Jump to content

Η θάλασσα των Ωκεανών


Recommended Posts

Γιατί ο ασπασμός φίλε ingmar, η έννοια του ασπασμού δηλ. αγαπητέ μου, δεν αναφέρεται μόνο σε πρόσωπα αλλά και σε π.χ εικόνες ... ή φωτογραφίες ή σε μορφές ή - αν γουστάρεις δηλ. - και σε ... σκεπτομορφές.

 

Nαι,αλλά...πάλι εκκινάται το ερώτημα: πως ορίζουμε τον ασπασμό; (εφόσον το θέτεις έτσι)

Διότι, ίδιας φύσεως είναι ο "Ασπασμός" σε ένα ιερό Πρόσωπο,με τον ασπασμό σε μια...εικόνα Του; Ή ενός γλυπτού Του;

Αν στέκεται μπροστά σου ένα Τέτοιο Θείο Πρόσωπο, έχουμε ίδιας έννοιας "ασπασμό",με όταν έχεις μια φώτο του...;

Δηλαδή,αν με κατάλαβες, εδω τίθεται ένα λεπτής φύσεως πρόβλημα ζήτημα-αν θες).ΟΚ ίσως το ψειρίζουμε τώρα το θέμα της λέξης, αλλά μια και συζητάμε για πνευματικής φύσεως θέματα, αναγκαστικώς δίνουμε έμφαση και αξία στο νόημα των λέξεων...

Πρόκειται για διόλου ασήμαντη διάσταση,αν με εννοείς...

 

Όσο για Σκεπτομορφές. Αυτές δεν ειναι-νομίζω- δυνατόν να τις ασπαστεί κανείς. Και τούτο, λόγω της ιδιαίτερης φύσεως αυτών: έχουν κάτι το τόσο "απροσδιόριστο",που για τον περισσότερο (και πνευματικό ακόμα!) κόσμο είναι δύσκολο να τις προσεγγίσει... :)

 

Προσωπικά γνωρίζω ανθρώπους που ασπάζονται κοσμικούς διδασκάλους ή ασπάζονται βιβλία που τα θεωρούν ιερά. Τρανό παράδειγμα - αν έχεις πάει ποτέ σε εκκλησία - ο ιερέας που ασπάζεται το ευαγγέλιο.

 

Τα βιβλία είναι για να τα "ασπάζεσαι" ή για να τα μελετάς εμβριθώς και ενδελεχώς (κι άμα συμφωνήσεις -τότε ακολουθείς τον δρόμο που αυτά ορίζουν)...;

Μου φαίνεται είσαι από εκείνους -από τους μυημένους(;)- που δίνουν αξία στην έννοια της ιερότητας για πολύ συγκεκριμένα βιβλία. Ε; ^_^:lol:

 

Ένα από τα σημαντικότερα λάθη των πνευματικών είναι αυτή η προσωπολατρική τους εμμονή. Η εμμονή δηλ. να αποδίδουν σε πρόσωπο, να προσωποποιούν και να μορφοποιούν έννοιες χωρίς να γνωρίζουν την ουσία των εννοιών και να συμπεριφέρονται σ' αυτές τις έννοιες με παρόμοιο τρόπο που συμπεριφέρονται σε κάποιο πρόσωπο. Η ουσία δεν έχει πρόσωπο, ούτε χαρακτήρα, ούτε ιδιαιτερότητα, ούτε μορφολογία, ούτε χαρακτηριστικό, ούτε μπορείς να συμπεριφερθείς σ' αυτήν όπως συμπεριφέρεσαι σε κάτι που έχει χαρακτήρα. Το μεγαλύτερο σφάλμα των ανθρώπων σε ότι αφορά την αναζήτηση του "θεϊκού", είναι πως έχουν δώσει χαρακτήρα στο θεϊκό. Συνεπώς γι' αυτούς, κάτι που έχει χαρακτήρα, κάτι που έχει πρόσωπο και μορφολογία, μπορεί να ανταποκριθεί σ' αυτούς. Δίνουν π.χ πρόσωπο στο Θεό τους. Συνεπώς, αφού του δίνουν πρόσωπο, θα μπορούσε ο θεός τους να επικοινωνήσει μαζί τους. Αυτό είναι μια τρομακτική αυταπάτη. Και παρ' ότι ο Θεός τους - ο οποιοσδήποτε θεός δηλ. - καρφί δεν του καίγεται για κάποιου είδους επικοινωνία, αυτοί συνεχίζουν να πιστεύουν πως κάποια στιγμή θα γίνει κι αυτό. Πολλές θρησκείες έχουν χάσει πολύ όμορφα πράγματα ακριβώς γι' αυτό και μια απ' αυτές είναι και ο Χριστιανισμός.

 

Εδώ δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω μαζί σου (σε οτιδήποτε αφορά περί "προσωπολατρείας").... :lol:

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 57
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

diveMaster, έγραψες! :clapping: Εμπεριστατωμένη ανάλυση, (προσωπικά) ευχαριστώ!

Μια χαρά καταλαβαίνω αυτά που λες... :smilewink:

Στα περί ασπασμού που ανοίξατε με τον φίλτατο Ingmar δεν θα υπεισέλθω προς το παρόν, άλλη κουβέντα...

