους μαθητές. Ενώ τώρα επαναπαύονται..

 

(μία σημείωση, εγώ μιλάω για ηλικίες δημοτικού και όχι γυμνασίου και λυκείου)

Link to comment
Share on other sites

Ρε παιδιά, η θεματοθέτης που βρίσκεται ;

Παρούσα! :cheerful:

 

~*~*~

 

Αγαπητή Νεφέλη.

:015annoyed:

 

Το γιατί γίνεται έχει να κάνει με μέρος του μηχανισμού του εγκεφάλου (εμπειρίες ? μνήμη ? επαλήθευση ? προσαρμογή κλπ). Μεγαλώνοντας αλλάζουν οι ανάγκες και οι «πραγματικότητες». Ένας 18χρονος δεν νιώθει τόσο την ανάγκη να παίξει με τα αυτοκινητάκια ούτε ένα παιδάκι 5 ετών να κάνει σεξ.

Γενικώς αλλάζουν όλα και μαζί με αυτά είναι και ο εγκέφαλος.

Η ερωτική φαντασίωση δεν παύει να είναι? φαντασίωση. Είτε καουμπόη με σπιρούνια φαντασιώνεσαι είτε ψηλή ξανθιά νταρντάνα είτε το αφεντικό σου να σου τριπλασιάζει τον μισθό γιατί ?είσαι και πολύ μόρτης άντρας?, ο κοινός παράγοντας είναι ένας : η φαντασία.

Πράγματι αλλάζουν πολλές οι ανάγκες μεγαλώνοντας, αλλά μια ανάγκη παραμένει πάντα : η ανάγκη της φαντασίωσης ότι έχουμε/ζούμε αυτό που? δεν έχουμε/ζούμε.

 

Το να πλάσει κανείς δικούς του κόσμους δεν είναι καθόλου κακό. Μάλιστα πολύ μεγάλοι καλλιτέχνες, συγγραφείς, ζούνε πολύ έντονα στους δικούς τους κόσμους για να μπορέσουν να τα μεταφέρουν στο κοινό τους. Το πρόβλημα είναι να «εγκλωβιστεί» κανείς σε φανταστικό - εικονικό κόσμο αυτό και να αποκόπτει (σταδιακά ή άμεσα) την επικοινωνία (με την ευρεία έννοια) με την πραγματικότητα.

Ποια είναι η πραγματικότητα και ποιος την ορίζει?;

(το αγαπημένο μου ερώτημα είναι αυτό :angel: )

 

~*~*~

 

Τα παιδιά φαντάζονται κατά την διαδικασία ενός παιχνιδιού. Και όπως δείχνουν τα δεδομένα που έχουμε ως τώρα, μπορούν να ξεχωρίσουν το φανταστικό από το πραγματικό, αν ερωτηθούν.

[?]

Με κάποιον τρόπο, χάνεται αυτή η ικανότητα του διαχωρισμού πραγματικότητας - φαντασίας για κάποια μερίδα ενηλίκων. Κι αυτό δεν συμβαίνει από την μια μέρα στην άλλη, αλλά έχω την εντύπωση πως σταδιακά και από τις ηλικίες που αναφέρει ο dromos (8-10 ετών δηλ.), αυτή η ικανότητα αρχίζει να εξασθενεί. Πλειάδα από εξωγενείς παράγοντες συντελούν σ' αυτό.

Μήπως αυτοί οι εξωγενείς παράγοντες είναι που πρέπει να εξετάσουμε; Μήπως αυτή η στείρα ορθολογιστική ?μανία? (τρόπος του λέγειν) που διακατέχει την σύγχρονη κοινωνία είναι τελικά η υπεύθυνη για την ?τρέλα? του ενήλικα που αναζητά διέξοδο;

?Μήπως το παρακάναμε με την ?πραγματικότητα? εξορίζοντας πέραν του δέοντος το παραμύθι, με αποτέλεσμα τώρα να πληρώνουμε το τίμημα της έλλειψης ισορροπίας μέσω των ψυχωτικών (που πλέον είναι πολύ περισσότεροι απ?ότι στο παρελθόν) ;

 

 

(?ερωτήσεις δεν ήθελες;! Ε, πάρε! :lol: )

Link to comment
Share on other sites

. Είτε καουμπόη με σπιρούνια φαντασιώνεσαι είτε ψηλή ξανθιά νταρντάνα είτε το αφεντικό σου να σου τριπλασιάζει τον μισθό γιατί ?είσαι και πολύ μόρτης άντρας?, ο κοινός παράγοντας είναι ένας : η φαντασία.

