Νεφέλη Posted December 14, 2007 Report Share Posted December 14, 2007 Έχετε νιώσει ποτέ σα να είναι όνειρο ή ψευδαίσθηση όλ? αυτά που ζείτε; Να νιώθετε σα να μην είναι τίποτα απ? όσα ζείτε αληθινά, πραγματικά. Δεν μιλώ με την έννοια του ?είναι τόσο όμορφα, που μοιάζει με όνειρο? ούτε με την έννοια της αίσθησης που προκαλείται λόγω αλκοόλ ή έντονου συναισθηματικού σοκ ή απλά... νύστας, αλλά για μια καταλυτική αίσθηση του ότι τίποτα δεν είναι πραγματικό, ?δεν είμαι εγώ αυτός που ζεί τώρα αυτά? ή/και ?απλά παρακολουθώ μια ταινία?. Αν ναι, πως το εξηγείτε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Anele Posted December 14, 2007 Report Share Posted December 14, 2007 εμενα μου συμβαινει καθε φορα που συνηδειτοποιω οτι εχω deja vu....νιωθω οτι δεν ειναι αληθινο και οτι κυλαει αλλιως ο χρονος σαν σε σαπουνοφουσκα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αυγερινός Posted December 15, 2007 Report Share Posted December 15, 2007 Έχετε νιώσει ποτέ σα να είναι όνειρο ή ψευδαίσθηση όλ' αυτά που ζείτε; Να νιώθετε σα να μην είναι τίποτα απ' όσα ζείτε αληθινά, πραγματικά. Δεν μιλώ με την έννοια του 'είναι τόσο όμορφα, που μοιάζει με όνειρο' ούτε με την έννοια της αίσθησης που προκαλείται λόγω αλκοόλ ή έντονου συναισθηματικού σοκ ή απλά... νύστας, αλλά για μια καταλυτική αίσθηση του ότι τίποτα δεν είναι πραγματικό, 'δεν είμαι εγώ αυτός που ζεί τώρα αυτά' ή/και 'απλά παρακολουθώ μια ταινία'. Αν ναι, πως το εξηγείτε; Ναι αμέ. Έντονες σκέψεις ε; Υπάρχουν πράγματα που αν τα σκεφτείς ανατριχιάζεις; Υπάρχει δηλαδή η δυνατότητα της σκέψης να επηρεάζει τις αισθήσεις μας; Και δεν αναφέρομαι σε ψεύτικο ή αληθινό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Τράγου Κέρατο Posted December 15, 2007 Report Share Posted December 15, 2007 Πολλάκις. Το αποκαλώ «στιγμή διαύγειας», διότι τέτοιες στιγμές μπορώ να στοχαστώ καλύτερα στο σενάριο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Romeo Posted December 15, 2007 Report Share Posted December 15, 2007 Υπάρχουν άνθρωποι που όταν φτάνουν στο τέλμα επιλέγουν μέρη με ενέργεια ( τουλάχιστον γι?αυτους) για να καταφέρουν να βγουν για λίγο αυτό που ζουν, να ζήσουν αυτό που θέλουν να ζήσουν, να δουν σαν θεατές τη ζωή τους, ίσως αυτό τους δίνει κάποιες στιγμές «διαλλείματος» για να μπορέσουν να προχωρήσουν. Εγώ να ρωτήσω τη συντονίστρια αν ζει τέτοιες καταστάσεις? όχι κυρία μου δε θα μας ρωτάς εμάς να βγάζεις τα συμπεράσματα σου εκ του ασφαλούς, εδώ σε θέλω να αρχίσεις να εκτίθεσαι και εσύ! :-p Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted December 15, 2007 Author Report Share Posted December 15, 2007 Υπάρχει δηλαδή η δυνατότητα της σκέψης να επηρεάζει τις αισθήσεις μας; Εννοείς γενικώς ή την δεδομένη στιγμή της συγκεκριμένης