 

 

Ένα δυο σχόλια (γιατί είναι ωραία κουβέντα, και κρίμα να τελειώσει έτσι γρήγορα... :cheerful: )

 

Για να γνωρίσεις κάτι - ολοκληρωτικά - θα πρέπει να το αισθανθείς και να το κατανοήσεις, δηλ. και με τις αισθήσεις σου και με το νου. Αν ένα από τα δύο δεν συμβεί, τότε ο άνθρωπος οδηγείται στην έννοια της πίστης. Δεν το γνωρίζει, αλλά το πιστεύει. Καταλαβαίνεις ;

 

Απόλυτα. Και αντιτίθεμαι κάθετα! (Στην "πίστη". Διότι δεν έχει τις βάσεις που προανέφερες.)

 

Στα αποφθέγματα που παραθέτεις υπάρχει ένα κοινό χαρακτηριστικό. Φιλοσοφικά, όλα αναφέρονται σε μια κοινή αρχή, σε κάποια μία και μοναδική ουσία. τί σοι δίχα ταύτ' αγορεύω; :smilewink:

 

Μα, τι χτυπιέμαι τόσα post?! Αυτό που λες! Κοινή Αρχή

Αλλά μάλλον εγώ εννοώ έναρξη, κι εσύ κανόνα... Αχ, η μαγεία των λέξεων... :019blush:

 

Το τρίτο μου μικρό σχόλιο, έχει να κάνει με το παράδειγμα περί ζυμαρικών (τα οποία κατά τύχη, πολύ αγαπώ!)

 

Αν φας ένα πιάτο βραστά, λαπαδιασμένα, ανάλατα σπαγγέτι...

Αν φας ένα πιάτο πένες με σάλτσα κιμά και μπαχάρια...

Αν φας ένα πιάτο βιδούλες με φρέσκια ντομάτα και ρίγανη...

 

Είναι το ίδιο? Το ίδιο θα αντιδράσει το στομάχι σου, την ίδια θρεπτική αξία θα έχουν, το ίδιο θα τα χωνέψεις και θα ωφεληθείς?

Ναι, όλα ζυμαρικά είναι, και στην τελική, όλα φαΐ είναι... Αλλά το ίδιο το junk food, τα Ε, οι χρωστικές, τα επεξεργασμένα, το ίδιο τα φρέσκα και "βιολογικά" (=φυσιολογικά!)?

Με τα μεν έχεις μια ισορροπημένη διατροφή που βοηθάει την υγεία σου, με τα δε ίσα που βγάζεις τον καρκίνο... :blink:

Link to comment
Share on other sites

Μου φαίνεται είσαι από εκείνους -από τους μυημένους(;)- που δίνουν αξία στην έννοια της ιερότητας για πολύ συγκεκριμένα βιβλία. Ε;

 

:063laugh: Συγνώμη που γελάω, αλλά αυτό ήταν το μοναδικό πράγμα που δεν περίμενα να διαβάσω για μένα. Μου φαίνεται απίστευτο που κάποιος αναρρωτιέται - έστω - αν είμαι από εκείνους τους "μυημένους", όταν οι περισσότεροι απ' όσους ξέρω με χαρακτηρίζουν "αμύητο" και αγρίκο πάνω σε θέματα εσωτερισμού. Πρσωπικά ingmar, είμαι μυημένος στο Μέγα Μυστήριο της Ζωής και το τάγμα μου ονομάζεται Τάγμα της Μηδενοάπειρης και Ολόφρεσκιας Στιγμής. Το ιερό μου βιβλίο είναι η Είδηση που ενίοτε γίνεται - όσο μπορώ δηλ. - και Συν-είδηση. Γουστάρω τα τσίζμπεργκερς, την μαγιονέζα και την πουτίγκα, το κρασί και το τσίπουρο, τον γαύρο γούνα στα κάρβουνα από το "Τσινάρι", τον αχνό από το ζεστό ψωμί, τις φυλλωσ'ές (όχι φυλλωσιές) των δέντρων, το χόρτο, το σκάκι - και το τάβλι - τον ωκεανό και την σμέρνα που βρίσκεται δίπλα στο ναυάγιο του "Μυτηλήνη" στο Σάνι Χαλκιδικής στα -20m, και γενικότερα δηλ. γουστάρω οποιαδήποτε μαγιά μπορεί να φουσκώσει την ψυχή του ανθρώπου σαν τσουρέκι - μέρες που 'ρχονται.

 

Θα επανέλθω ...

Edited by divemaster
Link to comment
Share on other sites

Nαι,αλλά...πάλι εκκινάται το ερώτημα: πως ορίζουμε τον ασπασμό;

 

Θα έλεγα πως όταν αναφερόμαστε στην έννοια του ασπασμού, εννοούμε μάλλον κάτι σαν πλησίασμα, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

 

Διότι, ίδιας φύσεως είναι ο "Ασπασμός" σε ένα ιερό Πρόσωπο,με τον ασπασμό σε μια...εικόνα Του; Ή ενός γλυπτού Του;

 

Αν δούμε τον ασπασμό σαν πλησίασμα, τότε μεταφορικά ναι, είναι ίδιας φύσεως. Γιατί και σε ότι αφορά ένα πρόσωπο, πλησιάζουμε το πρόσωπο και σε ότι αφορά μια εικόνα ή ένα γλυπτο, κάνουμε το ίδιο. Πλησιάζουμε δηλ. όχι το αντικείμενο, αλλά αυτό που παριστά. Κι όταν λέω πλησιάζουμε, εννοώ πως πλησιάζουμε την έκφραση του δημιουργού των. (σε ψυχολογικό επίπεδο)

 

Αν στέκεται μπροστά σου ένα Τέτοιο Θείο Πρόσωπο, έχουμε ίδιας έννοιας "ασπασμό",με όταν έχεις μια φώτο του...;

 

Και πάλι, αν δούμε τον ασπασμό σαν πλησίασμα, γενικότερα δηλ. εννοούμε πως πλησιάζουμε - σε ψυχολογικό επίπεδο - το αντικείμενο, συνεπώς νομίζω ναι.

