Βελανιδιά Posted April 29, 2008 Report Share Posted April 29, 2008 Νομίζω ότι έχω ένα πρόβλημα. Και νομίζω ότι εδώ είναι η σωστή θεματική ενότητα. Κάτι θρονιάστηκε, στο υποσυνείδητό μου. Επί ένα χρόνο μου έστελνε μηνύματα, τα οποία εγώ δεν έβλεπα, θεωρώντας ότι είναι κάτι άλλο. Τα μηνύματα έρχονταν σε συσκευασία ονείρου επί καθημερινής βάσης (ναι, ώρες ώρες είμαι ηλίθια...δεν εξηγείται αλλιώς). Προφανώς κάποια στιγμή το υποσυνείδητό μου βαρέθηκε εμένα και τη στραβομάρα μου, και αποφάσισε να βγει στο προσκήνιο, με έναν εντυπωσιακό κρότο. Το θεματάκι λοιπόν μετακόμισε στο συνειδητό, και εξελίχτηκε σε βασανιστήριο, μέχρι να το εκλογικεύσω και να κατανοήσω όλες του τις παραμέτρους και τις ρίζες. Ή έτσι νόμιζα. Γιατί ενώ το έχω αναλύσει χειρουργικά, παραδεχόμενη πολλά άβολα και δυσάρεστα πραματάκια, έχω ζητήσει και πάρει βοήθεια, και ενώ νομίζω ότι ξεμπέρδεψα μαζί του...τσουπ! Πάρε πάλι τα όνειρα... κοινώς, ξανατρύπωσε στο υποσυνείδητο το ρημάδι? Σαν τα αγριόχορτα στο παρτέρι... στην αρχή το πήρα για πρασινάδα. Πήγα να φτιάξω μπουκέτο, με έπιασε φαγούρα. Κατάλαβα ότι είναι ζιζάνιο και πάει να μου πνίξει τα λουλούδια. Το ψεκάζω, το ξεριζώνω, φωνάζω κηπουρό. Και ξαναφυτρώνει!? Τι να κάνω!? Μήπως έχω εξαντλήσει τα ψυχολογικά εργαλεία? Μήπως δεν είναι ζιζάνιο? Μήπως είναι κάτι άλλο? Και τι άλλο δηλαδή θα μπορούσε να είναι? Εξωτικός σπόρος που έπεσε από το ράμφος περιπλανώμενου παπαγάλου? Η τακτική "μην το σκέφτεσαι" δεν έπιασε προφανώς. Μια χαρά δεν το σκεφτόμουν, δυο φορές το είχα βγάλει τελείως εκτός συστήματος. Επανήλθε μόνο του. Μια με την προαναφερθείσα μέθοδο (όνειρα), μία που μας οδηγεί σε άλλη θεματική ενότητα (εσωτερισμός και πρακτική). Αλλά για να παραδεχτώ να αλλάξω ενότητα, πρέπει να εξαντλήσω την παρούσα... Αν έχετε καμιά ιδέα-πρόταση, θα χαρώ να την ακούσω... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αrtzuna Posted April 29, 2008 Report Share Posted April 29, 2008 Σαν τα αγριόχορτα στο παρτέρι... στην αρχή το πήρα για πρασινάδα. Πήγα να φτιάξω μπουκέτο, με έπιασε φαγούρα. Κατάλαβα ότι είναι ζιζάνιο και πάει να μου πνίξει τα λουλούδια. Το ψεκάζω, το ξεριζώνω, φωνάζω κηπουρό. Και ξαναφυτρώνει!? Τι να κάνω!? Η τακτική "μην το σκέφτεσαι" δεν έπιασε προφανώς. Μια χαρά δεν το σκεφτόμουν, δυο φορές το είχα βγάλει τελείως εκτός συστήματος. Επανήλθε μόνο του. Μια με την προαναφερθείσα μέθοδο (όνειρα), μία που μας οδηγεί σε άλλη θεματική ενότητα (εσωτερισμός και πρακτική). Αλλά για να παραδεχτώ να αλλάξω ενότητα, πρέπει να εξαντλήσω την παρούσα... Αν έχετε καμιά ιδέα-πρόταση, θα χαρώ να την ακούσω... Εβαλες ενα δυσκολο και ευαισθητο τοπικ και δυσκολα θα παρεις τις απαντησεις που χρειαζεσαι Θα κανω απλα ενα-δυο σχολια.. Οσο αναφορα τα αγριοχορτα δεν ειμαι σιγουρος πως τα ξεριζωσες,μαλλον πρεπει να τα κλαδεψες για αυτο και εμφανιστηκαν πιο δυνατα. Απο την αλλη μερια αν ειναι να φυτρωσουν αγριοχορτα στο παρτερι θα φυτρωσουν οτι και να κανεις..