Jump to content

Αγριόπαπιες πετούν ανάστροφα


divemaster
 Share

Recommended Posts

Από που προερχόμαστε ;

 

Κατά πάσα πιθανότητα είμαστε το τυχαίο αποτέλεσμα ενός γενετικού πειράματος κλωνοποίησης, που ούτε ο ίδιος ο γενετιστής γνώριζε αλλά και ούτε μπορούσε να φανταστεί πως θα είχε τέτοιο αποτέλεσμα. Η ανθρώπινη φυλή εδώ και αιώνες τώρα αυνανίζεται με τούτο το υπαρξιακό ερώτημα, ψάχνοντας να βρει το πρωταρχικό σπλιτς που σκόρπισε τα κοσμικά νόθα σε ένα απέραντο ορφανοτροφείο.

 

Η πιθανότητα να προερχόμαστε από έναν ντοπαρισμένο μπαμπουϊνο, μάλλον δεν ευσταθεί γιατί η ποσότητα της ντόπας που θα έπρεπε να είχε πάρει το ζώο για να γίνει άνθρωπος, το πιθανότερο είναι πως θα το είχε σκοτώσει πρωτού ολοκληρώσει όλα τα στάδια της εξέλιξής του.

 

Όλα συννωμοτούν στην ερμηνεία του πειράματος. Δεν ξέρω βέβαια αν το πείραμα πέτυχε, αυτό όμως που μπορώ να πω μετά βεβαιότητας είναι πως δεν μπορώ με τίποτε να χωνέψω πως αυτός που μας δημιούργησε - έστω και μετά από ένα γερό μεθύσι, έστω και υπό την επίρρεια ενός ναρκωτικού - κατάφερε και έκανε ο ίδιος τον εαυτό του ανύπαρκτο. Αυτό σημαίνει πως μάλλον πρέπει να αφαιρέσουμε την λεκτική κουτσουλιά "προ" από το "προερχόμαστε" και το ερώτημα να γίνει "απο πού ερχόμαστε ;". Ε, αυτό είναι πανεύκολο να απαντηθεί.

Edited by divemaster
Link to comment
Share on other sites

Eιλικρινα δεν σε καταλαβα καθολου.......

 

Περιμενω βεβαια την συνεχεια..

Link to comment
Share on other sites

Απο τον Ηλιο φιλε dive!!

Μεσα απο το φως, ηρθαμε στο σκοτος και μειναμε με τον αυνανισμο...

Δεν υπαρχει πειραμα, δεν υπηρχε τοσο σκοτος παλαιοτερα, απλα εμεις το θρεψαμε!

Τωρα φριακρουμε γιατι δεν μπορουμε να το ελενξουμε..το θεμα ειναι πως δεν χρειαζεται να προσπαθουμε ΚΑΝ!

Μια ασχολια με το φως θα εξαφανισει ολα τα αλλα..

Link to comment
Share on other sites

Από που προερχόμαστε ;

 

Κατά πάσα πιθανότητα ................

 

 

Πολύ σωστά ...κατά πιθανότητα μπορεί να (προ)ερχόμαστε από αυτό ή από εκείνο, από το ένα ή από το άλλο...κ.α.τ.

Υπάρχουν αναρίθμητα "κατά πάσα πιθανότητα" που μπορούν να "ικανοποιήσουν" την περιέργειά μας αλλά ούτε μία βεβαιότητα. Και έχει μήπως σημασία?

 

Κατανοώ τον γενεαλογικό προβληματισμό που διέπει τον άνθρωπο αφού και η ίδια έχω αφιερώσει κάποια ..λεπτά της ζωής μου σε αυτό το ερώτημα αλλά δεν είναι αυτό το θέμα - για μένα τουλάχιστον.

 

Ακόμα και αν το μάθουμε μήπως θα καταφέρουμε να ξεκινάμε πιο ευχάριστα τα καθημερινά πρωινά ?

Link to comment
Share on other sites

Που πηγαίνουμε ;

 

Ο σκοπός μας είναι να εξελισσόμαστε συνειδητά και σκόπιμα προς μια σοφή, πιο απελευθερωμένη και πιο φωτεινή κατάσταση ύπαρξης . Να επιστρέψουμε στην Εδέμ, να συμφιλιωθούμε με το φίδι και να στήσουμε τους υπολογιστές μας ανάμεσα σε άγριες μηλιές.