 

Υπάρχει μια έκφραση, πιθανώς να την έχεις ακούσει, η οποία λέει "ασπασμός ψυχών τε και σωμάτων". Η λέξη "ασπασμός" σ' αυτήν την φράση, σημαίνει αυτό το πλησίασμα, το οποίο όταν πρόκειτε για σώμα, ερμηνεύεται κυριολεκτικά, ενώ όταν πρόκειτε για την ψυχή, ερμηνεύεται μεταφορικά.

 

Όσο για Σκεπτομορφές. Αυτές δεν ειναι-νομίζω- δυνατόν να τις ασπαστεί κανείς.

 

Σ' αυτήν την περίπτωση, ερμηνεύουμε την λέξη "ασπασμός" σε ιδεολογικό επίπεδο. Ασπαζόμαστε, πλησιάζουμε δηλ. την θεωρία που αναφέρεται στην ύπαρξη αυτών των ... σκεπτομορφών, ασπαζόμαστε, πλησιάζουμε δηλ. το ιδεολογικό τους προφίλ. Εγώ προσωπικά δεν την ασπάζομαι, γιατί όταν κάποτε ζήτησα από κάποιους ειδήμονες του είδους να μου εξηγήσουν τι μορφή έχουν αυτές οι σκέψεις - επειδή η λέξη σκεπτομορφή είναι σύνθετη - δεν πήρα καμιά σοβαρή απάντηση.

 

Τα βιβλία είναι για να τα "ασπάζεσαι" ή για να τα μελετάς εμβριθώς και ενδελεχώς (κι άμα συμφωνήσεις -τότε ακολουθείς τον δρόμο που αυτά ορίζουν)...;

 

Ένα βιβλίο μπορείς να το ασπαστείς - πάλι με την έννοια του πλησιάσματος - εννοώντας πως πλησιάζεις ιδεολογικά, πως είσαι δηλ. περισσότερο κοντά σ' αυτά που αναφέρονται σ' αυτό. Με απλά λόγια πως συμφωνείς δηλ. με τα όσα λέει. Αυτό όμως για ένα ανοιχτό μυαλό δεν σημαίνει πως πρέπει να ακολουθείς τον δρόμο που ορίζει το βιβλίο. Μπορείς να κερδίσεις κάποια πράγματα, ναι, αλλά δεν σημαίνει κάτι ιδιαίτερο. Οι περισσότεροι άνθρωποι διαβάζουν βιβλία αλλά δεν κατανοούν την γνώση - αν υπάρχει αυτή σε κάποιο βιβλίο βέβαια - που τους δίνει αυτό το βιβλίο. Απλά, συσσωρεύουν γνώση, αλλά δεν συσσωρεύουν κατανόηση. Από την άλλη, δεν νομίζω πως ένα σωστό βιβλίο παρουσιάζεται από τον συγγραφέα του με τρόπο που να ορίζει κάτι, δηλ. με τρόπο που να σου λέει σώνει και ντε πως πρέπει να ακολουθήσεις αυτά που γράφονται εκεί. Ο ίδιος ο συγγραφέας, αν είναι σωστός, αφήνει τον αναγνώστη ελεύθερο.

 

Γενικότερα, ο ασπασμός με την έννοια του πλησιάσματος, αναφέρεται σε ένα είδος κινητικής ενέργειας. Για να υπάρξει πλησίασμα, πρέπει να προϋπάρξει κίνηση, μεταφορά, μεταβίβαση ή τάση. Πρέπει να υπάρχει επίσης, φορέας της κίνησης, φορά και μέτρο. Το πλησίασμα είναι ένα είδος διανύσματος. Στην καθημερινότητα και στην καθομιλουμένη όταν λέμε "ασπάζομαι", εννοούμε περισσότερο την έκφραση του εκάστοτε ασπασμού και όχι την έννοια του ασπασμού. Ο ασπασμός εκφράζεται από τους ανθρώπους με το γνωστό φιλί, έναν εκφραστικό συμβολισμό δηλ. εφεύρεση του ανθρώπου που προσωπικά πολύ την γουστάρω.

Edited by divemaster
Link to comment
Share on other sites

Κοινή Αρχή

 

Ακριβώς. Η έννοια της ουσίας, θα μπορούσαμε να εννοηθεί και ως αρχή. Πολύ σωστά.

 

 

Είναι το ίδιο? Το ίδιο θα αντιδράσει το στομάχι σου, την ίδια θρεπτική αξία θα έχουν, το ίδιο θα τα χωνέψεις και θα ωφεληθείς?

Ναι, όλα ζυμαρικά είναι, και στην τελική, όλα φαΐ είναι... Αλλά το ίδιο το junk food, τα Ε, οι χρωστικές, τα επεξεργασμένα, το ίδιο τα φρέσκα και "βιολογικά" (=φυσιολογικά!)?