πρεπει να μεταφερεις τα λουλουδια απο εκει :smilewink: ....................................................... Το υποσεινηδειτο λεγεται πως ειναι 7 φορες πιο δυνατο απο το συνειδητο,δεν χρειαζεται να το πολεμας γιατι γινεται δυνατοτερο Το καλυτερο που πιστευω πως πρεπει να κανουμε σε αυτες τις περιπτωσεις ειναι να παραδεχτουμε την αδυναμια μας Αστω να ξεσπασει και προσπαθησε να δεις την μαχη σαν να σαι θεατης.. Προφανως σου λεει ...στην καθομιλουμενη "παρτω αλλιως" και εσυ και μονο εσυ ξερεις πιο ειναι το "αλλιως" Καλη επιτυχια.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
martina Posted April 30, 2008 Report Share Posted April 30, 2008 Το καλυτερο που πιστευω πως πρεπει να κανουμε σε αυτες τις περιπτωσεις ειναι να παραδεχτουμε την αδυναμια μας Θα συμφωνήσω με το παραπάνω... εκτός του ότι μιά τέτοια παραδοχή θέλει μεγάλη δύναμη βοηθά να βελτιωθούμε στα σημεία και να προσανατολιστούμε σε σωστότερες κατευθύνσεις.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
outis Posted April 30, 2008 Report Share Posted April 30, 2008 Εβαλες ενα δυσκολο και ευαισθητο τοπικ και δυσκολα θα παρεις τις απαντησεις που χρειαζεσαιΘα κανω απλα ενα-δυο σχολια.. Οσο αναφορα τα αγριοχορτα δεν ειμαι σιγουρος πως τα ξεριζωσες,μαλλον πρεπει να τα κλαδεψες για αυτο και εμφανιστηκαν πιο δυνατα. Απο την αλλη μερια αν ειναι να φυτρωσουν αγριοχορτα στο παρτερι θα φυτρωσουν οτι και να κανεις..πρεπει να μεταφερεις τα λουλουδια απο εκει :smilewink: ....................................................... Το υποσεινηδειτο λεγεται πως ειναι 7 φορες πιο δυνατο απο το συνειδητο,δεν χρειαζεται να το πολεμας γιατι γινεται δυνατοτερο Το καλυτερο που πιστευω πως πρεπει να κανουμε σε αυτες τις περιπτωσεις ειναι να παραδεχτουμε την αδυναμια μας Αστω να ξεσπασει και προσπαθησε να δεις την μαχη σαν να σαι θεατης.. Προφανως σου λεει ...στην καθομιλουμενη "παρτω αλλιως" και εσυ και μονο εσυ ξερεις πιο ειναι το "αλλιως" Καλη επιτυχια.. Μμμμμμμ.... Το ζήτημα της "ωμής" δύναμης......δηλαδή να παραδεχτούμε την αδυναμία μας επειδή δεν μπορούμε να στρίψουμε μια μεγάλη βάρκα π.χ. γιατί είμαστε 75 κιλά και είναι 1500; ή να ανακαλύψουμε το τιμόνι; Πόσες φορές πιο δυνατό είναι το υποσυνείδητο δεν ξέρω. Σίγουρα είναι πιο δυνατό, αλλά.... ΥΓ. Όμοια η φαντασία είναι πιο δυνατή από τη θέληση Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
martina Posted May 2, 2008 Report Share Posted May 2, 2008 Μμμμμμμ.... Το ζήτημα της "ωμής" δύναμης......δηλαδή να παραδεχτούμε την αδυναμία μας επειδή δεν μπορούμε να στρίψουμε μια μεγάλη βάρκα π.χ. γιατί είμαστε 75 κιλά και είναι 1500; ή να ανακαλύψουμε το τιμόνι; Πόσες φορές πιο δυνατό είναι το υποσυνείδητο δεν ξέρω. Σίγουρα είναι πιο δυνατό, αλλά.... ΥΓ. Όμοια η φαντασία είναι πιο δυνατή από τη θέληση Σε αρκετές περιπτώσεις η "αποτυχία" έγκειται όχι στο γεγονός της αδυναμίας μας να "στρίψουμε μιά μεγάλη βάρκα" όσο στο ότι - επί της ουσίας - δεν μας ενδιέφερε πραγματικά η πραγμάτωση ενός τέτοιου σχεδίου, εξ ου και η αδυναμία εξεύρεση λύσης.. στην ζωή θα σπαταλήσουμε χρόνο σε αρκετούς στόχους που δεν εκπορεύονται εκ των έσω αλλά είναι κοινωνικά φυτευτοί... ( και αυτό που θέτω είναι απλά μια παράμετρος που μπορεί να οδηγήσει στο γνωστό αποτέλεσμα που χαρακτηρίζεται ως "αποτυχία"..) 