αίσθησης; ~~~ Πολλάκις. Το αποκαλώ «στιγμή διαύγειας», διότι τέτοιες στιγμές μπορώ να στοχαστώ καλύτερα στο σενάριο. Μ’αρέσεις Κερατάκο! ~~~ Υπάρχουν άνθρωποι που όταν φτάνουν στο τέλμα επιλέγουν μέρη με ενέργεια (τουλάχιστον γι’αυτους) για να καταφέρουν να βγουν για λίγο αυτό που ζουν, να ζήσουν αυτό που θέλουν να ζήσουν, να δουν σαν θεατές τη ζωή τους, ίσως αυτό τους δίνει κάποιες στιγμές «διαλλείματος» για να μπορέσουν να προχωρήσουν. Δεν αναφέρομαι στην συνειδητή πρόκληση αυτής της αίσθησης με τον όποιο τρόπο. Αναφέρομαι στο όταν συμβαίνει αυθόρμητα και απρόκλητα, σε εντελώς ‘άκυρες’ στιγμές. Όπως π.χ. όταν περιμένεις στην στάση να έρθει το λεωφορείο ή όταν βρίσκεσαι σε μια επαγγελματική συνάντηση ή ακόμα κι όταν έχεις βγει με τα φιλαράκια σου για καφέ κλπ κλπ. Εγώ να ρωτήσω τη συντονίστρια αν ζει τέτοιες καταστάσεις… όχι κυρία μου δε θα μας ρωτάς εμάς να βγάζεις τα συμπεράσματα σου εκ του ασφαλούς, εδώ σε θέλω να αρχίσεις να εκτίθεσαι και εσύ! :-p Η διαχειρίστρια συνήθως όταν θέτει ένα ερώτημα προς συζήτηση που αφορά κάποια εμπειρία, είναι για κάτι που έχει και η ίδια βιώσει στο παρελθόν ή/και βιώνει την δεδομένη χρονική περίοδο. Όταν το ερώτημα είναι απλά από περιέργεια ή για χάρη συζήτησης, το διευκρινίζει. Τα ευκόλως εννοούμενα ας παραλείπονται Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αυγερινός Posted December 15, 2007 Report Share Posted December 15, 2007 Γενικά και ειδικά. Μου κάνει εντύπωση που σου έκανε εντύπωση Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
infinity Posted December 24, 2007 Report Share Posted December 24, 2007 (edited) Ναι αρκετες φορες εχω νοιωσει να ειμαι σε τετοια κατασταση για λιγα δευτερολεπτα.Αυτο γινοτανε κυριως στο παρελθον μου σε στιγμες με απολυτη χαλαρωση. Edited December 24, 2007 by infinity Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sucore Posted December 25, 2007 Report Share Posted December 25, 2007 (edited) Wellcome to my WoRlD :cheerful: Εχω περασει τοσο πολυ χρονο σκεφτομενος ετσι που τωρα πια πιστευω πως ετσι ειναι, τα παντα γυρω μας ειναι ψευδαισθηση ο οποια ομως εχει αμεση σχεση με τη πραγματικοτητα. Εμεις ομως μεγαλωμενοι σε μια κοινωνια που πραγματικα ΔΕΝ εχει ιδεα για την πραγματικη μας~της υποσταση (και ετσι εχει φτιαξει απολυτα πλαστους κοσμους για να εχει την ψευδαισθηση του ελεγχου) αντιλαμβανομαστε σε εξαιρετικα σπανιες περιπτωσεις την αληθεια για τον κοσμο αυτο, ομως ακομα και σε αυτες τις περιπτωσεις (συνηθισμενοι καθως ειμαστε στο πλαστο) θεωρουμε αυτα που καταλαβαινουμε παραισθησεις (οσο μεγαλη εντυπωση κι αν μας κανουν, οσο βεβαιοι και να ειμαστε πως κατι αλλο κρυβεται "εκει πισω") και φυσικα (ειρωνικο) γυρναμε στις παλιες μας συνηθιες... To θεμα ειναι πως ΤΑ ΠΑΝΤΑ συμβαινουν για καποιον