 

Όχι βέβαια, γι' αυτό και υπάρχει ο Ειρηνικός ωκεανός, ο Ινδικός ωκεανός, ο Ατλαντικός ωκεανός και το Λιβικό πέλαγος. Η ουσία είναι πως είναι όλα θάλασσες, η προσωπικότητα είναι πως το καθένα απ' αυτά είναι διαφορετικό - στην πυκνότητα, στο ειδικό βάρος, στο βάθος, στην υδρόβια ζωή κτλ. Στο παράδειγμά σου η ουσία είναι πως όλα είναι τροφές, η προσωπικότητα είναι πως δεν έχει το καθ' ένα από αυτά την ίδια θρεπτική αξία. Για να επανέλθουμε στο θέμα και στα τελευταία λόγια του Osho :

 

"Μπορείς να γευτείς τη θάλασσα από οπουδήποτε. Έχει πάντα την ίδια γεύση : γεύση αλατιού. Δεν έχει σημασία αν είναι ο Ινδικός ωκεανός, ο Ειρηνικός ή ο Ατλαντικός. Η γεύση είναι ίδια"

 

o Osho - όπως νομίζω εγώ προσωπικά - αναφέρεται εδώ στην ουσία και όχι στην προσωπικότητα. Το γενικότερο θέμα όμως, αυτό δηλ. που έκανε την Νεφέλη να ξεκινήσει ένα τέτοιο θέμα - είναι νομίζω αυτές οι έννοιες, ουσία και προσωπικότητα. Αν ο πληθυσμός της Γης είναι κάποια τρισεκατομμύρια, τότε κάποια τρισεκατομμύρια θα είναι και οι προσωπικότητες. Όσα τρισεκατομμύρια όμως και να είναι,

 

"μία είναι η ουσία, δεν υπάρχει ανυπαρξία"

 

:cheerful:

Edited by divemaster
Link to comment
Share on other sites

Μπορώ όμως να σου πω, ότι ενίοτε κατακτώ στιγμές ευτυχίας, .......................... νιώθω ότι σέρνομαι κόκκους πιο κοντά στην ολοκλήρωση.

.......

......την κοινή αρχή τη βλέπω. Το τέλος δεν το διακρίνω.

Ε μα πως δεν διακρινεις τοτε το τελος?

Αφου μονη σου το απαντησες!

Να κατακτούμε στιγμες ευτυχιας! Να πλησιαζουμε όπως λες, κοκκους πιο κοντα στην ολοκλήρωση. Αυτή είναι η ουσια, αυτό είναι το ?περιεχομενο?.

Πως θα το πετύχεις αυτό? Μπορεις να χρησιμοποιήσεις διαφορα περιτυλίγματα, διάφορες ?σαλτσες?.

Άλλος πάει στο Αγιο Ορος και βρισκει το ?περιεχομενο? του, άλλος το βρισκει σκαρφαλώνοντας στο Έβερεστ , άλλος βοηθώντας συνανθρώπους του, άλλος μεσω της τεχνης κ.ο.κ. (μιλάμε για πολλα περιτυλίγματα?)

 

Το κοινο όμως και το πολυτιμο περιεχομενο είναι παντα ένα.

Να νιώθουμε πιο ευτυχισμένοι , πιο ολοκληρωμένοι.

 

Πιο πριν ειχες αναφερει για δικη σου βιωματικη εμπειρια. Η (οποια) βιωματικη εμπειρια είναι κι αυτή ένα περιτύλιγμα, ένα μεσο.

Αυτό που ακολουθει την εμπειρια (το διδαγμα) είναι το περιεχομενο.

 

 

Παραπανω εγραψες..:

Αν φας ένα πιάτο βραστά, λαπαδιασμένα, ανάλατα σπαγγέτι... αν ο οργανισμος σου δημιουργει πετρες στα νεφρα είναι πολύ καλυτερο για σενα να τα φας αναλατα.

Αν φας ένα πιάτο πένες με σάλτσα κιμά και μπαχάρια...ο συνδυασμός κιμας-μπαχαρια μπορει να σου πεσει βαρυς και συχνα δημιουργει καουρες στο στομαχι...

Αν φας ένα πιάτο βιδούλες με φρέσκια ντομάτα και ρίγανη...... υπαρχουν καποιοι που εχουν αλλεργεια στη ντοματα (?η μητερα μου).

 

Βεβαια μπορει να πεις ?μα δεν εχω ουτε πετρες ουτε αλλεργειες ουτε τιποτα!?

 

Πριτς!!

Που το ξερεις?

Εκανες εξετασεις? Πρωτύτερα ανεφερες ότι δεν εισαι για πειραματισμούς? :whistling:

 

ΘΕΣ ΝΑ?ΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ?

 

Φατα σκετα τα μακαρονια , πιες και λιγο νερακι και θα εισαι ΧΟΡΤΑΤΗ και ΣΙΓΟΥΡΗ.

Αφου δε μπορεις να ξερεις ποια σαλτσα (περιτυλιγμα) σε χαλαει και ποια όχι, ΠΕΤΑΞΕ ΤΙΣ ΟΛΕΣ! Κρατα την ουσια!

Ουτε καρκινοι ουτε τιποτα.

Στη τελικη, το φαγητο δεν είναι το παν στη ζωη. Ισως ?για μερικους- να είναι ενας βασικος παραγοντας, αλλα είναι ΕΝΑΣ.

Διοτι αν γεμιζεις τη ζωη σου μονο με φαγητο θα καταληξεις 300 κιλα.

 

 

 

..

