Jump to content

Εκτός πόλης


Fan4fun
 Share

Recommended Posts

Πόσο έχουμε αλλοτριωθεί ζώντας μέσα στην πόλη;

 

Είμαι μόλις δύο μέρες σε ένα χωριουδάκι στους πρόποδες του Παρνασσού. Πραγματικά μέσα στην φύση. Τα πάντα είναι καταπράσινα. Τα βουνά επιβλητικά. Δεν χορταίνω να αγναντεύω. Ξυπνώ με το καλάιδισμα των πουλιών. Κοιμάμαι με μία παχιά ησυχία. Αναπνέω καθαρό αέρα. Πίνω ζωντανό νερό. Ακούω το θρόισμα των φύλλων και τα νερά να ρέουν από τις πηγές. Τα σπιτάκια είναι πέτρινα με ξύλο και κεραμύδια. Εχουν περιποιημένους ανθισμένους κήπους. Ο κόσμος που θα συναντήσεις θα σου πει καλημέρα και θα σου χαμογελάσει δίχως να σε γνωρίζει. Θα χαρεί να σε γνωρίσει. Ηρεμώ, σκέφτομαι, νιώθω. Νομίζω ότι όλες μου οι αισθήσεις λειτουργούν καλύτερα.

 

Χθες πήγαμε στην περιφορά του επιταφίου μέσα από τα στενάκια του χωριού. Ο κόσμος φαινόταν να το νιώθει πραγματικά. Ολα τα μυστήρια και οι τελετές της εκκλησίας είναι ζωντανές και σου μιλάνε. Το ίδιο και τα έθιμα. Ποτέ δεν αγαπούσα ιδιαίτερα τα ελληνικά έθιμα. Εδώ όμως σε αγγίζουν. Θαυμάζεις το γεγονός ότι ο κόσμος τα νιώθει και σε παρασέρνει επίσης να συμετέχεις και εσύ. Μετά ήπιαμε πορτοκαλάδα στο καφενείο της πλατείας.

 

Σταματάω το γράψιμο για να πάω μία βόλτα με το ποδήλατο προς το ποταμάκι.

 

Γιατί να είμαι αναγκασμένος να ζω μέσα στο τσιμέντο;;

Edited by Fan4fun
Link to comment
Share on other sites

Πόσο έχουμε αλλοτριωθεί ζώντας μέσα στην πόλη;

 

Είμαι μόλις δύο μέρες σε ένα χωριουδάκι στους πρόποδες του Παρνασσού. Πραγματικά μέσα στην φύση. Τα πάντα είναι καταπράσινα. Τα βουνά επιβλητικά. Δεν χορταίνω να αγναντεύω. Ξυπνώ με το καλάιδισμα των πουλιών. Κοιμάμαι με μία παχιά ησυχία. Αναπνέω καθαρό αέρα. Πίνω ζωντανό νερό. Ακούω το θρόισμα των φύλλων και τα νερά να ρέουν από τις πηγές. Τα σπιτάκια είναι πέτρινα με ξύλο και κεραμύδια. Εχουν περιποιημένους ανθισμένους κήπους. Ο κόσμος που θα συναντήσεις θα σου πει καλημέρα και θα σου χαμογελάσει δίχως να σε γνωρίζει. Θα χαρεί να σε γνωρίσει. Ηρεμώ, σκέφτομαι, νιώθω. Νομίζω ότι όλες μου οι αισθήσεις λειτουργούν καλύτερα.

 

 

Επιτέλους, κατάλαβες τι πάει να πει να ζείς στην φύση, νομίζεις ότι ζεις σε άλλη χώρα

 

 

 

 

Σταματάω το γράψιμο για να πάω μία βόλτα με το ποδήλατο προς το ποταμάκι.