 

Κατά βάθος, όλοι γνωρίζουμε μάλλον ότι το πραγματικό μας έργο είναι κάποια μορφή μυστικιστικής εξέλιξης, μια συνένωση με την θεότητα, με την αγάπη. Όμως καταπιέζουμε δραστικά αυτή την ιδέα γιατί, αν την δεχτούμε, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι πολιτικές μας παλινδρομήσεις, τα θρησκευτικά μας δόγματα, οι κοινωνικές μας φιλοδοξίες και τα οικονομικά μας τερτίπια δεν είναι απλώς αντιπαραγωγικά, αλλά ασήμαντα. Η αποστολή μας είναι να αποβάλουμε αυτές τις άσκοπες ενασχολήσεις και να επωμιστούμε πάλι το αρχέγονο φορτίο της ανεξάντλητης έκστασης. Ή, αν δεν γίνεται αυτό, να χτυπήσουμε ένα μισόκιλο τσίπουρο άνευ γλυκάνισου και έναν γαύρο στα κάρβουνα ...

 

 

 

υ.γ ευχαριστώ το μέλος sucore που στην ερώτηση "από που ερχόμαστε" απάντησε "από τον ήλιο".

Link to comment
Share on other sites

Τι είναι η ψυχή ;

 

Παρ' όλα όσα λέει η σχετική λαϊκή κουλτούρα, η ψυχή δεν είναι μια παχύσαρκη τραγουδίστρια νάϊτκλαμπ που βασανίζεται από κάποιον έρωτα στο Θησείο. Η ψυχή δεν τριγυρίζει σε κάποιο κουρείο του Βαρδάρη, δεν τρώει γατόψαρα για βραδυνό και δεν έχει ένα τριανταοχτάρι Σπέσιαλ στο συρτάρι με τα εσώρουχά της. Οι δοκιμασίες και η εκκεντρική ζωή μπορούν να "ψήσουν" την ψυχή, αυτό είναι αλήθεια, αλλά η μαγιά που την κάνει να φουσκώνει είναι η χαρά.

 

Από την άλλη μεριά, η ψυχή σαφώς δεν είναι κάποιος χλομός ατμός που αναδίνεται υπό μορφήν αναθυμιάσεων από έναν κουβά μεταφυσικού, ξηρού πάγου. Παρ' όλους τους εκτοπλασμικούς συνειρμούς της, διαψεύδει συστηματικά εκείνους που την φαντάζονται σαν ένα κύμα ιερού μετεωρισμού ή ένα λαμπύρισμα αερίων του προσωπικού μας βάλτου.

 

Η ψυχή δεν είναι καν το Μεγάλο Τζάκποτ για το οποίο μαλώνουν ο Θεός και ο Σατανάς όταν τα σκουλήκια έχουν πια γλείψει τα κόκαλά μας. Γι' αυτό, όταν αναρωτιόμαστε - κάτι που κάνουμε όλοι μας αργά ή γρήγορα - τι ακριβώς θα 'πρεπε να κάνουμε για την ψυχή μας, η θρησκεία είναι μεν το συμβατικό αλλά όχι και το κατάλληλο μέρος για να στραφούμε. Η θρησκεία δεν είναι τίποτε άλλο από μια δοσοληψία, κατά την οποία ταλαιπωρημένοι άνθρωποι, εμπορεύονται την ψυχή τους για μια πρόσκαιρη ψυχολογική παρηγοριά που είναι σκέτη ψευδαίσθηση : το γνωστό σύστημα "απαρνήσου κάτι για να το σώσεις". Οι θρησκείες προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ψυχή είναι το υπέρτατο οικογενειακό κειμήλιο και ότι, με αντάλλαγμα την τυφλή υπακοή μας, μπορούν να μας το φυλάξουν στα χρηματοκιβώτιά τους ή τουλάχιστον να μας το ασφαλίσουν για φωτιά και κλοπή. Κάνουν λάθος.