Link to comment
Share on other sites

:063laugh: Συγνώμη που γελάω, αλλά αυτό ήταν το μοναδικό πράγμα που δεν περίμενα να διαβάσω για μένα. Μου φαίνεται απίστευτο που κάποιος αναρρωτιέται - έστω - αν είμαι από εκείνους τους "μυημένους", όταν οι περισσότεροι απ' όσους ξέρω με χαρακτηρίζουν "αμύητο" και αγρίκο πάνω σε θέματα εσωτερισμού. Πρσωπικά ingmar, είμαι μυημένος στο Μέγα Μυστήριο της Ζωής και το τάγμα μου ονομάζεται Τάγμα της Μηδενοάπειρης και Ολόφρεσκιας Στιγμής. Το ιερό μου βιβλίο είναι η Είδηση που ενίοτε γίνεται - όσο μπορώ δηλ. - και Συν-είδηση. Γουστάρω τα τσίζμπεργκερς, την μαγιονέζα και την πουτίγκα, το κρασί και το τσίπουρο, τον γαύρο γούνα στα κάρβουνα από το "Τσινάρι", τον αχνό από το ζεστό ψωμί, τις φυλλωσ'ές (όχι φυλλωσιές) των δέντρων, το χόρτο, το σκάκι - και το τάβλι - τον ωκεανό και την σμέρνα που βρίσκεται δίπλα στο ναυάγιο του "Μυτηλήνη" στο Σάνι Χαλκιδικής στα -20m, και γενικότερα δηλ. γουστάρω οποιαδήποτε μαγιά μπορεί να φουσκώσει την ψυχή του ανθρώπου σαν τσουρέκι - μέρες που 'ρχονται.

 

Καλή απάντηση... :clapping::lol:

 

Θα έλεγα πως όταν αναφερόμαστε στην έννοια του ασπασμού, εννοούμε μάλλον κάτι σαν πλησίασμα, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

 

Μονάχα "πλησίασμα"???Δεν δύναται να σημαίνει και κάτι άλλο, "επικινδύνως" διαφορετικό;

Ας πούμε: πνευματικός σεβασμός; αποδοχή ενός πράγματος ως αναντίρρητα θέσφατου;

Μη πω και άλλες ερμηνευτικές εκδοχές της λέξεως...

 

Αν δούμε τον ασπασμό σαν πλησίασμα, τότε μεταφορικά ναι, είναι ίδιας φύσεως. Γιατί και σε ότι αφορά ένα πρόσωπο, πλησιάζουμε το πρόσωπο και σε ότι αφορά μια εικόνα ή ένα γλυπτο, κάνουμε το ίδιο. Πλησιάζουμε δηλ. όχι το αντικείμενο, αλλά αυτό που παριστά. Κι όταν λέω πλησιάζουμε, εννοώ πως πλησιάζουμε την έκφραση του δημιουργού των. (σε ψυχολογικό επίπεδο)

 

...πράγμα που εξαρτάται από τον εκάστοτε πιστό μιας συγκεκριμένης θρησκείας. Άρα πρόκειται για μια έννοια..."ρευστή"! Που επιδέχεται ποικίλων ερμηνειών. Διότι αυτή που δίνεις τώρα εσύ,είναι σε άμεση συνάρτηση με τις δικές σου δοξασίες, πιστεύω, πεποιθήσεων,μελετών,κ.τ.λ....Σε κάποιους άλλους, για τα ίδια πράγματα που ερμήνευσες, μπορεί να είναι διαφορετικά. Άρα η υπόσταση της λέξεως -ας το πούμε έτσι- εξαρτάται και από την ξεχωριστή αντίληψη (ψυχολογικής, θεωρητικής ή άλλης) του καθενός περί θείου, αντικειμένων, κ.τ.λ...

 

 

 

Ένα βιβλίο μπορείς να το ασπαστείς - πάλι με την έννοια του πλησιάσματος - εννοώντας πως πλησιάζεις ιδεολογικά, πως είσαι δηλ. περισσότερο κοντά σ' αυτά που αναφέρονται σ' αυτό. Με απλά λόγια πως συμφωνείς δηλ. με τα όσα λέει. Αυτό όμως για ένα ανοιχτό μυαλό δεν σημαίνει πως πρέπει να ακολουθείς τον δρόμο που ορίζει το βιβλίο. Μπορείς να κερδίσεις κάποια πράγματα, ναι, αλλά δεν σημαίνει κάτι ιδιαίτερο. Οι περισσότεροι άνθρωποι διαβάζουν βιβλία αλλά δεν κατανοούν την γνώση - αν υπάρχει αυτή σε κάποιο βιβλίο βέβαια - που τους δίνει αυτό το βιβλίο. Απλά, συσσωρεύουν γνώση, αλλά δεν συσσωρεύουν κατανόηση. Από την άλλη, δεν νομίζω πως ένα σωστό βιβλίο παρουσιάζεται από τον συγγραφέα του με τρόπο που να ορίζει κάτι, δηλ. με τρόπο που να σου λέει σώνει και ντε πως πρέπει να ακολουθήσεις αυτά που γράφονται εκεί. Ο ίδιος ο συγγραφέας, αν είναι σωστός, αφήνει τον αναγνώστη ελεύθερο.

 

Γενικότερα, ο ασπασμός με την έννοια του πλησιάσματος, αναφέρεται σε ένα είδος κινητικής ενέργειας. Για να υπάρξει πλησίασμα, πρέπει να προϋπάρξει κίνηση, μεταφορά, μεταβίβαση ή τάση. Πρέπει να υπάρχει επίσης, φορέας της κίνησης, φορά και μέτρο. Το πλησίασμα είναι ένα είδος διανύσματος. Στην καθημερινότητα και στην καθομιλουμένη όταν λέμε "ασπάζομαι", εννοούμε περισσότερο την έκφραση του εκάστοτε ασπασμού και όχι την έννοια του ασπασμού. Ο ασπασμός εκφράζεται από τους ανθρώπους με το γνωστό φιλί, έναν εκφραστικό συμβολισμό δηλ. εφεύρεση του ανθρώπου που προσωπικά πολύ την γουστάρω.