 

Γιατί να είμαι αναγκασμένος να ζω μέσα στο τσιμέντο;;

 

 

καλά κάνεις και βγαίνεις για βόλτα έξω. Και δεν είσαι αναγκασμένος να ζείς μέσα στο τσιμέντο, μπορείς να το πάρεις απόφαση και να πας να ζήσεις σε κανένα (από τα πολλά) ωραία χωριουδάκια της Ελλάδας.

Link to comment
Share on other sites

Πόσο έχουμε αλλοτριωθεί ζώντας μέσα στην πόλη;

 

Ερώτημα χρόνιο αθηναίου+σαλονίκιου - 100 ετών πλέον...

 

Είμαι μόλις δύο μέρες σε ένα χωριουδάκι στους πρόποδες του Παρνασσού. Πραγματικά μέσα στην φύση. Τα πάντα είναι καταπράσινα. Τα βουνά επιβλητικά. Δεν χορταίνω να αγναντεύω. Ξυπνώ με το καλάιδισμα των πουλιών. Κοιμάμαι με μία παχιά ησυχία. Αναπνέω καθαρό αέρα. Πίνω ζωντανό νερό. Ακούω το θρόισμα των φύλλων και τα νερά να ρέουν από τις πηγές. Τα σπιτάκια είναι πέτρινα με ξύλο και κεραμύδια. Εχουν περιποιημένους ανθισμένους κήπους. Ο κόσμος που θα συναντήσεις θα σου πει καλημέρα και θα σου χαμογελάσει δίχως να σε γνωρίζει. Θα χαρεί να σε γνωρίσει. Ηρεμώ, σκέφτομαι, νιώθω. Νομίζω ότι όλες μου οι αισθήσεις λειτουργούν καλύτερα.

 

Τυχερέ...

Περαιτέρω σχόλιο,περιττόν...

 

Χθες πήγαμε στην περιφορά του επιταφίου μέσα από τα στενάκια του χωριού. Ο κόσμος φαινόταν να το νιώθει πραγματικά. Ολα τα μυστήρια και οι τελετές της εκκλησίας είναι ζωντανές και σου μιλάνε.

 

Πήγες στον επιτάφιο; Νόμιζα πως δεν είναι πλέον αυτή η θρησκεία σου(με βάση άλλα ποστ σου). Αλλά ΟΚ,οι "περιστάσεις" αναγκάζουν ποικιλοτρόπως... :smilewink:

 

Σταματάω το γράψιμο για να πάω μία βόλτα με το ποδήλατο προς το ποταμάκι.

 

Τι ωραία...! Κι ελπίζω όταν φτάσεις στο ποταμάκι, να...μην είσαι "μόνος" εκεί!

Και δεν εννοώ άλλους ανθρώπους (απαραίτητως)... :cheerful: :whistling:

 

Γιατί να είμαι αναγκασμένος να ζω μέσα στο τσιμέντο;;

 

...Για επαγγελματικούς ή άλλους λόγους. Γι αυτό! :offtopic: ?

Link to comment
Share on other sites

Πήγες στον επιτάφιο; Νόμιζα πως δεν είναι πλέον αυτή η θρησκεία σου(με βάση άλλα ποστ σου). Αλλά ΟΚ,οι "περιστάσεις" αναγκάζουν ποικιλοτρόπως... :smilewink:

 

Ingmar ακόμα κι αν κάποιος δεν δέχεται την εν λόγω θρησκεία ή και καμία μπορεί ωστόσο κάποιος να κάνει χρήση της κατανυκτικής ατμόσφαιρας για προσωπική περισυλλογή ή απλά να συμμερισθεί το θρησκευτικό συναίσθημα των άλλων.

Link to comment
Share on other sites

Ingmar ακόμα κι αν κάποιος δεν δέχεται την εν λόγω θρησκεία ή και καμία μπορεί ωστόσο κάποιος να κάνει χρήση της κατανυκτικής ατμόσφαιρας για προσωπική περισυλλογή ή απλά να συμμερισθεί το θρησκευτικό συναίσθημα των άλλων.