λογο, οχι για μελλοντικη τους χρηση, ο λογος μπορει να βρισκεται παντου ομως το μονο σιγουρο ειναιι πως περιεχει συνδεσμους για τα παντα που επηρεαζει. Ολοκληρη η υλικη υποσταση ειναι απλα η εικονα μιας ανωτερης και απολυτως ολοκληρωμενης αληθειας οπου μεσα σε αυτην τα παντα συνδεονται (οπως ολα τα οργανα συνδεονται μεσα μας ας πουμε - χωρις την ιεραρχια που τους εχουμε κατονομασει) και εκει οπως ειναι αναμενωμενο τα παντα ενυπαρχουν (ακομα και ο καρκινος αλλα αυτο ειναι αλλη ιστορια λιγακι πιο μπλεγμενη)... Τωρα αν πραγματικα θες να μαθεις πως το εξηγω θα σε απογοητευσω, δεν υπαρχει καποια εξηγηση που να μην περιεχει τραβηγμενα απο τα μαλια φαινομενα (οπως θα τα σχολιαζαν οι περισσοτεροι). Με δυο λογια (μιας και δεν εχω πολυ χρονο για να σκεφτω πως θα τα περιγραψω), το πνευμα μας ειναι αρρηκτα συνεδεμενο με το πνευμα του κοσμου (οτι εννοει ο καθενας ως κοσμο, περιεχει πολλα περισσοτερα απο τα παντα ) και υπαρχει μια συνεχης επικοινωνια μεταξυ τους. Απλα το κακο της υποθεσης ειναι πως ΕΜΕΙΣ δεν εχουμε καλη επικοινωνια με το πνευμα μας.. ΥΓ. Ο φονος ειναι εξαιρετικα απαγορευτικος*, ουτως η αλλως ουτε ο Σατανας δεν σκοτωνει, μονο σκλαβωνει *Εκτος απο λιγες περιπτωσεις οπου γινεται μαζικα και ΠΟΤΕ στοχευοντας το δοχειο-σωμα, απλα καθαριζονται καποιες περιοχες και αυτοματως αχρηστευεται η χρησιμοτητα της υλης=κανενας λογος περαιτερω υπαρξης της... Entheogenic S s sss can talk u know....... Edited December 25, 2007 by Sucore Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
chicorS Posted September 21, 2008 Report Share Posted September 21, 2008 Έχετε νιώσει ποτέ σα να είναι όνειρο ή ψευδαίσθηση όλ? αυτά που ζείτε; Να νιώθετε σα να μην είναι τίποτα απ? όσα ζείτε αληθινά, πραγματικά. Δεν μιλώ με την έννοια του ?είναι τόσο όμορφα, που μοιάζει με όνειρο? ούτε με την έννοια της αίσθησης που προκαλείται λόγω αλκοόλ ή έντονου συναισθηματικού σοκ ή απλά... νύστας, αλλά για μια καταλυτική αίσθηση του ότι τίποτα δεν είναι πραγματικό, ?δεν είμαι εγώ αυτός που ζεί τώρα αυτά? ή/και ?απλά παρακολουθώ μια ταινία?. Αν ναι, πως το εξηγείτε; μου συμβαινει συχνα.. το γεγονος το αποδιδω στο φοβο του ανθρωπου για τη μικρη διαρκεια της ζωης του, σε γεγονοτα που ισως τον εκαναν να αισθανθει πως αλλαξε, σε προβληματα που η λυση τους ηταν ψεμα... στο οτι τιποτα δεν ειναι δεδομενο,τιποτα δεν μας ανηκει.. θα ρθει μια μερα που θα τα χασουμε ολα..και ηδη εχουμε χασει παρα πολλα.. σε πραγματα που αναθεωρησαν το ειναι μας μεσα σε κλασματα δευτερολεπτου... στη απαισιοδοξια και τους φοβους μας... σ αυτη την ασχημη ριχη καταληξη του κοσμου μας ελπιζω να σε βοηθησα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