 

Συνεπώς,μόνο την έννοια του "πλησιάσματος" γνωρίζεις. Πολλοί θα διαφωνήσουν όμως. Η συγκεκριμένη λέξη -θρησκευτικώς και συμβολικώς- μπορεί εύκολα να αποκτήσει ευρείες έννοιες. Οπότε δεν μπορούμε να θεωρήσουμε την παραπάνω δοσμένη ερμηνεία απολύτως καταληκτική. Και ασφαλώς πολύ περισσότερο, σε ό΄τι αφορά τα ιερά βιβλία. Για άλλους είναι απλώς...οδηγός, για άλλους απλά αντικείμενα μελέτης,όπως τα στοιχεία της Φύσης, για άλλους εξόχως λατρευτικά αντικείμενα (π.χ. Τόρα, Κοράνι, κ.τ.λ.)-αναλόγως του βαθμού πεποίθησης του καθενός (φυσικά, θρησκευόμενου) ανθρώπου...

Link to comment
Share on other sites

Μονάχα "πλησίασμα"???Δεν δύναται να σημαίνει και κάτι άλλο, "επικινδύνως" διαφορετικό;

Ας πούμε: πνευματικός σεβασμός;1 αποδοχή ενός πράγματος ως αναντίρρητα θέσφατου;2

Μη πω και άλλες ερμηνευτικές εκδοχές της λέξεως...

 

1 Πνευματικός σεβασμός ; Ναι, θα μπορούσε. Κοίτα ... ουσιαστικά μιλάμε για την ερμηνεία ενός πράγματος κάτω από κάποιες συγκεκριμένες συνθήκες. Όταν εγώ αναφέρομαι στην έννοια του "ασπασμού", δεν βάζω τον εαυτό μου στην κοινωνία των πνευματικών. Ο ασπασμός θα μπορούσε να ερμηνευθεί και ως πνευματικός σεβασμός - συμφωνώ- αλλά αυτό θα είχε ως προϋπόθεση το ίδιο το περιβάλλον να ήταν πνευματικό και οι ίδιοι οι ερμηνευτές της έννοιας του ασπασμού να ήταν κι αυτοί πνευματικοί. Να το πω λίγο πιο απλά : π.χ σε ένα μοναστήρι του θιβέτ, οι μοναχοί θα μπορούσαν να δώσουν μια τέτοια ερμηνεία του ασπασμού ή όπως συμβαίνει στις εκκλησίες, ο ιερέας να ασπάζεται το ευαγγέλιο, αλλά να μην δίνει την ερμηνεία του ασπασμού ως φιλί, αλλά ως αποδοχή ενός πράγματος αναντίρρητα θέσφατου 2, όπως λες. Δηλ. η ερμηνεία μιας έννοιας εξαρτάται από τον ίδιο τον ερμηνευτή της αλλά και από το περιβάλλον του ερμηνευτή της. Εγώ όμως ερμηνεύω την έννοια του "ασπασμού" ως ένας απλός άνθρωπος, όχι ως ένας πνευματικός άνθρωπος. Ούτε είμαι μοναχός του Θιβέτ, ούτε παπάς της ενορίας. Γι' αυτό λέω και :

 

Στην καθημερινότητα και στην καθομιλουμένη όταν λέμε "ασπάζομαι", εννοούμε περισσότερο την έκφραση του εκάστοτε ασπασμού και όχι την έννοια του ασπασμού. Ο ασπασμός εκφράζεται από τους ανθρώπους με το γνωστό φιλί, έναν εκφραστικό συμβολισμό δηλ. εφεύρεση του ανθρώπου

 

Ένας απλός άνθρωπος, όταν του πεις "έλα να σε ασπαστώ", σημαίνει πως ετοιμάζεσαι να τον φιλήσεις, απλά δηλ. ή ... πιο σύνθετα, να βρεις, να εφεύρεις ένα συμβολικό εκφραστικό τρόπο της έννοιας του "ασπασμού". Για τον απλό άνθρωπο, αυτό το εφραστικό σύμβολο είναι το φιλί. Δεν σημαίνει για τον απλό άνθρωπο πως πνευματικά τον σέβεσαι. Θα μπορούσε όμως και να σημαίνει. Θα μπορούσε πότε ; Αν ήσασταν και οι δυο μοναχοί του Θιβέτ ή παπάδες ή τέλος πάντων, πνευματικοί και αν είχατε προσυμφωνημένη κάτα κάποιον τρόπο την ερμηνεία του "ασπάζομαι", ούτως ώστε να εννοείτε και οι δύο το ίδιο πράγμα. Καταλαβαίνεις ; Δηλ. η έννοια του "ασπασμού" σε μια τέτοια περίπτωση - των δύο μοναχών π.χ - αλλάζει όχι μόνο ερμηνεία, αλλά μπορεί να αλλάξει και τρόπο έκφρασης. Μπορεί π.χ ο ασπασμός των δύο μοναχών να εκφράζεται με ένα σφιχταγκάλλιασμα ή με μια χειραψία. Να μην είναι φιλί. Ή ακόμη ακόμη να μην εννοεί ασπασμό ανθρώπου με άνθρωπο αλλά ασπασμό ανθρώπου με την φύση. Δηλ. ο ένας μοναχός να λέει "πάω να ασπαστώ" και ο άλλος να καταλαβαίνει πως ο άλλος πάει να συνομιλήσει με το χορτάρι π.χ Όλα αυτά όμως είναι - όπως είπα - προσυμφωνημένα και πολύ λογικό να παραθέτεις κι άλλες ερμηνείες, αφού εμείς οι δυο δεν ανήκουμε στο ίδιο περιβάλλον, δεν γνωριζόμαστε, και συνεπώς, τίποτε δεν έχουμε προσυμφωνήσει και για τίποτε δεν έχουμε προ-συνεννοηθεί.