 

Αν θέλετε να σχηματίσετε μια εικόνα της ψυχής, φανταστείτε την σαν... - κάτσε να σκεφτώ ! - ... σαν ένα τρένο. Ναι ! ένα μεγάλο, μοναχικό, εμπορικό τρένο που τρέχει μουγκρίζοντας από γενιά σε γενιά, κάποιο αιώνια μοναχικό πρωϊνό : τα βαγόνια του είναι φορτωμένα με αναστεναγμούς και γέλια, οι αλήτες του είναι άγγελοι, ο μηχανικός του είναι η ντάμα μπαστούνι - και η ντάμα μπαστούνι είναι αχαλίνωτη !

 

Τουουου - τουουου! Ακούστε την θεϊκή σειρήνα του !

 

Προορισμός του τρένου είναι η Θεότητα, μονάχα που το τρένο προτού φτάσει εκεί, κάνει μερικές στάσεις. Απ' όσα η κούτρα μου μπορεί να ξέρει, η πρώτη στάση είναι το Μπινγκ Μπανγκ, η δεύτερη ο οργασμός και η τρίτη, εκείνη η τρύπα στον φράχτη απ' όπου μπαίνει η αλεπού, πίσω από τον στάβλο. Το τρένο είναι ταυτόχρονα τοπικό και εξπρές, αλλά δεν μεταφέρει όπλα, και σίγουρα, δεν εκτελεί κάποια βαρετή αποστολή ρουτίνας.

 

Εντάξει, ίσως να γίνομαι λίγο υπερβολικός και συγνώμη γι' αυτό. Ας το δούμε ως εξής το πράγμα, φίλοι μου : κατά πάσα πιθανότητα, η ψυχή δεν είναι τίποτε περισσότερο από την αυθεντική δόνηση της βιόσφαιρας, καταγεγραμμένη και ενισχυμένη μέσα στο ανθρώπινο αισθητήριο. Φανταστείτε την σαν εκείνο το κάπως άμορφο νέφος της απροσδιόριστης ενέργειας που παράγεται όταν το ανθρώπινο συναίσθημα και η ανθρώπινη νοημοσύνη αλληλεπιδρούν με το ευρύτερο σώμα της φύσης.

 

Αν αναρωτιέστε - πολύ αμφιβάλλω - σε τι διαφέρει η ψυχή από το πνεύμα, θα σας έλεγα πως, ε λοιπόν, η ψυχή έχει πιο σκούρο χρώμα, πιο πυκνό όγκο, πιο αλμυρή γεύση, πιο τραχιά υφή από το πνεύμα, ενώ τείνει επίσης να έχει περισσότερο μητρικό παρά πατρικό χαρακτήρα. Η ψυχή συνδέεται με την Μητέρα Γη, όπως το πνεύμα συνδέεται με τον Πατέρα Ουρανό. Φυσικά, οι μητέρες και οι πατέρες έχουν μια προδιάθεση προς την συνουσία, και σε αυτή την ανάμεικτη κατάσταση, συχνά είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις την ψυχή από το πνεύμα. Γενικά, αν το πνεύμα είναι ο αγωγός καθαρού αέρα και ο κρυφός φωτισμός μέσα στο σπίτι της συνειδητότητας, αν το πνεύμα είναι το ηλεκτρικό σύστημα που φωτίζει αυτό το σπίτι, τότε η ψυχή είναι το καπνισμένο τζάκι, ο μυρωδάτος φούρνος, το σκονισμένο κελάρι των κρασιών, οι παράξενοι τριγμοί που ακούμε στο πάτωμα αργά την νύχτα.

 

Είναι κάπως κλισέ να το λες, αλλά όταν σκέφτεσαι την ψυχή πρέπει να σκέφτεσαι πράγματα που είναι αυθεντικά και βαθιά. Οτιδήποτε επιφανειακό, δεν είναι της ψυχής. Οτιδήποτε τεχνητό, μιμητικό ή υπερβολικά εκλεπτυσμένο, δεν είναι της ψυχής. Το ξύλο έχει ισχυρότερη σύνδεση με την ψυχή απ' ότι το πλαστικό, αν και, παραδόξως, χάρη στην ανθρώπινη παρέμβαση, ένα γραφικό ξύλινο τραπέζι ή καρέκλα μπορεί μερικές φορές να έχει περισσότερη ψυχή από την ψυχή ενός ζωντανού δέντρου.