agelina Posted September 21, 2008 Report Share Posted September 21, 2008 Εχεις την αίσθηση ότι εκείνη την στιγμή είναι η πραγματικότητα και όλα τα υπόλοιπα απλώς είναι μέσα σε σύννεφο. Μπορείς να ακούσεις ακόμα και τον χτύπο της καρδιάς και όλα μοιάζουν για κλάσματα του δευτερολέπτου ότι έχουν σταματήσει. Και η αίσθηση ότι δεν αξίζει να στεναχωριέσαι για τίποτα, και ότι όλα θα γίνουν όπως πρέπει να γίνουν. Νιώθεις ότι ακόμα λίγο και θα μπορέσεις να δεις και τις εικόνες που θα συμπληρώσουν την αίσθηση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δανάη Posted September 21, 2008 Report Share Posted September 21, 2008 Έχετε νιώσει ποτέ σα να είναι όνειρο ή ψευδαίσθηση όλ? αυτά που ζείτε; Να νιώθετε σα να μην είναι τίποτα απ? όσα ζείτε αληθινά, πραγματικά. Δεν μιλώ με την έννοια του ?είναι τόσο όμορφα, που μοιάζει με όνειρο? ούτε με την έννοια της αίσθησης που προκαλείται λόγω αλκοόλ ή έντονου συναισθηματικού σοκ ή απλά... νύστας, αλλά για μια καταλυτική αίσθηση του ότι τίποτα δεν είναι πραγματικό, ?δεν είμαι εγώ αυτός που ζεί τώρα αυτά? ή/και ?απλά παρακολουθώ μια ταινία?. Αν ναι, πως το εξηγείτε; Το έχω νιώσει αυτό που λες, Νεφέλη, αρκετές φορές. Κρατάει όμως λίγη ώρα και σταματάει όταν κάτι άσχετο μου διασπάσει την προσοχή. Ως τώρα το δικαιολογούσα ως μια τάση φυγής από την πραγματικότητα που ζω, αν και δεν μπορώ να πω ότι είναι τόσο άσχημη. Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν το είχα σκεφτεί και τόσο πολύ. Ίσως να έπρεπε να με είχε απασχολήσει περισσότερο, αλλά δε βλέπω κάτι πολύ περίεργο. Εξάλλου η πραγματικότητα που αντιλαμβανόμαστε απέχει από την αντικειμενική πραγματικότητα (αν υφίσταται κάτι τέτοιο). Η άποψη του Τράγου με βρίσκει πιο κοντά : "στιγμή διαύγειας" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μάτζικα Ντε Σπελ Posted September 25, 2008 Report Share Posted September 25, 2008 Έχετε νιώσει ποτέ σα να είναι όνειρο ή ψευδαίσθηση όλ? αυτά που ζείτε; Να νιώθετε σα να μην είναι τίποτα απ? όσα ζείτε αληθινά, πραγματικά. Δεν μιλώ με την έννοια του ?είναι τόσο όμορφα, που μοιάζει με όνειρο? ούτε με την έννοια της αίσθησης που προκαλείται λόγω αλκοόλ ή έντονου συναισθηματικού σοκ ή απλά... νύστας, αλλά για μια καταλυτική αίσθηση του ότι τίποτα δεν είναι πραγματικό, ?δεν είμαι εγώ αυτός που ζεί τώρα αυτά? ή/και ?απλά παρακολουθώ μια ταινία?. Αν ναι, πως το εξηγείτε; Δεν αναφέρομαι στην συνειδητή πρόκληση αυτής της αίσθησης με τον όποιο τρόπο. Αναφέρομαι στο όταν συμβαίνει αυθόρμητα και απρόκλητα, σε εντελώς ?άκυρες? στιγμές. Όπως π.χ. όταν περιμένεις στην στάση να έρθει το λεωφορείο ή όταν βρίσκεσαι σε μια επαγγελματική συνάντηση ή ακόμα κι όταν έχεις βγει με τα φιλαράκια σου για καφέ κλπ κλπ. Ναι και μάλιστα αρκετές φορές τόσο έντονα που αναρωτιέμαι αν το έζησα στ΄αλήθεια !! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.