 

Η διαφωνία μου ξεκίνησε όταν διάβασα από σένα αυτό :

 

Διότι ο ασπασμός (σε κάθε επίπεδο) ΑΦΟΡΑ Π-Ρ-Ο-Σ-Ω-Π-Α.

 

Aν ο ασπασμός σε κάθε επίπεδο αφορά πρόσωπα τότε πότε μεταξύ ενός προσώπου και ενός άλλου ερμηνεύεται ως ενός πράγματος αναντίρρητα θέσφατου; Όταν και τα δύο τα πρόσωπα αυτά, βρίσκονται υπό συγκεκριμένων συνθηκών. Δηλ. εσύ όταν ασπάζεσαι κάποιον, ένα πρόσωπο, θεωρείς πως αυτός που φιλάς είναι αναντίρρητα θέσφατος ; Δεν νομίζω. Ή μήπως όταν φιλάς κάποιον, τον σέβεσαι και πνευματικά ;

 

Αυτό που θέλω να δεις, είναι πως ο ασπασμός σαφώς δεν αφορά μόνο πρόσωπα και σαφώς δεν εννοείται το ίδιο από τον καθένα μας. Με το παράδειγμα των μοναχώ του Θιβέτ, η ερμηνεία του "ασπασμού", μπορεί να αλλάξει τελείως. Μπορεί ούτε καν να αφορά πρόσωπα. Αυτό ήθελα να σου πω, γι' αυτό και σου είπα πως η έννοια του ασπασμού δεν αφορά μόνο πρόσωπα.

 

Θα επανέλθω ...

Edited by divemaster
Link to comment
Share on other sites

Aν ο ασπασμός σε κάθε επίπεδο αφορά πρόσωπα τότε πότε μεταξύ ενός προσώπου και ενός άλλου ερμηνεύεται ως ενός πράγματος αναντίρρητα θέσφατου; Όταν και τα δύο τα πρόσωπα αυτά, βρίσκονται υπό συγκεκριμένων συνθηκών. Δηλ. εσύ όταν ασπάζεσαι κάποιον, ένα πρόσωπο, θεωρείς πως αυτός που φιλάς είναι αναντίρρητα θέσφατος ; Δεν νομίζω. Ή μήπως όταν φιλάς κάποιον, τον σέβεσαι και πνευματικά ;

 

Μάλιστα. Λοιπόν,εδώ δεν κατάλαβα που ακριβώς διαφωνούμε. Ή μάλλον δεν μιλάμε σε κοινή γλώσσα; :cheerful: Θέσφατο; Δεν μίλησα περί αυτού ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΣ. Παράδειγμα το΄φερα. Μίλησα για αντικειμενική "ρευστότητα" της έννοιας. Απλά πρέπει να γίνει κατανοητό πως ο ασπασμός δεν μπορεί να έχει αποκλειστικά "θρησκευτική/πνευματική" υφή...

 

Π.χ. για σένα υπάρχει το "ο ινδουϊστής ασπάζεται τις Βέδες, το Κρίσνα και τη Ράντα".

 

Όμως, υπάρχουν και τα:

 

"ο Γιώργος μου είπε ότι ασπάζεται τον Καραγκούνη -ως φανατίλας βάζελος!"

 

"Ο Κυριάκος ασπάζεται το πόδι του Τοροσίδη,διότι άμα ο Θρύλος δε πάρει πρωτάθλημα, θα σκάσει από το κακό του και θα κλειστεί σε μοναστήρι..."

 

"Η Βάντα ασπάζεται την Έλλη Κοκκίνου-έτσι και κάποιος μιλήσει αρνητικά γι αυτήν...θα τον κάνει ντα!"

 

*Και κακά τα ψέματα, από προσωπική εμπειρία, τη συγκεκριμένη λέξη την άκουγα πάντοτε -και άρα τη συνδέω διαρκώς- ή και να χρησιμοποιείται για πρόσωπα(παντός "φύσεως")...

 

Συνεπώς: ασπασμός=π-ρ-ο-σ-ω-π-α. :smilewink:

Edited by Ingmar
Link to comment
Share on other sites

Το κοινο όμως και το πολυτιμο περιεχομενο είναι παντα ένα.

Να νιώθουμε πιο ευτυχισμένοι , πιο ολοκληρωμένοι.

 

Ναι. Αλλά το ότι κάτι σε πάει στην ευτυχία σου, δεν σημαίνει ότι είναι το ίδιο με το διπλανό κάτι που πάει τον διπλανό σου στην δική του ευτχία...

 

Στη τελικη, το φαγητο δεν είναι το παν στη ζωη. Ισως ?για μερικους- να είναι ενας βασικος παραγοντας, αλλα είναι ΕΝΑΣ.