 

Εξυπακούεται... :smilewink:

 

 

 

 

...αν και δεν ισχύει για όλους! Κάποιοι...καταλαβαίνεις.... :whistling:

Link to comment
Share on other sites

εγω ευτυχως ειμαι τοσο τυχερος.... Μενω σε χωριο... Αλλα να ξερετε πως αν και λαθος, το ονειρο ενος "χωριατη" ειναι να ζησει στην πολη... :unsure5: :unsure5:

 

το ξέρω κι εγώ μένω σε χωριό και παλαιότερα θα έλεγα πως ήθελα να μείνω σε μεγάλη πόλη όπως την Αθήνα, αλλά αφού έμεινα 2 χρόνια και σπούδασα, δεν θέλω να ξανακούσω για πόλη με τίποτα.

Link to comment
Share on other sites

Γιατί δεν αρχίζουμε σιγά-σιγά να δοκιμάζουμε την αποκέντρωση? (στους Αθηναίους αναφέρομαι)

 

Ουφ....ειχα διαβασει πριν παααρα πολυ καιρο σε ενα περιοδικο,δεν θυμαμαι ποιο, (που ορισμενα αρθρα του βρισκονται κ στο ιντερνετ) μια ερευνα καποιου (χεχ προσεξατε με τι ακριβεια δινω την πηγη ε? :P ) οτι το τελευταιο οχυρο της ανθρωποτοτητας ειναι οι πολεις. Πανω κατω ελεγε οτι τσουβαλιασμενοι στις πολεις προκαλουμε λιγοτερο κακο στο περιβαλλον απ'οτι θα προκαλουσαμε σε μικρες κοινοτητες.:unsure5:

 

Υπαρχει περιπτωση να ξερει κανεις σε τι αναφερομαι...? :unsure5:

 

edit: το βρηκα!

 

Οι πόλεις φαίνονται ως λύση στην παγκόσμια περιβαλλοντική κρίση. Από τον Patrick Geddes ως την Jane Jacobs, οι θεωρητικοί της αστικοποίησης σωστά έχουν υπογραμμίσει ότι η πόλη, και όχι το μικρό αγρόκτημα, είναι η τελευταία κιβωτός μας: ενδεχομένως το αποδοτικότερο σύστημα για την ανακύκλωση ενέργειας και ύλης μεταξύ του ανθρώπου και της γης.

 

Επιπλέον, μόνο η πόλη -μέσω της δημιουργίας δημόσιων χώρων και αγαθών κοινής οφέλειας- μπορεί να τετραγωνίσει τον κύκλο της περιβαλλοντολογικής διατήρησης και ενός παγκόσμιου υψηλού βιοτικού επιπέδου. Αλλά παραδόξως η αστικοποίηση, τόσο στις πλούσιες όσο και τις φτωχές χώρες, καταστρέφει τις ίδιες τις προϋποθέσεις αστικοποίησης.

 

http://www.blackout.gr/keimena/74

Edited by nenya
Link to comment
Share on other sites

Πήγα στο πατρικό μου το Πάσχα. Μες στο δάσος το ένα σπίτι εδώ το άλλο πιο πέρα. Ούτε που με ενδιέφερε να πηγαίνω μέσα στην πόλη, όλη την ώρα ήμουν στην αυλή με τα..ζα και όποτε πήγαινα κέντρο με έπιανε η ώρα μου. Αποχή από τα πάντα, από υπολογιστές, τηλεόραση.. τα πάντα. Και ξανά ανάσανα!

 

Αναγκασμένοι δεν είμαστε να ζούμε μέσα στο τσιμέντο. Είμαστε αναγκασμένοι να το επισκεπτόμαστε το τσιμέντο. Και επειδή πλέον ο χρόνος εξαιτίας επαγγελματικών υποχρεώσεων μας πιέζει βολευόμαστε εθελημένα ή μη στην...τσιμεντοσυγκατοίκηση.. Δυστυχώς στην εποχή μας χρειάζονται χρήματα για να αναπνεύσουμε αέρα καθαρό..