 

Τελικά, ίσως θα πρέπει απλώς να φανταστούμε ένα ανέκδοτο, ένα μεγάλο ανέκδοτο που κάποιος το επαναλαμβάνει ξανά και ξανά, με μια προφορά πολύ δυσνόητη και παράξενη για να το καταλάβουμε ποτέ τελείως. Η ζωή είναι αυτό το ανέκδοτο, φίλοι μου. Η ψυχή είναι η κατακλείδα, η αστεία φράση στο τέλος του.

Edited by divemaster
Link to comment
Share on other sites

Ζει ο Οσάμα Μοχάμεντ Αουάντ μπιν Λάντεν (أسامة بن محمد بن عوض بن لا ) ;

 

Έχω βάσιμες και ισχυρές ενδείξεις πως ο Λάντεν ζει και βασιλεύει. Άλλα για στάσου : Για' δεν κάνεις εσύ τον τρομοκράτη, να σε κυνηγάω εγώ ;

Edited by divemaster
Link to comment
Share on other sites

Μήπως κοιμόμαστε ;

 

Την πρώτη φορά που με τσίμπησε μύγα τσετσέ - Άου! Ρε γαμώ το! Πονάνε αυτά τα καθίκια! -, ήμουν σίγουρος ότι σε λίγες μέρες, αν όχι σε ώρες, θα άρχιζε να με παίρνει ο ύπνος, να ροχαλίζω πάνω στην δουλειά, να ονειρεύομαι πάνω στην βάρδια, να χασμουριέμαι σαν χεβιμεταλάς σε πιάνο μπαρ, άλλο ένα κοιμισμένο θύμα της φοβερής & τρομερής "αρρώστειας του ύπνου".

 

Στις 4 εβδομάδες που έμεινα στην συνέχεια στο Βάλινορ, η τρυφερή μου σάρκα τρυπήθηκε και το εκλεκτό μου αίμα ρουφήχθηκε από σαράντα τουλάχιστον μύγες τσετσέ, χωρίς θλιβερές συνέπειες ως τώρα - αν και πρέπει να ομολογήσω ότι καθώς γράφω αυτή την αφήγηση, αρχίζει να με πιάνει μια πολύ πολύ μικρή νύστα. Αν με πάρει ο ύπνος στην μέση μιας πρότασης - μια εμπειρία κατά πάσα πιθανότητα όχι ασυνήθιστη για μερικούς αναγνώστες μου -, θέλω να δηλώσω ό,τι δεν μετανιώνω. Το θανάσιμο νανούρισμα της μολυσμένης τσετσέ - της μύγας με το πιο ρομαντικό όνομα - είναι ίσως προτιμότερο από τον αναισθητικό βόμβο των κομπιούτερς, της οδικής κυκλοφορίας και της τηλεόρασης. Και η άγρια, καυτή ομορφιά του Βάλινορ, αξίζει σχεδόν κάθε κίνδυνο.

Link to comment
Share on other sites

Τι είναι το χιούμορ ;

 

Μπορούμε πραγματικά να είμαστε περήφανοι για μια λογοτεχνία που το συσσωρευτικό της αποτέλεσμα είναι το να στέλνει τον αναγνώστη στην παραλία της Θεσσαλονίκης τραγουδώντας το "Πάμε για ύπνο Κατερίνα" ;

 

Ο Φρόιντ είχε πει ότι "το χιούμορ είναι η άρνηση του πόνου". Όπως το αντιλαμβάνομαι αυτό, δεν υπονοούσε ότι οι χιουμορίστες ανάμεσά μας αρνούνται την ύπαρξη του πόνου - όλοι μας υποφέρουμε στον ένα ή στον άλλον βαθμό - αλλά μάλλον οπλισμένοι με μια εύθυμη παιχνιδιάρικη στάση, μια κωμική ευαισθησία, μπορούμε να μην αφήσουμε τον πόνο να κυριαρχεί στην ζωή μας, μπορούμε να μην αγοράσουμε μετοχές στην εταιρεία. Διοχέτευσε αυτό το χιούμορ που αψηφά τον πόνο σε μια σελίδα, πρόσθεσε μια δόση αντίληψη Ζεν για να το στηρίξει, και πολύ γρήγορα η ζωή έχει κάποια βάσιμη δικαιολογία για να μιμείται την τέχνη.