Διοτι αν γεμιζεις τη ζωη σου μονο με φαγητο θα καταληξεις 300 κιλα.

 

 

Ποιός μίλησε για φαγητό?! :whistling:

Αλληγορίες παραθέτουμε...

Link to comment
Share on other sites

Ναι. Αλλά το ότι κάτι σε πάει στην ευτυχία σου, δεν σημαίνει ότι είναι το ίδιο με το διπλανό κάτι που πάει τον διπλανό σου στην δική του ευτχία...

?Σαφεστατα, αλλα ηδη εχουμε μιλησει για πολλους κ διαφορους δρομους (περιβληματα) που οδηγουν στην ευτυχια κ ολοκληρωση..

 

Ποιός μίλησε για φαγητό?! :whistling:

Αλληγορίες παραθέτουμε...

Μα φυσικα και δεν μιλαμε για φαγητο κ εννοειται ότι μιλαμε αλληγορικα... αν παντως πεινασεις παραγγελνουμε κινεζικο? (όχι, δεν υπονοώ ότι κανεις την κινεζα στο θεμα μας ..χο χο!)

Link to comment
Share on other sites

?Σαφεστατα, αλλα ηδη εχουμε μιλησει για πολλους κ διαφορους δρομους (περιβληματα) που οδηγουν στην ευτυχια κ ολοκληρωση..

 

Έλα, με πιάνιεις!? Ή έχει παράσιτα!? Ακούς!? Λέω ότι ο καθείς αλλιώς ορίζει ευτυχία κι ολοκλήρωση... Ακούς?!

 

Μα φυσικα και δεν μιλαμε για φαγητο κ εννοειται ότι μιλαμε αλληγορικα... αν παντως πεινασεις παραγγελνουμε κινεζικο? (όχι, δεν υπονοώ ότι κανεις την κινεζα στο θεμα μας ..χο χο!)

 

Κινέζικο...δε με χαλάει...αλλά διανύω περίοδο μεσογειακής διατροφής τώρα... :cheerful:

Link to comment
Share on other sites

Φτου...

 

..ΠΑμε πάλι..

 

Υπαρχουν τα πολλα περιβληματα επειδη ακριβως ο καθενας οριζει διαφορετικα την ευτυχια. Αν υπηρχε μονος ενας ορισμος της ευτυχιας θα υπηρχε και μονο ένα περιβλημα.

 

Παραδειγμα:

Αν σε ρωτησω τι είναι ευτυχία , θα μου πεις ότι π.χ. ?ευτυχια είναι να κανω βολτες στο δασος?. Αυτό όμως δεν είναι Η ευτυχια αλλα αυτό που θα σου προκαλεσει την ευτυχία.

Την ευτυχια αυτή καθ?αυτή -το συναισθημα δλδ- ΔΕΝ μπορεις να περιγραψεις επ?ακριβως με λογια . Και νομιζω οτι καταλαβαινεις πως τα λογια τις περισσοτερες φορες δεν μπορουν να περιγραψουν συναισθηματα.

Γι?αυτό και δεν τιθεται θεμα ορισμου της ευτυχιας.

 

Οι ορισμοι λοιπον, αφορουν τις ΑΙΤΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ, ΟΧΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ.

 

Αρα :

ορισμοι= περιβληματα

Ευτυχία= Ουσία

 

 

Με λιγα λογια καλο μου δεντρο, αυτο που σου λεω εδω και μερικες σελιδες ειναι οτι ΔΕΝ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΩΣ ΟΡΙΖΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ.

 

 

Κι αμα συνεχιζεις να εχεις παρασιτα, συντονισου καλυτερα..

 

 

..

Link to comment
Share on other sites

Αρα :

ορισμοι= περιβληματα

Ευτυχία= Ουσία

 

 

Με λιγα λογια καλο μου δεντρο, αυτο που σου λεω εδω και μερικες σελιδες ειναι οτι ΔΕΝ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΩΣ ΟΡΙΖΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ.

 

 

Κι αμα συνεχιζεις να εχεις παρασιτα, συντονισου καλυτερα..

 

"Αρχή σοφίας, ονομάτων επίσκεψης" είχε πει ο Αντισθένης αν θυμάμαι καλά... Και ο Σωκράτης με τη σειρά του, έλεγε πως ορισμός είναι κάτι από το οποίο δε μπορείς ούτε να προσθέσεις ούτε να αφαιρέσεις τίποτα, ούτε κόμμα...

Αν λοιπόν όντως δεν μπορούμε να ορίσουμε, τότε έχουμε πρόβλημα...

 

Εγώ παράσιτα!? Μα είμαι ψεκασμένο δέντρο!!! :whistling:

Link to comment
Share on other sites

Ακομα κι αν μπορουμε να ορισουμε την εννοια της ευτυχιας, πιστευεις οτι ο καθενας απο μας δεν θα εδινε διαφορετικο ορισμο? Ειναι αδυνατο, γιατι σιγουρα διαφορετικα πραγματα κανουν τον καθενα μας ευτυχισμενο και δεν γινεται παρα να χρησιμοποιησουμε παραδειγματα για να εξηγησουμε τι σημαινει ευτυχια για μας. Τα συναισθηματα ειναι υποκειμενικες εννοιες, δεν εχουν αντικειμενικη υποσταση, με την κυριολεκτικη εννοια του ορου, οποτε δεν επιδεχονται μια και μονη αποκλειστικη περιγραφη.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...