Link to comment
Share on other sites

Δυστυχώς στην εποχή μας χρειάζονται χρήματα για να αναπνεύσουμε αέρα καθαρό..[/color][/size][/font]

 

Tι χρειαζονται?????? Πες το μου ξανα ,θελω να το ακουω......................

Link to comment
Share on other sites

Επειδή είχα την τύχη να ζήσω κατά καιρούς και σε πόλη και σε χωριό έχω καταλήξει ότι 2 είναι τα πράγματα που μας κρατούν στις πόλεις: το χρηματικό και η κοινωνικότητα.

Κακά τα ψέματα, αν δεν έχεις καβάτζες η ζωή στο χωριό μπορεί να είναι αρκετά δύσκολη. Όλα κοστίζουν περισσότερο, όλα είναι μακριά και πράγματα που στην πόλη τα βρίσκεις σε 5' στο χωριό πρέπει να κάνεις ολόκληρο σχέδιο μάχης για να τα αποκτήσεις. (για να μη μιλήσω για το ίντερνετ...). Επίσης, οι νέοι άνθρωποι της εποχής μας, όπως και να το κάνουμε δεν μπορούν εύκολα να συμβιβαστούν με την παραδοσιακά χωριάτικη νοοτροπία, όπου η διακριτικότητα για την προσωπική σου ζωή ουσιαστικά δεν υπάρχει. Επίσης, τίθεται και θέμα κοινωνικοποίησης, ζευγαρώματος και όλα τα συναφή που, πολύ φυσιολογικά, ποθούμε εμείς οι άνθρωποι.

Από την άλλη, η ζωή στις πόλεις έχει γίνει πραγματικά αφόρητη. Οπότε που μας φέρνουν όλα αυτά;

Προσωπικά φαντάζομαι μικρές κοινότητες νέων ανθρώπων, να οργανώνονται με βάση όλα τα νέα και καλά πράγματα που μας χάρισε η τεχνολογία, όχι όμως μέσα στις μεγαλουπόλεις αλλά μακριά από αυτές. Με οικολογική συνείδηση, μόρφωση και καλή καρδιά όλα μπορούν να συμβούν! Καθαρό νερό και ενεργειακή αυτονομία θέλει. Όλα τα άλλα έπονται.

 

 

ΥΓ. Θεωρώ ότι είναι βάρβαρο να κοιμάσαι και η αύρα σου να μπλέκεται με αυτήν του από πάνω, του από κάτω και του δίπλα! Μην πάει ο νους σας στο πονηρό... στα διαμερίσματα-κλουβιά αναφέρομαι :whistling:

Link to comment
Share on other sites

Προσωπικά φαντάζομαι μικρές κοινότητες νέων ανθρώπων, να οργανώνονται με βάση όλα τα νέα και καλά πράγματα που μας χάρισε η τεχνολογία, όχι όμως μέσα στις μεγαλουπόλεις αλλά μακριά από αυτές. Με οικολογική συνείδηση, μόρφωση και καλή καρδιά όλα μπορούν να συμβούν! Καθαρό νερό και ενεργειακή αυτονομία θέλει. Όλα τα άλλα έπονται.

 

Αν μαζευτούμε καμμιά 20ριά να κάνουμε την αρχή, έχω έτοιμα τα σχέδια! Και για νερό και για ενέργεια!

Link to comment
Share on other sites

Θα συμφωνήσω με τον ονειρόκοσμο....

 

Αλλα γιατί να πάμε στα άκρα??

Υπάρχουν πόλεις και πόλεις...

Αλλό η Αθήνα που όντως η ζωη είναι αφόρητη, υπάρχει και το Ναυπλιο... η Αλεξ/πολή...η Σπάρτη.....

 

Τελικά μάλλον μόνο οι Αθηναίοι έχετε το πρόβλημα.... άντε και λίγο οι Θεσσ/νικείς....

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...