 

:063laugh::063laugh::063laugh:

Link to comment
Share on other sites

Ποια είναι η πραγματικότητα και ποιος την ορίζει?;

(το αγαπημένο μου ερώτημα είναι αυτό :angel: )

 

Η πραγματικότητα είναι η δική μου και την ορίζω εγώ!

Link to comment
Share on other sites

~*~*~

:015annoyed:

Ζητώ συγνώμη αν σε προσέβαλε το Αγαπητή! (ή το Νεφέλη;)

 

Η ερωτική φαντασίωση δεν παύει να είναι? φαντασίωση. Είτε καουμπόη με σπιρούνια φαντασιώνεσαι είτε ψηλή ξανθιά νταρντάνα είτε το αφεντικό σου να σου τριπλασιάζει τον μισθό γιατί ?είσαι και πολύ μόρτης άντρας?, ο κοινός παράγοντας είναι ένας : η φαντασία.

Πράγματι αλλάζουν πολλές οι ανάγκες μεγαλώνοντας, αλλά μια ανάγκη παραμένει πάντα : η ανάγκη της φαντασίωσης ότι έχουμε/ζούμε αυτό που? δεν έχουμε/ζούμε.

Δεν ανέφερα πουθενά για «ερωτική φαντασίωση». Μίλησα (από πηγές παιδοψυχιατρικής) για ανάγκες, απαντώντας στην ερώτηση που έθεσες «Γιατί και πότε ? διαχωρισμός του ?φυσιολογικού? από του ?διαταραγμένου? ;». Δεν κατανοώ την παρέμβαση σου και αν δεν κατάλαβα κάτι, σε παρακαλώ να γίνεις ποιο σαφής.

 

Ποια είναι η πραγματικότητα και ποιος την ορίζει?;

(το αγαπημένο μου ερώτημα είναι αυτό :angel: )

Τα φιλοσοφικά ερωτήματα δεν συνάδουν με την (ψυχ)ιατρική.

Link to comment
Share on other sites

Ζητώ συγνώμη αν σε προσέβαλε το Αγαπητή! (ή το Νεφέλη;)

:018bleh:

Τίποτα δε με προσέβαλε. Η πολύ τυπικότητα με χάλασε.

Χαλάρωσε! ^_^

 

Δεν ανέφερα πουθενά για «ερωτική φαντασίωση». Μίλησα (από πηγές παιδοψυχιατρικής) για ανάγκες, απαντώντας στην ερώτηση που έθεσες «Γιατί και πότε ? διαχωρισμός του ?φυσιολογικού? από του ?διαταραγμένου? ;». Δεν κατανοώ την παρέμβαση σου και αν δεν κατάλαβα κάτι, σε παρακαλώ να γίνεις ποιο σαφής.

Ανέφερες ως παράδειγμα τα αυτοκινητάκια "εναντίον" του σεξ ως διαφορές στις ανάγκες της κάθε ηλικίας. Οπότε, αντίστοιχα ισχυρίστηκα ότι φαντασίωση η μια, φαντασίωση και η άλλη. Ξαναδιάβασε το ποστ μου. Αν και πάλι δεν είμαι σαφής, ενημέρωσέ με για να προσπαθήσω να το παρουσιάσω διαφορετικά και ίσως πιο κατανοητά.

 

Τα φιλοσοφικά ερωτήματα δεν συνάδουν με την (ψυχ)ιατρική.

Η φιλοσοφία "κολλάει" εκεί που δεν υπάρχει απόδειξη. Η ιατρική έχει κατά ένα 80-90% αποδείξεις (π.χ. τραβάω αυτό το νεύρο και κλωτσάει αυτό το πόδι - κόβω το νεύρο άρα αχρηστεύω το πόδι). Το υπόλοιπο 10-20% παραμένει στο "σκοτάδι" κι εκεί είναι που μπαίνει η θεωρία και η φιλοσοφία.

Η ψυχιατρική είναι η "γέφυρα" μεταξύ ιατρικής και ψυχολογίας. Κατά κύριο λόγο, η ψυχιατρική δεν λύνει το πρόβλημα, απλά το "κουκουλώνει" : δίνει φάρμακα για να κατευνάσει τις αντιδράσεις του ασθενή, αλλά εάν δεν συνοδευτεί η χορήγηση φαρμάκων με συνεδρίες, τότε δεν γίνεται τίποτα --με το που θα σταματήσει ο ασθενής τα φάρμακα, οι αντιδράσεις θα επανέλθουν.

Η ψυχολογία από την άλλη, η οποία συνεργάζεται στενά με την ιατρική και ακόμα στενότερα με την ψυχιατρική, είναι τίγκα στη φιλοσοφία και έχει έλλειψη από αποδείξεις. Εδώ, τα ποσοστά πάνε ανάποδα (δλδ 80-90% φιλοσοφία και 10-20% αποδείξεις). Και με το θέμα που συζητάμε, ασχολούνται και η ψυχολογία και η ψυχιατρική.