 

To γεγονός ότι η παιχνιδιάρικη ευθυμία - ένα είδος Θεϊκής παιχνιδιάρικης ευθυμίας που έχει σκοπό να ελαφρύνει το υπαρξιακό βάρος του ανθρώπου και να προαγάγει αυτό που ο Τζόζεφ Κάμπελ ονόμαζε "έκσταση του να είσαι ζωντανός" - βρίσκεται κοντά στον πυρήνα του Ζεν, του Ταοϊσμού, του Σουφισμού και της Τάντρα διαφεύγει από τους περισσότερους δυτικούς, τόσο τους απλούς θνητούς όσο και τους διανοούμενους. Ακόμη και οι λόγιοι που αναγνωρίζουν το εύθυμο υπόβαθρο των σχολών αυτών το αντιμετωπίζουν με συγκατάβαση και ασέβεια, αδιαφορώντας ότι πρόκειται για μια κοσμοαντίληψη στην οποία κατέληξαν αυτές οι κουλτούρες μετά από χιλιετίες εξαντλητικής μελέτης, βαθιού διαλογισμού, ασταμάτητης παρατήρησης και έντονης διαμάχης.

 

Πείτε στους πάσης φύσεως αρχηγούς ότι ο θιβετιανός ηγούμενος Τσόγκιαμ Τρούνγκπα έβρεχε τους μαθητές του με νεροπίστολα όταν γίνονταν πολύ σοβαροί στο διαλογισμό τους ή ότι το σπίτι του πιο σεβαστού νίντζα της Ιαπωνίας είναι γεμάτο με αναμνηστικά Μίκι Μάους, και θα δείτε ένα ειρωνικό μειδίαμα διαστάσεων βουβού κινηματογράφου.

Edited by divemaster
Link to comment
Share on other sites

Ώχουουου...τι μπλέξατε!

 

ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΗ ΣΚΟΝΗ είμαστε καλέ παιδες...εμπεδώστε το...

 

Σκεπτόμενοι και Αυτοδημιούργητοι Κόκκοι συμπαντικής άμμου...

 

...και τίποτε άλλο!

Link to comment
Share on other sites

Ώχουουου...τι μπλέξατε!

 

ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΗ ΣΚΟΝΗ είμαστε καλέ παιδες...εμπεδώστε το...

 

Σκεπτόμενοι και Αυτοδημιούργητοι Κόκκοι συμπαντικής άμμου...

 

...και τίποτε άλλο!

και η αμμος της παραλιας κοκκοι ειναι, ομως καποιοι ειναι στο κυμα και αλλοι ειναι στον πατο κατω απο πολλα πολλα κιλα αλλων κοκων...

Link to comment
Share on other sites

Γιατί εγώ και όχι εσύ ; Γιατί εσύ και όχι εγώ ;

 

Τo μόνο πρόβλημα με την ανθρώπινη αντίληψη του χρόνου, είναι ότι στρέφει την προσοχή του ανθρώπου στην θνητή του φύση καθώς και στο πάντα αβέβαιο μέλλον, εντείνοντας έτσι τον φόβο του για τον θάνατο και το άγνωστο. Το "εγώ", όταν απαλλαγεί από το νευρωτικό βάρος της φιλοδοξίας και της απληστίας, είναι περισσότερο δώρο παρά εμπόδιο. Αν μπορούσαμε να απαλλαγούμε από τους φόβους και τις επιθυμίες μας, το χαλαρωμένο πλέον "εγώ" μας θα μπορούσε να μας κρατήσει επικεντρωμένους σε μια μόνιμη και φορητή κατάσταση Εδέμ. Ο τοξικομανής που σουτάρει ηρωϊνη, ούτε φοβάται, ούτε επιθυμεί, ούτε ζαρώνει, ούτε αρπάζει και τελικά, είναι αυτή η υπέρτατη αταραξία κι όχι η απόδραση από την κοινωνική αθλιότητα ή την προσωπική ευθύνη, που τον κάνει να τρυπάει τις φλέβες του.