'Ενα ερώτημα που προκύπτει είναι τι διδαχτήκαμε από την "αποτυχία" μας? Υ.Γ. Η φαντασία και η θέληση είναι αλληλένδετες και ίσως ίσως ταυτόσημες....όπως η φαντασία μπορεί να κινήσει την θέληση ομοίως και η θέληση δύναται να κινήσει την φαντασία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
synodoiporos Posted May 3, 2008 Report Share Posted May 3, 2008 « Όποιος έχει μάτια να βλέπει και αυτιά να ακούει θα πειστεί ότι οι θνητοί δεν μπορούν να κρύψουν κανένα μυστικό? η προδοσία βγαίνει απ? όλους τους πόρους τους?» Sigmund Freud Πράγματι, ένα δύσκολο κι ευαίσθητο όσο και ενδιαφέρον θέμα αυτό. H Βελανιδιά, αν και μίλησε πολύ αλληγορικά για αυτό που τις συμβαίνει, νομίζω πως περιέγραψε με μεγάλη ακρίβεια το ψυχολογικό γεγονός που την ταλαιπωρεί : «Επί ένα χρόνο μου έστελνε μηνύματα, τα οποία εγώ δεν έβλεπα, θεωρώντας ότι είναι κάτι άλλο. Τα μηνύματα έρχονταν σε συσκευασία ονείρου επί καθημερινής βάσης? Προφανώς κάποια στιγμή το υποσυνείδητό μου βαρέθηκε εμένα και τη στραβομάρα μου, και αποφάσισε να βγει στο προσκήνιο, με έναν εντυπωσιακό κρότο. Το θεματάκι λοιπόν μετακόμισε στο συνειδητό, και εξελίχτηκε σε βασανιστήριο, μέχρι να το εκλογικεύσω και να κατανοήσω όλες του τις παραμέτρους και τις ρίζες? Σαν τα αγριόχορτα στο παρτέρι... στην αρχή το πήρα για πρασινάδα. Πήγα να φτιάξω μπουκέτο, με έπιασε φαγούρα. Κατάλαβα ότι είναι ζιζάνιο και πάει να μου πνίξει τα λουλούδια. Το ψεκάζω, το ξεριζώνω, φωνάζω κηπουρό. Και ξαναφυτρώνει !?» Καταρχήν, και πάντα κατά την γνώμη μου, ό,τι και αν είναι αυτό, δεν είναι κάτι που μπορείς απλώς να το ξεχάσεις ? άλλωστε αυτό έχει γίνει εμφανές από την μέχρι τώρα επιμονή του φαινομένου. Δεν μπορείς να το "θάψεις" και να κάνεις πως δεν υπάρχει, πως ποτέ δεν υπήρξε, γιατί αυτό θα επανεμφανίζεται συνεχώς, σαν παλιά πληγή που κατά καιρούς θ? ανοίγει. Το μόνο που μπορείς να κάνεις, η κατεύθυνση δηλαδή προς την οποία θα πρέπει να κινηθείς, είναι να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται, να το φέρεις στην επιφάνεια, στην συνειδητή πλευρά του εαυτού σου, και να το αντιμετωπίσεις, να βρεις δηλαδή την λύση που χρειάζεται. Απ? όσα όμως έχεις πει μέχρι τώρα φαίνεται πως κάτι τέτοιο το έχεις κάνει, ή τουλάχιστον έχεις προσπαθήσει να το κάνεις. Λες πως "μετακόμισε στο συνειδητό", πως στην συνέχεια επιχείρησες να "το εκλογικεύσω και να κατανοήσω όλες του τις παραμέτρους και τις ρίζες?" και, τελικά, να το αντιμετωπίσεις με διάφορους πρακτικούς τρόπους. Το γεγονός πως τίποτα από όλα αυτά δεν απέδωσε οφείλεται, κατά την γνώμη μου, στο γεγονός ότι κάτι δεν έχεις καταλάβει καλά σε σχέση με αυτό που σε ταλαιπωρεί, σε απασχολεί, σε