(Θυμίσου επίσης ότι πατέρες της ψυχολογίας είναι ο Πυθαγόρας, ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας... όλοι τους φιλόσοφοι :smilewink: ).

 

Άρα, φυσικά και συνάδουν τα φιλοσοφικά ερωτήματα και με την ιατρική και με την ψυχιατρική και με την ψυχολογία.

 

Τσάκο όμως άλλο ένα ερώτημα :

Τι είναι φιλοσοφία; Με τι ασχολείται;

Link to comment
Share on other sites

?Μήπως το παρακάναμε με την ?πραγματικότητα? εξορίζοντας πέραν του δέοντος το παραμύθι, με αποτέλεσμα τώρα να πληρώνουμε το τίμημα της έλλειψης ισορροπίας μέσω των ψυχωτικών (που πλέον είναι πολύ περισσότεροι απ?ότι στο παρελθόν) ;

Τι παρακάνουμε και ποιο παραμύθι εξορίζουμε;

Το παρακάνει με την πραγματικότητα κάποιος που ξυπνά το πρωί στις 6 να πάει στη δουλειά του και γυρίζει το βράδυ (και όλοι μας λίγο πολύ) για να ζήση την οικογένειά του; (βάλε 2 παιδιά αν θες (φανταστικά είναι)). Δεν του στερεί κανείς την φαντασία του όμως. Απλά αμύνεται στη ζωή θα έλεγα. Αυτή είναι η πραγματικότητα για αυτόν. Όλοι έχουν φαντασία. Υπάρχει κάποιος (υγιής) χωρίς;

 

Ψυχωσικός δεν έγινε κάποιος που στερήθηκε παραμύθια. Κάποιοι μάλιστα μπορεί να γίνουν ψυχωσικοί επειδή άκουγαν και φαντάζονταν παραμύθια.

Η ψύχωση έχει να κάνει με πολλούς άλλους παράγοντες και δεδομένα (και με την φαντασία όμως) αλλά και με την παθολογία.

Η έλλειψη ισορροπίας είναι παρεξηγημένη έτσι όπως την θέτεις, γιατί διαφορετικοί άνθρωποι αντιδρούν διαφορετικά. Αν 1 στους 10 έχει χαμηλά ποσοστά σεροτονίνης τότε θα γίνει ποιο εύκολα ψυχωσικός, είτε με παραμύθια και φαντασίες, είτε χωρίς.

Link to comment
Share on other sites

Ανέφερες ως παράδειγμα τα αυτοκινητάκια "εναντίον" του σεξ ...........ψυχολογία.

Οκ.

 

Τσάκο όμως άλλο ένα ερώτημα :

Τι είναι φιλοσοφία; Με τι ασχολείται;

Δεν παίζουμε το παιχνίδι με τις ερωτήσεις φαντάζομαι και ούτε υπάρχει διαγωνισμός γνώσεων προς επίδειξη. Διάλογο κάνουμε.

Φιλοσοφία σημαίνει αγαπώ τη σοφία. Τώρα με το τι ασχολείται είναι πολύ μεγάλο το εύρος της.

 

((Να ρωτήσω και ?γω τώρα;))

Link to comment
Share on other sites

Δεν παίζουμε το παιχνίδι με τις ερωτήσεις φαντάζομαι και ούτε υπάρχει διαγωνισμός γνώσεων προς επίδειξη. Διάλογο κάνουμε.

Φυσικά και δε παίζουμε παιχνίδι γνώσεων. Φυσικά και κάνουμε διάλογο. Οι ερωτήσεις βοηθούν τον διάλογο και συχνά έχουν ρόλο απάντησης...

 

Εξηγώ :

 

Ρώτησα τι είναι φιλοσοφία και με τι ασχολείται.

 

Μου απαντάς :

Φιλοσοφία σημαίνει αγαπώ τη σοφία. Τώρα με το τι ασχολείται είναι πολύ μεγάλο το εύρος της.

Και συνεχίζω με ερώτηση -που δεν την κάνω για σπάσιμο νεύρων, αλλά κάπου στοχεύω- :

 

Δηλαδή, η επιστήμη δεν είναι/εμπεριέχει σοφία; Το εύρος της φιλοσοφίας/αγάπης για σοφία δεν μπορεί να συμπεριλάβει και την επιστημονική σοφία;

 

(...κατάλαβες;... :smilewink: )

 

((Να ρωτήσω και ?γω τώρα;))

Φυσικά!! :cheerful:

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...