 

Φούμαρα ε ; Αναρρωτιέμαι ποιος απ' όλους του θεούς είναι ο Θεός των Φούμαρων. Νομίζω είναι όλοι τους. Δεν υπάρχει κανένας συγκεκριμένος θεός που να προϊσταται των φούμαρων, γιατί αλλιώς θα μάλωναν μεταξύ τους για το προνόμιο. Αν οι θεοί ανέχονται την ανθρώπινη φυλή, ο μοναδικός λόγος είναι το ταλέντο μας στα φούμαρα. Είναι το μόνο πράγμα πάνω μας που δεν τους προκαλεί ανία μέχρι δακρύων.

Link to comment
Share on other sites

Υπάρχει θεός κι αν υπάρχει, είναι ένας οι πολλοί ;

 

Όπως ξέρουν πολύ καλά όσοι γνωρίζουν κάτι για το Ακατανόητο, οι λέξεις "θεός" και "θεοί" είναι συνώνυμα. Τα αποκλειστικομανή πατριαρχικά ψώνια που φανατίζονται με τον Ιεχωβά ή τον Αλλάχ δεν κάνουν λάθος όταν επιμένουν ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός, αρσενικού γένους, αναλλοίωτος και απόλυτος. Από την άλλη μεριά όμως, δεν κάνουν λάθος ούτε οι ανοιχτομάτηδες αντιαποκλειστικοί παγανιστές και πρωτογονιστές όταν αναγνωρίζουν θεούς της φωτιάς και θεούς των ποταμών, όταν τιμούν την θεά της σελήνης, το πνεύμα του κροκοδείλου ή του δράκου και τις θεότητες που κατοικούν, ανάμεσα σε άλλα αναρίθμητα μέρη, σε κορμούς δέντρων, σύννεφα, σπόρους, λιόσπορα και λάμπες νέον (ιδιαίτερα αυτές που αναβοσβήνουν και είναι κίτρινες).

 

Έτσι, αν ο κάθε ομιλητής είναι αρκετά συνετός για να μην προσπαθήσει να επιβάλει ανθρώπινους περιορισμούς ή στενές αντιλήψεις ομοιομορφίας στην Θεϊκή Αρχή, αν έχει αρκετή νοητική ευλιγισία για να αντιληφθεί ότι μπορεί να είναι (ίσως ότι πρέπει να είναι !) ταυτόχρονα μονοθεϊστής και πανθεϊστής, τότε δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να συμμετέχει σε μια "θεϊκή" κουβέντα.

Link to comment
Share on other sites

Ποιος είναι ο αληθινός πιστός ;

 

Ο αληθινός πιστός μπορεί να πιστεύει σε ένα πολιτικό σύστημα, σε ένα θρησκευτικό δόγμα ή σε κάποιο κοινωνικό κίνημα που συνδυάζει στοιχεία και από τα δύο, αλλά δεν μπορεί να πιστεύει αληθινά στην ζωή.

 

Ο αληθινός πιστός μπορεί να λατρεύει τον Ιησού, τον Αλλάχ ή το Βράχμα, τα υπερφυσικά όντα που υποτίθεται ότι δημιούργησαν την ζωή. Ο αληθινός πιστός μπορεί να τηρεί δουλικά ένα δόγμα που, θεωρητικά, είναι διαμορφωμένο έτσι ώστε να βελτιώσει την ζωή. Όμως, για την ίδια την ζωή - τις απολαύσεις, τα θαύματα και τις χαρές της - έχει ελάχιστο σεβασμό.

 

Η μουσική, το σκάκι, το κρασί, τα τυχερά παιχνίδια, τα ρούχα, ο χορός, ο στοχασμός, ο διαλογισμός, οι χαρταετοί, τα αρώματα, το φλερτ, το ποδόσφαιρο, τα τσίζμπεργκερ, η ανταλλαγή σωματικών υγρών, ο έρωτας, το χόρτο, οποιαδήποτε έκφραση ομορφιάς και οποιαδήποτε αναγνώριση ιδιοφυϊας ή προσωπικής διάκρισης : όλα αυτά τα έχει καταδικάσει αυστηρά ή και έχει απαγορεύσει ακόμη κάποια από τις πολλές φράξιες αληθινών πιστών της σύγχρονης εποχής.

Link to comment
Share on other sites

Aπιστευτα ευστοχος και βαθια φιλοσοφημενος! Εχω μεινει αφωνη!!! :clapping:

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...