βασανίζει. Κάτι κάνεις λάθος, γιατί προφανώς δεν έχεις ερμηνεύσει σωστά το πρόβλημα, κι έτσι δεν ξέρεις ακριβώς τι χρειάζεσαι για να το ξεπεράσεις. Μία συμβουλή θα ήταν λοιπόν : να βάλεις ξανά κάτω όλες τις πτυχές του ζητήματος αυτού και να τις εξετάσεις από την αρχή. Αν τα θυμάσαι ακόμη, προσπάθησε ξανά να ερμηνεύσεις τα όνειρα. Το υποσυνείδητό σου έχει ένα μήνυμα για σένα, κάτι που ο συνειδητός σου εαυτός προσπέρασε βιαστικά ως ενοχλητικό ή ως ασήμαντο, και αυτό το μήνυμα είναι που πρέπει να συλλάβεις σωστά. Ένα μονάχα μπορώ να πω με σιγουριά : κανένα πρόβλημα δεν λύνεται αν του γυρίσεις την πλάτη, πρέπει να το κοιτάξεις κατάματα. Τέλος, βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσες τις παρατηρήσεις της martina, που φαίνεται να διαθέτει ορισμένες ψυχολογικές γνώσεις. Όπως και να ΄χει, όμως, Βελανιδιά, έχεις μιλήσει τόσο αόριστα για το πρόβλημά σου, που δεν νομίζω να μπορεί να δώσει κανείς κάποια πιο συγκεκριμένη συμβουλή. Ελπίζω όσα έχουν λεχθεί μέχρι τώρα να έχουν βοηθήσει? ΥΓ : πω πω, αισθάνομαι και λίγο περίεργα με όλες αυτές τις ψυχολογικές συμβουλές Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sucore Posted May 3, 2008 Report Share Posted May 3, 2008 (edited) Συμφωνω με τους προλαλησαντες ομως πιστευω πως ο outis εξεφρασε καλυτερα την οπτικη μου. Το θεμα ειναι πως δεν υπαρχει ζιζανιο (απολυτο - ολοκληρωτικο - με αυτον τον λογο υπαρξης δηλαδη) πουθενα στο υποσυνειδητο (οπως το βλεπω προσωπικα).. Αυτο που εσυ πιστευεις πως ειναι ζιζανιο στη πραγματικοτητα ειναι κατι το οποιο εναντιωνεται στον τροπο σκεψης σου (σε καποιο επιπεδο τουλαχιστον). Το απλουστερο πραγμα που μπορεις να κανεις για να εξαφανιστει αυτη η παλη (που δεν χαρακτηριζεται ακριβως ετσι..περισσοτερο ειναι σα να θες να περασεις μεσα απο εναν τοιχο ενω εχει δρομακι απο διπλα του..) ειναι να κατανοησεις την θεση σου και την θεση του "ζιζανιου", να τις ζυγισεις και τελικα να επελθει συμφιλιωση.. Ειναι αρκετα δυσκολο και πολλες φορες χρονοβορο, ομως ακολουθωντας παρομοιες τακτικες σιγουρα δεν βγαινεις χαμενος.. Απλα πρεπει να βρεις την πηγη του "προβληματος". Οχι την φαινομενικη, αλλα αυτη που βρισκεται μεσα σου, αυτη οπου πηγαζει το δικο σου προβλημα με αυτο το γεγονος (ζιζανιο)..με 2 λογια να παραδεχθεις πως εσυ φταις (ΤΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ που λεγαμε πριν..).. Αξιζει και με το παραπανω ομως σαν χαθει η ομιχλη..(ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΜΙΧΛΗ ΟΜΩΣ...) Edited May 3, 2008 by Sucore Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αrtzuna Posted May 4, 2008 Report Share Posted May 4, 2008 (edited) Μμμμμμμ.... Το ζήτημα της "ωμής" δύναμης......δηλαδή να παραδεχτούμε την αδυναμία μας επειδή δεν μπορούμε να στρίψουμε μια μεγάλη βάρκα π.χ. γιατί είμαστε 75 κιλά και είναι 1500; ή να ανακαλύψουμε το τιμόνι; Ισως και τα δυο.... Και μια που μιλαμε για βαρκες,υπαρχουν πολλοι "σωτηρες" στο δρομο μας που τρεχουν να μας "βοηθησουν" αλλα βρισκονται στην ιδια βαρκα με μας...για αυτο προσοχη στις επιλογες "σωτηρων,θεραπευτων ,γκουρου' και καπετανιων του γλυκου νερου. Υ.Γ Τελευταια βεβαια ο ψυχιατρος μου, προτεινει ενα καινουριο χαπι για αυτες τις περιπτωσεις... behold Edited May 4, 2008 by Αrtzuna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βελανιδιά Posted May 17, 2008 Author Report Share Posted May 17, 2008 Ήθελα μέρες τώρα να απαντήσω εδώ, αλλά περίμενα να είμαι ήρεμη και χαλαρή, να ξαναδιαβάσω όλα τα ποστ... Και να σας ευχαριστήσω! Πραγματικά μίλησα αόριστα και αλληγορικά, αλλά δε γινόταν αλλιώς... Οι συμβουλές σας όμως βοήθησαν, ακόμα κι έτσι. Όσο περισσότερο το εκλογικεύω, τόσο ηρεμώ, και φαίνεται να έχει μπει στην σωστή του βάση. Την αδυναμία και το πρόβλημα τα παραδέχτηκα εξαιρετικά σύντομα, αν και πέρασα και φάση άρνησης... Για τους περισσότερους ανθρώπους είναι εξαιρετικά δύσκολο να παραδεχθούν αδυναμία ελέγχου... και ουσιαστικά ήταν ένα συναίσθημα πάνω στο οποίο, προσωρινά τουλάχιστο, δεν είχα έλεγχο. Πήγαζε βέβαια από δικές μου καλά κρυμμένες ανασφάλειες και ανάγκες. Εντελώς κατά τύχη, με βοήθησαν η αστρολογία, η αριθμολογία και η χειρομαντεία. Μελετώντας, και κάνοντας τον εαυτό μου πειραματόζωο για όσα μάθαινα, και οι τρεις μου υπέδειξαν μια τάση που έχω. Αυτή η τάση, μου εξήγησε γιατί το προαναφερθέν χορτάρι φύτρωνε συνέχεια στο παρτέρι μου. Οπότε τώρα το αντιμετωπίζω με ψυχραιμία. Και δεν με βασανίζει πια η παρουσία του...διότι ξέρω γιατί εμφανίζεται. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sucore Posted May 18, 2008 Report Share Posted May 18, 2008 [...] Οπότε τώρα το αντιμετωπίζω με ψυχραιμία. Και δεν με βασανίζει πια η παρουσία του...διότι ξέρω γιατί εμφανίζεται. Καλα ολα αυτα ομως προσεχε μηπως υπαρχει καποια παγιδα στο ολο θεμα.. Εχεις αποδεχτει την παρουσια του εκει? Κι αν ναι, μηπως φταιει το οτι βρηκες "τυχαια" καποιες δικαιολογιες; Ποιος ειναι αυτος που σε καθησυχασε? Πιστευεις πως σε ξερει καλυτερα απο οτι ξερεις εσυ εσενα? Αν ναι γιατι? Καλη η αυτογνωσια αλλα να μην μενουμε στασιμοι σαν βρουμε καποιον δρομο που να εξηγει τις μεχρι τοτε απορειες μας... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βελανιδιά Posted May 24, 2008 Author Report Share Posted May 24, 2008 Ωραίος Sucore! Ναι, έχω αποδεχτεί την παρουσία του. Δεν με ενοχλεί πια. Από τη στιγμή που το αποδέχομαι και ταυτόχρονα του βάχω όρια, δεν με βασανίζει. Εν μέρει με βολεύει να μην το πολυσκαλίζω. Ματώνει και πονάει, και δεν θέλω. Κανείς δεν με καθυσήχασε, διότι κανείς δεν μπορεί να έχει τις δικές μου απαντήσεις. Είναι μέσα μου, και αναδύονται αργά και σταθερά. Πολλά μπορώ να κάνω. Να αλλάξω τα γραμμένα, δεν μπορώ. Και δεν είμαι και μοιρολάτρισα. Αλλά είναι κάποια πράγματα, που να χτυπηθείς, θα γίνουν. Και άλλα, που να ξαναχτυπηθείς, δεν θα γίνουν. Ο τρόπος κι ό χρόνος αλλάζει. Δεν το ακουμπάω λοιπόν. Αλλά του χαμογελάω... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.